Εκπαιδευτικοί που δεν έχουν θέση στο σχολείο του μέλλοντος

Μαρία Σαχινίδου

H Ελένη είναι Μαθηματικός σε λύκειο.
 Τις προάλλες ο Κυριάκος, μαθητής της θετικής κατεύθυνσης στη Γ΄ τάξη, την πλησίασε πολύ συνεσταλμένα και της εκμυστηρεύτηκε ότι και οι δύο γονείς του είναι άνεργοι.
Δυόμισι χρόνια η μάνα του και τρεις μήνες τώρα ο πατέρας του.
Δεν μπορούν λοιπόν, να του πληρώσουν φροντιστήρια.
Τη ρώτησε αν θα μπορούσε να του δίνει κάποιες δύσκολες ασκήσεις, για να ασχολείται μόνος του στο σπίτι ή αν θα μπορούσε να τον παραπέμψει σε σχετικά sites, ώστε να κατεβάζει ασκήσεις από κει.
 Η Ελένη αποφάσισε να βοηθήσει. Όχι μόνο δίνοντάς του ασκήσεις.
Πήρε άδεια από  το Διευθυντή της και δημιούργησε ένα τμήμα μαθητών που θέλουν να μάθουν, που θέλουν να πετύχουν και η οικονομική κρίση τούς κατατάσσει σε έναν άνισο αγώνα με όσους μπορούν ακόμα να παρακολουθήσουν μαθήματα εκτός σχολείου.
 Το παράδειγμά της ακολούθησαν κι άλλοι συνάδελφοί της.
Δυο φορές την εβδομάδα το σχολείο γίνεται
κρυφό σχολειό.
Η Ελένη προετοιμάζει για τις πανελλήνιες τους μαθητές στα Μαθηματικά.
Ο Σάββας στη Φυσική, η Δήμητρα στην Έκθεση.
Κι ο διευθυντής βράχος, να υποστηρίζει την προσπάθεια.
 Η προσφορά τους ανεκτίμητη και γίνεται αποδεκτή με μεγάλη ευγνωμοσύνη από τους μαθητές τους.
Ακούραστοι βοηθούν αυτά τα παιδιά να αντεπεξέλθουν για να πιάσουν το όνειρό τους.
Τους δείχνουν το δρόμο. Τους νοιάζονται.
Κι οι μαθητές τους αγαπούν, γιατί ξέρουν πως θα τους χρωστούν την επιτυχία τους.
Τι μεγαλύτερο δώρο για έναν δάσκαλο, από την αγάπη των μαθητών του;
Τι μεγαλύτερη επιτυχία στο διδακτικό έργο ενός δασκάλου, από το να ικανοποιεί την όρεξη για μάθηση των μαθητών του;

Στον αντίποδα υπάρχουν κι αυτοί που επιζητούν να κλείσει το σχολείο.
Που μιλούν στους μαθητές τους για αντίσταση στο κακό σύστημα και τους παρακινούν εμμέσως να καταλάβουν τα σχολεία.
Αυτοί που επιθυμούν να δουλεύουν λιγότερο, να αμείβονται περισσότερο, να περισώζουν κεκτημένα εν μέσω κατακρήμνισης ολόκληρης της κοινωνίας.

Επειδή δεν τους νοιάζει η κοινωνία. Τους νοιάζει μόνο ο εαυτούλης τους.
Είναι αυτοί που υβρίζουν και υποτιμούν την προσωπικότητα και την εργασιακή ικανότητα συναδέλφων τους, μόνο και μόνο επειδή εκφράζουν την αντίθετη άποψη.
Αυτή την άποψη που θέλει τον αγώνα για μια καλύτερη παιδεία να τον δίνουμε με ανοιχτά σχολεία.
Με όραμα, με όρεξη για δουλειά, με στόχους και διαρκή ενημέρωση για την κατάκτησή τους.

Ευτυχώς για μας υπάρχουν και οι πρώτοι, οι εκπαιδευτικοί που στέκονται αντίθετα στο ρεύμα.
Αντίθετα στο δόγμα που θέλει να συνεχίζεται η α-παιδεία στη χώρα, που δεν επιθυμεί την αλλαγή και τη μεταρρύθμιση.
Που βολεύεται να δίνει απολυτήρια με υψηλές βαθμολογίες σε ανορθόγραφους, ανιστόρητους, απαίδευτους και εν τέλει αμόρφωτους μαθητές.

Ως μητέρα, έχω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς τους κρυφούς ήρωες που δείχνετε το δρόμο της γνώσης στα παιδιά μας.
Κι ας σας λένε απεργοσπάστες.
Κι ας σας βρίζουν ανελέητα οι συνάδελφοί  σας.
Εμείς και τα παιδιά μας είμαστε με το μέρος σας.
Και μαζί σας θα χτίσουμε το σχολείο που ονειρεύεται κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και επιθυμεί πραγματική  μόρφωση για τα παιδιά του.
Ένα σχολείο που στοχεύει στην ψυχοσωματική, πνευματική, κοινωνική και ηθική καλλιέργεια του μαθητή.
Που δεν θα περιορίζεται σε τάξεις διδασκαλίας.
Που δεν έχει πολιτικό προϊστάμενο.
Που αναπτύσσει την κριτική σκέψη, που αναθρέφει και ενσυνείδητους και ευσυνείδητους ενεργούς πολίτες.

Ένα σχολείο εξωστρεφές, που επιβραβεύει τους άριστους που αξιολογεί αντικειμενικά μαθητές και εκπαιδευτικούς, ώστε να επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τα παιδιά μας.
Ένα σχολείο με μηδενική ανοχή σε καταλήψεις που υποβαθμίζουν την παιδεία και «διδάσκουν» πρακτικές ανομίας και βανδαλισμών στα παιδιά μας.

Ένα σχολείο σύγχρονο, που δεν κλείνει κάθε τρεις και λίγο για να εκλέξουν οι εκπαιδευτικοί τους συνδικαλιστές τους ή για να παρακολουθήσουν σεμινάρια επιμόρφωσης.
Αυτά μπορούν να γίνονται  το απόγευμα ή το Σαββατοκύριακο.
Το να βελτιώνεται κάποιος στη δουλειά του, να ενημερώνεται και να επιμορφώνεται συχνά, είναι υποχρέωσή του και δεν νοείται να γίνεται κλέβοντας τις ώρες διδασκαλίας των μαθητών.

Σας ευχαριστούμε λοιπόν εσάς τους λίγους, που όμως γίνεστε όλο και περισσότεροι και που δεν πτοείστε από όσους ανεγκέφαλους συμφεροντολόγους, σας πολεμούν.
Είναι που φοβούνται, μια και δεν ανήκουν στους άριστους και δεν έχουν θέση στο σχολείο του μέλλοντος. 
eyedoll.gr