Το ΣΤΙΛΕΤΟ

Το δημοψήφισμα αυτό που είναι  χωρίς καμία ουσιαστική αιτία μετά την απόσυρση της πρότασης των «θεσμών» και που όπως φάνηκε και από την χθεσινή ψηφοφορία έχει την απόλυτη στήριξη όλου του ακροδεξιού και αριστερού χώρου, είμαι σίγουρος πώς ο λαός δεν το θέλει. Γιατί ποιός ασθενής θέλει να τον παρατήσει ο γιατρός του μέσα στην άγνοια.  

Όταν την περασμένη Παρασκευή τα μεσάνυχτα το πληροφορηθήκαμε όλοι τόσο ξαφνικά μας πλημύρισε η αγωνία και η απόγνωση, όταν είδαμε την άλλη μέρα το απόγευμα τους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν το δημοψήφισμα να προσπαθούν να δικαιολογήσουν την απόλυτη μετριότητα τους περιγράφοντας μας, με δάκρυα στα μάτια, την κατάσταση  και λέγοντας μας ότι ζούμε ένα νέο 1940 τότε η απόγνωση έγινε μόνιμη. Όταν είδαμε όλη την αχαλίνωτη αυτοκτονική μανία να γίνεται θεσμός και να μας πλασάρεται όχι σαν πράξη απελπισίας και ήττας αλλά σαν ηρωισμός, σαν γενναιότητα, σαν αυταπάρνηση. Τότε θα πρέπει και ο τελευταίος νοήμων άνθρωπος σε αυτήν την χώρα να έσκυψε το κεφάλι από περισυλλογή. Και όσο πέρναγαν οι ώρες και νέες
πληροφορίες προστίθενται συνέχεια, τα σύννεφα μεγαλώνουν.

-Ο ELA θα σταματήσει.

- Θα μείνουν κλειστές οι τράπεζες την Δευτέρα και την Τρίτη.

Όλα αυτά παίρνουν την μορφή ενός στιλέτου που μας παραδόθηκε σαν όπλο αξιοπρέπειας. Όμως κανείς δεν μας είπε ότι αυτό το όπλο είναι για χαρακίρι και όχι για αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα αυτός ο χορός αρχαίας τραγωδίας που αυξάνεται  και αυξάνεται έξω από τα ΑΤΜ, τα βενζινάδικα και τα σουπερ μάρκετ δεν δείχνει να επιζητεί το χαρακίρι, ούτε φωνάζει για αυτήν την επίπλαστη και υστερική αξιοπρέπεια  του πελατειακού κράτους. Όχι αυτόν τον χορό της τραγωδίας τον ενδιαφέρει κάτι πολύ ποιό σημαντικό, κάτι πολύ ποιό ιερό κάτι που δεν εξευτελίζεται στις ομιλίες του Τσίπρα, του Καμένου, της Κωνσταντόπουλου και των λοιπών. Αυτούς τους ανθρώπους τους ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια της επιβίωσης. Είναι μία πολύ μεγάλη αρετή και χαρακτηρίζει τους ανθρώπους του μόχθου, όλους αυτούς που θέλουν την παραμονή μας στο ευρώ γιατί  δεν έχουν παραισθήσεις και γνωρίζουν ότι με την δραχμή όλα τελειώνουν.

Το στιλέτο που μας προτάθηκε δεν λειτουργεί μόνον σαν όπλο αλλά και σαν φορέας κοινωνικού εμφύλιου. Για να το διαπιστώσει κανείς δεν του μένει πάρα να κοιτάξει γύρω του να δει την εξαχρείωση, τον φόβο, τον φανατισμό και τον φασισμό κάθε είδους να βασιλεύουν. Θα δει την ανώνυμη τζιχάντ του διαδικτύου  να επιτίθεται σαν αγέλη λύκων στους «αντιφρονούντες». Ίσως ήρθε η ώρα με αυτόν τον τρόπο να πληρωθούν πέντε χρόνια λαϊκισμού.

Θα τελειώσουν  όλα όσα ξέραμε έως τώρα , χωρίς να το θέλουμε. Διότι κανείς δεν θέλει την φτώχια. Θέλουμε να μείνουμε μέσα στο ευρώ και όχι να γίνουμε η Β. Κορέα τον Βαλκανίων. «Ἀλλ᾿ ἄλλως ἔδοξεν εἰς τὴν Μοῖραν καὶ εἰς τοὺς αἰωνίους Βρούτους αὐτῆς τῆς γῆς» και  μας έδωσαν το στιλέτο τι να κάνουμε θα το δεχτούμε και θα το περιεργαστούμε στις ουρές των ΑΤΜ , στο σουπερ μάρκετ. Θα το περιεργαζόμαστε και όταν θα περνάμε έξω από τις κλειστές τράπεζες καθώς επίσης και στις μέρες που  θα ζούμε υπό το «capital control». Και όταν την άλλη  Κυριακή βρεθούμε ενώπιον της κάλπης και έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο χαρακίρι και στην επιβίωση ελπίζω να διαλέξουμε το δεύτερο και να πετάξουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αυτό το άθλιο στιλέτο ψηφίζοντας ΝΑΙ.    
 Παύλος Αλεξιάδης/o-klooun.com