Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος αντιμέτωπος με το τελευταίο trend του διαδικτύου: Αυτό που αν τολμήσεις να πεις κάτι κακό για την αριστερή μπεμπελάκ του Τσίπρα, κατοχυρώνεσαι συστημικός.
Απέναντι σε ποιον; Στον Τσε Γκεβάρα του σωλήνα; Στην τελευταία λέξη της μόδας; Στις δηλώσεις τραμπάλα: «μέσα ευρώ, έξω ευρώ, ναι στην Ευρώπη αλλά χωρίς τις απαιτήσεις της»; Σαν να λες δηλαδή σε μια τράπεζα, «κοίτα να δεις, σου χρωστάω χιλιάρικα στην πιστωτική μου κάρτα, αλλά επειδή με έκλεψες στους τόκους κι αυτό που κάνεις είναι άδικο, διεκδικώ το δικαίωμα να συνεχίσω να χρησιμοποιώ την πίστωση της κάρτας σου και ταυτόχρονα να σε μπινελικώνω».
Τακτική που ομολογουμένως κολλάει εντελώς με τη νεοελληνική νοοτροπία. Αυτήν που ποτέ της δεν κατανόησε πως τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις και πως τα δανεικά δεν είναι αγύριστα μόνο και μόνο επειδή είσαι η κομμώτρια ξαδέρφη του Ζορμπά. Και πριν βιαστείτε να προχωρήσετε στους συνήθεις χαρακτηρισμούς, όπως το «συστημικός» που έγραψα παραπάνω και το «φιλελές» (ιντερνετικολαϊκή εκδοχή του νεοφιλελεύθερου), να ξεκαθαρίσω κάτι: Φυσικά και
δεν θεωρώ την ΕΕ πύργο καλοσύνης, φτιαγμένο πάνω σε ανθρωπιστική ιδεολογία. Μια μεγάλη τεράστια μπίζνα είναι, μια τράπεζα με κατασκευασμένο άλλοθι ένα δήθεν ευρωπαϊκό ιδεώδες. Ποια ήταν η δουλειά της; Αυτή που κάνει τώρα. Να εμπλέξει στο παιχνίδι της τους ηλίθιους για να επιβιώσουν οι κραταιοί.
Όχι κουκλίτσα μου, μην προσβάλλεσαι όταν σε αποκαλώ ηλίθια από τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτό το πανηγύρι με πλαστά οικονομικά στοιχεία επί κυβέρνησης ΙΕΚ Σημίτη. Δεν ήξερε η ΕΕ ότι ήταν πλαστά τα οικονομικά στοιχεία που δώσαμε; Φυσικά και το ήξερε. Όπως και κάθε τράπεζα που έπαιρνα το ένα δάνειο μετά το άλλο, υπογράφοντας υπεύθυνες δηλώσεις ότι δεν έχω άλλο δάνειο, ήξερε ότι ψεύδομαι και ότι είμαι μαλάκας. Και όσο πιο μαλάκας ήμουν τόσο πιο φιλικά μετά μου φερόντουσαν, αφού το ζητούμενο στην μακροπρόθεσμη οικονομική πολιτική, είναι να σου πάρουν το σπίτι. Ή τη χώρα.
Εκεί λοιπόν αρχίζει ο πανικός. Όταν αισθάνεσαι ότι πλέον άμεσα εντελώς, απειλείται ο κώλος σου. Κι εκεί είναι που θυμάσαι πόσο επαναστάτης είσαι γιατί προηγουμένως σιγά μη σε ένοιαζε μέσα στο βόλεμα σου. Ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της ελληνικής μεταπολίτευσης ψήφιζες, ενίοτε κι εναλλάξ. Εκεί είναι που σκάει κι ένας πολιτικός νέος, σε νέα εκδοχή του δικομματισμού, πλένοντας στο πλυντήριο του μυαλού του σώβρακα με μπλε και πράσινους κόκκους, για να προκαλέσει την δήθεν ρήξη με το παρελθόν. Χαμουρεύοντας ταυτόχρονα τους ψηφοφόρους υποστηρικτές του, για να τους δώσει το άλλοθι ότι κάνουν «Αλλαγή». Ναι, το παπανδρεϊκό σύνθημα τομή του 80. Μόνο που όπως η ιστορία έχει αποδείξει, το να πιστεύεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει αλλαγή, είναι σαν να νομίζεις ότι το ΠΑΣΟΚ μας έβγαλε από το ΝΑΤΟ.
Από τα χρόνια της Πυθίας, για ένα μυστήριο λόγο, οι Έλληνες ψωνίζονται με αμφίσημες δηλώσεις. Τύπου «αν δεν βρέξει θα χιονίσει αλλιώς θα κάνει καλό καιρό.» Ότι και να γινόταν σωστή η μαστούρω μάντισσα που δάγκωνε τα δαφνόφυλλα. Το ίδιο και με τον Τσίπρα: «Μπορούμε, δεν μπορούμε, θα επαναφέρουμε το βασικό μισθό». Κι άμα δεν μπορείτε δηλαδή;
Πάνω σε αυτή την παραμύθα και με δεδομένο του ότι οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές δυνάμεις προκαλούν πλέον τουλάχιστον κλαυσίγελο και αποφορά γεροντικής παρτούζας, νέος, ωραίος, που συνδυάζει τον φιλικό μπούλη του κολεγίου με μια εσάρπα Τσε Γκεβάρα από μαγαζί με τουριστικά είδη, ηγείται ενός κομματικού μπαχαλοειδούς σχηματισμού, που ταυτόχρονα όσο και αν τα «χώνει» στην Ευρώπη, ταυτίστηκε με την έννοια της «ευρωαριστεράς» (που πιο αντιφατικό συνδυασμό δεν έχεις, μόνο το κομμουνιστής – πούστης – ελληνορθόδοξος είναι πιο σχιζοφρενικό). Χαρά ο Ελληναράς. Γιατί σου λέει «με το ΣΥΡΙΖΑ μπορώ να είμαι και αριστερός προχώ και ευρωπαίος με τα καπουτσίνα μου στην πιάτσα Πάστα Φλόρε. Εμ σαμπού εμ κοντίσιονερ δηλαδή.
Κάτι που αποκτά ακόμα πιο διασκεδαστικές διαστάσεις, όταν διάφοροι, βγαίνουν και αποκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ, άκρα αριστερά, κάτι που σημαίνει ότι το ΚΚΕ βρίσκεται τουλάχιστον στην τρομοκρατική παρανομία. Άκου τώρα την πλάκα, κάτι μαλακισμένα (σαν κι εμένα) που όλη τη μέρα δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επαναστατούν εκ του ασφαλούς μέσω facebook, ακούνε ότι κάποιοι τους αποκαλούνε άκρα αριστερά, το παίρνουν στα σοβαρά κι αρχίζουν το τρολάρισμα και τη στοχοποιηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μια ακραία τρομοκρατία μπορεί να κάνει κι αυτή είναι καθαρά επικοινωνιακή σαν μπουφονική φάρσα όμως. Από το να μπουκάρει ο εκπρόσωπος του γραφείου τύπου του Αλέξη και να διώχνει δημοσιογράφους του εξωτερικού επειδή οι ερωτήσεις που κάνει μπλοκάρουν τον σινιέ εγκέφαλο του μελλοντικού ηγέτη. Μέχρι κάτι μοσχαναθρεμμένα που μόλις τολμήσεις να αναρτήσεις έστω και μια ήπια αμφισβήτηση, ή ένα επιθεωρησιακό σχόλιο για τον αφέντη, να σε ταράξουν στο τρολάρισμα και το μπινελίκωμα: «Άμα δεν είσαι με μας, είσαι με αυτούς». Τι λες μωρή ιδεολογική μοδίστρα;
Επειδή στους γκαβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, πρέπει να βάλω πατς στο μάτι σαν την πειρατίνα και να συγκλονίζομαι με το ακαταλόγιστο του Άλεξ που μπήκε μέσα του η Ρόζα Λούξεμπουργκ ντυμένη με ταγέρ, σαν να βλέπεις την ταινία «Ο Εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ» και να πιστεψω ότι όπως λέει η διαφήμιση, βασίζεται σε αληθινή ιστορία; Μια αγκρεσίβα έχει τα φόντα να κάνει ο Αλέξης κι αυτή είναι τα επικοινωνιακά του τερτίπια που σαν στήσιμο, με κάνουν και υποκλίνομαι στο ταλέντο του Φώσκολου. Και στη Μάιλι Σάιρους που κάνει δεύτερη, ενήλικη καριέρα χορεύοντας στα βιντεοκλίπ της αισθαντικά και προοδευτικά, ξέκωλη πάνω σε μια μπάλα (τρέμε Περιστέρα, θα στον φάει η ξετσίπωτη).
«Τι προτείνει ρε φίλε;» Θα μου πεις και με το δίκιο σου. Ξέρεις κάτι, ναι, εκεί με ρουμπώνεις. Δεν έχω να προτείνω τίποτα. Όχι επειδή είμαι μηδενιστής, απλά επειδή αυτή τα φορά δε θέλω να γίνω φερέφωνο επαναστατικής χαλάουα. Σα τότε που θυμάμαι μικρούλης να βγαίνει ο μακαρίτης ο Αντρέας και όλοι να πιστεύουν ότι κάτι θα αλλάξει. Εγρήγορση έχω να προτείνω. Ψύχραιμη μελέτη κάθε υπόσχεσης, κάθε αντίφασης, κάθε τσιρκολάνικου επαναστατικού πάρτι. Και καμία ανοχή, την ώρα που δεν έχω καν να πληρώσω την εφορία μου και το νοίκι μου, απέναντι σε όποιον με βρίζει χωρίς να πέσω στην παγίδα να εμπιστεύομαι αυτόν που μου υπόσχεται ότι θα βρει τρόπο να τα πληρώσω και να γαμήσω κι όλας την Ευρώπη. Γιατί όταν θες να γαμήσεις κάτι, από γκόμενα και γκόμενο μέχρι δεν ξέρω 'γω τι άλλο, δεν το διαφημίζεις κούκλα μου με πόζες τριών τετάρτων στο φακό και καρτ ποστάλ προσκυνήματα σε τάφους αγωνιστών.
πηγη
Απέναντι σε ποιον; Στον Τσε Γκεβάρα του σωλήνα; Στην τελευταία λέξη της μόδας; Στις δηλώσεις τραμπάλα: «μέσα ευρώ, έξω ευρώ, ναι στην Ευρώπη αλλά χωρίς τις απαιτήσεις της»; Σαν να λες δηλαδή σε μια τράπεζα, «κοίτα να δεις, σου χρωστάω χιλιάρικα στην πιστωτική μου κάρτα, αλλά επειδή με έκλεψες στους τόκους κι αυτό που κάνεις είναι άδικο, διεκδικώ το δικαίωμα να συνεχίσω να χρησιμοποιώ την πίστωση της κάρτας σου και ταυτόχρονα να σε μπινελικώνω».
Τακτική που ομολογουμένως κολλάει εντελώς με τη νεοελληνική νοοτροπία. Αυτήν που ποτέ της δεν κατανόησε πως τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις και πως τα δανεικά δεν είναι αγύριστα μόνο και μόνο επειδή είσαι η κομμώτρια ξαδέρφη του Ζορμπά. Και πριν βιαστείτε να προχωρήσετε στους συνήθεις χαρακτηρισμούς, όπως το «συστημικός» που έγραψα παραπάνω και το «φιλελές» (ιντερνετικολαϊκή εκδοχή του νεοφιλελεύθερου), να ξεκαθαρίσω κάτι: Φυσικά και
δεν θεωρώ την ΕΕ πύργο καλοσύνης, φτιαγμένο πάνω σε ανθρωπιστική ιδεολογία. Μια μεγάλη τεράστια μπίζνα είναι, μια τράπεζα με κατασκευασμένο άλλοθι ένα δήθεν ευρωπαϊκό ιδεώδες. Ποια ήταν η δουλειά της; Αυτή που κάνει τώρα. Να εμπλέξει στο παιχνίδι της τους ηλίθιους για να επιβιώσουν οι κραταιοί.
Όχι κουκλίτσα μου, μην προσβάλλεσαι όταν σε αποκαλώ ηλίθια από τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτό το πανηγύρι με πλαστά οικονομικά στοιχεία επί κυβέρνησης ΙΕΚ Σημίτη. Δεν ήξερε η ΕΕ ότι ήταν πλαστά τα οικονομικά στοιχεία που δώσαμε; Φυσικά και το ήξερε. Όπως και κάθε τράπεζα που έπαιρνα το ένα δάνειο μετά το άλλο, υπογράφοντας υπεύθυνες δηλώσεις ότι δεν έχω άλλο δάνειο, ήξερε ότι ψεύδομαι και ότι είμαι μαλάκας. Και όσο πιο μαλάκας ήμουν τόσο πιο φιλικά μετά μου φερόντουσαν, αφού το ζητούμενο στην μακροπρόθεσμη οικονομική πολιτική, είναι να σου πάρουν το σπίτι. Ή τη χώρα.
Εκεί λοιπόν αρχίζει ο πανικός. Όταν αισθάνεσαι ότι πλέον άμεσα εντελώς, απειλείται ο κώλος σου. Κι εκεί είναι που θυμάσαι πόσο επαναστάτης είσαι γιατί προηγουμένως σιγά μη σε ένοιαζε μέσα στο βόλεμα σου. Ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της ελληνικής μεταπολίτευσης ψήφιζες, ενίοτε κι εναλλάξ. Εκεί είναι που σκάει κι ένας πολιτικός νέος, σε νέα εκδοχή του δικομματισμού, πλένοντας στο πλυντήριο του μυαλού του σώβρακα με μπλε και πράσινους κόκκους, για να προκαλέσει την δήθεν ρήξη με το παρελθόν. Χαμουρεύοντας ταυτόχρονα τους ψηφοφόρους υποστηρικτές του, για να τους δώσει το άλλοθι ότι κάνουν «Αλλαγή». Ναι, το παπανδρεϊκό σύνθημα τομή του 80. Μόνο που όπως η ιστορία έχει αποδείξει, το να πιστεύεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει αλλαγή, είναι σαν να νομίζεις ότι το ΠΑΣΟΚ μας έβγαλε από το ΝΑΤΟ.
Από τα χρόνια της Πυθίας, για ένα μυστήριο λόγο, οι Έλληνες ψωνίζονται με αμφίσημες δηλώσεις. Τύπου «αν δεν βρέξει θα χιονίσει αλλιώς θα κάνει καλό καιρό.» Ότι και να γινόταν σωστή η μαστούρω μάντισσα που δάγκωνε τα δαφνόφυλλα. Το ίδιο και με τον Τσίπρα: «Μπορούμε, δεν μπορούμε, θα επαναφέρουμε το βασικό μισθό». Κι άμα δεν μπορείτε δηλαδή;
Πάνω σε αυτή την παραμύθα και με δεδομένο του ότι οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές δυνάμεις προκαλούν πλέον τουλάχιστον κλαυσίγελο και αποφορά γεροντικής παρτούζας, νέος, ωραίος, που συνδυάζει τον φιλικό μπούλη του κολεγίου με μια εσάρπα Τσε Γκεβάρα από μαγαζί με τουριστικά είδη, ηγείται ενός κομματικού μπαχαλοειδούς σχηματισμού, που ταυτόχρονα όσο και αν τα «χώνει» στην Ευρώπη, ταυτίστηκε με την έννοια της «ευρωαριστεράς» (που πιο αντιφατικό συνδυασμό δεν έχεις, μόνο το κομμουνιστής – πούστης – ελληνορθόδοξος είναι πιο σχιζοφρενικό). Χαρά ο Ελληναράς. Γιατί σου λέει «με το ΣΥΡΙΖΑ μπορώ να είμαι και αριστερός προχώ και ευρωπαίος με τα καπουτσίνα μου στην πιάτσα Πάστα Φλόρε. Εμ σαμπού εμ κοντίσιονερ δηλαδή.
Κάτι που αποκτά ακόμα πιο διασκεδαστικές διαστάσεις, όταν διάφοροι, βγαίνουν και αποκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ, άκρα αριστερά, κάτι που σημαίνει ότι το ΚΚΕ βρίσκεται τουλάχιστον στην τρομοκρατική παρανομία. Άκου τώρα την πλάκα, κάτι μαλακισμένα (σαν κι εμένα) που όλη τη μέρα δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επαναστατούν εκ του ασφαλούς μέσω facebook, ακούνε ότι κάποιοι τους αποκαλούνε άκρα αριστερά, το παίρνουν στα σοβαρά κι αρχίζουν το τρολάρισμα και τη στοχοποιηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μια ακραία τρομοκρατία μπορεί να κάνει κι αυτή είναι καθαρά επικοινωνιακή σαν μπουφονική φάρσα όμως. Από το να μπουκάρει ο εκπρόσωπος του γραφείου τύπου του Αλέξη και να διώχνει δημοσιογράφους του εξωτερικού επειδή οι ερωτήσεις που κάνει μπλοκάρουν τον σινιέ εγκέφαλο του μελλοντικού ηγέτη. Μέχρι κάτι μοσχαναθρεμμένα που μόλις τολμήσεις να αναρτήσεις έστω και μια ήπια αμφισβήτηση, ή ένα επιθεωρησιακό σχόλιο για τον αφέντη, να σε ταράξουν στο τρολάρισμα και το μπινελίκωμα: «Άμα δεν είσαι με μας, είσαι με αυτούς». Τι λες μωρή ιδεολογική μοδίστρα;
Επειδή στους γκαβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, πρέπει να βάλω πατς στο μάτι σαν την πειρατίνα και να συγκλονίζομαι με το ακαταλόγιστο του Άλεξ που μπήκε μέσα του η Ρόζα Λούξεμπουργκ ντυμένη με ταγέρ, σαν να βλέπεις την ταινία «Ο Εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ» και να πιστεψω ότι όπως λέει η διαφήμιση, βασίζεται σε αληθινή ιστορία; Μια αγκρεσίβα έχει τα φόντα να κάνει ο Αλέξης κι αυτή είναι τα επικοινωνιακά του τερτίπια που σαν στήσιμο, με κάνουν και υποκλίνομαι στο ταλέντο του Φώσκολου. Και στη Μάιλι Σάιρους που κάνει δεύτερη, ενήλικη καριέρα χορεύοντας στα βιντεοκλίπ της αισθαντικά και προοδευτικά, ξέκωλη πάνω σε μια μπάλα (τρέμε Περιστέρα, θα στον φάει η ξετσίπωτη).
«Τι προτείνει ρε φίλε;» Θα μου πεις και με το δίκιο σου. Ξέρεις κάτι, ναι, εκεί με ρουμπώνεις. Δεν έχω να προτείνω τίποτα. Όχι επειδή είμαι μηδενιστής, απλά επειδή αυτή τα φορά δε θέλω να γίνω φερέφωνο επαναστατικής χαλάουα. Σα τότε που θυμάμαι μικρούλης να βγαίνει ο μακαρίτης ο Αντρέας και όλοι να πιστεύουν ότι κάτι θα αλλάξει. Εγρήγορση έχω να προτείνω. Ψύχραιμη μελέτη κάθε υπόσχεσης, κάθε αντίφασης, κάθε τσιρκολάνικου επαναστατικού πάρτι. Και καμία ανοχή, την ώρα που δεν έχω καν να πληρώσω την εφορία μου και το νοίκι μου, απέναντι σε όποιον με βρίζει χωρίς να πέσω στην παγίδα να εμπιστεύομαι αυτόν που μου υπόσχεται ότι θα βρει τρόπο να τα πληρώσω και να γαμήσω κι όλας την Ευρώπη. Γιατί όταν θες να γαμήσεις κάτι, από γκόμενα και γκόμενο μέχρι δεν ξέρω 'γω τι άλλο, δεν το διαφημίζεις κούκλα μου με πόζες τριών τετάρτων στο φακό και καρτ ποστάλ προσκυνήματα σε τάφους αγωνιστών.
πηγη
.png "English"){kind=small}
.jpg)
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου