Τελευταία σελίδα

Μετά θάνατον, ο Κωστής Παπαγιώργης, προσφέρει στους wannabe αναγνώστες του έργου του, λιγοστές συνεντεύξεις όπου ομιλεί μεταξύ άλλων για τον Όμηρο, τον Достое́вский και τον Heidegger. Αναφέρθηκε στους εστέτ της δυστυχίας χωρίς να εξαιρεί τον εαυτό του, μέχρι που αποσκίρτησε επιτυχώς απ’τις σκιές των φιλοσόφων, για την απώλεια, την μισανθρωπία αλλά και το άχθος της σκιάς των συγγραφέων-κάτι σαν ετρουσκική γλυπτική στις τολμηρές φούγκες της ζωής, προσθέτω εγώ- που στοιχειώνουν την καθημερινή ζωή του αναγνώστη. Σε μία χώρα που εξακολουθεί ν’ασχολείται με το κομμένο κεφάλι του Βελουχιώτη, τα τσιφτετέλια αναρχοφασιστών, μεταξύ μαρτυρικού πονήματος και βεβιασμένου φρονήματος άεργου τρόμου για την εξέδρα που εξυμνεί την εκμηδένιση, τον φόβο και την μέθη του αβέβαιου, αδυνατώ να μην συμφωνήσω με τον Στέλιο Ράμφο όταν ορθώς επιχειρηματολογεί ότι οι Ρωμιοί επέλεξαν το τουρκικό σαρίκι από την παπική τιάρα. Η μοιρολατρία νίκησε κι ο χρόνος σταμάτησε με ορθόδοξο ρουστίκ κομπολόι.

Η ευκαιρία για την δυτική σκέψη χάθηκε, όταν από την σύνοδο του Bari μέχρι και την σύνοδο της Φλωρεντίας επί Πάπα Ευγένιου Δ’, οι επαΐοντες ούρλιαζαν σε γυναικωνίτες και στασίδια για το επάρατο δυτικό πέλος στα νοητικά σαλόνια. Δεν εντυπωσιάζει εξάλλου το ορθόδοξο χριστιανικό γινάτι που μπορεί μεν να
ονειδίζεται άοκνα μεταξύ υποτακτικής και ευκτικής αλλά υπηρετείται σχολαστικά με σκορδαλιά, αντάρτικα, μητρικές αγκαλιές στα ορεσίβια πνεύματα και αυστηρό συντακτικό με λαϊκούς τυπολάτρες. Κουμπάροι, βλαχογκόμενες, κλαρινογαμπροί και αντιπαθή ταγάρια με υπερσυντέλικο συκώτι και πόθο για μια θέση στο ελληνικό δημόσιο, εξομολογούνται στον πνευματικό τους, ραντίζουν τις γωνίες με αγιασμό και αντισημιτικό σφρίγος, κεκαλυμμένο με αντιαμερικανική παντιέρα που ξεχνά το τετραήμερο πογκρόμ των Αράβων εθνικιστών στο Nebi Musa καθώς εν Ελλάδι ο φετφάς φλερτάρει με το σφυροδρέπανο, την ρακή και την ψυχοθεραπεία.

Με χαλαρή στύση, συζύγους αλά Κορτώ πολιτικά ορθούς, κοσμάκης χωμένος σε υπαρξιακούς μεσημβρινούς με ποντοπόρα ήθη κι έθιμα, κομμουνιστικά ωρολόγια, ραδιοφωνικές σαπουνόπερες για το θεαθήναι. Φιγούρες παγιδευμένες σε ωσαννά, κεφαλαλγίες λόγω νιτσεϊκού σκότους, οροθετικά χρονόμετρα, επαληθεύσιμες τραγωδίες για την οχλοκρατία, αδιαφορία για τους νόμους, αντιδημοκρατικές συνειδητές πράξεις, αρραγές μίσος σε ένα ασφαλές πλέγμα για να παίζουν τα ασήμαντα τσογλάνια κρυφτό με το λακανικό ντιβάνι. Εκ του ασφαλούς γίνονται όλα εν Ελλάδι. Ο πολιτικά χυδαίος δημόσιος λόγος, τα ανατομικά λεκτικά υβρίδια διάδοσης, οι ιδρωμένες μασχάλες των οπαδών του Κουφοντίνα, η χαιρεκακία πίσω από κλειστές πόρτες, προδίδουν το εξής απλό: η περιπέτεια της ανισορροπίας ξεκινά για τους επόμενους αιώνες, υποδιαιρώντας τον χρόνο αναλόγως τα γούστα. Καθότι άπαντες βολεμένοι, φοβούμενοι την κολπική μαρμαρυγή του υλιστικού ζόφου, κατασκευάζουν με φτηνά υλικά το πλανητάριο της ταξικής εξωγαμικής ζωής. Σκακιστικά τερτίπια για την διατήρηση του είδους, του έντονου ανάγλυφου και της ιδεατής πραγματικότητας. Φασίστες που αποζητούν την πατρική φιγούρα σε θεούς κι ασήμαντους παρίες.
theelfatbay.net