Αναπτυχθείτε ρε, τι σας ζητάμε;

Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό να ξεστομίζει τη λέξη «ανάπτυξη», μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» του Γ.Α.Π. Και, μάλιστα, έχω κανονική παραίσθηση που δημιουργεί ένα βουητό στ’ αυτιά μου με τη φωνή του Γιώργου να επαναλαμβάνει την καταραμένη φράση, τόσο ισοδύναμα έχω τη λέξη «ανάπτυξη» με τη φράση που χάιδεψε τα αυτιά εκατομμυρίων ψηφοφόρων το 2009.
Οι πολιτικοί δεν πρέπει να ξαναβάλουν στο στόμα τους αυτή τη λέξη, εκτός αν έχουν να παρουσιάσουν ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο για να έχουμε ανάπτυξη. Και όταν λέω πολύ συγκεκριμένο, εννοώ ένα πάρα πάρα πάρα πολύ συγκεκριμένο και πρακτικό σχέδιο για να συμβεί το θαύμα, γιατί περί θαύματος πρόκειται.


Και εξηγούμαι: Όταν ένας πολιτικός αναγγέλλει περισπούδαστα πως η λύση είναι η ανάπτυξη χωρίς να εξηγεί τι και πώς, είναι σα να δηλώνει θριαμβευτικά πως είναι καλύτερα ένας άνθρωπος να είναι υγιής παρά άρρωστος. Αν τον ρωτήσουν πώς θα έχουμε ανάπτυξη, οι απαντήσεις τύπου: μέσα από την καινοτομία, με την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, με τον τουρισμό, με τη ναυτιλία, με την πάταξη της γραφειοκρατίας κλπ. δεν λαμβάνονται ως ορθές. Για την ακρίβεια δε λαμβάνονται καθόλου υπόψη γιατί είναι απλά συντεταγμένες θεωρητικές μπαρούφες. Θα πρέπει να εξηγήσει την ιδέα που έχει, αν έχει καμιά ιδέα, και πώς θα την εφαρμόσει.
Παράδειγμα: Για τη γραφειοκρατία, αν ένας καημένος επιχειρηματίας θελήσει να πάρει φορολογική ενημερότητα θα πρέπει να χάσει μία ολόκληρη μέρα από τη δουλειά του (πάει περίπατο η ανταγωνιστικότητα) για να μαζέψει υπογραφές και συνήθως άχρηστα κωλόχαρτα που υποδηλώνουν το προφανές (μου έχει συμβεί). Ας μας πει, λοιπόν, ο μάγκας πώς θα το καταργήσει αυτό;


Μπορεί να πάει στις εφορίες, να σκίσει τα περιττά χαρτιά, να αλλάξει την ιεροτελεστία των τυφλών υπογραφών, να βάλει φωτιά, τι διάολο θα κάνει;
Αν θέλουμε να αναπτύξουμε τον τουρισμό, με ποιο τρόπο θα κάνει τις μαρίνες που είναι απαραίτητες για να ανταγωνιστούμε την Τουρκία και την Κροατία;
Πώς θα ξεπεράσει τις προσφυγές του κάθε πικραμένου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και με ποιον τρόπο θα τις κάνει γρήγορα; Προκηρύσσοντας διεθνείς διαγωνισμούς που θέλει κάτι χρόνια για να δεις τελικό αποτέλεσμα;
Πώς θα φέρουμε καλύτερους δηλαδή πλουσιότερους τουρίστες όταν η σχέση ποιότητας – τιμής, από την ταβέρνα έως τα ξενοδοχεία βρίσκεται στο επίπεδο της οργής;
Θα παραβλέψει νόμους; Θα κλείσει ξενοδοχεία και θα φυλακίσει ταβερνιάρηδες;


Πώς, κύριε πολύξερε, πολιτικέ μου;
Την ανάπτυξη την ενισχύει και η ανταγωνιστικότητα. Για να γίνουμε, λοιπόν, ανταγωνιστικοί οι εταίροι – συνεταίροι μάς επέβαλαν μείωση μισθών. Είναι προφανές ότι ζήτησαν κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουν καμία απολύτως εμπιστοσύνη ότι θα γίνουμε ανταγωνιστικοί με άλλους τρόπους, όπως με την ποιότητα των τουριστικών υπηρεσιών, με το στραγγαλισμό της γραφειοκρατίας, με την αναγνώριση και ανάδειξη νέων ανθρώπων και ιδεών.
Μας είπαν, δηλαδή, «αφού δεν είστε ικανοί να εξελιχθείτε σύμφωνα με τα πρότυπα του δυτικού κόσμου και πολιτισμού, προσπαθήστε απλά να επιβιώσετε με τον καταναγκασμό του τρίτου κόσμου». Έτσι βρισκόμαστε σήμερα απέναντι στους μεγάλους ανταγωνιστές μας, το Πακιστάν, την Ινδία, την Αίγυπτο. Ζητάνε δηλαδή όλοι, πολιτικοί και συνεταίροι, να αναπτυχθούμε τρώγοντας τις σάρκες μας. +Οι πολιτικοί άνδρες, γυναίκες και τρίτο φύλο, παρακολουθούν με ζωηρό ενδιαφέρον. Και έχουν σημαντικό πράγμα να μας πουν. Το ίδιο όλοι, ανεξαρτήτως κόμματος: Η λύση είναι η ανάπτυξη. Όταν οι ίδιοι δεν αναπτύχθηκαν αλλά συρρικνώθηκαν ως προσωπικότητες, δεν εξελίχθηκαν αλλά οπισθοδρομούν για να βρουν άλλοθι στο παρελθόν και εξακολουθούν να αυνανίζονται πνευματικά πίσω από τα πατζούρια των τηλεοπτικών παραθύρων.


Ας δεχτούμε οι υπόλοιποι πως με έναν ακόμη ελληνικό μαγικό τρόπο θα επιβιώσουμε.
Αλλά ας δεχτούν κι αυτοί πως από εδώ και μπρος θα κυβερνάνε μια χώρα όχι υπό ανάπτυξη, αλλά υπανάπτυκτη.


Περικλής Πηλείδης
Σύμβουλος Υπανάπτυξης
aixmi.gr