Βαρέθηκα τις φλυαρίες ηλικιωμένων

 Λεωνίδας Καστανάς
 Είδα και συνεχίζω να βλέπω το ΠΟΤΑΜΙ με συμπάθεια και ενδιαφέρον.  Τίμησα από τους πρώτους την απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να κάνει το βήμα και να βγει μπροστά. Ενθουσιάστηκα με την νέα γενιά που το αγκάλιασε. Ακούω από παντού την πρόθεση πολλών φίλων να το ψηφίσει και γουστάρω. Ελπίζω στην οργάνωσή του και στην στέρεη εγκατάσταση αυτού στην πολιτική σκηνή. Αλλά αναμένω και τόλμη. Παρέμβαση στα καθημερινά με θάρρος και παρρησία. Διατύπωση κρυστάλλινων θέσεων για τα μικρά και τα μεγάλα που μας ταλανίζουν. Στο νέο δεν αξίζουν οι υπεκφυγές ούτε οι φυγομαχίες. Γιατί δεν πήρε θέση στο Πολυνομοσχέδιο που περιλάμβανε κάποιες απαντήσεις σε χρόνια ερωτήματα του ελληνικού κράτους; Η πολυσυλλεκτικότητα  δεν προϋποθέτει αμφισημία. Το πάθημα της ΔΗΜΑΡ δεν πρέπει να διαφεύγει των συντελεστών του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Στη φάση που βρισκόμαστε πρέπει να πούμε τα πράγματά με το όνομά τους. Γιατί είναι συμφέρον όλων να γίνει η χώρα αυτή σύγχρονη και ευρωπαϊκή. Οι στρεβλώσεις που κάλυπταν ομάδες, συντεχνίες και άνομα συμφέροντα είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να
συνεχιστούν. Αν βγούμε στις αγορές χωρίς μεταρρυθμίσεις θα κλατάρουμε, θα τσακιστούμε μόνοι μας. Και τότε θα την πληρώσουν όλοι. Χρόνια τώρα συντηρούσαμε την αρρώστια υποκρινόμενοι ότι αυτή είναι η δική μας υγεία. Η παγκόσμια κρίση έστειλε πρώτους εμάς ένα βήμα πριν από τον τάφο. Και ο τάφος είναι πάντα εδώ.

 Ο κόσμος της λεγόμενης κεντροαριστεράς στέκει και περιμένει να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του. Απελπισία και κατήφεια. Ελπίζει μόνο σε άνετες νίκες των Καμίνη και Μπουτάρη για να φωνάξει ένα «παρών». Γιατί τόσο η ΕΛΙΑ όσο και η ΔΗΜΑΡ αναμένεται να καταποντιστούν. Δικαίως, αφού δεν έχουν και τίποτα καινούργιο να παρουσιάσουν. Το ψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ αποπνέει μια απερίγραπτη μπαγιατίλα και απορώ με σοβαρούς φίλους που επέλεξαν να εμπλακούν μαζί του. Πάνε γυρεύοντας να απαξιωθούν τελείως; Το άλλο της ΕΛΙΑΣ έχει μερικά νέα και πολύ αξιόλογα  «παιδιά», γεμάτα ενθουσιασμό. Αλλά η πασοκίλα που αποπνέει το σχήμα απειλεί να τα εξουθενώσει. Είμαι μαζί τους γιατί το αξίζουν. Δυστυχώς οι (58) δεν τόλμησαν να βγουν μπροστά. Με το Σταύρο Θεοδωράκη front man, μια βεντάλια δυνατών, νέων και άφθαρτων στελεχών και θέσεις λεπίδι μπορούσαμε να μαζέψουμε όλο το χαρτί.  Οι εξελίξεις δικαιώνουν όσους το φωνάζαμε από την αρχή. Τώρα περιμένουμε να ηττηθούν τα σχήματα του χώρου για να ανοίξει και πάλι η συζήτηση.  Των πεθαμένων; Φοβάμαι ότι αν το ΠΟΤΑΜΙ πάει όσο καλά δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Ας είναι. Μπορεί και νάναι για καλό. Μπορούμε να βοηθήσουμε και από άλλα μετερίζια. Αρκεί να παίξουμε ουσιαστικά. Βαρέθηκα τις φλυαρίες ηλικιωμένων. 
mhmadas.blogspot