καλο καλοκαιρι

AUDITORIUM DE SOL - BALEARIC BEATS by Simongroove

Rain in Summer Mix by Yomakomba

  panama cardoon - koukou mix by Panama Cardoon

Ιδού πώς μπορεί να σωθεί η Ελλάδα

............................η Ελλάδα είναι διαφορετική περίπτωση. Είναι μια ανεπτυγμένη οικονομία.

Δεν έχει καταρρεύσει σε υπερπληθωρισμό. Δεν έχει εξέλθει από έξωθεν επιβεβλημένο κομμουνισμό, όπως η Πολωνία πριν από 20 χρόνια. Η Ελλάδα είχε υπερβολικό δανεισμό και υπερβολικές δαπάνες και μετά υπέπεσε σε λογιστικές ατασθαλίες, ενώ βρέθηκε και αντιμέτωπη με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008. Τώρα η χώρα πρέπει να προσαρμοστεί, αν αυτή η προσαρμογή είναι λογική και αξιοπρεπής, όχι θανατηφόρος για την οικονομία.

Πολλοί, οι οποίοι θεωρούν αναπόφευκτη τη χρεοκοπία, πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπληρώσει τα βουνά από χρέη. Ίσως αποδειχτεί ότι έχουν δίκιο, αλλά είναι πολύ νωρίς να μιλάμε ή να κινούμαστε με βάση αυτήν την προαίσθηση. Ισχυρίζονται ότι το δημόσιο χρέος που οφείλεται στους ξένους πιστωτές είναι περί το 120% του εθνικού εισοδήματος, οπότε η εξυπηρέτηση του χρέους θα τσακίσει την οικονομία και, αργά ή γρήγορα, θα αποδειχτεί πολιτικά αφόρητη.

Με τα επιτόκια στα ελληνικά ομόλογα να αναμένεται να παραμείνουν πάνω από το 6% στο σύνηθες σενάριο που προωθούν το ΔΝΤ και η Ε.Ε., η εξυπηρέτηση των τόκων προς τους ξένους πιστωτές θα παραμείνει υψηλότερα από το 6% του δημοσίου χρέους τα επόμενα χρόνια. Και αυτό είναι πράγματι αφόρητο μέγεθος, οικονομικά και πολιτικά.
Ευτυχώς, αυτή η δυσοίωνη πρόβλεψη δεν είναι απαραίτητα ορθή. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να πληρώσει ούτε κατά προσέγγιση αυτά τα ποσά, αν γίνει καλύτερος χειρισμός της κρίσης από εδώ και πέρα.

Και ιδού το πώς...

Το ΔΝΤ και Ε.Ε. κάνουν τις εκτιμήσεις τους με βάση την ιδέα ότι η Ελλάδα θα πληρώνει επιτόκιο υψηλότερο από αυτό της αγοράς, που περιλαμβάνει σημαντικό premium λόγω του κινδύνου χρεοστασίου. Το προφανές πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι καλείται να αυτοεκπληρώσει την προφητεία της. Τα υψηλά επιτόκια θα οδηγήσουν σε αφόρητο χρέος και σε πορεία προς τη χρεοκοπία, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε υψηλότερα επιτόκια.

Η καλύτερη στρατηγική είναι να πέσει κάθετα το ελληνικό επιτόκιο, σε συνδυασμό με ένα εναλλακτικό σενάριο στο οποίο η Ελλάδα θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της, γιατί η εξυπηρέτηση θα είναι συντηρητική, σταδιακή και με τη στήριξη της ανανεωμένης οικονομικής ανάκαμψης.

Ας υποθέσουμε ότι, αντί για δυσθεώρητα επιτόκια, η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της με το γερμανικό κόστος δανεισμού, δηλαδή περίπου 3,5% στο 10ετές τον χρόνο. Με ετήσιο πληθωρισμό στην ευρωζώνη 1,5%, το πραγματικό επιτόκιο θα είναι 2% ή και χαμηλότερο.
Η Ελλάδα θα μπορέσει να επανακτήσει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης περί το 3% και στη συνέχεια η Ελλάδα θα μπορέσει να εξυπηρετήσει το χρέος της και να μειώσει τον συντελεστή επί του ΑΕΠ από το 120% στο 70% μέσα σε 20ετή περίοδο, ενώ παράλληλα θα καταφέρει να διατηρήσει καθαρές μεταβιβάσεις πόρων στους ξένους πιστωτές στο 2% του ΑΕΠ ετησίως.
Αυτά τα χαμηλά επιτόκια θα πρέπει να δημιουργηθούν μέσω πανευρωπαϊκών εγγυήσεων στην εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους. Η Ελλάδα θα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της με γερμανικούς και γαλλικούς όρους δανεισμού, καθώς αυτές οι χώρες και η υπόλοιπη ευρωζώνη θα στηρίζουν την εξυπηρέτηση. Η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Angela Merkel μέχρι στιγμής αντιστέκεται σε αυτήν τη λύση, ενώ ο κ. Axel Weber, πρώην επικεφαλής της Bundesbank, πρόσφατα άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια προσέγγιση.

Η κ. Merkel φοβάται να φορτωθεί μια διάσωση της Ελλάδας και των τραπεζών της από τους φορολογουμένους. Αυτή η ανησυχία είναι υπερβολική, τουλάχιστον συγκριτικά με τους πολύ μεγαλύτερους φόβους που συνοδεύουν μια άτακτη χρεοκοπία. Οι φορολογούμενοι Γερμανοί θα πληρώσουν πολύ περισσότερα σε μια τέτοια περίπτωση, ενώ δεν θα πληρώσουν τίποτα για τις εγγυήσεις, αν η Ελλάδα καταφέρει να εξυπηρετήσει το χρέος της σε 20ετή περίοδο με κλειδωμένα επιτόκια.
Υπάρχει επίσης μια αποτελεσματική μέθοδος για να αντιμετωπιστεί το βαρύ πολιτικό βάρος μιας ευρωπαϊκής εγγύησης του ελληνικού χρέους. Η Ε.Ε. κινείται προς νέους φόρους στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, ίσως στους ισολογισμούς ή στις συναλλαγές. Αυτοί οι φόροι μπορούν να στηρίξουν τις εγγυήσεις της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους.
Η δημιουργία ενός ταμείου εγγυήσεων στην ΕΚΤ, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση χρεοστασίου, μπορεί να είναι μια επιλογή. Έτσι, θα υπάρξει τριπλό κέρδος: η Ελλάδα θα ξεχρεώσει σε χαμηλά επιτόκια, η ευρωζώνη θα επιβιώσει και ο τραπεζικός κλάδος (δηλαδή οι εύποροι μέτοχοι και οι μεγάλοι επενδυτές, ουσιαστικά) θα κερδίσει από αυτά τα δύο.

Στην καλύτερη περίπτωση, όλοι θα είναι κερδισμένοι. Η Ελλάδα θα διαψεύσει τους απαισιόδοξους, αποπληρώνοντας τα χρέη της σε 20 χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι οι απαισιόδοξοι κάνουν μόνο υποθέσεις. Μια σταδιακή αποπληρωμή με χαμηλά επιτόκια αξίζει να δοκιμαστεί. Στη χειρότερη περίπτωση, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει απέναντι στους Ευρωπαίους εγγυητές της, χωρίς να προκαλέσει τραπεζικό πανικό ή κατάρρευση του ευρώ.
Βέβαια, μια καίρια προϋπόθεση για να αποδώσει το σενάριο είναι η χώρα να ανακτήσει την οικονομική της ανάπτυξη, ενώ παραμένει στο ευρώ. Και υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Μάλιστα, η Ελλάδα έχει ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες προοπτικές.

Η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες εξαγωγής ηλιακής και αιολικής ενέργειας στην ενεργειακά πεινασμένη βόρεια Ευρώπη. Η Ελλάδα προσφέρει έναν εξαιρετικό μεταγωγικό σταθμό στο εμπόριο Ευρώπης - Ασίας. Οι νεαροί Έλληνες μηχανικοί λογισμικών διακρίνονται σε τεχνολογίες πληροφορικής. Και, βέβαια, η Ελλάδα παραμένει ένας από τους πιο ένδοξους προορισμούς στον κόσμο για τουρισμό, εξερευνήσεις και αφουγκρασμό της ανθρώπινης φύσης. Με λίγη τύχη, η Ελλάδα στο μέλλον θα αφουγκράζεται το πώς σφήνωσε στα στενά στις αρχές του 21ου αιώνα και τιμήθηκε και αμείφθηκε για τους κόπους της.
*Jeffrey Sachs*

Ο αρθρογράφος είναι διευθυντής του Earth Institute στο Columbia University.

Αμάρτησα για τη δραχμή μου

Είμαι σίγουρη ότι το μσοπρόθεσμο, οι εκβιασμοί και τα διλήμματα έγιναν για να μη βαριόμαστε, να είμαστε σε εγρήγορση για να γλιτώσουμε τα Αλτσχάιμερ.

Μας πρήξανε: μη χρεοκοπήσουμε, μη μας πάρουν το Ευρώ, ευρώ που έγινες δίκοπο μαχαίρι και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα.
Σιγά τ΄ αυγά.
Πώς μάθαμε τους υπολογισμούς με τα ευρώ; Στην αρχή είχαμε κομπιουτεράκια, για κάνα δυο χρονάκια ακούγαμε ευρώπουλα και καταλαβαίναμε με αστραπιαίους υπολογισμούς την αντιστοιχία σε δραχμές και σγα σγα τις ξεχάσαμε, τις αφήσαμε πίσω μας.
Τώρα πια που έχουμε γίνει άσοι στους υπολογισμούς, γιατί να μη γυρίσουμε δραχμή να παίζουμε με χοντρά λεφτά;
Λίγες ώρες πρακτική χρειάζεται για να συνηθίσουμε να αγοράζουμε ένα κιλό ψωμί με τον αλλοτινό μας μισθό σε δραχμές και όλα είναι μια χαρά.
Αλλά, χλίδα ανυπέρβλητη.
Θα πίνουμε καφέ και θα τρώμε παγωτό παρφέ στο Κολωνάκι, θα πληρώνουμε 100 χιλιαρικάκια δραχμές και θα νιώθουμε Κροίσοι.
Τα εκατομμύρια επιτέλους θα τα δούμε να περνάνε από τα χέρια μας. Γιατί δε στέκονται σε καμιά περίπτωση, αλλά τουλάχιστον θα περνάνε. Άλλο να τα ακούς και άλλο να τα πιάνεις.

Στη διάδραση είναι η όλη διαφορά.
Με την υποτίμηση βέβαια, δυστυχώς θα ακολουθήσουν και άλλων ειδών υποτιμήσεις, αλλά δε βαριέσαι… αντέχουμε.
Τι να κάνουμε, θα αμαρτήσουμε για τη δραχμή μας.
Θα αμαρτήσουμε και θα πεινάσουμε. Μπα, μάλλον σε αιτιολογική πρόταση θα σας το γυρίσω: θα πεινάσουμε και γι αυτό το λόγο θα αμαρτήσουμε.

Ωστόσο, καθότι όλες θα κυκλοφορούμε κορμάρες από την πείνα, θα κάνουμε λαμπρή καριέρα, οι πιο εμφανίσιμες χορεύτριες αισθησιακού ρεπερτορίου και όσες βλέπονται - δε βλέπονται, υπεύθυνες υγιεινής πολυτελών κατοικιών.
Η εποχή που έβγαζες γκόμενα ή πήδαγες σε Ρωσία μεριά με μια Colgate, θα αναβιώσει. Τι ρομαντικό!
Γιατί μπορείς να το δίνεις ασύστολα, αλλά το χαμόγελο πρέπει να είναι, χαμόγελο αστέρων, άσπρο και αστραφτερό. Η κακουχία συχνά μετριέται στην κατάντια της μασέλας σου και από κάτω ας μπαίνουν τρένα.
Όλα είναι θέμα συσχετισμών. Τι τσιγάρο Marlboro, τι πίπα.
Ένα και το αυτό, για να μη σας πω ότι το πρώτο σε σκοτώνει, ενώ το δεύτερο απλά σε γονατίζει. 

Μη μου στενοχωριέστε λοιπόν και μη μου αγχώνεστε με τις πιθανές εξελίξεις και το πισωγύρισμα.
Στις ρίζες μας επιστρέφουμε και την ιστορία μας επαναλαμβάνουμε. Σκάψτε καμιά ευρύχωρη τρύπα στον κήπο σας ή στον ακάλυπτο και θάψτε κάνα ευρώπουλο, κάνα ασημικό, καμιά Colgateγια τις φορές που θα έχετε πονοκέφαλο, κάνα Marlboroγια όταν θα βγάζετε φρονιμίτες και ψυχραιμία.
Είμαστε μαθημένοι εμείς στα χτυπήματα, δε λυγίζουμε.
Καλοπεράσαμε τόσα χρόνια γιατί άλλωστε μαζί τα φάγαμε, μα δε χορτάσαμε; Και μην τολμήσετε ποτέ μα ποτέ, να σκεφθείτε ότι εξαπατηθήκατε όταν πιστέψατε ότι λεφτά υπάρχουν.
Υπάρχουν πολλά, απλά είναι σε δραχμές.

Νατάσσα Μανίτσα

It's all greeklish to me

Φαντάσου να βρίσκεσαι σε ένα beach bar, ας πούμε στην Χαλκιδική - σφηνάκια, μπύρες, γλιστερά κορμιά, eurotrash hits να ξεχύνονται από τα ηχεία - και ξαφνικά να πλησιάζει η ψυχή του πάρτι, ξεθεωμένος μετά από έναν μαραθώνιο ρακέτες με αντίπαλο τον Αντώνη Ρέμο. Παραγγέλνει ποτά για όλους, πηδάει δίπλα στον DJ και βάζει το κομμάτι που όλοι περιμένουν - το "I'm in love with you" του Jared Evan - για να αρχίσουν να χοροπηδούν εκστατικοί, με πρώτο τον ίδιο, εμφανέστατα ικανοποιημένο, με τις αιωνίως λαδωμένες τούφες των μαλλιών του να κολλούν στο μέτωπο και τα μάτια του να λάμπουν πίσω από τα γυαλιά με τους χοντρούς φακούς και τον κοκκάλινο σκελετό.


Φαντάσου δηλαδή, στην Χαλκιδική, να είναι επίσημος τελετάρχης του καλοκαιριου ο Γιώργος Μπαμπινιώτης.

Το αμέσως λιγότερο πιθανό σενάριο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη: ο Αντώνης Κανάκης και το entourage του εμφανίζονται στις οθόνες μας ως γλωσσαμύντορες, έτοιμοι να μας φέρουν προ των ευθυνών μας, οδυρόμενοι για την απειλή που υφίσταται από τα greeklish "η γλώσσα μας, ένα από τα λίγα πράγματα που μας έχουν μείνει για να είμαστε υπερήφανοι σ' αυτήν την χώρα".

Δεν λέω ότι δεν έχει δικαίωμα ο Κανάκης να επιλέξει την σταυροφορία που θέλει να αναλάβει και ούτε - πολύ περισσότερο - δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ τα greeklish. Κάθε άλλο. Για την ακρίβεια, τα μισώ τα greeklish. Τα θεωρώ την επιτομή της κακογουστιάς, της τεμπελιάς, της αγραμματοσύνης, όλων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη ελληνική κουλτούρα. Κανονικά, ένας άνθρωπος που ξεκινά εκστρατεία εναντίον τους θα συγκαταλεγόταν αμέσως στους "δικούς μου". Κι αν ο Κανάκης έβγαινε κι έλεγε "όποιος γράφει greeklish είναι ένας αγράμματος ηλίθιος κι ελπίζω το ΔΝΤ να του πάρει το σπίτι", θα χειροκροτούσα. Αλλά όχι. Αντί να πει κάτι άμεσο, στακάτο κι επιθετικό, αρχίζει την κλάψα, τις φοβέρες και τις νουθεσίες: "Διαπράττουμε ένα έγκλημα εναντίον της ελληνικής γλώσσας", κουνάει το δάχτυλο ο Γιάννης Σερβετάς, ενώ ο Χρήστος Κιούσης μας φοβερίζει ότι η χρήση των greeklish απειλεί "να καταργήσει τον ελληνικό γραπτό λόγο και όχι μόνο". Δηλαδή; Τι άλλο μπορεί να καταργηθεί ως επακόλουθο της χρήσης greeklish; Ο ελληνικός καφές; Η ελληνική λεβεντιά; Η ελληνική φιλοξενία; Τα γαϊδουράκια στην Σαντορίνη; Αυτά τα τρομακτικά αποσιωπητικά φιλοδοξούν να κάνουν τους πιτσιρικάδες να ντραπούν και με σκυμμένο το κεφάλι να αρχίσουν να ανταλλάσσουν μηνύματα τύπου "re c, mipws na kovame ta greeklish k na arxisoume na milame stin glwssa mas, poy gennise thn dimokratia k tn filosofia?"

Όλη η καμπάνια δηλαδή, είναι στημένη με τα αντανακλαστικά σκετς σε κατασκήνωση του κατηχητικού. Μελόδραμα και διδακτισμός: "αυτήν την στιγμή μια ολόκληρη γενιά έχει σχεδόν ξεχάσει να γράφει ελληνικά", θρηνεί ο Αντώνης Κανάκης. Επίσης, μια ολόκληρη γενιά δεν ξέρει τι σημαίνει να γράφεις κασέτες με τραγούδια, πώς είναι η ζωή χωρίς ίντερνετ, τι σημαίνει να υπάρχουν δύο κρατικά τηλεοπτικά κανάλια που εκπέμπουν πρόγραμμα από τις 5 μέχρι τα μεσάνυχτα. Υπάρχει μια γενιά που δεν ξέρει ότι στα μακρινά '80s, η Λιάνα Κανέλλη παρουσίαζε ένα τηλεπαιχνίδι με τίτλο "Ομιλείτε Ελληνικά" που αναλάμβανε τις γλωσσικές σταυροφορίες της εποχής. Στην πιο σοβαρή από αυτές, ο επιστημονικός συνεργάτης της εκπομπής (σωστά κατάλαβες, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης), πρότεινε την αντικατάσταση της λέξης "Fast Food" με την λέξη "ταχυφαγείο". Η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν πρέπει να έχει σημειωθεί ποτέ περιστατικό όπου χρησιμοποιήθηκε αυτή η λέξη - όπως δεν έχει πει ποτέ κανείς "τηλεομοιότυπο" αντί για "φαξ", "δίσκος ακτίνας" αντί "CD", "ιστολόγιο" αντί για "μπλογκ". Γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτή η θαυμάσια γλώσσα, για την οποία είμαστε εθνικά υπερήφανοι, δεν έχει αποδειχθεί και πολύ ευέλικτη - ή πρόθυμη να προσαρμοστεί στην σύγχρονη εποχή. Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι από την εποχή που η γλώσσα αυτή δημιουργούσε φιλοσοφία και δημοκρατία, έχουν περάσει αιώνες, κατά τους οποίους απλώς παρακολουθεί τις επιστήμες να αναπτύσσονται, αγκομαχώντας πίσω από τις νέες τεχνολογίες. Τα greeklish είναι ακριβώς η γλώσσα αυτού του αγκομαχητού, ο τρόπος να χρησιμοποιήσουν Έλληνες πλατφόρμες επικοινωνίας - από το Ίντερνετ μέχρι τα κινητά τηλέφωνα - που την στιγμή της δημιουργίας τους δεν ενδιαφέρονταν για άλλα αλφάβητα εκτός από το λατινικό - με άλλα λόγια, στην διαδικασία της δημιουργίας ενός iPhone, ή ενός facebook, το να μπορεί να το χρησιμοποιήσει κάποιος που γράφει στα ελληνικά, είναι ένα από τα πολύ τελικά στάδια. Καλό είναι, δηλαδή, προτού ξεκινήσεις μια σταυροφορία, να καταλάβεις τι ακριβώς είναι αυτό που πολεμάς. Γιατί αλλιώς, καταλήγεις να θυμίζεις εκείνους τους γέρους στις σειρές του Γιάννη Δαλιανίδη που γκρινιάζουν με την γλώσσα των νέων - με τα "δικέ μου" και τα "καράφλιασα". Και από αυτό το σημείο είναι μια ανάσα η στιγμή που θα βγεις και θα πεις στην μπάντα που παρουσιάζεις στην εκπομπή: "όλα καλά ρε παιδιά, αλλά είναι ανάγκη να τραγουδάτε στα εγγλέζικα; Χάθηκαν τα δικά μας τραγούδια;"
 
Mr. Arkadin

wanted

Wanted by the minister wanted by the thieves
Wanted by the old folks wanted by the teens
wanted by the dealers wanted by the fiends
and you're wanted by that gal in the cut cut jeans
wanted by the lawyers wanted by the ballers
wanted by the governor who watches people suffer
wanted by the princes wanted by the kings
and you're wanted by the driver of the limousines

Your love, your love is seven feet deep it's a hundred seven degrees
I'm walkin cause my life ain't free cause it's a hundred seven degrees
your pain is killing me cause it's a hundred seven degrees
I'm walkin, cause my life ain't free

Wanted by the judge wanted by the laws
Wanted by the gun Wanted by the cars
Wanted by the mission Wanted for the cause
Wanted by the people who have to pay he cost
Wanted by the lawyers wanted by his daughters
wanted by that victim that's waiting for your offer
wanted by the prince wanted by the kings
and you're wanted by the driver of that limousine