Θάνατος στην αστική δημοκρατία

Ανδρέας Ζαμπούκας

Για ώρες ολόκληρες το Πολυτεχνείο άλλαζε όψη. Σ' έναν πολυσύχναστο δρόμο και σε μια πόλη που ζει χωρίς διακοπή και μέσα στη νύχτα. Χρώματα, πινέλα και πολλή δουλειά, για άλλο ένα «αντικομφορμιστικό» αποτύπωμα σε δημόσιο κτίριο και μάλιστα μνημείο. Κανείς δεν αντέδρασε. Ούτε περαστικοί, ούτε η αστυνομία που σίγουρα ειδοποιήθηκε. Ο Πρύτανης, και να χτύπησε κάποιο τηλέφωνο, είμαι βέβαιος, μετά τις χθεσινές του δηλώσεις, ότι ξανακοιμήθηκε.

Έχουν πια παραιτηθεί όλοι! Η αστική δημοκρατία στην Ελλάδα, έχει ηττηθεί κατά κράτος. Όχι ακόμα στις δομές της αλλά στις συνειδήσεις. Γι' αυτό είναι πλέον αποδεκτοί όλοι οι συμβολισμοί μιας υποσχόμενης κατάρρευσης. Πανεπιστήμια, δημόσια κτήρια, μνημεία, θεσμοί, κανόνες και αξιακό σύστημα αποτελούν στόχο. Για ποιους; Για όλους αυτούς που πιστεύουν ότι μέχρι τώρα, όλες οι
«χρήσεις» του αστικού «φιλελευθερισμού» (μόνο εθνικός κρατισμός ήταν στην πραγματικότητα) τέθηκαν στην υπηρεσία μιας μειονότητας που μονοπωλούσε την εξουσία.

Τι είναι  τα πανεπιστήμια; Μηχανισμοί ανάδειξης της αστικής τάξης σε προνομιούχο τοποτηρητή της αστικής κοινωνίας. Ιδρύματα που θα οργανώσουν καλύτερα όλες τις -«καταστροφικές» για τις λαϊκές τάξεις- ελίτ της αγοράς. Από εκεί μέσα θα βγουν οι μηχανικοί που θα χτίσουν και άλλες πολυκατοικίες, οικονομολόγοι που θα ενισχύσουν τις επεκτάσεις του κεφαλαίου, επιστήμονες που θα ανακαλύψουν νέους τρόπους χειραγώγησης και εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Επομένως, ο αγώνας για τον αποσυμβολισμό τους είναι θεμιτός και γίνεται με όλα τα μέσα. Πολιτικά και οπωσδήποτε αισθητικά.

Όσο για την τέχνη, ακόμα κι αν ξεπερνάει τα όρια του σεβασμού, είναι πολιτικά «επαναστατική». Στρατεύεται στην υπηρεσία του καθαγιασμένου σκοπού της ανατροπής. Είναι ανυπόφορα για την εξτρεμιστική αντίληψη τα λευκά μάρμαρα, οι καθαροί χώροι, οι αρχιτεκτονικές επιφάνειες, η χωροταξική ορθότητα και οποιαδήποτε άλλη νόρμα αντιπροσωπεύει το κλασικό ή και το νεοαστικό μοντέρνο.

Συνυπεύθυνη πραγματικότητα σε όλα αυτά, είναι η ηγέτιδα τάξη που τα εξέθρεψε ως λειτουργικά άλλοθι για τη διατήρηση της εξουσίας. Όλοι αυτοί οι πάτρωνες της μικροκαπιταλιστικής κοινωνίας που προσποιούνται τους «λαϊκούς ήρωες» της «δημόσιας εξυπηρέτησης». Έτσι επήλθε η ανοσία στην κοινωνία, ο μηδενισμός και η παραίτηση. Με τους  «Παυλόπουλους» που ζητούν υποκριτικά «συγγνώμη», με τους Πρυτάνεις που ασκούν κριτική ως «αγανακτισμένοι πολίτες» και με τους κρατικοδίαιτους καναλάρχες που αναδεικνύουν το «καλλιτεχνικό» ή και «δραματικό» θέαμα.

Συμπερασματικά, η αστική δημοκρατία ηττήθηκε γιατί ποτέ δεν υποστηρίχτηκε. Και δεν φαίνεται να έχει πια κανείς διάθεση να την υπερασπιστεί. Η υπόθεση έχει τελειώσει. Και από δεξιά και από αριστερά.

Ο Μαρξ και ο Θεός φαίνεται ότι έχουν νικήσει. Στους τοίχους και στα μυαλά των ανθρώπων.
protagon.gr