Παιδεία: όπισθεν ολοταχώς προς τη φαυλότητα

Ιωακείμ Γρυσπολάκης
Όποιος θεωρεί ή ελπίζει ακόμη ότι η κυβέρνηση συνεργασίας του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ και των ακροδεξιών ΑΝ.ΕΛΛ. μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση είναι βαθειά νυχτωμένος. Η κυβερνητική στρατηγική έχει ως άξονα το τρίπτυχο «Αντιμεταρρυθμίσεις, Έξοδος από την ΕΕ, Επανίδρυση του Αριστερού Πελατειακού Κράτους». Ελπίζω ότι όσοι εναπόθεσαν στον κ. Τσίπρα τις ελπίδες τους για τη διάσωση της χώρας εντός της ευρωζώνης, να έχουν πλέον αντιληφθεί ότι αυτό δεν είναι στις προθέσεις του. Η οικονομική και εξωτερική πολιτική χαράσσεται από τους κ.κ. Λαφαζάνη, Κοτζιά, Στρατούλη και Βαρουφάκη. Δηλαδή τρία πρώην στελέχη του ΚΚΕ, με θητεία στις σχολές προπαγάνδας και συνδικαλισμού του ΚΚΣΕ, και έναν αυτάρεσκο και ναρκισσευόμενο πρώην συνεργάτη του μεγάλου τζογαδόρου Σόρος. Ακόμη και ο κ. Δραγασάκης, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, που τόλμησε να μιλήσει για συνέχιση της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ στο Πεκίνο ευρισκόμενος, διαψεύστηκε την ίδια μέρα από τον κ. Δρίτσα. Ο κ. Τσίπρας, με μοναδική προϋπηρεσία στον πανεπιστημιακό συνδικαλισμό, είναι έρμαιο των προθέσεων και σχεδίων των προαναφερθέντων, ενώ ο Καμμένος αρκείται στην εξουσία που του δίνει η θέση του, ικανοποιώντας τις εθνικιστικές φιλοδοξίες του και ενδεχόμενη επάνοδο της χώρας σε εθνικό νόμισμα.

Η πεντάδα εξουσίας συμπληρώνεται από τον πνευματικό ηγέτη της ομάδας συνδικαλιστών από το χώρο των διδασκόντων του ΕΜΠ, η οποία (Α. Μπαλτάς, Θ. Φωτίου, Γ. Σπαθής) έχει προ πολλού αποφασίσει την επαναφορά της φαυλότητας και της κομματοκρατίας στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας. Η αρθρογραφία τους στην ΑΥΓΗ τον τελευταίο χρόνο ήταν ενδεικτική των προθέσεων και των σχεδιασμών τους. Ενδεικτικό ήταν και το άρθρο του ομότιμου καθηγητή του ΕΚΠΑ και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Γαυρόγλου τον Σεπτέμβριο 2014, που
εξέφραζε τη λύπη του για την απώλεια των Πανεπιστημίων από την Αριστερά, λόγω του νόμου Διαμαντοπούλου. Κατά τη διάρκεια της πρώτης μετεκλογικής συνάντησης του κ. Τσίπρα με αρχηγό κόμματος, υποσχέθηκε ότι δεν θα προβεί σε αλλαγές στην εκπαίδευση αν δεν προηγηθεί ευρεία συζήτηση με τα κόμματα και την κοινωνία. Αυτό ήθελε να ακούσει ο δεύτερος, αυτό του είπε ο πρώτος.

Σήμερα, έχοντας την εξουσία στα χέρια τους, έρχονται με την συντηρητική οπισθοδρόμηση να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους και να ανακαταλάβουν τα Πανεπιστήμια, τους χώρους που τους εξέθρεψαν ως συνδικαλιστές και κομματικά στελέχη. Δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό για την καταστροφή που θα προκαλέσουν στο εκπαιδευτικό σύστημα και για την οπισθοδρόμηση που θα προκληθεί. Τους αφήνει αδιάφορο το γεγονός ότι, όσοι ικανοί και προβεβλημένοι καθηγητές μπορούν και έχουν ηλικιακά περιθώρια, θα φύγουν από την Ελλάδα, αναζητώντας θέσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όσοι επιφανείς καθηγητές ήλθαν στην Ελλάδα να στελεχώσουν τα Συμβούλια Ιδρυμάτων και να συμβάλουν στη διεθνοποίησή τους και στην οργάνωσή τους θα ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και θα διαλαλήσουν ότι «τίποτα δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα πλέον. Είναι άξιοι της μοίρας τους».

Ο νόμος 4009/2011 για την Ανώτατη Εκπαίδευση προετοιμάστηκε από την τότε υπουργό παιδείας Α. Διαμαντοπούλου μετά από μακρά και σε βάθος διαβούλευση, που διήρκεσε 14 μήνες, με όλους τους φορείς εντός και εκτός Ελλάδας, που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη σύνταξή του. Έγινε καταγραφή του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής των ΑΕΙ και αναλυτική συζήτηση σε τρείς συνεδριάσεις της Συνόδου Πρυτάνεων Πανεπιστημίων και Προέδρων ΤΕΙ. Ακολούθησε η ηλεκτρονική διαβούλευση στη οποία συμμετείχαν χιλιάδες φοιτητών και καθηγητών. Το προσχέδιο δόθηκε σε όλα τα κόμματα για να διατυπώσουν προτάσεις. Ζητήθηκε και δόθηκε τεχνική υποστήριξη από εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ, ενώ κατατέθηκε και η εμπειρία 23 χωρών από αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ζητήθηκαν και δόθηκαν προτάσεις από πρόσωπα διεθνούς αναγνώρισης από επτά χώρες, αλλά και από το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ενώ το σχέδιο νόμου συζητήθηκε σε 4 συνεδριάσεις της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων. Τέλος, ο νόμος ψηφίστηκε με την πρωτοφανή πλειοψηφία 255 βουλευτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να τον ψηφίσει, χαρακτηρίζοντάς τον αντισυνταγματικό. Κατά σύμπτωση, συνήγορος των προσφυγόντων στο ΣτΕ κατά του νόμου ήταν ο σημερινός ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου (!!!) κ. Χρυσόγονος. Προσφάτως, εκδόθηκε, η απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ, που κρίνει το νόμο συνταγματικό.

Σήμερα, η ηγεσία των πανεπιστημιακών συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, ως ηγεσία πλέον του υπουργείου παιδείας, πνιγμένη στις ιδεοληψίες και στις δεσμεύσεις της απέναντι στους συνδικαλιστές, καταθέτει νομοσχέδιο, χωρίς διαβούλευση και με απαξιωτική συμπεριφορά απέναντι στα κόμματα, στα θεσμικά όργανα, όπως είναι το Ανώτατο Συμβούλιο Παιδείας και το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας, η ΠΟΣΔΕΠ, οι Σύνοδοι Πρυτάνεων Πανεπιστημίων και Προέδρων ΤΕΙ, σαρώνοντας τα πάντα και επαναφέροντας την εκπαίδευση στη φαυλότητα. Καταργεί τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, την ηλεκτρονική ψηφοφορία για ανάδειξη οργάνων, τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία, την αξιολόγηση, ενώ επαναφέρει τους συνδικαλιστές στα πανεπιστημιακά όργανα και στα εκλεκτορικά σώματα πρυτάνεων, κοσμητόρων και προέδρων, αλλά και τους αιώνιους φοιτητές με τεράστιο κόστος για τα ιδρύματα. Τι να πεις όμως; Δεν είναι ενδεικτικό το ότι από τους 452 υποψηφίους για τις 13 θέσεις Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης βρέθηκαν και οι 13 «αξιότεροι», που τελικώς διορίστηκαν από τον αναπληρωτή υπουργό Τ. Κουράκη, να είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;

Με την ίδια αντιδημοκρατική αντίληψη, με ισοπεδωτικό πνεύμα, που δυστυχώς χαρακτηρίζει τη σημερινή Αριστερά,  και με δηλωμένη την απέχθεια για την αριστεία και τον εκπαιδευτικό πλούτο των 60 λειτουργούντων Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, τα καταργεί ενώ η εισαγωγή μαθητών μετά από εξετάσεις στα 5 Πρότυπα Σχολεία, που ως ιδρύματα δεν τολμούν να καταργήσουν, εναποτίθεται σε μία επιτροπή. Όπως είπε και η Άννα Διαμαντοπούλου σε μία πρόσφατη ανάρτηση στο facebook, «η αναμέτρηση είναι μεταξύ της δημοκρατίας και της δηλωμένης σταλινικής αντίληψης της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας για την άσκηση της δημόσιας εξουσίας. Θα περίμενε κανείς ότι οι Υπουργοί της «πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης» θα ήξεραν ότι ένας πολιτικός καλό είναι να μένει στην ιστορία χτίζοντας με συναινέσεις και όχι γκρεμίζοντας με διχασμούς».
metarithmisi.gr