Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Outro

ellinaki.blogspot

«Υπάρχει μόνο ένα βήμα από τον φανατισμό στην βαρβαρότητα»
- Denis Diderot

Μην κοιτάς που κάθε μέρα όλοι πλακώνονται με όλους. Αν το δεις στο βάθος της υπόθεσης, όλοι βολεμένοι στις κοσμοθεωρίες τους είναι. Βρήκαν ένα πρόχειρο ιδεολογικό στρατόπεδο, απ’ αυτά τα 2-3 που κυκλοφορούν τα τελευταία 3 χρόνια και οχυρώθηκαν με περίσσια βόλεψη, πότε πετώντας βέλη και πότε ορθώνοντας ασπίδες για τα βέλη των άλλων. Σχηματίστηκαν λοιπόν οι «αριστεροί», οι «φασίστες», οι «νεοφιλελεύθεροι» και κάτι ψιλά παράγωγα και θαρρούν όλοι πως ξεμπέρδεψαν με τη συνείδησή τους.
Πριν καν κάνεις κλικ στο λινκ, θα δεις ποιος είναι ο δημιουργός ή ο συγγραφέας. Είναι ο «νεοφιλελεύθερος» Μανδραβέλης; Ο «αντί-καπιταλιστής» Χατζηστεφάνου; Ο «συριζαίος» Βαξεβάνης; Τότε αμέσως αμέσως, δεν χρειάζεται καν να μπεις στον κόπο να διαβάσεις. Πού καιρός για περιεχόμενο; Η σημαία είναι ήδη σηκωμένη στο αντίπαλο στρατόπεδο, οπότε επιβάλλεται επιθετική τοξοβολία. Κάπως έτσι λειτουργεί πλέον και το ελληνικό διαδίκτυο. Γράφει το ελληνάκι; Κάποιοι διαβάζουν τον «αναρχικό», άλλοι τον «λογικό», άλλοι τον «νεοφιλελεύθερο, άλλοι τον «ΓΑΠικό», άλλοι τον «θολοκουλτουριάρη», και πάει λέγοντας. Και το ελληνάκι παλιότερα έμπαινε στη διαδικασία να προσπαθεί να εξηγεί, να αποβάλλει αυτές τις ταμπέλες γιατί στο τέλος χανόταν η ουσία των γραφόμενών του. Αργότερα, διαφάνηκε απλά η ματαιότητα όλων αυτών των εξηγήσεων. Αν ο άλλος θέλει σώνει και καλά, ή έχει την ανάγκη να σε διαβάζει μέσα από συμβατικά φίλτρα που του έχουν πλάσει τα ΜΜΕ ή ο ιδεολογικός γκουρού του, τότε δικαίωμά του να το κάνει. Τί και αν εσύ κράζεις τις ταμπέλες, τα ιδεολογικά στρατόπεδα, τα δόγματα και τους δημαγωγούς. Τί και έχεις και disclaimer πρώτο πρώτο στο ιστολόγιό σου; Αυτά είναι ρητορικές πολυτέλειες την εποχή του συναισθηματικού παρορμητισμού και της συσσωρευμένης οργής.

Παλιότερα, σε εκείνο το άρθρο για τον «ομορφάντρα», της Χριστίνας Ταχιάου, που είχε ξεσηκώσει τα πλήθη του διαδικτύου, η εισαγωγή πήγαινε ως εξής: 
«Η συνειδητοποίηση ήρθε πριν λίγα χρόνια και με βάρεσε σα χαστούκι: κατάλαβα ότι δε μ’ αρέσει η Ελλάδα. Τόσο απλά. Το χειρότερο, όμως, δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν όταν κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσω να αλλάξω κάποια από αυτά που θεωρούσα κακώς κείμενα: κατάλαβα ότι η Ελλάδα αρέσει στους Έλληνες. Άρα, το λάθος είμαι εγώ».

Κάπου εκεί σκάλωσα. Διάβασα και το υπόλοιπο άρθρο, κάπου συμφώνησα, κάπου διαφώνησα. Δεν έχει σημασία. Εγώ είχα κολλήσει

Έχουμε καταφέρει τόσα χρόνια να τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο ίδιο σημείο

Φώτης Γεωργελές / athensvoice.gr


Ποτέ δεν ακούσαμε τόσο πολλούς ανθρώπους να μιλάνε για μεταρρυθμίσεις όσο αυτές τις μέρες. Οι μεν τις προωθούν αλλά δεν τους αφήνουν οι άλλοι και οι άλλοι διακαώς τις επιθυμούν επίσης, αρκεί να γίνονται σωστά. Μιλώντας πάντα για αλλαγές, έχουμε καταφέρει τόσα χρόνια να τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο ίδιο σημείο. Το κράτος είναι πάντα το ίδιο, όπως ήταν και πριν, δομές και λειτουργία μένουν ανέπαφες.

Πριν κάποιες μέρες, στην ηλεκτρονική athensvoice, μια αναγνώστρια μου έγραψε ένα σχόλιο: Έχεις εμμονή, γράφεις συνέχεια το ίδιο πράγμα. Έχει δίκιο, γράφω συνέχεια το ίδιο άρθρο. Έχει όμως και εντελώς άδικο. Γράφω τα ίδια γιατί έχουμε πάντα το ίδιο πρόβλημα. Εκτός εάν πιστεύετε ότι το πρόβλημα ήταν η ΕΡΤ. Οπότε πρέπει να συνταχτούμε είτε με το «μεταρρυθμιστή» πρωθυπουργό που «έχει κάνει σε ένα χρόνο όσες μεταρρυθμίσεις δεν έχουν γίνει σε 20», είτε να πάμε στη Μεσογείων να τραγουδάμε «με το σουγιά στο κόκκαλο και το λουρί στο σβέρκο», γιατί ως γνωστόν το δίλημμα είναι «δημοκρατία ή μνημόνιο» και το «μαύρο είναι χούντα».
Είναι μια βολική αντίθεση ακινησίας, πλην όμως ψεύτικη, γιατί και τα δυο σκέλη της δεν είναι αληθινά. Το πρόβλημά μας είναι ότι το πολιτικό σύστημα έχει κάνει μια λανθασμένη εκτίμηση της κατάστασης. Πιστεύει ότι, παρά τη χρεοκοπία, θα μπορέσει να διατηρήσει τον ίδιο υπερμεγέθη δημόσιο τομέα, με τις ίδιες πελατειακές σχέσεις που του επιτρέπουν να εξυπηρετεί τους πελάτες του και να αυτοεξυπηρετείται. Απλώς σε αρκετά φτωχότερο επίπεδο. Πιστεύει ότι η Ευρώπη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχίσει να πληρώνει, ότι τα ελλείμματα θα

H πιτσαρία που έσκισεεεεε ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

sabotaz33.blogspot


Σύμφωνα με το IMF η ρωσία έχει ονομαστικό αεπ  2τρις δολλάρια, η ελλάδα 250 δις δολλάρια, ο ρωσος πολιτης έχει κατά κεφαλήν αεπ 14,2χιλιάδες δολλάρια, ενώ ο έλληνας 22 χιλιάδες δολλάρια. Μάλλον για αυτό  (14,2 vs 22) δεν ξέρω και κανέναν έλληνα που να μετανάστευσε από την ‘’χούντα δεν τελείωσε το 73’’ της ελλάδας  στην ρωσία…..  Το δημόσιο χρέος της ρωσίας είναι 50δις δολλαρια ενώ της ελλάδας τα ψηφία του δεν χωράνε στο κομπιουτεράκι. Ο φορολογικός συντελεστής στην ρωσία είναι 13%, στην ελλάδα το έχουμε χάσει, δεν υπάρχει, απλά ότι ‘’δηλώνεις’’ πάει σε φόρους άμεσους και έμμεσους. Πάντως η ελλάδα έχει πάρει ‘’βοήθεια’’ μέσω δανείων τα τελευταία 3 χρονια περιπου 210δις δολλάρια (μάλλον περισσότερα) και το επιτοκιο έχει πέσει κάτω από το 2%.  Αν οι ψεκασμένοι ονειρεύονταν ότι η ρωσια θα αύξανε το χρέος της από τα 50δις στα 260δις για να δανείσουν την ελλάδα με επιτόκιο μικρότερο του 2% μπορούν να πάνε να συναντήσουν τα ζάπειο 1,2,3 του πρωήν πετυχημένου πιτσαδόρου και σύντομα και πρώην πρωθυπουργού μπαρμπά σαμ.  

 Όμως εδώ και 13 χρόνια η ρωσική κυβέρνηση δεν επιτρέπει έλλειμμα στον προϋπολογισμό, και μόνο φέτος προβλέπει  έλειμμα κατά 0,8% του ΑΕΠ. Μάλλον ένα δανειάκι 210δις που θα είχαν δώσει στην ελλάδα θα δημιουργούσε ένα ελλειμματάκι στον προϋπολογισμό τους των 360δις αλλά θα ήταν για την ελλάδα ρε γαμώτο…. Το ξανθό γένος όμως δεν μπορούσε να δανείσει 10δις στην κύπρο, θα δάνειζε 210 στην ελλάδα;
Για την ρωσία το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο προσφέρουν στον προϋπολογισμό πάνω από το 50% των εσόδων του (σύμφωνα με τα αποτελέσματα του 2012) όμως το πετρέλαιο και το αέριο έχουν ημερομηνία λήξης, όταν στεγνώσει η γη που τα βγάζει.. Αντίθετα στην χώρα που αγοράζει το αέριο 30% ακριβότερα από όλους από το φίλιον ξανθό γένος που θα μας σώσει,  τα προσδωκόμενα 2 δις από το ‘’ξεπούλημα’’ της δεπα και δεσφα μάλλον δεν θα έλθουν ποτέ γιατί παρόλο που ο ‘’προδότης’’ γαπ μας χρεοκόπησε για να μας αγοράσουν για ένα ξεροκόμματο οι ξένοι τον πλούτο μας, αυτοί οι κερατάδες ούτε για ένα ξεροκόμματο δεν τα παίρνουν. Αντιθέτα πληρώνουν και από πάνω, όπως οι

Χασάπη γράμματα!

Στα παλιά τα σινεμά ο παράγοντας άνθρωπος έπαιζε σημαντικό ρόλο στον απόλυτο συγχρονισμό των πάντων. Ο μηχανικός κινηματογράφου θα εξασφάλιζε την όσο το δυνατόν καλύτερη απόδοση της ταινίας. Ενίοτε υπήρχαν προβλήματα και κυρίως με τους υπότιτλους. Αυτοί εξαφανιζόντουσαν, προκαλώντας τον εκνευρισμό του κοινού. Οπότε, κάποιος αναλάμβανε να πει το «χασάπη γράμματα»!
Κάτι ανάλογο θέλαμε να πούμε μετά από το τέλος της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών. Ποιο τέλος, δηλαδή; Θα τους περιμένουμε και σήμερα. Και μην πει κάποιος ότι είναι βέβαιο το αποτέλεσμα. Και προχτές με συμφωνία τους αφήσαμε και ξημέρωσε ασυμφωνία. Που να έχεις εμπιστοσύνη στις πονηρές ημέρες που διανύουμε. 
Υπάρχουν ανοικτά ζητήματα. Υπάρχουν λαχεία, υπάρχουν αποκρατικοποιήσεις σε εξέλιξη και υπάρχει και μία κυβέρνηση που πρέπει να ανασχηματιστεί. Σωστά, υπάρχει και μία ΕΡΤ. Αυτή παραλίγο να την ξεχάσουμε.

Χασάπη γράμματα! Κάνε κάτι τέλος πάντων, διότι το έργο που βλέπουμε μέσα στο κατακαλόκαιρο δεν είναι ωραίο. Η ΕΡΤ ήταν η αφορμή και αυτό είναι πλέον φανερό σε όλους. Άλλα ήταν τα ζητούμενα σε αυτό τον καυγά. Κι ο κόσμος καταλαβαίνει, δεν τρώει κουτόχορτο. Καταλαβαίνει ότι οι πρακτικές που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία επαναλαμβάνονται, σαν να μην έχουν κάτι διδαχτεί από αυτή την κρίση.
Άλλη μία μέρα και άλλη μία μέρα και άλλη μία μέρα για να μην πάρει κανείς πάνω του το πολιτικό κόστος. Μπορεί να διαλυθεί η χώρα και δαύτοι να μετράνε ακόμη το πολιτικό κόστος. Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ο μόνος λόγος που μπορεί να τους αποτρέψει να μας σύρουν σε εκλογές θα είναι η διαπίστωση ότι σε μία τέτοια περίπτωση οι υπαίτιοι δεν θα βρουν στις κάλπες ούτε καν την ψήφο τους.
Η υποκρισία περισσεύει και είναι πλέον τόσο αισθητή όσο και το κρασί που έχει γίνει ξύδι. Μιλάνε για θέματα Δημοκρατίας. Ξεχνούν ότι οι ίδιοι κατάντησαν την ΕΡΤ όπως την κατάντησαν. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος έχει μπουχτίσει. Περισσότερο τις τελευταίες αυτές μέρες. Ίσως γιατί τα μικροκομματικά παιγνίδια ήταν τόσο ξεδιάντροπα που τα κατάλαβαν και τα μικρά παιδιά. Κι έπειτα παραπονιούνται για την άνοδο των άκρων. Μα, οι δικές τους συμπεριφορές τροφοδοτούν τα άκρα.

Χασάπη γράμματα!
Θανάσης Μαυρίδης/capital.gr

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Το κρυφτό της μεταρρύθμισης

του Λεωνίδα Καστανά


Και ξαφνικά η κρίση της ΕΡΤ έφερε στην επιφάνεια τις αδυναμίες της συγκυβέρνησης. Την έλλειψη πολιτικού σχεδίου της ΝΔ και την αδυναμία των άλλων δύο εταίρων να επηρεάσουν ουσιωδώς τις εκάστοτε πολιτικές αποφάσεις του Σαμαρά. Ξαφνικά, η χώρα βρέθηκε να συζητάει εκλογές. Να ψάχνει δηλαδή τρόπο να αυτοκτονήσει. Να πετάξει στα σκουπίδια όλη την επώδυνη προσπάθεια ανασύνταξης, να γυρίσει πίσω. Να επαναφέρει τη δυσπιστία στη σκέψη των δανειστών της. Να αναστήσει το κίνημα των αγανακτισμένων. Να δώσει χέρι βοηθείας στο ΣΥΡΙΖΑ και να εκτοξεύσει τη ΧΑ. Να βυθίσει το φθαρμένο πολιτικό σύστημα σε ακόμα μεγαλύτερη ανυποληψία.

Η κίνηση Σαμαρά δεν δείχνει μόνο ηγεμονισμό, αυταρχισμό και αμετροέπεια. Δείχνει έλλειψη σοβαρότητας απέναντι στα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Δείχνει κακή εκτίμηση του συσχετισμού των δυνάμεων, υποτίμηση της αξίας του ήπιου πολιτικού κλίματος. Δείχνει  απόπειρα σύνθλιψης των συμμάχων σε μια φάση που η συνοχή της τρικομματικής θα έπρεπε να είναι πρώτη προτεραιότητα. Κυρίως, δείχνει την προσπάθεια μετατόπισης του ενδιαφέροντος από τις αναγκαίες και καθοριστικής σημασίας μεταρρυθμίσεις, στα δευτερεύοντα και τα επουσιώδη, δείγμα των οποίων είναι και η αμαρτωλή ΕΡΤ.
Η ανάγκη κλεισίματος κάποιων οργανισμών είναι δεδομένη. Είναι όμως και γνωστό ότι τα εσωκομματικά και διακομματικά φέουδα που λυμαίνονται το κράτος έχουν δύναμη και αντιστέκονται. Φαίνεται ότι η ΕΡΤ επιλέχθηκε ως ο αδύναμος κρίκος, σε μια διελκυστίνδα μεταξύ κρατικών οργανισμών, για το ποιοι θα κλείσουν και ποιοι θα επιβιώσουν. Μόνο που ο τρόπος ήταν λάθος. Οι συνέπειες του εγχειρήματος δεν μετρήθηκαν σωστά και τραυμάτισαν ανεπανόρθωτα τη ΝΔ και την κυβέρνηση.
Ο περισσότερος από τον κόσμο που μαζεύεται αυτές τις μέρες έξω από το ραδιομέγαρο δεν είναι οπαδός της δημοκρατίας ή της ελεύθερης ενημέρωσης. Δεν ανησυχεί για τις τύχες των εργαζομένων. Είναι οπαδός και φρουρός της

Κλείστε τους τάφους, κόψτε τους ομφάλιους λώρους σας!

Χρήστος Χωμενίδης


Η εκ μητρός γιαγιά μου συνελήφθη το καλοκαίρι του 1967 από τη χούντα και εστάλη στη Γυάρο, έναν ξερόβραχο μεταξύ Σύρου και Τήνου. Κόντευε ήδη τα εξήντα, παρέμενε όμως σε άψογη φόρμα και αγωνιστικότητα. Τα γράμματά της από εκεί, έδιναν -μολονότι λογοκριμένα- μιαν απολύτως εφιαλτική αίσθηση για την καθημερινότητα των κρατουμένων. Όταν, δυο χρόνια αργότερα, απελευθερώθηκε, «επέστρεψα», μας είπε, «από το νησί του διαβόλου!». Κατά τη δεκαετία του 1990 - πολύ γριά, πλέον, αλλά με τα μυαλά της τετρακόσια- αναφερόταν συχνά στην περίοδο της Γυάρου. «Τι όμορφα περνούσαμε όλες οι γυναίκες μαζί…» μονολογούσε. «Φτιάχναμε εργόχειρα, μαθαίναμε η μια στην άλλη συνταγές… Την άνοιξη βγαίναμε από το στρατόπεδο και μαζεύαμε λουλουδάκια…». 

Η εξιδανίκευση του παρελθόντος -του οποιουδήποτε σχεδόν παρελθόντος- αποτελεί πανανθρώπινη ροπή. Σε όλους τους τόπους, σε όλες τις εποχές, οι άνθρωποι τείνουν να παραδίδονται σε μια γλυκιά νοσταλγία, να επιχρωματίζουν ξεθωριασμένες εικόνες, κάνοντάς τες ζωηρές, λαχταριστές, ασύγκριτα ελκυστικότερες των σημερινών. Από το 750 π.Χ., όταν ο Ησίοδος ισχυριζόταν ποιητικότατα ότι το γένος μας έχει βουλιάξει στο βούρκο και στον ξεπεσμό. Μέχρι προχθές, που ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος αναπολούσε τον «Άγνωστο Πόλεμο» (σίριαλ του 1971, κατασκευασμένο σύμφωνα με την αισθητική και την ιδεολογία του δικτάτορα Παπαδόπουλου) σαν κορυφαία στιγμή της ελληνικής τηλεόρασης…
Ούτε η γιαγιάκα μου ούτε ο Ησίοδος ούτε καν ο θαλερός δημοσιογράφος διέπρατταν συνειδητή πλαστογραφία. Είναι απολύτως φυσικό ο καθένας μας να εξιδανικεύει τον καιρό που είχε «και δύναμι και λόγο και εμορφιά». Όταν τα

λωτοφάγοι

smartpost.gr [via]

Ναι, είναι αλήθεια! Ο Α. Σαμαράς στήριξε κάθε διαρθωτική αλλαγή της Κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ.!
Είπε ο Αντώνης ο Σαμαράς στην ομιλία του στη Βουλή για το πακέτο μέτρων: «Εμείς διαρθρωτικές αλλαγές και κόψιμο σπατάλης τις στηρίζουμε ακόμα κι από την εποχή που ήμασταν στην Αντιπολίτευση. Ήταν σωστά, τα στηρίξαμε, τα ψηφίσαμε και τώρα τα εφαρμόζουμε και πάμε πολύ πιο πέρα».
Η ιστορική καταγραφή αποδεικνύει το πόσο δίκιο έχει ο Αντώνης ο Σαμαράς! 
Στήριξε, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την κυβέρνηση Παπανδρέου σε ΟΛΕΣ, ΜΑ ΟΛΕΣ τις κρίσιμες και δύσκολες αποφάσεις για διαρθρωτικές αλλαγές και κόψιμο σπατάλης.

Ε, ναι λοιπόν! Η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά στήριξε από την πρώτη στιγμή την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. 
17/2/2011: «Η ΝΔ τάσσεται μεν υπέρ τη φιλοσοφίας της λεγόμενης απελευθέρωσης των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, αλλά δηλώνει πως στην προκειμένη περίπτωση αδυνατεί να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο καθώς δεν βασίζεται σε μελέτες κοινωνικών επιπτώσεων». 
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&cid=1&aid=1141821 

Ο Αντώνης ο Σαμαράς έδειξε στην πράξη και την αμέριστη συμπαράσταση του στην απόφαση της κυβέρνησης όλες οι προσλήψεις στο δημόσιο να υπόκεινται στον έλεγχο του ΑΣΕΠ, καταργώντας τα “παραθυράκια” ρουσφετιών. 
16/12/2009: «Σε υψηλούς τόνους άρχισε στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου για την αναμόρφωση του συστήματος προσλήψεων στο Δημόσιο. Υπέρ, επί της αρχής του νομοσχεδίου, τάχθηκαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, ενώ το καταψήφισαν ΝΔ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ τόνισαν ότι εφαρμόζεται επιτέλους αξιοκρατία στις προσλήψεις, ενώ Ν.Δ ΚΚΕ και Σύριζα υποστηρίζουν ότι οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες νέους». 
http://www.madata.gr/epikairotita/social/48198.html 

Ναι. Ο Αντώνης ο Σαμαράς στήριξε και την μεταρρύθμιση του Καλλικράτη για το νοικοκύρεμα της αυτοδιοίκησης. 
27/5/2010: «Ψηφίστηκε επί της αρχής στην Ολομέλεια της Βουλής το

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Η φάρμα των ζώων

Έλια Ζερβού


Πάει και το ψωράλογο. Την ΕΡΤ εννοώ φυσικά.   
Δηλώνω ακλόνητη, αμετάπειστη και με θρασύτητα, ότι στην πραγματικότητα δεν στεναχωριέμαι που έκλεισε. 
Με απασχολούν μόνο οι τίμιοι εργαζόμενοί της που έμειναν άνεργοι, αν και με τόση ανεργία γύρω μας είναι απ΄ τους τυχερούς γιατί θα τσιμπήσουν και μια αποζημίωση να έχουν να πορεύονται, να κρατηθούνε ζωντανοί, για να υπάρχουν κάποιοι να θάψουν όσους σήμερα δεν έχουνε δουλειά ούτε λεφτά, ούτε την «Ελλάδα ολόκληρη» να τους συμπαραστέκεται.   
Να ξεκαθαρίσω βεβαίως ότι με απασχολούν οι απολυμένοι της ΕΡΤ μόνο εφόσον προσλήφθηκαν εκεί χωρίς βύσμα, μπάρμπα στην Κορώνη και μουνί καμαρωτό, κάποιες γυναίκες. Πολύ φοβάμαι, ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ελάχιστοι.   

Δυο μέρες μετά και ύστερα από την αρχική μου βλαχοσυγκίνηση για τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ, αρχίζω και μετράω τις αντοχές μου, ώστε να αποκτήσω πιο ψύχραιμα κριτήρια.   
Ο ίδιοι που την ξεφτίλισαν, οι ίδιοι την έκλεισαν. 
Οι ίδιοι που την ξεφτίλισαν, οι ίδιοι της συμπαραστέκονται τώρα. Κόμματα, δημοσιογράφοι, οι εργαζόμενοί της και κάθε είδους συνδικαλιστής.   
Κλείσανε μια ΕΡΤ που τη βίαζαν συνέχεια, της έκαναν παρθενορραφή για να την ξαναβιάσουν μετά. Ε, ας ξεκουραστεί η καημένη 2-3 μήνες μια και τη ράβουν τώρα, πάλι.   
Οι εργαζόμενοι, αυτοί στους οποίους συμπαραστέκεται «όλη η Ελλάδα», οι αθώες περιστερές, αυτοί που κουτσουλούσανε το άλογο για τόσα χρόνια, σήμερα έχουν μόνο τη σοβαρή αντιπρόταση «μα εκεί κατάντησες; Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα;».   
Ναι. Να ψοφήσει η διορισμένη κατσίκα του γείτονα, γιατί την είχε κλέψει. Την έκλεψε από μένα, από κείνον, απ’ τον άλλο γείτονα. Γιατί όταν εσείς χωθήκατε στην ΕΡΤ, ατάλαντοι και αφλόγιστοι στην πλειονότητά σας, επειδή είχατε την «τύχη» του βύσματος, κάποιοι εκεί έξω δέκα φορές πιο άξιοι από εσάς, δουλεύανε ντελίβερι στα γραφεία σας. Κάποιοι εκεί έξω υπέβαλλαν προτάσεις που δεν τις κοίταζε κανείς, γιατί οι δουλειές μοιράζονταν ονομαστικά και όχι αξιοκρατικά, σε σας και τους γνωστούς σας.   
Ένας Εξάντας, δεν ξεπλένει τη μπόχα. Αλλά μια Μπήλιω Τσουκαλά, ήταν το καλύτερο παράδειγμα του πώς μια υπάλληλος σε γκισέ του ΙΚΑ μπορεί να κάνει τηλεόραση μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, επειδή τη βόλεψε στην ΕΡΤ το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όπως βόλεψαν στο ΙΚΑ και σε όλο το δημόσιο, χιλιάδες Μπήλιες.   

Στάχτη και μπούρμπερη να γίνει η ΕΡΤ, αλλά να μην ξανανοίξει ποτέ. Πώς μπορεί ένας νοήμων άνθρωπος να εμπιστευτεί την εξυγίανσή της σε μια κυβέρνηση που είναι ανίκανη να επιβάλλει τη νόμιμη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών που λειτουργούν παράνομα 25 χρόνια τώρα; 
Πόσο κουτόχορτο θα φας ακόμα Ελληνάκο;   Και πόσο θράσος θα ανεχτείς από την ΕΣΗΕΑ που απεργεί για συμπαράσταση σε ένα ψωράλογο που ψόφησε και πάει να το αναστήσει με το ζόρι, προκειμένου να ασχημονεί επάνω του; Νιώθεις καθόλου ψωράλογο Ελληνάκο; Νιώσε, αν δεν το σκέφτηκες καθόλου.   

«Όλη η Ελλάδα σε απεργιακή κινητοποίηση για την ΕΡΤ». Εγώ το λέω αλλιώς: «όλη η Ελλάδα σε παράκρουση πνευματικού εκπεσμού, για το κλείσιμο της ΕΡΤ».   Μαζεύτηκαν τα όρνεα στον προαύλιο χώρο του ραδιομεγάρου από προχτές, εκατοντάδες. Κόμματα, σημαίες, εργαζόμενοι, νεολαίοι, ψευτοεπαναστάτες, συμπαραστάτες του ρουσφετιού, να αρπάξουν ένα κομματάκι του δράματος. Να ηρωποιηθούν, να ωφεληθούν, μέσα από το δράμα που μας έφερε όλους στο κατώφλι της απελπισίας και του παγκόσμιου εξευτελισμού ως χώρα και πολίτες: το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία. Το ένα χέρι τους σηκώνει τη γροθιά και το άλλο βυθίζει τη ζωή τους ακόμα πιο βαθιά στον πάτο.   
Και μαζί θέλουν να πάρουνε και μας που αφήσαμε νύχια τρία μέτρα για να κρατηθούμε στην όχθη περιμένοντας το θαύμα. 
Εμάς που δεν βολευτήκαμε ποτέ από κανέναν και έχουμε πρόσωπο καθαρό για να μιλάμε. 
Εμάς που υποφέρουμε από την ανοησία μεγάλης μερίδας των Ελλήνων, να συμπαραστέκονται στην κλεμμένη κατσίκα του γείτονα και σε μια ανίκανη κυβέρνηση κλεφτοκοτάδων. 
Γιατί  οι κόκκινες σημαίες, οι γροθιές, οι κορόνες για τους απολυμένους και την κρατική τηλεόραση, αυτή την κυβέρνηση που λένε χούντα, υποστηρίζουν. Τη χούντα της λαμογιάς, του ρουσφετιού και των ημέτερων. Αυτό ζητάνε να παραμείνει σε λειτουργία.   
Να ακούς τον Τσίπρα να μιλάει για «φίμωση της ελεύθερης έκφρασης» με το κλείσιμο της ΕΡΤ και ακόμα να μην καταλαβαίνεις ανθρωπάκο ούτε δράμι αλήθειας. Να διαφωνεί ο Βενιζέλος με το κλείσιμό της και πάλι να μην καταλαβαίνεις.   
Πόση ανεγκεφαλιά, πόση ανικανότητα σκέψης σε αυτό το δύστυχο τόπο που είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε κάποιοι, αλλά τον σιχαινόμαστε σαν εφιάλτη; Τον σιχαθήκαμε για την ακρίβεια, έτσι που τον κατάντησαν οι κυβερνώντες σε απόλυτη συνεργασία με τους πρωτοξάδελφους της απόλυτης ηλιθιότητας που τώρα επαναστατούν για ακόμα μια φορά, απέναντι στην ίδια τους τη ζωή.   
Καλό ψόφο λοιπόν, γιατί αυτό μας αξίζει. Σε εσάς γιατί είστε κενοί από μυαλό και σε μας γιατί είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε στα ίδια μαιευτήρια μαζί σας.
eyedoll.gr

Εμάς τους Έλληνες πρέπει να μας πληρώνουν μόνο και μόνο που υπάρχουμε.

Φώτης Γεωργελές 


Στη Χώρα της Απάτης και της παραπλάνησης, ένα αγαπημένο σενάριο που συχνά επανέρχεται είναι το «λάθος» στο Μνημόνιο. Τα νούμερα που «δεν βγαίνουν», οι λάθος «πολλαπλασιαστές», το χρέος που δεν είναι βιώσιμο. Τώρα είναι η έκθεση του ΔΝΤ που λέει ότι έπρεπε να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους από το 2010. Δικαιωθήκαμε, δηλώνουν όλοι αριστερά και δεξιά και επειδή δεν μπορεί όλοι μαζί να είναι δικαιωμένοι, είναι όλοι απλώς υπεύθυνοι. Το χρέος δεν βγαίνει, η προσαρμογή ήταν δύσκολη, η λιτότητα μεγάλη, φωνάζουν όλοι μαζί. Τι λες, ρε φίλε, σοβαρά; Δεν το ’χαμε καταλάβει. Και ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό;

Γιατί πιάνουν μισή πρόταση, μια κατόπιν εορτής αμφιλεγόμενη εκτίμηση, την παραποιούν και την εμφανίζουν ως δικαίωση; Για να αποσιωπήσουν τη δεύτερη παράγραφο: Ότι το πολιτικό σύστημα δεν προχώρησε στις δύσκολες πολιτικές, ότι στις μεταρρυθμίσεις, τη μείωση του δημόσιου τομέα, τις ιδιωτικοποιήσεις απέτυχε, ότι προστάτεψε τις δομές του χρεοκοπημένου συστήματος εξουσίας, ότι μοίρασε άδικα τα βάρη.
Τι ακριβώς λέει η έκθεση; Ότι έπρεπε από την αρχή να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη, φοβόταν το Lehman Brothers effect, φοβόταν δηλαδή την κατάρρευση της ευρωζώνης. Βλέποντας την αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος αλλά και τους δισταγμούς, τις αμφιταλαντεύσεις, τις παλινωδίες της Ευρώπης αυτά τα 4 χρόνια, σωστά το φοβόταν. Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ λέει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που λένε αγράμματοι άνθρωποι στα τηλεοπτικά πρωινάδικα. Λέει ότι θα ’ταν πιο

Υποκριτικός παραλογισμός

Θάνος Δημάδης
Σήμερα, με αφορμή την ΕΡΤ, ζούμε για ακόμα μια φορά στη χώρα αυτή το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Χρυσοπληρωμένους δημοσιογράφους που μέχρι πρότινος «λιβάνιζαν» το κυβερνητικό «μεγαλείο», να ξεσπαθώνουν εναντίον του Σαμαρά και να το παίζουν σήμερα «επαναστάτες», ακόμα και μέσω της συχνότητας του «902», που μέχρι πρότινος καθύβριζαν ως «όργανο προπαγάνδας» της Παπαρήγα.
Σχολιαστές να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα στο όνομα της φίμωσης της πολυφωνίας της ΕΡΤ, που μέχρι πρότινος κατήγγειλαν ως προπαγανδιστικό μηχανισμό της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, κάτι που πράγματι ήταν. Πολιτικούς και κυβερνητικούς παράγοντες να γίνονται τιμητές της εξυγίανσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, οι οποίοι ήταν οι ίδιοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια διόριζαν αβέρτα κολλητούς και ημέτερους στην ΕΡΤ, μετατρέποντας -με το αζημίωτο- στρατιές πρόθυμων δημοσιογράφων από ελεύθερους επαγγελματίες σε φερέφωνα.
Και όλα αυτά ενώ όλος ο κόσμος το 'χε τούμπανο κι εμείς οι δημοσιογράφοι -και, φυσικά, και η ΕΣΗΕΑ- κρυφό καμάρι, ότι η ΕΡΤ επί σειρά ετών είχε γίνει το απόλυτο άνδρο διαπλοκής δημοσιογράφων με την πολιτική εξουσία, διαφθοράς, και κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος. Χωρίς άμοιροι ευθυνών να είναι οι σημερινοί κυβερνώντες, ούτε οι προηγούμενοι και ούτω καθεξής.

Και χωρίς να είναι άμοιροι ευθυνών οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των δημοσιογράφων που αντί να προστατεύσουν όσους άξιους και ικανούς δούλευαν στην ΕΡΤ τιμώντας το ψωμί που έτρωγαν, αντ' αυτού έκαναν επί μακρόν τα στραβά μάτια συγκαλύπτοντας τις περιπτώσεις εκείνες που αμαύρωσαν την εικόνα της δημόσιας τηλεόρασης, την απαξίωσαν στα μάτια της κοινής γνώμης, και την οδήγησαν στο σημείο μηδέν.

Τι πρέπει να γίνει σήμερα;
Κατά την άποψή μου, για να γραφτεί μία νέα σελίδα στη δημόσια τηλεόραση, πρέπει υπάρχουν τρία δεδομένα:
Πρώτον, η νέα ΕΡΤ να διευθύνεται από μία διακομματική επιτροπή στην οποία θα μετέχει ένας εκπρόσωπος από κάθε κόμμα, όπως γίνεται σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες - και την Αμερική. Είναι αδιανόητο να συνεχιστεί η τριτοκοσμική κατάσταση κατά την οποία η ΕΡΤ διοικούνταν από τους «νταβατζήδες» των κολλητών της κάθε κυβερνητικής εξουσίας.
Δεύτερον, να μπει εισαγγελέας και να ελεγχθούν σχολαστικά οι ενέργειες, οι πράξεις και οι αποφάσεις όλων των διοικήσεων που πέρασαν από την ΕΡΤ τα προηγούμενα χρόνια. Τι συμβάσεις υπέγραψαν, ποιες εταιρείες παραγωγής ευνοήθηκαν, ποιους διόρισαν, με ποια κριτήρια και προσόντα. Να μην υπάρξει παραγραφή για κανέναν.
Τρίτον, δικαίωμα για να διοριστούν στη νέα ΕΡΤ θα πρέπει να έχουν μόνο όσοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι είναι άνεργοι και δεν έχουν καμία άλλη δουλειά. Όχι άλλοι τριπλοθεσίτες και τετραπλοθεσίτες στην ΕΡΤ. Η ΕΣΗΕΑ οφείλει να πιέσει ώστε η νέα ΕΡΤ να στελεχωθεί μόνο από συναδέλφους που βρίσκονται στη λίστα των ανέργων και να αξιολογηθούν με βάση τα προσόντα τους, τις σπουδές τους, τις εξειδικεύσεις και την εμπειρία τους.

Αντί, λοιπόν, κάποιοι να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και ο συνδικαλιστικός μας φορέας να ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα φιμώσει τους δημοσιογράφους την πιο κρίσιμη στιγμή, θα έπρεπε ως κλάδος να είμαστε πολλά βήματα μπροστά από εκεί που φθάνει η μύτη μας.
protagon.gr

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Λάθος στο λάθος

Το mea culpa του ΔΝΤ απελευθέρωσε τις δυνάμεις της ακινησίας και της συντήρησης, έδωσε επιχειρήματα σε όλους όσοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα και ονειρεύονται επιστροφή στο status quo ante. Εγινε αιτία έξαλλου ενθουσιασμού για εκείνους που εκ πεποιθήσεως θεωρούν ότι το κακό βρίσκεται εκτός συνόρων και ότι η κατάστασή μας οφείλεται σε μια ανθελληνική συνομωσία ιδιοτέλειας και ανοησίας. Δικαιωμένοι εμφανίζονται αυτοί που πάντα πίστευαν ότι μπορούμε να έχουμε ευρώ χωρίς μνημόνιο και εκείνοι που νομίζουν ότι το πρόβλημα κατασκευάστηκε για να αρθεί η εθνική κυριαρχία και να έρθει η υποδούλωση με τελικό σκοπό τη λεηλασία του πλούτου μας. 

Ποιος ξέρει αν έχουν διαβάσει την έκθεση του ΔΝΤ όσοι την επικαλούνται. Ποιος ξέρει και αν χρειάζεται να τη διαβάσει κανείς για να την αξιολογήσει. Οπως αποδεικνύεται στην πράξη, αρκεί ο τίτλος «ομολογία λάθους από το ΔΝΤ» για να πάρει κανείς θέση και να αρχίσει τη μάχη.

Εάν διαβάσει κανείς την έκθεση θα διαπιστώσει ότι δεν περιγράφεται ως λάθος η συνταγή της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, ούτε οι περικοπές, ούτε η υπερφορολόγηση. Αναγνωρίζεται ότι δεν εκτιμήθηκαν σωστά οι επιπτώσεις στο βάθος της ύφεσης και στο μέγεθος της ανεργίας, κυρίως ότι δεν πάρθηκαν έγκαιρα οι σωστές αποφάσεις για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Το ΔΝΤ περιγράφει ως μεγαλύτερη παθογένεια αυτή που συνδέεται με τη λειτουργία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, της δημόσιας διοίκησης, των αποκρατικοποιήσεων και των κλειστών αγορών.
Μάλιστα προειδοποιεί ότι αν δεν προχωρήσουν οι αλλαγές σε αυτούς τους τομείς, ίσως να προκύψει σημαντικό χρηματοδοτικό κενό από το 2014 και μετά.
Ασκεί απηνή κριτική στις ελληνικές αρχές για τη φοροδιαφυγή και για τη μη πραγματοποίηση απολύσεων στο δημόσιο.
Το κεντρικό μήνυμα του ΔΝΤ είναι ότι στο εξής η συμμετοχή του στις διασώσεις

Πάμε πίσω στην παλιά Ελλάδα

του Λεωνίδα Καστανά


Ορυχεία θέλετε;
Όχι, μακριά από μας αυτά τα πράγματα. Σκόνη, χημικά, μόλυνση, φορτηγά να πηγαινοέρχονται, θα κοπούν και τα δέντρα, θα φύγουν οι μέλισσες, θα γίνει η περιοχή χάλια. Έχουμε και κάτι ενοικιαζόμενα, ποιος θα ξανάρθει εδώ; Άσε που αυτές οι δουλειές γίνονται με κάτι ύποπτες συμβάσεις για να κονομάνε οι μπομπολαίοι και οι πολιτικοί. Δεν υπάρχει περίπτωση, θα αγωνιστούμε για να μείνει ο τόπος μας καθαρός.

Καλώς.
Τουρισμό θέλετε;
Τουρισμό εμ βέβαια θέλουμε, αλλά τι τουρισμό; Εκείνον που ξέρουμε, κάτι rooms to let της συμφοράς, 150 ευρουδάκια τη βραδιά χωρίς απόδειξη, κάτι ψευτομουσακάδες κατευθείαν από το σκουπιδοντενεκέ, να χτίζει ο καθένας μας όπου θέλει και ότι θέλει, με όσους ορόφους θέλει στα γρήγορα και στα μουλωχτά και το λάδι να ρέει άφθονο. Δουλεύεις 2 μήνες, κάθεσαι τους υπόλοιπους. Αν εννοείς τουρισμό, νάρθει εδώ κανένας μεγάλος, να πάρει τη γη μας, να σηκώσει τίποτα τεράστια ξενοδοχεία, να φτιάξει μαρίνες, να χαλάσει το τοπίο, να διώξει τα πουλιά και να μας πάρει όλους υπαλλήλους του, όχι, μακριά από μας αυτά τα πράγματα.

Καλώς
Επιστροφή στην αγροτική παραγωγή θέλετε;
Και βέβαια θέλουμε, αλλά τι παραγωγή; Εκείνη που ξέρουμε, την παραδοσιακή. Επιδοτούμενη παράγεις - δεν παράγεις, με τον ΕΛΓΑ να σε αποζημιώνει βρέξει - χιονίσει,  νάχουμε τα πάντα όλα αφορολόγητα, το πετρέλαιο, τα νοίκια της γης, τις πωλήσεις και νάρχεται το κράτος να μας παίρνει την παραγωγή από το χωράφι και να την εξάγει γιατί εμείς δεν προλαβαίνουμε, έχουμε να παρακολουθούμε την ελιά να μεγαλώνει και αυτό μας παίρνει χρόνο. Αν εννοείς να φτιάξουμε ομάδες παραγωγών, να συνεργαζόμαστε γεωργοί και κτηνοτρόφοι, όπως κάνουν οι κουτόφραγκοι, να έρθουν εδώ γεωπόνοι να μας συμβουλέψουν και να τους ακούσουμε, να αλλάξουμε τις καλλιέργειες που δούλευαν οι προ παππούδες μας, να αποκτήσουμε βιβλία και στοιχεία, όχι φίλε μου. Σε τέτοια παραγωγή εμείς δεν πάμε. Γιατί εδώ παρακάτω είναι που

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Το Facebook κι εγώ (ή πώς μια όμορφη αλλά πολύ σύντομη σχέση έληξε άδοξα)

Δεν υπάρχουν πολλοί που θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι στη ζωή μου ήμουν μεγάλος θαυμαστής του Facebook. Όταν χρειαζόμουν να δω κάτι σε κανα δυο ομάδες του Facebook που παρακολουθούσα, χρησιμοποιούσα τον κωδικό της γυναίκας μου και όλα καλά.
Την προηγούμενη βδομάδα ένα κείμενό μου δημοσιεύθηκε από κάποιον φίλο σε μια ομάδα του Facebook. Ακολούθησαν κάποια σχόλια, και χρειάστηκε να παρέμβω.
Έτσι λοιπόν είπα, τι στο καλό, είναι ώρα να προχωρήσω, και να γίνω ένας σύγχρονος άνθρωπος της εποχής μου, να αποκτήσω μια προσωπικότητα στο Facebook.
Τις δυο πρώτες ημέρες όλα κύλαγαν περίφημα. Ήταν ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο. Έκανα φίλους την οικογένειά μου, κοντινή αλλά και πιο μακρινή, με πολλούς γνωστούς με τους οποίους έχουμε κοινές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ιδέες, με άτομα που είχα να δω από το σχολείο, με κόσμο από τη γειτονιά που μένω, με συναδέλφους κλπ.
Τότε ήταν που ξεκίνησαν τα προβλήματα.
Χρειαζόταν επαλήθευση για να μπω στο Facebook. Έδωσα το κινητό μου, ώστε να λάβω έναν κωδικό που έπρεπε να πληκτρολογήσω. Εν τάξει, είπα, δεν τρέχει τίποτα.  
Τη δεύτερη φορά χρειάστηκε να αντιστοιχήσω έξι εικόνες με έξι από τους φίλους μου στο Facebook. Αυτό είχε κάποιο κίνδυνο. Εκτός από το ότι έπρεπε να αναγνωρίσω τα ξαδέλφια της γυναίκας μου, τα οποία μένουν για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, αλλά, το πιο τρομαχτικό, πήγε να μου ξεφύγει και η ίδια μου η κόρη. Βλέπετε, οι φωτογραφίες του προφίλ της δεν ήταν και οι πιο αξιόπιστες για αυτό το σκοπό. Παρόλα αυτά, τα κατάφερα.
Την τρίτη φορά, μέσα σε τρεις μέρες, υποτίθεται ότι θα ελάμβανα ένα ακόμα μήνυμα με κωδικό για να μπω στο Facebook. Ατυχώς, αυτό το μήνυμα δεν έφτασε ποτέ στο κινητό μου. Πάτησα «επανάληψη», αλλά πάλι τίποτα. Έκανα

Κατηγορητήριο για κλάματα...

O κ.Παπακωνσταντίνου, έχει αναμφίβολα  ευθύνες για τους χειρισμούς του με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ.
Η χθεσινή απόφαση όμως της Βουλής δείχνει  ότι το πολιτικό μας σύστημα, δεν ενδιαφέρεται  να καταλογίσει τις όποιες πραγματικές ευθύνες του πρώην υπουργού, αλλά αναζητά απλώς ένα εύκολο τρόπο  για να παραδώσει στο φιλοθεάμον κοινό ένα εύκολο εξιλαστήριο θύμα. 
Παρακολουθώντας τη συζήτηση , είχες την εντύπωση ότι ουδείς ενδιαφερόταν  να ακούσει τα επιχειρήματα της μιας ή της άλλης πλευράς, αλλά βιαζόταν να επικυρώσει, μια εκ των προτέρων ,ειλημμένη απόφαση...

Επειδή οι μέχρι τώρα κατηγορίες  δεν αρκούσαν για να έχουμε μια σίγουρη  καταδίκη, εφευρέθηκε και η κατηγορία της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος, γιατί λέει  διαπιστώθηκε ζημία του κράτους πάνω από τα 120.000 ευρώ. 
Που και πώς διαπιστώθηκε, πώς υπολογίστηκε το ποσό , για τους κ.κ.βουλευτές δεν έχει καμιά σημασία.Από ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα  κανένας  έλεγχος δεν έχει ολοκληρωθεί, κανένα πρόστιμο δεν έχει καταλογιστεί και είναι άγνωστο πότε  το ΣΔΟΕ θα έχει πράγματι μια συνολική εικόνα  για τον αν έχουν δηλωθεί ή όχι τα ποσά που καταγράφονται  στους 2000 και πλέον καταθέτες της λίστας.

Όμως οι κ.κ. βουλευτές δεν είχαν καμιά αμφιβολία, κανένα ερωτηματικό ,είχαν αποφασίσει πριν από το ΣΔΟΕ για τη ζημιά που επέφερε  ο κ.Παπακωνσταντίνου στο ελληνικό δημόσιο .Δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό λοιπόν να του προσάψουν ένα επιπλέον  βαρύ κατηγορητήριο.
Τώρα πώς γίνεται εδώ και έξη μήνες , μετά από τόσο θόρυβο, μετά από τόσες καταγγελίες, να  ερευνά το ΣΔΟΕ  και να μην έχει ακόμα βγάλει κάποιο πόρισμα ,αλλά οι βουλευτές μας να έχουν βγάλει ήδη απόφαση, είναι ένα άλλο δείγμα σοβαρότητας...Είναι προφανές λοιπόν ότι το μόνο που δεν ενδιαφέρει το πολιτικό μας σύστημα,είναι να βρεθεί επιτέλους μια άκρη με τις περιβόητες λίστες της φοροδιαφυγής.

Το πολιτικό κόστος θέλουν να ξορκίσουν με κάθε τρόπο, να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά ότι δεν κάνουν τίποτε και βέβαια να αποδείξουν ότι είναι σε θέση να τιμωρήσουν έστω και ένα πολιτικό,για να εκτονωθεί και η οργή της κοινής γνώμης...
Να μας συγχωρούν οι κ.κ. βουλευτές, αλλά αυτό δεν λέγεται  κοινοβουλευτική διαδικασία, δεν λέγεται αναζήτηση της αλήθειας, αλλά απλώς προσπάθεια  ξεκαρφώματος και μετάθεσης των  ευθυνών σε ένα εύκολο πλέον αντίπαλο,που δεν  διαθέτει καμιά κομματική υποστήριξη...
Πολυμίλης Σήφης/tovima

Τα νούμερα που μας κυβερνούν

...Ας συνεχίσουμε όμως τα νούμερα για τις τεχνολογικές υποδομές της κεντρικής κυβέρνησης.
Έχουν υπολογιστές; Αμέ! Και περισσεύουν κιόλας. 
54.927 τερματικά (ποσοστό κάλυψης 102%!). Αυτά υποστηρίζονται από 2.983 servers!
 Αλλά το συγκλονιστικό είναι αλλού.
Υπάρχουν μόνο 332 βάσεις δεδομένων και μόνο 13.343 υπηρεσιακά emails (ποσοστό κάλυψης 25%).
Με τι επικοινωνούν οι υπόλοιποι χωρίς e-mail;
Στέλνουν τον κλητήρα να παραδώσει το έγγραφο;
Μήπως ο υπολογιστής στο γραφείο τους είναι μόνο για πασιέντζες ή είναι πάντα κλειστός, για ντεκόρ;
 Τι σημαίνει αγοράζουμε υπολογιστές με τη σέσουλα χωρίς να ενδιαφερόμαστε να τους χρησιμοποιήσουμε;
Σημαίνει ότι ήταν πολλά τα λεφτά της μίζας για τον προμηθευτή και για εκείνον που ενέκρινε την προμήθεια.
Για να συνεννοούμαστε.

Φορολόγηση και των χωραφιών σχεδιάζουν οι δήμιοι του οικονομικού επιτελείου.
Τους λείπουν 1,7 δις. Πού πηγαίνουν αυτά;
Μα, φυσικά, στον ανοικονόμητο φαταούλα: το Ελληνικό Δημόσιο.

Πάρτε μια γεύση...χρηστής διαχείρισης: 69 Δημόσια Νομικά Πρόσωπα υπάρχουν για την εκπαίδευση και κατάρτιση, 54 ΔΝΠ για την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση, 19 ΔΝΠ για χωροταξικό σχεδιασμό & έλεγχο δόμησης, 56 ΔΝΠ για την έρευνα και την ανάπτυξη, 209 ΔΝΠ για τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία!
 Να το ξαναπώ: 209 Νομικά Πρόσωπα με τον πρόεδρο, το συμβούλιο, τα γραφεία, τους μισθούς, τα επιδόματα, τα έξοδα κίνησης, τα αναλώσιμα, για να φροντίσουν τον πολιτισμό, (δήθεν) και την ψυχαγωγία - σίγουρα, όσων διορίστηκαν εκεί από το παράθυρο.
Κι όμως.
Δεν σκέφτονται ότι τα 209 μπορούν να τα κάνουν 208 και να μην πάθει τίποτε απολύτως η ψυχαγωγία. Όχι!
Θα βάλουμε κι άλλους φόρους: στο χώμα, στον αέρα, στην ανάσα, στη σκέψη κι ούτε μας καίγεται καρφί που έχουμε οδηγήσει έναν λαό στην κατάθλιψη, αρκεί να πληρωθούν οι λεβέντες μας στα 209 ΔΝΠ για την ψυχαγωγία!

Χρεωκοπήστε οι επιχειρήσεις, χάστε τις δουλειές σας οι εργαζόμενοι, αρκεί να μην πειράξουμε ούτε μια τρίχα στα 54 ΔΝΠ για την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση!
 Δηλαδή, όταν ήταν 53 τα ΔΝΠ και φτιάχναν το τελευταίο (μέχρι στιγμής) δεν βρέθηκε ένας να πει: ντροπή ρε παιδιά – το παραξηλώσαμε! Δεν μας φτάνουν 53 οργανισμοί για την επιχειρηματικότητα και θέλουμε κι άλλον;
Ποια επιχειρηματικότητα;
Αυτή που κυνηγάμε με τις δεκάδες χιλιάδες σελίδες του ΚΒΣ;
Με την αντιφατική νομοθεσία; Με τη Δικαιοσύνη παράλυτη;
Με τη γραφειοκρατία; Με τη διαφθορά; Με τη φορολογία στο Θεό;
Νισάφι ρε παιδιά, κι η πρόκληση έχει τα όριά της!
Φυσικά και δεν βρέθηκε. Γιατί για να το πεις αυτό χρειάζεται «τσίπα».
Ενώ για να φορολογείς και τα ραδίκια, ξεδιαντροπιά.

Και επίσης, θα έπρεπε κάποιος να έχει μετρήσει τους προηγούμενους οργανισμούς για να ξέρει πόσοι είναι.
Αλλά τα νούμερα που μας κυβερνούν το απέδειξαν, χρόνια τώρα: δεν ξέρουν να μετρούν.
Του Θάνου Τζήμερου/eydoll.gr

Η αριστερά της Ναόμι Κλάιν είναι η συντηρητική αριστερά


Την προηγούμενη εβδομάδα, η τηλεοπτική εκπομπή «Φάκελοι» είχε μία από τις καλύτερες στιγμές της. Στην ίδια εκπομπή παρουσίασαν, τη μια μετά την άλλη, τις συνεντεύξεις δύο ανθρώπων που δεν αποτελούσαν δύο διαφορετικές πολιτικές προτάσεις απλώς, αλλά δύο διαφορετικές οπτικές, δύο διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης της ζωής, δύο διαφορετικούς κόσμους.

Ο πρώτος ήταν ένας σοβαρός, μεγάλος κύριος, αυστηρός, στρυφνός, μελαγχολικός. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Στον απαισιόδοξο λόγο του υπήρχε μόνο η αισιοδοξία της αυτενέργειας. Μόνο εμείς αν αντιδράσουμε, μόνο εμείς αν αλλάξουμε, θα οικοδομήσουμε μια Ελλάδα που θα ξεφύγει από την κρίση. Φταίει το πολιτικό σύστημα που αρνείται να αλλάξει τις παρωχημένες δομές, φταίει η Ευρώπη που δεν βρίσκει πιο γρήγορα το δρόμο της ενοποίησης, φταίει η κοινωνία μας που εθελοτυφλεί αρνούμενη να αλλάξει και προσπαθεί να διατηρήσει αδύνατα κεκτημένα. Εσείς δεν φταίτε, κύριε υπουργέ; Φυσικά, απαντάει απορώντας και με την ίδια την ερώτηση, υπουργός ήμουνα, μέρος του πολιτικού συστήματος. Αλλά τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε άλλο καθυστέρηση, τώρα πρέπει να ξεχωρίσουν οι δυνάμεις της αλλαγής από τις δυνάμεις της συντήρησης που κρατούν μια χώρα καθηλωμένη.

Ο δρόμος θα είναι δύσκολος, θα ματώσουμε, αλλά δεν υπάρχει άλλος. Γιατί το πρόβλημά μας δεν ήταν απλώς να μειώσουμε το έλλειμμα, ο σκοπός είναι να αλλάξουμε το σύστημα, να φτιάξουμε μια χώρα που δεν θα παράγει άλλα ελλείμματα. Και για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να αλλάξουμε όσα πιστεύαμε, πρέπει να λέμε μόνο αλήθειες, πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες. Να σταματήσουμε πια, λέει κάνοντας τη χαρακτηριστική χειρονομία αριστερό χέρι γροθιά - δεξί ζητιανιά, να μιλάμε επαναστατικά ζητώντας ταυτόχρονα δανεικά. Να αλλάξουμε, δηλαδή, την κυρίαρχη ιδεολογία.

Η επόμενη καλεσμένη ήταν μια διεθνούς ακτινοβολίας σταρ ακτιβίστρια και συγγραφέας. Η Ναόμι Κλάιν. Μικρότερη, λαμπερή, χαμογελαστή, συμπαθέστατη. Και επί μία ώρα έλεγε όλα αυτά τα χαριτωμένα μικρά τίποτα που τόσο πολύ καλά

«Επιστημονικός» λαϊκισμός

Θεόδωρος Ζαρέτος/metarithmisi.gr

Πριν από μερικές ημέρες δημοσιεύθηκαν στις καθημερινές εφημερίδες στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών, που δείχνουν με αδιάψευστους αριθμούς την εξέλιξη των συνταξιοδοτικών μεγεθών στη χώρα μας από το 2005 μέχρι το 2012.

Επειδή εκτός από συνταξιούχος είμαι και μνημονιακός δοσίλογος, έκανα τον κόπο και τοποθέτησα τα στοιχεία αυτά σε ένα Excel και σας τα στέλνω, στα πλαίσια ενός προβληματισμού κοινού όπως πιστεύω και με άλλους δοσίλογους «του χώρου».

Ο παρακάτω πίνακας προσφέρεται για πολύ, μα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα μικρέ  Αλεξάκη.

ΕΤΟΣΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙΠΥΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ
2.005367.6874.200.000.000,00 €11.422,76 €
2.006372.1904.600.000.000,00 €12.359,28 €
2.007378.3075.120.000.000,00 €13.533,98 €
2.008392.4715.990.000.000,00 €15.262,27 €
2.009406.2716.580.000.000,00 €16.196,09 €
2.010413.2466.240.000.000,00 €15.099,96 €
2.011432.9946.560.000.000,00 €15.150,33 €
2.012441.7686.560.000.000,00 €14.849,42 €













Είναι φανερό ότι:

1. Από το 2005 μέχρι  το 2008 η αύξηση των συνταξιούχων και της μέσης ετήσιας συνταξιοδοτικής δαπάνης ανά συνταξιούχο, έχει πολύ μικρότερο ρυθμό από την αντίστοιχη αύξηση των ετών 2008, 2009, 2010, 2011 και συνεχίζεται και το 2012 παρ όλο που διαφαίνεται κάποια μικρή υποχώρηση του ρυθμού αύξησης των συνταξιούχων το ’12.

2. Το 2008 και 2009 η μέση ετήσια αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης ανά συνταξιούχο, εκτινάσσεται, σε σχέση με το διάστημα από 2005 μέχρι 2008.                                

3. Το 2012 η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη παραμένει αμείωτη παρά τις νέες περικοπές στις συντάξεις και παρ όλο που υπάρχει μία μικρή επιβράδυνση στον ρυθμό εισόδου νέων συνταξιούχων στο σύστημα σε σχέση με τα έτη 2008, 9, 10 και 11.

 Δύο κρίσιμα και απολύτως χρήσιμα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα παραπάνω στοιχεία είναι τα εξής:

Κατάργηση των εισφορών εργοδότη και εργαζομένου και σύνταξη για όλους στα 67 από τον προϋπολογισμό

 της Γεωργίας Πανοπούλου

Σύμφωνα με την έκθεση της ΤτΕ για τη νομισματική πολιτική που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, το ποσοστό αναπλήρωσης του εισοδήματος στη σύνταξη θα πέσει, το διάστημα 2020-2060 στο 48,5% κατά μέσο όρο, έναντι 95,7% (το υψηλότερο στον ΟΟΣΑ!) που ήταν μέχρι το 2010. Αυτό σημαίνει ότι, «ελλείψει άλλων πηγών εισοδήµατος, το µειωµένο ποσοστό αναπλήρωσης του πρώτου πυλώνα θα οδηγεί κάτω από το όριο της σχετικής ένδειας όσους κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου λάµβαναν µέχρι και 1,2 φορές το διάµεσο εισόδηµα». 
Δεδομένης της πολύ σημαντικής μείωσης του βασικού και του μέσου μισθού, οι περισσότεροι συνταξιούχοι θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας.
Οι κρατήσεις για τη σύνταξη παραμένουν εξαιρετικά υψηλές, το ίδιο και η φορολογία, το προσδοκώμενο όμως εισόδημα κατά τη συνταξιοδότηση έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Προφανώς μόνο κατ' ευφημισμό είναι κρατήσεις για σύνταξη. 
Θα έπρεπε ευθέως να ειπωθεί ότι ένα μικρό μέρος αυτών στηρίζουν το ασφαλιστικό, ενώ το μεγαλύτερο μέρος κατευθύνεται, όπως ακριβώς και τα έσοδα από τη φορολογία, στη διατήρηση του πελατειακού κράτους. 
Η κυβέρνηση δεν λέει το προφανές: οι συνταξιοδοτικές κρατήσεις είναι φορολογία.

Για αντιστάθμισμα, η έκθεση προτείνει την «αξιοποίηση της επαγγελματικής και ιδιωτικής ασφάλισης» - δεν μας λέει όμως με τι χρήματα θα πρέπει να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. 
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση της Δράσης για κατάργηση των εισφορών εργοδότη και εργαζομένου και σύνταξη για όλους στα 67 από τον προϋπολογισμό είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Με τις σημερινές δυνατότητες του προϋπολογισμού, η σύνταξη αυτή θα έφτανε τα 700 ευρώ, θα ήταν δηλαδή σχεδόν διπλάσια από τις τρέχουσες αγροτικές συντάξεις και αρκετά μεγαλύτερη από την πλειονότητα των συντάξεων.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα αυτής της πρότασης; 
Αυτομάτως, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα του εργαζομένου κατά 20% και μειώνονται οι δαπάνες του εργοδότη κατά 22% για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ – υπάρχουν φυσικά διαφοροποιήσεις ανάλογα με το ταμείο, την αρχαιότητα του ασφαλισμένου, κλπ, ενώ σε άλλα ταμεία η αύξηση, δεδομένου ότι οι κρατήσεις δεν είναι αναλογικές του εισοδήματος, μπορεί να είναι πολύ ...μεγαλύτερη ή μικρότερη. 
Το επί πλέον αυτό εισόδημα μπορεί να διοχετευθεί όπου επιθυμεί αυτός που το λαμβάνει: ο εργαζόμενος θα μπορεί αν θέλει να αγοράσει ένα ιδιωτικό συνταξιοδοτικό συμβόλαιο. 
Ο εργοδότης μπορεί να επενδύσει για την ανάπτυξη της επιχείρησής του, να αυξήσει τον μισθό του υπαλλήλου ή να προσλάβει και κάποιον καινούριο. 
Και πάντως, σημαντικό μέρος των χρημάτων αυτών θα κατευθυνθεί στην αγορά – το πολυπόθητο «να πέσουν χρήματα στην αγορά» που εναγωνίως ψάχνουμε.
Η κατάργηση των εισφορών οδηγεί επίσης σε σημαντική μείωση του γραφειοκρατικού κόστους για τις επιχειρήσεις και των δαπανών για το δημόσιο (μισθοδοσία υπαλλήλων, ενοίκια κτιρίων, καθημερινά έξοδα λειτουργίας). 
Η πρόταση όμως έχει κυρίως ένα άλλο, εξαιρετικά σημαντικό πλεονέκτημα: δημιουργεί ένα δίχτυ προστασίας για όλους, ακόμα και για τους ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει καθόλου: το πραγματικό κοινωνικό κράτος δεν αφήνει στην τύχη τους τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας και δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. 
Σήμερα, το κοινωνικό κράτος στη χώρα μας σπαταλά πόρους για διάφορα επιδόματα και προγράμματα στήριξης χωρίς σαφή κριτήρια ένταξης, ενώ χιλιάδες συνταξιούχοι λαμβάνουν συντάξεις προσβλητικά χαμηλές. Άλλοι συνάνθρωποί μας δεν καταφέρνουν να συμπληρώσουν τις απαραίτητες εισφορές λόγω μακροχρόνιας ανεργίας. Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων πρέπει να είναι προτεραιότητα. 
Η πρόταση της Δράσης διαφέρει σημαντικά από την βασική σύνταξη που ήδη ψήφισε η κυβέρνηση με το νέο ασφαλιστικό και θα εφαρμοστεί από το 2015. Αυτή θα είναι αρχικά 360 ευρώ, με το υπόλοιπο ποσό - αν προκύπτει - να υπολογίζεται βάσει συντελεστών. 
Στην περίπτωση αυτή δεν καταργούνται οι εισφορές, δεν μειώνεται η γραφειοκρατία για τις επιχειρήσεις και διατηρούνται τα ταμεία. 
Δεν αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα για κανέναν. 
Κυρίως, δεν καλύπτονται όλοι οι πολίτες. 
Η βασική σύνταξη έτσι όπως έχει θεσπιστεί παρουσιάζει σημαντικά μειονεκτήματα και αδικεί τους ασφαλισμένους. 

Μπορούμε και χρειάζεται να προωθήσουμε τη σταδιακή εφαρμογή της πρότασης της Δράσης για μια αξιοπρεπή Βασική Εθνική Σύνταξη για όλους. Πρέπει να επεξεργαστούμε τις λεπτομέρειες της εφαρμογής, όπως την απαραίτητη μεταβατική περίοδο, το θέμα των δαπανών υγείας και κάποια εισοδηματικά κριτήρια. Αλλά είναι στο σωστό πνεύμα, προς τη σωστή κατεύθυνση.
aristeristrouthokamilos.blogspot

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Προστατεύστε τον Μίκη


Άρχισε από χτες, αλλά είμαι βέβαιος ότι σήμερα θα έρθει η αποκορύφωση. Για τον ντόρο λέω, που προκάλεσε η, όντως ανατριχιαστική, δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη ότι, αν μπορούσε, θα αφαιρούσε το διαβατήριο από τη Μαρία Ρεπούση, επειδή είναι «εθνομηδενίστρια»! (εδώ).

Γι’ αυτήν τη δήλωση υπάρχουν οι εξής τρεις διαστάσεις, δυο ανησυχητικές και μια αισιόδοξη.
1. Σαράντα εφτά χρόνια από τότε που η χούντα των συνταγματαρχών αφαίρεσε το διαβατήριο από τον Μίκη, εκείνος ζητάει να αφαιρέσουμε το διαβατήριο από μια Ελληνίδα, έστω πολύ μικρότερου βεληνεκούς από τον ίδιο. Το πλέον ανατριχιαστικό είναι ότι ο Μίκης επικαλείται ακριβώς τον ίδιο ακριβώς λόγο που επικαλούνταν για εκείνον οι δικτάτορες. Τότε εκείνος ήταν «ανθέλλην», σήμερα είναι η Ρεπούση (και αύριο δεν ξέρω ποιος άλλος).
2. Η δήλωση του Μίκη έγινε στις 30 Μαϊου, στο πλαίσιο ενός αφιερώματος στη Μάχη της Κρήτης. Κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια μέρα κυκλοφόρησε γνωστή χουντοφυλλάδα (κι εγώ νόμιζα ότι είχε εξαφανιστεί) με το ίδιο ακριβώς αίτημα: να πάρουν το διαβατήριο της Ρεπούση (εδώ). Δεν πιστεύω ότι ο Μίκης διάβασε πρώτα τον «Στόχο» και μετά είπε ό,τι είπε. Μου φαίνεται σενάριο συνωμοσίας. Αλλά, νομίζω, είναι ακόμη χειρότερο που κατάφερε να διατυπώσει το ίδιο αίτημα! Γιατί δείχνει πόσο έχουν αμβλυνθεί οι έννοιες χούντα, Δεξιά, Αριστερά, έθνος, πατρίδα κ.α. Οσο κι αν ο χρόνος τα αλλάζει όλα, όταν ο Μίκης λέει ακριβώς τα ίδια με τους άλλοτε διώκτες του, όσο να ΄ναι, μια ανατριχίλα σε διαπερνάει.
3. Παρά ταύτα (μπήκαμε τώρα στην αισιόδοξη διάσταση του θέματος), όλα αυτά είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, που δεν αφαιρεί πλέον τα διαβατήρια από τους πολίτες της. Αν το έκανε, θα ήταν χούντα. Πόσω μάλλον που οι περισσότεροι δεν έχουν καν διαβατήριο (στην Ευρώπη ταξιδεύεις μόνο με την ταυτότητά σου!).

Προφανώς, αυτό ο Μίκης δεν το ξέρει. Έχει μείνει στα παλιά. Όταν η χούντα αφαίρεσε το δικό του διαβατήριο. Και νομίζει (το θέλει σίγουρα) ότι γίνεται και σήμερα. Προφανώς, δεν του είπε κανένας ότι δεν γίνεται. Δεν έχει κάποιον να τον προστατεύει. Κρίμα.

Πρέπει να είμαστε επιεικείς με τους ανθρώπους πολύ μεγάλης ηλικίας. Για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερα με όσους, όπως ο Μίκης, έχουν τέτοια διαδρομή, την οποία τώρα στα στερνά πάνε να χαλάσουν. Κάποιοι να το προλάβουν!
Γιώργος Καρελιάς/protagon.gr

Μετά την κρίση, η ιστορία δεν πουλάει πια όσο πριν. Αντίθετα, πουλάνε οι θεωρίες συνωμοσίας

Δημήτρης Καραθάνος


Στα αμφιθέατρα, στον Τύπο, στην τηλεόραση, στα βιβλία που έγραψε και στους μαραθώνιους που τρέχει, ο ακαδημαϊκός και συγγραφέας Νίκος Μαραντζίδης είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και γρήγορα μυαλά του εγχώριου πνευματικού μας δυναμικού. Ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, μας μίλησε στο τελευταίο τεύχος του SOUL.

Για να δανειστώ από τη λογοτεχνία, «υπάρχει καιρός για απαγγελίες ποιημάτων, και υπάρχει καιρός για γροθιές». Προς τι τόση βία, τέτοια έλλειψη ορθοφροσύνης στα μέρη μας; Και άλλοι πείνασαν, αλλά δεν έκαναν έτσι.
Ίσως γιατί οι φιλελεύθερες αξίες βρίσκονται σε έλλειμμα σε αυτήν τη χώρα. Ο εικοστός αιώνας στη χώρα μας υπήρξε ένας αιώνας εθνικών διχασμών, εμφυλίων, δικτατοριών, επαναστατικών επαγγελιών του τύπου «στις 18 σοσιαλισμός». Όλα αυτά επηρέασαν την κουλτούρα μας, ιδιαίτερα στα θέματα του διαλόγου, της ανταλλαγής επιχειρημάτων και της αίσθησης πως τα «πάντα ρει», και πως οι καιροί αλλάζουν. Στη χώρα μας υπάρχουν πάρα πολλές ορθοδοξίες, δυστυχώς, που αδυνατούν να αντιληφθούν το εφήμερο στοιχείο της ύπαρξής τους και δεν επιθυμούν να δώσουν και στις άλλες απόψεις χώρο για νομιμοποιημένη παρουσίαση.
Είστε επίμονος αρθρογράφος. Είναι σημαντικό για εσάς να μιλάτε συχνά και να απευθύνεστε σε πολλούς;
Νιώθω παιδί του Διαφωτισμού και των Εγκυκλοπαιδιστών. Πιστεύω βαθιά στην έννοια της προόδου. Η γνώση, στη δική μου συνείδηση, έχει μεγαλύτερη αξία όταν τη μοιραζόμαστε. Στη βάση αυτή, μου αρέσει να επικοινωνώ με μεγάλα ακροατήρια. Δεν έχω αγοραφοβία, το αντίθετο, μάλιστα. Βέβαια, κάθε μέσο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και σε παρασύρει σε διαφορετικούς τύπους επικοινωνίας. Το θέμα είναι ένα, όπως λέει ένας φίλος μου, από τον χώρο της τηλεόρασης: να έχεις κάτι να πεις.
Γράψατε μελέτες για τον Δημοκρατικό Στρατό, τον εμφύλιο και το κομουνιστικό σύστημα, το ελληνικό ΚΚ μέσα από τα τσέχικα αρχεία. Αφιερώσατε χρόνο ερευνώντας αρχεία του πρώην σοβιετικού μπλοκ, σκύψατε πάνω από ανεξερεύνητα ντοκουμέντα και προσπαθήσατε να μιλήσετε για τα ευρήματά σας ψύχραιμα, και συνάμα με την απαραίτητη ιδεολογική αποστασιοποίηση. Τι θέλατε να καταδείξετε;
Τα προβλήματα, που συχνά βρίσκονται στο μυαλό μας. Τα φαντάσματα των παιδικών μας χρόνων, όπως λέει κάποιος ιστορικός της Αριστεράς, που νομίζουμε πως μας καταδιώκουν. Θεωρώ πως, μαζί με αρκετούς άλλους,

Η φορολογική ανταρσία θα επαναφέρει τα σενάρια κατάρρευσης...

Κώστας Στούπας /capital.gr


Η κυρία στο τεντάδικο που έκανε την προσφορά για μια τέντα που θα σκιάζει το γραφείο μου διευκρίνισε πως αυτή είναι χωρίς ΦΠΑ και άρα και χωρίς απόδειξη.
Ο τζαμάς που ήρθε να αλλάξει ένα τζάμι του ηλιακού, το ίδιο. Η κυρία στο καφεκοπτείο μου ζήτησε ευγενικά να βάλει στην απόδειξη μόνο τον καφέ και όχι τα φλιτζάνια.
Στο κατάστημα με τα είδη καπνιστού με έχουν μάθει πλέον και μετά από μια - δυο διαμαρτυρίες μου κόβουν απόδειξη χωρίς να ζητήσω. Αλλά η δυσαρέσκεια για τις παραξενιές μερικών πελατών είναι έκδηλη.

Φίλος που αναλαμβάνει εργολαβίες μεταλλικών κατασκευών μου επιβεβαίωσε πως υπάρχει μαζική προσπάθεια αποφυγής οποιασδήποτε μορφής φορολόγησης. Δειγματοληπτικά μόνο κόβονται αποδείξεις και τιμολόγια, μου επεσήμανε.
Μου περιέγραφε μάλιστα πως σημαντικός δημόσιος παράγων πρόσφατα του πρότεινε ο ίδιος πληρωμή χωρίς απόδειξη και χωρίς ΦΠΑ.
Τα χρόνια της κρίσης που ακολούθησαν την χρεοκοπία η απόδοση φόρων μειώθηκε δραστικά, παρά τις πατριωτικές επικλήσεις  αλλά και τις προσπάθειες εκφοβισμού με  τις καθημερινές ειδήσεις για τις συλλήψεις φοροφυγάδων ή φοροοφειλετών.
Οι φόροι μοιάζουν με οποιαδήποτε άλλη συναλλαγή μεταξύ των ανθρώπων: Όλοι

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Picturing Greece # summer

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...