Debate: Is Ukraine’s Opposition a Democratic Movement or a Force of Right-Wing Extremism?

democracynow.org

Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, πυροβολείστε με!

Μαρία Σαχινίδου
Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, πυροβολείστε με! 
Θεωρούμαι εξ’ υπαρχής κλέφτης και απατεώνας.

Για το λόγο αυτό το κράτος με ξεχώρισε από τους υπόλοιπους πολίτες του και εκτός των φόρων που όλοι πληρώνουμε, και που ασφαλώς δεν είναι ανταποδοτικοί [ΤΑΠ ΕΕΤΗΔΕ, ΕΝΦΙΑ, ΕΤΑΚ, φόρο αλληλεγγύης κλπ] μού επέβαλε ένα κεφαλικό φόρο που ονόμασε τέλος επιτηδεύματος.
Έτσι, οφείλω να πληρώνω κάθε χρόνο 650 ευρώ, ασχέτως εισοδήματος.

Προσέφυγα στο συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά αυτό έκρινε ότι ο φόρος αυτός δεν είναι κεφαλικός, αλλά φόρος επί των συναλλαγών -παρά το γεγονός ότι κατά έναν περίεργο τρόπο δεν έχει καμία συνάρτηση με το ύψος και τον αριθμό των συναλλαγών- και τον έκρινε απολύτως συνταγματικό. 
Ύστερα απ’ αυτό, το κράτος-δολοφόνος κάθε επιχειρηματικότητας του μικρομεσαίου, αποφάσισε να καταργήσει το αφορολόγητο όριο των ελευθέρων επαγγελματιών και να επιβάλει φόρο από το πρώτο ευρώ.
Αδιαφορώντας εντελώς για το γεγονός ότι έτσι φορολογεί εισοδήματα που βρίσκονται και κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως αυτό διαμορφώνεται επίσημα σε όλα τα κράτη του κόσμου.
Επιπλέον, έχει επιβάλει εδώ και χρόνια,

Ποια Ελλάδα μετά την κρίση;

Μάνος Ματσαγγάνης
Όλες οι κρίσεις, ακόμη και οι πιο οδυνηρές, κάποτε τελειώνουν (μερικές φορές από καθαρή εξάντληση). Φαίνεται ότι αυτό πρόκειται να συμβεί και στη δική μας περίπτωση. Το 2014 ο ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ θα είναι κοντά στο 0%. Αφορμή για θριαμβολογία; Σίγουρα όχι. Αλλά μετά από 6 συνεχή έτη σωρευτικής μείωσης του εθνικού εισοδήματος της τάξης του 23%, το 0% είναι ένα είδος προόδου. Όλα δείχνουν ότι σύντομα τα χειρότερα θα είναι πίσω μας. Η στιγμή είναι κατάλληλη για έναν απολογισμό. Και για έναν αναπροσανατολισμό. Τι ακριβώς μας συνέβη τα τελευταία χρόνια, πού βρισκόμαστε τώρα, προς τα πού πάμε, προς τα πού πρέπει να πάμε.
Το θέμα ασφαλώς δεν εξαντλείται σε μια εκδήλωση, ή  χωρίς να εξαντληθεί το ακροατήριο, ούτε πολύ περισσότερο στα 10’ της ομιλίας μου. Θα μείνω στα βασικά.

1. Ας ξεκινήσω από αυτό που μου φαίνεται το κρισιμότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας έγινε πιο άνιση και φτωχότερη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ομάδας μας στο πανεπιστήμιο, το 2013 14% των συμπολιτών μας είχαν τόσο χαμηλό εισόδημα που δεν ήταν σε θέση να αγοράσουν ένα βασικό καλάθι αναγκαίων αγαθών χωρίς να ανατρέξουν σε αποταμιεύσεις του παρελθόντος, ή να δανειστούν, ή να αφήσουν απλήρωτους λογαριασμούς. Το 2009 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 2%.
Ποιοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι της κρίσης; Όχι αυτοί που διαμαρτύρονται (εργαζόμενοι Δημοσίου και ΔΕΚΟ, αγρότες, δικαστές, ένστολοι κτλ). Αλλά αυτοί

Aπό πότε ποινικοποιήθηκε το να μη γουστάρεις τον ΣΥΡΙΖΑ;

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος αντιμέτωπος με το τελευταίο trend του διαδικτύου: Αυτό που αν τολμήσεις να πεις κάτι κακό για την αριστερή μπεμπελάκ του Τσίπρα, κατοχυρώνεσαι συστημικός.

Απέναντι σε ποιον; Στον Τσε Γκεβάρα του σωλήνα; Στην τελευταία λέξη της μόδας; Στις δηλώσεις τραμπάλα: «μέσα ευρώ, έξω ευρώ, ναι στην Ευρώπη αλλά χωρίς τις απαιτήσεις της»; Σαν να λες δηλαδή σε μια τράπεζα, «κοίτα να δεις, σου χρωστάω χιλιάρικα στην πιστωτική μου κάρτα, αλλά επειδή με έκλεψες στους τόκους κι αυτό που κάνεις είναι άδικο, διεκδικώ το δικαίωμα να συνεχίσω να χρησιμοποιώ την πίστωση της κάρτας σου και ταυτόχρονα να σε μπινελικώνω».

Τακτική που ομολογουμένως κολλάει εντελώς με τη νεοελληνική νοοτροπία. Αυτήν που ποτέ της δεν κατανόησε πως τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις και πως τα δανεικά δεν είναι αγύριστα μόνο και μόνο επειδή είσαι η κομμώτρια ξαδέρφη του Ζορμπά. Και πριν βιαστείτε να προχωρήσετε στους συνήθεις χαρακτηρισμούς, όπως το «συστημικός» που έγραψα παραπάνω και το «φιλελές» (ιντερνετικολαϊκή εκδοχή του νεοφιλελεύθερου), να ξεκαθαρίσω κάτι: Φυσικά και

Ζητάμε να μας αναλάβουν, για πάντα, παρασιτισμός το τελευταίο στάδιο του κομμουνισμού

Φώτης Γεωργελές
Πριν λίγες μέρες, σ’ ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, στο κάτω μέρος της οθόνης εκεί που μπαίνει εκείνη η γραμμή-τίτλος, έλεγε: Μας πιέζουν για νέα δάνεια. Το ότι κάποιος δημοσιογράφος έγραψε αυτή τη σουρεαλιστική πρόταση και 100δες χιλιάδες τηλεθεατές τη διάβασαν χωρίς να προσέξουν τίποτα περίεργο, δείχνει πόσο έχει απομακρυνθεί η δική μας ελληνική πραγματικότητα από κάθε λογική πραγματικότητα. Άλλωστε, ο νέος διακομματικός στόχος είναι να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και να βγούμε στις αγορές. Σε αυτούς τους «τοκογλύφους» δηλαδή, στους «γύπες των αγορών» που πριν 4 χρόνια ήταν οι υπαίτιοι της καταστροφής. Σ’ αυτή τη χώρα ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία, μπερδεμένη, τον ακούει. Αυτός ο ηρωικός λαός που αιώνες αντιστέκεται, τώρα αντιστέκεται στις πιέσεις να του δώσουν κι άλλα λεφτά. Και θα τα βρει στους «τοκογλύφους». Για να απαλλαγεί από τις «δυνάμεις κατοχής». Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ξαφνικά όλα έχουν σταματήσει. Για πρώτη φορά οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα κρατούν 6 μήνες και φως στον ορίζοντα δεν φαίνεται. Η δυναμική των μεταρρυθμίσεων τελείωσε. Η κυβέρνηση μοιάζει να λέει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εμείς μέχρι εδώ μπορέσαμε να φτάσουμε. Παραπέρα βρείτε άλλους. Ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές, συζητάμε πάλι μόνο για εκλογές. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει το πραγματικό έργο, τη μεταρρύθμιση του κράτους και της οικονομίας.
Όλο το αδιέξοδο οφείλεται σε μια εξαρχής πλάνη όλου του πολιτικού

Πως είπατε;

«Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Κάποιος φίλος μου κουβέντιαζε, πριν από μερικούς μήνες, με εφοριακούς σε μια επαρχιακή πόλη. Οι εφοριακοί τού εξηγούσαν ότι έχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα και επιπλέον μια ψυχολογική δυσκολία: να πιέσουν τους ανθρώπους να πληρώσουν τους φόρους τους, έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι όντως δεν μπορούν να ανταποκριθούν. 

Ταυτοχρόνως, του ανέφεραν το εξής εκπληκτικό: ότι οι ίδιοι που σήμερα δυσκολεύονται εξαιρετικά να πληρώσουν τους φόρους τους θα κάνουν τα πάντα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους αν γίνει κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τότε θα ξέρουν ακριβώς το πού πάνε τα λεφτά τους. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας, ένα νέο φρόνημα, που δεν μπορούμε να διακρίνουμε ξεκάθαρα αυτήν τη στιγμή, επειδή έχουμε συνηθίσει οι φόροι μας να πηγαίνουν αλλού, μπαίνουν σε μαύρες τρύπες, βγαίνουν στο εξωτερικό κ.λπ».

 Αριστείδης Μπαλτάς, ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
tovima.gr

Σταλινικός "Νεοφιλελευθερισμός"

Η μοναδική αγορά στην Ελλάδα η οποία ρίχνει τις τιμές, είναι αυτή που καταδιώκεται με μανία απο το κράτος. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε χιλιάδες προϊόντα και υπηρεσίες έχουν ρίξει τις τιμές και ως "επιβράβευση" εισπράττουν σταλινικό μένος από την κυβέρνηση, φορολογία από το πρώτο ευρώ, προκαταβολή υποτιθέμενων εσόδων και εξόντωση από τον ΟΑΕΕ.

Η αγορά ακινήτων σε πραγματική πτώση έως και 70% στα ενοίκια, φορολογείται με πλαστές "αξίες" του 2007 και απειλείται με απαλλοτριώσεις για ανύπαρκτα έσοδα.

Το κράτος εξακολουθεί να διατηρεί κλειστά επαγγέλματα, πριμοδοτεί ακόμα τους περιβόητους "τρίτους" επιδοτεί συντεχνίες, αυξάνει συνεχώς τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, τους φόρους και το κόστος των "δημοσίων υπηρεσιών".

Για τους γνώστες της οικονομίας της αγοράς αυτό που συμβαίνει είναι το εξής. Η πραγματική αγορά παλεύει να ρίξει και ρίχνει τις τιμές και το κράτος παλεύει να τις αυξήσει και να εξοντώσει όποια αγορά απέμεινε. Πρόκειται για καραμπινάτο

Ποια αριστερά λοιπόν;

Στη μικροπολιτική επαρχιώτικη εσωστρέφεια της συζήτησης περί αθεΐας και εκκλησίας, όταν ο ένας λοξοκοιτάει (για πολλοστή φορά) τη θρησκοληψία και τον εθνικισμό που τροφοδότησε τη Χρυσή Αυγή, αναζητάς την εναλλακτική. Η «εναλλακτική» όμως φιλάει σταυρούς πια, για να μην τα «χαλάσει» με την εκκλησία. Ακριβώς όπως το λαϊκό ΠΑΣΟΚ, 30 χρόνια πριν.
Αναζητώντας λοιπόν την αριστερά που θα έπρεπε να είχαμε (όπως άλλωστε θα έπρεπε να είχαμε και μια σοβαρή κεντροαριστερά, αλλά και μια σοβαρή κεντροδεξιά), ανακαλύπτεις μόνο μια αριστερά που δεκαπλασίασε τη δύναμή της δημιουργώντας μια φούσκα από το 4% στο 40%, συμπεριλαμβάνοντας τους πάντες από τον αριστερισμό ως τον αναγεννημένο παλαιοπασοκισμό (με χειρότερο μάλλον τον τελευταίο), αλλά που με καμιά κομματική της έκφραση δεν μπορεί να ικανοποιήσει.
Ποια αριστερά λοιπόν είναι διαθέσιμη για να στηρίξει ο προοδευτικός, δημοκρατικός, μετριοπαθής πολίτης; Η αριστερά που κραυγάζει εμφυλιοπολεμικά συνθήματα του τύπου «ψυχή βαθιά» και «ραντεβού στα γουναράδικα», αυτά που οι πατεράδες μας (που συμμετείχαν στον εμφύλιο) θα ντρέπονταν να ακούσουν σήμερα;
Η αριστερά που θεωρεί ότι αντιπρόταση σε ό,τι συμβαίνει είναι να συνωθείται και να πέφτει πάνω στα ΜΑΤ, σε ένα μιντιατικό παιχνίδι, ώστε να δρέψει μετά τις

Η ρωσική ρουλέτα της τραπεζικής ΣΥΡΙΖΑ...

Κώστα Στούπας

Κατά την ειδησεογραφία:
«Ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, η δημιουργία μιας αναπτυξιακής τράπεζας κι ενός ειδικού οργανισμού για την αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων», είναι το τρίπτυχο θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το τραπεζικό σύστημα, όπως το περιγράφει ο Γιάννης Μηλιός, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και επικεφαλής της οικονομικής πολιτικής του κόμματος, σε συνέντευξή του στο Left.gr.
Με αφορμή την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και την έντονη κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική πολιτική, σχετικά με τη συζήτηση για επιστροφή των τραπεζών στους ιδιώτες, ο κ. Μηλιός τονίζει ότι οι προτάσεις του κόμματός του βασίζονται σε τρεις πυλώνες:

Δημόσιος έλεγχος
α) «Πρώτον, ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος. Ο δημόσιος χαρακτήρας, όχι γιατί είμαστε λάτρεις του δημοσίου "έτσι και αλλιώς", αλλά γιατί είναι προϋπόθεση για να ασκηθούν διαφορετικές πολιτικές.
Σχόλιο: Αποτελεί πρόοδο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει πως δεν είναι λάτρης του δημοσίου. H πρόοδος όμως φαίνεται πως τελειώνει με την παραπάνω φράση. Ο όρος όμως «χρήση των τραπεζών για να ασκηθούν διαφορετικές πολιτικές» χρειάζεται συζήτηση τόσο για το τι μπορεί να κρύβει όσο και για τα πιθανά αποτελέσματα.
Η δουλειά και ο ρόλος μιας τράπεζας στην οικονομική δραστηριότητα είναι απλός

Όταν διωχθεί ο Πειραιώς

Ο Φίλιππος Λοϊζος, που έγινε γνωστός ανά το πανελλήνιο ως Γέροντας Παστίτσιος, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα μηνών για περιύβριση θρησκεύματος κατ΄ εξακολούθηση. Υποθέτω ότι αν ο νομοθέτης έδινε τη δυνατότητα για υποχρεωτικό εγκλεισμό σε μοναστήρι με σκοπό την κατήχηση, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο δεν θα είχε ενδοιασμούς ως προς την επιβολή της ποινής. Εννοείται ότι πρόκειται για μία απόφαση που εκφράζει απολύτως το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Ήταν δεκάδες χιλιάδες οι συμπολίτες μας που απευθύνθηκαν στις Αρχές ζητώντας τη σύλληψη και την παραδειγματική τιμωρία του βλάσφημου.

Βέβαια σε σας η καταδίκη του Λοΐζου προκαλεί έκπληξη, ένα μικρό ή μεγάλο σοκ. Ίσως να συνεγείρει και το θρησκευτικό σας συναίσθημα-ακόμα και αν δεν πιστεύεις, σταυροκοπιέσαι αυθορμήτως. Διότι σήμερα μπορείς να καταδικαστείς για περιύβριση θρησκεύματος, αλλά δεν θα πειραχτεί ούτε τρίχα από τα μαλλιά σου αν αρθρώσεις λόγο μίσους εναντίον απίστων ή ομοφυλόφιλων. Ο Παστίτσιος καταδικάζεται. Οι επιφανείς ιεράρχες της τηλεοπτικής αρένας δεν εισπράττουν ούτε επίπληξη. Δεν προβλέπεται. Η περιύβριση θρησκεύματος ελέγχεται ποινικά. Τα κηρύγματα μίσους όχι, ακόμα. Υποτίθεται, βέβαια, ότι το αντιρατσιστικό θεσμικό πλαίσιο θα θέτει φραγμούς και θα επισύρει διώξεις. Τη μέρα που θα διωχθεί ο Πειραιώς να μας ξυπνήσετε νωρίς, να πάμε να χτυπήσουμε τις καμπάνες. 
Κώστας Γιαννακίδης/protagon.gr

Take Five (17-1-2014)

mhmadas.blogpot

 

1. Καταπληκτική ιδέα η «Λευκή Εβδομάδα» των σχολείων προς τόνωση του εσωτερικού τουρισμού. Προτείνω να μετονομαστεί σε «Κόκκινη Εβδομάδα», να μεταφερθεί τον (κόκκινο) Οκτώβρη και να συνδυαστεί με τις εποχιακές καταλήψεις. Οι καταληψίες  και όσοι τους συνδράμουν, μπορούν να βάζουν ένα λουκέτο στην πόρτα και ένα πανώ στα κάγκελα και να ξεχύνονται μετά στις εξοχές. Στα σοβαρά τώρα. Η υπόθεση των σχολικών εκδρομών είναι πολύ σοβαρή, αλλά όπως και ολόκληρη η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται στην πλάκα. Βόλτες σε εμπορικά κέντρα και καφετέριες, σκυλάδικα και night clubbing, παντός είδους πιώματα, αρκεί να χαθεί μάθημα, να αποδράσουν τα παιδιά από το αφόρητο σχολείο. Αν θέλουν να τονώσουν το χειμερινό τουρισμό ας κοιτάξουν να οργανωθούν καταλλήλως και να προσελκύσουν ξένους που και την οικονομική δυνατότητα έχουν και θα ενθουσιαστούν από την ελληνική ύπαιθρο, που λόγω της ηπιότητας του χειμώνα μας είναι παράξενα όμορφη αυτήν την εποχή. Όσο για τα σχολεία, αν θέλουν ωφέλιμες εκδρομές, ας τις συνδυάσουν με δραστηριότητες και διδασκαλίες μέσα στη φύση, πεζοπορείες, παιχνίδια, μαγειρέματα, κοινοβιακή ζωή κλπ. Αν κάτι έχουν ανάγκη τα παιδιά των μεγάλων πόλεων δεν είναι τα σκυλάδικα της Ρόδου ή της Θεσσαλονίκης αλλά η ζωή στην ύπαιθρο, δίπλα στο ποτάμι, μέσα στο δάσος. Επιστροφή στη φύση.

2. Η ΝΔ έχει ιστορική ευκαιρία να αλλάξει το παράδειγμα στο εκλογικό παιχνίδι των αυτοδιοικητικών εκλογών, πηγαίνοντας πάσο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Να μη δώσει κανένα χρίσμα και να σκρηνάρει πάνω στους Καμίνη και Μπουτάρη, οι οποίοι κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι. Αμφότεροι είναι επιτυχημένοι δήμαρχοι. Ευρωπαίοι, σοβαροί, εργατικοί, δημοκρατικοί, βοήθησαν τα μέγιστα στην εμπέδωση  κλίματος πολιτικής σταθερότητας και αλληλεγγύης στις πόλεις τους. Δεν θα βρει καλύτερους, μόνο χειρότερους. Είναι μια θαυμάσια

Πώς καταρρίπτεται ο ρατσισμός σε 2 λεπτά

via

Repo(we)r Greece

Ανανεώνοντας το Ελληνικό διαβατήριο


 Συνέντευξη με τον Αλέξανδρο Κωστόπουλο από το Repo(we)r Greece.   

Νομίζω ξεκινώντας πρέπει να μας συστήσετε το Repo(we)r Greece, για όσους δεν το γνωρίζουν και όπως εσείς το εμπνευστήκατε και το αντιλαμβάνεστε...
 - O βασικός στόχος του Repo(we)r Greece είναι η ενίσχυση νέων αντιλήψεων και η αντιμετώπιση των αρνητικών στερεοτύπων που επικρατούν για την Ελλάδα στην διεθνή κοινότητα. Αυτό που κάνει είναι να αναζητά ιστορίες-τεκμήρια από την επιχειρηματικότητα, την παιδεία και την κοινωνία που δείχνουν ότι η Ελλάδα προχωράει, δημιουργεί και συνθέτει λύσεις. Μέσα από συζητήσεις και δράσεις σε συνεργασία με εκπαιδευτικά ιδρύματα, fora και δεξαμενές σκέψης σε χώρες στρατηγικού ενδιαφέροντος, οι ιστορίες αυτές καλούνται να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν είναι οι αποτυχίες ή τα συμφέροντα λίγων, αλλά οι ικανότητες, η δημιουργικότητα και τα επιτεύγματα των πολλών. Φανταστείτε το σαν μια πλατφόρμα όπου όσοι πιστεύουμε ότι δεν μας ορίζουν οι αποτυχίες κ οι αντιλήψεις του χθες, όσοι προσπαθούμε να προχωρήσουμε μπροστά. 

Πότε και πως γεννήθηκε αυτή ιδέα για την πρωτοβουλία αυτή; Ποια ήταν η στιγμή που καθόρισε πως κάτι τέτοιο έπρεπε να ξεκινήσει; Θυμάστε κάτι χαρακτηριστικό που να έγινε κίνητρο; 
- Το RepowerGreece ξεκίνησε πολύ απλά επειδή πιστεύουμε ότι τόσο ΕΜΕΙΣ όσο και συνολικά η χώρα μας, δεν μπορεί να ορίζεται μέσα από μία μνημειώδη συστημική κρίση αντιλήψεων και προτεραιοτήτων. Πιστεύουμε ότι για κάθε μία αρνητική ιστορία που συνέβαλε στην εδραίωση του αρνητικού προφίλ υπάρχουν πολύ περισσότερες θετικές που αντανακλούν την Ελλάδα. Μια χώρα που

Greeky...

Tο ποτάμι έχει μπει σ’ ένα δρόμο που είναι δύσκολο να σταματήσει (;)

 Φώτης Γεωργελές /athensvoice.gr

 Edito 465

Τα τελευταία 4 χρόνια στη χώρα μας διεξάγεται ένας κανονικός πόλεμος. Στη Βουλή, στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα κόμματα διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το χρέος, την τρόικα, τις δόσεις, τη Μέρκελ, τα μνημόνια, ποιος θα τα διαπραγματευτεί και ποιος θα τα σκίσει. Πίσω από αυτό τον ψεύτικο πόλεμο εντυπώσεων για το φιλοθεάμον κοινό, δίνονται οι πραγματικές μάχες.

Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Υπουργοί, από τα σημαντικότερα ονόματα της μεταπολίτευσης, βρίσκονται στον Κορυδαλλό ισόβια. Βουλευτές, στελέχη των κομμάτων, οδηγούνται στον εισαγγελέα ο ένας μετά τον άλλον. Δήμαρχοι δικάζονται και οδηγούνται στις φυλακές, νομάρχες καταδικάζονται και καθαιρούνται από τα αξιώματά τους. Τουλάχιστον 4 ιδιοκτήτες τραπεζών έχουν ήδη οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Οικονομικοί παράγοντες από τους μεγιστάνες της μεταπολίτευσης, εφοπλιστές, εκδότες, επιχειρηματίες που ελέγχουν με τις συμμετοχές τους το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, αντιμετωπίζουν βαριές ποινές. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων συνδικαλιστικών σωματείων της χώρας είναι υπό δικαστική εκκρεμότητα. Δεκάδες στελέχη των ενόπλων δυνάμεων οδηγούνται στη δικαιοσύνη για τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Οι γεωργικοί συνεταιρισμοί ερευνώνται και αποκαλύπτεται σωρεία σκανδάλων. Ακολουθούν οι ΜΚΟ. Οι πληροφορίες λένε ότι έρχεται η σειρά 40 δημάρχων. Ονόματα νέων πρώην υπουργών έρχονται στο προσκήνιο, συζητιούνται ήδη φωναχτά. Αρχηγοί κομμάτων αντιμετωπίζουν κατηγορίες για φοροδιαφυγή και παράνομη χρήση των κοινοτικών κονδυλίων, βουλευτές

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι

Με τις φωτογραφίες των παιδιών που χαιρετούν ναζιστικά, πλάι σε γονείς ή μεγαλύτερους φίλους να κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης προκαλώντας σοκ και θυμό, καταφεύγουμε ξανά στο κείμενο σταθμό του Μάνου Χατζιδάκι για τον φασισμό και τον ρατσισμό. Ως αντίβαρο αλλά και ως οδηγό.


Πρόκειται για κείμενο που έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993, για το πρόγραμμα της αντιναζιστικής συναυλίας που έδωσε η Ορχήστρα των Χρωμάτων με έργα των Κουρτ Βάιλ, Λιστ και Μπάρτοκ

«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του...».
«... Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά

Μαθαίνοντας τον διάλογο

Η κουλτούρα των συναινέσεων απέναντι στον λαϊκισμό και το πολιτικό μίσος

Αντιγόνη Λυμπεράκη από τα ΝΕΑ via

Υπάρχει πραγματική εναλλακτική στη λιτότητα;

Πως θα καταφέρουμε να σταματήσουμε να φορτώνουμε τα βάρη στα παιδιά μας;

Αρκεί να αυξήσουμε τις εξαγωγές για να μετασχηματιστεί η ελληνική οικονομία; Με ποιές δημόσιες υπηρεσίες θα χτίσουμε τη νέα δημόσια διοίκηση;

Ποιο φορολογικό σύστημα εξασφαλίζει ότι το κράτος θα συλλέγει έσοδα με δίκαιο τρόπο, και χωρίς να σκοτώνει την επιχειρηματικότητα;

Γιατί η κοινωνική πολιτική δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως περίσσευμα και φιλοδώρημα; Τι μας επιφυλάσσει η Τραπεζική Ένωση;

Τι κοινωνία, τι οικονομία, τι κράτος θέλουμε;

Αυτά τα ερωτήματα αναζητούν απαντήσεις. Για να γίνουν οι απαντήσεις κοινωνικές επιλογές, χρειάζεται διάλογος ΚΑΙ συνεργασία. Δηλαδή, χρειάζεται μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα.

Κι όμως, ένας από τους μεγάλους ηττημένους της ελληνικής κρίσης είναι η πολιτική μας κουλτούρα. Βουτηγμένο στην πόλωση, το ελληνικό πολιτικό σύστημα λειτουργεί πιο εύκολα όταν πλειοδοτεί σε λαϊκισμό, εξουθενώνει τον

Οι σκιέρ του μέλλοντός μας

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Οταν μια χώρα έχει αποφασίσει να προοδεύσει, όταν οι πολιτικοί της ταγοί ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία, όπως ο Βοναπάρτης τις θέσεις του πυροβολικού ξημερώματα στο Αούστερλιτς, καμία τροχοπέδη δεν υπάρχει περίπτωση να την εμποδίσει. Ως εκ τούτου, δύο ολόκληροι υπουργοί, ο της Εθνικής Παιδείας και η του επίσης εθνικού Τουρισμού, την Παρασκευή θα αποφασίσουν εξ αδιαιρέτου για τη «λευκή εβδομάδα» που θα φέρει τη μαθητιώσα νεολαία πιο κοντά στην πανάρχαια παράδοση του τόπου, το σκι. Διότι, ως γνωστόν, και παρά τις επίμονες προσπάθειες Ελβετών και λοιπών ξενέρωτων αλπικών λαών να καπηλευθούν την ιστορία μας, αγώνες σκι καταγράφονται από τους αρχαιολόγους στις κορυφές του Ταϋγέτου, όπου και ευρέθη το πρώτο δωρικό πέδιλο. Υποθέτω δε ότι η «λευκή εβδομάδα» γίνεται στο πλαίσιο της σχολικής επιμόρφωσης, επισκέψεων μουσείων και σαλέ ανά την επικράτεια. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναδειχθεί και η πολιτική διορατικότητα του κ. Μιχάλη Λιάπη, ο οποίος, αντί να χτίσει αυθαίρετο πάνω στο κύμα, ως είθισται, ανήγειρε παραδοσιακό σαλέ στα ιστορικό Μεγάλο Χωριό της επίσης ιστορικής Ευρυτανίας. Πόσα έχουν να μάθουν οι μαθητές που θα το επισκεφθούν κατά τη διάρκεια της «λευκής εβδομάδος», τι έχουν να ακούσουν τα απονήρευτα αυτάκια τους και ποιες εντυπώσεις θα αποκομίσουν από την προσωπικότητα του οραματιστή επιχειρηματία, υποθέτω ότι θα το μάθουμε από τις εκθέσεις που θα γράψουν αμέσως μετά, για να προλάβουν τις πασχαλινές τους διακοπές. Ειρήσθω εν παρόδω, δεν αντιλαμβάνομαι τα κακεντρεχή σχόλια όσων κατηγορούν τον άδολο πανδοχέα για τις επιδοτήσεις. Ο άνθρωπος πάντα ευρωπαϊστής ήταν και πάντα υποστήριζε με πολιτική παρρησία και όση ευφυΐα μπορεί να διαθέσει ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα ποσότητας σχολικών ωρών. Αν τη «λευκή εβδομάδα» την παραχωρούσαν τα σχολεία για

Λευκή εβδομάδα

Ανδρέας Πετρουλάκης/protagon.gr

Ένα ποτό πριν, ένα τσιγάρο μετά. gr2014eu.

sabotaz33.blogspot.gr


Την 1η ιουλίου η πολιτική στην ευρώπη 6 μήνες μετά δεν θα έχει αλλάξει ούτε γραμμή. Η ιστορία της ευρωπαϊκής ένωσης θα γράφει για έξι μήνες κενό. Ελληνική προεδρία της ευρωπαϊκής ένωσης gr 2014 eu, μια βαρετή διεκπεραίωση ακόμη... «εντολή σαμαρά». Για να είμαστε πιο δίκαιοι στην κριτική μας, θα προστεθούν ακόμη 6 μήνες στις κενές σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας των τελευταίων ετών. Δεν μπορείς να απαιτείς από ανίκανους να σου γράψουν ιστορία...

Συνήθως η δύναμη και η αξία κάποιου τονίζεται όταν είναι πεσμένος στο ριγκ κάτω. Όταν για να σηκωθεί σχεδιάζει την απάντησή του. Αν αξίζει θα σταθεί στα πόδια του και θα ξαναπέσει πάλι κάποια στιγμή και θα ξανασταθεί. Αν αξίζει θα σηκωθεί και θα παλέψει, θα κάνει προτάσεις και θα πολεμήσει για αυτές. Μπορεί να σηκώσει το χέρι για να ζητήσει βοήθεια να σηκωθεί. Αλλά μπορεί και να σηκώσει το χέρι για να ζητήσει λαλάκια και να παραμένει κάτω για να τα φτάσει πεταμένα και σκυμμένος. Τι νομίζετε ότι κάνουμε τα τελευταία χρόνια;
Οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί από την ελληνική βουλή από τον μάιο 2012 και την εμμονή όλων των ταγών για εκλογές είναι οι εξής... καμία. Καμία απολύτως. Και κατά τη διάρκεια της 6μηνης προεδρίας δεν έχουμε ούτε μια πρόταση να κάνουμε στα υπόλοιπα ευρωπαία. Κάτι έστω για την ευρώπη των λαών...
Η Καντίτσα Σάνκο φέτος θα είναι 28 ετών και πιθανόν να δούλευε ακόμη στο

Η μυθοπλασία τελικά κρύβει επιτυχώς τις νοητικές νεοπλασίες.

Σινιάλο
Δεν χρειάζεται πλέον να περιαυτολογήσει κανείς για το πού οδηγείται το συναισθηματικό λάφυρο των αμετανόητων ιδεολόγων. Με ρυτίδες ρεπουμπλικάνου θεματοφύλακα, με ύφος εφάμιλλο του επάρατου Henry Cabot Lodge, αναπαράγοντας καθημερινή εκμηδένιση για την διαιώνιση της μαρξιστικής αποτυχίας, συγχέοντας τον χρόνο με την αθανασία μίας b-movie πρακτικής, η οποία απολαμβάνει τις θυμικές εντάσεις για την ένταξη στο μονήρες οικόπεδο της αφηρημένης γλώσσας, οι οικολόγοι της ράθυμης υποκουλτούρας των ’80s, αλλάζουν ρούχα, λεξιλόγιο και περούκες πολιτιστικής ύφεσης, για το τελευταίο χαρτί που θυμίζει άσο: εφόσον το σχέδιο οδηγήσει στην αποτυχία, η επόμενη κίνηση θα ψάξει στην σοφίτα του βαθιά συντηρητικού βίου. Εμπρησμοί και κυνηγητό με τους συναδέλφους μπάτσους· απηνής λογοκρισία μεταξύ ετερόκλητων βίων.

Οι ψηφοφόροι του δικομματισμού, τα καμένα μυαλά των αναρχοφασιστών και οι μισάνθρωποι αλληλέγγυοι τσοπάνηδες του κρατικοδίαιτου ονείρου και του πλούτου χωρίς νόμιμη απόδειξη, χαζεύουν την πράσινη τσόχα της θλιβερής κλειτορίδας που λέγεται «Ελλάς». Με γελοία ανωτερότητα, καθότι ατιμώρητοι, κενόδοξοι και χαιρέκακοι, οι στρατευμένοι στρουθοκάμηλοι θυμίζουν τους πολίτες τρίτης κατηγορίας στα κείμενα του Πλάτωνα. Σταλινικοί, συριζοφασίστες, επαρχιωτικά

Χριστόδουλος Ξηρός ή, όταν μπερδέψαμε τον Κοεμτζή με τη 17 Νοέμβρη.

Θεόδωρος Ζαρέτος/metarithmisi.gr
Πριν οτιδήποτε άλλο πρέπει να σας σεντράρω μια declaration vertical πως δεν είμαι κάνας νομομαθής και γι αυτό όσα διαβάσετε μην τα πάρετε σαν τίποτα φιλοσοφίες και τέτοια. Μοναχά απορίες κι ανησυχίες ενός πολίτη είναι, για την ουσία και τη λειτουργία της Δημοκρατικής μας της Πολιτείας.
Αμέσως μετά την απόδραση του κυρίου Χριστόδουλου Ξηρού (το «κυρίου» το χρησιμοποιώ επειδή είμαι ένας comme il faut γραφιάς στη Μεταρρύθμιση παρακαλώ και όχι καμιά άξεστη πολιτική τσοκαρία) έγιναν τα εξής δύο σημαντικά σημαίνοντα και σημαινόμενα (άλα-τις και σημειολογία η μετριότης μου):

Πρώτο: Κάποιος ολωσδιόλου δικηγόρος ονόματι Ραγκούσης δήλωσε πως το παιδί ήτανε πολιτικός κρατούμενος και δεν άντεξε άλλο να βλέπει πίσω από τα σίδερα ν’ αλωνίζουνε οι δυνάμεις του μνημονίου κι αυτό να κάθεται άπραγο ξέροντας πως τα άλλα τα παιδιά που είναι «έξω» τονε περιμένουνε να τα οργανώσει κατά πως του ‘χε μάθει ο κύριος Κουφοντίνας από τας Σέρρας και ο κύριος Γιωτόπουλος εκ της πόλεως του Φωτός.
Την έκανε λοιπόν και γούστο του και καμποϊλίκι του παιδιού να μη χαμπαριάζει πως οι οχτροί του ήτανε αυτοί που εγγυόντουσάνε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του μέσα στη στενή, τελεία και παύλα. Εδώ να πούμε πως άλλο Ελευθερία κι άλλο ελευθερίες αλλά αυτά σε άλλο άρθρο.
Δεύτερο: Στα ΜΜΕ (λέμε τώρα) άρχισε μια κουβέντα άμα πρέπει ή δεν πρέπει να παίρνουνε άδεια οι δολοφόνοι (κακώς δηλαδής, αφού ο Ραγκούσης ξεκαθάρισε πως το παιδί δεν ήτανε δολοφόνος, κρατούμενο για τα πολιτικά του φρονήματα ήτανε, κάτι σαν τον Μπελογιάννη δηλαδής, πρωτού τονε καθαρίσουνε αξημέρωτα οι «νικητές» χωρίς να τούχουνε δώσει ούτε μία άδεια οι αναξιοπρεπείς.
Πάμε λοιπόν στο πρώτο:

Τατσόπουλος: τα όρια της ελεύθερης έκφρασης

Δημήτρης Φύσσας/athensvoice.gr
Ο συγγραφέας κ. Πέτρος Τατσόπουλος υποχρεώθηκε ν΄ αποχωρήσει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (του οποίου δεν ήταν μέλος), και είναι πλέον (ένας ακόμα) ανεξάρτητος βουλευτής.

Η προσχηματική αιτία είναι ότι δήλωσε τα εξής για τη 17 Νοέμβρη: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται στη φυλακή για τις ιδέες τους, αλλά γιατί σκότωσαν 23 ανθρώπους πισώπλατα. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι μπήκαν φυλακή ως δολοφόνοι και όχι ως αγωνιστές, ούτε ως μέτοχοι επαναστατικής δράσης. Υπάρχουν άνθρωποι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να βλέπουν με συμπάθεια τις ιδέες αυτών των ανθρώπων. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν, από τις δηλώσεις τους ότι θεωρούσαν τον Ξηρό πολιτικό κρατούμενο. Αλλά δεν είναι η κυρίαρχη αντίληψη στο ΣΥΡΙΖΑ».

Ρωτάω: υπάρχει κανείς που διαφωνεί μ΄ αυτή τη διατύπωση; 
Απάντηση: κανένας. Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη ψεύτικη στα λόγια του. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι τη φράση «Τα μέλη της 17 Νοέμβρη είναι δολοφόνοι και όχι πολιτικοί κρατούμενοι», την υπογράφει το 100% των μελών, φίλων και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ; Θα ΄λεγα μάλιστα ότι στρατιωτικές επιχειρήσεις τύπου Χαλκιδικής, που έχουν την πλήρη κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν επίσης τρομοκρατία - αλλά αυτό είναι δική μου πρόσθεση.
Επομένως ο βουλευτής υποχρεώθηκε σε αποχώρηση για κάποιον ή κάποιους από τους εξής λόγους:

1. Ο κ. Τατσόπουλος λέει μια αλήθεια που ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ

Το χωράφι και το σπίτι

Μια διδακτική αλληγορία για τους εμπορεύσιμους και μη κλάδους της οικονομίας.

του Γιώργου Καραβάνα/mhmadas.blogspot
Ας πούμε πως έχουμε μια πολυμελή οικογένεια, που ζει σ’ ένα σπίτι και κερδίζει τα προς το ζην από ένα χωράφι. Κάποιοι από την οικογένεια δουλεύουν στο χωράφι: οργώνουν, σπέρνουν, θερίζουν, πουλάνε – ασχολούνται δηλαδή με την παραγωγή νέου πλούτου. Κάποιοι άλλοι μεριμνούν για τα απαραίτητα, ώστε να υπάρχει οικογένεια: φροντίζουν το σπίτι, αγοράζουν και μαγειρεύουν φαγητό, με μέρος των χρημάτων που το χωράφι παράγει. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που το χωράφι παράγει, πηγαίνουν εκεί! Μικρό μόνο μέρος περισσεύει, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επένδυση και ανάπτυξη της οικογενειακής επιχείρησης: να αγοραστούν νέοι σπόροι, να βελτιωθούν τα αρδευτικά συστήματα, να αγοραστούν περισσότερα στρέμματα.

Σε μια περίοδο καλών σοδειών, η οικογένεια βελτίωσε κατά πολύ τη διαβίωσή της: αγοράστηκαν μεγαλύτερα κρεβάτια, καινούργιος καναπές, πιο σύγχρονη τηλεόραση. Και το χωράφι βελτιώθηκε κάπως, αλλά όχι πολύ. Ήταν κι ο δανεισμός ευκολότερος, ήταν κι η ζωή γλυκιά. Κάποια στιγμή, οι δανειστές αποφάσισαν να πάψουν να δανείζουν την οικογένεια. Πρώτον, είχαν πάθει αλλού ζημιά και τα διαθέσιμα προς δανεισμό κεφάλαια είχαν μειωθεί. Δεύτερον, είχαν μπει στον ανταγωνισμό και άλλες οικογένειες, που είχαν μάθει να δουλεύουν κάτω από σκληρότερες συνθήκες. Τρίτον και σπουδαιότερο, η οικογένεια δεν έπειθε πως οι