Κανένας δεν έχει δικαίωμα να διαστρεβλώνει την αλήθεια, ειδικά όταν ηγείται μιας χώρας

Αλήθειες και (κυρίως) ψέματα για το πόσα χρήματα ήρθαν στον ελληνικό λαό από τη στήριξη των εταίρων
Είναι λυπηρό ένας πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας να εκστομίζει τέτοιες ανακρίβειες στο Ευρωκοινοβούλιο σε σχέση με το ότι «κανένα από τα κεφάλαια των πακέτων στήριξης δεν πήγε στον ελληνικό λαό, αλλά πήγαν για τη στήριξη των ελληνικών και των ευρωπαϊκών τραπεζών». 
Αν είναι άγνοια είναι αδικαιολόγητη για κυβερνήτη χώρας, αν είναι λαϊκίστικη υπεραπλούστευση είναι ανεπίτρεπτη, αν είναι κάτι άλλο, ακόμη χειρότερα… 

Που πήγαν λοιπόν τα χρήματα των μνημονίων και των υπολοίπων διευκολύνσεων που έλαβαν χώρα από το 2010 έως σήμερα για τη χώρα μας; 
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: 
1)    Τα 89 δισ. ευρώ του ELA πήγαν κατευθείαν στον ελληνικό λαό που τα διατηρεί αποθησαυρισμένα κάπου μακριά από τις τράπεζες. 

2)    Τα 25 δισ. ευρώ αθροιστικού πρωτογενούς ελλείμματος 2010-2012 πληρώθηκε από τα χρήματα που δόθηκαν από τους εταίρους μας.

3)    Τα 39 δισ. ευρώ πήγαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τις διατήρησε στη ζωή ώστε να υπάρχουν επιχειρήσεις, να μην αυξηθεί δραματικά η ανεργία και να μην εξαφανιστούν οι καταθέσεις των Ελλήνων (κοντά στα 7 δισ. ήταν μόνο τα χαρισμένα στους αγρότες χρέη προς την Αγροτική Τράπεζα).

4)    Υπήρξαν επίσης 20 δισ. καθαρές εισπράξεις κοινοτικών επιδοτήσεων για τα

...

«Ανοίγουν σταδιακά, οι τράπεζες  γιατί αν ανοίξουν απότομα δεν θα μείνει τίποτα μέσα. Νομίζω ότι θα μείνουμε στα επίπεδα λειτουργίας των τραπεζών που υπάρχει αυτή τη στιγμή» σημειώνει κυβερνητική πηγή.

Ετσι. Πως είναι όταν κάποιος έχει να φάει ή να πιεί νερό για κανένα  δεκαήμερο;
Να μην πάθει και τίποτε καταστρεπτικό για την υγεία του.

Ευχαριστούμε που μας σκέφτεστε. Να είστε καλά. Ευχαριστούμε!
ΟΥΓΚ! 

Πώς μπορείς και χαμογελάς, ακόμα;

Κώστας Γιαννακίδης
Λένε ότι λίγο πριν πεθάνεις πέφτει μπροστά σου ένα κινηματογραφικό πανί και βλέπεις τις σκηνές που σημάδεψαν τη ζωή σου. Ως χώρα έχουμε τη σπάνια ευκαιρία να ζήσουμε το εσχατολογικό μας σενάριο με το ρολόι στο χέρι. Να μετράμε στιγμές και να μοντάρουμε σκηνές από την ταινία της κοινής μας ζωής. Έχουμε χρόνο μέχρι την Κυριακή. Και αν τότε όλα πάνε καλά, θα βάλουμε τα πόδια στην άμμο και θα κάνουμε καλοκαίρι. Αν, όμως, το βράδυ της Κυριακής ακούσετε δημοτικά, αντάρτικα και εμβατήρια, να ανεβαίνουν από το Σύνταγμα, τότε μπορείτε να αλλάξετε ή μυαλό ή χώρα.

Ωραία. Και από πού να αρχίσουμε την αναδρομή; Να είναι η μεταπολίτευση ή ακόμα πιο πίσω; Εξαρτάται ποιος είσαι και τι ψάχνεις. Το πιο λογικό θα ήταν να πιάσει ο καθένας τη ζωή του από την αρχή. Έτσι θα έχουμε και διαφορετικές αφετηρίες. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε άλλον έναν εθνικό απολογισμό αναζητώντας την πηγή των δεινών μας. Αυτό ήταν, άλλωστε, το πρόβλημα μας: πάντα βλέπαμε προς τα πίσω, αρνούμενοι να κοιτάξουμε μπροστά. Να, τώρα διαπραγματευτήκαμε με «ηθικούς» όρους και παραδοχές των ΄70ς. Πηγαίναμε σε συνόδους κορυφής και Eurogroup με συνθήματα αμφιθεάτρου. Λες και θέλαμε να βγάλουμε γκόμενα. Κατά μία εκδοχή, την πατήσαμε από ερασιτεχνισμούς και

H ισότητα στο πεπρωμένο είναι μόνο για τους χαζούς

techiechan.com

Τα capital controls είναι μόνο για τους χαζούς (σε ταληράκια)

To 61% του ΟΧΙ δίνει μια δυναμική που φτάνει μέχρι τη νέα φέτα. Ο τρόπος που ο νέος επικυρίαρχος θα διαχειριστεί αυτή τη δυναμική όμως, θα καθορίσει σημαντικά και τα αποτελέσματά της. Από τα δείγματα που έχουμε δει 3 χρόνια τώρα (και δυστυχώς επιβεβαιώνονται με το χειρότερο τρόπο εδώ και έξη μήνες), τα πράγματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Αλλά αυτό το άρθρο δεν έχει στόχο να γκρινιάξει. Έχει στόχο να φέρει στην επιφάνεια μία ακόμα απόδειξη, ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι στον πάτο των προτεραιοτήτων αυτής της κυβέρνησης. Και χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, είτε στη δραχμή, είτε στη φέτα, είτε στο διάολο πας, στα ίδια σκατά θα κολυμπάς.

 Η αδυναμία επιβολής κοινωνικής δικαιοσύνης παίρνει πολλά σχήματα για να δικαιολογηθεί. Η δούρου ονομάζει τη συμφωνία με τη siemens συνέχεια του κράτους, η βαλαβάνη συνταγματικό περιορισμό τη μη φορολόγηση των εφοπλιστών, ο σταθάκης και ο σπιρτζής μάλλον θα συμφωνήσουν με τη δούρου όταν προσφέρουν δωράκια στον μπόμπολα (από αυτά που κατάγγελλαν πριν γίνουν κυβέρνση) και στον σύριζα το λένε μη-ρεβανσιστική πολιτική. (Ο λαφαζάνης απλά αφήνει τους φίλους του να κάνουν μερικά δωράκια στον εαυτό τους, αλλά όχι και να παραιτηθούν)

Με λίγα λόγια οι αδικίες του παρελθόντος, ΑΝ και ΌΤΑΝ διορθωθούν, θα αφορούν το μέλλον. Το παρελθόν πέρασε και ο γέγονε γέγονε. Αν έβγαλες 50 απιθανοεκτομμύρια κλέβοντας, δεν πειράζει σε τιμώρησε ο λαός με την ψήφο του. Αν νόμιμα και ηθικά αγόρασες μερικές πολυκατοικίες, πάλι δεν πειράζει, η δημοκρατία δεν θα ασχοληθεί μαζί σου. Άρα όποιος έφαγε έφαγε -λέει η αφήγηση- κι όποιος πεινάει θα συνεχίσει να πεινάει (λέω εγώ).

 Αυτή η υποκρισία όμως έχει και όρια. Το παρακάτω σκανδαλάκι που θα περιγράψω δεν αφορά το κακό και φαύλο παρελθόν. Αφορά την αδικία σήμερα. Και πιθανότατα

Frankly, dear, I don’t give a damn

Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος ΙΙ

• Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν δύο αρνήσεις από τις οποίες προέκυπτε μία κατάφαση. «Όχι» στο «όχι» της κυβέρνησης στην ΕΕ, «όχι» στο «όχι» που μας πρότεινε να ψηφίσουμε. Τελικά, δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο δημοψήφισμα. Ο καθένας από μας απάντησε είτε σε δική του ερώτηση, είτε απλώς ξεστόμισε την αγαπημένη του άρνηση. Υπάρχουν πολλά όχι: όχι γλυκό και διστακτικό, όχι με ελαφρό ερωτηματικό, όχι διαπεραστικό (όχιιιιιιιι), όχι κοφτό, όχι σαν το φωνάζεις ψηλά από τις στέγες κτλ.

• Όπως άκουσα σε σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή, το δημοψήφισμα ήταν κρίσιμο αλλά όχι σοβαρό. (Κλαυσίγελος).

• Γίνεται πολύς λόγος για το εθνικό μας ελάττωμα, τη διχόνοια. Η αριστερά ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του. 

• Συνειδητοποιούμε ότι το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής; Κι ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία; Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»;

• Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με

5 Ιουλίου 2015

Τα προβλήματα του σπιτιού μας, θα τα λύσουμε μέσα στο σπίτι μας.

Greece is my birthplace, Europe is my homeplace!

Τόσο απλά

Όσοι αναρωτούνται με τι είδους χώρα θα μοιάζει η Ελλάδα μετά από μια ενδεχόμενη επικράτηση του «Όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες. Η περιφρόνηση όσων δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή συνταξιούχοι, δηλ. της πλειοψηφίας των εργαζομένων που απασχολούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις –και μαζί τους των φτωχών, των ανέργων, των νέων–, αποκαλύπτει το αντιδραστικό «ταξικό πρόσημο» της κυβέρνησης. Η αλαζονεία και η κατασυκοφάντηση όσων σκέφτονται διαφορετικά καθιερώνονται ως το ήθος και το ύφος της νέας εξουσίας. Οι εμπρηστικές δηλώσεις των εκπροσώπων φανατίζουν τις μάζες, δηλητηριάζουν το μυαλό τους, τροφοδοτούν και καθοδηγούν το μίσος όσων είναι πάντα πρόθυμοι να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Η ίδια η μεθόδευση του δημοψηφίσματος συνιστά συνταγματική εκτροπή. Πόσο απέχουν όλα αυτά από τη Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο, ή από τη Ρωσία του Πούτιν; Και εκεί γίνονται εκλογές (και δημοψηφίσματα). Αλλά οι «αντίθετες» εφημερίδες και τηλεοράσεις λειτουργούν υπό αυστηρή επιτήρηση (ή καθόλου). Και όσοι ενοχλούν την εξουσία συνήθως καταλήγουν σε κάποιο χαντάκι. Ο Λαφαζάνης, ο Καμμένος και ο Μιχαλολιάκος απεχθάνονται την Ευρώπη επειδή ονειρεύονται μια τέτοια εφιαλτική Ελλάδα. Εμείς οι υπόλοιποι ψηφίζουμε «ΝΑΙ» για να τους εμποδίσουμε. Τόσο απλά.
Μάνος Ματσαγγάνης

NAI

Κυνηγήστε σήμερα και το τελευταίο δυνατό, ή απίθανο, ΝΑΙ, έχοντας κατά νου ότι το αυριανό βράδυ θα είναι σκληρό, εμπρηστικό. Ένα βράδυ που δεν θα το ξεχάσει ποτέ κανείς μας. Κυνηγήστε σήμερα και το τελευταίο δυνατό, ή απίθανο, ΝΑΙ, έχοντας κατά νου ότι το πρωί της Δευτέρας θα ξημερώσουμε άυπνοι όλοι μας σε μια άλλη χώρα. Και σε μια άλλη εποχή.
Κυριάκος Αθανασιάδης

Διεκδικώντας εκ νέου το αυτονόητο

Μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, εμείς οι Έλληνες και Ελληνίδες πρέπει να δίνουμε και θα δίνουμε τη μάχη για μια δικαιότερη και δυναμικότερη ενωμένη Ευρώπη. Η ιστορία δεν προχωρά γρηγορότερα προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε εμείς, αν κάνουμε μούτρα. Αντιθέτως, αν κλείσουμε την πόρτα, κινδυνεύουμε να καταδικάσουμε τους εαυτούς μας στην παγωμένη και επίφοβη απομόνωση των Δυτικών Βαλκανίων και στη φλεγόμενη πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής.

Εμείς γνωρίζουμε, και νομίζουμε ότι πολλοί συμφωνούν, ότι η ιστορία προχωράει γρηγορότερα και ασφαλέστερα με τη συμμετοχή μας στην καρδιά της ευρωπαϊκής οικογένειας, ακόμη και όταν δεν συμφωνούν όλοι σε όλα.

– με το κράτος δικαίου
– με τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
– με την ενίσχυση των ελευθεριών και των επιλογών

Και ότι η δική μας διαδρομή προς την ευημερία θα είναι πολύ συντομότερη και λιγότερο οδυνηρή αν μείνουμε στην καρδιά της ΕΕ, δηλαδή στην Ευρωζώνη. Καταλαβαίνουμε καλά ότι η διεκδίκηση αυτού που κάποτε θεωρούσαμε ως αυτονόητο –μια καθημερινότητα για εμάς και τους δικούς μας, αδιατάρακτη από συνεχείς παρεμβολές της μακροοικονομίας– περνά από την Ευρώπη. Γιατί ο ευρωπαϊκός είναι ο μόνος δρόμος που θα αφήσει αυτό το υπόβαθρο συναίνεσης να αποδώσει. Οφείλουμε, λοιπόν, να κρατήσουμε τις πόρτες ανοιxτές. Για να διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας.
Αντιγόνη Λυμπεράκη/topotami.gr

NAI

Το πιο τολμηρό ΝΑΙ της ζωής μας

Ζούμε την πιο κρίσιμη εβδομάδα της μεταπολίτευσης. Η χώρα πλέον είναι σε καθεστώς χρεοκοπίας και οδηγείται πλέον ουσιαστικά εκτός ευρώ και Ε.Ε. Το δημοψήφισμα αποτυπώνει την παταγώδη αποτυχία μιας κυβέρνησης που εδώ και 5 μήνες στο όνομα μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, οδήγησε την χώρα σε οικονομική ασφυξία.

Από την άλλη, σε καθημερινή βάση ζούμε αντιδημοκρατικές εκτροπές, διατυπώσεις και απόψεις που μας θυμίζουν ήδη μετάβαση σε ένα άλλο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.

Πλέον εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η επιλογή του ναι είναι μονόδρομος για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως χώρα, ως πολίτες, για να διαφυλάξουμε την αστική δημοκρατία, τους θεσμούς, το κράτος δικαίου, την διάκριση των τριών εξουσιών.

Η επιλογή του ναι είναι μονόδρομος για να συνεχίσουμε να ανήκουμε στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, στην καρδιά του αστικού πολιτισμού, των αρχών και των αξιών του διαφωτισμού.

Η επιλογή του ναι είναι μονόδρομος για να επιστρέψουμε υπό προϋποθέσεις στην

Το αναγκαίο ΝΑΙ

Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Εχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια οδυνηρή προσαρμογή και την απόλυτη κατάρρευση. Τα τραύματα που άνοιξαν τις τελευταίες δραματικές μέρες δεν θα κλείσουν εύκολα. Εχουμε, όμως, τη δυνατότητα να επιχειρήσουμε μια νέα αρχή εάν συγκροτηθεί ένα ισχυρό εθνικό μέτωπο που θα μπορέσει να συνεννοηθεί με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες θέλουν τη συνέχιση της ελληνικής παρουσίας στην ευρωζώνη.
Για να συμβεί αυτό χρειαζόμαστε ένα πλειοψηφικό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Ενα ΝΑΙ που θα ακουστεί δυνατά σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό κόσμο, θυμίζοντας πόσο ισχυρή είναι η ελληνική ευρωπαϊκή ταυτότητα και η αποφασιστικότητα της ελληνικής κοινωνίας να την προστατεύσει.
Η μεγάλη νίκη του ΝΑΙ είναι η ευκαιρία μας να χτίσουμε, μέσα από τα ερείπια, μια νέα, φωτεινή πραγματικότητα στην καρδιά της ΕΕ.
metarithmisi.gr

Διάλεξε ζωή

Αξιοπρέπεια είναι να ζεις χωρίς δανεικά. Δημοκρατία είναι να μην κοροϊδεύεις τους πολίτες. Ηθική είναι να μη φορτώνεις τη ζωή σου στην πλάτη των άλλων. Υπερηφάνεια δεν είναι να γράφει ο ξένος Τύπος, «η Ελλάδα επιστρέφει στη δεκαετία του ’30, δεν υπάρχει δικτάτορας σφαγέας του 20ού αιώνα που να μην έχει ένθερμους οπαδούς στο ελληνικό κοινοβούλιο». Τη βδομάδα αυτή οι Έλληνες είδαν εικόνες από το προσεχές μέλλον. Είδαν πόσο παραπλανητικό ήταν το «τι χειρότερο μπορεί να συμβεί». Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Την Κυριακή θα αποφασίσουν σε ποιο κόσμο θέλουν να ζήσουν. Όπως ζουν οι άνθρωποι στο Παρίσι, τη Ρώμη, το Βερολίνο, ή στις ουρές στα βενζινάδικα, στις κλειστές τράπεζες και τα άδεια ράφια. Αυτό είναι το δίλημμα που πρέπει να απαντήσουμε. Όχι να βγάλουμε το άχτι μας, όχι «να στείλουμε ένα μήνυμα», αυτά τα κάνουμε κάθε μέρα. Τώρα δυστυχώς οφείλουμε να ενηλικιωθούμε απότομα και να αποφασίσουμε ο καθένας μόνος του. Πράγματι, αυτό είναι δημοκρατία. Για ό,τι ζούμε, και ό,τι θα ζήσουμε από δω και πέρα, ο καθένας από μας θα το έχει επιλέξει, θα το έχει αποφασίσει, θα το έχει προκαλέσει, με την επιλογή του. Διάλεξε ζωή, τώρα δεν μπορείς να τα ρίξεις σε κανέναν άλλο, ό,τι αποφασίσεις αυτό θα πάρεις.
Φώτης Γεωργελές

We shall overcome

 "And there’s a wonderful parable in the New Testament: The sower scatters seeds. Some seeds fall in the pathway and get stamped on, and they don’t grow. Some fall on the rocks, and they don’t grow. But some seeds fall on fallow ground, and they grow and multiply a thousandfold. Who knows where some good little thing that you’ve done may bring results years later that you never dreamed of?"
Pete Seeger

60 ευρώ η vizita

Αυτό που βλέπεις αποτελεί ένα από τα επιχειρήματα που επικαλούνται οι υπέρμαχοι του "όχι".
Εάν είσαι ηλίθιος, διαβάζεις πως με 60 ευρώ την ημέρα ημερομίσθιο, φτάνεις περίπου στα 1400 το μήνα. Επί εποχής εθνοσωτήριου.
Εάν είσαι λίγο εξυπνότερος, καταλαβαίνεις πως για να πληρώσεις λογαριασμούς και υποχρεώσεις, και στήνεσαι κάθε μέρα στην ουρά στο ATM, τη ΔΕΗ π.χ. την καταφέρνεις σε τέσσερις ημέρες,τα εβδομαδιαία ψώνια για προσωπικές ή οικογενειακές ανάγκες σε άλλες δύο ημέρες,βενζίνη και επιπλέον έξοδα σε άλλες δύο ημέρες κ.λ.π. Στήνεις κι ένα αντίσκηνο απ'  έξω και είσαι ο πρώτος. Δουλειά - αντίσκηνο- σπίτι για ύπνο και play it again Sam.
Εάν είσαι δημόσιος υπάλληλος η επάνω εικόνα δε σε αγγίζει. 564 ευρώ, δεν υπάρχουν ως μηνιαία αποζημίωση, εκτός εάν είσαι πεντάμηνο ή δίμηνο.

Εάν έχεις μια στοιχειώδη λογική εξοργίζεσαι. Το επιχείρημα αυτό,προφανώς απευθύνεται σε ανθρώπους απεγνωσμένους,ταλαιπωρημένους,ανθρώπους που
προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις ατομικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ανθρώπους που είδαν τις δουλειές τους να χάνονται, τις επιχειρήσεις τους να σβήνουν,τα όνειρά τους να γίνονται εφιάλτες.
Ερώτηση:  είναι δυνατόν βρε απίθανοι τύποι,να χρησιμοποιείτε αυτή τή μέθοδο;Θεωρείτε όλους αυτούς τόσο ευκολόπλαστους;
Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ¨ΝΑΙ¨! 
Εκεί έχουν πατήσει και σκαρφάλωσαν στην εξουσία.Εκεί ποντάρουν για να αναδειχτούν ως οι μόνοι προστάτες του λαού.
Πες μου, όποτε ακούς τη φράση ¨για τον λαό¨ τι σκέφτεσαι; Λείπει η λέξη ¨δικό μας¨, έτσι; 
Δεν πειράζει εάν είμαστε έξω από την Ευρώπη.Θα δημιουργήσουμε τις δικές μας θέσεις εργασίας. Υπάρχουν ένα σωρό δημόσιοι οργανισμοί κι αν δε φτάνουν, θα φτιάξουμε κι άλλους να χωρέσουν όλοι.Θα στηρίξουμε και ¨δικές¨ μας 
επιχειρήσεις, έτσι ώστε να υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας. Για ξεκάρφωμα. Για ποικιλία. Στη χωριάτικη ρίξε και λίγο βαλσάμικο.

Οι κακοί Ευρωπαίοι. Που θέλουν να μας εξευτελίσουν και να καταλήσουν τη δημοκρατία μας. Τη στιγμή που αυτοί έχουν λύσει το θέμα του ναζισμού καιρό πριν και εμείς τους ναζιστές και τους φασίστες τους έχουμε συμμάχους και συνοδοιπόρους στα διλήμματα.Τη στιγμή που υπουργός της εθνοσωτήριου δίνει υποσχέσεις τήρησης της έννομης τάξης από το στρατό. Τι θα μπορούσε να γίνει δηλαδή; Να στείλει διμοιρίες να προστατεύουν τα ΑΤΜ και τις τράπεζες; Τους ναούς των τοκογλύφων; Να προστατεύσουν τον λαό από τον λαό;Μήπως θέλουν να προστατεύσουν την εξουσία; 
Ποιος το είχε πει πως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα; Ο Παττακός;

Λοιπόν, ¨λαμόγια¨ δε θα σας χαρακτηρίσω.Ενδεχομένως να έχετε τυφλωθεί από έναν ποδοσφαιρικού τύπου φανατισμό. Ενδεχομένως να βρήκατε ευκαιρία να παρουσιάσετε ένα πρόσωπο αγωνιστή-στριας πασπαλισμένη με μία ηρωική essence, κρύβοντας την ημιμάθεια και το χάος που σας χωρίζει από τη λογική.
Κάντε ένα brake τώρα και εξηγείστε στον κόσμο πως τα 60 ευρώ θα γίνουν αύριο 40 και μετά 20. Εξηγείστε πως θα πρέπει να περιμένουν τις επόμενες ημέρες για τις χρεωστικές κάρτες καθώς οι τράπεζες ξέμειναν από αυτές.
Και εξηγείστε  σε λίγο πως οι ζωοτροφές του Μαδούρο είναι οι μπριζόλες του "ελεύθερου κόσμου".
Ακούς εκεί, 60 ευρώ η βίζιτα....