Η φορολογική ανταρσία θα επαναφέρει τα σενάρια κατάρρευσης...

Κώστας Στούπας /capital.gr


Η κυρία στο τεντάδικο που έκανε την προσφορά για μια τέντα που θα σκιάζει το γραφείο μου διευκρίνισε πως αυτή είναι χωρίς ΦΠΑ και άρα και χωρίς απόδειξη.
Ο τζαμάς που ήρθε να αλλάξει ένα τζάμι του ηλιακού, το ίδιο. Η κυρία στο καφεκοπτείο μου ζήτησε ευγενικά να βάλει στην απόδειξη μόνο τον καφέ και όχι τα φλιτζάνια.
Στο κατάστημα με τα είδη καπνιστού με έχουν μάθει πλέον και μετά από μια - δυο διαμαρτυρίες μου κόβουν απόδειξη χωρίς να ζητήσω. Αλλά η δυσαρέσκεια για τις παραξενιές μερικών πελατών είναι έκδηλη.

Φίλος που αναλαμβάνει εργολαβίες μεταλλικών κατασκευών μου επιβεβαίωσε πως υπάρχει μαζική προσπάθεια αποφυγής οποιασδήποτε μορφής φορολόγησης. Δειγματοληπτικά μόνο κόβονται αποδείξεις και τιμολόγια, μου επεσήμανε.
Μου περιέγραφε μάλιστα πως σημαντικός δημόσιος παράγων πρόσφατα του πρότεινε ο ίδιος πληρωμή χωρίς απόδειξη και χωρίς ΦΠΑ.
Τα χρόνια της κρίσης που ακολούθησαν την χρεοκοπία η απόδοση φόρων μειώθηκε δραστικά, παρά τις πατριωτικές επικλήσεις  αλλά και τις προσπάθειες εκφοβισμού με  τις καθημερινές ειδήσεις για τις συλλήψεις φοροφυγάδων ή φοροοφειλετών.
Οι φόροι μοιάζουν με οποιαδήποτε άλλη συναλλαγή μεταξύ των ανθρώπων: Όλοι
έχουν την τιμή τους και αυτή συναρτάται του ισοζυγίου μεταξύ κέρδους και ρίσκου.
Όσο αυξάνεται το κέρδος τόσο και η διάθεση για ρίσκο. Τουτέστιν όσο αυξάνονται οι συντελεστές φορολόγησης τόσο και η διάθεση για φοροδιαφυγή. Η διέξοδος είναι η μείωση των φόρων σε σημείο που το ρίσκο της φοροδιαφυγής θα είναι μεγαλύτερο από το κέδρος της.

Οι φόροι πλήττουν την ανάπτυξη και συμβάλλουν στην ύφεση και την ανεργία. Σφάλλουν αν νομίζουν με πως με την καταστολή θα πετύχουν αύξηση των εσόδων. Η αστυνόμευση στην οικονομία φέρει ύφεση. 
Η παρουσία αστυνομικών και εισαγγελέων σε μια οικονομία κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Η παρουσία αστυνομικών και εισαγγελέων διώχνει τους καλούς επενδυτές και αφήνει μόνο τους κακούς που ούτως ή άλλως προσέρχονται με ανειλημμένο το ρίσκο της φοροδιαφυγής και της αισχροκέρδειας.

Οι κακοί επαγγελματίες πουλάνε σε τιμές που έχει διαμορφώσει στην αγορά ο ανταγωνισμός μετά φόρων, χωρίς να αποδίδουν τους φόρους. Η υψηλή φορολογία αποτελεί θείο δώρο γι’ αυτούς, γιατί αυξάνει πολύ τα περιθώρια κέρδους.

Στους καλούς  επενδυτές και επαγγελματίες δεν αρέσουν οι υψηλοί φόροι γιατί δεν τους αρέσει να παρανομούν, άρα δεν πλησιάζουν σε μια οικονομία με υψηλούς φόρους γιατί γνωρίζουν πως θα δέχονται αθέμιτο ανταγωνισμό από ανταγωνιστές που δεν προβληματίζονται όταν παρανομούν.

Αν προτείνετε σε κάποιον να κερδίσει σε λίγα χρόνια μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ευρώ με ρίσκο να συλληφθεί για λίγα 24ωρα να καταβάλει ένα ασήμαντο συγκριτικά ποσό έναντι ρύθμισης ή να ανοίξει μια επιχείρηση που θα βάλει λουκέτο από αθέμιτο ανταγωνισμό τι θα επιλέξει;

Η Ελλάδα ιδεολογικά σοβιετοκρατείται γιατί ο μέσος άνθρωπος έχει «τυφλωθεί» με ψευτοθεωρίες πως τους φόρους τους πληρώνουν οι πλούσιοι και τα καπιταλιστικά μονοπώλια.

Καλλιεργείται η ψευδαίσθηση πως όταν φορολογείς βαριά μια επιχείρηση αρπάζεις από τον επιχειρηματία πλούτο τον οποίο αναδιανέμεις. Αυτό είναι ψέμα.

Κάθε παραπάνω ευρώ φόρος σε μια επιχείρηση είναι ένα ευρώ παραπάνω στον καταναλωτή των προϊόντων της.

Όταν δυο γαλακτοβιομηχανίες αγοράζουν από τον παραγωγό το γάλα π.χ. 30 λεπτά το κιλό, η επεξεργασία μέχρι τη συσκευασία προσθέτει ένα κόστος άλλων 30 λεπτών το κιλό και ξεκινούν από σημείο μηδέν για το περιθώριο κέρδους τα 60 λεπτά.  Ο ανταγωνισμός στην τιμή μεταξύ τους έχει σαν βάση τα 60 λεπτά του κόστους. Αν διπλασιάσει τη φορολογία το κράτος στις ζωοτροφές, το νερό, το φυσικό αέριο κλπ το κόστος παραγωγής του γάλακτος θα διπλασιαστεί και οι δυο εταιρείες θα ξεκινήσουν με τιμή βάσης το 1,2 ευρώ το κιλό.

Όταν κάποιος επενδύει τα χρήματά του υπολογίζει πότε θα τα πάρει πίσω και πόσο θα του αποδίδει η επένδυση στη συνέχεια. Όσο πιο υψηλοί είναι οι φόροι τόσο πιο ασύμφορη είναι η επένδυση. Ακόμη και δωρεάν να είναι το εργατικό κόστος οι υψηλοί φόροι και το κόστος διαφθοράς καθιστούν ασύμφορη μια επένδυση.

Ο λόγος που στην Ελλάδα υπάρχουν χαμηλοί μισθοί και υψηλή ανεργία είναι οι υψηλοί φόροι και το υψηλό κόστος διαφθοράς και γραφειοκρατίας του δημοσίου.

Στην Ελλάδα μπορεί να μην έχει κυβερνήσει ποτέ η κομμουνιστική αριστερά, αλλά όταν οι φόροι μαζί με τις εισφορές ξεπερνούν το 60-70%  του μεσαίου εισοδήματος είναι σαν να το έχει κάνει.

Η καλή πίστη

Ο πατριωτισμός των φορολογουμένων δεν παρακινείται με μελοδραματισμούς αλλά με προσπάθειες ανταπόδοσης στην πράξη. Κάποιος γιατί να πληρώνει αδιαμαρτύρητα για δωρεάν παιδεία όταν γνωρίζει πως είναι απαραίτητη η βοηθητική παραπαιδεία από την πρώτη δημοτικού (στην περίπτωση των ξένων γλωσσών). Όταν βλέπει τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς χωρίς αιδώ να προαναγγέλλουν για το παραμικρό (όπως είναι η αύξηση των δυο ωρών εβδομαδιαίως) απεργία εντός των εξετάσεων. Όταν για να μπει χειρουργείο πριν αποβιώσει θα πρέπει να δώσει φακελάκι;...

Αν κάθε μαθητής χρειάζεται κατά μέσο όρο 5 - 7.000 ευρώ το χρόνο για τη μόρφωση του, είναι αποδοτικότερο αυτά να τα ξοδεύει ο φορολογούμενος αφήνοντας στο κράτος την αρμοδιότητα της επιλογής ποιος και πως θα τον μορφώσει ή να επιλέγει ο γονέας;

Αν κάθε ασφαλισμένος πληρώνει 2-5.000 το χρόνο εισφορές για πλήρη ασφαλιστική κάλυψη είναι αποδοτικότερο να επιλέγει το κράτος ποιος θα τους προσφέρει υπηρεσίες υγείας ή να επιλέγει ο ίδιος γιατρό και νοσοκομείο;

Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο...

Ο υπουργός των οικονομικών κινείται βάσει ενός σχεδίου που έχει συμφωνήσει με δανειστές και εταίρους, πως αν περάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα κάπου στο πρώτο εξάμηνο του 2014 θα παρθούν οριστικές αποφάσεις για την βιωσιμότητα του χρέους. Οι αποφάσεις αυτές θα αλλάξουν τα δεδομένα σε σχέση με την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών και άρα και των ελληνικών επιχειρήσεων στην ρευστότητα. 

Το αποτέλεσμά είναι να βάζουν φόρους και επειδή υπάρχει πλέον αδυναμία να τους εισπράξουν, αμέσως να τους ρυθμίζουν σε πολλές δόσεις. Καθώς όμως συν τω χρόνω αθροίζονται οι δόσεις είναι θέμα χρόνου να μην μπορούν να αποπληρωθούν.

Η κυβέρνηση είναι προφανές πως γνωρίζει πως με τους φόρους κινείται σε αδιέξοδο, αλλά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο.

Η τρόικα απαρτίζεται ως επί το πλείστον από προτεστάντες όπου η κλοπή των φόρων εκτός από αδίκημα θεωρείται και αμάρτημα βαρύ για τους καλούς χριστιανούς, οπότε έχουν τη ψευδαίσθηση πως η δημοσιοποίηση και ο διασυρμός θα έχει αποτέλεσμα το φόβο της δημοσιότητας προς τα έξω και το φόβο του Θεού εσωτερικώς...