tag:blogger.com,1999:blog-34275560512287858252024-03-13T04:35:06.615+02:00ο αλλοςο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.comBlogger2460125tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-30312605430707815192016-04-12T17:50:00.004+03:002016-04-12T17:50:49.887+03:00Τα λάθη του ΔΝΤ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Γιώργος Προκοπάκης</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Η κυρία Λαγκάρντ, κατά την κορύφωση της διαπραγμάτευσης για την πρώτη αξιολόγηση του μνημονίου Τσίπρα, έκανε κάποιες δημόσιες παρεμβάσεις. Στην τελευταία της επανέρχεται με μύδρους εναντίον των ελληνικών κυβερνήσεων κατά τα μνημονιακά χρόνια και αναγνωρίζει ως λάθος του ΔΝΤ την εσφαλμένη εκτίμηση όσον αφορά τις προθέσεις τους – αυτό που έχει καθιερωθεί να λέγεται «ιδιοκτησία του Μνημονίου». Αυτό μεταφράζεται ως: όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις συμφωνούσαν σε προγράμματα στήριξης, χωρίς να τα πιστεύουν και χωρίς να έχουν την πρόθεση να εφαρμόσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Είναι αυτό που λέμε «προστασία των πελατειακών δικτύων», «διατήρηση του κρατισμού» και άλλα σχετικά, με βασικό στόχο την παράταση της παραμονής στην εξουσία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ψέγει την τρόικα και τους θεσμούς, γιατί δεν επέβαλαν τις μεταρρυθμίσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Ας μη λησμονούμε πως, ακόμη και στη χειρότερη οικονομική κατάσταση, μια χώρα εξακολουθεί να είναι ανεξάρτητη. Η ευθύνη των δομικών αλλαγών είναι της κυβέρνησής της και της κοινωνίας πολιτών. Το πρόβλημα του άκρατου λαϊκισμού, της κλωτσιάς στα αχαμνά του καπιταλισμού και των μαγικών λύσεων είναι εσωτερικό της κοινωνίας. Τα επίπεδα αυτογνωσίας και ρεαλισμού ανταποκρίνονται στην ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Δεν θα μπορούσε ποτέ το ΔΝΤ ή ο Μηχανισμός Στήριξης να επιβάλει τη σωτηρία σε ένα λαό που</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> θέλει να παραπλανάται. Η θεραπεία αυτής της αδυναμίας του ΔΝΤ και των θεσμών γενικότερα είναι δυνατή μόνον με την επιβολή μέτρων αντίθετων με τη δημοκρατική παράδοση – ιδιαίτερα επικίνδυνων. Επειτα από χρόνια εμπλοκής, η μη ανάληψη της ιδιοκτησίας των μνημονίων από τις ελληνικές κυβερνήσεις έχει οδηγήσει στην επιλογή του καρότου και μαστιγίου. Επιδιώκεται από τους εταίρους η ικανοποίηση της βασικής απαίτησης της Ευρωζώνης, δηλαδή της αποφυγής τυπικής χρεοκοπίας, και μια και οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να προχωρήσουν στις περισσότερο από αναγκαίες δομικές αλλαγές, οι Ελληνες ας βράσουν στο ζουμί τους. Η επιλογή αυτή οδηγεί στη στασιμοχρεοκοπία – αργή και βασανιστική πτώση του βιοτικού επιπέδου, χωρίς σοβαρές προοπτικές ανάπτυξης για πολλά χρόνια. Οι Ελληνες είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε με αυτήν τη ζοφερή προοπτική μέχρις ότου οι κυβερνώντες αλλάξουν μυαλά. Δεν υφίστανται οι συνθήκες για γρήγορη μεταστροφή του πολιτικού προσωπικού, οπότε το μέλλον έχει πολλή ξηρασία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το άλλο λάθος του ΔΝΤ είναι η γνωστή ιστορία με τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές. Τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων οι οποίες επιχειρήθηκαν στην Ελλάδα ήταν κατά πολύ δυσμενέστερα από αυτό που προέβλεπαν μοντέλα και διεθνής πρακτική. Αν μελετηθούν τα στοιχεία των κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, γίνεται σαφές ότι το μέγιστο μέρος των προβλημάτων κατά την εξαετία λίγο σχετίζεται με τα μέτρα λιτότητας και αυτές καθαυτές τις παρεμβάσεις. Από τα πενήντα δισ. του ΑΕΠ που έχουν χαθεί, σχεδόν το 60% έχει αφαιρεθεί από τον κατασκευαστικό κλάδο (25 δισ.) και το εμπόριο αυτοκινήτων και ειδών πολυτελείας (4 δισ.) – κλάδοι οι οποίοι βασίζονται στον τραπεζικό δανεισμό. Οι κατασκευές πρωταγωνιστούσαν πάντα στην γκρίζα οικονομία – τα «μαύρα» ήταν πολλά και σε κάποιον άλλο τομέα εμφανίζονταν, όταν ο αλλοδαπός εργάτης αγόραζε γάλα ή ο εργολάβος αγόραζε Καγιέν. Είναι χαρακτηριστικό πως η ραγδαία πτώση του ΑΕΠ και η εκτόξευση της ανεργίας συνέβησαν κατά τους πρώτους δεκαοκτώ μήνες των μνημονίων. Το πρόβλημα που δεν ελήφθη υπ’ όψιν είναι η λειτουργία της ολιγοθεματικής οικονομίας σε καθεστώς πιστωτικής ασφυξίας. Το πρόβλημα με τις τράπεζες και την πίστη το 2009-10 δεν ήταν ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό. Σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί και ο πρακτικός μηδενισμός της «παράλληλης πίστης» που είχε αναπτύξει η ελληνική οικονομία με τις μεταχρονολογημένες επιταγές. Ανεξαρτήτως των πολιτικών των μνημονίων, η κατάρρευση της πίστης αφαίρεσε ρευστότητα €50 - €60 δισ., περίπου ισοκατανεμημένα ανάμεσα στις τράπεζες και στο σπάσιμο επιταγών. Εχει σημασία η κατανόηση των λεπτομερειών του «λάθους του ΔΝΤ», γιατί οι θεσμοί είναι που προδιαγράφουν τη μελλοντική ανάπτυξη. Μέχρις ότου το τραπεζικό σύστημα να είναι πάλι σε θέση να ασκήσει τραπεζική, η ανάκαμψη θα σέρνεται και περισσότερα μέτρα θα είναι απαραίτητα. Μετά τις τράπεζες και έπειτα από μάλλον μακρά περίοδο οικονομικής κανονικότητας, θα αποκατασταθούν και οι παράπλευροι μηχανισμοί συναλλακτικής πίστης, που θα επιτρέψουν την επιτάχυνση της ανάκαμψης.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν αρκεί να διαπιστώνει κανείς τα λάθη – πρέπει να σχεδιάζει την επόμενη μέρα.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">kathimerini.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-84874371976319603742016-04-12T17:34:00.001+03:002016-04-12T17:34:22.423+03:00Φορέστε καπέλο και να χαμογελάτε! Με 50% "κούρεμα" ξεκίνησε το "bail-in" στην Ευρώπη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Κωνσταντίνος Βέργος</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-qiiZncXyLk4/Vw0HUC8lShI/AAAAAAAAIt8/ROtz3x8XmjgK0eV9urheqliJKn_7NhOXwCLcB/s1600/images%2B%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="113" src="https://3.bp.blogspot.com/-qiiZncXyLk4/Vw0HUC8lShI/AAAAAAAAIt8/ROtz3x8XmjgK0eV9urheqliJKn_7NhOXwCLcB/s200/images%2B%25282%2529.jpg" width="200" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν πιστέψατε ότι η νομοθεσία στην Ευρωπαική Ενωση περι "bail-in", δηλαδή περί διάσωσης των τραπεζών με τα χρήματα καταθετών, ομολογιούχων και μετόχων, ήταν κάτι σαν "σχεδια σε χαρτί", απλά για να περνάνε την ώρα τους κάποιοι νομοθέτες, απλά κάνατε ένα πικρό λάθος! Το bail in στην Ευρώπη ξεκίνησε ήδη από 1/1/2016, και η πρώτη εφαρμογή του φέτος, χτες, σε τράπεζα της Αυστρίας που χρεοκόπησε πρόσφατα, ξεπερνάει κάθε φαντασία!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η Αυστριακή τράπεζα Hypo Alpe-Adria ήταν μία από τις Αυτριακές Τράπεζες που είχαν μπεί για καλά στο ‘’παιχνίδι’’ της διεθνούς επέκτασης, αποκτώντας θυγατρικές σε χώρες όπως Ιταλία αλλά και Βαλκανικές χώρες. Επέκταση που όμως απέβη μοιραία, οδήγησε σύντομα σε προβλήματα, με αποτέλεσμα να εθνικοποιηθεί, με την Αυστριακή κυβέρνηση, από κοινού με την Καρίνθια (ένα από τα 9 ομοσπονδιακά κρατίδια της Αυστρίας), να υποχρεωθούν να αναλάβουν το κόστος της διάσωσης της, η πρώτη με εγγυήσεις, η δεύτερη με συνεχή εισροή μετρητών. Κόστος που όμως αποδείχτηκε δυσβάστακτο. Πριν 1,5 έτος, η τράπεζα έγινε τρία κομμάτια, με την Heta Asset Resolution να αποτελεί την ‘Κακή’ Τράπεζα στην οποία μεταβιβάστηκαν τα Ομόλογα και άλλα περιουσιακά στοιχεία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστρικής Καρίνθιας, ενός κρατιδίου με τον πληθυσμό 550.000 κατοίκων όσο περίπου δηλαδή της Κύπρου, βρέθηκε έτσι </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ξαφνικά να καλείται να εγγυηθεί χρέος… 10,2 δις, το οποίο αδυνατούσε να πληρώσει τον Μάρτιο του 2015, ενώ επίσης η Αυστρική κυβέρνηση είχε ήδη δαπανήσει…5,5 δις ΕΥΡΩ και αδυνατούσε να βοηθήσει άλλο, και έτσι η νέα Τράπεζα Heta Asset Resolution, να είναι πλέον έτοιμη για κανόνι, καθώς ανακαλύφθηκε τρύπα…7,6 δισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ! Η τρύπα πλέον φαίνεται ότι έχει επεκταθεί, και προσπάθειες που έγιναν για συμβιβασμό των ομολογιούχων με…ανταλλαγή των ομολόγων με 18-ετή Ομόλογα του…Αυστριακού κράτους με ‘’κούρεμα’’ 25%, απορρίφτηκαν από τους ομολογιούχους. Όλα αυτά ως χτές, όπου η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Αυστρίας αποφάσισε σε ‘’κουρεματάκι’’ 53,98%! Δηλαδή για κάθε 100 ΕΥΡΩ, οι Ομολογιούχοι θα πάρουν…46 ΕΥΡΩ!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ας σημειώσουμε ότι αντίστοιχα ‘’κουρέματα’’ επιβλήθηκαν σε ομολογιούχους Πορτογαλικής Τράπεζας, πριν τα περασμένα χριστούγεννα. Και δείχνουν πάρα πολλά. Είναι πλέον σαφές, ότι πλέον τα κεφάλαια δεν είναι ασφαλή στην Ευρωπαική Ενωση. Το μόνο ‘’παρηγορητικό’’είναι το ‘’κούρεμα’’ περιορίστηκε στους κατόχους Ομολόγων, και δεν επεκτάθηκε στους Καταθέτες. Όμως αυτό προφανώς έγινε διότι ήδη το Αυστρικό κράτος είχε συνεισφέρει 5,5 δις για να σώσει τους Καταθέτες και τα προσχήματα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από εδώ και στο εξής, είναι εμφανές ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Το τρομακτικό αυτό κούρεμα δείχνει πόσο μεγάλοι είναι οι κίνδυνοι πλέον στο τραπεζικό τοπίο, παρά τα ‘’χαμόγελα’’ και την ‘’αυτοπεποίθηση’’ των Τραπεζιτών που αλληλοσυγχαίρονται στα κοκτείλ πάρτυ! Και, καθώς το ήμισυ περίπου των Ομολόγων που ‘’κουρεύονται’’ με 54% ανήκει σε γερμανικές Τράπεζες, η σχεδόν ακαριαία διαγραφή από τα κεφάλαιά τους 2 περίπου δισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ, σε εποχή που δύσκολα γινονται αυξησεις κεφαλαίων, αναμένεται να δημιουργήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στο επενδυτικό τοπίο την Δευτέρα, όταν ανοίξουν τα χρηματιστήρια, καθώς πολλές ‘’ατσαλάκωτες΄΄ Γερμανικές Τράπεζες πρέπει να βγούν πλέον στην ‘’γύρα΄΄ για αναζήτηση κεφαλαίων, καθώς η κεφαλαιακή τους ‘’επάρκεια’’, δεν θα είναι πλέον …επαρκής! Αν δεν βρουν και αυτές κεφάλαια άμεσα, καποιες από αυτές ισως υποχρεωθούν να κάνουν και εκείνες…bail in ή να …κλείσουν!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το χειρότερο, η εξέλιξη αυτη δείχνει ότι η κρίση στην ΕΕ είναι πολύ μεγαλύτερη άπο ότι φαίνεται, καθώς κανένας δεν μπορεί πλέον να καλύψει τις τεράστιες τρύπες στο τραπεζικό σύστημα της Ευρωπαικής Ενωσης, που οδηγούν σε διαγραφές μέχρι και του ήμισυ των κεφαλαίων…</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: Verdana, sans-serif;">liberal.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-84853394248503133162016-04-08T18:44:00.004+03:002016-04-08T18:44:39.024+03:00Πρώτη φορά ακροδεξιότατη Αριστερά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-TR_L8W1CsdY/VwfRrfmLXHI/AAAAAAAAIts/qfa_GCqVWeQ776dwm_MijTO5Str_J4Ccw/s1600/kammenos7-4-16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://2.bp.blogspot.com/-TR_L8W1CsdY/VwfRrfmLXHI/AAAAAAAAIts/qfa_GCqVWeQ776dwm_MijTO5Str_J4Ccw/s400/kammenos7-4-16.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<a href="https://roides.wordpress.com/"><span style="color: #990000;">πηγη</span></a></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-83200005504388209932016-04-08T11:39:00.000+03:002016-04-08T11:39:42.454+03:00 Οι ελάχιστοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Συνειδητοποίησα βλέποντας διάφορες αντιδράσεις στα πιο πρόσφατα κυβερνητικά καραγκιοζιλίκια, με Φαμπρ και ΔΝΤ, ότι η δυσκολία κάποιων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να συνειδητοποιήσουν τι έκαναν, αλλά και αρκετών μη ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ -στους δεύτερους βάζω και τον εαυτό μου- να αποδεχθούν τι πραγματικά είναι ο πρωθυπουργός και το κόμμα που κυβερνούν, μου θυμίζει λίγο την κατάσταση του καλοκαιριού του 2002, με την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η αντίδραση των περισσοτέρων τότε ήταν: «μα δεν είναι δυνατόν, δε μπορεί να είναι αυτοί, θα είναι κι άλλοι παραπάνω, αρχηγοί, εγκέφαλοι». Ήταν η φυσική ανθρώπινη αντίδραση, όταν βλέπεις κάτι σκοτεινό, μαύρο και επικίνδυνο, να προσπαθείς να βρεις ως νόημά του κάτι αντίστοιχα σκοτεινό, μαύρο και επικίνδυνο - και, κυρίως, μεγάλο. Αλλά τελικά αυτοί ήταν οι τρομοκράτες, όχι άλλοι: αυτοί οι ταλαίπωροι, οι μικρονοϊκοί, οι ελάχιστοι. Το κακό που έκαναν στα θύματά τους ήταν τεράστιο, αλλά οι αυτουργοί ήταν ασήμαντοι, ανθρωπάκια.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι και τώρα, με τον ΣΥΡΙΖΑ: το μεγαλύτερο πρόβλημα όσων τους ψήφισαν και διατηρούν ακόμη κάποια σχέση με την πραγματικότητα είναι να αποδεχθούν ότι το κόμμα που κυβερνά είναι ένα τσίρκο, μια παιδική χαρά χωρίς παιδάκια (και χωρίς χαρά), ότι τα στελέχη του, όσο ψηλά, είναι ένα μάτσο ελάχιστοι, ανόητοι, άσχετοι, ολίγιστοι, ανθρωπάκια χωρίς γνώση, χωρίς ικανότητα, χωρίς κύρος (αλλά με περίσσια θράσους) κι ότι στην κορυφή τους είναι ένας μεταπολιτευτικός βουτυρομπεμπές των καταλήψεων, ένας νάρκισσος του δεκαπενταμελούς με μεγαλομανιακές φαντασιώσεις κοινοτάρχη που δεν έχει βγει απ’ το χωριό του, αγράμματος, αστοιχείωτος κι ανίκανος να συλλάβει την πραγματικότητα. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το κακό που έκαναν και κάνουν είναι τεράστιο, ίσως και ανεπανόρθωτο. Αλλά οι αυτουργοί είναι αυτοί. Και τους ψηφοφόρους τους τούς ξεγέλασαν αυτοί, ακριβώς αυτοί, όχι άλλοι: οι ελάχιστοι, οι άσχετοι, οι ολίγιστοι, τα ανθρωπάκια.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Απόστολος Δοξιάδης/fb</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-52944535747797107872016-04-03T18:50:00.002+03:002016-04-03T18:50:49.988+03:00Μόνο η δικαιοσύνη κάνει τους ανθρώπους ίσους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Γιώργος Δημακόπουλος</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-ytc3B_d5jDQ/VwE7pKLDisI/AAAAAAAAItY/yuvdbgjGGvYEIoe49CPB7UXlo_Fl1IJEg/s1600/images%2B%252830%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://3.bp.blogspot.com/-ytc3B_d5jDQ/VwE7pKLDisI/AAAAAAAAItY/yuvdbgjGGvYEIoe49CPB7UXlo_Fl1IJEg/s200/images%2B%252830%2529.jpg" width="200" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πέρασαν 2μισι χρόνια από τη δολοφονία Φύσσα. Ο Ρουπακιάς είναι σπίτι του φρουρούμενος. Βλέπει στην ελεύθερη ΕΡΤ το συνέδριο των συντρόφων του χρυσών ναζί. Φταίει που δεν είχαμε αίθουσες για να γίνεται η δίκη, φταίει που είναι μεγάλη η δικογραφία, φταίει που οι γερμανοτσολιάδες έκοψαν τους μισθούς στους δικαστές, φταίει που οι καθαρίστριες δεν έχουν μάθει τη δουλειά τους ως γραμματείς, φταίει η αποχή των δικηγόρων... εντέλει φταίει το μνημόνιο, όπως πάντα. Ο πρθ στη συζήτηση για τη δικαιοσύνη στη Βουλή προχθές δεν είπε λέξη για την αποφυλάκιση Ρουπακιά. D-day πανηγύριζε ο κομματικός τύπος. Είπε για τη διαφθορά και τις λίστες Λαγκάρντ, και την επόμενη μέρα έβαλαν στο αρχείο την υπόθεση πόθεν έσχες Σταθάκη με τα 38 ξεχασμένα σπίτια και 1,8 εκατομμύρια. Στο αρχείο και το πόθεν έσχες Φλαμπουράρη. Αφού δεν είναι στη λίστα Μπόργιανς, δεν έχει σημασία. Πότε να βγάλουμε πάλι συνέντευξη με τον Φαλτσιανί, να χορέψουν στο σύνταγμα της αξιοπρέπειας οι ψηφοφόροι για τους νέους φόρους; Χορέψτε, θα τα πάρουμε από τους πλούσιους. Χορέψτε, σε φόρους και εισφορές το 60% του μισθού. Ο πρθ μπορεί να έχει μείνει στην παραδοχή του υπουργού Παρασκευόπουλου ότι φταίει «η βραδύτητα στην απονομή δικαιοσύνης». Όμως χρειάστηκαν μόλις 18 μήνες από την ανακοίνωση της μείωσης των μισθών των δικαστών το 2012, μέχρι την απόφαση του μισθοδικείου τους για την επαναφορά τους. Παρόλο που ο «<span style="color: #cc0000;"><a href="http://ec.europa.eu/justice/effective-justice/files/justice_scoreboard_2015_el.pdf">πίνακας</a> </span>αποτελεσμάτων της ΕΕ στον τομέα της δικαιοσύνης 2015» διαπιστώνει ότι ο αναγκαίος χρόνος για την εκδίκαση διοικητικών υποθέσεων σε πρώτο βαθμό είναι από 3 έως 8 χρόνια! Άλλο πράγμα οι μισθοί. Ο αναγκαίος χρόνος για την εκδίκαση αστικών, εμπορικών, διοικητικών και άλλων υποθέσεων σε πρώτο βαθμό είναι 600 ημέρες. Όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στη δικαιοσύνη; </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κυρίως φταίει «βεβαίως η γενικότερη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης», όπως διαπίστωσε και η πρώην πρωθυπουργός κ. Θάνου. Μπορεί να φταίει η πρόεδρος του Άρειου Πάγου; Μήπως να παραιτηθεί η πρόεδρος για τη</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> «γενικότερη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης»; Μάλλον ο Τσακυράκης θα φταίει και για αυτό! Μα και οι δικαστές δεν περίμεναν 18 μήνες για το μισθοδικείο; Όσο αντίστοιχα είναι το χρονικό όριο της προφυλάκισης. Έχουν περάσει 2μισι χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έχουν περάσει 11 χρόνια από την «αυτοκτονία» Τσαλικίδη. Έχουν περάσει 6 χρόνια από τη δολοφονία των 3 εργαζόμενων στη Μarfin. Και οι 3 υποθέσεις είναι ακόμη ανοιχτές. Ο βιαστής με τις τυρόπιτες με συνήγορο υπεράσπισης την πολυλατρεμένη κ. Ζωή Κωσταντοπούλου πέρασε τα ισόβια του κάνοντας μόλις 3μισι χρόνια στη φυλακή! Τα 4 θύματά του όμως ταξίδεψαν σε 8 χρόνια 9 φορές από το εξωτερικό για τις αντίστοιχες αναβολές της δίκης του. Σε κατ’ οίκον «περιορισμό» είναι και οι κατηγορούμενοι χρυσαυγίτες ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης. «Σπίτι» τους είναι και η Βουλή και στο προχθεσινό Βατερλώ του κυβερνητικού δίδυμου κατέθεσαν στη Βουλή τις απόψεις τους για τη δικαιοσύνη και τη διαφθορά! Η έκθεση της ΕΕ κατατάσσει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της λίστας, όμως μας αρκεί ότι η πρόεδρος κ. Θάνου υπογραμμίζει ότι «το δικαστικό σύστημα δεν επιτρέπεται να αξιολογείται με ποσοτικά κριτήρια, αλλά με την ποιότητα της λειτουργίας του». Μπορεί να την επιβεβαιώσει και η οικογένεια Φύσσα και η οικογένεια Τσαλικίδη και η οικογένεια κάθε ταλαιπωρημένου Έλληνα πολίτη που τρέχει χρόνια για να βρει το δίκιο του!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η δικαιοσύνη, η Θέμιδα, έχει δεμένα τα μάτια της και ζυγίζει τις αποφάσεις της με βάση τα στοιχεία. Προηγείται η έρευνα, ο έλεγχος, η εξέταση. Έχει τα μάτια, και τα αυτιά της ανοιχτά, είναι η Ιχναία Θέμιδα και ερευνά ό,τι χρειάζεται για να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Για να αποφανθεί η Θέμιδα πρέπει να έχει ερευνήσει η Ιχναία. Οι παρεμβάσεις των κυβερνήσεων Συριζανέλ με Παπαγγελόπουλους και Σαμαροβενιζέλων με Αθανασίου και με «παναθηνακάκιες» στο έργο της δικαιοσύνης, κλείνουν τα μάτια, το στόμα, τα αυτιά στην Ιχναία. Η δικαιοσύνη κατά προτεραιότητα μετρά τα αναδρομικά των δικαστών, και μετά τις εκκρεμείς υποθέσεις. Μόνο η δικαιοσύνη κάνει τους ανθρώπους ίσους, είπε ένας πολιτικός αρχηγός προχθές στη Βουλή. Όλοι μιλούν για το πώς σφυροκόπησε ανήλεα τα 2 παλαιά κόμματα στη συζήτηση, και ότι ήταν ο μοναδικός που είπε τη διαφθορά με το όνομά της, όμως το πιο σημαντικό σημείο της ομιλίας του ήταν η αναφορά του στη δικαιοσύνη. Για τις προαγωγές των ημέτερων δικαστικών, για τις παρεμβάσεις των πολιτικών στη δικαιοσύνη, για την πολυνομία, την κακονομία, για την παράκαμψη συγκεκριμένων άξιων δικαστικών από το στημένο σύστημα, για τη φαιδρή δίωξη του Τσακυράκη από τη Θάνου, για τον εισαγγελέα προστάτη των φτωχών Μαρκή. Η δικαιοσύνη είναι τα 3 πιθήκια της ιαπωνικής ιστορίας, το ένα κρατά κλειστά τα μάτια του, το ένα κρατά κλειστά τα αυτιά του και το τρίτο κρατά κλειστό το στόμα του. Μας θύμισε ότι <a href="http://topotami.gr/theseis/dikaiosini/">η δικαιοσύνη</a> πρέπει να είναι τυφλή, όχι αργή. Για την πιλοτική δίκη, για την e-justice, για την αξιολόγηση των δικαστών. Η κυβέρνηση χειραγωγεί τη δικαιοσύνη. Αντίστοιχα ο Μητσοτάκης, αντί να χτυπά με ονόματα τη διαπλοκή, διασκέδαζε είτε με τις γελοιογραφίες του Αρκά, είτε υπερασπιζόμενος τους δικούς του μπλε διαπλεκόμενους. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πριν λίγες μέρες η κυπριακή δικαιοσύνη έκδωσε διεθνές ένταλμα για τον Λ. Μπόμπολα για χρηματισμό δημοσίου λειτουργού και αδικήματα διαφθοράς και ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος. Το Συμβούλιο Εφετών καλείται να αποφανθεί για την έκδοσή του ή μη στην Κύπρο. Πάνω κάτω η υπόθεση Χριστοφοράκου από την ανάποδη. Η Κύπρος είναι στη θέση της Ελλάδας τότε, και ζητά την έκδοσή του. Η Ελλάδα θα ακολουθήσει τη θέση της Γερμανίας για τον Χριστοφοράκο, και θα τον καλύψει, ή θα τον εκδώσει στην Κύπρο να εξεταστεί από τους εισαγγελείς; Η «αριστερή» κυβέρνηση των κρυφών ραντεβού φοβάται μήπως την ξεσκίσει η γάτα της διαπλοκής. Το αργότερο σε 60 ημέρες η Ελλάδα πρέπει να έχει απαντήσει στο αίτημα του Κύπριου εισαγγελέα. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» έλεγε προχθές στη Βουλή πάλι ο Τσίπρας ζητώντας επιτροπή συμβιβασμού με τη Siemens. Μετά τους ήρθε το αίτημα, ιδού η Κύπρος, ιδού και το πήδημα. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αλλά ας κάνουμε μια ακόμη εξεταστική επιτροπή να γίνει ντόρος για κανένα εξάμηνο για τα δάνεια των τραπεζών να παντελονιάσουμε τις υπερωρίες και μετά θα βρούμε κάποιο άλλο σκάνδαλο να πάμε από την αρχή συζήτηση στη Βουλή, νέα D-day να καμαρώνει το left.gr. Ο κουτοπόνηρος πολιτικάντης του Σύριζα που σήκωνε τις μπάρες στα διόδια έφαγε πρόστιμο 22 χιλιάδες ευρώ για απλήρωτα διόδια 420 ευρώ. Αντίστοιχα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Λαρατζαφέρης καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών, με τριετή αναστολή και πρόστιμο 10.000 ευρώ, για ανακριβή δήλωση «πόθεν έσχες» 8 εκ. δολαρίων την τριετία 2010-2012! Κάτι πάει λάθος, ή τα 22 χιλιάδες πρόστιμο για διόδια 420 ευρώ, ή τα 10 χιλιάδες πρόστιμο για τα 8 εκ. δολάρια.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πόσο αξίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα για το ελληνικό δικαστικό σύστημα; Πόσο αξίζει η ελεύθερη και ανεξάρτητη δικαστική αρχή; Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε πάνω από 403 καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον της Ελλάδας για παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη. Όταν διαθέτουμε 30 δικαστές ανά 100 χιλιάδες κατοίκους, ενώ η Γαλλία 12 και η Ιταλία 11. Μέχρι πότε το υπουργικό συμβούλιο της εκάστοτε κυβέρνησης θα επιλέγει την 4η στην ιεραρχία ως πρόεδρο του Άρειου Πάγου σε βάρος των υπολοίπων; Αν δεν επιλέγεται δίκαια έναντι των συναδέλφων της. Ως πότε π.χ. μια «κυβέρνηση κράτους απολυταρχικού» (όπως χαρακτήριζε εγγράφως η κ. Θάνου τους σαμαροβενιζέλους) θα διορίζει τον πρόεδρο των δικαστών; Ο καίσαρας και η γυναίκα του. Η δικαιοσύνη και η πρόεδρός της. Η κ. Παναγούλα Γλυκατζή χρειάστηκε να περιμένει από το 2000 έως το 2012 για να τελεσιδικήσει η υπόθεσή της στην Ελλάδα με παρέμβαση του δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κ. Γλυκατζή εργαζόταν ως καθαρίστρια σε δημόσιο νοσοκομείο και η προσφυγή της αφορούσε τη διεκδίκιση των μειωμένων αμοιβών της από το ελληνικό Δημόσιο. Το μισθοδικείο των δικαστών χρειάστηκε 18 μήνες γιατί έκρινε ότι «οι μειώσεις είναι αντίθετες προς τις συνταγματικές αρχές της ισοτιμίας των 3 εξουσιών και της δικαστικής ανεξαρτησίας». </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σε ποια χώρα η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης κρίνεται από το ύψος των αμοιβών των λειτουργών της; Δικαιοσύνη είναι εκείνη η ιδανική χώρα, όπου ο αδύναμος έχει την ίδια θέση με τον δυνατό, που ο φτωχός έχει το ίδιο βάρος με τον πλούσιο, που η ζυγαριά δεν γέρνει όταν τύχει αλλά όταν πρέπει, που ο ένοχος φοβάται περισσότερο από τον αθώο (που φοβάται ότι δεν θα βρει το δίκιο του ποτέ), που ο χρόνος διορθώνει την αδικία, δεν την επιβαρύνει και άλλο. Στη χώρα που η δικαστής που χαρακτηρίζει τα αναδρομικά των 5μισι χιλιάδων ευρώ «ταπεινά φιλοδωρήματα των 150 ευρώ το μήνα» φροντίζει να έχει ολοκληρωθεί η δίκη κάθε κατ’ ομολογία του δολοφόνου σε χρόνο μικρότερο από το χρόνο που χρειάστηκε η απόφαση για τα «φιλοδωρήματα». Στην ίδια χώρα ο πρθ ζητά την παραίτηση του υπουργού του και του πρόεδρου δικαστή, που ο ίδιος φρόντισε να διορίσει, για την ανεπάρκειά τους για την αποφυλάκιση Ρουπακιά μετά από το ανώτατο όριο προφυλάκισης των 30 μηνών. Αλλιώς γιατί να πηγαίνει σε φόρους και εισφορές το 60% του μισθού σου; Για να μην έχεις δικαιοσύνη;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τελικά η συζήτηση στη Βουλή κατέληξε στην επιλογή του πρθ για εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια των τραπεζών σε κόμματα και ΜΜΕ. Googlαρα για τους ισολογισμούς των κομμάτων στο διαδίκτυο να βρω για τα 210 εκ. της ΝΔ, τα 120 εκ. του Πασόκ, τα 20 εκ. του Σύριζα, τα 11 εκ. του ΚΚΕ, αλλά δεν βρήκα απολύτως τίποτα. Με εξαίρεση <a href="http://topotami.gr/ikonomikos-apologismos/"><span style="color: #990000;">αυτό</span></a>. Για τα υπόλοιπα κόμματα η υποχρέωση της δημοσίευσης του ισολογισμού τους δεν αφορά δικαίωμα πληροφόρησης των Ελλήνων πολιτών. Είναι απόρρητη σχέση με τον τραπεζικό τους μόνο. Όχι με τους πολίτες. Το ίδιο και για το πόθεν έσχες των βουλευτών από το 2012. Κάποια στιγμή ίσως συζητήσουν στη Βουλή και για τη δικαιοσύνη. Γιατί μόνο η δικαιοσύνη κάνει τους ανθρώπους ίσους.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">athensvoice.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-74747470573415498912016-04-01T13:17:00.002+03:002016-04-01T13:17:33.729+03:00Ανοησίες και κλισέ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-qHTUNTCioaw/Vv5Km0ENDpI/AAAAAAAAItE/nLhzw-iTk2w2sXWgocWsolUTqbPDRDhpQ/s1600/images%2B%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-qHTUNTCioaw/Vv5Km0ENDpI/AAAAAAAAItE/nLhzw-iTk2w2sXWgocWsolUTqbPDRDhpQ/s1600/images%2B%25281%2529.jpg" /></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Φταίει ο διαχρονικός δυτικός ιμπεριαλισμός".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μπούρδες. Αποικίες είχαμε και στη Ν.Αμερική και στην Αφρική και στη νοτιοανατολική Ασία. Στις χώρες αυτές δεν εμφανίστηκαν αντίστοιχα φαινόμενα τρομοκρατίας. Αυτού του είδους η τρομοκρατία συνδέεται με μια συγκεκριμένη εξτρεμιστική εκδοχή του Ισλάμ και όποιος το παραβλέπει απλώς στρουθοκαμηλίζει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Φταίει η φτώχεια και η περιθωριοποίηση".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Υπεραπλούστευση. Ο Μπιν Λάντεν ήταν ζάμπλουτος. Οι δράστες της 9/11 ήταν μεσοαστοί, απόφοιτοι Πολυτεχνείου, επαγγελματίες. Οι Σαουδάραβες και Καταριανοί που τους χρηματοδοτούν ειναι ζάμπλουτοι και δεν τους έπιασε ο πονος για τους φτωχούς. Σε χώρες της Αφρικής κ της Ασίας υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια απο ο,τι στη Συρία ή το Ιράκ, χωρίς ανάλογα φαινόμενα. Περιθωριοποιημένοι και φτωχοί υπάρχουν και μεταξύ χριστιανών ή άθεων. Δεν έγιναν τρομοκράτες.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σαφώς και παίζουν ρόλο η φτώχεια και η περιθωριοποίηση, όμως δεν μιλαμε για σχεση αιτίου-αιτιατού και νομοτελειακή εξέλιξη. Ο νοσηρός θρησκευτικός φανατισμός είναι το βαθύτερο πρόβλημα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Η Δύσης πληρώνει τα λάθη της".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μισή αλήθεια. Οι επέμβασεις στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη πράγματι </span><br />
<a name='more'></a>αποσταθεροποίησαν περιοχές μέσα στις οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος δρασης οι τζιχαντιστές. Ομως, η 9/11, οι βομβιστικές επιθέσεις στην Τανζανία και την Κένυα το '98, κ.α., προηγήθηκαν της επέμβασης στο Ιράκ. Οι επιθέσεις σε Μαδριτη κ Λονδίνο προηγήθηκαν των επεμβάσεων σε Συρία κ Λιβύη. Επίσης μην ξεχνάμε ότι επεμβάσεις της Δύσης υπήρξαν και υπέρ μουσουλμανικών πληθυσμών, π.χ. σε Βοσνία και Κόσοβο. Στο Κόσοβο υπάρχουν σημερα θύλακες ισλαμιστών αν και η "χώρα" έχει ευνοηθεί από τη Δύση. Αντιθέτως, οι Σέρβοι που βομβαρδίστηκαν δεν άρχισαν να ανατινάζουν δυτικούς.<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Συνεπώς -παρά τις οποίες ευθύνες και τα υπαρκτά λάθη της Δύσης - ούτε ως προς αυτό προκύπτει ευθεία συσχέτιση. Περισσότερο προκύπτει ο ιδεοληπτικός νταλκάς όσων παπαγαλίζουν αυτή τη μπούρδα να εκφράσουν τον αντιδυτικισμό τους. Μερικοί σχεδον επιχαίρουν κιολας. Άβυσσος η (σκατο)ψυχή του ανθρώπου...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Φταίει η μετανάστευση - Όχι στους πρόσφυγες".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εξυπακούεται πως αν η κατάσταση στα σύνορα γίνει "μπάτε σκύλοι αλέστε", οι κίνδυνοι θα αυξηθούν. Καθε χωρα εξάλλου δικαιούται (αν οχι υποχρεούται) να προφυλάσσει τα σύνορα της. Όμως οι δράστες σε Λονδινο, Παρίσι και Βρυξέλλες ηταν γεννημενοι στις πόλεις που έδρασαν. Κάποιοι δεν είχαν πάει καν στην Συρία. Δεν ηταν εισαγόμενη τρομοκρατία αλλά εγχώρια.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι δε πρόσφυγες δεν είναι το ίδιο με τους μετανάστες. Οι πρόσφυγες χρήζουν διεθνούς προστασίας βασει συμφωνιών που εχουν υπογραψει ολες οι χωρες. Δεν τους δεχόμαστε μόνο "από την καλή μας την καρδιά" αλλά επειδή ως χώρες-μέλη του ΟΗΕ έχουμε αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έλεγχος, ναι. Όρια, ναι. Αυστηρή επιτήρηση και πρόληψη, ναι. Όχι όμως σε αφορισμούς και υπεραπλουστεύσεις που απλώς αυξάνουν τη δυστυχία αθώων ανθρώπων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Η Ευρώπη δεν ενσωμάτωσε τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μπορεί να μην απέδωσε πάντα η πολιτική της, αλλά αυτό δεν συνιστούσε ούτε διάκριση ούτε ηθελημένη πολιτική γκετοποίησής τους. Κανείς μουσουλμάνος δεν αποκλείστηκε από την εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια. Μετανάστες (ενίοτε και μουσουλμάνοι) υπουργοί υπάρχουν στην Γαλλια κ την Ιταλια και βουλευτές σε Γερμανία, Βρετανία, Σουηδία κλπ. Φαινόμενα οικονομικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης υπάρχουν και για χριστιανούς ή άθεους χωρίς αυτο να τους εκτρέψει στην τρομοκρατία. Μέχρι τον χουλιγκανισμό έφτασαν ή τον πολιτικό ριζοσπαστισμό (κακώς φυσικά) αλλά δεν αποκεφαλίζουν ανθρώπους ον κάμερα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Φταίει η φύση του Ισλάμ".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ανοησίες. Δεν υπάρχει ένα Ισλάμ. Στον κόσμο ζουν 1,5 δις μουσουλμάνοι. Αν ο εξτρεμισμός ήταν εγγενές στοιχείο όλου του Ισλάμ ο πλανήτης θα ειχε ήδη γίνει κολυμπηθρόξυλο. Το προβλημα ειναι μια συγκεκριμένη ερμηνεία, μιας συγκεκριμένης σουνιτικής σέχτας. Αν προσδώσεις αυτα τα χαρακτηριστικά σε ολο τον ισλαμικό κοσμο τοτε εισαι ανεύθυνος εγκληματίας, καθως ολο αυτο ενδέχεται να λειτουργήσει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Το μετριοπαθές Ισλάμ πρέπει να ειναι μέρος της λύσης για πολλούς αυτονόητους λόγους. Δεν είναι κορρεκτίλα αυτό, ειναι κοινή λογικη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Δεν υπάρχει μετριοπαθές Ισλάμ"!</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ουάου! Δηλαδή η ελληνική μουσουλμανική μειονότητα δεν υπάρχει ή δεν ειναι μετριοπαθής; Στην Ευρώπη (πλην Ρωσίας) υπάρχουν πανω από 20 εκατ μουσουλμάνων. 5 εκατ στη Γαλλία, 5 εκατ στη Γερμανια, 3 στη Βρετανια. Συνολικά το 6% του πληθυσμού της Ευρωπης. Στη Ρωσία ζουν καμιά 15αρια εκατομμύρια ακομα. Στην Ελλάδα μισό εκατομμύριο. Ολοι αυτοι ειναι εξτρεμιστές; Αν δεν υπήρχε μετριοπαθές Ισλάμ κάθε μέρα θα ειχαμε βόμβες στα σπίτια μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το να αποδίδεις στο 6% του πληθυσμού σου τάσεις εξτρεμισμού, αποκλειστικά λογω θρησκεύματος, περα από το αξιακό επίπεδο, συνιστά εγκληματική ανοησία, καθώς τους σπρώχνει στη αγκαλιά των πραγματικών εξτρεμιστών. Είπαμε: Οι ηλιθιότητες δεν αποτελούν αντίσταση στην (επάρατη, αλίμονο!) πολιτική ορθότητα (φτου κακά!).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Να μην αφήσουμε το φόβο να μας νικήσει, ο μεγάλος κίνδυνος είναι ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία".</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τρία πουλάκια κάθονται... Ο φόβος μπροστά στις βόμβες είναι λογικός και ανθρώπινος. Και η ισλαμοφοβία ειναι φυσικό επακόλουθο όταν τροφοδοτείται απο φρικτά γεγονότα. Αν θες να αντιμετωπίσεις αυτά τα φαινόμενα, αντιμετώπισε πρώτα το πρόβλημα καθαυτό. Αυτή είναι η σωστή ιεράρχηση. Το να κάθεσαι μοιραίος και άβουλος, να τρως βόμβες στα μετρό και σφαίρες στα θέατρα, να μην αντιδράς, να μην προστατεύεις τις κατακτήσεις της ίδιας σου της κοινωνίας και μετά να αναρωτιέσαι γιατί ενισχύονται οι καθε λογής ακραίοι και δημαγωγοί, είναι σκέτη ηλιθιότητα. Με ευχολόγια και κλισέ ούτε τις επιθέσεις θα αποτρέψεις ούτε τον ρατσισμό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>- "Η λύση είναι..." ή "δεν υπάρχει λυση"</b>.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν υπάρχει μία λύση. Μακάρι να υπήρχε. Υπάρχουν όμως συνδυαστικές δράσεις. Στρατιωτικές, οικονομικές, διπλωματικές, διοικητικές, προληπτικές. Άλλες φανερές, άλλες κρυφές. Και πάλι δεν έχουν εγγυημένη επιτυχία καθώς υπαρχουν μορφές τρομοκρατίας που απλώς δεν παλεύονται. Δυστυχώς αυτή ειναι η πραγματικότητα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όσο δύσκολη ομως και αν φαντάζει η οποια λύση, πρέπει να επιδιωχθεί. Η Δύση οφείλει να κινηθεί πιο επιθετικά. Να πάψει να βλέπει αμήχανα να χύνεται αίμα των πολιτών της σε θέατρα, καφετέριες, μετρό, γήπεδα και αεροδρόμια. Οφείλει να χτυπήσει το ISIS με ολη τη δύναμη που μπορεί να διαθέσει για να τον αποδυναμώσει επιχειρησιακά και οικονομικά. Για να μην ηττηθεί ψυχολογικά και ουσιαστικά μέσα στο σπίτι της. Για να δείξει οτι το πνεύμα που την έκανε κραταιά δύναμη δικαίου και ελευθερίας, παραμένει ζωντανό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από τον fb τοίχο του Eftychis Vardoulakis /<span style="color: #990000;">o-klooun.com</span></span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-55684633810316947322016-03-31T12:18:00.004+03:002016-03-31T12:18:51.712+03:00Το Ασφαλιστικό: Τα Θεμελιώδη, τα Τεχνικά, τα Πολιτικά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Τάσος Γιαννίτσης</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα ήθελα να ξεκινήσω με τα πολιτικά και στη συνέχεια να αναφερθώ στα θεμελιώδη. Έτσι κι αλλιώς, η διάκριση είναι τεχνητή και πολλά ζητήματα ανήκουν ταυτόχρονα σε περισσότερα πεδία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα, στο οποίο κόμματα, φορείς και πολλά πρόσωπα, που κινούνταν πάντα στο όνομα της διασφάλισης του κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού, οδήγησαν σε ένα μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό φιάσκο, και μάλιστα φιάσκο, όχι μόνο για τους συνταξιούχους, αλλά ακόμα περισσότερο για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη χώρα την ίδια και τις προοπτικές της. Επιπλέον, σήμερα, ζούμε την κατάρρευση του ασφαλιστικού, χωρίς να διαφαίνεται καν ότι αντιμετωπίζεται το πρόβλημα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Συνεπώς, το πιο σημαντικό πολιτικό ζήτημα είναι να υπάρξει μια απάντηση που θα έχει διάρκεια, σταθερότητα και θα δημιουργεί εμπιστοσύνη στους ασφαλισμένους –εννοώ εργαζόμενους σε κάθε τομέα και με κάθε μορφή απασχόλησης και συνταξιούχους κάθε μορφής. Αυτό στην τεχνική ορολογία σημαίνει μεταρρύθμιση. Οτιδήποτε κάνει αναγκαία μια νέα σοβαρή ανατροπή των δεδομένων για τους ασφαλισμένους σε 2, 3, 5 ή και 10 χρόνια, είναι άλλο ένα χαμένο και καμένο διάστημα στη ζωή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που έχουν εμπιστευτεί τη ζωή τους στο Κράτος και στη Δημοκρατία. Αυτό δεν</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> είναι μεταρρύθμιση. Θεωρώ όμως, ότι μετά από τόσες ανατροπές στο ασφαλιστικό, οτιδήποτε τρελαίνει χιλιάδες ηλικιωμένους, νέους και μεσήλικες, οτιδήποτε αποσταθεροποιεί προσδοκίες, συμπεριφορές και τελικά το ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα και τη χώρα, κινείται στο φάσμα μεταξύ πολιτικής απάθειας και πολιτικής διαφθοράς.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το δεύτερο σημείο αφορά την αναγνώριση, ότι το πρόβλημα ξεπερνάει τις δυνατότητες μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος. Για να υπάρξει λύση δεν χρειάζονται απλώς συναινέσεις. Χρειάζεται πολιτική σύμπραξη, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συλλογική αναγνώριση λαθών και συλλογική αντίληψη για τις νέες επιλογές. Για να γίνουν αυτά, χρειάζεται time out στις καταγγελίες για το χθες, για το σήμερα και για το αύριο. Χρειάζεται συνευθύνη, χρειάζεται, επίσης να δοθεί, για πρώτη φορά μετά το 2009, ένα βροντερό σήμα, ότι κάτι αλλάζει σε αυτή τη χώρα. Θα ήταν και το σήμα ότι η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει ότι προοδευτικά θα βγει από την κρίση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένα τρίτο μείζον πολιτικό σημείο είναι ότι το ασφαλιστικό δεν αφορά μόνο το ειδικό πρόβλημα του ασφαλιστικού, ούτε μόνο τη σχέση εργαζόμενων, συνταξιούχων και άνεργων. Το ασφαλιστικό πάει χέρι-χέρι με την φτωχοποίηση όλης της κοινωνίας. Εχει αναχθεί σε στρατηγικό ζήτημα, αφορά την ανάπτυξη, την απασχόληση, τους νέους που φεύγουν, τον ‘πόλεμο γενεών’ που διαγράφεται. Οσο σαπίζει το ασφαλιστικό, τόσο θα σαπίζουν και πολλά γύρω του. Λυπάμαι για τη χρήση έντονων λέξεων, αλλά ζούμε σε εποχή όπου η υπέρβαση των προβλημάτων μας απαιτεί συγκρούσεις με την πραγματικότητα, με τον εαυτό μας, με το παρελθόν μας. Δεν μπορεί η παραπλάνηση και οι τόσο βαριές συνέπειές της για το σύνολο να έχουν ακόμα θέση στο δημόσιο σκηνικό. Το θέατρο έχει εξαντλήσει τα όρια του.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένα τέταρτο σημείο αφορά τη σχέση ασφαλιστικού και κοινωνικής πολιτικής. Μεταπολεμικά, για δεκαετίες ζήσαμε ένα σύστημα, στο οποίο όποιοι κανόνες προβλέπονταν τους τινάξαμε στον αέρα. Για δεκαετίες οι τράπεζες ήσαν ο μακρύς βραχίονας των κυβερνήσεων, οι επιχειρήσεις όπου συμμετείχε το Δημόσιο το ίδιο, η υγεία, η εκπαίδευση λειτουργούσαν αντίστοιχα, και ακόμα υπάρχουν ανάλογες σχέσεις. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε: Πτώχευση επιχειρήσεων, πτώχευση της πολιτικής, πτώχευση της χώρας. Το ασφαλιστικό από μόνο του έχει αναγκαστικά κοινωνικές διαστάσεις. Όμως, το να χρησιμοποιείται το ασφαλιστικό ως μακρύς βραχίονας για να κάνει το Κράτος πελατειακή πολιτική με διάφορες ομάδες και πρόσωπα, αλλά να πληρώνουν το τίμημα οι ασφαλισμένοι, κάποια στιγμή, αναγκαστικά καταποντίζει το ασφαλιστικό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η άσκηση κοινωνικής πολιτικής σημαίνει πολιτικές αναδιανομής και στήριξης αδύναμων τμημάτων, και πρέπει να γίνεται μέσω κρατικού Προϋπολογισμού. Η πολιτική αυτή, μάλιστα, είναι αναγκαία, ιδιαίτερα στην κρίση. Αν αυτό γίνεται με τις εισφορές των ασφαλισμένων οδηγεί σε ‘αντίστροφη αναδιανομή’, η οποία μάλιστα προβάλλεται ως κοινωνική πολιτική, χωρίς να είναι. Κοινωνική στήριξη, που ευνοεί αυθαίρετα ορισμένα κοινωνικά τμήματα, αλλά προκαλεί κοινωνική καθίζηση σε άλλα τμήματα, με πόρους που κατανέμονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν είναι κοινωνική πολιτική. Ενα κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να παραγνωρίζει κοινωνικά κρίσιμες παραμέτρους που συνδέονται με αυτό. Όμως, αυτά πρέπει να υλοποιούνται μέσα από το φορολογικό σύστημα και τον προϋπολογισμό. Υψηλά εισοδήματα φέρουν αναλογικά υψηλότερα φορολογικά βάρη, είτε τα εισοδήματα αυτά προέρχονται από εργασία, είτε από συντάξεις, είτε από περιουσιακά στοιχεία. Αν π.χ. οι συντάξεις που ξεπερνούν κάποιο επίπεδο, υφίστανται, για λόγους κοινωνικής πολιτικής, φορολογικές επιβαρύνσεις παραπάνω από ο,τι ο μη συνταξιούχος με ίδιο εισόδημα από άλλη πηγή, τότε συντρέχει άνιση δυσμενής μεταχείριση. Γενικότερα, η κοινωνική διάσταση πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της κοινωνικής πολιτικής, γιατί διαφορετικά παρατηρείται το φαινόμενο να καλούνται οι συνταξιούχοι να χρηματοδοτήσουν πολιτικές που θα όφειλε να τις χρηματοδοτήσει το Κράτος, δηλαδή το κοινωνικό σύνολο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σοβαρή κοινωνική πολιτική στη χώρα δεν υπάρχει, αλλά απαιτείται επειγόντως. Για τους άνεργους, τους φτωχούς, τις αδύναμες καταστάσεις στην κοινωνία μας. Δεν είναι λύση η σύνταξη σε αυτούς. Ωστόσο, το όραμα της χώρας είναι ένα απέραντο κακοτράχαλο τοπίο συνταξιούχων, πολλοί από τους οποίους έχουν πληρώσει ελάχιστα ή και τίποτα. Η 15ετία του ΙΚΑ, ο αγροτικός πληθυσμός, οι πρόωρες συντάξεις των 45 και 54 ετών, οι εθνικές συντάξεις για όλους χωρίς διάκριση της οικονομικής τους κατάστασης, όλα εντάσσονται σε έναν απέραντο μηχανισμό συνταξιο-τακτοποίησης των πάντων, όσο γίνεται νωρίτερα. Μεταξύ 2008 και 2015, μέσα στην πιο βαθιά κρίση, προστέθηκαν γύρω στους 550 χιλιάδες νέους συνταξιούχους, ενώ για άλλες 250-300 χιλιάδες εκκρεμούν οι αιτήσεις τους, είτε λόγω γραφειοκρατίας, είτε έλλειψης δυνατότητας χρηματοδότησης. Η σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους από το καταστροφικό 1.77 πριν την κρίση έφτασε στο πολλαπλά καταστροφικό 1.27 το 2014. Το σύστημα ‘κλάταρε’, όπως θα λέγαμε σε άλλη αίθουσα και εκδήλωση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πριν περάσω στα ‘Θεμελιώδη’ σημεία, θα ήθελα να σημειώσω, ότι τις επιδράσεις του ασφαλιστικού πρέπει να τις διακρίνουμε σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιδράσεις στο μακρο-οικονομικό επίπεδο (ανάπτυξη-ύφεση, δημοσιονομικές ανισορροπίες, κ.α.).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιδράσεις στα ίδια τα μεγέθη του ασφαλιστικού συστήματος (εισροές στα Ταμεία, μη πληρωμή εισφορών, αριθμός δικαιούχων) και των ασφαλισμένων (ύψος συντάξεων, περικοπές, ποσοστό αναπλήρωσης, πολυετείς καθυστερήσεις στην απονομή της σύνταξης).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιδράσεις στην κατανομή του βάρους της κρίσης και στην κατανομή του εισοδήματος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και στην εξέλιξη των ανισοτήτων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με βάση τις επισημάνσεις αυτές, ας περάσω σε αυτά που διέκρινα ως ‘Θεμελιώδη’ σημεία:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το πρώτο αφορά το ερώτημα ποιος πληρώνει για το ασφαλιστικό, πώς και πόσο. Έχετε ως τίτλο της Ημερίδας τη συνύπαρξη της βιωσιμότητας και της επάρκειας παροχών. Πολύ βασικό ερώτημα. Η βιωσιμότητα όμως έχει δύο διαστάσεις. Η πρώτη, φυσικά, είναι η βιωσιμότητα του ίδιου του ασφαλιστικού. Το ασφαλιστικό έχει πάψει από καιρό να είναι βιώσιμο. Με δαπάνες 16.5% του ΑΕΠ (2014), από τις οποίες το 9.5% είναι κρατικές δαπάνες και το 7% οι εισφορές, υπάρχει πρόβλημα. Με ελλείμματα και κρατικές δαπάνες 133 δισεκατομμύρια ευρώ μεταξύ 2001 και 2009, που αντιπροσωπεύουν το 79% της αύξησης του δημόσιου χρέους στην ίδια περίοδο, υπάρχει επίσης πρόβλημα. Η ίδια σχέση για το 2010-2014 είναι ακόμα χειρότερη: 405%. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα μεγέθη αυτά δεν σημαίνουν πως άλλοι παράγοντες δεν επηρέασαν επίσης τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος. Προφανώς και τα επηρέασαν. Δείχνουν όμως το μεγάλο βάρος που είχε το ασφαλιστικό και τη σημαντική επίδρασή του στη μεγάλη ύφεση, τη δημοσιονομική κατάρρευση, την ανεργία, την καθίζηση των επενδύσεων, τις περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών δαπανών και την αύξηση της φορολογίας, που ακολούθησαν.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η άποψη που μάγεψε ήταν ότι το ασφαλιστικό είναι θέμα πόρων. Ας το δούμε έτσι. Για ποιον τομέα πολιτικής μπορεί να αυξάνουν οι δαπάνες του χωρίς όριο; Θα σας πω, υπερβάλλοντας κάπως: για τον καθένα. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Θεωρητικά, θα μπορούσαν οι δαπάνες στο ασφαλιστικό να φτάσουν και στο 25% του ΑΕΠ. Όμως τι θα γινόταν; Θα κατέρρεε το σύστημα υγείας, εκπαίδευσης, δημόσιας διοίκησης, υποδομών, εσωτερικής ασφάλειας και πολλά άλλα. Αυτό θα σήμαινε ότι η πεισματική διατήρηση ενός ασφαλιστικού σε τροχιά εκτροχιασμού, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση της βιωσιμότητας βασικών τομέων λειτουργίας όλης της οικονομίας. Και εκεί είμαστε ήδη. Μεταξύ 2000 και 2012 η κρατική δαπάνη για ελλείμματα του ασφαλιστικού διπλασιάστηκε από 5.2% του ΑΕΠ στο 10.4%. Για ποιόν άλλο τομέα σημειώθηκε τέτοια αύξηση; Για τις επενδύσεις; Την εκπαίδευση; Την έρευνα; Μέσα στα χρόνια της κρίσης οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν γύρω στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε άλλους τομείς η ίδια εικόνα. Αυτό σημαίνει, ότι όταν μιλάμε για την αρχή της βιωσιμότητας δεν πρέπει να μένουμε μόνο στο ασφαλιστικό, που και αυτό είναι βαθιά καταρρακωμένο. Πρέπει να βλέπουμε και τη λειτουργία όλης της χώρας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το ασφαλιστικό αντικατοπτρίζει μια θεμελιακή σύγκρουση στο εσωτερικό μιας κοινωνίας: την πάλη για την κατανομή του εισοδήματος (του ΑΕΠ), που παράγεται κάθε χρονιά, μεταξύ αυτών που συμμετέχουν στην παραγωγή του και εκείνων που δεν παράγουν, αλλά έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο παραγόμενο εισόδημα μέσω των κανόνων συνταξιοδότησης, αλλά και εκείνων που ενώ είχαν ασήμαντη συμβολή στην παραγωγή, απαιτούν προνομιακά ασφαλιστικά δικαιώματα. Οι τρόποι απόσπασης πόρων από τους πρώτους και μεταφοράς τους στους δεύτερους (πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές, πρόσθετη φορολογία, εισφορές σε διάφορες συναλλαγές, ‘κουμπαράδες’ ή περικοπή κοινωνικών υπηρεσιών σε είδος που παρέχει το κράτος) έχει μικρή σημασία. Όλα οδηγούν στο ίδιο. Αυτό που μετράει είναι το τελικό συνολικό εισοδηματικό αποτέλεσμα για καθεμιά από αυτές τις δύο μεγάλες ομάδες.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με αφορμή τις δαπάνες υγείας που ανέφερα, θα αναφερθώ σε ένα άλλο θεμελιώδες σημείο. Ποιος πληρώνει και με ποιόν τρόπο; Γνωρίζουμε, ότι στη ζωή ‘δωρεάν γεύμα’ δεν υπάρχει. Το κόστος του ασφαλιστικού πληρώνεται από τις εισφορές και τους φόρους κάθε μορφής, αλλά και την ανάγκη αύξησης της ιδιωτικής δαπάνης, όταν το Κράτος μετατοπίζει δαπάνες από κάποιους τομείς στο ασφαλιστικό. Αυτό σημαίνει ότι τις συντάξεις τις πληρώνει ο εργαζόμενος με μειωμένο εισόδημα κατά 30% ή 50%, τις πληρώνει και ο άνεργος ή ο νέος εργαζόμενος με 450 ή 650 ευρώ. Τις συντάξεις όσων βγήκαν στα 45 ή τα 52 και παίρνουν σύνταξη μεγαλύτερη των μισθών που καταβάλλονται, τις πληρώνει ο κόσμος αυτός με τους άμεσους και έμμεσους φόρους, τους φόρους περιουσίας ή με τις διάχυτες άλλες επιβαρύνσεις των συναλλαγών, που καταλήγουν στα κρατικά ταμεία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μίλησα προηγουμένως για πόλεμο γενεών, που είναι ήδη ορατός, καθώς ξεπεράσαμε το σημείο, όπου μπορούσαμε μέσα από βαθμιαίες παρεμβάσεις να βελτιώσουμε τις προοπτικές του ασφαλιστικού. Σήμερα, πλέον, όσοι εργάζονται, καλούνται να θυσιάσουν πολύ περισσότερα από όσα θυσίασαν οι παλαιότεροι, είτε μέσω μεγαλύτερων ασφαλιστικών εισφορών, είτε μέσω νέων φόρων, άλλων εισφορών ή τελών, είτε μέσω περικοπών δημοσίων δαπανών (για υγεία, εκπαίδευση κ.α.), ενώ έχουν και το βάρος της αποπληρωμής στο μέλλον των δυσβάστακτων χρεών του παρελθόντος. Επιπλέον, στερούνται κάθε βεβαιότητας για το μέλλον των δικών τους συντάξεων. Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι βιώσιμη. Είναι ο μοχλός εκδίωξης των νέων και του μέλλοντος της χώρας στο εξωτερικό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είναι θεμελιώδες να κατανοήσει κανείς, ότι το ασφαλιστικό ήταν και είναι γενεσιουργός παράγοντας της μεγάλης κρίσης μας. Η στενή σχέση του με τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τη διόγκωση του χρέους, το δημογραφικό, την ικανότητα παραγωγής μεγέθυνσης, σημαίνει ότι αν ασφαλιστικό και μεγέθυνση δεν αντιμετωπιστούν παράλληλα, η χώρα θα μείνει σε τέλμα για πολύ. Αν το ασφαλιστικό εξακολουθεί να είναι παράγοντας κρίσης και τέλματος, ανάπτυξη που θα συμβάλει στην βελτίωση των μεγεθών του ασφαλιστικού δεν είναι εφικτή.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν θα αναφερθώ σε τεχνικά ζητήματα και σε μέτρα για το ύψος των συντάξεων, τις ηλικίες, τις περικοπές ή πολλά τέτοια ζητήματα. Νομίζω ότι σε επόμενα panel θα έρθει η συζήτηση σε διάφορα από αυτά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα ολοκληρώσω με ορισμένες σκέψεις για το τι κάνουμε.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το ασφαλιστικό έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου κάθε απόπειρα για βελτίωση μόνο με τα εργαλεία του ίδιου του ασφαλιστικού είναι αδιέξοδη και οδηγεί σε νέες περικοπές. Πολλές αλλαγές είναι αναγκαίες, όμως αυτές από μόνες τους δεν θα αποκαταστήσουν την ισορροπία. Σήμερα, καταλυτική επίδραση έχουν ορισμένα δομικά στοιχεία του ασφαλιστικού, όπως:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τι κάνουμε για τη γήρανση του πληθυσμού,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πώς αναστρέφουμε την τεράστια ανατροπή στη σχέση εργαζόμενων-συνταξιούχων,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γιατί οι κυβερνήσεις αδυνατούν να συλλάβουν έστω και τμήμα της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής ή της άρνησης καταβολής φόρων και εισφορών από όσους έχουν δυνατότητα να πληρώσουν τις βεβαιωμένες υποχρεώσεις τους, όταν σήμερα έχουν καταποντιστεί τόσα πολλά, και συνεχώς κάνουν λόγο για νέους φόρους από όσους είναι συνεπείς; Τι επιπτώσεις έχει αυτό στην ανάπτυξη και τη συνοχή της κοινωνίας;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Λόγω του κεντρικού ρόλου που έπαιξε το ασφαλιστικό στην κρίση, η πολιτική του διαχείριση παραπέμπει στο σύνολο των πολιτικών που επηρεάζουν την πορεία της οικονομίας. Τα περιθώρια αντιμετώπισης του ασφαλιστικού με εργαλεία πολιτικής που επικεντρώνονται αποκλειστικά στο ασφαλιστικό σύστημα, εννοώ στις εισφορές, στο ύψος συντάξεων, στις ηλικίες, στους τρόπους υπολογισμού της σύνταξης, έχουν γίνει ασφυκτικά. Η επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης αποτελεί το πιο θεμελιακό στοιχείο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα δημιουργήσει συνθήκες επιστροφής σε πρακτικές που δημιούργησαν την κρίση. Το ζητούμενο είναι να μην επιτυγχάνεται η αριθμητική ισορροπία το ασφαλιστικού σε ένα όλο και χαμηλότερο εισοδηματικό επίπεδο. Διαφορετικά, παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σε συνθήκες αρνητικών ή στάσιμων ρυθμών μεγέθυνσης θα σημαίνουν πρόσθετη κάθοδο στη φτωχοποίηση, για τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, όλους.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το είδος της παραγωγικής βάσης της χώρας είναι κρίσιμο στοιχείο. Η παραγωγική ανάπτυξη της χώρας πάσχει. Δεν μπορεί να προσβλέπει κανείς σε ένα ανθεκτικό σύστημα είτε κοινωνικής ασφάλισης, είτε μακροοικονομικών επιδόσεων, είτε δημοσιονομικής ισορροπίας, είτε απασχόλησης, αν δεν ισχυροποιήσει την παραγωγική βάση. Υπάρχει μια αλυσίδα αλληλεξαρτήσεων μεταξύ όλων αυτών των μεγεθών, που τα οδηγεί όλα, είτε προς τα επάνω, είτε προς τα κάτω. Γι αυτό σημασία δεν έχει μόνο η επιλογή μιας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, αλλά και μιας συνολικής πολιτικής, που δεν ακυρώνει ή δεν υπονομεύει καίρια στοιχεία της οικονομικής και κοινωνικής ισορροπίας και, φυσικά, της ίδιας της μεταρρύθμισης.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σήμερα, η πολιτική διαχείριση του ασφαλιστικού έχει κάνει την θεσμοθέτηση μιας κεφαλαιοποιητικής διάστασης αναπότρεπτη. Η εισαγωγή μιας συμπληρωματικής κεφαλαιοποιητικής διάστασης στο ασφαλιστικό σύστημα θα εξασφαλίζει στον ασφαλισμένο ότι οι εισφορές του θα καλύψουν τις δικές του ανάγκες, όταν θα έρθει η ώρα. Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης πλεονεκτεί του κεφαλαιοποιητικού, όσο το Δημόσιο σέβεται τους ασφαλισμένους και τους κανόνες που το ίδιο έχει θεσπίσει. Προσωπικά, το 2001, είχα θεωρήσει ότι δεν χρειαζόταν να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Μεσολάβησαν όμως εξελίξεις, που ανέδειξαν την τεράστια αναξιοπιστία του Κράτους στη διαχείριση των ασφαλιστικών σχέσεων, τις ισχυρές αυθαίρετες παρεμβάσεις του στην ανακατανομή ασφαλιστικών δικαιωμάτων και που οδήγησαν στην πλήρη κατάργηση της αρχής της αλληλεγγύης των γενεών. Η άρνηση σήμερα να διευρυνθεί το δημόσιο διανεμητικό σύστημα προς ένα σύστημα που θα διασφαλίζει στον ασφαλισμένο, ότι οι εισφορές του δεν θα χαθούν στο απώτερο μέλλον, δεν είναι γιατί υπάρχει πολιτιτκή έγνοια για τους ασφαλισμένους. Είναι γιατί η χρήση πόρων των Ταμείων για να απονεμηθούν αυθαίρετα δωρεάν πρόσοδοι σε κατηγορίες ή πρόσωπα που διαφορετικά δεν θα έπαιρναν ποτέ, δίνει την πολιτική ευχέρεια να μεταφερθεί το πρόβλημα στο μέλλον, και μάλιστα με σοβαρή επιδείνωση του προβλήματος. Οφείλεται, επίσης, στο ότι το δημόσιο σύστημα επιτρέπει κάθε είδους παρεμβάσεις και αυθαιρεσίες στη διαχείριση της αποταμίευσης των ασφαλισμένων και όσοι έχουν εμπλοκή σε τέτοιας μορφής παρεμβάσεις, είτε ως φορείς απονομής, είτε ως δέκτες ασφαλιστικών δικαιωμάτων, βλέπουν ότι θα περιοριστεί η δυνατότητά τους να παρεμβαίνουν στα ασφαλιστικά δικαιώματα για λόγους πολιτικών συμφερόντων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι παραπάνω σκέψεις δεν αποτελούν ολοκληρωμένη πρόταση για την επίλυση του προβλήματος. Αλλωστε, δεν είμαστε σε φάσεις όπου θα υπήρχε η ευχέρεια για ολοκληρωμένες και οργανωμένες μεταρρυθμίσεις. Επιπλέον, όλες οι παραπάνω σκέψεις έχουν μια ισχυρή μακροπρόθεσμη διάσταση, που δεν απαντά στο ερώτημα «πώς μπορούμε να υπερβούμε το πρόβλημα σήμερα;». Σήμερα μόνο βαθιές αλλαγές στις παραμέτρους της οικονομίας και της πολιτικής μπορούν να επηρεάσουν θετικά τις εξελίξεις. Τέτοιου είδους αλλαγές έχουν όμως αργή επίδραση. Οταν το ασφαλιστικό έχει φτάσει να αποτελεί την καρδιά του δημοσιονομικού προβλήματος, των ελλειμμάτων, του χρέους και της ύφεσης, γρήγορες λύσεις και ικανοποιητικές μεταβατικές περίοδοι προσαρμογής είναι ανέφικτες. Σε τέτοιες συνθήκες, η πρόκληση συνίσταται στο πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με δύο όρους: αφ’ ενός χωρίς να μετατεθεί η αντιμετώπισή του ξανά στο μέλλον και αφ’ ετέρου περιορίζοντας όσο γίνεται τα οδυνηρά αποτελέσματα. Διαφορετικά, αν οι βαθύτερες αναγκαίες μεταβολές στην οικονομία και το ασφαλιστικό σύστημα μονίμως παραμερίζονται γιατί δεν οδηγούν γρήγορα σε απτά αποτελέσματα, τότε θα συρρικνώνονται συνεχώς οι βαθμοί ελευθερίας στις αποφάσεις και θα φτάνει κανείς στην ανάγκη επώδυνων και αποσπασματικών αποφάσεων. Αν π.χ. το 1990 ή το 2000 ή το 2006 ή και το 2010, είχαν τεθεί σε κίνηση μηχανισμοί που θα δημιουργούσαν ευνοϊκότερους όρους στην οικονομία και στο ασφαλιστικό, δεν θα βρισκόταν σήμερα η χώρα με ‘την πλάτη στον τοίχο’. Κυριαρχεί η αντίληψη, ότι οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές έχουν κόστος, ενώ η απραξία διασφαλίζει τα κεκτημένα. Τελικά, η απραξία έχει επίσης κόστος, και μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημαντικά μεγαλύτερο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μίλησα σε μεγάλο βαθμό κάπως αφηρημένα για το ασφαλιστικό. Στο πιο συγκεκριμένο επίπεδο υπάρχουν και οι ασφαλισμένοι. Αυτοί είναι το θύμα των πολιτικών και των αντιλήψεων που επικράτησαν στο ασφαλιστικό. Μπορεί να μιλήσει κανείς για επιμέρους ρυθμίσεις ή για σχέδια που σε ένα χρόνο θα τα αλλάζει. Μπορεί να χύνει και δάκρυα. Το βλέπουμε συχνά. Όμως, σήμερα είναι πια πολύ αργά να ισχύσει το ‘don’t cry for me Argentina’.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">metarithmisi.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-37351486309115098522016-03-31T12:13:00.002+03:002016-03-31T12:13:38.164+03:00Φεύγεις αλλά αφήνεις πίσω σου συντρίμμια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πριν ένα χρόνο λιάζονταν στην Ομόνοια και μετά εξαφανίζονταν. Τώρα σαπίζουν στη λάσπη, ξεροσταλιάζουν στα «κέντρα υποδοχής» ή οδηγούνται σιδηροδέσμιοι σε Αμυγδαλέζες που έκλεισαν. Πενήντα χιλιάδες μέτοικοι αλλά κανείς δεν θέλει να μετοικήσει στην Ελλάδα. Αύριο θα αγριέψουν και ποιος τους κρατά. Άλλοι περιμένουν το νόμπελ Ειρήνης, άλλοι πετάνε γουρουνοκεφαλές, ενώ «αλληλέγγυοι» ταλαιπωρούν το επαναστατικό υποκείμενο της φαντασίας τους. Ποιος τους το επιτρέπει; Η ανεκτικότητα και η πολυπολιτισμικότητα μετατρέπονται σε κενά πολιτικά παιχνίδια εντυπώσεων. Πάνω σε ένα κορίτσι με μαντίλα που παρελαύνει. Ευρώπη, Ασία, Αφρική ματώνουν από τις επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους. Εδώ χαλαρώνουμε γιατί δεν έχουμε «προϊστορία αποικιοκρατίας».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η φτώχεια προελαύνει, τσιμπάει άλλο ένα 8% και πάει. Ο υπουργός περιμένει πρόσφυγες-επενδυτές με 250 χιλ. ευρώ για να τους δώσει την πράσινη κάρτα. Στο νέο Νταβός της Εύβοιας. Προσέξτε μη χαθεί η μάχη του κλεισίματος των ιδιωτικών σχολείων. Όσοι περίμεναν αύξηση συντάξεων και μειωμένο ΕΝΦΙΑ,</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> μάλλον θα πάρουν το ακριβώς αντίθετο. Υποσχέσεις διορισμών σφυρίζουν στον αέρα ενώ η ανεργία καλπάζει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στην κεντροαριστερά τσακώνονται μεταξύ τους. Ποιος είναι νέος και ποιος παλιός; Η ακροδεξιά ετοιμάζει νέο κόμμα με σύνθημα «καθαρό DNA και δραχμή». Στη χώρα του «ό,τι να ’ναι» τίποτα δεν είναι ό,τι να ’ναι. Είναι όλα επικίνδυνα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η επένδυση στον εθνολαϊκισμό σού απέδωσε σημαντικά οφέλη. Εξουσία και βόλεψη. Αν είχες διαβάσει Ιστορία θα ’ξερες ότι τέτοια χαρτιά τα ξεφορτώνεσαι στα γρήγορα γιατί διαφορετικά θα βρεθείς χρεωμένος. Κοίτα στη Νότιο Αμερική των ονείρων σου πώς τρέχουν οι χτεσινοί σου ήρωες. Το θέμα μας όμως δεν είσαι εσύ, είναι το σύνολο. Γιατί και αυτό επένδυσε πάνω στις δικές σου «αριστερές μετοχές» και τώρα κατρακυλά σε ένα χάος που μάλλον δεν έχει ξαναδεί. Ανίκανοι το κυβερνούν, λαοπλάνοι το παραμυθιάζουν, αρχομανείς το κυνηγάνε, αφελείς του υπόσχονται και όλοι μαζί του βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Για να ’χουν να συντηρούν την Πραιτωριανή φρουρά. Χτες σε ψήφισε για να μην τον αξιολογήσουν. Σήμερα είναι φτωχότερος και θυμωμένος. Αύριο που θα αδειάσουν τα στρώματα, τι;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μέσα στην έξαψη της προσδοκίας είπες να παίξεις και το χαρτί της πολιτικής βίας. Είναι η φυλή που έναν τσαμπουκά τον γουστάρει, θα σκέφτηκες. Όχι τίποτα σκληρά πράγματα. Αντισυγκεντρώσεις, γιούχα, ροχάλες, γιαουρτάκια, σπρωξίδια, αναπτήρες και καρέκλες. Ακόμα και στις παρελάσεις. Μέχρι εκεί, για να ’χουν το βράδυ τα δελτία να δείχνουν. Τους αγανακτισμένους πολίτες να κυνηγούν τους μερκελιστές. Σήμερα, πολλοί από αυτούς στρέφονται εναντίον σου με τα ίδια ακριβώς μέσα. Δεν τολμάς να ξεμυτίσεις. Και οι χτεσινοί σου σύντροφοι, σημερινοί εχθροί, με το ίδιο νόμισμα σε πληρώνουν. Η μετοχή που έπαιξες σου αφαιρεί τώρα πολιτικό κεφάλαιο. Εγκλωβισμός.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γιατί, η σύμπλευση με την αγανακτισμένη ριζοσπαστική ακροδεξιά ήταν η ιδεολογική σου ατμομηχανή. Ήταν το όχημα για διείσδυση σε άλλα, ευρύτερα ακροατήρια. Μάζευε και ας είναι ρώγες. Μόνο που αυτοί που τσίμπησες από ξένα καλάθια δεν είναι φίλοι αλλά εχθροί σου. Δεν σε αγάπησαν στα ξαφνικά, ήρθαν κοντά σου γιατί τους υποσχέθηκες. Και νιώθουν προδομένοι. Στην αρχή τους αρκούσε ότι προσπάθησες να ταπεινώσεις την Ευρώπη. Σήμερα που τα μετρούν και δεν τους βγαίνουν, την κάνουν για άλλα χαρτοφυλάκια. Βίαια, βρώμικα και κακά. Σύντομα θα ξαναβρούν τους μέντορές τους, που είδαν το κενό και συσπειρώθηκαν. Πήραν το μήνυμα. Για όλα φταίει ο φιλελευθερισμός. Ο ολοκληρωτισμός του μέλλοντός μας είναι εδώ. Η Ιστορία θα γράψει ότι ένα αγκωνάρι το έβαλες και συ.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Λεωνίδας Καστανάς/athensvoice.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-1548413801209461642016-03-17T17:49:00.000+02:002016-03-17T18:10:23.713+02:00Μουζαλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-y9e6rA4j9is/VurRyd4aiDI/AAAAAAAAIsk/6j_8f-U1wosFNwQuTCzRMNHy8jWNFZniw/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://4.bp.blogspot.com/-y9e6rA4j9is/VurRyd4aiDI/AAAAAAAAIsk/6j_8f-U1wosFNwQuTCzRMNHy8jWNFZniw/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;">«Αυτά που μας ενώνουν είναι απείρως πολύ περισσότερα από αυτά τα λίγα που μας χωρίζουν και για τα οποία θα βρούμε λύση»</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-90912379767312719602016-03-17T16:46:00.002+02:002016-03-17T16:46:22.728+02:00Από την Παπαρίζου στην Τζολί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; line-height: 34px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; line-height: 34px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν για τη διακυβέρνηση Καραμανλή η σημαντικότερη καλλιτεχνική στιγμή ήταν η εμφάνιση της Παπαρίζου στη Γιουροβίζιον, για την εποχή Τσίπρα είναι η Τζολί. Διότι από καλλιτέχνες του έχουν απομείνει πια η Αντζι Σαμίου, η Ραλία Χρηστίδου και οι Ζουγανέληδες.</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;">Τον Μάιο του 2005, όταν η Ελενα Παπαρίζου πήρε το πρώτο βραβείο στη Γιουροβίζιον, ο Δημήτρης Δανίκας, καλεσμένος ως σχολιαστής σε δελτίο ειδήσεων, είχε πει την περίφημη ατάκα: «Μέχρι τώρα η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή είναι το βρακί της Παπαρίζου».</span></span><br />
<span style="line-height: 34px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σήμερα, ένδεκα χρόνια και τρία Μνημόνια μετά, η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ύστερα από δεκατέσσερις μήνες στην εξουσία, είναι η αλογοουρά της Αντζελίνα Τζολί ανάμεσα στους πρόσφυγες στον Πειραιά και στον Ελαιώνα. Και βέβαια, η επίσκεψή της στου Μαξίμου.</span></span><br />
<span style="line-height: 34px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η επίσκεψη της χολιγουντιανής σταρ, υπο την ιδιότητα</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /> </span><div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">της πρέσβειρας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Προσφυγες, δίνει ακόμη περισσότερη δημοσιότητα στο Προσφυγικό έτσι όπως έχει τραγικά εκβάλει στην Ελλάδα. Και στην εποχή μας η δημοσιότητα, όταν δεν είναι μέρος του προβλήματος, μπορεί να μην είναι ούτε της λύσης αλλά, τουλάχιστον, της δίνει περισσότερες ευκαιρίες. Μέχρι εδώ όλα καλά λοιπόν.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;">Το θλιβερό αρχίζει όταν συνειδητοποιείς ότι ο πρωθυπουργός αυτής της υπό εκκρεμότητα χώρας, ο οποίος από διηγήσεις γνωρίζει τη λασπουριά της Ειδομένης – όπου το επίσημο κράτος εκπροσωπείται μόνο από την Αστυνομία και το ΚΕΕΛΠΝΟ – συνεχίζει ακάθεκτος να κάνει πολιτική μέσα από φωτογραφικά ενσταντανέ. Και ούτε καν τα σωστά. Τα κάκιστα αγγλικά τα οποία επιμένει να μιλά με τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου, η αμηχανία του, το outfit «παλικάρι στη δουλειά, στο σπίτι παλικάρι» και σε δεύτερο πλάνο Γεροβασίλη, Παππάς και Κουίκ σαν παρανυφάκια που περιμένουν να πάρουν αυτόγραφο, αποτυπώνουν κυρίως τον βαθύ πρωθυπουργικό επαρχιωτισμό. Σαν να ήταν η Τζολί η οικοδέσποινα και εκείνοι οι καλεσμένοι που σημαιοστολίστηκαν αλλα πήγαν λαθος μέρα.</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;">Αυτά τα πλάνα πριν από κάμποσους μήνες θα μπορούσαν να έχουν έστω μια επικοινωνιακή δύναμη. Τώρα αμφιβάλλω. Ωστόσο εξακολουθούν να αποτελούν τεράααααστια επιτυχία της κυβέρνησης. Για σκεφτείτε. Οταν δεν βλέπουμε τον Τσίπρα να ποζάρει με τον Καμμένο, τον βλέπουμε να μασάει το στόμα του στα συμβούλια της Ευρώπης, να μοιράζει λουλούδια σε γυναίκες δημοσιογράφους σε μία χώρα όπου η δημοσιογραφία είναι υπό διωγμό, να ποζάρει σαν ποδοσφαιριστής που περιμένει το χτύπημα του φάουλ δίπλα σε ξένους ηγέτες, άντε και με τον Λαζόπουλο.</span></span><br />
<span style="line-height: 34px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οπότε μια Τζολί τού έκατσε κουτί! Ποιοι του έχουν απομείνει εξάλλου από καλλιτέχνες; Η παραδοσιακή σχέση της Αριστεράς με την τέχνη και τη διανόηση εξανεμίστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Ποιος Θεοδωράκης, ποιος Κατράκης, ποιος Ρίτσος; Η Αντζι Σαμίου, η Ραλία Χρηστίδου και οι Ζουγανέληδες, πατήρ και κόρη, ανεμίζουν τώρα τις παντιέρες μιας Αριστεράς που παρελαύνει με τα μποτάκια της Μενεγάκη (ούτε καν με την ίδια). Ε, η Τζολί είναι καλύτερη φωτογραφία.</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;"><br /></span></span>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 34px;">ΥΓ. Ελπίζω να τον ενημέρωσε επαρκώς γιατί μάλλον η Αντζελίνα γνωρίζει περισσότερα για το Προσφυγικό από τον Πρωθυπουργό μας. Και λυπάμαι που δεν ανήκει πια στον ΣΥΡΙΖΑ η Ραχήλ για να κάνει κι αυτή σέλφι μαζί της. Αλλά δεν πειράζει. Εχει με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που νομίζω ότι χρησιμοποιούν την ίδια βαφή μαλλιών με την Τζολί.</span></span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 34px;"><span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Likeίστρια/protagon.gr</span></span></div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-26749641156354305442016-03-16T11:21:00.001+02:002016-03-16T11:21:34.063+02:00The History...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="281" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/158160346?title=0&byline=0&portrait=0" webkitallowfullscreen="" width="500"></iframe><br />
<a href="https://vimeo.com/158160346">History of Rock</a> from <a href="https://vimeo.com/ithacaaudio">Ithaca Audio</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-83514292207550038562016-03-11T15:58:00.000+02:002016-03-11T15:58:30.410+02:00The ‘Proud’ Group For Trump<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/rSXp37aJJ1w?rel=0" width="420"></iframe></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-33281442907941213682016-03-11T15:20:00.001+02:002016-03-11T15:20:27.244+02:00Πού πάνε οι πρόσφυγες;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #141414; line-height: 29.7px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">While Germany received the most applications for asylum in 2015, Hungary had the highest number per capita in Europe. This was 1,799 per 100,000 of the local population, with Sweden close behind with 1,667. Germany, the EU’s most populous nation, had 587.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-bd3rQhrqgzk/VuKTVqFsU4I/AAAAAAAAIsQ/zVCyUkshQO4IdvMXPrP5iZiZRtShNRj_g/s1600/igVw8AQfGYOcCD2qBJJlsaJU6x2kNUPjAqlATwncxes.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-bd3rQhrqgzk/VuKTVqFsU4I/AAAAAAAAIsQ/zVCyUkshQO4IdvMXPrP5iZiZRtShNRj_g/s640/igVw8AQfGYOcCD2qBJJlsaJU6x2kNUPjAqlATwncxes.JPG" width="400" /></a></div>
<span style="line-height: 29.7px;"><span style="color: #990000; font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://webforum.org/">webforum.org</a></span></span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-24090420504687734902016-03-10T11:47:00.000+02:002016-03-10T13:19:17.865+02:00Περισσότερο εμπιστεύομαι την Bank of America…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αν πιστέψει κανείς τον κ. Σταθάκη, θα πρέπει να αγοράσει πετονιές και να στηθεί σε ένα καλό σημείο για να πιάσει την ανάπτυξη. Αν πιστέψει την Bank of America, θα πρέπει να αναζητήσει συγγενείς και φίλους στο εξωτερικό για μετεγκατάσταση. Τώρα ακόμη που προλαβαίνει! Πιο πιθανό, πάντως, είναι να πέσει έξω ο κ. Σταθάκης!</span></div>
<div style="line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ένας καλός λόγος για να πιστέψουμε την Bank of America είναι ότι διαψευστήκαμε όσες φορές πιστέψαμε τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας ακόμη καλός λόγος είναι ότι η BoF βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου και δεν δίνει δεκάρα ποιος θα είναι πρωθυπουργός στην Ελλάδα, σε μία μικρή επαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ενδιαφέρει, πρωτίστως, να μην γίνει ρεζίλι στους πελάτες της.</span></div>
<div style="line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η Ελλάδα είναι με το ένα πόδι στο διπλό νόμισμα. Το χειρότερο είναι ότι ο κ. Σταθάκης πιστεύει ότι θα πάει να ψηφίσει ένα ανεφάρμοστο ασφαλιστικό, θα</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> εκτελέσει μερικές δεκάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και θα κατορθώσει έτσι να περάσει τον… κάβο. Αυτό που ίσως δεν έχει σκεφτεί είναι ότι μετά τη στροφή η θάλασσα μπορεί να είναι ακόμη πιο άγρια…</span><br />
<div style="line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Προσωπικά πιστεύω ότι ο κ. Σταθάκης δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος αυτά που λέει. Το ίδιο συμβαίνει, όμως, και με τους Ευρωπαίους! Απλά, οι μεν Ευρωπαίοι έχουν πάψει να ενδιαφέρονται εδώ και καιρό επί της ουσίας για το τι θα συμβεί σε αυτήν τη χώρα και ο δε κ. Σταθάκης δεν έχει κάτι να κερδίσει παραδεχόμενος την αλήθεια. Θα μείνει μέχρι το τέλος, ακόμη κι αν χρειαστεί να δει με τα μάτια του την πόλη να καίγεται!</span></div>
<div style="line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κάποιοι παρατρεχάμενοι της κυβέρνησης, ενοικιαζόμενοι υπηρέτες των εκάστοτε κυβερνήσεων, προσπαθούν να πείσουν όλο τον κόσμο ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη και ότι είναι πιθανόν η αγορά να αρχίσει να ανακάμπτει! Είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι, ακροβολισμένοι σε τράπεζες και στις αυλές ολιγαρχών, οι οποίοι είχαν πείσει για το ίδιο ακριβώς σενάριο και τους προηγούμενους και τους προ - προηγούμενους!</span></div>
<div style="font-size: 16px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η αξιολόγηση είναι απαραίτητη για να πάρουμε ανάσες. Αλλά δεν πρόκειται να φέρει την ανάπτυξη! Η αξιολόγηση πρέπει να τελειώσει και μάλιστα γρήγορα. Όσο καθυστερούμε, τόσο δυσκολεύουμε τη θέση μας. Αλλά δεν φτάνει!</span></div>
<div style="font-size: 16px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η ανάπτυξη είναι δίδυμη αδελφή της εμπιστοσύνης. Χωρίς ένα ουσιαστικό σχέδιο για την επόμενη ημέρα και χωρίς πειστικό λόγο προς τους επενδυτές, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα. Δεν υπάρχουν ηλίθιοι να έρθουν να ποτίσουν με το αίμα τους το δέντρο του κράτους του κ. Σταθάκη. Αν δεν δούμε τους επενδυτές να κάνουν ουρές, δεν υπάρχει ελπίδα να ξεφύγουμε από την κακή μας μοίρα.</span></div>
<div style="font-size: 16px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η αγορά δεν έχει ιδεοληψίες, σε αντίθεση με τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Η αγορά θέλει ένα σταθερό περιβάλλον για να μπορέσει να αναπνεύσει. Της είναι αδιάφορο ποιος θα της το προσφέρει, αν αυτός είναι ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Μητσοτάκης. Αυτό που γνωρίζει η αγορά είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να το κάνει, δεν έχει σκοπό να κάνει την Ελλάδα μία κανονική δυτική χώρα. Αυτό ακριβώς εκφράζει η έκθεση της Bank of America. Κι ύστερα, ας μην έχουμε παράπονο. Η έκθεση βάζει στην ίδια μοίρα την Ελλάδα και τη Βενεζουέλα. Ό,τι ακριβώς ζήτησε ο κ. Τσίπρας, λίγο πριν ψηφιστεί για μία ακόμη φορά από τον ελληνικό λαό. Ο κ. Τσίπρας ήταν επιλογή και όχι ατύχημα!</span></div>
<div style="font-size: 16px; line-height: 21px; text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-family: "verdana" , sans-serif;">Θανάσης Μαυρίδης<strong>/</strong>liberal.gr</span></div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-24250224108785629392016-03-10T11:24:00.000+02:002016-03-10T11:24:34.449+02:00Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span class="firstletter" style="float: left; margin: 0.2em 0.1em 0px 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span><span class="firstletter" style="float: left; margin: 0.2em 0.1em 0px 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ξέρεις σε πόσους πρόσφυγες-μετανάστες</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> έχει χορηγήσει πολιτικό άσυλο η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου; Σε κανέναν. Ξέρεις σε πόσους έχει δώσει οριστικά ταξιδιωτικά έγγραφα; Σε κανέναν. Αλληλεγγύη και ανθρωπισμός στα λόγια. Φασαρία και τυφλές κατηγορίες για τις άλλες χώρες της ΕΕ που υποδέχονται και φιλοξενούν μόνιμα τους πρόσφυγες, ενώ εμείς πετάμε χαρταετό και ποζάρουμε στις κάμερες. Το </span><a href="http://www.bbc.com/news/world-europe-34131911" style="color: #af0000; font-family: Verdana, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">σύνολο αιτήσεων στην ΕΕ </a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">έχει φτάσει τις 1,3 εκ. Ακόμη και στην Ουγγαρία του ακροδεξιού Ορμπάν έχουν κατατεθεί 178 χιλ. αιτήσεις ασύλου. Πριν λίγους μήνες ο πρθ έλεγε ότι «το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης είναι αυτό που δείχνει η Μυτιλήνη. Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας που κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά». Από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Αυτοί που κατηγορούμε μάλλον αποδεικνύονται περισσότερο αλληλέγγυοι στην πράξη από τους κήνσορες επαγγελματίες «αλληλέγγυους». Μέχρι και 17 βουλευτές του Σύριζα καταθέτουν ερώτηση στη Βουλή για «Φαινόμενα αισχροκέρδειας σε βάρος προσφύγων» από συμπατριώτες μας. Στην Ελλάδα έχουν κατατεθεί μόλις 11.300 αιτήσεις ασύλου. Και η κυβέρνηση μιλά συνέχεια για φιλοξενούμενους και προσωρινούς, και όχι για ένταξη και μόνιμη εγκατάστασή τους. Δεν τους θέλει στη χώρα. </span></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /><strong>Η πολιτική των Συριζανέλ στο μεταναστευτικό </strong>είναι αντίστοιχη με την πολιτική Ρουβά-Μαριάνας-Πατούλη-μητροπολιτών και λοιπών celebrities: </span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">φωτογραφίσεις, χαμόγελα, ωριαία ευαισθησία, θωρακισμένη mercedes, και γεια σας. Μέχρι εκεί. Η ανάγκη να αποδείξεις ότι είσαι ευαίσθητος, ότι είσαι διαφορετικός μπροστά στις κάμερες και μετά επιστρέφεις στην ασφάλεια του Μαξίμου. Κάπως σαν την Υπατία το 2011, τα κάνεις κουκουρούκου και μετά αφήνεις το πρόβλημα στους άλλους. (Μόνο που τώρα, αν πεθάνει κανείς από το κρύο, στις τέντες και τα χαρτόκουτα στην Ειδομένη οι κυβερνώντες δεν θα έχουν πού να κρυφτούν). Η χώρα-ταξιτζής, πουλάμε ευαισθησία με αυστηρό υφάκι και κατηγορούμε τους άλλους ότι δεν δέχονται τους πρόσφυγες που τους στέλνουμε, ενώ εμείς δεν θέλουμε να κρατήσουμε κανέναν. Αλλά ο Ρουβάς εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του, και θα επηρεάσει θετικά μερικά πιτσιρίκια, και δεν έχει πει τόσα χυδαία ψέματα όσα ο πρθ μας. Όταν στις 30/10 κοκορευτόταν στη Βουλή «Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας». Ξεχνούσε την «<a href="http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=celex%3A32015D1601" style="color: #af0000; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">ΑΠΟΦΑΣΗ</a>(ΕΕ) 2015/1601 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 22ας Σεπτεμβρίου 2015 για τη θέσπιση προσωρινών μέτρων στον τομέα της διεθνούς προστασίας υπέρ της Ιταλίας και της Ελλάδας» λίγες ημέρες πριν όπου η ταρίφα έλεγε ότι «Για κάθε μετεγκαθιστώμενο πρόσωπο σύμφωνα με την παρούσα απόφαση: α) το κράτος μέλος μετεγκατάστασης εισπράττει κατ’ αποκοπή ποσό 6.000 ευρώ· β) η Ιταλία ή η Ελλάδα εισπράττουν κατ’ αποκοπή ποσό τουλάχιστον 500 ευρώ». Οπότε απαντώντας στη δική του ερώτηση «Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδί, ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου και εμείς πρέπει να πάρουμε για να το σώσουμε; Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μια ανθρώπινη αγκαλιά, μια κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά;» Το κόστος που είχε συναποφασίσει ο πρθ μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες ήταν 500 ευρώ κατ’ αποκοπή. <br /><br /><strong>Η κυβέρνηση δεν είναι ΜΚΟ, είναι ο διαχειριστής του κράτους.</strong> Ας αποφασίσει επιτέλους πόσους πρόσφυγες θα φιλοξενήσουμε και θα ενσωματώσουμε. Και το ίδιο να κάνουμε και εμείς οι πολίτες. Στην πρόσφατη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών μόνο ένας από τους 6 είχε την τόλμη να <a href="http://topotami.gr/stavros-theodorakis-elpizo-i-kivernisi-na-efarmosi-ola-osa-apofasisame/" style="color: #af0000; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">ζητήσει</a> «ότι ειδικά για τα παιδιά ηλικίας 6, 7, 8 χρονών που είναι ασυνόδευτα, θα πρέπει να υπάρχει δομή μόνιμη στη χώρα, όχι μόνο για την προστασία τους αλλά για την ενσωμάτωσή τους, για να τους κάνουμε Έλληνες». Αν συνεχίσουμε την πολιτική «πουλάμε αλληλεγγύη και τους στέλνουμε στην Ευρώπη να μη μας ξεμείνουν εδώ», τότε ας πούμε στους υπόλοιπους Ευρωπαίους συμπολίτες μας πόσους πρόσφυγες-μετανάστες κρίνουμε ότι πρέπει να φιλοξενήσουν αυτοί για να είμαστε ικανοποιημένοι εμείς! Για να έχει καλυφθεί το ανθρωπιστικό μας καθήκον. Και να πάψει το παραμύθι ότι όταν οι μετανάστες εγκλωβίζονται σε εμάς «είναι αποθήκες ψυχών, όταν τους στέλνουμε στην Αυστρία και τη Γερμανία εμείς κάναμε το καθήκον μας!» Εκεί δεν είναι αποθήκες ψυχών; Αποθήκες ψυχών νιώθουν όπου τους θεωρούν προσωρινούς και παρείσακτους και τους κάνουν μπαλάκι στους επόμενους. Και στη χώρα μας και όπου αλλού. Οι «εγκλωβισμένοι» πρόσφυγες και μετανάστες είναι περίπου 37χιλιάδες. Μια μικρή πόλη. Που δεν την θέλει κανείς. Αλλά που κατηγορούμε τους άλλους Ευρωπαίους ότι δεν τους θέλουν. </span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Αν η Ευρώπη (και η Ελλάδα) καταλήξει </strong>στον αριθμό των προσφύγων που θα υποδεχτεί και θα ενσωματώσει, το πιο εύκολο ήταν και είναι απευθείας πτήσεις Συρία-Ευρώπη και όχι βόλτα απο Τουρκία και Αιγαίο και 3χίλιαρο στους διακινητές με τα σαπιοκάραβα. Οι βόλτες θανάτου από το Αιγαίο εξυπηρετούν μόνο τους διακινητές, και όσους οικονομικούς μετανάστες τρύπωναν με την ελπίδα να μην τους επαναπροωθήσουν πίσω. Το 2014 πέρασαν τα «κλειστά σύνορα» 85 χιλιάδες πρόσφυγες, υπολόγισε μετριοπαθώς με 3 χιλιάδες ευρώ το κεφάλι, οι διακινητές τσίμπησαν 255 εκ. ευρώ. Καλή μπάζα. Το 2015 με ανοιχτά σύνορα πέρασαν περίπου 900 χιλ., τα χρηματοκιβώτια φούσκωσαν λαλάκια, 2,7 δις ευρώ. Όλοι τους πίνουν στην υγειά της Τασίας από την Ελλάδα! Τα 3 δις που θα έδινε για αρχή στην Τουρκία η ΕΕ για να κόψει τις ροές, τα έχει πάρει ήδη ανεπίσημα από τους πρόσφυγες και μετανάστες για να διαπλεύσουν το Αιγαίο. Και θα τα ξαναπάρει από την ΕΕ για να τους δεχτεί πίσω ανταλλάσσοντάς τους με άλλους και με επιπλέον χρήματα. Το 2016 θα γιορτάσουν τα πλυντήρια για να κάνουν τα λαλάκια «νόμιμα». Αντί να κάνουμε μάγκες τους Τούρκους και να τους γεμίζουμε χρήμα, χωρίς να τηρούν τίποτα από ό,τι υπογράφουν, ας κάνουμε το καθήκον μας. Μέχρι εκεί που μπορούμε. Και μέχρι εκεί που θέλουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πολίτες. Και ας χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα που θα δίναμε στη χωροφύλακα Τουρκία, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όσοι πρόσφυγες το επιθυμούν προκειμένου να συντηρήσουν και να εδραιώσουν την εκεχειρία που άρχισε να εφαρμόζεται και να ψηφίσουν για την πατρίδα τους στις εκλογές τους εκεί στις 13 Απρίλη. <br /><br /><strong>Τα χρήματα για τη φροντίδα των προσφύγων</strong> έρχονται μέχρι το τελευταίο ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ενσωμάτωσή τους βέβαια θα σημαίνει αύξηση κοινωνικών δαπανών και φορολογική επιβάρυνση στους πολίτες, προκειμένου το κράτος να μπορέσει να προσφέρει τα στοιχειώδη στους νέους πολίτες του. Και δεν μιλάμε για 2 γάλατα και 2 κιλά μακαρόνια, θα πρέπει οι πολίτες να βάλουμε το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουμε κατά ένα μεγάλο μέρος τη διαβίωση και την προσαρμογή των νέων πολιτών. Αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε, η όλη συζήτηση για αλληλέγγυα Ελλάδα κ.λπ. είναι μια ακόμη παράδοξη ελληνική γραφική δηθενιά. Την απάντηση την έχουν δώσει οι ίδιοι οι πρόσφυγες, από τους 1 εκ. που πέρασαν από τα εδάφη (της πιο όμορφης χώρας - με τους πιο έξυπνους κατοίκους - με την επαναστατική αριστερή κυβέρνηση, τον ήλιο και τα τσίπουρα) κανείς δεν επέλεξε να μείνει εδώ, προτιμούν το σκοτεινό ουρανό του οργανωμένου κράτους της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Αυστρίας, ακόμη και την ακροδεξιά Ουγγαρία. Το πιο καταθλιπτικό συμπέρασμα για κάθε Έλληνα πολίτη είναι αυτό, ότι οι πρόσφυγες του πολέμου επιλέγουν να παλέψουν με τα κύματα του Αιγαίου όχι για να ζήσουν μαζί μας, με τους «αλληλέγγυους» Έλληνες «3 ευρώ η φόρτιση του κινητού», αλλά για να ζήσουν μαζί με τους Δανούς, τους Αυστριακούς, τους Γερμανούς. Μας απορρίπτουν. Αυτό είναι κυρίως που πρέπει να αναρωτηθούμε οι πολίτες. </span></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="color: #cc0000;">Γιώργος Δημακόπουλος /athensvoice.gr</span></div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-24016921356288904532016-03-08T11:22:00.000+02:002016-03-08T11:46:42.547+02:00Δημοκρατία εναντίον Ψυχολογίας: Γιατί οι Πολίτες Εκλέγουν Ηλίθιους Ηγέτες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-HkBgk2hN73c/Vt6ZWfaYdLI/AAAAAAAAIr8/Nyjnc7Ac5_c/s1600/fffvd.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; font-family: ubuntu, verdana, sans-serif; font-size: 16.2px; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://2.bp.blogspot.com/-HkBgk2hN73c/Vt6ZWfaYdLI/AAAAAAAAIr8/Nyjnc7Ac5_c/s200/fffvd.jpg" width="200" /></a><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Σε κάθε προεκλογική εκστρατεία είναι σαφές ότι η πολιτική επιτυχία δεν </span><span style="background-color: transparent; font-family: "verdana" , sans-serif;">εμποδίζεται από ανόητες υποσχέσεις ή πράξεις. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί ψυχολογικοί μηχανισμοί που οδηγούν στην εκλογή εμφανών ηλιθίων ανθρώπων σε ισχυρές θέσεις.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Η φήμη των πολιτικών είναι πολύ κακή. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό δική τους υπαιτιότητα όμως θα ήταν ανόητο να υποθέσουμε ότι κάθε πολιτικός έχει αυτή τη φήμη. Αν ίσχυε αυτό, όλη η κρατική υποδομή θα κατέρρεε πριν μπορούσατε να πείτε «μπορώ να έχω επιστροφή φόρου;». Κι όμως, ο καθένας από τους πολίτες υποθέτει ότι είναι κατακριτέοι, με αποτέλεσμα πάντα να υποθέτει το χειρότερο.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Θεσπίζει ο πολιτικός μία κακή πολιτική; Είναι ένα απεχθές πρόσωπο. Αλλάζει γνώμη και το αντιστρέφει; Είναι αδύναμος και δεν μπορεί να ηγηθεί. Οι πολιτικοί υπόσχονται βελτιώσεις (περικοπή φόρων, αύξηση των δαπανών); Είναι προφανώς ψέματα. Υπόσχονται να κάνουν κάτι αντιλαϊκό (αυξήση των φόρων, μείωση των δαπανών); Είναι σίγουρο ότι θα συμβεί. Είναι μία κατάσταση από</span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> την οποία έτσι και αλλιώς χάνουν και οι δύο πλευρές, οπότε γιατί κάνουν τον κόπο να προσπαθήσουν; Πολλοί πολιτικοί έχουν γίνει πολιτικοί μόνο και μόνο για τον εαυτό τους, όμως υπάρχουν σίγουρα πολλοί που πραγματικά θέλουν το καλύτερο και απλά ανέχονται τις αρνητικές γνώμες που λαμβάνουν.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Έτσι, επισήμως, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ηλίθιοι (αν και ο ορισμός της λέξης «ηλίθιος» μπορεί να διαφέρει). Όμως πολλοί πολιτικοί είναι. Οι ΗΠΑ φαίνονται ιδιαίτερα να έχουν πληγεί από τέτοιους πολιτικούς, όπως η Σάρα Πέιλιν η οποία διεκδικούσε την προεδρία. Και το αρχέτυπο, ο Τζορτζ Μπους ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ για 8 χρόνια, ένας άνθρωπος που είχε ένα πυρηνικό οπλοστάσιο στην κατοχή του.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Παρόμοιες περιπτώσεις μπορεί να βρει κανείς σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου (φυσικά συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας). Ορισμένοι άνθρωποι θα επισημάνουν επίσης μία άλλη διάσταση πολιτικών: εκείνοι που είναι ικανοί και έξυπνοι, όμως υιοθετούν ένα ύφος χαζού και άμυαλου στις τοποθετήσεις και συμπεριφορές τους. Αυτή όμως η υποκρισία, ίσως ενισχύει την υπόθεση μας ότι ένα έξυπνο άτομο πρέπει να διεκδικήσει το χαρακτηρισμό «ηλίθιος» για να μπορέσει να επιτύχει πολιτικά.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Τι συμβαίνει εδώ; Λογικά, θα θέλατε να κυβερνά τη χώρα ένα έξυπνο άτομο που καταλαβαίνει ποια είναι η καλύτερη προσέγγιση και οι μεθόδοι για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Οι άνθρωποι φαίνεται να έλκονται από δηλώσεις αμφίβολων διανοητικών ικανοτήτων. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από ιδεολογικούς, πολιτιστικούς, κοινωνικούς, ιστορικούς, οικονομικούς και άλλους παράγοντες που εμπλέκονται, επειδή η πολιτική τους ενσωματώνει όλους αυτούς, αλλά υπάρχουν και κάποιες γνωστές ψυχολογικές διεργασίες που μπορούν να συμβάλουν σε αυτό το φαινόμενο.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-weight: 700 !important;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η αυτοπεποίθηση εμπνέει αυτοπεποίθηση</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι άνθρωποι που έχουν αυτοπεποίθηση είναι πιο πειστικοί. Αυτό έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες. Οι περισσότερες μελέτες το υποστηρίζουν μέσω ενός δικαστικού παραδείγματος: μια κατάθεση που αποπνέει σιγουριά είναι πιο πειστική στους ενόρκους από μία νευρικήή διστακτική κατάθεση (κάτι που προφανώς έχει ανησυχητικές συνέπειες για τη δικαιοσύνη). Φυσικά όμως μπορούμε να συναντήσουμε αυτή την απόδειξη και εκτός δικαστικής αίθουσας. Είναι ένα φαινόμενο που οι πωλητές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων και οι κτηματομεσίτες έχουν αξιοποιήσει εδώ και δεκαετίες. Και οι πολιτικοί σαφώς το γνωρίζουν και φυσικά όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της κατάρτισης και της διαχείρισης δημοσίων σχέσεων. Ο πολιτικός που δεν εμφανίζεται ως βέβαιος για αυτό που κάνει και με αυτοπεποίθηση, καταστρέφεται (μεταφορικά). Έτσι, η αυτοπεποίθηση είναι σημαντική στην πολιτική.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ωστόσο, <span style="color: #cc0000;">το σύνδρομο Dunning-Kruger</span> αποκαλύπτει ότι οι λιγότερο ευφυείς άνθρωποι έχουν συνήθως απίστευτη αυτοπεποίθηση. Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι, αντίθετα, δεν έχουν καθόλου. Η αυτοαξιολόγηση είναι μία χρήσιμη μεταγνωστική δεξιότητα, αλλά απαιτεί νοημοσύνη. Αν δεν έχετε τη δεξιότητα της αυτοαξιολόγησης, δε θεωρείτε τον εαυτό σας προβληματικό ή αδαή, γιατί τεχνικά δεν έχετε τη νοητική δυνατότητα να το πράξετε.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Έτσι, εάν θέλετε να εκπροσωπήσει δημόσια την πολιτική του κόμματός σας ένα πρόσωπο με αυτοπεποίθηση, τότε ένα έξυπνο άτομο θα ήταν μια κακή επιλογή για πολλούς λόγους. Η στρατηγική αυτή όμως μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ: μελέτες έχουν δείξει ότι όταν ένα πρόσωπο με αυτοπεποίθηση φαίνεται να λέει ψέματα, τότε τα άτομα αυτά θεωρούνται πολύ λιγότερο αξιόπιστα από ένα πρόσωπο χωρίς σιγουριά. Αυτό μπορεί να εξηγήσει την αρνητική εικόνα της πολιτικής, η οποία είναι ως επί το πλείστον μια σειρά από άτομα με αυτοπεποίθηση που υπόσχονται μεγάλα πράγματα και αποτυγχάνουν οικτρά να τα κρατήσουν. Αυτού του είδους τα γεγονότα αποθαρρύνουν τους ανθρώπους.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-weight: 700 !important;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η πολιτική είναι περίπλοκη</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η αποτελεσματική κυβέρνηση μιας χώρας δεκάδων εκατομμύριων, οι οποίοι έχουν όλοι διαφορετικές ανάγκες και απαιτήσεις, είναι μια απίστευτα περίπλοκη εργασία. Υπάρχουν τόσες πολλές μεταβλητές που πρέπει να ληφθούν υπόψη και που, δυστυχώς, είναι αδύνατο να συμπυκνωθούν όλες αυτές σε μία στρατηγική και να προβληθούν μέσα από τα ΜΜΕ, οπότε αυτό που έρχεται στο προσκήνιο περισσότερο είναι η προσωπικότητα που έχει αναλάβει αυτό το ρόλο. Και οι λιγότερο ευφυείς προσωπικότητες είναι περισσότερο σίγουρες, έτσι είναι πιο πειστικές και ούτω καθεξής.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Οι άνθρωποι συχνά απωθούνται από τις συζητήσεις για πνευματικά και περίπλοκα θέματα. Μπορούν να μην έχουν καμία εμπειρία με το θέμα που συζητείται ή να το βρίσκουν πολύ δύσκολο για να θέλουν να εμπλακούν, επειδή για να κάνουν κάτι τέτοιο με επιτυχία θα απαιτούσε πολύ χρόνο και προσπάθεια. Αλλά η πολιτική, ιδιαίτερα η δημοκρατία, απαιτεί από τους ανθρώπους να συμμετέχουν.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Μελέτες της προσωπικότητας δείχνουν ότι πολλοί άνθρωποι επιδεικνύουν έναν προσανατολισμό προς το στόχο, μια «διάθεση προς την ανάπτυξη ή επίδειξη της ικανότητας για την επίτευξη μίας κατάστασης». Η αίσθηση ότι οι άνθρωποι επηρεάζουν κάτι ενεργά (π.χ. τις εκλογές) είναι ένα ισχυρό κίνητρο για τη συμμετοχή, αλλά αν κάποιοι πολιτικοί ξεκινήσουν μιλώντας με περίπλοκους όρους για τα επιτόκια ή τη διαχείριση του ελλείμματος του ταμείου υγείας, αυτό πρόκειται να αποξενώσει όσους δεν κατανοούν τέτοια πράγματα . Έτσι, αν ένα πρόσωπο με αυτοπεποίθηση λέει ότι υπάρχει μια απλή λύση ή υπόσχεται να εξαφανίσει το μεγάλο και πολύπλοκο ζήτημα, θα εμφανιστεί περισσότερο ελκυστικός.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Αυτό αποδεικνύεται επίσης από το νόμο του Πάρκινσον σχετικά με την κοινοτοπία, σύμφωνα με τον οποίο οι άνθρωποι ξοδεύουν πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια επικεντρωμένοι σε κάτι τετριμμένο που καταλαβαίνουν, παρά σε κάτι περίπλοκο που δεν το καταλαβαίνουν. Το πρώτο προσφέρει πολύ περισσότερες δυνατότητες για συμβολή και επιρροή. Και οι άνθρωποι αγαπούν τα ασήμαντα πράγματα, επομένως οι λιγότερο ευφυείς ανθρώποι που συμπυκνώνουν τα μεγάλα ζητήματα σε σύντομα (αλλά ανακριβή) τμήματα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να νικήσουν.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-weight: 700 !important;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στους ανθρώπους αρέσει να σχετίζονται</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μία από τις συχνο-αναφερόμενες ιδιότητες του Τζορτζ Μπους ήταν ότι οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να «πιούν μια μπύρα μαζί του». Έτσι, θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να σχετιστούν με αυτόν. Αντίθετα, ο ελιτισμός είναι μία αρνητική ιδιότητα. Η ιδέα ότι αυτοί που ηγούνται τη χώρα βρίσκονται έξω από τις νόρμες της κοινωνίας είναι ανησυχητικό για πολλούς, εξ ου και οι συνεχείς προσπάθειες από τους πολιτικούς να «ταιριάξουν» με τους πολίτες.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι επιρρεπής σε πολλές υποσυνείδητες προκαταλήψεις, στερεότυπα και προτιμούν τις δικές τους «ομάδες». Κανένα από αυτά δεν είναι ιδιαίτερα λογικά, σχεδόν πάντα δεν υποστηρίζονται από πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία και στους ανθρώπους πραγματικά δεν τους αρέσει να τους λένε θέματα που δεν θέλουν να ακούσουν.</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Οι άνθρωποι επίσης γνωρίζουν πολύ καλά την κοινωνική θέση. Πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμαστε ανώτεροι από τους άλλους με κάποιο τρόπο για να διατηρήσουμε την αίσθηση της αυτο-αξίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάποιος περισσότερο ευφυής που λέει περίπλοκα πράγματα τα οποία περιέχουν άβολα (αλλά ακριβή) γεγονότα, να μην πρόκειται να φανεί ελκυστικός σε κανέναν, αλλά κάποιος αποδεδειγμένα λιγότερο ευφυής, που δεν έρχεται σε σύγκρουση με την αντιληπτή κοινωνική θέση κανενός και πρόκειται να πει απλά πράγματα που υποστηρίζουν εγγενείς προκαταλήψεις και άρνηση άβολων γεγονότων, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εκλεγεί.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <span style="line-height: 32.4px;">Είναι μια δυσάρεστη κατάσταση, αλλά αυτός ακριβώς φαίνεται να είναι ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό των ανθρώπων. Θα μπορούσαν να γραφούν πολλά περισσότερα σε αυτό το θέμα από ό,τι αναφέρεται εδώ αλλά αν συμπεριλαμβάνονταν, θα έκαναν το όλο θέμα πιο περίπλοκο και αυτός δεν είναι τρόπος για να αρέσει κάτι στους ανθρώπους, όπως θα έπρεπε να έχετε καταλάβει μέχρι τώρα.</span></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-----------------------------------------</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Πηγή: <a href="https://www.theguardian.com/science/brain-flapping/2015/apr/02/democracy-psychology-idiots-election" style="text-decoration: none;" target="_blank"><span style="color: #f6b26b;">theguardian.com</span></a></span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Απόδοση – Επιμέλεια: Ομάδα psychologynow</span></div>
<div style="background-color: white; line-height: 32.4px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; padding: 0px;">
<span style="color: #990000; font-family: "verdana" , sans-serif;">eyedoll.gr</span></div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-39892137281330138662016-03-07T11:38:00.000+02:002016-03-09T10:26:07.439+02:00ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο Μ.Κ.Ο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-LRKvkN_i-nI/Vt1CuxPgI9I/AAAAAAAAIrs/GAANMI0ug6k/s1600/IMG_20160307_105026%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-LRKvkN_i-nI/Vt1CuxPgI9I/AAAAAAAAIrs/GAANMI0ug6k/s320/IMG_20160307_105026%255B1%255D.jpg" width="214" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αυτό το μήνυμα έχει σταλεί την Πέμπτη 03/03/16.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το FXS σημαίνει Φαρμακευτικός Σύλλογος Χαλκιδικής. Είναι το επίσημο όργανο των φαρμακοποιών με e-mail , <a href="mailto:fsx@otenet.gr" style="background-color: #e2ebf3; border: none; color: #000be6; line-height: 16.806px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><i>fsx@otenet.gr</i></a>.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Tο Ο.Μ. Σύριζα είναι οι οργανώσεις μελών Σύριζα - <i>copy</i> , "κ<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 26px; text-align: justify;">ύτταρο και βασικό πολιτικό όργανο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ".</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 26px; text-align: justify;">Η 4η ΥΠΕ,</span><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20.8px; text-align: justify;"> </span><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20.8px; text-align: justify;">ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, οι Γιατροί του Κόσμου, το Χαμόγελο του Παιδιού, διάφορες ΜΚΟ, ακόμη και ο ίδιος ο φαρμακευτικός σύλλογος, προφανώς είναι αναξιόπιστοι, όπως φαίνεται με την παραπάνω επιλογή του κεντρικού οργάνου των φαρμακοποιών της Χαλκιδικής.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20.8px; text-align: justify;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20.8px; text-align: justify;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ασφαλώς, στις Ο.Μ. αναγνωρίζεται το δικαίωμα να συγκεντρώνουν ανθρωπιστική βοήθεια.Και πολύ καλά θα κάνουν.Αλλά να φτάσουμε στο σημείο να περνάει η βοήθεια αυτή ακόμα και από συλλόγους όπως τον φαρμακευτικό, μέσω Σύριζα...εντάξει κάτι έχει γίνει λάθος ή κάποιοι επενδύουν απροκάλυπτα και καιροσκοπικά.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 13px; line-height: 20.8px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 13px; line-height: 20.8px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-52751566967683308132016-03-04T11:31:00.001+02:002016-03-04T11:31:20.063+02:005 συνηθισμένα ψέματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong><span class="firstletter" style="float: left; font-size: 54px; margin: 0.2em 0.1em 0px 0px; padding: 0px;">1.</span>Μιλάνε αυτοί που επέβαλαν </strong>11 μειώσεις συντάξεων. Ένας κυβερνητικός βουλευτής το λέει πιο κυνικά από τον αρχηγό του: εδώ δέχτηκαν 11 μειώσεις συντάξεων, στη 12η θα κολλήσουν; Είναι όμως έτσι τα πράγματα, είναι οι 11 των προηγούμενων και η δωδέκατη μείωση των τωρινών; Μα αν δεν έπρεπε να γίνουν, όπως τόσα χρόνια έλεγε το αντιμνημονιακό μπλοκ, γιατί δεν τις κατάργησαν μόλις έγιναν κυβέρνηση; Γιατί δεν επαναφέρουν τις συντάξεις όπως υπόσχονταν; Ποιος τους εμποδίζει; Όχι μόνο δεν ακυρώνουν τις μειώσεις συντάξεων, αλλά πρώτα το καλοκαίρι με την αύξηση εισφοράς υγείας και έπειτα τώρα με το ασφαλιστικό, τις μειώνουν κι άλλο. Οι νέες «αντιμνημονιακές» μειώσεις δεν αντικαθιστούν τις παλιές, προστίθενται στις παλιές. Άρα η κυβέρνηση που επιβάλλει τη 12η μείωση, είναι σαν να έχει η ίδια επιβάλλει και τις 11 προηγούμενες.</span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>2. Το τρίτο μνημόνιο, το αριστερό, είναι καλύτερο.</strong> Δεν είναι. Και όχι μόνο γιατί η αρχιτεκτονική του είναι χειρότερη, αφού στηρίζεται ακόμα περισσότερο στην αφαίμαξη της οικονομίας μέσω των φόρων και όχι στη μείωση των δαπανών του κράτους. Αλλά και γιατί ισχύει ό,τι και στις μειώσεις συντάξεων. Το τρίτο μνημόνιο δεν αντικαθιστά τα προηγούμενα, προστίθεται στα προηγούμενα, όσοι το ψήφισαν είναι σαν να έχουν ψηφίσει όλα τα μνημόνια από το 2010.</span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>3. Αφού ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο γιατί κάνουν τώρα αντιπολίτευση; </strong>«Οι υποστηρικτές του Ναι δεν έλεγαν να υπογράψουμε τη συμφωνία με ό,τι όρους να ’ναι;» Σ’ αυτή τη φράση συμπυκνώνεται ολόκληρη η απάτη όχι μόνο του αντιμνημονιακού μπλοκ αλλά όλου του πολιτικού συστήματος. Ότι δήθεν τα μέτρα τα επιβάλλει η </span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ευρώπη, οι δανειστές, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτοί που κατηγορούσαν το «ΤΙΝΑ», το «there is no alternative», ήταν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του. Δημιούργησαν στη χώρα μια αρρωστημένη, παραπλανητική ατμόσφαιρα, ότι δήθεν το δίλημμα ήταν αν θα δεχόμαστε ή όχι τα μνημόνια. Και όχι με τι τρόπο, με ποιες πολιτικές, θα ισοσκελίσουμε τους προϋπολογισμούς του κράτους, όπως συμφωνήσαμε με τα μνημόνια. Για αυτό μετά τα ψήφιζαν όλοι. Η απάντηση, λοιπόν, είναι όχι, όσοι υποστήριξαν το «Μένουμε Ευρώπη» δεν υποστήριξαν τα μέτρα της κυβέρνησης αλλά τη συμφωνία που μας διατηρεί μέσα στην πιο δημοκρατική και ισχυρή ένωση του κόσμου. Τα μνημόνια απλώς μετράνε τους αριθμούς και βάζουν τις δεσμεύσεις, με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται έπειτα η μείωση των ελλειμμάτων είναι δικιά μας δουλειά, είναι πολιτική επιλογή. Αυτό προσπαθούσαν να κρύψουν τόσο καιρό όλοι, ότι αυτή η πολιτική επιλογή είναι υπέρ κάποιων και εναντίον κάποιων άλλων. Ότι ήταν μια επιλογή λάθος, ότι συνεχίζεται λάθος. Παράδειγμα: Αν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες έχουν εκτροχιαστεί, οι επιλογές να αυξήσεις τις εισφορές ή να μειώσεις οριζόντια όλες τις συντάξεις, να διατηρήσεις ή να καταργήσεις τις πρόωρες, να διατηρήσεις τους φόρους υπέρ τρίτων, τα προνόμια προνομιούχων ομάδων, να αυξήσεις το όριο συνταξιοδότησης, είναι όλα διαφορετικές πολιτικές επιλογές. Το θέμα είναι ποιες επιλέγεις. Αν προσλαμβάνεις νοσηλευτές για να μην πεθαίνουν καρκινοπαθείς έξω από τις κλειστές εντατικές ή δημοσιογράφους δημόσιους υπάλληλους για να κάνεις προπαγάνδα, είναι πολιτική επιλογή. Δεν σ' την επιβάλλει κανένα μνημόνιο. Αλλιώς τι διαπραγματεύεται ο Αλέξης Τσίπρας με τους αγρότες στο Μαξίμου;</span><br />
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>4. Πρέπει και οι δανειστές, Μάρα, Μαρία, Όλγα</strong>, να καταλάβουν ότι αυτός ο λαός έχει υποφέρει, δεν μπορεί πια άλλα μέτρα. Η ευθύνη των ΜΜΕ στην εθνική παραπλάνηση είναι τεράστια, είμαστε στον έβδομο χρόνο και ακόμα χρησιμοποιούμε χωρίς σκέψη τα ίδια λαϊκίστικα κλισέ. Τα media που στην αμέσως προηγούμενη είδηση λένε ότι η ύφεση επέστρεψε, δεν λένε, επιστρέψαμε στην ύφεση, άρα λιγότερα έσοδα του κράτους, άρα ελλείμματα που πρέπει να καλυφθούν γιατί δεν μας δανείζει πια κανείς, άρα νέα μέτρα. Λένε οι «απαιτήσεις των δανειστών». Γιατί μια φορά οι «καλοί συνάδελφοι» δεν προχωράνε την πρότασή τους, δεν λένε τι ζητάνε δηλαδή; Αφού θέλουν οι «δανειστές» να μην «απαιτούν» μέτρα, τι προτείνουν; Δεν το κάνουν γιατί η απάντηση είναι ότι οι δανειστές δεν πρέπει να ζητάνε «μέτρα», δηλαδή ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς του κράτους. Πρέπει απλώς να μας δίνουν κάθε χρόνο λεφτά, για να διορίζουμε τις οικογένειές μας στο δημόσιο, τους συντρόφους μας διοικητές των ΔΕΚΟ και να φτιάχνουμε κρατικά κανάλια τηλεόρασης.</span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>5. Η τρόικα έκλεισε τις τράπεζες</strong>. Και μας επέβαλε έλεγχο κεφαλαίων. Ναι, ήρθε ο Τόμσεν κι άρχισε να κλείνει τα υποκαταστήματα στο Παγκράτι, έβαζε λουκέτο στις πόρτες. Οι πολίτες φοβισμένοι από τη λαμπρή επτάμηνη διαπραγμάτευση που μας έφερνε κάθε μέρα πιο κοντά στην έξοδο από την Ευρώπη, σήκωναν τις καταθέσεις τους, 40 δις έφυγαν από τις τράπεζες εκείνους τους μήνες. Η μαζική απόσυρση των καταθέσεων που εντεινόταν μέρα με τη μέρα, άδειαζε τις τράπεζες, σε λίγο δεν θα είχαν καθόλου ρευστό στα ταμεία τους. Το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls επιβλήθηκαν από την πολιτεία για να εμποδιστούν οι πολίτες να πάρουν τα λεφτά τους και να διατηρηθούν ανοιχτές οι τράπεζες. Τι εννοούν τότε αυτοί οι άνθρωποι που δεν ντρέπονται να λένε ότι δεν είναι δικιά τους ευθύνη ο έλεγχος κεφαλαίων και η επακόλουθη ζημιά της οικονομίας; Εννοούν ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα έπρεπε να βάζει συνέχεια λεφτά στις ελληνικές τράπεζες όσο εμείς σηκώναμε τις καταθέσεις μας. Θα ’πρεπε δηλαδή οι καταθέσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών να έρχονται στην Ελλάδα για να τις σηκώνουμε εμείς. Όσο αστείο κι αν ακούγεται, αυτό ακριβώς γινόταν. Όσο βέβαια ίσχυε το πρόγραμμα, η συμφωνία μας με τις υπόλοιπες χώρες. Η Ελλάδα όμως δεν ανανέωσε το πρόγραμμα, δεν πλήρωσε τις οφειλές της δημιουργώντας πιστωτικό γεγονός και ψήφισε Όχι στη συνέχιση της συμφωνίας. Ζητούσαμε δηλαδή να μην τηρούμε τις συμφωνίες μας αλλά να μας χρηματοδοτούν για να το κάνουμε. Είναι η βαρουφάκεια αντίληψη για τη δημοκρατία. Εμείς ψηφίζουμε εσείς να μας πληρώνετε.</span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Και μερικά γεγονότα. </strong>Μετά από μια δειλή ανάπτυξη το 2014, η ύφεση επέστρεψε το 2015, η χρονιά έκλεισε με μείον 0,7. Το χειρότερο είναι ότι η ύφεση ήταν μεγαλύτερη τα τελευταία τρίμηνα, επακόλουθο του κλεισίματος των τραπεζών και του ελέγχου κεφαλαίων. Το μείον 1,7 του τελευταίου τριμήνου προαναγγέλλει και τη συνέχιση της ύφεσης στο 2016. Μιλάμε πια για «δεύτερο πάτο», η οικονομία μας ξανακύλησε. Όχι απλώς ξαναμπήκαμε στην ύφεση αλλά το λογαριασμό τον πληρώνουν τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας. Παρά την αύξηση όλων των φόρων το 2015, τα φορολογικά έσοδα δεν αυξήθηκαν. Εκτός από τους φόρους μισθωτών, οι οποίοι ήταν οι μόνοι που αυξήθηκαν. Πληρώνουν, δηλαδή, πάλι οι ίδιοι. Έτσι, ενώ το 2014 το ποσοστό των νοικοκυριών στο κατώφλι της φτώχειας είχε μειωθεί κατά 7,1%, το 2015 το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκε κατά 8%. Ακόμα, ενώ το 2014 ήταν η πρώτη χρονιά της κρίσης με αύξηση εισοδήματος 1,2%, το 2015 είχαμε μείωση εισοδήματος 0,3%. Η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε μια περίεργη «ταξική πολιτική» υπέρ των φτωχών. Πράγματι, τους κάνουμε περισσότερους.</span></div>
<div style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="font-size: 13.3333px; line-height: 19.5px;"><span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Φώτης Γεωργελές/ athensvoice.gr</span></span></div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-63147541306089771142016-03-01T13:42:00.003+02:002016-03-01T13:42:39.329+02:00Καραγκιοζηλίκια και κοροϊδία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #141823; font-size: 14px; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτή η σπέκουλα με την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων που "χάθηκε" με το PSI είναι κουτοπονηριά ολκής. Κοροϊδία και καραγκιοζηλίκι!</span></div>
<div style="background-color: white; color: #141823; font-size: 14px; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Βενιζέλος είχε δηλώσει στη Βουλή (4/11/2011) πως οι απώλειες θα αποκατασταθούν. Αποκαταστάθηκαν στο πολλαπλάσιο, όχι όμως με μεταφορά περιουσίας αλλά με €64 δις ενισχύσεων. Φοβερό πάντως! Περιουσία €12.5 δις θα απέδιδε σε μια τετραετία στην καλύτερη περίπτωση €2 δις στα ταμεία των Ταμείων.</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; font-size: 14px; line-height: 19.32px;">
<div style="color: #141823; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο λόγος που δεν "αποζημιώνονται" τα Ταμεία είναι απλός: αν αποζημιωθεί ένας χαμένος του PSI πρέπει να αποζημιωθούν όλοι. <b>Καμιά διακοσαριά δις </b>(με τους τόκους).</span></div>
<div style="color: #141823; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Λαϊκισμός και παραπλάνηση λοιπόν! Ας δώσει, αντί κάλυψης ελλειμμάτων €12.5 δις στα Ταμεία ο τζαμπαμάγκας πρωθυπουργός να δούμε πόσα απίδια βάνει ο σάκκος! Γιατί δεν το κάνει; Για να κοροϊδεύει και να σπεκουλάρει ανέξοδα.</span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="color: #990000;">Γ.Προκοπάκης/fb</span></div>
</div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-22558601231594182172016-03-01T13:37:00.001+02:002016-03-01T13:37:17.633+02:0022/8/2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Cza3UlU4aFA/VtV-uFb5wlI/AAAAAAAAIrY/H_BDnPuXuPM/s1600/TaNeaI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://3.bp.blogspot.com/-Cza3UlU4aFA/VtV-uFb5wlI/AAAAAAAAIrY/H_BDnPuXuPM/s400/TaNeaI.jpg" width="323" /></a></div>
<br /></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-1849229871872881482016-02-20T01:32:00.001+02:002016-02-20T01:32:31.063+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/vgqG3ITMv1Q" width="560"></iframe></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-24996761347572879862015-12-30T17:41:00.001+02:002015-12-30T17:42:21.447+02:00Τι είδα το 2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Λεωνίδας Καστανάς</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-m06xcPc6Xso/VoP7B9QMnTI/AAAAAAAAIq4/wVR2936gJOc/s1600/117333-261908.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="203" src="http://1.bp.blogspot.com/-m06xcPc6Xso/VoP7B9QMnTI/AAAAAAAAIq4/wVR2936gJOc/s320/117333-261908.jpg" width="320" /></a></span></div>
<strong style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px;"><br /></strong>
<strong style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px;">Είδα τους αγανακτισμένους του 2011 </strong><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px;">να βάζουν τη σφραγίδα τους στο 2015. Συνωμοσιολογία, θυματοποίηση, αντιευρωπαϊσμός, εθνικισμός, αντισυστημικότητα, όλη η νοοτροπία της σύγχρονης ελληνικής υποκουλτούρας μετουσιώθηκε από λόγο σε πράξη, κυριάρχησε και δικαιώθηκε.</span><br />
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα την εναλλακτική ριζοσπαστική Αριστερά </strong>να θριαμβεύει, εν μέσω επαναστατικής ευφορίας. Αφού οικειοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το μεταπολιτευτικό λαϊκισμό και την κοινωνική αγανάκτηση, πολιτικοποίησε τον αδιέξοδο, παραπονιάρικο λόγο τους, τον απογείωσε με άκρατη δημαγωγία και απίθανα ψέματα και τον μετέτρεψε σε όραμα δίκαιης και ευνομούμενης κοινωνίας. Εγκαταστάθηκε στη συλλογική συνείδηση και νίκησε.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα να σμίγουν όχι και τόσο ετερόκλητα στοιχεία</strong> και να σχηματίζουν κυβέρνηση. Ακροδεξιοί εθνικιστές, νοσταλγοί του σοβιετικού παράδεισου, φανατικοί αντικαπιταλιστές, στελέχη της</div>
<a name='more'></a>δημοκρατικής αριστεράς, πολύχρωμοι αριβίστες αλλά και υπηρέτες παλιών αφεντάδων ανασκουμπώθηκαν για να κάνουν πράξη τις υποσχέσεις που τους εκτόξευσαν στην κορυφή. Η αγάπη για την εξουσία και το μίσος για την Ευρώπη τους ενώνουν.<br />
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα τους εκλεκτούς του «λαού» να διαπραγματεύονται </strong>με τους δανειστές και να σκουπίζουν τα τελευταία ψήγματα ελληνικής αξιοπιστίας. Η παρελκυστική τακτική βαφτίστηκε «σχέδιο», η λοιδορία των ευρωπαϊκών θεσμών «εθνική αξιοπρέπεια», τα πρόχειρα σημειώματα «προτάσεις», τα βλέμματα προς την Ανατολή «νέα εθνική πολιτική», ο αντίθετος αλλά συγκροτημένος λόγος «προδοσία», ενώ το à volontè «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ήταν έτοιμο να γίνει νόμος του κράτους και να μπει σε εφαρμογή.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα την πλειοψηφία των πολιτών, </strong>φίλους και αντιπάλους, να προσδοκά σε ένα νικηφόρο εκβιασμό εις βάρος των δανειστών. Ενώ παράλληλα κατεδαφίζονταν τα Πρότυπα Πειραματικά σχολεία, η 13η σύνταξη έπαιρνε ΦΕΚ, ανέβαιναν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα, ακυρώνονταν η αξιολόγηση του Δημοσίου, τελείωναν οι ιδιωτικοποιήσεις, ο ΕΝΦΙΑ ήταν ήδη παρελθόν, κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, οι αδύναμοι έβλεπαν φως. Ο στρατός ήταν εγγυητής της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, οι τράπεζες άδειαζαν από ρευστό, το χρέος αυγάτιζε, η ύφεση επέστρεφε αλλά δεν μας ένοιαζε. Ζούσαμε μέσα σε ένα εθνικό και λαϊκό παροξυσμό.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα να γίνεται δημοψήφισμα και το «ΟΧΙ» </strong>στις προτάσεις των θεσμών να θριαμβεύει. Εν μέσω δακρύων χαράς και εθνικής υπερηφάνειας, οι τράπεζες έκλεισαν, οι Έλληνες στήθηκαν στα ΑΤΜ, η ιδιωτική οικονομία γονάτισε κι άλλο, η ανασφάλεια εισέβαλε σε κάθε σπίτι, οι απειλές προς τους αντιφρονούντες πολλαπλασιάστηκαν, ο τηλεοπτικός λόγος έγινε καθολικά διαγωνισμός αρλούμπας, ο χρονοδιακόπτης του GREXIT τερμάτιζε και η πρόταση «πόσα θέλετε για να φύγετε» είχε πλέον κατατεθεί.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα το φόβο της ανοιχτής χρεοκοπίας </strong>και της απώλειας της εξουσίας να βαφτίζονται υπεύθυνη στάση. Ένα σκληρότερο μνημόνιο υπογράφτηκε για να διαχειριστεί μια ήδη επιβαρημένη από τη «διαπραγμάτευση» οικονομία. Οι επίδοξοι μπουκαδόροι του Νομισματοκοπείου αποχώρησαν για τo ματαιωμένo Gulag των ονείρων τους, το αντιπολιτευόμενο δημοκρατικό τόξο συνυπέγραψε, οι σχέσεις με τους δανειστές αποκαταστάθηκαν και οι κυβερνώντες υποσχέθηκαν να εφαρμόσουν πράγματα που ποτέ δεν πίστεψαν. Ο «λαός» τούς κοιτούσε με συμπάθεια, γιατί προσπάθησαν πολύ και υπέφεραν από τους «τοκογλύφους».</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα πρόσφυγες και μετανάστες να κατακλύζουν</strong> τα νησιά και τα λιμάνια, κάποιους να πνίγονται. Οι ταγοί όμως λιάζονταν και εξαφανίζονταν στις πονεμένες πλατείες των καναλιών. Έκλειναν μια Αμυγδαλέζα και άνοιγαν άλλες δέκα, τα Ολυμπιακά Ακίνητα απέκτησαν αξία. Οι πολίτες βοηθούσαν όσο μπορούσαν με σφιγμένα δόντια, όλοι περίμεναν το σχέδιο που δεν ερχόταν, οι 50.000 «ξένοι» που μας αναλογούν φαντάζουν ως κατάρα γι’ αυτό και μας τους κρύβουν. Οι ταγοί λησμόνησαν να κινητοποιήσουν υπηρεσίες, δημάρχους, εκκλησία και εθελοντές για ορθολογική γεωγραφική κατανομή, διαθέσιμες κατοικίες, άδειες εργασίας, μαθήματα γλώσσας, πρόσκαιρη χρηματική βοήθεια, ψυχολογική στήριξη και προστασία στους εγκλωβισμένους. Στο ρατσισμό θα απαντήσουν αύριο με ευχολόγια.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα τη δημοκρατική αντιπολίτευση να χάνει </strong>τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και να αποσυντονίζεται. Αποκλεισμένη στις δικές της αφηγήσεις δεν τόλμησε να βρει αυτά που την ενώνουν και να συμπράξει. Στήριξε δίχως όρους την κυβέρνηση, μιας και φοβόταν να εκτεθεί στην υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων. Κρύφτηκε πίσω από ανούσιες κορόνες και απέφυγε να καταθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ως αντίβαρο στο κυβερνητικό χάος. Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι δημοφιλείς, να μην τις κάνουμε και σημαία μας. Αναζητά ηγέτη και περιμένει να εισπράξει από την αγανάκτηση του 2016.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα τη ματαιωμένη «αριστερή υπόσχεση», </strong>με αδειανά από ευρώ τα χέρια, να καταφεύγει σε κόλπα έωλα. Εκποίηση των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σε χαμηλές τιμές, μιας και το μπάχαλο ανέβασε το ρίσκο της επένδυσης και πλακώσανε μόνο κοράκια. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών γιατί οι 55ρηδες έχουν δικαίωμα στη σύνταξη αλλά και αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους γιατί είναι φίλοι μας. Στελέχωση των υπηρεσιών με τα δικά μας ανεπάγγελτα παιδιά, αλλά και φόροι παντού για να σιτιστεί το νέο κράτος-τέρας. Καταστροφή της Δημόσιας Εκπαίδευσης με επιστροφή στα 80s, αλλά και προνόμια στους συνδικαλιστές για να έχουμε εργασιακή ειρήνη. Αντίδοτο στο νέο μνημόνιο, ένα «παράλληλο πρόγραμμα» ικανοποίησης μικροσυμφερόντων.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Είδα και τους ανθρώπους της εργασίας</strong> να αναμετρώνται με τη κρίση, άλλους να πέφτουν άλλους να επιβιώνουν, άλλους να νικούν και άλλους να φεύγουν. Όταν έκλειναν την τηλεόραση, κατάστρωναν τα δικά τους σχέδια, έψαχναν τις ανάλογες συμμαχίες, έπαιρναν τα ρίσκα τους, έβλεπαν μακρύτερα από τη μύτη των εκλεκτών τους πολιτικών. Αυτοί μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους κράτησαν την Ελλάδα στη ζωή και με το «έχει τους» βοηθούν τα άνεργα παιδιά τους, σιτίζουν στρατιές συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων και μελώνουν το παντεσπάνι των κομματικών στρατών, των θέσεων δήθεν εξουσίας και «ευθύνης».</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Σήμερα βλέπω το 74,6% των πολιτών </strong>να είναι δυσαρεστημένοι από την κυβερνητική πολιτική και το 81,4% γενικώς απέλπιδες. Η ανεργία είναι πάντα εδώ, τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται, το σχέδιο απουσιάζει, η κοινωνική συνοχή αναζητείται. Οι Έλληνες γυρίζουν την πλάτη στους πολλά υποσχόμενους μάγους που δεν μπορούν να βγάλουν λαγούς από το καπέλο. Αναζητούνται νέοι αντισυστημικοί δημαγωγοί ή πραγματικοί ριζοσπάστες μεταρρυθμιστές; Η γελοία αντίθεση «παλιό vs νέο» υποχώρησε; Η αυτογνωσία είναι έτοιμη να συντρίψει την ανοησία; Ο ορθολογικός σχεδιασμός μπορεί να επιβληθεί των άναρθρων κραυγών; Ποιος ξέρει; Η σφαίρα που πέρασε ξυστά από το κεφάλι μας το 2015 μπορεί να λειτουργεί και ως μπούμερανγκ. Μπορεί και να ξανάρθει. Από μας εξαρτάται αν θα μας βρει απροετοίμαστους. Τις καλές χρονιές εμείς τις φτιάχνουμε.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="color: #990000;">athensvoice.gr</span></div>
<br /></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-69447307581311754982015-12-15T18:58:00.000+02:002015-12-15T18:58:03.170+02:00Η επαναφορά του Ασφαλιστικού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"> Στέφανος Μάνος</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με το ασφαλιστικό καταπιάστηκα σε τρεις φάσεις της πολιτικής μου σταδιοδρομίας. Ανέλαβα Υπουργός Εθνικής Οικονομίας στο τέλος Φεβρουαρίου 1992. Πριν από σχεδόν είκοσι τέσσερα χρόνια δηλαδή.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ήδη από το τέλος του 1989, επί οικουμενικής, είχε γίνει γενικότερα κατανοητό ότι το Ασφαλιστικό Σύστημα οδηγείτο σε κρίση. Γι’ αυτό είχε συμφωνηθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση, τα συνδικάτα και άλλους κοινωνικούς φορείς η συγκρότηση Επιστημονικής Επιτροπής για τη μελέτη του συστήματος. Η επιτροπή ονομάστηκε Επιτροπή Φακιoλά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως γίνεται συνήθως με τις επιτροπές, ένα χρόνο μετά τη σύστασή της δεν είχε περατώσει το έργο της και, σαν να μην έφτανε αυτό, είχε διασπαστεί επειδή οι εκπρόσωποι των συνδικάτων αποφάσισαν να συντάξουν δική τους μελέτη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θυμάμαι ότι όταν τελικώς παρεδόθη το πόρισμα της επιτροπής εθεωρείτο επτασφράγιστο μυστικό. Ήταν έντονη η ανησυχία ότι και μόνο η γνώση της πραγματικότητας θα μπορούσε να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως έκανα και για μια σειρά άλλα μεγάλα προβλήματα, έτσι και για το ασφαλιστικό, ζήτησα τη τεχνική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αποδείχτηκε πολύτιμη. Όχι μόνο διότι είχε την εμπειρία πολλών συστημάτων σε</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> άλλες χώρες του κόσμου, αλλά και διότι μπορούσε να εξετάσει τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα χωρίς το βάρος των δικών μας προκαταλήψεων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το πρώτο στο οποίο μας βοήθησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν ότι μας έσπρωξε να αφήσουμε τα δέντρα και να κοιτάξουμε το δάσος. Τα δέντρα είναι τα επιμέρους ταμεία και οι επιμέρους κατηγορίες ασφαλισμένων και το δάσος είναι η κοινωνική ασφάλιση ως μέρος ολόκληρης της οικονομίας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η κατάληξη υπήρξε ο ασφαλιστικός νόμος 2084/92. Αυτόν που, υποκινούμενοι δημοσιογράφοι, βάφτισαν νόμο Σιούφα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο v. 2084/92 επέφερε καίριες τομές στο σύστημα. Η βασικότερη ήταν ότι από 1.1.93 όλοι ανεξαιρέτως οι vεο-ασφαλιζόμενοι υπάγονται σε ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα. Για όλους τους νέους στην αγορά εργασίας, άνδρες και γυναίκες, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, από 1.1.1993 ισχύει τo 65ο έτος για την συνταξιοδότηση. Με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις του v. 2084/92 θεσπίστηκαν μεταβατικές διατάξεις που στο βάθος του χρόνου εκλογίκευαν το σύστημα και εξασφάλιζαν τη βιωσιμότητα του. Χάρις σε αυτό το νόμο ανακάλυψαν οι επόμενες κυβερνήσεις τις περίφημες άσπρες τρύπες, αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών, που βοήθησαν στην προσπάθεια σύγκλισης χωρίς να χρειαστεί να κάνουν οι ίδιες οτιδήποτε ή να υποστούν οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο v. 2084/92 περιελάμβανε και πολλές άλλες εκσυγχρονιστικές διατάξεις τις οποίες οι επόμενες κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., φρόντισαν να φαλκιδεύσουν. Τα κείμενα μένουν. Πολλές από εκείνες τις διατάξεις είναι και σήμερα επίκαιρες και εφαρμόσιμες.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μολονότι είναι προφανές, δεν βλάπτει να θυμίσω ότι στο διανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα ισχύει η αλήθεια ότι, αν αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων ταχύτερα από τον αριθμό των απασχολούμενων, αναπόδραστα είτε θα αυξηθούν οι εισφορές ή θα μειωθούν οι συντάξεις.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι και σήμερα. Το δίλημμα είναι αν θα αυξηθούν οι εισφορές ή αν θα μειωθούν οι συντάξεις. Δεν υπάρχει οδός διαφυγής για το άμεσο μέλλον. Υπάρχει μόνο το κλασικό παιχνίδι του παπά. Να σου τα πάρει από άλλη τσέπη. Οι κυβερνητικοί παπατζήδες επεξεργάζονται ήδη διάφορες ευφάνταστες λύσεις.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι Φιλελεύθεροι</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τον Μάιο του 2001, οι Φιλελεύθεροι παρουσιάσαμε μια νέα πλήρη πρόταση για το Ασφαλιστικό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η πρόταση στηριζόταν σε τρεις άξονες: 1) Ο 1ος άξονας ήταν υποχρεωτικός και βασιζόταν στο διανεμητικό σύστημα. Οι παροχές του διαμορφώνονταν μέσω της μεθόδου της Καθορισμένης Εισφοράς με Νοητή Κεφαλαιοποίηση. Η διαχείριση θα γινόταν από έναν ενιαίο κρατικό φορέα. 2) Ο 2ος άξονας ήταν υποχρεωτικός και βασίζονταν στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Οι παροχές του θα διαμορφώνονταν μέσω της μεθόδου της Καθορισμένης Εισφοράς. Οι ασφαλισμένοι θα μπορούσαν να επιλέγουν τον φορέα του προγράμματος. 3) Ο 3ος άξονας ήταν προαιρετικός και βασίζονταν στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Αποτελείται από ειδικά προγράμματα ασφαλιστικών επιχειρήσεων ή άλλων αποταμιευτικών οργανισμών. Στον 1ο άξονα περιλαμβανόταν πρόβλεψη για κατώτατη σύνταξη. Τυχόν ελλείμματα στον πρώτον άξονα θα χρηματοδοτούνταν από τον κρατικό προϋπολογισμό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο διαδίκτυο βρίσκεται όλη η πρόταση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Η Δράση</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επανήλθα για τρίτη φορά στο Ασφαλιστικό με τη Δράση έχοντας διαπιστώσει ότι το σύστημα δεν ήταν πια διαχειρίσιμο. Προτείναμε μία νέα προσέγγιση που θα καθιέρωνε μία εθνική σύνταξη, για όλους στα 67, ύψους 700 ευρώ, που θα χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από την γενική φορολογία, με παράλληλη κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών για σύνταξη (εργαζόμενου και εργοδότη) και κατάργηση όλων των δημοσίων ταμείων συντάξεων. Η κατάργηση των ταμείων θα εξοικονομούσε σημαντικούς πόρους σε βάθος χρόνου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η εφαρμογή της πρότασης μας δημιουργούσε σοβαρά κίνητρα για την ανάπτυξη του τρίτου ασφαλιστικού πυλώνα (προαιρετικού κεφαλαιοποιητικού συστήματος), των επαγγελματικών ή επιχειρηματικών ταμείων και της ιδιωτικής ασφάλισης.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πάνω από όλα όμως η πρόταση της ΔΡΑΣΗΣ ήταν μια ένεση αδρεναλίνης για την ανάπτυξη της οικονομίας λόγω των δύο παράλληλων αυξήσεων που προκαλούσε: 1. της μεγάλης αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και 2. της απότομης αύξησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων από την κατάργηση των συνταξιοδοτικών εισφορών που επιβαρύνουν την εργασία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και τώρα;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γιατί 3 διαφορετικές προτάσεις για το Ασφαλιστικό; Επειδή άλλαξαν τα δεδομένα. Το 1992 το αμιγώς διανεμητικό σύστημα, που ίσχυε τότε, μπορούσε να αντέξει στο χρόνο με σοβαρό νοικοκύρεμα και διοίκηση πρόθυμη να προσαρμόζει τις παραμέτρους στα εκάστοτε νέα δεδομένα (π.χ. το προσδόκιμο). Το 2001 μου έγινε φανερό ότι το πολιτικό σύστημα δεν ήθελε το νοικοκύρεμα. Πασάλειμμα ναι, όχι όμως νοικοκύρεμα. Γι αυτό η πρόταση των Φιλελευθέρων περιόρισε το διανεμητικό σύστημα και εισήγαγε παράλληλα το κεφαλαιοποιητικό για ένα μέρος της σύνταξης. Με την έναρξη της κρίσης το 2009 άρχισε η ραγδαία μείωση των απασχολούμενων στον παραγωγικό τομέα της οικονομίας με συνέπεια τη ραγδαία μείωση των εισφορών. Το διανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί πια να σωθεί. Τα νούμερα δεν βγαίνουν ό,τι και αν ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Με σωστά παρουσιασμένα τα στοιχεία είμαι βέβαιος ότι ένα παιδί της 6ης Δημοτικού θα μπορούσε να το αποδείξει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο αρμόδιος υπουργός, ο κ. Κατρούγκαλος, ακολουθώντας τις οδηγίες του πρωθυπουργού, προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο υποσχόμενος ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις. Για να μη μειωθούν οι συντάξεις θα χρειαστεί όμως να αυξηθούν οι εισφορές ή, αν δεν είναι οι εισφορές, οι φόροι. Με συνέπεια την περαιτέρω μείωση της οικονομικής δραστηριότητας και συνεπώς της απασχόλησης που συνεισφέρει για να πληρώνονται οι συντάξεις. Τον επόμενο χρόνο το πρόβλημα θα είναι μεγαλύτερο από ότι είναι σήμερα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τέσσερεις αριθμοί για το παιδί της 6ης Δημοτικού. Το 2008 το σύνολο των απασχολούμενων στον παραγωγικό τομέα της οικονομίας ήταν 3.741 χιλιάδες. Το 2013 είχαν περιοριστεί σε 2.784 χιλιάδες. 957 χιλιάδες λιγότεροι συνεισέφεραν για να πληρώνονται συντάξεις. Το 2008 οι συνταξιούχοι ήσαν 2.601 χιλιάδες. Το 2013 αυξήθηκαν κατά 157 χιλιάδες σε 2.758 χιλιάδες.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η ανόητη επιμονή σε ένα αδιέξοδο πια ασφαλιστικό σύστημα όχι μόνο δεν λύνει το ασφαλιστικό αλλά παρασύρει ολόκληρη την οικονομία. Η προοπτική οριστικής καταστροφής είναι ορατή. Τα τελευταία 5 χρόνια εξανεμίστηκαν αποταμιεύσεις, μηδενίστηκαν περιουσίες. Επιχειρήσεις έκλεισαν, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Πολλές επιχειρήσεις σήμερα λειτουργούν στο όριο της βιωσιμότητας. Μια αύξηση στις εισφορές ή θα τις κλείσει ή θα τις αναγκάσει να εισφοροδιαφύγουν. Περισσότεροι άνεργοι, περισσότεροι ανασφάλιστοι, λιγότερα έσοδα στα ταμεία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προέχει η άμεση αλλαγή πορείας. Αυτή την αλλαγή πορείας με τη δημιουργία συνθηκών συμβατών και φιλικών με γρήγορη ανάπτυξη υπηρετεί η πρόταση κατάργησης όλων των συνταξιοδοτικών εισφορών και η καθιέρωση ενιαίας σύνταξης 700 ευρώ χρηματοδοτούμενης από τον προϋπολογισμό για όσους συμπληρώσουν το 67 έτος της ηλικίας. Η πρόταση έχει δύσκολα προβλήματα μετάβασης. Ιδίως για το 12% των συνταξιούχων που λαμβάνουν σύνταξη μεγαλύτερη από 1.500 ευρώ το μήνα. Κανείς δεν πρέπει να παραβλέπει όμως ποια θα είναι η κατάσταση μετά από 2-3 χρόνια. Κανείς επίσης δεν πρέπει να παραβλέπει ότι σήμερα - πριν από τις επερχόμενες μειώσεις - το 40% των συντάξεων είναι μικρότερες από 700 ευρώ το μήνα. Η πρόταση συνεπώς βελτιώνει τα εισοδήματα των φτωχότερων συνταξιούχων (σημ: εφ όσον είναι 67 και πάνω).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με την εφαρμογή της πρότασης, επειδή καταργούνται οι επιβαρύνσεις της εργασίας, περιορίζεται σημαντικά και το κίνητρο της μαύρης εργασίας. Περιορίζεται και το κίνητρο μετανάστευσης μια που το διαθέσιμο εισόδημα θα αυξηθεί. Αυξάνεται η κινητικότητα των εργαζομένων που δεν θα παρεμποδίζονται από ατέλειωτα ασφαλιστικά εμπόδια. Απλοποιείται η ζωή μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ζητείται γενναιότητα. Να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να ενεργήσουμε σύμφωνα με αυτή.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Υ.Γ. Οι άνθρωποι που αποφασίζουν για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού, δεν εξαρτώνται από επιχειρηματίες που πληρώνουν εργοδοτικές εισφορές, πιστεύουν ότι θα βγουν στη σύνταξη πριν τα 67 και περιμένουν σύνταξη σημαντικά υψηλότερη από 700 ευρώ.</span><br />
<br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">liberal.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-64725594547623046022015-12-15T18:55:00.000+02:002015-12-15T18:55:18.381+02:003 αριθμοί και ένας τζόκερ (Τσακαλώτος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Γιώργος Δημακόπουλος</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span class="firstletter" style="float: left; font-size: 54px; font-weight: bold; margin: 0.2em 0.1em 0px 0px; padding: 0px;">Σ</span><strong>τις 30/06/15, λίγες μέρες πριν τα cc,</strong> ο υπουργός Γιάνης κοίταξε τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους και διαπίστωσε ότι τα πήγαινε ουάου! Τα ταμειακά διαθέσιμα ήταν λιγότερα ακόμη και από τις ταμειακές π.χ. του Jumbo την ίδια ημέρα! Όλα και όλα <a href="http://%20http//www.pdma.gr/attachments/article/8/%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF_%CE%9D%CE%BF79.pdf" style="color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 8pt; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">77 εκ. ευρώ</a>! Επειδή ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχε υποσχεθεί διάφορα θαύματα, αλλά το θαύμα πολλαπλασιασμού με τα ψάρια και το κρασί δεν το είχε προβάρει, ζήτησε ένα δημοψήφισμα, έκανε το θαύμα «όχι = ναι», ξαναείδε το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=t4KOc2Ktk5M" style="color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 8pt; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">video </a>με την ημερίδα «οικονομίας» από 7/6/2011 με τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα με τους 4 «οικονομολόγους», έβαλε τον Νώντα από τον πάγκο στη θέση του Γιάνη (τον Καζάκη τον άφησε εφεδρεία για το μέλλον της δραχμής) και υπέγραψε το δικό του μνημόνιο. Συγκριτικά και μόνο, στις 7/6/11 της ημερίδας οικονομίας των 4 θαυματοποιών, τα ταμειακά διαθέσιμα που είχε αφήσει ο παπάκ ήταν 2 δις ευρώ.<br /><br /><strong>Οπότε αντιγράφοντας τον </strong><a href="https://www.youtube.com/watch?v=Y_w-5ebZeC4" style="color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 8pt; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">κ.Τσακαλώτο</a> και εγώ «πρέπει να σας βοηθήσω, σύντροφοι και συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ, θα σας πω τέσσερις αριθμούς και θα λέτε μόνο αυτούς τους τέσσερις αριθμούς, είναι τρεις αριθμοί και ένας τζόκερ». Ο πρώτος, εννοείται, είναι το 77 εκ. Γιατί τα μόλις 77 εκ. διαθέσιμα τότε σήμαιναν κατά σειρά: κρύψ’ το μη μαθευτεί στους </div>
<a name='more'></a>ψηφοφόρους, πέταγμα κέρμα στον αέρα κορόνα-γράμματα ευρώ-δραχμή, τράπεζες κλειστές, cc και μνημόνιο 3 κατεπειγόντως. Ο δεύτερος αριθμός είναι το 25. Όση η απώλεια περιουσίας 25 δις για το κράτος και τους φορολογούμενους από την ανακεφαλαιοποίηση Τσακαλώτου των τραπεζών. (Άλλα 12 δις είναι η εξαέρωση της αξίας των μετοχών για Έλληνες και ξένους ιδιώτες μέτοχους, ασφαλιστικά ταμεία, οργανισμούς, αλλά ποιος ασχολείται με τους ιδιώτες στην Ελλάδα της 2ης φορά ακροδεξιά αριστερά!) «Αυτούς θα λέτε από εδώ και πέρα», όπως λέει ο υπουργός. Ο τρίτος αριθμός είναι το -2. Τόση είναι η ύφεση που προβλέπει ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος. Και δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο για να καταλάβουμε τι σημαίνει το -2%.<br />
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Ο τζόκερ είναι το κόστος της γραφειοκρατίας.</strong> Στην ομιλία του προχθές για τον προϋπολογισμό, ο Σταύρος Θεοδωράκης τούς εξήγησε αναλυτικά την αντίστοιχη ελληνική γραφειοκρατία ταυτίζοντάς την με το λίπος του τσάρου που γυάλιζε τα παπούτσια του. Το τζόκερ για τον κ. Τσακαλώτο είναι αυτό που <a href="http://topotami.gr/chrisimo-gia-tin-patrida-ine-na-imaste-apenanti-sas/" style="color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 8pt; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">είπε</a> ο Σ.Θ.: «Έχει υπολογιστεί ότι η γραφειοκρατία στην Ελλάδα κοστίζει 6,8% του ΑΕΠ, δηλαδή περί τα 15 δις ευρώ – λεφτά που φεύγουν από την ελληνική οικονομία για να θρέψουν αποκλειστικά και μόνο τις ανάγκες της γραφειοκρατίας». Και για αυτό ο υπουργός δεν έχει φροντίσει το παραμικρό για να το μαζέψει και ούτε έχει κάποιο σκοπό να το μαζέψει. Αν μπορούσε ο Αλέξης να διορίσει μερικούς ακόμη πέρα από τους ψηφοφόρους του Κατρούγκαλου θα ήταν ευτυχής.</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Και bonus μια ημερομηνία,</strong> η 20/12/2015, γιατί όπως ρητά είχε<a href="http://www.stokokkino.gr/article/1000000000007059/" style="color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 8pt; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">διαβεβαιώσει</a> ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Δημήτρης Στρατούλης, «στις 20 Δεκεμβρίου θα επανέλθει η 13η σύνταξη για τους απόμαχους της δουλειάς που λαμβάνουν έως 700 ευρώ». Και δωράκι ο αριθμός 326 δις είναι η πρόβλεψη για το δημόσιο χρέος 2016, αυτό ντε που θα είχε μονομερώς διαγράψει η πρώτη φορά αριστερά σύμφωνα με το πρόγραμμα ξεσαλλονίκη, και extra δωράκι ο κωδικός 0225, αυτός του ΕΝΦΙΑ που προβλέπει για το 2016 <a href="http://www.minfin.gr/sites/default/files/financial_files/KENTRIKES%20YPHRESIES%202016.pdf" style="color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 8pt; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">έσοδα </a>3,56 δις από 2,5 δις το 2015, αν και σύμφωνα με την ξεσαλλονίκη έχει καταργηθεί! </div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Σχετικά με τους αριθμούς που έδωσε</strong> ο υπουργός: για το «%25 είναι το ποσοστό που έπεσε εθνικό εισόδημα στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» έχει δίκιο, αλλά πρέπει να υπολογίσει ότι 24 δις πρωτογενές έλλειμμα το 2009, δηλαδή το εθνικό εισόδημα έπεσε και πέφτει γιατί σταμάτησαν τα δανεικά και αγύριστα. Δεν το είχαμε ποτέ κατακτήσει αυτό το «εθνικό» εισόδημα, πιο σωστό θα ήταν να το λένε «δανεικό» εισόδημα! </div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Για «το 28% είναι η ανεργία»</strong> ας θυμηθεί ότι εκεί παραμένει 11 μήνες τώρα, γιατί προτιμάμε να πληρώνουν οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι πανάκριβες συντάξεις στα ρετιρέ. Και για το «33% είναι το ποσοστό του πληθυσμού που είναι ή σε κατάσταση φτώχειας ή κινδυνεύει με φτώχεια» ισχύει και για τους 11 μήνες της 1ης φοράς αριστεράς και το μόνο που φρόντισε είναι να δώσει λιγότερα από τα μισά από τα ψίχουλα που είχαν υποσχεθεί οι σαμαροβενιζέλοι. Το ν.σ. για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης» κόστισε μόνο 200 εκ. ευρώ, όταν τα σαπάκια αεροπλάνα του Καμμένου κοστίζουν 550 εκ. Είναι θέμα προτεραιοτήτων!</div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<strong>Και τέλος, ο κ. Τσακαλώτος,</strong> απευθυνόμενος σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τόνισε: «Ο τζόκερ είναι 50 γιατί είναι οι ποσοστιαίες μονάδες που έχετε χάσει από τότε που ο δικομματισμός έπαιρνε πάνω από 80%». Κάπου εκεί έχασε το παιχνίδι και την όποια συμπάθεια είχε αποκτήσει (σε σχέση με τον προκάτοχό του), γιατί τα κομματικά ποσοστά δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν πολίτη που τρέχει για τη δουλειά του ή μπαίνει άνεργος στην ουρά του ΟΑΕΔ. Και δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρουν και κανέναν πολιτικό που θέλει να κάνει το καθήκον του και μόνο αυτό. Ας μην κάνει τις παρλαπίπες που είχε υποσχεθεί, ας κάνει μόνο το καθήκον του. </div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; margin-bottom: 1em; margin-top: 0.4em; padding: 0px;">
<span style="color: #990000;">athensvoice.gr</span></div>
</div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427556051228785825.post-847804750422040822015-12-07T21:17:00.000+02:002015-12-07T21:17:07.832+02:00Εκπαίδευση: Το κλειδί Που πετάξαμε στη θάλασσα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">Κωνσταντίνος Σοφούλης</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-4MI3sI-zVYk/VmXbEeNhzpI/AAAAAAAAIqY/8wbT8zynef8/s1600/images%2B%252829%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://2.bp.blogspot.com/-4MI3sI-zVYk/VmXbEeNhzpI/AAAAAAAAIqY/8wbT8zynef8/s200/images%2B%252829%2529.jpg" width="200" /></a></span></div>
<br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πολλοί αναφέρονται συχνά στο υποδειγματικό εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας και το προβάλουν ως υπόδειγμα για μια δική μας εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ίσως έχουν δίκιο. Σύμφωνα με πλειάδα διεθνών έγκυρων εκθέσεων, η Φινλανδία και η Νέα Ζηλανδία αξιολογούνται ως οι πιο πετυχημένες χώρες στον τομέα αυτό. Και οι δύο, όχι από σύμπτωση, ολοκλήρωσαν την εκσυγχρονιστική τους εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην δεκαετία του 90. Στη χώρα μας οι αναφορές σε αυτά τα υποδείγματα είναι συνήθως επιπόλαιες. Κανείς από όσους έχουν μιλήσει για το θέμα αυτό στην Ελλάδα δεν είχε το κουράγιο να αναζητήσει το κλειδί αυτής της μεταρρύθμισης. Γιαυτό πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις στον δημόσιο λόγο που αναζητούν και βρίσκουν τάχα αναλογίες με την δική «αιτηματολογία» για να αντλήσουν κύρος σε προτάσεις που τελικά είναι άσχετες με το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα αντίστοιχα θέματα αντιμετωπίζονται από τους Φινλανδούς. Οι αναλογίες κατά κανόνα αναζητούνται επιλεκτικά για να στηρίξουν παράλογα συντεχνιακά ή πολιτικά αιτήματα. Κάθε αναλογία, όμως, χάνει την ουσία της, αν δεν θεαθεί μέσα από τον κώδικα του συνόλου λειτουργίας του Φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος και, κυρίως, αν δεν ερμηνευθεί με το πραγματικό κλειδί του κώδικα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι αποκεντρωμένο και εξαιρετικά ελευθεριακό. Η ελληνική εκπαιδευτική συντεχνία μισεί και απορρίπτει το πρώτο και επικροτεί πονηρά το δεύτερο απομονώντάς το από τις προϋποθέσεις του. Η ελληνική εκπαιδευτική συντεχνία και η καθοδηγητική της ιδεολογία της αριστεράς του τίποτα, θέλει την δημόσια εκπαίδευση συγκεντρωτική επειδή προτιμά την ασφάλεια της πελατειακά κομματοκρατούμενης κεντρικής διοίκησης. Χωρίς την παρασιτική προσκόλληση στο κράτος ξέρει ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει προνομιακές προσόδους. Η ίδια συντεχνία, από την άλλη, εξαίρει</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> την ελευθεριότητα (με τον τρόπο που εκείνη την αντιλαμβάνεται) επειδή με τον τρόπο αυτό τα μέλη της αποκλείουν κάθε έλεγχο και αξιολόγηση του έργου τους και καταλήξουν σε αυθαίρετους γραφειοκράτες που ταλανίζουν τα σχολεία και στέλνουν τα παιδιά στα φροντιστήρια (τώρα τελευταία ακόμη και τα νήπια στα κέντρα λογοθεραπείας που αυξάνουν και πληθύνονται με γεωμετρικό ρυθμό).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Στην ουσία, όμως, το πετυχημένο Φινλανδικό σύστημα δεν χαρακτηρίζεται ειδολογικά μήτε από την αποκέντρωσή του ούτε από την ελευθεριότητά του. Η αποκέντρωση όσο και η ελευθεριότητα καθίστανται εφικτές επειδή υπάρχει μια εγγυημένη εξαιρετική ποιότητα ανθρώπινου δυναμικού σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έτσι, τελικά, το σύστημα χαρακτηρίζεται από τον τρόπο που αναδεικνύεται ένα έξοχο ανθρώπινο εκπαιδευτικό κεφάλαιο. Για να λειτουργήσει αυτό το έξοχο ανθρώπινο δυναμικό χρειάζεται τον πλουραλισμό της αποκέντρωσης και το οξυγόνο δημιουργικότητας της ελευθερίας της εκπαίδευσης από κάθε διοικητικό έλεγχο.</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Pasi Sahlberg (Finish Lessons) το κλειδί για την κατανόηση της επιτυχίας του συστήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι στη Φινλανδία έχει κατορθώσει να οργανώσει έτσι τα πράγματα ώστε «Τα ικανότερα και περισσότερο ταλαντούχα άτομα να κατευθύνονται στο επάγγελμα του δασκάλου (όλων τα βαθμίδων)».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η διασφάλιση της υψηλής ποιότητας των εκπαιδευτικών γίνεται με την στρατηγική παρέμβαση του Κράτους, το οποία έχει χτίσει με επιμέλεια ένα σύστημα επαγγελματικής επιλογής που εγγυάται αφεαυτού την υψηλή ποιότητα των επιλεγομένων. Ακριβώς εκεί είναι η αγεφύρωτη διαφορά του Φινλανδικού συστήματος με το Ελληνικό και εκεί βρίσκεται το κλειδί για την ερμηνεία της καλής λειτουργίας και επίδοσης του Φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Pasi Sahlberg σημειώνει ότι με τον κατάλληλο χειρισμό, η μεγάλη ζήτηση για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού που οφείλεται πλέον σε μια εδραιωμένη κοινωνική εκτίμηση του κύρους των εκπαιδευτικών, το σύστημα κατάρτισης των εκπαιδευτικών επιτρέπει μόνο σε όσους είναι οι καλλίτεροι και περισσότεροι αφοσιωμένοι στο λειτούργημα να επιλεγούν για τις απαραίτητες σπουδές. Η εισαγωγή στα αντίστοιχα τμήματα των πανεπιστημίων δεν εξαρτάται μόνο από την βαθμολογία των γενικών εισαγωγικών εξετάσεων. Για να εισαχθεί ο υποψήφιος, πέραν της υψηλής βαθμολογίας του πρέπει να αποδείξει ότι είναι θετική προσωπικότητα, έχει άριστες ικανότητες διαπροσωπικών σχέσεων και πείθει για την αφοσίωσή τους στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού. Έτσι, για παράδειγμα, η επιλογή των υποψηφίων για σπουδές διδασκάλου της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης γίνεται σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση επιλέγεται ο ενδιάμεσος κατάλογος των υποψηφίων (short list) με βάση την βαθμολογία των αποφοιτηρίων εξετάσεων, την βαθμολογία του απολυτηρίου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του, τον φάκελο εξωσχολικών δραστηριοτήτων που τηρούνται για όλους τους μαθητές και μαθήτριες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, και από την αναλυτική βαθμολογία των εισαγωγικών εξετάσεων με έμφαση στα μαθήματα εκείνα που είναι συναφή με τις μελλοντικές σπουδές τους. Όσοι περάσουν σε αυτόν τον προκαταρτικό κατάλογο, καλούνται στη συνέχεια σε συνέντευξη στη διάρκεια της οποίας πρέπει να αναλύσουν πειστικά τους λόγους για την επιλογή τους να γίνουν δάσκαλοι. Η συνέντευξη επισφραγίζεται με σύντομο δοκίμιο που καλείται να γράψει ενώπιον της επιτροπής όπου να συνοψίζονται και τεκμηριώνονται οι απόψεις του για τον ρόλο που θέλει να παίξει ως εκπαιδευτικός. Σε αυτή τη φάση επιλογής θετικό για τον υποψήφιο είναι κάθε στοιχείο που θεμελιώνει προηγούμενη εμπειρία του σε δραστηριότητες που έχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα ή σχετίζονται με τον χειρισμό παιδιών. Με όλα αυτά τα δεδομένα γίνεται η τελική επιλογή για εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Ο ανταγωνισμός είναι υψηλός, καθώς, συνήθως η αναλογία εισαγομένων προς υποψήφιους είναι 1/5-6.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι σπουδές είναι ουσιαστικά πενταετείς, αφού για να αποκτήσει κάποιος πτυχίο που του δίνει το δικαίωμα να εργαστεί ως εκπαιδευτικός, πρέπει να συμπληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές επιπέδου μάστερ με διατριβή ερευνητικού χαρακτήρα. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται ότι ο εκπαιδευτικός θα μεταφέρει στην εργασία του το πνεύμα της επιστημονικής έρευνας που ξεκινάει από την δυνατότητα αυτοαξιολόγησής του και φτάνει μέχρι την συγγραφή ερευνητικών εργασιών για γενικότερα θέματα του σχολείου του.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διακρίνονται πέντε κατηγορίες εκπαιδευτικών κάθε μία από τις οποίες ακολουθεί διαφορετικά ή συμπληρωματικά προγράμματα σπουδών. Είναι οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι δάσκαλοι βασικής εκπαίδευσης, οι θεματικοί δάσκαλοι (καθηγητές θα τους λέγαμε στην δική μας γλώσσα) και οι δάσκαλοι επαγγελματικής κατάρτισης. Οι πρώτες δύο κατηγορίες εκπαιδεύονται στα παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημίων και οι επόμενες σε κοινά προγράμματα των εξειδικευμένων κατά αντικείμενο τμημάτων με τα παιδαγωγικά. Έτσι διασφαλίζεται ότι όποιος ακολουθήσει εκπαιδευτική καριέρα θα έχει μια πολύ ισχυρή βάση παιδαγωγικής και διδακτικής γνώσης. Ουσιαστικά, σε τελευταία ανάλυση, στον ίδιο κορμό στηρίζονται ακόμη και ακαδημαϊκές κατηγορίες διδασκόντων όπως είναι οι διδάσκοντες στα ΑΕΙ και στα Πολυτεχνεία. Απαραίτητη για όλες τις βαθμίδες είναι η εκτενής και εις βάθος εκπαίδευση στην παιδαγωγική και διδακτική. Σημειώνεται επίσης, ότι σε όλη την διάρκεια της επαγγελματικής δραστηριότητάς του, ο εκπαιδευτικός συνεχίζει την εκπαίδευση του με ποικίλους τρόπος που ξεκινούν από επιμορφωτικά σεμινάρια και προχωρούν μέχρι ανώτερες σπουδές συνδυασμένες με επιστημονική έρευνα. Έτσι ο εκπαιδευτικός διατηρεί συνεχώς τις γνώσεις και τις δεξιότητές στο ανώτατο τρέχον επίπεδο αντί να κλωσά τις αρχικές γνώσεις του πτυχίου του αενάως όπως συμβαίνει στην πατρίδα κατά κανόνα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο εξαιρετικά εκλεκτικός χαρακτήρας του επαγγέλματος δεν σταματάει στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Συνεχίζεται και στην έναρξη και εξέλιξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας τους. Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων έχουν να αντιμετωπίσουν αποκεντρωμένες υπηρεσιακές επιλογές, εφόσον τα σχολεία αποτελούν αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης και η στρατολογία εκπαιδευτικών ανήκει σχεδόν αποκλειστικά στους διευθυντές των σχολείων. Αυτό σημαίνει ότι συνεχώς βρίσκονται σε συνθήκες υπεύθυνης επίδειξης επαγγελματικής επάρκειας χωρίς να τους επιβάλλεται κάποιο τυπικό ιεραρχικό σύστημα αξιολόγησης. Η αξιολόγηση έχει αφεθεί στις τοπικές κοινωνίες που έχουν κάθε συμφέρον να ιδούν τα σχολεία τους να εκπαιδεύουν σωστά και αποτελεσματικά τα δικά τους παιδιά. Αυτή η επισφράγιση της ισχύος του συστήματος να αντισταθεί σε κάθε εκφυλιστική διεργασία είναι ένα άλλο κεφάλαιο του πετυχημένου παραδείγματος της Φινλανδίας, αλλά δεν είναι του παρόντος να μας απασχολήσει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Ο Κωνσταντίνος Μ. Σοφούλης είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου</i></span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Verdana, sans-serif;">metarithmisi.gr</span></div>
ο αλλοςhttp://www.blogger.com/profile/12570016986464001929noreply@blogger.com0