Τι είδα το 2015

Λεωνίδας Καστανάς

Είδα τους αγανακτισμένους του 2011 να βάζουν τη σφραγίδα τους στο 2015. Συνωμοσιολογία, θυματοποίηση, αντιευρωπαϊσμός, εθνικισμός, αντισυστημικότητα, όλη η νοοτροπία της σύγχρονης ελληνικής υποκουλτούρας μετουσιώθηκε από λόγο σε πράξη, κυριάρχησε και δικαιώθηκε.

Είδα την εναλλακτική ριζοσπαστική Αριστερά να θριαμβεύει, εν μέσω επαναστατικής ευφορίας. Αφού οικειοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το μεταπολιτευτικό λαϊκισμό και την κοινωνική αγανάκτηση, πολιτικοποίησε τον αδιέξοδο, παραπονιάρικο λόγο τους, τον απογείωσε με άκρατη δημαγωγία και απίθανα ψέματα και τον μετέτρεψε σε όραμα δίκαιης και ευνομούμενης κοινωνίας. Εγκαταστάθηκε στη συλλογική συνείδηση και νίκησε.

Είδα να σμίγουν όχι και τόσο ετερόκλητα στοιχεία και να σχηματίζουν κυβέρνηση. Ακροδεξιοί εθνικιστές, νοσταλγοί του σοβιετικού παράδεισου, φανατικοί αντικαπιταλιστές, στελέχη της

Η επαναφορά του Ασφαλιστικού

 Στέφανος Μάνος

Με το ασφαλιστικό καταπιάστηκα σε τρεις φάσεις της πολιτικής μου σταδιοδρομίας. Ανέλαβα Υπουργός Εθνικής Οικονομίας στο τέλος Φεβρουαρίου 1992. Πριν από σχεδόν είκοσι τέσσερα χρόνια δηλαδή.

Ήδη από το τέλος του 1989, επί οικουμενικής, είχε γίνει γενικότερα κατανοητό ότι το Ασφαλιστικό Σύστημα οδηγείτο σε κρίση. Γι’ αυτό είχε συμφωνηθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση, τα συνδικάτα και άλλους κοινωνικούς φορείς η συγκρότηση Επιστημονικής Επιτροπής για τη μελέτη του συστήματος. Η επιτροπή ονομάστηκε Επιτροπή Φακιoλά.
Όπως γίνεται συνήθως με τις επιτροπές, ένα χρόνο μετά τη σύστασή της δεν είχε περατώσει το έργο της και, σαν να μην έφτανε αυτό, είχε διασπαστεί επειδή οι εκπρόσωποι των συνδικάτων αποφάσισαν να συντάξουν δική τους μελέτη.
Θυμάμαι ότι όταν τελικώς παρεδόθη το πόρισμα της επιτροπής εθεωρείτο επτασφράγιστο μυστικό. Ήταν έντονη η ανησυχία ότι και μόνο η γνώση της πραγματικότητας θα μπορούσε να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή!

Όπως έκανα και για μια σειρά άλλα μεγάλα προβλήματα, έτσι και για το ασφαλιστικό, ζήτησα τη τεχνική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αποδείχτηκε πολύτιμη. Όχι μόνο διότι είχε την εμπειρία πολλών συστημάτων σε

3 αριθμοί και ένας τζόκερ (Τσακαλώτος)

Γιώργος Δημακόπουλος

Στις 30/06/15, λίγες μέρες πριν τα cc, ο υπουργός Γιάνης κοίταξε τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους και διαπίστωσε ότι τα πήγαινε ουάου! Τα ταμειακά διαθέσιμα ήταν λιγότερα ακόμη και από τις ταμειακές π.χ. του Jumbo την ίδια ημέρα! Όλα και όλα 77 εκ. ευρώ!  Επειδή ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχε υποσχεθεί διάφορα θαύματα, αλλά το θαύμα πολλαπλασιασμού με τα ψάρια και το κρασί δεν το είχε προβάρει, ζήτησε ένα δημοψήφισμα, έκανε το θαύμα «όχι = ναι», ξαναείδε το video με την ημερίδα «οικονομίας» από 7/6/2011 με τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα με τους 4 «οικονομολόγους», έβαλε τον Νώντα από τον πάγκο στη θέση του Γιάνη (τον Καζάκη τον άφησε εφεδρεία για το μέλλον της δραχμής) και υπέγραψε το δικό του μνημόνιο. Συγκριτικά και μόνο, στις 7/6/11 της ημερίδας οικονομίας των 4 θαυματοποιών, τα ταμειακά διαθέσιμα που είχε αφήσει ο παπάκ ήταν 2 δις ευρώ.

Οπότε αντιγράφοντας τον κ.Τσακαλώτο και εγώ «πρέπει να σας βοηθήσω, σύντροφοι και συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ, θα σας πω τέσσερις αριθμούς και θα λέτε μόνο αυτούς τους τέσσερις αριθμούς, είναι τρεις αριθμοί και ένας τζόκερ». Ο πρώτος, εννοείται, είναι το 77 εκ. Γιατί τα μόλις 77 εκ. διαθέσιμα τότε σήμαιναν κατά σειρά: κρύψ’ το μη μαθευτεί στους

Εκπαίδευση: Το κλειδί Που πετάξαμε στη θάλασσα

Κωνσταντίνος Σοφούλης

Πολλοί αναφέρονται συχνά στο υποδειγματικό εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας και το προβάλουν ως υπόδειγμα για μια δική μας εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ίσως έχουν δίκιο. Σύμφωνα με πλειάδα διεθνών έγκυρων εκθέσεων, η Φινλανδία και η Νέα Ζηλανδία  αξιολογούνται ως οι πιο πετυχημένες χώρες στον τομέα αυτό. Και οι δύο, όχι από σύμπτωση, ολοκλήρωσαν την εκσυγχρονιστική τους εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην δεκαετία του 90. Στη χώρα μας οι αναφορές σε αυτά τα υποδείγματα είναι συνήθως επιπόλαιες. Κανείς από όσους έχουν μιλήσει για το θέμα αυτό στην Ελλάδα δεν είχε το κουράγιο να αναζητήσει το κλειδί αυτής της μεταρρύθμισης. Γιαυτό πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις στον δημόσιο λόγο που αναζητούν και βρίσκουν τάχα αναλογίες με την δική «αιτηματολογία» για να αντλήσουν κύρος σε προτάσεις που τελικά είναι άσχετες με το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα αντίστοιχα θέματα αντιμετωπίζονται από τους Φινλανδούς. Οι αναλογίες κατά κανόνα αναζητούνται επιλεκτικά για να στηρίξουν παράλογα συντεχνιακά ή πολιτικά αιτήματα. Κάθε αναλογία, όμως, χάνει την ουσία της, αν δεν θεαθεί μέσα από τον κώδικα του συνόλου λειτουργίας του Φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος και, κυρίως, αν δεν ερμηνευθεί με το πραγματικό κλειδί του κώδικα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι αποκεντρωμένο και εξαιρετικά ελευθεριακό. Η ελληνική εκπαιδευτική συντεχνία μισεί και απορρίπτει το πρώτο και επικροτεί πονηρά το δεύτερο απομονώντάς το από τις προϋποθέσεις του. Η ελληνική εκπαιδευτική συντεχνία και η καθοδηγητική της ιδεολογία της αριστεράς του τίποτα, θέλει την δημόσια εκπαίδευση συγκεντρωτική επειδή προτιμά την ασφάλεια της πελατειακά  κομματοκρατούμενης κεντρικής διοίκησης. Χωρίς την παρασιτική προσκόλληση στο κράτος ξέρει ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει προνομιακές προσόδους. Η ίδια συντεχνία, από την άλλη, εξαίρει

Μέχρι πότε οι άνεργοι θα πληρώνουν τα ρετιρέ;

Γιώργος Δημακόπουλος

Με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου η κυβέρνηση Τσίπρα επέστρεψε 11,2 δις ευρώ από το ΤΧΣ που προορίζονταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, γιατί όπως βροντοφώναζε ο τότε υπΟικ Γιάνης δεν χρειάζονταν πια. (Άσχετο, ξέρει κανείς τι έγινε με τα 1,2 δις που υποστήριζαν ότι επέστρεψαν τότε κατά λάθος και τα διεκδικούσαν πίσω;) Τις επόμενες ημέρες η ίδια κυβέρνηση θα ζητήσει 4,5 δις για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από αυτά που επιστρέψαμε γιατί δεν χρειαζόμασταν πια τον Φεβρουάριο! (άλλα 8 δις έβαλαν οι ιδιώτες-founds που αγόρασαν μπιρ παρά τις μετοχές). Όταν κάτι δεν γίνεται χρονικά όταν πρέπει, ακολουθεί κάτι δυσμενέστερο όταν πια είναι αργά. Το ίδιο συμβαίνει και με το ασφαλιστικό. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε τη χρεοκοπία του, και θυσιάζουμε εργαζόμενους και άνεργους στο μινώταυρο των συντάξεων των ρετιρέ.

Στη λίστα αναμονής του συνταξιοδοτικού έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους 270 χιλιάδες νέοι συνταξιούχοι. Με μ.ο. σύνταξης 980 ευρώ Χ12 μήνες θα απαιτούνταν επιπλέον 3 δις ευρώ το χρόνο. Για αυτό το λόγο παίζουμε τις καθυστερήσεις. Μόλις ψηφιστεί το νέο ασφαλιστικό Τσίπρα θα είναι ήδη χρεοκοπημένο, μετά την ένταξη των 270 χιλ. νέων συνταξιούχων το σύστημα θα σκάσει στον αέρα. Θα χρειαζόμαστε πάλι νέο ασφαλιστικό. Δεν έχουμε απλά χρεοκοπήσει, δεν έχουμε καταλάβει την τύφλα μας. Επιμένουμε μάταια σε ένα δήθεν αναδιανεμητικό σύστημα συντάξεων από