στη γωνια

η κυρια ειναι απο τις νεες καλες φωνες της jazz.καλιφορνεζα.

ειχα μια συζητηση με ενα φιλο,πριν καιρο,λεγοντας του,πως οι μουσικοι πρεπει να θεωρουν το χαρισμα τους ευλογημενο.για το λογο πως αυτο που δημιουργουν,το βλεπουν-ακουν αμεσα.ενα συνεχες trip.ολα καλα μου ειπε.ελα ενα βραδυ στο σκυλαδικο που παιζω,για το προς το ''ζειν'',και μου λες μετα.

δεν εχει αδικο.τελικα,πως γινεται αυτο που κανεις και αγαπας,να ξεθωριαζει;πως αλλαζει η δημιουργια,δινοντας τη θεση της στην αναγκη;στη διαχειριση;ποσοι απο εμας κανουμε κατι που μας αρεσει και στη συνεχεια αγωνιζομαστε να κρατησουμε αυτο που ειναι μια ψευδαισθηση;μια θυμηση δυνατη;

που καταληγουμε;να κυνηγαμε το μεσο.να καθοριζουμε τις σχεσεις μας,την καθε μερα μας,την καλημερα μας,με βαση το αντιτιμο.λυπαμαι που κανω σκεψεις χρωματισμενες με αυτη την ιδιαιτεροτητα για φιλους και συνεργατες.αισθανομαι πως καθε μερα πληρωνω κατι.χανω κατι.νομιζω πως και οι αλλοι,ενδεχομενως να κανουν και αυτοι σκεψεις για εμενα.

μηπως ειναι μια παλια ιστορια αυτη;γιατι οταν εισαι νεος,εχεις ολο τον κοσμο γυρω σου;γιατι δε βλεπεις μεγαλες παρεες μεγαλυτερων σε ηλικια;ειναι τελικα η γωνια το πραγματικο αντιτιμο;