HAPPY 2015

solidarite

Oι "φίλοι" μας...

"Την «επιτυχία» να μην εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τις εκλογές στην Ελλάδα χαιρετίζει η κ. Μαρί Λεπέν, επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας.

Η σχετική ανακοίνωση λέει: «Ένα φρέσκος άνεμος αλλαγής που φυσάει στην Ελλάδα», υποστηρίζοντας ότι η τρίτη ψηφοφορία και η πρόκληση εκλογών «ήταν μία νίκη του λαού ενάντια στους ολιγάρχες του μεγάλου κεφαλαίου της Ευρώπης».

Η ανακοίνωση δεν κάνει διάκριση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσής Αυγής ή άλλων κομμάτων που καταψήφισαν την εκλογή του κ. Σταύρου Δήμα στην προεδρία της Δημοκρατίας, επιφέροντας τις πρόωρες εκλογές ".

πηγη

Basics

Γιαννης Καρακάσης

Βλέπω τελευταία φίλους που, ενώ διαφωνούν απόλυτα με τις μορφές του λαϊκιστικού λόγου που διατυπώνονται στην ελληνική πολιτική, δηλώνουν έτοιμοι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Το σκεπτικό τους είναι ότι πρέπει επιτέλους να δοκιμαστεί και να αποτύχει πανηγυρικά η λαϊκιστική ανοησία ώστε να καταλάβουμε ως λαός ότι οφείλουμε να σοβαρευτούμε, να καταλάβουμε ότι οι λύσεις έχουν κόστος, να αποδεχτούμε ότι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις για να αυξηθούν η αξιοπιστία της πολιτικής, η αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Έτσι και αλλιώς την εναλλακτική πολιτική λύση της νυν διακυβέρνησης δεν την λες και μεταρρυθμιστική ή εκσυγχρονιστική. Με λίγα λόγια πρέπει να δοκιμάσουμε μια καταστροφή, να φτάσουμε στον πάτο προκειμένου η μόνη εναλλακτική λύση να είναι η άνοδος, η ανάπτυξη, η βελτίωση.

Ένας καλός φίλος το έθεσε ως εξής: «όπως οι Γερμανοί κατάλαβαν το 1945 ότι ο αρχικά εύηχος λαϊκισμός του Χίτλερ άφησε την χώρα τους σε ερείπια, με εκατομμύρια νεκρούς και αναπήρους και έκτοτε ο ναζισμός τούς είναι απολύτως απεχθής, όπως οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης ξέρουν τι σημαίνει δικτατορία του προλεταριάτου και δεν θέλουν άλλο, έτσι και εμείς πρέπει να αποκτήσουμε και την εμπειρία και την ανοσία στην ανοησία, δεν γίνεται αλλιώς».

Ισχυρίζομαι ότι αυτή η λογική δεν στέκει για πολλούς λόγους:
Σε πολλές περιπτώσεις η χώρα μας έφτασε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις στην

Elezione...

"Ηρθε  η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα!"

Σε ελεύθερη μετάφραση ήρθε η ώρα του κάθε πικραμένου να σώσει τη χώρα.
Η ώρα να αποφασίσει ο λαός.Ο "σοφός" λαός, για να μη ξεχνιώμαστε.

Τρόπος και θέληση υπάρχουν,μόνο που το δικό μας μαγαζί, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα,έχει την πατέντα.

Ο ένας και μοναδικός προφήτης θα είναι ταυτόχρονα και ο λυτρωτής του πολύπαθου λαού μας, ο οποίος δεν μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα μέχρι σήμερα.
Και να,μίλησε μετά την ψηφοφορία και αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία.
ΕΚΛΟΓΕΣ!!!

Του πήρε έξι χρόνια να καταλάβει τι γίνεται και τώρα μέσα σε είκοσι πέντε ημέρες,θα αποφασίσει για το τέλος της κατοχής και το ξεκίνημα της νέας εποχής.

Αυτό το "πάλης ξεκίνημα",πόσο διαχρονικό,πόσο αληθινό.Από το 81 μέχρι σήμερα,το φόντο ίδιο. Η φάτσα του Ντινόπουλου και του Στρατούλη, του Χαϊκάλη της βιδεοταινίας,του μεταρυθμιστη Αντώνη,της σταθερής αξίας του Βαγγέλη και του Αλέξη που έρχεται τρεχάτος απο τη γωνία.
'Ολων αυτών των μακρινών και οικείων προσώπων που βλέπουμε καθημερινά να περιμένουν,να προτείνουν,να σώζουν.

Είναι κι αυτό το σύνδρομο της ψυχογενούς πολιτικής βουλιμίας που κατέχει τον περήφανο και λεηλατημένο λαό μας.Καταπίνει ασταμάτητα τις υποσχέσεις και τις παροχές,κολακεύεται και αναμασάει  τα λόγια των επαγγελματιών και ξαφνικά, αποφασίζει να τα αποβάλλει βίαια με μορφή εμετού,έτσι ώστε σε λίγο να έχει χώρο στο στομάχι του και μια καινούργια παρτίδα.Και με αυτό τον τρόπο θεωρεί πως διατηρεί τη δημοκρατία του σε αρεστό επίπεδο.Fit!

Πάμε λοιπόν ακόμη μια φορά.play it again sam μέχρι να το καταλάβουμε.
Avanti popolo...