Ηλίας Κανέλλης
Στη χθεσινή επίσκεψή του στη Ρωσία, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη ρωσική Ανω Βουλή, μεταξύ άλλων, που δεν έχω την αρμοδιότητα και τις γνώσεις για να σχολιάσω, υπογράμμισε (σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων) ότι Ελλάδα και Ρωσία συνδέονται με «παράδοση κοινών αγώνων των λαών μας, κοινών θρησκευτικών πεποιθήσεων, με κοινές πολιτικές και πολιτιστικές ρίζες στη διαδρομή μας». Ακόμα και αν πρόκειται για μια κούφια φιλοφρόνηση, η έμφαση που έδωσε ένας άνθρωπος ο οποίος στο παρελθόν καθοδηγούνταν από τη Διεθνή, από το «Εμπρός της Γης οι κολασμένοι», στη θρησκεία και στον πολιτισμό εντυπωσιάζει. Ο κ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, στη Ρωσία δεν μίλησε σαν αριστερός Ευρωπαίος αλλά σαν κοινοτιστής Ελληνας. Για να το πούμε, δηλαδή, με όρους που θα χρησιμοποιούσε και ο μακαρίτης Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο αρχηγός της ριζοσπαστικής αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης και υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς παραγκώνισε την προσήλωση στα δημοκρατικά ιδεώδη, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο δικαίωμα στη διαφορά (που, ως γνωστόν, δεν ευδοκιμούν στη Ρωσία), μιλώντας για κάτι πρακτικώς δευτερεύον: για την ταυτότητα.
Κατά καιρούς, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκφράσει πολλών ειδών αμφισβητήσεις για την Ευρώπη. Ισχυρίζονται ότι έχει έλλειμμα δημοκρατίας, έλλειμμα κοινωνικής