Το πουλί σου και την ψήφο σου...

Ρέα Βιτάλη

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές συμπληρώνω τη σοφή παροιμία «Την ψήφο σου, το πουλί σου και την υπογραφή σου». Μεγάλη ευθύνη η ψήφος! Ιερή υπόθεση. Κι αν ακόμα ανήκεις σ΄αυτούς που είναι βέβαιοι για το κόμμα που θα επιλέξουν, ο σταυρός για βουλευτή είναι η πιο σημαντική υπόθεση. Τόσα ξωτικά πουλιά! Όλο και πιο συχνά διερωτώμαι «Μα υπάρχουν άνθρωποι που ψήφισαν αυτόν-αυτή;».

Δεν παριστάνω τη σοφή κεφαλή αλλά θα ήθελα, δια μιας μαγικής ράβδου, να γεμίσει η Βουλή μας σοβαρούς, υπεύθυνους. Θα ήθελα, στην εποχή του μαγικού βοηθητικού εργαλείου ίντερνετ, να ασχοληθούμε περισσότερο με το ποιον ή ποια θα σταυρώσουμε. Το ότι κάποιον τον έχετε δει κάπου, ή παίζει στην τηλεόραση, ή σας έκανε να γελάσετε, ή κλώτσαγε τη μπάλα με ευστοχία, δεν λέει τίποτα. Δεν παίζουμε στο παιχνίδι «Τον ξέρεις;». Όταν οι εταιρείες προσλαμβάνουν δεν αναρωτιούνται «Πού τον έχουμε δει αυτόν μωρέ;», αλλά τι έχει σπουδάσει και πού έχει προηγουμένως δουλέψει. Για να δουλέψουν τους σταυρώνουμε. Υπάλληλοί μας θα είναι. Ψάξτε το βιογραφικό τους. Μελετήστε το. 
Μην ενθουσιάζεστε από σαματατζήδες των λόγων, αλλά συγχρόνως μην απορρίπτετε κάποιους από την ταμπέλα που τους έχουν κολλήσει. Ο «γελοίος» μπορεί να
έπραξε πιο σοβαρά από τον «σοβαρό». Μπορεί ο μεν να έπιασε τα κάστανα στα χέρια εν αντιθέσει με τον άλλον που απλώς περιέφερε τη σοφία του. Δεν είναι πάντα αθώες οι ταμπέλες. Ο «δεξιός» μπορεί στη ζωή του να έχει ενεργήσει ως πιο «αριστερός» από τον «αριστερό». Και ο «αριστερός» ως «καραδεξιός». Ο νέος να είναι φρικτά γέρος. 
Τι ωραία που άνοιξαν τα σύνορά των οπτικών μας! Μην μετράτε τι δεν έκανε κάποιος αλλά τι έκανε. Η πολιτική δεν είναι ένα πάρκο ανεμελιάς να σουλατσάρεις και να κάνεις με ευκολία ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Όλα έχουν κόπο. Και το τόσο δα. Ψηφίστε ανθρώπους για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τις αποτυχίες τους. Μεγάλη υπόθεση στη ζωή! Αν έγιναν σοφότεροι. Αν αυτό που έκαψε εκείνους, φρόντισαν να μην κάψει τον επόμενο. Μην ψηφίζετε αυτούς που χαϊδεύουν αφτιά. Αυτούς που «βολεύουν». Τίποτα πιο πρόστυχο από τη βολή. Αν το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού... φανταστείτε το χιλιάκις εξαμαρτείν. 

Νισάφι ως λαός με τις εκσπερματώσεις μας για «μεγάλες ιδέες». Δεν ήρθε ακόμα η ώρα των «μεγάλων πράξεων»; Μάλλον, των συστηματικών ενεργειών για να γίνει κάτι πράξη. Θέλει χρόνο. Να συνυπολογίζετε αλήθειες. Προσφάτως γίναμε κράτος. Παράγκα ήμασταν που καμωνόταν το κράτος. Τέλος… Αυτό με μελαγχολεί. Αναρωτηθείτε γιατί αυτοί που διαχρονικά είπαν αλήθειες απορρίφθηκαν ως μη λαοφιλείς ή και χαζοί; Γιατί οι ελάχιστοι που έδωσαν αγώνα είναι εκτός βουλής; Να σας πάω πιο παλιά; Γιατί ξεδιπλώσαμε την απέραντη λατρεία μας προς τον Βενιζέλο και μόνο τη συμπάθειά μας (στην καλύτερη περίπτωση) στον Καποδίστρια; Μετρήστε κάποτε τις τύχες μας περισσότερο από τις ατυχίες μας. Καλή δύναμη και καθαρό μυαλό. Δύσκολη υπόθεση η πολιτική. Και η ψήφος άλλο τόσο.