Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη

"Ανακαλύπτω σε αυτή την προχωρημένη μέση ηλικία ότι είμαι μοναχικός τελικά. Μετά τη σοβαρή περιπέτεια με την υγεία μου, που δεν επιτρέπεται να πιω ούτε σταγόνα αλκοόλ, κατάλαβα ότι αυτό ήταν που με βοηθούσε να έχω μια περσόνα πολύ κοινωνική και εξωστρεφή, αλλά κατά βάθος νευρική και τρομαγμένη. Ακόμα και όταν μου αρέσει η παρέα και περνάω καλά και ψιλοφλερτάρω κάποιον, έστω και πλατωνικά, έρχεται μια στιγμή που κοιτάζω το ρολόι μου κι αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να πηγαίνω στο σπιτάκι μου σιγά σιγά."
αρης δαβαρακης στη lifo 24/1/2008

αντε,σιγα σιγα και να μη μας καταλαβουν. διοτι "δεινόν τό γῆρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνον"

--Ο Παύλος και ο γάμος
του Άρη Δαβαράκη απο το protagon.gr


Δηλαδή τώρα, συγγνώμη κιόλας, σε τι θα πείραζε να πάει ο Υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος στον γάμο του παιδικού του φίλου πρίγκιπα Νικόλαου – και ως ιδιώτης αλλά και ως υπουργός, επισημότατα; Η πρώην βασιλική οικογένεια της Ελλάδος δεν έχει διαπράξει καμία από τις παράνομες πράξεις που έχουν διαπράξει τα υπόλογα στην Δικαιοσύνη μεγαλοστελέχη (αλλά και οι τζουτζέδες, προς το παρόν «διαφεύγοντες» σφουγγοκωλάριοι) των δύο μεγάλων «Δημοκρατικών» κομμάτων, δεν έχει σχέσεις με τον ελληνικό πολιτικό υπόκοσμο που καταλήστεψε τον ελληνικό λαό και (αυτό έχει μεγάλη σημασία), είναι μια οικογένεια που, ιστορικά, είχε πολλές ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες στην Ελλάδα αλλά τις τακτοποίησε όλες και ούτε χρωστάει σε κανέναν ούτε διεκδικεί τίποτα – ούτε καν μια ψήφο συμβούλου κάπου στον «Καλλικράτη».


Και στο κάτω-κάτω, για να γίνω και λίγο Ζαμπούνης στη θέση του Ζαμπούνη, δεν είναι «όποιοι κι όποιοι» αυτοί οι άνθρωποι από απόψεως κοινωνικού στάτους και διεθνών επιρροών: Ο πατέρας του γαμπρού, ο τέως βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος, είναι αδελφός της Σοφίας, βασίλισσας της φίλης και εταίρου μας στην ΕΕ, πολυαγαπημένης – και ποδοσφαιρικά ακόμα - Ισπανίας. Η μητέρα του γαμπρού είναι αδελφή της βασίλισσας της άλλης φίλης και εταίρου μας στην ΕΕ, της βορειότερης Δανίας, η οποία είναι μια πολύ τακτική και ευνομούμενη χώρα που μπορεί να μην διαθέτει τόση λαμογιά και μαγκιά όπως του λόγου μας, είναι όμως από κάθε άποψη μια πολύ πιο δημοκρατικά δομημένη κοινωνία, με ασύγκριτα περισσότερη κοινωνική ευαισθησία και ενδιαφέρον για τον ανάπηρο, τον άνεργο, τον ναρκομανή, τον ασθενή, τον πένητα και με ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που δεν αφήνει κανέναν «μη έχοντα» απ’ έξω.

Πέρα από αυτό: η βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας και η βασίλισσα Μαργαρίτα η Β΄, της Δανίας, είναι ανώτατοι άρχοντες σε δύο από τα πιο δημοκρατικά μέλη της ΕΕ και τους οφείλεται ο ίδιος σεβασμός που οφείλεται και στον εκάστοτε κ. Παπούλια μας (που όμως εδώ τον διαλέγουμε κατά πώς βολεύει κάθε φορά τους μεγαλοεργολάβους, τα μεγαλοκανάλια και τις επενδύσεις τους, και τις «πολιτικές ισορροπίες» που διαμορφώνονται από τα οικονομικά συμφέροντα 10 ανθρώπων στην ουσία – άντε 30 αν το δούμε με μεγάλη ευρύτητα). Με κίνδυνο να ακούσω πάλι εδώ από κάτω, στα σχόλια, στις γνωστές υστερικές τσιρίδες του ΚΚΕ (αλλά και της «πεφωτισμένης αριστεράς», τύπου «Παναθηναϊκού» Βαρδινογιαννέικου /Κωνσταντόπουλου γενικά), θα υπενθυμίσω σε όσους ξέρουν αλλά ο νους τους είναι αλλού –στα λεφτά εννοώ βέβαια, πού αλλού;- και στους νεότερους, που δεν ξέρουν, ότι ο Κωνσταντίνος, ο πατέρας του γαμπρού Νικόλαου δηλαδή, εν ενεργεία βασιλιάς τότε, ήταν ο πρώτος που κινήθηκε οργανωμένα κατά της χούντας λίγους μόνο μήνες μετά το πραξικόπημα των αηδιαστικών συνταγματαρχών: 21η Απριλίου του 67 κηρύχτηκε ο στρατιωτικός νόμος και 13 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, σε λιγότερο από 8 μήνες δηλαδή, αυτός που τώρα τον λέμε «κ. Γκλύξμπουργκ» ρισκάρισε ολόκληρο θρόνο, προχώρησε σε αντιπραξικόπημα με την συμπαράσταση μεγάλης μερίδας κυρίως των Ναυτικών μας Δυνάμεων αλλά και μέρους του Πεζικού μας – και απέτυχε, χάνοντας τον θρόνο του και μαζί, μια τεράστια περιουσία σε χρήμα, ακίνητα, κοσμήματα, έργα τέχνης, αλλά και δύναμη, επιρροή, δυνατότητα συνδιαλλαγής και διαπραγμάτευσης με οποιονδήποτε από τους δυνατούς του κόσμου. Και έκτοτε ποτέ δεν μας ενόχλησε, νομιμότατα υποκλίθηκε στην απόφαση του δημοψηφίσματος που έδειξε ότι ο λαός «δεν τον ήθελε» και, χρόνια με τα χρόνια, σιγά-σιγά, μεθοδικά, κατάφερε να διεκδικήσει μέρος της ιδιωτικής, της οικογενειακής του περιουσίας – αφού πλήρωσε πρώτα όλες τις φορολογικές του υποχρεώσεις.


Ποιοι απ’ αυτούς τους 10 (άντε 30) τοπικούς μας «μάγκες και καραμπουζουκλήδες» έχουνε κάτσει να λύσουν τις εκκρεμότητές τους και να πληρώσουν αυτά που χρωστάνε – ή να τα κλείσουνε τα ρημαδομάγαζά τους; Να γράψω ονόματα τώρα; Δεν κάνει. Τους ξέρουμε όλοι όμως. Όταν «αυτοί» παντρεύουν και βαφτίζουνε και ο Πρωθυπουργός και όποιος υπουργός θέλει, μπορεί να παραστεί – για να μην πω «επιβάλλεται» να παραστεί. Ο Παύλος Γερουλάνος όμως, ως υπουργός αλλά και ως πρόσωπο, δεν μπόρεσε να πάει στον γάμο του κολλητού του και έστειλε λέει το δώρο με τους γονείς του – που, φυσικά, πήγαν. Οι γονείς του υπουργού Πολιτισμού δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι πολύ στενοί φίλοι του τέως βασιλικού ζεύγους και από την Δικτατορία ακόμα, ταξίδευαν όσο συχνά μπορούσαν στο Λονδίνο ή τη Ρώμη, για να βρεθούν κοντά στο «τέως» βασιλικό ζεύγος, σαν παλιοί, σωστοί, κανονικοί οικογενειακοί φίλοι που δεν ξεχνάνε και είναι «εκεί» βρέξει-χιονίσει, και στα πάνω και στα κάτω.
Ξέρω, ίσως σκεφθείτε ότι διάλεξα να ασχοληθώ με ένα ζήτημα «πολυτελείας» την ώρα που άλλα πολύ πιο άμεσα και βασανιστικά προβλήματα «απειλούν» την επιβίωσή μας. Όμως με ενοχλεί ιδιαίτερα αυτός ο αριστερός φανατισμός απέναντι σε μια ομάδα ανθρώπων που είχαν, έχουν και θα έχουν σχέση με την πρώην βασιλική οικογένεια της Ελλάδας. Είναι ντροπή μας να μην μπορούμε να εκπροσωπηθούμε ούτε καν σε ιδιωτικό επίπεδο από

Σοβιετική βοήθεια στους απεργούς μεταλλωρύχους της Βρετανίας μπλόκαρε η Θάτσερ

"Νέο φως στις σχέσεις ανάμεσα στη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ρίχνουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της Ντάουνινγκ Στριτ, αποκαλύπτοντας την ισχυρή διπλωματική πίεση που άσκησε η Σιδηρά Κυρία στον προαλειφόμενο ηγέτη της ΕΣΣΔ για να μπλοκάρει σοβιετική οικονομική βοήθεια προς τους απεργούς μεταλλωρύχους της Βρετανίας.

Τα έγγραφα, που περιήλθαν στην κατοχή της βρετανικής εφημερίδας Guardian έπειτα από πενταετή νομική διαμάχη για τον αποχαρακτηρισμό τους, δείχνουν πώς Θάτσερ και Γκορμπατσόφ ήλθαν αντιμέτωποι κατά τη διάρκεια της τιτάνιας απεργίας που συντάραξε τη Βρετανία την περίοδο 1984-1985.
Όλα άρχισαν τον Οκτώβριο του 1984, έξι μήνες μετά την έναρξη της απεργίας, όταν η Εθνική Ένωση Μεταλλωρύχων της Βρετανίας βρισκόταν σε τεράστια ανάγκη για μετρητά προκειμένου να χρηματοδοτήσει την απεργία, δεδομένου ότι είχαν παγώσει με δικαστική απόφαση όλα τα περιουσιακά της στοιχεία.
Η Ένωση στράφηκε στην ΕΣΣΔ και οι Σοβιετικοί μεταλλωρύχοι ανταποκρίθηκαν δωρίζοντας πάνω
από ένα εκατ. δολάρια από τους μισθούς τους. Επιχειρήθηκε η μυστική μεταφορά των χρημάτων μέσω τραπεζικού λογαριασμού στη Ζυρίχη, ωστόσο τα χρήματα «πάγωσαν».
Η Θάτσερ έλαβε γνώση της υπόθεσης και απειλήθηκε να εκτροχιαστεί η προγραμματισμένη επίσκεψη του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στη Βρετανία προς ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ ανατολής και δύσης.
Η Σιδηρά Κυρία ήθελε να γνωρίζει εάν ο Γκορμπατσόφ, τότε δεύτερος στην ιεραρχία της Σοβιετικής Ένωσης και προαλειφόμενος για την διαδοχή του Κονσταντίν Τσερνιένκο, είχε εγκρίνει τη δωρεά -δεδομένου ότι οι Σοβιετικοί μεταλλωρύχοι θα χρειάζονταν κυβερνητική άδεια για να μετατρέψουν ρούβλια σε ξένο νόμισμα.

Ακολούθησε μία σειρά διπλωματικών κινήσεων με αξιωματούχους της Θάτσερ να διαμηνύουν στη Σοβιετική Ένωση ότι απόπειρα οικονομικής στήριξης των μεταλλωρύχων θα εκληφθεί ως ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Βρετανίας και το Λονδίνο προσδίδει τεράστια σημασία στο ζήτημα.
Το μήνυμα μετέφεραν αξιωματούχοι σε συναντήσεις με πρεσβευτές της ΕΣΣΔ, αλλά η κυβέρνηση δεν έμεινε ικανοποιημένη με τη Θάτσερ να ενισχύσει τις πιέσεις.
Τρεις ημέρες πριν την άφιξη του Γκορμπατσόφ κλήθηκε στο Φόρειν Όφις ο Σοβιετικός πρεσβευτής για να λάβει και πάλι το μήνυμα ότι εάν η σοβιετική κυβέρνηση έχει εγκρίνει τη δωρεά «η Βρετανία θα το θεωρήσει ως μη φιλική ενέργεια και αθέμιτη ανάμειξη στις εσωτερικές της υποθέσεις».
Στην κατοικία της Θάτσερ στο Τσέκερς η Σιδηρά Κυρία αντιμετώπισε πρόσωπο με πρόσωπο τον Γκορμπατσόφ, ο οποίος δήλωσε άγνοια για τη δωρεά προς τους απεργούς μεταλλωρύχους. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ένα μήνα πριν τη συνάντηση στο Τσέκερς ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ είχε υπογράψει τα έγγραφα που ενέκριναν τη βοήθεια.
Ωστόσο, η διπλωματική πίεση της Θάτσερ απέδωσε και ουδεμιά βοήθεια έφθασε στους μεταλλωρύχους κατά τη διάρκεια της απεργίας τους που κράτησε ένα χρόνο. Ο Γκορμπατσόφ κατέληξε ότι η πιο σοφή επιλογή ήταν να συνεχίσει να καλλιεργεί τις σχέσεις του με τη Βρετανία και το συμφέρον των απεργών μεταλλωρύχων θυσιάστηκε στο «βωμό» των ομαλών σχέσεών του με την Σιδηρά Κυρία της Βρετανίας."
tanea.gr

οι clash με τον joe strummer ειχαν προβλεψει πως το εθνικο μετωπο,μια ακροδεξια οργανωση,θα προσπαθουσε να φερει την μ.βρετανια ,στο γνωστο δρομο της αρετης και της αγαθοτητας.
ο ιδιος ειχε πει πως εαν εμφανιζοτανε ο χιτλερ σιγουρα θα εστελναν λιμουζινα να τον παραλαβει.
whiteman in hammersmith palais.το τραγουδησε κι ο billy bragg

απο ψηλα

Υπάρχουν δύο τραγούδια που έχουν μία παράξενη ομοιότητα μεταξύ τους. Το πρώτο δεν το ξέρει σχεδόν κανείς στον κόσμο, εκτός από τα 10 – 11 εκατομμύρια κατοίκους της Ελλάδας• «ν’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο / να δω τον κόσμο από πάνω» κ.λπ. Το δεύτερο το ξέρουν σχεδόν όλοι στον κόσμο, ακόμα και κάποιοι εντός Ελλάδας• είναι το Space Oddity του David Bowie.


Νομίζω ότι γράφτηκαν περίπου την ίδια περίοδο, στα τέλη του ‘60. Αν δεν κάνω λάθος, ο Bowie έγραψε το δικό του τραγούδι λίγο μετά την προσσελήνωση. Κι ο Χατζής πρέπει να έγραψε το Αεροπλάνο του κάπου εκεί κοντά, ίσως τότε που ο Ωνάσης πούλησε την Ολυμπιακή στο Ελληνικό Κράτος.

Μόνο φαινομενικά, όμως, μοιάζουν μεταξύ τους τα τραγούδια. Εκ πρώτης όψεως, περιγράφουν και τα δύο μία αφ’ υψηλού θεώρηση της Γης (μεταφορικά και κυριολεκτικά), και διδάσκουν ή υπονοούν ορισμένες στάσεις. Το συμπέρασμα του Χατζή είναι αφελέστατα αισιόδοξο: όλα σου τα προβλήματα, αν τα δεις αποστασιοποιημένος, γίνονται αστεία («κι εσύ τα πήρες σοβαρά»)• όταν συνειδητοποιήσεις την κλίμακα των κοσμικών μεγεθών και τη γήινη ασημαντότητα μέσα στο μεγάλο σύμπαν τότε θα γελάσεις ανακουφισμένος και θα πάρεις την αγαπημένη σου για μια βόλτα στο φεγγάρι, τον τόπο της λύτρωσης από τη γήινη μιζέρια.


Παραείναι βουδιστικό για να είναι αληθινό.

Από παλιά υφίσταμαι την τρομοκρατία του Αεροπλάνου. Ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές μου είπαν: «Να, όπως λέει και το τραγούδι, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι. Ξέρεις πόσες φορές το σκέφτηκα; Πολύ δίκιο έχει». Την επόμενη φορά που θα ‘ρθει κάποιος να μου αποκαλύψει το κλειδί της ευτυχίας στην αποστασιοποίηση μέσα από τους στίχους του Αεροπλάνου, θα του απαντήσω: «Οπότε, λοιπόν, άμα θα ‘χεις κάποιο λογαριασμό να πληρώσεις ή κάποια επιταγή να καλύψεις και δεν υπάρχει ρευστό, βάλτα σ’ ένα συρτάρι και ξέχασέ τα. Κι άμα σου ζητήσει εξηγήσεις η τράπεζα, απάντησέ της πως όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά. Πες το κι όταν θα σε βάζουν φυλακή».

Ο ήρωας του Bowie, τουλάχιστον, σ’ άλλο συμπέρασμα καταλήγει όταν απογειώνεται στο σύμπαν: «Planet Earth is blue, and there’s nothing I can do». Και δεν ξαναγυρίζει πίσω.

Προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την κατάλληλη νοητική στάση για να ξεφύγουμε από τα προβλήματα, αυτά όμως έχουν τέτοια δύναμη που καταρρίπτουν οποιοδήποτε αεροπλάνο σκαρφιστούμε.

απο τα "μικρα γαλαζια μυστικα" του v for valis

ΔΑΡΒΙΝΟΣ

http://www.aposargentino.blogspot.com/

Την έχεις δει φαντάζομαι τη σκηνή: η Ρένα Βλαχοπούλου στην Παριζιάνα μπουκάρει στο ξενοδοχείο της Μυκόνου, παριστάνοντας τη διάσημη μοδίστρα. Και αρχίζει κάτι ακαταλαβίστικα γαλλικά στον δύσμοιρο ξενοδόχο, ο οποίος μένει κάγκελο. Και όμως, αγαπημένη μου Μαντάμ Πελαζί: σήμερα με τα γαλλικά σου θα ήσουν πρώτο τραπέζι πίστα στο ΑΕΙ Γαλλικής Φιλολογίας.


Να δεις πώς το είπε η υπουργός Σεγκολέν Διαμαντοπούλου: σήμερα -υπό προϋποθέσεις- πετύχαμε την ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια. Θεϊκό. Αλλο ένα χρόνιο ζήτημα του λαϊκού κινήματος έγινε πραγματικότητα. Υποθέτω ότι μένει η απλή και άδολη αναλογική (για την Παλαιά -allou fun park- Αριστερά) και η απαλλαγή από το Μνημόνιο, για τη Νέα -χώρις Ντόρα και χωρίς τσίπα- Αριστερά (δηλαδή τη ΝΔ).

Να με συμπαθάς, εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό το επιχείρημα: επειδή το ΤΕΙ Καβουρόψυχας δεν το θέλει κανείς, εγώ που το θέλω σαν κολασμένος, μπαίνω αέρα. Και έτσι δεν χρειάζεται να δώσω εξετάσεις. Ασε που θα κάνω ιδιαίτερα με τους καθηγητές, αφού μόνοι μας θα είμαστε. Τι θα απογίνω; Πρόβλημά μου. Μπορεί να πάω Μύκονο με τη Μαντάμ Πελαζί.

Μεγάλη μπίζνα οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Χρόνια πριν ξεκινά η υπερπαραγωγή για την ελληνική οικογένεια. Μέχρι και η γιαγιά κάνει πέρασμα στην ταινία με το γνωστό τάμα στο εικόνισμα για να φέρει ο εγγονός το δίπλωμα. Στο διπλανό δωμάτιο ο πατέρας αρχίζει να βάζει στην άκρη λεφτά για να αγοράσει το αυτοκίνητο στην φοιτήτρια κόρη, η οποία εν τω μεταξύ έχει λιώσει στα φροντιστήρια. Παράλληλα, σε πολλές περιοχές της χώρας «ανακαινίζονται» γκαρσονιέρες (δηλαδή τις περνά ένα χέρι ο αλλοδαπός της γειτονιάς) για να υποδεχθούν φοιτητές και σπουδαστές. Πάνω από όλα η τοπική οικονομία. Την οποία σώζουν σπουδαστές και στρατιώτες. Εσχάτως και τα κωλάδικα.

Εκεί κάπου στην Γ' Λυκείου (δεν ξέρω καν αν λέγεται πλέον έτσι) οι γονείς κρέμονται στα κάγκελα των σχολείων, αναμένοντας τον κανακάρη να βγει από το Εξεταστικό Κέντρο. Η αυλαία πέφτει στα τέλη Αυγούστου, όταν η κρατική TV σπαταλά πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο (που πληρώνεις εσύ ο ηλίθιος) για να κάθονται δύο ντάνες να διαβάζουν πίνακες με βάσεις. Ωκεανός πλήξης. Ούτε τηλεοπτική εκλογική βραδιά δεν είναι τόσο βαρετή, ακόμα και αν σκάσει μύτη η Φωτεινή Πιπιλή με τον καβαλιέρο της να χορέψουν salsa.

Φυσικά, κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να πει το αυτονόητο: οι περίφημες βάσεις εισαγωγής είναι το μέτρο της αποτυχίας ενός συστήματος. Που αποθεώνει την παπαγαλία, εξιδανικεύει το «πτυχίο», ικανοποιεί κομματικά ρουσφέτια, γεμίζει την Ελλάδα Τμήματα της πλάκας, όπως κάποτε είχε γεμίσει ο τόπος video club. Και τουλάχιστον τα video club έκλεισαν. Τα άχρηστα ΑΕΙ και ΤΕΙ όμως έμειναν. Να πουλάνε το Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα και τις ταινίες του Ταμτάκου.

Θεωρητικά εκεί που οι ντάνες της κρατικής TV διαβάζουν τις βάσεις, κάποιοι -ας πούμε «υπεύθυνοι»- θα έπρεπε να βγάζουν συμπεράσματα. Πόσα φράγκα σπρώχνουμε στην Παιδεία; Λέω «σπρώχνουμε» γιατί από την τσέπη σου βγαίνουν. Πόσα ΑΕΙ και ΤΕΙ χρειάζονται; Δέκα; Πενήντα; Τετρακόσια; Πόσοι μπορούν να μπουν; Όλοι; Κανείς; Οι μισοί; Πώς μπορούν να μπουν; Με βάση το «10»; Με εξετάσεις ανά Σχολή; Με εισιτήριο διαρκείας στη Σούπερ Λίγκα; Με μπάρμπα στην Κορώνη; Με παράβολο; Με άμαξα; Με αραμπά; Πόσο καιρό θα είναι μέσα οι φοιτητές; Όσο χρειάζεται; Δοκιμαστικά για κανά δυο χρόνια; Για πάντα; Για σχεδόν πάντα; Για πέντε χρόνια; Μέχρι να λιώσει το πάσο; Μέχρι να λιώσει το τάβλι στο Γκάζι; Όσο τους χρειάζεται το κάθε κόμμα;

Ακουσες εσύ χρόνια τώρα κάποια τέτοια συζήτηση; Εγώ το μόνο που βλέπω είναι το Δόγμα ότι ο κάθε υπουργός Παιδείας πρέπει να κάνει μια «μεταρρύθμιση». Και το μόνο που ακούω είναι πόσο δίκαιο είναι να μπαίνουν όλοι στα ΑΕΙ, γιατί -λέει- αν βάλεις βάση το «10» τα στουρνάρια θα τα γράψει ο μπαμπάς τους στο ιδιωτικό κολέγιο. Ξέρεις, η γνωστή καραμέλα-μπαμπούλας της ιδιωτικής παιδείας. Βρε μανίτσα μου, το στουρνάρι, δεν θα γίνει άνθρωπος στο ιδιωτικό κολέγιο. Στουρνάρι θα μείνει.

Το ζητούμενο δεν είναι αν θα υπάρχει ιδιωτικό ΑΕΙ, αλλά τι είδους Δημόσιο ΑΕΙ θα έχεις. Ακουσες ποτέ κάποιον να λέει κάτι για αυτό; Όχι. Γιατί ξέχασα να σου πω ή μάλλον λάθος έκανα: η αυλαία των Πανελλαδικών δεν πέφτει με την ανακοίνωση των βάσεων που διαβάζουν οι ντάνες στην κρατική ΤV. Πέφτει με την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, όταν κάθε κατεργάρης καλείται να υπηρετήσει αυτό που πιστεύει: τις σπουδές, το άσυλο, τη μιζέρια, το μισθό, τα προνόμια, την αναβάθμιση, την υποβάθμιση, τους «αγώνες» μπλα μπλα μπλα.

Και η ζωή συνεχίζεται. Έτσι κι αλλιώς, εκεί έξω στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, κουμάντο κάνει μόνο ο Δαρβίνος. The survival of the fittest. Ή the richest.

παιδια-εμπορευμα,φοιτητες-πελατες

Του Ρούσσου Βρανά

... µαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές, φοιτητές και γονείς βγήκαν στους δρόµους σε πολλές πόλεις της Αµερικής. Ηταν ένα κύµα διαµαρτυρίας για την επίθεση που δέχεται το αµερικανικό εκπαιδευτικό σύστηµα από το κράτος και τα ιδιωτικά συµφέροντα.

«Πρόκειται για ένα µακροπρόθεσµο σχέδιο ιδιωτικοποίησης που θα κάνει το πανεπιστήµιό µας λιγότερο προσιτό στους φτωχότερους φοιτητές», έγραφε µια προκήρυξη των φοιτητών του Πολιτειακού Πανεπιστηµίου της Ουάσιγκτον. Και εξέφραζε τα αισθήµατα και άλλων φοιτητών της χώρας µπροστά στην επίθεση που δέχεται η παιδεία µε απολύσεις καθηγητών και περικοπές δαπανών και µαθηµάτων. Τα αµερικανικά πανεπιστήµια είναι σε αναβρασµό. Για τη ζωή...

... και τον θάνατο του αµερικανικού εκπαιδευτικού συστήµατος γράφει η ιστορικός Νταϊάν Ράβιτς στο οµώνυµο βιβλίο της που εκδόθηκε τον Μάρτιο και αµέσως έγινε µπεστ σέλερ. Αναλύει τις επιθέσεις που δέχτηκε η δηµόσια παιδεία από τα δύο µεγάλα αµερικανικά κόµµατα, από την εποχή του Ρίγκαν µέχρι σήµερα. Γνωστή πολέµιος του σοσιαλισµού, η Ράβιτς ταξίδεψε το 1989 στην Ανατολική Ευρώπη για λογαριασµό της Αµερικανικής Διδασκαλικής Οµοσπονδίας, η οποία τότε συνεργαζόταν µε το Στέιτ Ντιπάρτµεντ για την αποκατάσταση του καπιταλισµού στις πρώην σοσιαλιστές χώρες. «Οπως πολλοί άλλοι, πίστευα κι εγώ τότε πως το µοντέλο της αγοράς µπορούσε να εφαρµοστεί στα σχολεία», γράφει. «Και πως η αγορά θα µπορούσε να φέρει εκσυγχρονισµό και µεγαλύτερη αποδοτικότητα στην παιδεία». Σήµερα όµως το έχει ξανασκεφτεί. Και ανησυχεί. Γιατί πιστεύει πως η διάλυση της δηµόσιας παιδείας και η παράδοσή της στα πιο ανελέητα ιδιωτικά συµφέροντα δεν συµβιβάζονται µε µια δηµοκρατική κοινωνία. Σε άρθρο της στην «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» που επιγράφεται «Γιατί άλλαξα γνώµη για την εκπαιδευτική µεταρρύθµιση» εκφράζει τους φόβους της ότι η καταστροφή της δηµόσιας παιδείας υπονοµεύει την κοινωνική συνοχή της Αµερικής. Δεν πιστεύει πως το µοντέλο της αγοράς µπορεί να δηµιουργήσει εξαιρετικά σχολεία, όταν µάλιστα ο κόσµος βρίσκεται σε συνθήκες γενικότερης κοινωνικής και οικονοµικής κρίσης. Στην περίοδο...

... της µεγάλης παραγωγικής επέκτασης, η οικονοµία χρειαζόταν διαρκώς τεχνικούς, µάνατζερ και γραφειοκράτες για να διαχειριστούν την ανάπτυξη, εξηγεί ένας άλλος συγγραφέας, ο Ρον Τζέικοµπς. Ετσι τα πανεπιστήµια αναγκάστηκαν να απευθυνθούν ακόµη και στα πιο αγνοηµένα και παραµεληµένα µέχρι τότε τµήµατα της κοινωνίας. Σήµερα που τα πλούτη δεν δηµιουργούνται πια στην αλυσίδα παραγωγής αλλά πίσω από τις κλειστές πόρτες των τραπεζιτών και των χρηµατιστών, τα πανεπιστήµια δεν χρειάζεται πια να έχουν πολλούς φοιτητές. Επιβάλλοντας δίδακτρα και κόβοντας µαθήµατα και καταργώντας σχολές, οι κυβερνήσεις περιορίζουν τον φοιτητικό πληθυσµό σε αριθµό αλλά και σε κοινωνικές τάξεις, αφού οι φτωχότερες οικογένειες δεν µπορούν πια να στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν, όσο κι αν αυτά το αξίζουν.

Το σήµερα...
... µοιάζει χειρότερο από το χθες. Η εποχή που το σύστηµα χρειαζόταν έναν µορφωµένο και ενηµερωµένο πληθυσµό έχει περάσει. Σήµερα οι προσδοκίες του περιορίζονται σε µια παιδεία-εµπόρευµα και σε φοιτητές-πελάτες µε γερό πορτοφόλι.

tanea.gr

Το όραμα της απόλυτης ακινησίας

Το κορίτσι που εμφανίσθηκε χθες το πρωί σε τηλεοπτική εκπομπή να μιλήσει για την επιτυχία της στις πανελλήνιες ήταν από τους πρώτους σε κάποια από τις πανεπιστημιακές σχολές υψηλής ζήτησης. Αφού πρώτα ευχαρίστησε το φροντιστήριό της και τους καθηγητές που της έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα, είπε ότι τώρα πια το όνειρό της ήταν να βρει μια θέση εργασίας από την οποία «να μη με κουνήσει ποτέ κανείς». Με άλλα λόγια, το κίνητρο για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε επί τουλάχιστον ένα χρόνο αυτό το παιδί δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά το όραμα μιας ζωής σε απόλυτη ακινησία. Αυτές είναι οι συνέπειες από «το βάθεμα και το πλάτεμα» της δημοκρατίας μας: οι καλύτεροι να αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή των χειρότερων...

Tου Στεφανου Κασιματη /kathimerini.gr

time flies

INCEPTION

Spoiler Alert - το "ινσεψιο" δεν ειναι για χαζους,κομπλεξικους και υπερκουλτουροειδεις..οι υπολοιποι απολαυστε υπευθυνα.

απο http://www.popoculture.blogspot.com/ - homo ludens

Έχω δει το "Inception" (από 'δω και πέρα "Ινσέψιο") στη Αβάνα εδώ κι ένα δεκαήμερο, πάνω από μία εβδομάδα πριν βγει στα multiplex. Ναι, το ξέρω, τέτοιες ταινίες δεν τις βλέπεις στο θερινό με χαμηλά τον ήχο, κ.λπ, κ.λπ. Ε, λοιπόν, μαλακίες. Τέτοιες ταινίες τις βλέπεις παντού. Στο θερινό, στο χειμερινό, στο εαρινό και στο φθινοπωρινό, με ήχο ή χωρίς, με ποπ κορν ή με ένα Talisker Distiller's Choice αγκαλιά, με όλο τον κόσμο γραμμένο στ' αρχίδια σου. Το γιατί ενθουσιάστηκα τόσο θα το διαβάσεις στο "post μέσα στο post", κάτω κάτω. Πλάκα πλάκα, αν δεν έχεις δει την ταινία, πήγαινε εκεί κατ' ευθείαν, γιατί το κείμενο που ακολουθεί είναι γεμάτο spoilers.



Έχω δει, λοιπόν, την ταινία εδώ και δέκα μέρες, εκσταστιάστηκα, αλλά δεν έγραψα κάτι στο blog. Γιατί; Γιατί περίμενα να την δουν και οι υπόλοιποι και να αλιεύσω τις πρώτες αντιδράσεις. Και ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα. Οι μισοί, μαγεμένοι, ακριβώς όπως κι εγώ. Οι άλλοι μισοί να το κράζουν. Για τους λόγους ακριβώς που περίμενα να το κράξουν. Σε αυτούς θέλω να απευθυνθώ σήμερα. Και σε όσους δεν το έχουν δει ακόμη -ξέρω ότι έχεις φτάσει ως εδώ, αν και σου είπα να πας κατ΄ευθείαν στο "post μέσα στο post", αλλά είσαι γαϊδουροκέφαλος και δεν γουστάρεις συμβουλές- θα δώσω ένα tip. Αυτό του τίτλου: Το "Ινσέψιο" δεν είναι για χαζούς, κομπλεξικούς και υπερκουλτουροειδείς. Τρία είναι τα επίπεδα των αρνητών, όπως τρία είναι και τα επίπεδα ονείρου (συν ένα, μπόνους, αν είσαι μάγκας enough σαν τον ΝτιΚάπριο) στην ταινία. Πάμε να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι.


Α' ομάδα αρνητών: Οι βλάκες

Δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε πολύ με αυτήν την κατηγορία. Διακρίνεται από ατάκες του τύπου: "Μα ποιος ήταν τελικά ο γέρος;", "Τώρα πώς γέμισε κτήρια ο ουρανός;" ή "Καλά αυτός δεν πέθανε;". Ντύνεται συνήθως με ψηλοτάκουνα (αν μιλάμε για multiplex) ή πλατφόρμες (στους θερινούς), αποκλειστικά με κοντή φούστα που τονίζει τα οπίσθια και φέρει μαλλί χρώματος ξανθού, κατά προτίμηση από το Pantone 548 EC έως το 461 EC. Η παραλλαγή της σε κάπρι παντελόνι, κολλητό φανελάκι του παππού και στρατιωτικό κούρεμα συνήθως δεν συναντάται στις αίθουσες που παίζουν το "Ινσέψιο", γιατί έχει πάει παραδίπλα να δει τον Σταλόνε και τους λοιπούς Αναλώσιμους (no offense Σλάι, είδα την ταινία σου χθες και γαμούσε κι έδερνε). Στους βλάκες προτείνω να διαβάζουν πρώτα κανα "Αθηνόραμα" πριν διαλέξουν ταινία και να συνεχίζουν να πηγαίνουν στα ελληνικά με την Ζέτα Μακρυπούλια και την Σμαράγδα Καρύδη, αλλά και σε όλες τις ρομαντικές κομεντί με τον Κάμερον Ντίαζ, όπως έκαναν και πριν. Σόρι γκάις εντ γκερλζ, το "Ινσέψιο" δεν είναι για όλους. Επίσης, οι υπόλοιποι το προφέρουν σωστά και όχι "Ινσέψιο".
 
Εδώ οι απορίες πλησιάζουν λίγο εκείνες της ομάδας πιο πάνω, αλλά είναι αλήθεια ότι στην συγκεκριμένη κατηγορία μπορούμε να αναγνωρίσουμε το ελαφρυντικό του κόμπλεξ και να μην τους κατατάξουμε στους βλάκες -του κόμπλεξ ότι "το σινεμά είναι διασκέδαση και μη με πρήζετε με τα ψαγμένα έργα που πρέπει να ασχοληθώ λίγο παραπάνω μαζί τους". Εδώ ανήκουν επίσης όλοι αυτοί που γουστάρουν να έχουν πάντα την ακριβώς αντίθετη άποψη με τους πολλούς, αυτοί, δηλαδή, που όταν είδαν ότι στο IMDB το "Ινσέψιο" έπιασε πάνω από 9 στα 10 αποφάσισαν αυτόχρημα ότι η ταινία είναι μαλακία ολκής.



Συνήθης απορία τους είναι το "Τι σκατά είναι αυτές οι προβολές;", στην αρχή, που μετά μετατρέπεται σε αφορισμό του τύπου "Α, καλά, δεν πηδάτε στο όνειρο κανενός άλλου να το λύσετε το προβληματάκι σας;". Οι κομπλεξικοί αρνούνται να παρακολουθήσουν οποιαδήποτε ταινία περιέχει έστω κι ένα επίπεδο πίσω από το πρώτο και η αγαπημένη τους πιπίλα είναι το "αν είναι καλή ταινία, θα πρέπει να με κερδίσει να την προσέξω". Πήγαν στο σινεμά χωρίς να θέλουν να μπουν στην διαδικασία να αφοσιωθούν για δυόμισι ώρες στο εργάκι, κάποιοι πήγαν απλά για να έχουν να κράζουν μετά, στο ποτό, στην Pantone με τις πλατφόρμες (που λέγαμε παραπάνω) που κατάφεραν να βγάλουν έξω μετά από εβδομάδες πολιορκίας, άλλοι γιατί είχαν εξαντληθεί τα εισιτήρια

για τους "Αναλώσιμους". Βγήκαν από την αίθουσα 150 λεπτά μετά έχοντας καταλάβει μόνο τα βασικά, όχι γιατί η ταινία δεν είναι απλή, αλλά γιατί ακόμη και το απλό τούς φαίνεται σύνθετο αν "δεν προσπαθήσει να τους κερδίσει".


Αγαπητοί κομπλεξικοί, για να δείτε ότι δεν ήταν και τίποτε φοβερό στην σύλληψή του αυτό που είδατε ώστε να πρέπει να σπαταλήσετε την πολύτιμη φαιά ουσία σας, ορίστε μερικά tips για το "Ινσέψιο" που τόσο σας κούρασε:

να το δουμε στα σοβαρα το θεμα

βλεπουμε διαφορα ντοκυμαντερ για τη νικαραγουα,το ιραν ,τις πετρελαϊκες εταιριες,τα χρηματοπιστωτικα ιδρυματα.
αξιζει να δουμε και αυτο που αφορα τον τοπο μας και να προβληματιστουμε αναλογως.ειναι μια εντελως διαφορετικη αντιληψη που μπορει να αποκομισει καποιος μεσα απο ενα οπτικοακουστικο υλικο.να το δουμε λιγο πιο σοβαρα το ολο θεμα;;

δειτε το κυνηγι του θησαυρου  στη βορειο χαλκιδικη.

ο δεικτης Α.Ε.Ε.(ακαθαριστη εγχωρια ευτυχια)

Τσιπ Κόνλι: Μετρώντας αυτό που δίνει αξία στη ζωή μας.

Όταν έσκασε η φούσκα του "επιχειρείν μέσω διαδικτύου", ο ξενοδόχος Τσιπ Κόνλι άρχισε να ψάχνει ένα μοντέλο επιχείρησης με βάση την ευτυχία. Μέσα από μια παλιά φιλία με μια υπάλληλό του και μέσα από τη σοφία ενός Βουδιστή βασιλιά, έμαθε πως η ευτυχία προέρχεται από το τι μετράει για τον καθένα μας.



υποτιτλοι στα ελληνικα- view subtitles

Οι βασιλείς είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου

 

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης--www.koutipandoras.gr

 

Μαζί με τους βασιλικούς, ποτίστηκαν και οι τηλεοπτικές γλάστρες. Ο γάμος του Νικόλαου (σκέτο) με την κυρία Τατιάνα (κάτι), ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Φώτα, κάμερες, μακιγιάζ (πολύ μακιγιάζ) και επαγγελματισμός. Όχι από τους παπαράτσι, αλλά από τις βασιλικές οικογένειες. Ήξεραν πού να σταθούν, πώς να σταθούν,πότε να σταθούν. Είναι δεδομένο ,πως η εποχή που οι βασιλικές οικογένειες ακόνιζαν σε υπόγεια κάτι περίεργα εργαλεία βασανισμών ή προέτρεπαν το πλήθος να φάει παντεσπάνι αν δεν έχει ψωμί είναι παρελθόν. Δεν κινδυνεύουμε να ανέβει η χοληστερίνη μας από τις συνταγές της Μαρίας Αντουανέτας. Οι σύγχρονοι βασιλιάδες είναι όλοι τους της υγιεινής διατροφής. Αθλητικοί, ευθυτενείς και γλεντζέδες. Από τον Φίλιππο της Αγγλίας ως τον Φίλιππο τον ντόπιο το έχουν το χορευτικό. Πώς τα προλαβαίνουν όλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω. Και μανικιούρ και πεντικιούρ και γυμναστήριο και σκάνδαλα .

Η ελληνική δε βασιλική οικογένεια, ήταν πρωτοπόρος της λιτής διατροφής. Ψωμί, ελιά και Κότσο βασιλιά. Μόνο. Για τους άλλους βέβαια. Γιατί η βασιλική οικογένεια,έτρωγε , έπινε, έκλεβε και καθόριζε το μέλλον του τόπου σε συνεργασία πάντα με Άγγλους , Αμερικάνους , Γερμανούς κλπ.

Ας σοβαρευτούμε όμως. Οι σύμβουλοι επικοινωνίας που πρότειναν στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ να στήσει αυτή την γαμήλια παράτα σε καιρούς κρίσης, προφανώς αγνοούσαν την ελληνική ιστορία και θεοποίησαν την εικόνα. Οι απαστράπτουσες ως χρυσοκάνθαροι κυρίες των τιμών που επιχείρησαν να ταυτίσουν την πρώην βασιλική ελληνική οικογένεια με το life style, τη showbiz και το Χόλιγουντ μάλλον πέτυχαν το αντίθετο. Τώρα, όπως και τότε, οι βασιλιάδες τρώνε , πίνουνε, αλληλοδανείζονται δόξα και τίτλους, απονέμουν στον εαυτό τους δικαιώματα, όταν ο λαός πεινάει. Σωστή απεικόνιση της «βασιλικής» πραγματικότητας.

Το 1962 η θεία του Νικόλαου είχε παντρευτεί κι αυτή μεγαλοπρεπώς, δεχόμενη ως προίκα τα δώρα που αναγκαστικά την έφτιαχναν επί χρόνια ορφανά παιδιά στα Ιδρύματα της βασσιλομήτωρος. Και τότε άσχημες εποχές, αλλά πάλι για τους άλλους.


Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι βασιλικοί οίκοι του κόσμου. Φαντάζομαι τα ίδια. Αποκτούν δεξιότητες στον καθαρισμό πορτοκαλιού με μαχαίρι και πιρούνι και άλλα βιοποριστικά που ο κύριος Ζαμπούνης κατέχει σίγουρα καλύτερα από μένα. Επίσης αλληλοδιασταυρώνονται προσπαθώντας να πετύχουν τον καλύτερο συνδυασμό ράτσας και προίκας. Κι όταν βαρεθούν το ρίχνουν στα σκάνδαλα. Κάπως έτσι διαιωνίζονται τα παραμύθια. Έχει πάντως τη χάρη του να υπάρχουν δυο τρεις βασιλιάδες στην Ευρώπη δίπλα στους πέντε έξι φίλαρχους της Αφρικής που φοράνε κορώνα και κρατάνε σκήπτρο.


Στην Ελλάδα όμως δεν έχει κανένα γούστο. Ο Κωνσταντίνος που δεν θέλει για κανένα λόγο να τον αποκαλούν Γκλύξμπουργκ, αφού έκανε σοβαρές προσπάθειες να πείσει πως έχει το όνομα του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και όχι κάποιου θείου του δούκα της Ρωσίας (Δούκας και ο ίδιος της Σπάρτης, μάλιστα) έπιασε το νόημα των καιρών και το έριξε στο απολιτίκ. Λάμψη και γοητεία. Μπήκαν λοιπόν

Χάνοντας το μέτρο…

H ελληνική Πολιτεία προσφέρει άλλα 25 δις. ευρώ εγγυήσεων δανεισμού σε τράπεζες, αλλά το «κοινωνικό μέρισμα» από τους τραπεζίτες για αυτή την υποστήριξη εξακολουθεί να πληρώνεται με… αντικοινωνική συμπεριφορά. Χθες αποκαλύφθηκε από επίσημα χείλη, ότι τράπεζες «ξαφρίζουν» αυθαίρετα μισθούς πελατών τους, για εξόφληση οφειλών, ενώ σε αρνούνται να χορηγήσουν δάνεια με κρατική εγγύηση σε καταστηματάρχες που είδαν τα μαγαζιά τους να καταστρέφονται στα βίαια γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας.


Ο υπουργός Οικονομικών δεσμεύθηκε χθες στην Βουλή, ότι αυτά τα 25 δις. ευρώ εγγυήσεων δεν θα πέσουν στο κενό: το υπουργείο θα ζητήσει από όσες τράπεζες λάβουν κρατικές εγγυήσεις, να υποβάλλουν σχέδια αύξησης της πιστωτικής επέκτασης στην κυβέρνηση, τα οποία θα δεσμευθούν να υλοποιήσουν. «Παίρνετε εγγυήσεις, δίνετε δάνεια», ήταν το μήνυμα του Γ. Παπακωνσταντίνου στους τραπεζίτες.

Σε συνάντηση πέντε κορυφαίων τραπεζιτών με τον Γ. Προβόπουλο, όπου περιέργως προσκλήθηκε και οι διοικητής της ΑΤΕ, ενώ συνηθίζεται να μετέχουν μόνο οι εκπρόσωποι των τεσσάρων μεγαλύτερων τραπεζών που ουσιαστικά ελέγχουν την Ελληνική Ένωση Τραπεζών, το κλίμα φέρεται να ήταν θετικό, έναντι της προτροπής του υπουργού: «ναι, θα δώσουμε δάνεια», ήταν η δέσμευση των τραπεζιτών στον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, σύμφωνα με τις «διαρροές» που υπήρξαν για το περιεχόμενο της συνάντησης.

Όμως, φαίνεται ότι και αυτές οι δεσμεύσεις των τραπεζιτών, που για κάποιο λόγο δεν μεταδίδονται επίσημα (για παράδειγμα, με μια ανακοίνωση της Ένωσης Τραπεζών), δεν αρκούν για να κάμψουν τη δυσπιστία των πολιτών έναντι στο γενναιόδωρα ενισχυόμενο από την Πολιτεία ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Όχι μόνο γιατί τα δάνεια που υποτίθεται ότι θα χορηγούνταν με τη ρευστότητα που προσέφερε το Δημόσιο με το προηγούμενο «πακέτο» στις τράπεζες εξακολουθούν να… αναζητούνται, αλλά και γιατί συνεχείς είναι οι ενδείξεις βαρύτατων φαινομένων καταχρηστικής έως και αντικοινωνικής συμπεριφοράς εκ μέρους των τραπεζών:


Χθες ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή, Δ. Σπυράκος, αποκάλυψε με ανακοίνωσή του, ότι η Γραμματεία του έχει αρχίσει έρευνα, ύστερα από καταγγελίες πελατών τραπεζών, ότι αυθαίρετα παρακρατούνταν μέρος ή και ολόκληροι οι μισθοί και οι συντάξεις τους από τους λογαριασμούς μισθοδοσίας που διατηρούν, προκειμένου να εξοφληθούν υποχρεώσεις από δάνεια. Αυτονόητο είναι, ότι αυτή η συμπεριφορά είναι άκρως καταχρηστική, αφού «χέρι» στο λογαριασμό καταθέσεων ενός πελάτη μπορεί να βάλει μια τράπεζα ΜΟΝΟ με την έγγραφη εντολή του, όχι απλώς επειδή κάποιος καταχρηστικός όρος στα ψιλά γράμματα μιας σύμβασης ερμηνεύεται από ορισμένες τράπεζες ότι τους δίνει αυτό το δικαίωμα. Πρόκειται, όμως, για μια προέκταση της… άνετης καταχρηστικής συμπεριφοράς που επιδεικνύουν για χρόνια οι τράπεζες στους πελάτες τους στην Ελλάδα, τοποθετώντας ακόμη και δικαστικές αποφάσεις σε… περίοπτη θέση του κάδου απορριμάτων.

 Λίγο αργότερα, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, κ. Αδ. Γεωργιάδης, προχώρησε σε μια πολύ σοβαρή καταγγελία για τη στάση των τραπεζών από το βήμα της Βουλής, αναφερόμενος σε ένα θέμα που στο παρελθόν έχει αποκαλύψει και το «Β». Όπως τόνισε, καταστηματάρχες που υπέστησαν τεράστιες καταστροφές από τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας τον Δεκέμβριο κατάφεραν να εξασφαλίσουν, βάσει σχετικού κυβερνητικού προγράμματος, κρατικές εγγυήσεις για να δανεισθούν με ευνοϊκούς όρους από τράπεζες και να αποκαταστήσουν τις ζημιές. Έκπληκτοι διαπίστωσαν και αυτοί οι καταστηματάρχες, όπως και όσοι καταστράφηκαν το 2008 από τα επεισόδια εκείνου του χειμώνα, ότι όσες τράπεζες και αν γύρισαν δεν κατάφεραν να βρουν μία, που θα δεχόταν με βάση τις κρατικές εγγυήσεις να τους χορηγήσει δάνειο. Τέτοια είναι η κατάσταση ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας του ισχυρού, κατά τα άλλα, ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που δεν δίνει ούτε μικροδάνεια σε επαγγελματίες με εγγύηση του Δημοσίου! Και αυτό παρότι, όπως υπενθύμισε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε δεσμευθεί δημόσια, ότι η Πολιτεία θα αποκαθιστούσε τις ζημιές των καταστηματαρχών.

Με αυτά και άλλα πολλά καθημερινά γεγονότα να αποκαλύπτουν σε καθημερινή βάση τις… άγριες αντικοινωνικές διαθέσεις του τραπεζικού συστήματος, που ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης φαίνεται να εξαντλεί τα όρια αυθαιρεσίας και αδιαφορίας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, δεν θα είναι έκπληξη αν και τα επόμενα 25 δις. ευρώ κρατικών ενισχύσεων χαθούν κάπου στις «τρύπες» των τραπεζικών ισολογισμών, χωρίς άλλο κοινωνικό αντίκρισμα, πλην της αποτροπής μιας θεαματικής κατάρρευσης των ελληνικών τραπεζών, που θα παρέσυρε τη χώρα στην οριστική χρεοκοπία…


http://www.banksnews.gr/

Τράπεζες: Πακέτο… για αναχρηματοδοτήσεις

του Χρ. Κίτσιου

euro2day.gr

Σε αναχρηματοδότηση δανείων αναμένεται να κατευθυνθεί το μεγαλύτερο μέρος των νέων εγγυήσεων του Δημοσίου, ύψους 25 δισ. ευρώ, στις τράπεζες, καθώς η υφιστάμενη κεφαλαιακή θέση των τραπεζών δεν επιτρέπει πρακτικά να υπάρξει ισχυρή πιστωτική επέκταση.


Η κυβέρνηση, διά του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, διευκρίνισε χθες ότι προαπαιτούμενο για την ενεργοποίηση του νέου πακέτου εγγυήσεων του Δημοσίου είναι η κατάθεση από την κάθε τράπεζα ξεχωριστά σχεδίου πιστωτικής επέκτασης.

Αυτή η δικλίδα αποσκοπεί στο να κατευθυνθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, η οποία αντιμετωπίζει συνθήκες… ασφυξίας.

Τραπεζικά στελέχη με τα οποία ήρθε σε επικοινωνία το Euro2day χαρακτήριζαν πρακτικά ανεφάρμοστο τον στόχο να υπάρξει πιστωτική επέκταση έως 10% μέσω της διάθεσης στην πραγματική οικονομία των 25 δισ. ευρώ του νέου πακέτου εγγυήσεων.
Και αυτό γιατί ακόμη και αν παρακαμφθεί το υψηλό κόστος δανεισμού με την εγγύηση του Δημοσίου προκύπτει πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας.

"Για να χορηγηθούν σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις 25 δισ. ευρώ θα πρέπει οι τράπεζες να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους κατά περίπου 2 δισ. ευρώ ώστε να διατηρήσουν τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας άνω του 8%", αναφέρει στέλεχος του τομέα χορηγήσεων εγχώριας τράπεζας, σημειώνοντας ότι αν δεν διενεργηθούν αυξήσεις κεφαλαίου πιστωτική επέκταση τέτοιου μεγέθους είναι πρακτικά ανέφικτη.
Μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί το παραπάνω πρόβλημα και ταυτόχρονα να υπηρετηθεί ο στόχος της κυβέρνησης για τόνωση της ρευστότητας στην αγορά είναι, σύμφωνα με τραπεζίτες, οι αναχρηματοδοτήσεις δανείων.

Αυτός ο στόχος δεν συγκρούεται με τα συμφέροντα των τραπεζών μια και ψηλά στις προτεραιότητές τους βρίσκεται η αντιμετώπιση του επιταχυνόμενου ρυθμού αύξησης των δανείων σε καθυστέρηση στα επιχειρηματικά δάνεια.

κονσερβες και φρεσκαδουρα

γυρισα αργα στο σπιτι.δεν ειχα βαλει μπουκια στο στομα ολη μερα.ανοιγω το συρταρι και βρισκω μια κονσερβα.προσπαθησα να θυμηθω το λογο που την αγορασα.ηταν απο αυτες τις παλιες που ετρωγα οταν χρειαζομουν κατι ευκολο και γρηγορο,ευρισκομενος εκτος σπιτιου καπου στη φυση...ο αλλος λογος περα της συναισθηματικης εκδοχης ηταν η νεα συσκευασια.φανταχτερη και ντιζαϊνατη.τσιμπησα και την αγορασα.
ετσι λοιπον την ανοιξα και πατησα το κλικ στο εικονιδιο του explorer.αρχιζω παντα με τη γειτονια και τη ρεσπεντζα.πολλες αναρτησεις για τους υποψηφιους δημαρχους βλεπω.ειδικοτερα τραβα την προσοχη μου,μια αναρτηση για το φερελπι υποψηφιο, ο οποιος δεν εχει εμφανιστει ακομη.
ριχνω μια ματια στο κουτι της κονσερβας.μενει το βλεμμα μου εκει.τελικα η αληθεια βρισκεται στο εσωτερικο της.
τι αγοραζεις με το μεταλικο κουτακι;φρεσκαδα;σιγουρα οχι.αγοραζεις κατι που ξερεις εκ των προτερων και εκ του ασφαλους,οτι θα σου μειωσει την πεινα.ουτε gourmet,εκτος εαν εισαι σκυλος ή γατα,ουτε delicatessen.σιγουραντζα,θα πιεις κι ενα ποτηρι νερο και τελειωσες με τη διατροφικη διαδικασια.
αυτη η κονσερβα καθρεπτιζει,αντιπροσωπευει και την ελληνικη πραγματικοτητα.τι ειναι αυτο που τη χαρακτηριζει;σιγουρα οχι η καινοτομια,σιγουρα οχι το ανοιγμα,σιγουρα οχι το ρισκο.
το βλέπεις καθημερινα στην πρακτικη της κοινωνιας και στους σχεδιασμους των πολιτων της.
ειναι βαρετο αλλα ας το παρουμε ξανα απο τη γενικοτητα του κρατους.γεματο αγκιλωσεις,γραφειοκρατια που εξυπηρετει απο τη μια την ανικανοτητα και απο την αλλη το προσωπικο φιλοδωρημα των υπαλληλων του.τι καινουργιο εχει προσφερει μεχρι τωρα;τιποτε απολυτως.η συντηρητικοτητα εχει μεγαλωσει σε τετοιο βαθμο,ωστε καθε τι που θα επιχειρησει ο οποιοσδηποτε,θα θεωρηθει απειλη στο status quo.
νεες αντιληψεις,νεοι τροποι επιλυσης προβληματων,χρησιμοποιηση νεων τεχνολογιων καθιστουν την υπαρχουσα ταξη πραγματων και προσωπων περιττη.η ιδια αμυνεται, πετωντας διακριτικα απο το παραθυρο τη νεα απειλη.ποιος θα ρισκαρει να γελειοποιηθει και να χασει την σημαντοτητα του;
η κοινωνια ακολουθει απο κοντα.με την πυξιδα να δειχνει την ασφαλεια,ειτε αυτη εδραζεται στην απασχοληση μεσω θεσεων στο δημοσιο,ειτε στην αρνηση κατανοησης των νεων κοινωνικων τασεων.οι ελαχιστοι που θα παρουν το ρισκο της καινοτομιας,θα βρεθουν αντιμετωποι με την δυσπιστια του μισοκλειστου ματιου.στη χειροτερη θα αποτυχουν.σε αυτους εμφανιζεται ο μοναδικος δρομος.της συγκαταβασης και της διαπλοκης.και ξανα προς τη δοξα τραβα...
αυτο το συστηματακι ισχυει και στην περιπτωση των υποψηφιων δημοτικων και περιφερειακων "αρχοντων".
το παιγνιδι αυτο χαρακτηριζεται σικε.ποια κοινωνια θα στηριξει ενα νεο ανθρωπο που δεν εχει κανενα κοινο σημειο αναφορας με εκεινη,παρα μονο ο τοπος γεννησης επι παραδειγματι;πως μια κοινωνια θα ζητησει ενα νεο μυαλο οταν ειναι γεματη με αντιληψεις και δογματα μιας αλλης εποχης;πως θα αναλαβει ρισκο μια κοινωνια που εχει μαθει να διαχειριζεται τα ζητηματα της μεσα απο κλειστες κομματικες διαδικασιες;ποσες φορες και ποια παραδειγματα παρθενογεννησης εχει να επιδειξει;
η καθε "οικογενεια" προσπαθει να αναδειξει το "παιδι'' της.κακο;καθολου.για την υπαρχουσα πραγματικοτητα.υπαρχει και το παλιο γνωμικο "δουλεια που δεν την εκανε ο πατερας σου μη την καταπιανεσαι".
ετσι κυλουν τα πραγματα στην κοινωνια μας.με τη συντηρητικοτητα και τους παλιους νομους της.αξιζει κανεις να παρει το ρισκο;δεν γνωριζω ακριβως.περισσοτερο για το γεγονος πως εδω χρειαζεται υποστηριξη η καθε κινηση.κι οταν το εδαφος εχει προδιαθεση για αλλου ειδους καλλιεργεια γιατι να ματωσει κανεις προσπαθωντας;
αποθαρρυνση.αυτο ειναι το μυστικο του συστηματος.ετσι διαιωνιζεται.διωχνοντας νεους ανθρωπους με νεες ιδεες.θα χαλασει η συνταγη.θα υποστηριξουμε τους δοκιμασμενους στο Ε321.σιγουροι πως θα υποστηριξουμε την ιδια την επιβιωση μας.δε βαριεσαι.πως να πεταξουμε τα σκονισμενα και να μπουμε στη διαδικασια να μαθουμε καινουργια κολπα;και μετα τι θα απογινουμε;γυμνοι;με τιποτε.
λοιπον υποψηφιοι θα ειναι ξανα ο ταδε και ο ταδε με μια εσανς ανεξαρτησιας για να προλαβουμε το κακο.χειραψια μεταξυ μας,μπραβο μας,συνεχιζουμε.
κοιταω παλι το κουτακι της κονσερβας.γραψε,γραψε το εφαγα ολο.ηπια και το νερακι μου.παω για υπνο ευχαριστημενος και με γεματο στομαχι.που να μαγειρευεις τωρα...

τα λεμε...

οι επενδυτριες αδελφες του ελεους και σια ο.ε.

Ιρλανδές καλόγριες κατά της Morgan Stanley!

Ομάδα Ιρλανδών επενδυτών, στην οποία περιλαμβάνονται εκατοντάδες καλόγριες, κατέθεσε ομαδική αγωγή κατά της Morgan Stanley, κατηγορώντας την για αθέτηση των όρων του συμβολαίου με αποτέλεσμα να εκμηδενιστεί η επένδυσή τους, των 6 εκατ. ευρώ.

Στην ομαδική αγωγή αναφέρεται ότι το 2006, ομάδα επενδυτών - στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, οι Αδελφές του Ελέους του Ιησού και της Παναγίας και Οι Αδελφές της Αγίας Πίστης - είχαν εμπιστευθεί την Morgan Stanley και είχαν τοποθετηθεί σε ένα επενδυτικό όχημα ομολόγων. Η επένδυση συνολικά, ανήλθε στα 5,9 εκατ. ευρώ.

Βάσει των όρων του συμβολαίου, σε περίπτωση υποβάθμισης των εν λόγω ομολόγων σε επίπεδο junk, η Morgan Stanley όφειλε να προχωρήσει άμεσα σε ρευστοποίηση των τίτλων. Οι τίτλοι υποβαθμίστηκαν από την Standard & Poor’s τον Ιούνιο του 2009, αλλά η Morgan Stanley προχώρησε σε πώλησή τους πέντε μήνες αργότερα και μάλιστα σε θυγατρική της εταιρεία, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη, όπως τουλάχιστον αναφέρει το κατηγορητήριο.

Όπως καταγγέλλουν οι καλόγριες, «η προμελετημένη ή από αμέλεια» κίνηση της Morgan Stanley οδήγησε σε ζημίες της τάξεως των 5 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 80% της επένδυσης των μηνυτών.

euro2day.gr

ο μακεδονοποντιομαχος της καρδιας μας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 12/8/2010 Ο ΥΠ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Π. ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ

"Το Σάββατο 14 Αυγούστου, στις 12 το μεσημέρι, στα φανάρια της Βούλγαρη (γωνία με Κ. Καραμανλή), "Ο Μακεδόνας της Καρδιάς μας" Παναγιώτης Ψωμιάδης και οι συνεργάτες του θα μοιράσουν ευχές και δροσερό νερό σε οδηγούς και συνεπιβάτες, εν όψει της τελευταίας μεγάλης θερινής εξόδου των Θεσσαλονικέων!"

ο δικος μας αντιπεριφερειαρχης θα αναλαβει να μοιρασει τα νερα της τελευταιας επιστροφης  των θεσσαλονικεων;μονο ο μακεδονας της καρδιας μας;τι ξεφτιλα ρε συ....καμια φραπεδουμπα θα δωσει για το δρομο;

χουντα η αδιαφθορος

απο les-malakies.blogspot.com

Στις μέρες μας, όλο και πιο συχνά ακούγονται σε παρέες αηδίες όπως "τουλάχιστον οι χουντικοί δεν κλέβανε", "ο Παπαδόπουλος δεν έκανε περιουσία" κλπ. Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο: από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω αυτήν την επωδό, ότι δηλαδή οι συνταγματάρχες ήταν περίπου αδιάφθοροι, εφήρμοζαν και στον ιδιωτικό τους βίο σιδηρά στρατιωτική πειθαρχία και ζούσαν περίπου ασκητικά. Βεβαίως, μέσα σ'αυτό το κλίμα (που τεχνηέντως καλλιεργείται) πυκνώνουν και οι φωνές από "έγκριτους" (λέγε με Τάσο Τέλλογλου) δημοσιογράφους που ζητούν κατάργηση, μερική ή ολική (ή, έστω, διασταλτική ερμηνεία) του Συντάγματος και κυβέρνηση με υπερεξουσίες.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κατ'αρχάς, τότε δεν υπήρχε καν Τύπος που να βγάλει στη φόρα σκάνδαλα. Ποιος τόλμαγε να τα βάλει με τους λογοκριτές του ταγματαλήτη Παπαδόπουλου; Και μη νομίζετε ότι οι εκδότες (και κυρίως οι μεγαλοεκδότες) σκανδαλίζονταν από τα πίτσι-πίτσι των "αδιάφθορων" συνταγματαρχών με τους διάφορους μεγιστάνες. Υπάρχει ένας μύθος που αφορά αυτήν ακριβώς την "εντιμότητα" των πρωταιτίων της χούντας. Αν θέλετε, στην καλλιέργεια αυτού του μύθου συνετέλεσε και η μιζέρια στην οποία περιήλθαν οι πραξικοπηματίες όταν χάσανε πια την εξουσία: χάσανε τα οφφίτσια, χάσανε όσα παράνομα καρπώθηκαν (π.χ. εκείνη την αυθαίρετη βιλάρα που έχτισε μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας ο Παπαδόπουλος) κι όσοι δεν μπήκαν φυλακή απέμειναν να περιφέρονται μίζεροι και ξεπεσμένοι (όπως έγινε με το Γιάννη Λιαπή, βασιλικό επίτροπο στη δίκη του Παναγούλη).

Χτίστηκε ένας μύθος χάρη και στη δρακόντεια λογοκρισία που υφίστατο τότε ο Τύπος (λογοκρισία που επανέφερε, με άλλα όμως μέσα, με τον τυποκτόνο του νόμο ο Ευάγγελος Βενιζέλος). Ήταν απολύτως αδιανόητο για μια εφημερίδα (για ραδιόφωνο και τηλεόραση δεν το συζητάμε καν - ο ρόλος τους ήταν αυστηρά προπαγανδιστικός) ακόμη και να υπαινιχθεί ότι υπάρχει υποψία κρατικού σκανδάλου.

Ήρθε λοιπόν - ευτυχώς - ο κατασυκοφαντημένος από τους "πατριώτες" - "Ιός" της "Ελευθεροτυπίας" με άρθρο του της 25ης Ιουλίου 2010 με τίτλο "Εφτά χρόνια αρπαχτή" να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να μας βγάλει από το λήθαργο της συλλογικής αμνησίας και της αμνηστίας που έχουμε χαρίσει όλοι (λαός, Τύπος, πολιτικοί) στον Εθνικό μας Γυψαδόρο και τη συμμορία του.

Η κρατούσα μυθολογία λέει ότι οι χουντικοί δεν κλέψανε. Δε βολέψανε. Δεν κάνανε ρουσφέτια. Όμως στην πραγματικότητα, επί επτά χρόνια γινόταν ένα μεγάλο φαγοπότι! Μεταφέρω λοιπόν εδώ τα στοιχεία που παραθέτει ο "Ιός", γιατί είναι πράγματι συγκλονιστικά και κατεδαφίζουν κάθε ισχυρισμό περί "εντιμότητας" των χουντικών.

Έγραφε ο Γιάννης Καψής στον "Ταχυδρόμο", στις 24/5/1974, αναφορικά με το παπαδοπουλικό "σκάνδαλο των κρεάτων" που δημοσιοποίησε ο Ιωαννίδης, σφετεριστής του Παπαδόπουλου:

«Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας».

Τι θέλει άραγε να πει το ποιητή;

Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος κυριολεκτικά οργίασε ξεσκεπάζοντας σωρεία σκανδάλων της "Εθνοσωτηρίου". Ξεχάστηκαν όμως, επειδή θεωρήθηκαν ασήμαντα μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα των πραξικοπηματιών. Αυτό όμως τελικά συνέτεινε στη δημιουργία αυτής της ψευδούς εικόνας που έχουν σήμερα οι πολίτες: "ναι, ΟΚ, ήταν φασίστες, αλλά δεν κλέψανε". Ας πιάσουμε τις αποκαλύψεις του "Ιού" μία-μία...


Εισοδήματα των πραξικοπηματιών και ασυλία

Δίνοντας το... καλό παράδειγμα στους επιγόνους τους, οι "εθνοσωτήρες" έσπευσαν να αυξήσουν τις απολαβές τους: όχι μόνο σε σχέση με τη μισθοδοσία που έπαιρναν ως στρατιωτικοί, αλλά ακόμη και σε σχέση με το τι παίρνανε οι ως τότε βουλευτές. Συγκεκριμένα, με τον Α.Ν. 5 του 1967, σχεδόν διπλασίασαν το μισθό του πρωθυπουργού: από 23.600 δραχμές τον πήγαν στις 45.000. Μη νομίζετε ότι και οι υπουργοί και οι υφυπουργοί έμειναν παραπονεμένοι: από τις

ψηφιακα

o Philip Scott Johnson ειναι ψηφιακος καλλιτεχνης.παραθετω δυο δειγματα της δουλειας του.περισσοτερα στο http://www.vimeo.com/psjohnson

Όταν το “ιερό” δεν έχει ιερό και όσιο

http://www.koutipandoras.gr/

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Το μοναστήρι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, λένε πως είναι το αποτέλεσμα ενός θαύματος. Σίγουρα είναι το αποτέλεσμα του θαύματος της ανθρώπινης πίστης. Και της ανάγκης των ανθρώπων να δώσουν στο μεταφυσικό ερώτημα για την ύπαρξή τους, μια υλική, πολύ υλική απάντηση. Δεν ξέρω αν ο Θεός θέλει κάτι τέτοιο, αλλά η άνθρωποι έτσι βολεύονται.

Όπως και αν έχεις απαντήσει στο ερώτημα της δημιουργίας του κόσμου, πιστεύεις ή όχι στον Θεό, μπροστά στο μοναστήρι αυτό νιώθεις δέος. Μια αετοφωλιά, φτιαγμένη από ανθρώπους, μέσα στα βράχια. Από ανθρώπους που πίστευαν τόσο στο Θεό, ώστε να να φτιάξουν κάτι τόσο δύσκολο,που να υπονοεί την θεία παρέμβαση.


Τετρακόσια σκαλοπάτια χρειάζεται να ανέβεις για να φτάσεις ως τη βράχινη πόρτα του μοναστηριού. Πίσω σου το απέραντο γαλάζιο της Αμοργού και μπροστά και πάνω σου ο ασβεστωμένος όγκος του μοναστηριού. Επί χίλια χρόνια, άνθρωποι ανεβαίνουν αυτά τα σκαλοπάτια για να καταθέσουν την πίστη τους. Με τον ίδιο τρόπο, την ίδια αγωνία και σίγουρα τις ίδιες εγωιστικές ελπίδες. “Εμένα Θεέ μου σώσε”. Ελάχιστα όντα για λίγο, αν όχι απέναντι στον Θεό, απέναντι στην πέτρα και την θάλασσα στην οποία γατζωθήκαμε πριν από εκατομμύρια χρόνια για να ζήσουμε.
Όλα αυτά βεβαίως τα σκέφτεσαι λίγο εκ των υστέρων. Γιατί την ώρα εκείνη, ανεβαίνοντας, προσπαθείς να πάρεις ανάσα. Γύρω σου ο αέρας λυσσομανά, μαστιγώνει τα βράχια και συ δεν μπορείς να βάλεις δυο λίτρα απ αυτόν στα πνευμόνια σου για να ανασάνεις. Τετρακόσια σκαλοπάτια δεν είναι λίγα ακόμη και αν δεν καπνίζεις. Ακόμη και αν έχεις αμαρτίες που πρέπει να καταθέσεις.

Φτάσαμε στην πόρτα του μοναστηριού λίγο πριν κλείσει. Έπρεπε να σκαρφαλώσουμε τα δέκα τελευταία σκαλοπάτια. Δυο νεαροί στέκονταν στο τελευταίο. Σηκώνουν το χέρι και σταματούν μια κυρία πριν από μας

“Απαγορεύεται να μπείτε, η φούστα σας είναι κοντή
“Μα δεν είναι κοντή”
“Είναι κοντή”

“Η κυρία πριν από μένα έχει πιο κοντή”

Οι φρουροί της πόρτας κοιτάζονται μεταξύ τους. Μάλλον συμφωνούν και

αυτοματος τραπεζικος ζητιανος (ΑΤΖ)

''Μετά το σαββατοκύριακο, και σήμερα Δευτέρα -για τρίτη συνεχή δηλαδή ημέρα- δεν ανακοινώθηκε κανένα νέο έκτακτο πακέτο στήριξής τους ούτε από την ελληνική Κυβέρνηση ούτε από την τρόικα, γεγονός που αποδεικνύει για πολλοστή φορά πόσο γερά θεμέλια έχει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Σύμφωνα με όλες πάντως τις ενδείξεις, δίπλα σε κάθε σε ΑΤΜ θα τοποθετηθεί και ΑΤΖ (Αυτόματος Τραπεζικός Ζητιάνος), μηχάνημα όπου ο κάθε πολίτης θα μπορεί να ρίχνει τον οβολό του προκειμένου να ενισχυθεί η ρευστότητα της τραπεζικής οικονομίας, με στόχο την μετακύλιση της ρευστότητας αυτής στην αληθινή.''
απο oldboy.blogspot


με το που διαβασα το παραπανω θυμηθηκα το ανεκδοτο με το ζητιανο.

Ήταν ένας τύπος που κάθε πρωί έδινε στο ζητιάνο της γειτονιάς του από ένα ευρώ. Αυτό γινόταν για κανένα τρίμηνο. Στη συνέχεια συνέχιζε κάθε πρωί να τον χαρτζιλικώνει, αλλά πλέον του έδινε 50 λεπτά. Μετά από κανένα χρόνο μειώθηκε το ποσό σε 20 λεπτά και στο τέλος σταμάτησε να του δίνει λεφτα.
Κάποια μέρα τον σταμάτησε ο ζητιάνος και τον ρώτησε γιατί δεν του δίνει πια λεφτά. Οπότε ο τύπος του είπε:

- Στην αρχή ήμουν ελεύθερος, οπότε σου έδινα ένα ευρώ. Μετά παντρεύτηκα, ξέρεις, γυναίκα, έξοδα... οπότε σου έδινα 50 λεπτά. Μετά έκανα ένα παιδί, ξέρεις, πάμπερς, γάλατα... οπότε σου έδινα είκοσι λεπτά. Μετά έκανα και δεύτερο παιδί, αυξήθηκαν τα έξοδα, οπότε σταμάτησα να σου δίνω λεφτά.

Και ο ζητιάνος έξαλλος:

- Καλά, ρε μαλάκα, κάνεις παιδιά με τα λεφτά μου;

Ο ελληνικός καπιταλισμός σήμερα

του Δημήτρη Λιβιεράτου

(Κόκκινο, τεύχος 49)


Πώς το σύστημα, με την ευγενική χορηγεία και της Αριστεράς, έχει μετατρέψει έναν δυναμικό καπιταλισμό σε ...αόρατο



Σ' ένα κόσμο που το 2009 είχε πληθυσμό 6.768.167.712 κατοίκους, η Ελλάδα των 11.260.000 κατοίκων αποτελούσε το 0,166% του πλανήτη. Ωστόσο, ο ελληνικός καπιταλισμός κατέχει την 22η θέση στον κόσμο στη λίστα των πιο πλούσιων χωρών.

Ας δούμε πώς εξειδικεύεται αυτό σε μερικά βασικά χαρακτηριστικά του, που αποτελούν τους πυλώνες της δυναμικής του:

1. Μέχρι το 2009 ήταν πρώτος στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο. Το 2010 έγινε δεύτερος, κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Ο ελληνικόκτητος εμπορικός στόλος αποτελείται από 2.974 πλοία συνολικής χωρητικότητας 175.540.000 τόνων. Όμως, αν συνυπολογιστεί ότι ελέγχουν και το στόλο άλλων, μικρότερων πλοικτητών, φτάνουμε στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου! Ο υπό ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτη δύναμη στον κόσμο (αυτό σημαίνει ότι πολλά ελληνόκτητα πλοία ταξιδεύουον με ξένη σημαία - τους συμφέρει καλύτερα) και πρώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέχοντας το 39,7% του συνόλου.

Μέχρι το τέλος του 2009 οι Έλληνες εφοπλιστές (μια συμπαγής ομάδα περίπου 400 πλοιοκτητών) είχαν παραγγείλει τη ναυπήγηση 748 νέων πλοίων, χωρητικότητας 64,9 εκατ. τόνων, κυρίως στα ναυπηγεία της Νότιας Κορέας και της Κίνας.

Οι εγκατεστημένες στην Ελλάδα περίπου 1.300 ναυτικές επιχειρήσεις απασχολούν πάνω από 12.000 υπαλλήλους. Το ξένο συνάλλαγμα από ναυτιλιακές υπηρεσίες το 2009 ήταν 13,552 δισ. ευρώ, έναντι 19,188 δισ. ευρώ το 2008 - η πτώση οφείλεται σε μείωση του όγκου του παγκόσμιου εμπορίου και σε μεγάλη πτώση των τιμών των ναύλων. Το συνάλλαγμα αυτό αντιστοιχεί στο 5,6% του ΑΕΠ!

Οι Έλληνες εφοπλιστές συνήθως αποφεύγουν τη δημοσιότητα - εξάλλου δεν υποχρεούνται καν να δημοσιεύουν ισολογισμούς, ενώ έχουν 57 φοροαπαλλαγές και η συνειοσφορά τους στη φορολογία είναι μικρότερη και από των μεταναστών! Όμως, είναι επιχειρηματικά παρόντος, με εμφανή τη συμμετοχή τους σε τουριστικές εγκαταστάσεις, ναυτικές συγκοινωνίες εσωτερικού και εξωτερικού, αεροπορία, τράπεζες και άλλους τομείς όπου η συμμετοχή τους είναι λιγότερο -ή και καθόλου- γνωστή.



2. Έχει ένα δυναμικά αναπτυσσόμενο και επεκτατικό στο εξωτερικό τραπεζικό τομέα: Οι ελληνικές τράπεζες, από τη στιγμή που άνοιξαν τα βόρεια σύνολρα το 1989-1990 με τη διάλυση των Ανατολικιών καθεστώτων, προχώρησαν αμέσως "στους δρόμους τους παλιούς", όπως τότε γράφαμε. Αυτή την περίπου εικοσαετία μέχρι σήμερα, η επέκταση των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια και τις Ανατολικές χώρες όχι μόνο ήταν καλπάζουσα αλλά μάλλον και πρωτοφανής στην ταχύτητά της. Σήμερα, στα μέσα του 2010, λειτουργούν περίπου 3.500 υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών σ' αυτές τις χώρες - χωρίς να λογαριάζουμε και την επέκταση των μεγάλων κυπριακών τραπεζών στις ίδιες περιοχές. Ταχύτατη είναι επίσης η επέκταση των ελληνικών τραπεζών στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Να σημειώσουμε επίσης ότι στην αρχή αυτής της περιόδου οι ελληνικές τράπεζες αποσύρθηκαν τελείως από τις δυτικές αγορές, πουλώντας τα καταστήματα νπου είχαν σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ρίχνοντας το βάρος τους σε πιο παρθένες αγορές.

Τα καθαρά κέρδη των ελληνικών τραπεζών από τα υποκαταστήματά τους στο εξωτερικό ήταν μεγάλα. Για την Εθνική, το 45% του συνόλου των κερδών της οφείλεται στα κέρδη από τα καταστήματά της στην Τουρκία. Για την Alpha Bank ήταν το 24% του συνόλου των κερδών της. Για την EFG Eurobank το ...%, για την EGNATIA το 33% και για την Πειραιώς το 41%. Σημειώνουμε ότι στην τραπεζική κρίση βπου ξέσπασε από το 2008 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη δεν σημειώθηκε ούτε μία χρεοκοπία ελληνικής τράπεζας - έστω και μικρής. Φυσικά στηρίχτηκαν από το Δημόσιο με 28 δισ. ευρώ και τελευταία με άλλα 10 δισ. ευρώ από το "πακέτο" του Μνημονίου, αλλά στις ΗΠΑ και σε ευρωπαϊκές χώρες είχαμε χρεοκοπίες τραπεζών παρά τη στήριξη του τραπεζικού τομέα.

3. Έχει χιλιάδες επιχειρήσεις με παρουσία στις Βαλκανικές χώρες, την Ανατολική Ευρώπη, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Τουρκία, την Αίγυπτο κ.λπ.

Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσες - ίσως χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν εγκατασταθεί σ' αυτές τις χώρες και τις εκμεταλλεύονται, επωφελούμενες από τα χαμηλά μεροκάματα, την απουσία ισχυρών συνδικάτων, την απουσία πλαισίων προστασίας της εργασίας, την απουσία περιβαλλοντικών δεσμεύσεων για την επιχειρηματική δραστηριότητα, τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος που ευνοεί την εξαγορά κυβερνητικών αξιωματούχων κ.λπ. κ.λπ. Ανάμεσα σ' αυτές τις χιλιάδες επιχειρήσεις είναι και πολλές που έκλεισαν τα εργοστάσιά τους στην Ελλάδα και μετεγκαταστάθηκαν σ' αυτές τις χώρες. Πολλές από αυτές είχαν πάρει στο μεταξύ κρατικές επιδοτήσεις με βάση τον αναπτυξιακό νόμο...

Να σημειώσουμε ότι

Η δύναμη των ακατάλληλων στον καιρό της κρίσης

http://www.protagon.gr/

του Γιάνη Βαρουφάκη

Το κακό με τους οικονομολόγους δεν είναι ότι αντιγράφουμε τους πραγματικούς επιστήμονες. Είναι ότι, όπως οι σκράπες μαθητές, τους αντιγράφουμε χωρίς να κατανοούμε αυτό που αντιγράφουμε με αποτελέσματα που κυμαίνονται μεταξύ του γελοίου και του επικίνδυνου. Κλασικό παράδειγμα η τυφλή πίστη στις "ελεύθερες" αγορές και η πιο πρόσφατη έκφανσή της μέσα από τις σελίδες του Μνημονίου μας.


Όπως συμβαίνει γενικά με τους "πιστούς", οι οικονομολόγοι ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε θεωρητικά στηρίγματα στις πραγματικές επιστήμες χωρίς να σεβόμαστε αυτά που αντιγράφουμε. Ο Δαρβίνος είναι σύνηθες θύμα μας (η στατιστική και τα μαθηματικά είναι τα άλλα δύο θύματά μας). Λέει ο οικονομολόγος-κήρυκας της "ελεύθερης" αγοράς: Όπως στην ζούγκλα έτσι και στην αγορά, ο ελεύθερος ανταγωνισμός οδηγεί στην επικράτηση των ισχυρότερων, των πιο αποτελεσματικών, των καλύτερων, των ικανότερων και, παράλληλα, στην εξαφάνιση των αναποτελεσματικών, των δεινόσαυρων, των παρωχημένων. Ιδιωτικοποιείστε λοιπόν! Ανοίξτε τις αγορές! Κόψτε τα πλοκάμια του κράτους που εμποδίζουν την εξελικτική διαδικασία να επιτελέσει το θεάρεστο έργο της!

Η πεποίθηση αυτή, π.χ. ότι μια ιδιωτικοποιημένη επιχείρηση ηλεκτρισμού θα είναι εξ ορισμού "καλύτερη" από την ΔΕΗ, ότι οι ιδιωτικές τράπεζες είναι προσφορότερες κοινωνικά από τις δημόσιες (και για αυτό η ΑΤΕ και το ΤΤ πρέπει να εκποιηθούν), ότι το ιδιωτικό είναι προτιμότερο του δημοσίου κλπ., θα έπρεπε να εγείρει δύο ερωτήματα.

Το πρώτο είναι ερώτημα των καιρών: Αυτό σας έμαθε κυρίες και κύριοι η κρίση του 2008-2010; Ότι το ιδιωτικό εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα και την κοινωνική ευημερία και ότι το δημόσιο είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας; Γιατί αν αυτό καταλάβατε, δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης. Είναι σαν το 1945, στο προαύλιο του Άουσβιτς, να αποφαινόταν κάποιος ότι ο πόλεμος και η φρίκη του οφειλόταν στην παρουσία των Εβραίων στην Ευρώπη, χωρίς καμία αναφορά στους ναζί, στην θηριωδία τους ή στις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις του μεσοπολέμου που οδήγησαν στο ολοκαύτωμα όχι μόνο των Εβραίων αλλά τόσων και τόσων. Καιρός να το επαναλάβουμε: Η κρίση του 2008-2010 ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία του ιδιωτικού τομέα, της "ελεύθερης" οικονομίας, των αγορών. Το μόνο ανάχωμα που σταμάτησε την ανθρωπότητα από την απόλυτη καταστροφή ήταν ο δημόσιος τομέας, ο οποίος έτρεξε να πάρει στους ώμους του τις αμαρτίες του ιδιωτικού.
Το δεύτερο ερώτημα είναι διαχρονικό. Ο κακομοίρης ο Δαρβίνος ποτέ δεν είπε ότι η εξελικτική διαδικασία οδηγεί στην κυριαρχία των ικανότερων. Ξανά και ξανά μας προειδοποιούσε να μην βγάλουμε αυτό το λάθος συμπέρασμα. Μας είπε έγκαιρα ότι στο αμείλικτο παιχνίδι της επιβίωσης ο ανταγωνισμός μεταξύ των ειδών μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στην εξαφάνιση των "καλύτερων" και στην κυριαρχία οργανισμών και συμπεριφορών με χαμηλότερη νοημοσύνη, ικανότητα, ομορφιά κλπ. Το μυστικό της εξελικτικής επιτυχίας είναι μία και μοναδική "αρετή": Η προσαρμοστικότητα.

Η ουσία εδώ είναι ότι

wyclef for president

αν ημουν προεδρος

θα ειχα εκλεγει την παρασκευη

δολοφονηθει το σαββατο

ταφει την κυριακη.

ειναι οι στιχοι απο το president του 2004.
παρ'ολα αυτα ο wyclef jean θα καταθεσει υποψηφιοτητα για την προεδρια της αϊτης.απο την εποχη των fugees φαινοταν ο τυπος.

Οι επικίνδυνες για την χώρα θέσεις του κ. Σαμαρά

με τον β.ζηση του antinews στην αλβανια επι κυβερνησεως μητσοτακη
(πισω με το γυαλι ηλιου)

απο http://www.roides.wordpress.com/

Ο αποκλεισμός των μειονοτικών από την «Πολάν»

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Ο κ. Σαμαράς δηλώνει πατριώτης και Μακεδονομάχος. Νομίζω όμως πως απλά είναι ένας πολύ φιλόδοξος γόνος «καλής οικογενείας», που θεωρεί πως η Γη περιστρέφεται γύρω του. Μέχρι στιγμής οι θέσεις του μόνο κακό έφεραν στον τόπο. Εχθρότητα με πολλούς μας γείτονες, δημιουργία ενός ανύπαρκτου εθνικού προβλήματος πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε προσωπική πολιτική καριέρα, ανεξέλεγκτη κατασπατάληση τεράστιων ποσών ως μυστικών κονδυλίων «για εθνικούς λόγους» προς άγνωστες κατευθύνσεις, ερήμην της Βουλής και των πολιτών. Οι φίλοι του μιλάνε τόσο συχνά για πατριωτισμό που με κάνουν λίγο καχύποπτο. Ας αποδείξουν τέλος πάντων τον πατριωτισμό τους με κάποια δωρεά στον Στόλο. Ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος μιλούσε τόσο συχνά για την πατρίδα αλλά την καταξόδεψε όταν έσπευσε με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο στη Φλόριντα για να κλέψει το μόσχευμα από τον δικαιούχο του. Μιλούσε συχνά και για τον θεό του αλλά δεν έδειξε και ιδιαίτερη χαρά όταν ήλθε η ώρα να τον συναντήσει. Εκτράπηκε σε ασεβή ερωτήματα: «Γιατί σε μένα θεέ μου», τα οποία μπορεί να προκάλεσαν μεν το θαυμασμό του αυτόκλητου υποψήφιου περιφερειάρχη Αττικής κου Αλαβάνου, αλλά σίγουρα τον γελοιοποίησαν στο νοήμον κοινό. Η ΝΔ είναι πνιγμένη στα γαλανόλευκα αλλά τα παιδιά των στελεχών της υπηρετούν στην Αθήνα παρέα με εκλεκτές καλλιτέχνιδες του βίντεο. Πάντα ήμουν καχύποπτος στους φωνακλάδες πατριώτες και πιστούς.


Μερικοί όμως ομολογώ πως έχουν εξαιρετικά ευφυείς απόψεις:

«Δεν υπάρχει πατριωτισμός χωρίς Πατρίδα. Και δεν υπάρχει Δημοκρατία, χωρίς πατριωτισμό»


Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που ο Μακεδονομάχος και Μυστικοκονδυλιάρχης μας, προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κ.Καραμανλή, τον οποίο είχε και προσβάλει προσωπικά με μια ανοίκεια αγένεια, χρησιμοποιώντας για τον ιστορικό ηγέτη της παράταξής του τον όρο «κατάκοπη ηγεσία». Έφτασε στο σημείο να ρίξει την κυβέρνηση της ΝΔ για αμφιλεγόμενους λόγους στρεφόμενος εναντίον της ακόμη και στις ευρωεκλογές του 1999 όταν ήδη είχε εκλεγεί αρχηγός ο Καραμανλής junior. Επέστρεψε πολύ αργότερα ως ικέτης εκεί που έφτυνε,

οι "οικοι" και οι ιθαγενεις

λοιπον γιατρε μου,δε παει αλλο.στο ειπα χιλιες φορες.αυτη τη φορα θα σου κλεψω το συνταγολογιο και θα γραψω τα θαυματουργα μαντζουνια μονος μου.να ησυχασει το κεφαλι μου.

καθομαι ηρεμος στο πισι να διαβασω καμια ιστορια και πεφτω πανω στη συνεντευξη του παπ-υπ-οικ.

και τι λεει ο συμπαθης διοπτροφορος; θα δωσουμε ακομα 25 δις στην στηριξη των αναξιοπαθουντων τραπεζικων οικων.
συνολο το κοντερ στα 63 δις.
επειδη εχω και χωριατικες ριζες κανω με τη μια τον υπολογισμο.
α) 63 δις x1% (επιτοκιο δανεισμου απο ΕΚΤ) =630 εκατ τοκους.
β) 63 δις x 5%(επιτοκιο δανεισμου κρατους απο τραπεζες) = 3.150 δις τοκους.
α-β= 2.520 δις.παντελονατα.αυτα σε περιπτωση δανεισμου του κρατους.διοτι παιζουν και αλλα επιτοκια προς επιχειρησεις και ιδιωτες.οι καλυψεις επισφαλειων ειναι αλλουνου παπα.
αλλουνου παπα; ερωτηση:
ποιος περασε τα stress test; ποιο τραπεζικο συστημα ειναι υγιες;τελεια.
η σκεψη που περνα και θα μπορουσε να δικαιολογησει την κινηση αυτη,ειναι πως οι τραπεζες ειναι αυτες που δανειζουν το κρατος,υποχρεωτικα.δηλαδη χωρις αυτες,το κρατος θα εβγαινε στην αγορα και θα δανειζοταν με 9%. ενα λεπτο....
το δντ και η ε.ε. τι ακριβως κανουν;ποιον δανειζουν και προς τι το μνημονιο;
πισω ξανα.οι τραπεζες παιρνουν τις κρατικες επιχορηγησεις για την οικονομια ή για τα χαρτοφυλακια τους;εαν εχουν προβλημα,οριστε οι μετοχοι να κανουν αυξηση μετοχικου κεφαλαιου.
να το πω λαϊκιστικα,γιατι ρε φιλε να σου κανω εγω την αυξηση;απο τη μια με κυνηγας με τις εισπρακτικες εταιριες,μου ανεβαζεις το επιτοκιο,κλεινεις τη στροφιγγα των χρηματοδοτησεων,με καταγραφεις ως απατεωνα στον τειρεσια και περιμενεις απο το καθημερινο μου αδιεξοδο,απο τις αυξησεις στο φπα,στους λογαριασμους,στα παγια, να συνεισφερω στη διατηρηση του δικου σου μαγαζιου;
γιατι επικροτω και υπερασπιζομαι τις αποκρατικοποιησεις των προβληματικων και ευρωφαγων Δ.Ε.Κ.Ο., στο ονομα της εξυγιανσης του κρατους μου και εσυ δινεις συμπαθη διοπτροφορε οτι περισσευει στα "σπιτια" αυτα;διοτι θα καταρρευσει το συστημα;κι αν ναι ποσα θα χασω;και ποσα μεινανε να χασω;

να δεχθω οτι μεγαλωσανε οι επισφαλειες των τραπεζων.ωραια.ποιος "εδωσε" χωρις ελεγχο,για να εμφανισει κερδη στο ταμπλο και να καρπωθει bonus και ενα ωραιοτατο καινουργιο γραφειο;ποιος κυκλοφορουσε ως επιτυχημενο στελεχος με βαση τα νουμερα;ποιος εμφανιζοταν ως ο προστατης και αναμορφωτης της ελληνικης κοινωνιας;
αυξηθηκε η καταναλωση,εμφανιστηκε προοπτικη για πολλους,υπηρξε μια αναπτυξη.ωραια.ομως καπου αρχισε η χασουρα.
εαν καποιος πεσει εξω,πληρωνει απο μονος του.χωρις σαλιο που λεει κι ο μορφονιος του status,ο ανδρεας.οι μεγαλομετοχοι ομως στο ελλαντα αγοραζουν καραβια και το μαγαζι το πληρωνει ο κακομοιρης.ειτε στη λιανικη-δανεια,ειτε στη χονδρικη-πακετο στηριξης.ειναι νομιμο,τα κερδη δικα τους και το χασιμο δικο μου;
"θα διοχετευτουν στην αγορα".η μαλακια της δεκαετιας.το λενε και χαμογελουν μπροστα στις καμερες.
γιατρε μου το καταλαβαινω.για να τρεξει το συστημα ετσι οπως ειναι φτιαγμενο πρεπει να υπαρξουν εγγυησεις.αλλα ρε συ,το συστημα πρεπει καποια στιγμη να δειξει οτι με υποστηριζει.δηλαδη τι θα γινει εαν υπαρξουν στο μελλον υγιεις τραπεζες και εξαθλιωμενος κοσμος;θα κτιστουν καινουργια καστρα να αντιμετωπισουν τους αθλιους;δες το κι αλλιως.ποσοι θα ειναι μεσα και ποσοι θα αφριζουν απο εξω;εφοσον αυτοι σκεφτονται μονο το τομαρι τους ετσι θα σκεφτουν και οι αλλοι.αν τους εχει μεινει τομαρι.τους συμπαθεστατους ιθαγενεις...

Ποιά ip..

Εύκολη υπόθεση πλέον για τους "χακερς" ο εντοπισμός ακόμα και της διεύθυνσης του σπιτιού οποιουδήποτε χρήστη του Ιντερνετ...


Mια βάση δεδομένων συνδέει τις διευθύνσεις MAC των routers με ένα πρόγραμμα GPS, με αποτέλεσμα να εντοπίζεται η ακριβής τοποθεσία του χρήστη!

Την ακριβή μας γεωγραφική θέση μπορούν να εντοπίσουν οι χάκερ, χρησιμοποιώντας ένα νέο «εργαλείο» ηλεκτρονικών επιθέσεων.

Σε «επίδειξη» ηλεκτρονικής εισβολής που έκανε ένας... αληθινός χάκερ, κατά τη διάρκεια συνεδρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέδειξε ότι μπορεί να εντοπίσει το σημείο στο οποίο βρίσκεται ένας χρήστης, μαθαίνοντας ακόμη και τη διεύθυνσή του.

Μια επίσκεψη σε μια ιστοσελίδα η οποία έχει «παγιδευτεί» -εν αγνοία του χρήστη- μπορεί να οδηγήσει άμεσα τους ηλεκτρονικούς εισβολείς στο σπίτι ενός ατόμου.

Ο χάκερ Σάμι Κάμκαρ απέδειξε ότι οι νέου τύπου επιθέσεις εκμεταλλεύονται τις ελλείψεις προστασίας που παρουσιάζουν πολλά routers (δρομολογητές), με αποτέλεσμα οι εισβολείς να εντοπίζουν τον αριθμό ταυτοποίησης του χρήστη. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούν αυτό τον αριθμό και εντοπίζουν την ακριβή τοποθεσία του.

Κάνοντας μια «επίδειξη» της ηλεκτρονικής εισβολής, ο κ. Κάμκαρ εντόπισε τη θέση ενός τυχαίου router με ακρίβεια εννέα μέτρων.

Πώς γίνεται η επίθεση

φημολογούμενες ρυθμίσεις για την λειτουργία των blogs

Γιατί η κυβέρνηση συνέλαβε τον γκόμενο της Ποκαχόντας;

http://www.e-cannibals.gr/blog/

Με λύπη μου παρατηρώ από τα σχόλια ότι απλές σκέψεις όπως αυτές της Σοφίας γύρω από τις φημολογούμενες ρυθμίσεις για την λειτουργία των blogs δεν γίνονται κατανοητές από πολλούς ανθρώπους.

Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω ένα how to που ίσως βοηθήσει.

Η προσωπική μου άποψη βέβαια είναι ότι δεν θα έπρεπε να μπούμε σε οποιαδήποτε συζήτηση για αυτό αλλά το παραβλέπω.

Ας πούμε λοιπόν πως ένας διαδικτυακά αναλφάβητος υπουργός με πολύ καλή νομική υπόσταση αποφασίζει να νομοθετήσει ότι για την λειτουργία στην Ελλάδα ενός ιστολογίου πρέπει να υπάρχει υποχρεωτικά κάποιος υπεύθυνος διαχείρισης.

Ας πούμε επίσης ότι νομοθετεί την προσθήκη στις περιπτώσεις άρσης του απορρήτου και την συκοφαντική δυσφήμιση.

Και τέλος ας πούμε πως η Ελληνική κοινωνία τα δέχεται όλα αυτά χωρίς καμία αντίδραση θεωρώντας ότι έτσι προστατεύει την διαφάνεια στις δημοσιεύεις μα και τους εν δυνάμει θιγόμενους από τυχών ανυπόστατα και συκοφαντικά δημοσιεύματα.

Κι ακόμα ένα ας πούμε ότι η Ελληνική κυβέρνηση υποχρεώνει όλους τους ελληνικούς I.S.Ps , Registrars ή παρόχους hosting να προσαρμόσουν τον τρόπο λειτουργίας τους στις παραπάνω ρυθμίσεις, έτσι ώστε για κάθε παροχή υπηρεσιών που θα δίνουν να απαιτείται η φυσική ταυτοποίηση του προσώπου / χρήστη.
Θα προσπαθήσω παρακάτω με λίγα λόγια να παρουσιάσω πως όλη αυτή η προσπάθεια η οποία θα κοστίσει χρόνο, χρήμα και κυρίως κούφια νομοθεσία μπορεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο να γελοιοποιηθεί και να καταστεί ανεφάρμοστη κι κυρίως εργαλείο στα χέρια κάποιων που πραγματικά είναι κακοήθεις.

Την πρώτη ημέρα που εφαρμόζετε η παραπάνω νομοθετική ρύθμιση, εγώ ο κακοήθης και πονηρός πάω στο περίπτερο ή σε ένα super market και αγοράζω μια paysafe cart. Φαντάζομαι ο νομοθέτης δεν θα έχει υποχρεώσει τους περιπτεράδες να κρατάνε αρχείο με αυτούς που μετατρέπουν τα χρήματά τους σε paysafe.

Αμέσως μετά την αγορά της paysafe καρτούλας πηγαίνω στην πλατεία Συντάγματος ή στην πλατεία των Τρικάλων ή στην πλατεία των Αρχανών ή σε όποια πλατεία γουστάρω με free δημόσιο wifi.
Κατοχυρώνω και πληρώνω με αυτή σε ένα ξένο domain name registrar το domain www.eistekaragiozides.com ή το www.posianoisiasasdernei.org ή το www.animalakiaitanergoxirothaeixatekaneitinprikasas.net ακολούθως με την ίδια διαδικασία αγοράζω χώρο φιλοξενίας σε όποιον hoster δέχεται τα χρήματά μου.
Και στους δύο δηλώνω ως όνομα φυσικού προσώπου τον όνομα John Smith.

Μετά από τα παραπάνω την άλλη μέρα ας πούμε που θα χω στήσει και τα σέα μου και τα μέα μου, ξαναπηγαίνω σε μία από της παραπάνω πλατείες και αρχίζω τα συκοφαντικά δημοσιεύματα και προσπαθώ να παραβιάσω τέλος πάντων κάθε έννοια δικαιώματος που οι ρυθμίσεις ήρθαν και καλά να προστατεύσουν .

Ο θιγόμενος καταφεύγει στη δικαιοσύνη παίρνει και για δικηγόρο το διαδικτυακό μου φίλο Βασίλη Σωτηρόπουλο (τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα για την νομική ενασχόλησή του με τα θέματα που αφορούν την λειτουργία του διαδικτύου) και καταφέρνει μέσω μιας δικαστικής διαδικασίας μα και της συνδρομής της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος να ξεσκεπάσει τον κακοήθη που κρύβεται πίσω από τα δημοσιεύματα και να τον καθίσει στο σκαμνί. Σωστά;

Εμένα μου λες. Αν δεν συλλάβει τον πράκτορα του MATRIX John Smith που μάλλον δεν θα τονε συλλάβει γιατί είναι κάμποσες χιλιάδες παναθεμά τους το πολύ πολύ να συλλάβει τον John Smith ο οποίος είναι γκόμενος της Ποκαχόντας. Και καλά είμαστε τώρα να τα βάλουμε με τους Ινδιάνους; Δεν λέει.
Από την άλλη αφού δεν μπορεί να συλλάβει τον γκόμενο της Ποκαχόντας η δικαιοσύνη ζητά από την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος να βρει άλλα στοιχεία πιο τεχνικά ας πούμε.

Από πού έγινε η σύνδεση ποιος παρείχε τη σύνδεση κλπ. Ε το πολύ πολύ να συλλάβει τον δήμαρχο μιας εκ των παραπάνω πόλεων γιατί τόλμησε να δώσει ελεύθερη πρόσβαση στις πλατείες.

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται γελοία δεν έχετε άδικο. Το γελοίο μόνο με γελοιότητες πολεμιέται. Όσοι εξακολουθούν να θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει μια οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση που να έχει εφαρμοστέο αποτέλεσμα νομίζω γελιούνται.

Το μόνο πράγμα που θα έκανε μια όποια ρύθμιση είναι να φοβίσει νέους ανθρώπους να παράγουν περιεχόμενο στο διαδίκτυο και να κάνει τους κακοήθεις να γελάνε πίσω από την πλάτη της.

Υπάρχουν βέβαια και λύσεις όπως αυτές της Κίνας αλλά φαντάζομαι ότι δεν θέλει κανείς να τις συζητήσουμε.

Η "δεν ξέρω τι θέλω" κοινωνία

απο e-cynical.blogspot.com

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων, που όπως μάς διαβεβαιώνουν οι στατιστικολόγοι αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής κοινωνίας, δηλώνει σε ποσοστό από 70% έως 90% αντίθετο με την παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας και με τα εξ αυτού εκπορευόμενα μέτρα.
Τόσο το ερώτημα λοιπόν, όσο και η καταγεγραμμένη γνώμη και θέληση αποτελούν αναντίρρητα γεγονότα. Βάσει αυτών, με μια μικρή και όχι αυθαίρετη, όπως ελπίζω, προέκταση του συλλογισμού, συμπεραίνω ότι το ίδιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιθυμεί και την απομάκρυνση του ΔΝΤ από τη χώρα. So far so good!
Τα προβλήματα ενσκήπτουν όταν ερχόμαστε στο διαταύτα, στον προσφορότερο δηλαδή τρόπο με τον οποίο το ΔΝΤ θα μάς αδειάσει τη γωνιά. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει αφ’ εαυτού, διότι θα πρέπει να πάει part and parcel και με αυτούς που το προσκάλεσαν.
Ας απαριθμήσουμε λοιπόν μερικούς από τους ενδεικνυόμενους τρόπους:

1. Η μέθοδος των απεργιακών κινητοποιήσεων. Σκοπός τους είναι να ασκήσουν πίεση προς την κυβέρνηση προσβλέποντας είτε στην άμεση άρση των μέτρων, είτε στην παρακώλυση των χειρισμών της, ώστε να πει επιτέλους το άι σιχτίρ, να τα παρατήσει με τους ανεπίδεκτους κωλοέλληνες και δια παντός να τα μαζεύει.
Εδώ θα κάνουμε άλλη μια διάκριση απεργιών. α) Στις γενικές 24ωρες απεργίες όπως προκηρύσσονται από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, έξι τον αριθμό, μέχρι σήμερα, β) στις γενικές απεργίες διαρκείας, οι οποίες ακόμα δεν έχουν κηρυχτεί, και όπως λένε οι μάντεις, ούτε και πρόκειται αυτό να συμβεί, και γ) στις απεργιακές κινητοποιήσεις μεμονωμένων σωματείων και οργανώσεων.

Ως προς την εκδοχή α), διάχυτη είναι η αντίληψη ότι οι γενικές επίσημες 24ωρες απεργίες είναι περιορισμένης αποτελεσματικότητας, ότι ενεργούν όπως η βαλβίδα ασφαλείας στη χύτρα ταχύτητος προς στιγμιαία εκτόνωση της λαϊκής οργής, ότι πρόκειται περί επαναστατικής και μόνο γυμναστικής, με συνέπεια να ελκύουν όλο και λιγότερο κόσμο στις γραμμές τους.

Ως προς την εκδοχή β), είναι εκτός ατζέντας των μεγάλων συνδικάτων, οπότε και την βγάζουμε από τον κατάλογο.

Τελευταία στη σειρά είναι η εκδοχή γ), για την οποία όμως κάθε φορά που λαμβάνει χώρα, υπάρχει έτοιμη η κοινωνική δυσανεξία με ένα προκάτ κατάλογο αφοριστικών χαρακτηρισμών, όπως συντεχνιακή, οικονομίστικη, αντικοινωνική κλπ, με αποτέλεσμα το είδος αυτό της απεργίας να νομιμοποιείται μόνον από την κοινωνική ομάδα που συμμετέχει.
Συνοψίζοντας λοιπόν, βλέπουμε ότι η ελληνική κοινωνία απορρίπτει στην πράξη την εφαρμογή της μεθόδου των απεργιακών κινητοποιήσεων για την επίτευξη του δεδηλωμένου στόχου της.


2. Η μέθοδος του αντάρτικου πόλης, βουνού ή και παραλίας, αναλόγως των εποχών του έτους.

κοτσανοποιηση της πραγματικοτητας

απο "τριτο καζανι αριστερα"

Ας μην συζητήσουμε για εκείνη τη μερίδα ανθρώπων που δεν πιστεύουν τίποτα και κανέναν, δηλαδή ότι κι αν ακούσουν το απορρίπτουν είτε ως αναληθές είτε ως συνωμοσία είτε ως απλώς ύποπτο είτε ως προσπάθεια χειραγώγησης. Οι ειδήσεις είναι για αυτούς προσπάθειες συγκάλυψης μίας τρομερής και ζοφερής, κρυφής πραγματικότητας.


Ας μην συζητήσουμε ούτε για αυτούς που , για οποιονδήποτε λόγο, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Πραγματικά, υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν τι συμβαίνει και απλά περνούν τις ημέρες τους μέσα σε μία όχι πολύ δυσάρεστη ρουτίνα. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι χωρίς υποχρεώσεις ή ευθύνες, ασχέτως οικονομικής ή πολιτισμικής επιφάνειας.

Αυτοί που ζουν την πραγματικότητα σε όλη την έντασή της είναι οι άνθρωποι του επιχειρηματικού κόσμου, σε όποιον κλάδο και αν δραστηριοποιούνται. Αυτοί ξέρουν ότι χωρίς λεφτά δεν γίνεται τίποτα, όχι μόνο η ζωή στα αστικά κέντρα αλλά ούτε καν οι ευγενείς σκοποί όπως η προστασία των ανάπηρων, των αδέσποτων, των φτωχών , κτλ.

Λεφτά σημαίνει παιδεία, περίθαλψη, υποδομές, κοινωνική πρόνοια, συνοχή. Χωρίς χρήματα το μόνο που μπορείς να έχεις είναι αδικίες, αντιπαλότητες, ανισότητες, αντιπαραθέσεις, εντάσεις, αναταραχές και εγκληματικότητα.

Η προέλευση του χρήματος είναι δεδομένη: από τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Ή από δανεικά.

Οι πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις της χώρας είναι σα να λέμε οι ιδιώτες επιχειρηματίες, γιατί το κράτος δεν είναι κερδοφόρο: το πληρώνουμε από την τσέπη μας για να γίνονται κάποιες δουλειές όπως να χτίζονται οι δρόμοι και οι γέφυρες, να υπάρχουν σχολεία και νοσοκομεία, δικαστήρια και στρατά. Από τους επιχειρηματίες που ακόμα υπάρχουν, πόσοι είναι κερδοφόροι ώστε να μπορούν να χρηματοδοτήσουν με τη φορολογία τους την κρατική μηχανή, ώστε να έχουμε όλα όσα επιθυμούμε από μία πολιτεία: παιδεία, περίθαλψη, πρόνοια, κτλ? Η απάντηση είναι απλή και τρομερή: