Η ακινησία

The Books' Journal 
editorial  Μάιος 2013 /fb

Πριν δυο χρόνια και κάτι, τον Μάρτιο 2011, ο Θόδωρος Πάγκαλος φέρνει στο Υπουργικό Συμβούλιο τη λίστα με 281 οργανισμούς του Δημοσίου προς συγχώνευση ή κατάργηση. Είχε ήδη διαπραγματευθεί με τους εποπτεύοντες υπουργούς και είχε συμφωνηθεί η απομάκρυνση περίπου 9.000 υπαλλήλων, με ευνοϊκό πακέτο αποχώρησης. 
Το έργο είχε ανατεθεί στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης από τον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου, το φθινόπωρο 2010. Ο πληθωρικός κ. Πάγκαλος είχε ήδη προετοιμάσει την κοινή γνώμη με τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις υπομνήσεις πως «δεν υπάρχει συνταγματικό κώλυμα απομάκρυνσης δημοσίων υπαλλήλων όταν καταργείται ένας οργανισμός» – υπάρχει ρητή πρόβλεψη απομάκρυνσης στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, θα προσθέταμε.
Όλα έτοιμα, λοιπόν! 
Πλην όμως, η πελατειακή ψυχή κάποιου υπουργού τον οδήγησε σε βέτο. Η μεταρρυθμιστική αποφασιστικότητα του τότε πρωθυπουργού πήγε περίπατο. Η κατάργηση των οργανισμών και η με ευνοϊκούς όρους απομάκρυνση δημοσίων υπαλλήλων, αυτόχρημα, μεταλλάχθηκε στην αλήστου μνήμης εφεδρεία, η οποία ανετέθη στον Δημήτρη Ρέππα. Το αποτέλεσμα, γνωστό: μόλις 56 υπάλληλοι έγιναν έφεδροι και μέχρι το τέλος του χρόνου είχαν αποκατασταθεί με δικαστικές αποφάσεις. 
Τον Αύγουστο 2012, στην προσπάθεια επαναφοράς σε τροχιά του προγράμματος σταθερότητας, ο Αντώνης Μανιτάκης ανασύρει την ίδια λίστα Παγκάλου και αναγγέλλει τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις των 281 οργανισμών. Λίγο αργότερα, μέσω κύκλων του υπουργείου του, μας ενημερώνει πως μόλις 28 υπάλληλοι μπορεί να απομακρυνθούν με τη μνημειώδους εκτάσεως παρέμβασή του! Μέσα Απριλίου 2013, ο ίδιος κ. Μανιτάκης, αφού είχε συμφωνήσει στην απόλυση 15.000 υπαλλήλων ώς το τέλος του 2014, δήλωσε πως θα μελετηθεί η μείωση του Δημοσίου η οποία μπορεί να προκύψει από συγχωνεύσεις/καταργήσεις οργανισμών. 
Θα περάσει ένας χρόνος ακόμη με αερολογίες πάνω σε γελοία οργανογράμματα τα οποία φτιάχνονται ανάποδα: ανακαλύπτονται κουτάκια όσα και οι έχοντες βαθμό τμηματάρχη και τελειώσαμε! 
Ας πει κάποιος, επί τέλους, στους επίδοξους σωτήρες μας πως από το αλήστου μνήμης υπουργικό συμβούλιο του Μαρτίου 2011 έχουν βρεθεί στο δρόμο περίπου 800.000 συμπολίτες μας. 
Όλοι από τον ιδιωτικό τομέα που καταρρέει, ενώ τα τρία κόμματα της σωτηρίας της πατρίδας δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εφαρμόσουν τους νόμους για να συγκληθεί ένα δευτεροβάθμιο πειθαρχικό για τους επίορκους του Δημοσίου. 
Ας πει κάποιος, επί τέλους, πως ο φαλιρημένος εργοδότης ήταν το Δημόσιο, όχι οι
125.000 επιχειρήσεις που αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο και οι 60.000 ακόμη που αναμένεται να κλείσουν μέχρι το τέλος του χρόνου.

Η ιστορία με τους οργανισμούς του Δημοσίου που κλείνουν –χωρίς λόγο φαίνεται– είναι αποκαλυπτική. 
Η κυβέρνηση δεν θέλει να αλλάξει τίποτε! 
Η μόνη σωτηρία που επιχειρείται είναι αυτή των πελατειακών δικτύων που θα επιτρέψει στους κομματικούς μηχανισμούς να διαχειρίζονται τις καρέκλες πάνω στα ερείπια της κοινωνίας. 
Η φοροκαταιγίδα που φέρνει τη διάλυση των πάντων χρεώνεται στην τρόικα που τους «πατάει στο λαιμό» και οι σωτήρες διαγκωνίζονται στην επικοινωνιακή διαχείριση με μπόλικη αντίσταση και οπωσδήποτε φιλολαϊκότητα! 
Ας μην ξεχνάμε επίσης πως όλοι τους τραβούν κόκκινες γραμμές τις οποίες με ευκολία περνούν με προπαγανδιστικές κορόνες.
Τι να πρωτοθυμηθούμε από την πρόσφατη διαπραγμάτευση με την τρόικα; 

1. Η ενδεχόμενη διατήρηση του χαρατσιού είναι «νέο μέτρο» – είναι απαράδεκτο να εισπράττεται από τη ΔΕΗ.
Διατηρήθηκε και θα εισπραχθεί από τη ΔΕΗ! 
Μειωμένο οριζόντια κατά 15%, αλλά με επέκταση στα εκτός σχεδίου –δεν είναι μόνο βίλες εκτός σχεδίου αλλά και δεκάδες χιλιάδες σπίτια βιοπαλαιστών–, υπολογιζόμενο με βάση την εμπορική αξία του ακινήτου (του 2009 πιθανότατα, δεδομένου ότι δεν γίνονται πράξεις), με νέες αντικειμενικές αξίες που θα ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο, με διορθώσεις στις πονηριές κάποιων δήμων που κατέγραφαν μειωμένες επιφάνειες. 
Θα πληρώνουν χαράτσι και οι ιδιοκτήτες από τους οποίους νοικιάζει ακίνητα το Δημόσιο – πάει και το κίνητρο των διευκολύνσεων στο νοίκι!

2. Βομβαρδιζόμαστε από τα χαρμόσυνα νέα των ρυθμίσεων ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο. 
Πλην όμως, όσοι από τους συμπολίτες μας βρίσκονται σε πραγματική δυσπραγία μη δυνάμενοι να εξοφλήσουν τις οφειλές τους αποκλείονται. Οφελούνται όντως οι μικροοφειλέτες, μέχρι μερικές χιλιάδες ευρώ. 
Όμως όλοι οι επιτηδευματίες και μικροί επιχειρηματίες οδηγούνται στο κλείσιμο των δραστηριοτήτων τους. Στο δρόμο και οι υπάλληλοί τους!

3. Πανηγύρια για τη ρύθμιση των στεγαστικών δανείων! 
Πλην όμως, μπορεί να ρυθμιστούν μόνον τα εξυπηρετούμενα και για ακίνητα αξίας μέχρι 180.000 ευρώ – ένα διαμέρισμα 80 τετραγωνικών στο Χολαργό, δηλαδή. 
Η πλήρης διάλυση της μεσαίας τάξης είναι πραγματικότητα για όλους μας, πλην των προπαγανδιστών των τριών κομμάτων που συγκυβερνούν.

Ο επικοινωνιακός καπνός επιχειρεί να κρύψει τις γελοιότητες του κομματικού βολέματος. 
Μετά το γραφείο ευρέσεως εργασίας διευθυντών νοσοκομείων της αριστερής συνιστώσας της κυβέρνησης, γίναμε μάρτυρες της κωμωδίας με τη διοίκηση του ΟΑΕΔ. Το ζήτημα για τους σωτήρες μας δεν είναι οι άνεργοι – είναι ποιος θα διαχειριστεί τα κονδύλια και πώς θα γίνει να είναι τα δικά τους παιδιά που θα σιτίζονται από το Δημόσιο.
Αλλά και στα μεγάλα ζητήματα, ο κρατισμός και η διατήρηση των πελατειακών δικτύων καθοδηγούν την κυβέρνηση ευθύνης. Επεχείρησαν μέσω του περιώνυμου δημόσιου τραπεζικού πυλώνα να κρατήσουν ένα βασικό εργαλείο εξυπηρέτησης πελατών και διαπλεκομένων συμφερόντων. 
Χωρίς δεύτερη σκέψη όλο το κόστος ανακεφαλαιοποίησης του γίγαντα ΕΤΕ/Eurobank περνούσε στους ανυπεράσπιστους φορολογούμενους. 
Ευτυχώς, τους σταμάτησε η τρόικα! 
Τώρα επιχειρείται με την Εθνική Τράπεζα η διατήρηση του κρατικού τραπεζικού εργαλείου σε μικρότερη κλίμακα, με την ανάμιξη του ιδίου του πρωθυπουργού.

Με τούτα και με κείνα, περάσαμε πάλι μια επική και δύσκολη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Νικηφόρα όμως! 
Η μεταρρυθμιστική νέκρα, τα κοινωνιοκτόνα μέτρα και η κομματική ιδιοτέλεια προοιωνίζονται έναν ενδιαφέροντα Ιούνιο. 
Οψόμεθα!