Το θρίλερ στο δρόμο του ΟΑΕΕ

από blog αλλαγή [via]

Έχει συσταθεί κάπου μια ΕΠΕ. Καλά να πάθει θα πείτε αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εις εκ των εταίρων, που λένε κι οι δικηγόροι – ναι, αυτοί που έχουν δικό τους ολόκληρο υπουργό – αποφασίζει να μεταβιβάσει ολόκληρο το εταιρικό του μερίδιο, να διαγραφεί από τον ΟΑΕΕ και να τραβήξει τον δρόμο της αρετής. Χα! θα πείτε αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Μετά βασάνων, ο εις, καταφέρνει κάποια στιγμή να τελειώσει με εφορίες, συμβολαιογράφους, κατάθεση τροποποίησης στο ΕΒΕΑ, να πάρει την σχετική βεβαίωση για διαγραφή από ΟΑΕΕ. Το ημερολόγιο έδειχνε 29/4/2013
Στα χέρια του έχει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά προς ΟΑΕΕ πλην ενός: του ΤΑΠΕΤ ή ΦΕΚ. Η καλή κυρία στον ΟΑΕΕ, η υπεύθυνη για τις διαγραφές του Ζωγράφου – του Δήμου, όχι του Τσαρούχη - κάνει δεκτό το αίτημα με την επιφύλαξη προσκόμισης του ΤΑΠΕΤ ή ΦΕΚ. Αυτά τα αρκτικόλεξα πάντα τον τρόμαζαν τον εις εκ των εταίρων, που λένε οι δικηγόροι κτλ, και όποτε μπορούσε τα άφηνε να προσπερνούν. Έτσι και τώρα: μπήκε στο διαδίκτυο, γκουγκλάρισε και κατάλαβε ότι μπορούσε να περιμένει την έκδοση του ΦΕΚ το οποίο χρειάζεται περί το εικοσαήμερο να δημοσιευτεί.
Όταν κόντευε μήνας και η αναζήτηση στο Εθνικό Τυπογραφείο του έβγαζε μηδέν αποτέλεσμα, ανησύχησε. Τηλεφώνησε λοιπόν στο ΕΤ και ακριβώς εδώ ξεκινά η πορεία στη λεωφόρο με τις λεύκες του ελληνικού δημοσίου – στενού, ευρύτερου, μακρύφαρδου, ψηλόλιγνου ό,τι επιθυμείτε.
Από το ΕΤ, χθες, τον πληροφόρησαν ότι στο όνομα της ΕΠΕ δεν έχει φτάσει κανένα αίτημα δημοσίευσης από το ΕΒΕΑ, οπότε λογικά δεν έχει ούτε ΦΕΚ, ούτε ΤΑΠΕΤ (αριθμός πρωτοκόλλου εθνικού τυπογραφείου). 
Κρύος ιδρώτας τον έλουσε…
Σήμερα το πρωί, στο ΕΒΕΑ, του είπαν ότι, για λόγους που δεν τον αφορούν, η αποστολή των τροποποιήσεων καταστατικών ΕΠΕ προς το Εθνικό ακολουθεί έναν αργό ρυθμό. Στην απελπισμένη ερώτηση «Τι φταίω εγώ ρε παιδιά;» του απάντησαν ότι 
«σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν. 3419/2005, εφόσον η τροποποίηση έχει ΚΑΚ και ΓΕΜΗ, δεν χρειάζεται ΤΑΠΕΤ και ΦΕΚ». 
Αυτό ήταν! Αρκτικόλεξα! Σαν να πετάς κρυπτονίτη στον σούπερμαν. Βρήκαν το αδύνατό σημείο του και τον χτυπάνε κάτω σαν χταπόδι.
Μάζεψε όσες δυνάμεις του απέμειναν και σύρθηκε ως ...απέναντι από το ΕΒΕΑ στον ΟΑΕΕ. Προσευχήθηκε – άθεος ων - να έχουν τελειώσει τα αρκτικόλεξα και ανέβηκε ως την καλή κυρία που έχει τον Δήμο Ζωγράφου ή κάποια σχετική. Εξήγησε τέλος πάντων στην πρώτη διαθέσιμη καλή κυρία ότι από απέναντι του είπαν ότι δεν χρειάζεται όλα αυτά που του ζητάνε επειδή ο νόμος τάδε λέει αυτά.
«Κύριε, εγώ δουλεύω με εγκυκλίους και όχι με Νόμους». 
Κεραυνός. Αστραπή. Αστέρια και πουλάκια άρχισαν να κάνουν βόλτες γύρω από το κεφάλι του. «Δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος εδώ μέσα;» ψέλλισε. «Ο κύριος Ρωμανάς, στο βάθος δεξιά» άκουσε ή νόμιζε ότι άκουσε. Αλήθεια έχετε παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι υπεύθυνοι είναι σαν τους κήπους, στο βάθος; Μόνο που οι υπεύθυνοι είναι και δεξιά αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
«Το ξέρω αγαπητέ μου το πρόβλημα και το έχω θέσει στους από πάνω» έκανε και έδειξε προς το ταβάνι. Κοίταξε ασυναίσθητα και ο εις αλλά πάρεξ ένα γυμνό φωτιστικό σωλήνα και ένα μικρό ξεφλούδισμα της μπογιάς, ουδέν είδε. 
«Το πρόβλημα είναι ότι εμάς μας δεσμεύει το ΠΔ 258/05 και όχι ο Ν. 3419 του ιδίου έτους» 
είπε και αυτή την φορά ανασήκωσε τους ώμους και χαμογέλασε με νόημα. Ίδιος ο Μητσοτάκης σκέφθηκε ο εις και μια ανατριχίλα διέτρεξε την σπονδυλική του στήλη από τον αυχένα ως τα οπίσθια.

Έφυγε ηττημένος, αποκαμωμένος. Καληνύχτα ΔΗΜΑΡ (και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά η πρώτη ταιριάζει ηχητικά) αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει ποτέ.

Μέσα στον κύκλο

theelfatbay.net

Οι λεζάντες της καταστροφολογίας, γκρεμίζονται σταδιακά, καθώς ο νους επιλέγει την αυτοκριτική, την ευτυχία της αντικειμενικότητας και την κατίσχυση της αποτελεσματικότητας λίγο πριν επέλθει η κοινωνική γαλήνη. Δεν απαιτείται υπερδραστηριότητα του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου. Η αποκωδικοποίηση των πληροφοριών αργεί αλλά έρχεται καθώς η πραγματικότητα είναι εδώ και όχι στην αμετροέπεια της θέσει διαφωνίας για τα τσουγκρίσματα της επουράνιας μέθεξης που μπερδεύει την συνθετική κρίση με την ανάγκη της καθ’έξιν αντιλογίας για την τροφή του υπογάστριου με τσιτατολογικό υπόκοσμο για το θεαθήναι. Η συλλογική νοημοσύνη δεν φημίζεται για τα ιστορικά συμφέροντα εν Ελλάδι, δεδομένου ότι ο εξορθολογισμός, η παραγωγικότητα και η σοσιαλιστική συνείδηση με σοβιετική προβιά, ανήγαγαν την φιλοδοξία και την πρόοδο σε ενοχικό αντικείμενο για αρνούμενες μαρξιστικές διαισθήσεις.

Έχω την εντύπωση ότι οι ανατροφοδοτούμενες ψευδοδιορθώσεις από τους οπαδούς του Zeitgeist, δεν φιλοδοξούν να εξισορροπήσουν τα επιστημονικά συστήματα· τουναντίον, επαινούν οτιδήποτε διατρανώνει την άρνηση για τα κολλυβοπάρτι των βραδυνόων οπαδών του συστήματος, με πρόσχημα την επιδίωξη του στόχου που αγαπάει την πατρίδα του. Με την έλευση της Τρόικας, οι μάσκες έπεσαν αλλά οι διαπιστώσεις διατρανώνουν την ανθεκτικότητά τους, με όπλο τον κλειστό θύλακα της παρερμηνείας. Καζακικοί, σταλινοφασίστες, θέσει αρνητές που δεν έχουν σχέση με την καλαισθησία των στοχασμών καθώς οι αναγνώσεις τους φιλτράρονται από τον οπορτουνισμό της μαζικής υστερίας, μεθυσμένοι παρίες που αναθεματίζουν το τεράστιο κράτος με την ψευδαίσθηση ότι το εξειδικευμένο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν, αποκλείει τους ίδιους από την συλλογική προσομοίωση της πολυποίκιλης ανωριμότητας με επίθετα ιδιώνυμου πεζοδρομίου.

Η τήρηση της αντισυστημικής πορείας μέχρι τελικής πτώσης, θυμίζει τον gay υπόκοσμο και τα ανατομικά του πειράματα με άλλοθι την χασματική γιορτή της ύπαρξης. Κραυγαλέα μοναξιά με βιότοπο τις απαιτητικές παραστάσεις για την στιγμιαία λήθη των πληγών, της τσαλαπατημένης οικογενειακής ρήξης, της εθελοτυφλίας όσον αφορά τα ηθικά λογοπαίγνια. Εγκαθιδρύθηκε άπαξ μια διαταγή από τον εργατικό μικρόκοσμο της πληροφορίας, η οποία εμφύσησε επιτυχώς την ενοχή στο όνομα της παντοδυναμίας. Οτιδήποτε, οφείλει να διέπεται από κομμουνιστολάγνο πυρετό για να περάσει στον μακρόκοσμο της ποικιλομορφίας: προτάσεις, νεύματα, στοχασμοί, ιδιότητες, σύνολα, κλάσεις, υφάνσεις, περιγραφές, γλωσσικά σημαινόμενα, αντινομίες, σημασίες, κοινοτοπίες· παχύρευστο μείγμα του όχλου που λιντσάρισε τους εργαζόμενους της Marfin με φαιοκόκκινη σημαία που επιτάσσει το δίκαιο εν είδει ερμηνευτικής ειδίκευσης στα μικρόφωνα.

Το όνειρο του αμειβόμενου αντιρρησία γίνεται πραγματικότητα. Όλοι εξαγγέλλουν αυτό που ονειρεύονται εξ απαλών ονύχων, με λύσσα Παριζιάνου συνδικαλιστή της Πρωτομαγιάς του 1891. Ουδείς εφιστά την προσοχή στο εξής απλό: απουσία καπιταλισμού, δεν υπάρχουν πολιτικά και ιδιωτικά δικαιώματα· ελευθερία του λόγου που σέβεται το Σύνταγμα και τους Νόμους· μετακίνηση εντός κι εκτός των επάλξεων· τροφή και ιδιοκτησία· κοσμοπολιτισμός και κουλτούρα. Το εγχώριο ασκέρι, λίγο πριν την εκπνοή της ίδιας του της ασημαντότητας, θυμίζει τις επιδρομές των Περσών υπό τις διαταγές του Χοσρόη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η αυταπάτη της κατάλυσης της Δημοκρατίας με προβιά Ούννων και Σκλαβηνών. Λίγο πριν οι υπόλοιποι βγουν από τον κύκλο. Λίγο πριν αντιληφθεί το αυτοενισχυόμενο πείραμα ότι τα έφαγε τα ψωμιά του. Λίγο πριν συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος χρειάζεται όραμα προσανατολισμένο στην εγκυρότητα της λογικής, στα προνόμια των ικανών, στις πολιτικές συνθήκες που διασφαλίζουν την ελευθερία.

Αλέξη, φέρνεις '80ς...

Παρακολουθώ με προσοχή τον Αλέξη Τσίπρα στις δημόσιες εμφανίσεις του. Έσπαγα καιρό το κεφάλι μου∙ κάποιον μου θυμίζει έντονα, έλεγα μέσα μου, αλλά δεν μπορούσα να βρω ποιον. Ώσπου μια μέρα, κατάλαβα. Ο Αλέξης μου θύμιζε κάτι ομορφόπαιδα συμμαθητές μου στα νιάτα τους, κυρίως Κνίτες και Πασόκους για να λέμε την αλήθεια (συγνώμη, παιδιά), που τρομερά δημοφιλείς, σάρωναν στα αμφιθέατρα και στα καφενεία.

Γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ήμουν 15 χρονών όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στα πράγματα. Μεγάλωσα θεωρώντας αυτονόητο ότι «το σύστημα πρέπει να αλλάξει». Προς τα πού ακριβώς δεν ήξερα, είχα ένα θεματάκι με αυτό, αλλά σημασία είχε η Αλλαγή. Θυμάμαι, «φρεσκοστρατολογημένος» Ρηγάς εγώ, να πηγαίνω με τον πατέρα μου στη συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην Πλατεία Αριστοτέλους τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς. Ο Ανδρέας ρητόρευε, οι μάζες πάλλονταν, οι σημαίες ανέμιζαν. Εγώ αναμασούσα, δύσπιστος, λόγια που είχα ακούσει και δεν καταλάβαινα τι ακριβώς σήμαιναν: «αν κάνει και τα μισά από όσα λέει θα μείνει στην Ιστορία», είπα. Τελικά, ευτυχώς, έκανε λιγότερα από τα μισά, γιατί αν είχε κάνει περισσότερα η χώρα θα ήταν που θα είχε περάσει στην Ιστορία, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.
Η γενιά μου μεγάλωσε μέσα σε ένα συνονθύλευμα μύθων, ημιμάθειας και εξυπνακισμού. Αναπαράγαμε κλισέ εκφράσεις δανεισμένες από τους πιο

Λιβανιστήρι (ή πως μπήκα στην paylist των ‘’σκοτεινών’’ κέντρων πληρωμένων υποστηρικτών ΓΑΠ!!!)

sabotaz33.blogspot

Αν στο blog μου ανακοινώσω μια ψηφοφορία με  «δημοκρατικό» αίτημα να μην κάνει ομιλία στο TEDglobal o κος αλέξης τσίπρας άντε να το μάθουν εγώ, εσύ και η τρελή μας αδελφή. Και βέβαια και οι τρεις μας θα αναρωτηθούν ποιος κάλεσε και για ποιο λόγο τον κο τσίπρα στο TEDglobal, (τι να τους πει; Και σε τι γλώσσα;), αλλά ένα φανταστικό σενάριο έτσι και αλλιώς σχεδιάζουμε, οπότε πάμε παρακάτω. Αν τώρα ένα αντίστοιχα επίσης μικρό blog που δεν το ξέρει επίσης ούτε η δική του μάνα  πχ το http://realdemocracynowedinburghgr.wordpress.com/  που το επισκέπτονται μόνο εγώ και εσύ ίσως, (και για εμένα δεν είμαι σίγουρος….)  θέσει ψηφοφορία για τον γαπ  με το ίδιο «δημοκρατικό» αίτημα ‘’Απαιτούμε από τους διοργανωτές του συνεδρίου TEDGlobal, να αφαιρέσουν τον Γιώργο Παπανδρέου από την λίστα των ομιλητών.’’ άντε να υπέγραφε  και ο κος στάθης  δρογώσης.  Άντε και ο βενιζέλος!! Μέχρι εκεί.  Παραδόξως όμως,  όλα τα μεγάλα portal και site και μμε προπαγανδίζουν μέρες τώρα,  μια ψηφοφορία εναντίον ενός συμπολίτη μας να εκφράσει για άλλη μια φορά δημόσια τις απόψεις του όπως ελεύθερα του ζητήθηκε από  το TEDglobal στο θέμα moments of truth.

Μάλιστα μετά τον αρχικό ντόρο και ενώ είχαν μαζευτεί μόλις 1.200 υπογραφές (δηλαδή φτιάχνω ένα email βάζω και ένα μικρό όνομα και ψηφίζω όσες φορές θέλω αρκεί να αφιερώνω 1 λεπτό για να δημιουργώ καινούριο email κάθε φορά με όποια χώρα θέλω) το tovima.gr  ανέβασε ανυπόγραφο post με υπότιτλο ‘’Χιλιάδες υπογραφές κατά της επίσκεψής του στο Εδιμβούργο’’. Μάλλον εκεί στο δολ κάτι έχουν με τα μηδενικά (τα 20χιλιαδες κόστος του κου κοσταρικα στο ταξιδι της Σοσιλ. Διεθνής τα έκαναν 200 χιλιάδες), και τις 1.200 υπογραφές τις αναγνωρίζουν ως ‘’χιλιάδες’’, ή έχουν το χάρισμα και προβλέπουν το μέλλον (μέχρι  τώρα  έχουν φτάσει 8.002 (δηλαδή  υπολόγιζε στην πραγματικότητα  4χιλιάδες). Επίσης μια (πάλαι ποτέ συμπαθής) δημοσιογράφος του συγκροτήματος αναγράφει σε άλλο post  ‘’Δεν έχει το δικαίωμα να  αφηγείται τη δική του εκδοχή; Φυσικά και έχει το δικαίωμα της γνώμης όμως για στην περίπτωσή του δεν πρόκειται για απλή εξιστόρηση. Πρόκειται για προπαγάνδα και για παραχάραξη της αλήθειας. Ο Παπανδρέου δεν κληρονόμησε το χρέος αλλά ανήκει σε εκείνους που το δημιούργησαν. Όπως επισημαίνουν οι συντάκτες του «αιτήματος φίμωσης», υπήρξε βουλευτής και υπουργός από το 1981.’’  Ναι μου φαίνεται πολύ λογικό και δημοκρατικότατο!!! Βέβαια είναι σαν να υποστηρίζει κάποιος ότι για το τεράστιο χρέος του ΔΟΛ συνυπεύθυνη και συνδημιουργός του είναι και η δημοσιογράφος του κα λώρη κεζά γιατί τόσα χρόνια εργάζεται εκεί. Η οποία κιόλας (όπως και όλοι μας άλλωστε) είναι ήδη σε θέση και χάρισμα να ξέρει από πριν τι θα πει ο γαπ στην ομιλία του!!!
Αν είναι έτσι να του γράψουμε εμείς το κείμενο να πει αυτά που θέλουμε ρε γίγαντες της δημοκρατίας……  
Εγώ πάλι γιατί θεωρώ ότι θα πει, όσα λέει τόσα χρόνια δηλαδή ευρωομόλογα,

Το δόγμα του ΣΤΟΚου

Όταν ο φασίστας μιλάει για δικαιώματα, εννοεί αυτά που θα σου αφαιρέσει

themotorcycleboy.blogspot

Είχες ποτέ την απορία περί του πού πήγαν οι Αγανακτούντες; Πού πήγαν όλοι εκείνοι που οραματίζονταν κρεμάλες κι ελικόπτερα; Πού πήγαν οι γιαουρτωτές; Που τους θυμήθηκα ε; Χτες χάζευα τον Εισαγγελάτο στο ΣΚΑΪ και είδα αυτό το καταπληκτικό θέμα με κάτι αγωνισταράδες της υπογραφής που μαζεύουν (τι άλλο;) υπογραφές(!) για να μη μιλήσει ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου σ΄ένα συνέδριο στο Τρέχα Γύρευε με θέμα το Κάτσε Ρώτα. Ξαφνιάστηκα –δε στο κρύβω! Εδώ πέρα γίνεται τού φασίστα το κάγκελο, ομάδες εφόδου κοινοβουλευτικού κόμματος καίνε μαγαζιά, παιδιά χαρακώνονται γιατί ένα κοινοβουλευτικό κόμμα τα έχει προγράψει και κάποιοι ασχολούνται ακόμα με τον Γιωργάκη; Ευτυχώς ένας καλός δημοσιογράφος ονόματι Χατζής (όχι αυτός που έβγαζε τα σιροπιαστά, ένας καταυλακιώτης με μασημένη προφορά) ανέλαβε να εξηγήσει το παράδοξο του πράγματος: «Δίκιο έχουν, ο Παναδρέου ευθύνεται για την κρίση!» είπε. Μέχρι κι ο Εισαγγελάτος απόρησε. «Κάτσε Τάκη μου», διαμαρτυρήθηκε, «εντάξει, ο Παπανδρέου μάς έβαλε στο Μνημόνιο αλλά η κρίση είχε δημιουργηθεί από πριν, το χρέος είχε εκτοξευθεί από την κυβέρνηση Καραμανλή». Ποιος είδε τον Χατζητάκη και δεν τον φοβήθηκε στη συνέχεια! «Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχε αφήσει κανένα χρέος –το χρέος το έφτιαξε ο Παπανδρέου, οι μεγαλοεκδότες και οι Αμερικάνοι!» τσίριξε. «Δες τι ανεργία είχαμε επί Καραμανλή και πού πήγε τώρα –δες πόσος ήταν ο κατώτερος μισθός τότε και πόσος είναι τώρα!» Τώρα που έχουμε κυβέρνηση Γιωργάκη Παπανδρέου, σκέφτηκα και άλλαξα κανάλι, έβαλα να δω τους Ρεντ Σοξ να ξεσκίζουν τους Γιάνκις για να νιώσω καλύτερα. 
Ησύχασα κιόλας, επειδή κατάλαβα που έχουν πάει όλοι αυτοί οι Αγανακτούντες. Σπιτάκια τους έχουν πάει, εφόσον όλα έφτιαξαν. Έγιναν εκλογές, έπεσε η

Πόσο παπά φάγαμε τελικά;

Χθες το μεσημέρι έπεσε το μάτι μου σε μια ταμπέλα 
σε ένα βενζινάδικο. ‘’Πλύσιμο μέσα έξω με κερί με 4 ευρώ!’’ ανακοίνωνε με περηφάνια. Ώστε τέσσερα ευρώ λοιπόν. Δεν είναι πολύς ο καιρός που στα βενζινάδικα της περιοχής το κερί ή κάποιο άλλο πολύτιμο μέσο καθαρισμού εκτιμούνταν διαφορετικά. Το πλύσιμο αυτοκινήτου κόστιζε πρόπερσι 18 ευρώ και θεωρούσες ότι σου κάνουν και χάρη, αφήνοντας πάντα και τα δύο ευρώ που περίσσευαν φιλοδώρημα στον υπάλληλο.

Κάπως έτσι εξαφανίστηκαν από τα τραπέζια των εστιατορίων τα φιλοδωρήματα των δέκα και είκοσι ευρώ, οι λογαριασμοί των τριάντα και σαράντα ευρώ το κεφάλι, τα πιάτα με πράσινους αφρούς και φούσκες από τρούφα που εκρήγνυνταν στο στόμα, οι κυρίες που κρατούσαν επώνυμες τσάντες με τον καρπό λυγισμένο σαν ανάπηρες, τα στριμωξίδια στα ταξί που ένιωθες ευλογία αν ήσουν ο τέταρτος που έμπαινε μέσα και έκανες το γύρο της πόλης πριν φτάσεις σπίτι σου για να μπορέσει ο ταξιτζής να ξεφορτώσει και τους υπόλοιπους επιβάτες, τα χιλιάρικα σε ενοίκια σπιτιών, που νόμιζαν οι ιδιοκτήτες τους ότι τα νοικιάζουν στα Ηλύσια Πεδία,  ο αέρας της ενοικίασης των καταστημάτων που δεν ήταν στην Πέμπτη Λεωφόρο αλλά στις παρυφές της Μητροπόλεως, τα επτακοσάρια στους παιδότοπους για παιδικά πάρτυ, τα grande παντός είδους που έκαναν το χρήμα να μοιάζει ατέλειωτο, υποτιμούσαν τη νοημοσύνη μας και δημιουργούσαν ψευδαισθήσεις αιώνιας πλαστής ευδαιμονίας.

Αλήθεια πόσες φορές την τελευταία τριετία δεν νιώσατε απολύτως κορόιδα όταν πληρώσατε κάτι στο ένα τρίτο της τιμής που το πληρώνατε αδιαμαρτύρητα τα προηγούμενα χρόνια; Πόσες φορές μια ταμπέλα που διαλαλεί το κούρεμα στα πέντε ευρώ, το κοτόπουλο ψητό στα δέκα, τον αέρα τον κοπανιστό που πληρώσαμε νομίζοντας ότι κάποιος είχε κάνει μεταμόσχευση το DNA του Ωνάση μέσα μας και θα πιάναμε τα εκατομμύρια, δεν σας εξόργισε;
Η διόρθωση είναι απίστευτα βίαιη. Είναι όμως και αναγκαία. Ένας λαός που συμπεριφερόταν αλαζονικά απέναντι στην ίδια του τη μοίρα, αργά η γρήγορα θα την πλήρωνε. Το θέμα είναι ότι μέχρι σήμερα την πληρώνει μονάχα ο λαός...

Γιώργος Τούλας /parallaximag.gr

Προς οργισμένο νέο επιστολή

nikorestis.blogspot [via]
Αφορμή γι'αυτήν την ανάρτηση αποτέλεσε αυτή η επιστολή ενός αριστούχου έφηβου,που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο.
Είναι πάντοτε δύσκολη η προσέγγιση του νεανικού ψυχισμού,καθώς το πάθος που τον χαρακτηρίζει καθιστά την ψύχραιμη επιχειρηματολογία συνηθέστατα απεχθή στα μάτια του.Αυτό που για μας είναι "λογικό επιχείρημα" γι'αυτόν μπορεί να είναι απλώς "οι φοβίες ενός γέρου" ή ακόμη χειρότερα, "η απολογία ενός δούλου του συστήματος".
Ας μην ξεχνάμε τη ρήση του Beaumarchais "οι συμβουλές των ηλικιωμένων μοιάζουν με το χειμωνιάτικο ήλιο: φωτίζουν ,μα δε ζεσταίνουν".
Εκτιμώντας πως δεν είμαι-ακόμη-ηλικιωμένος,θα επιχειρήσω μια προσέγγιση.

Το πρώτο ερώτημα που θέτει ο έφηβος,δίνει το στίγμα των οικογενειακών ιδεολογικών του καταβολών : "ποιός έντυσε τον παππού με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ (sic)".
Προφανώς,αναφέρεται στην UNNRA τον οργανισμό δηλαδή που ίδρυσε ο ΟΗΕ (με βασικό χρηματοδότη τις ΗΠΑ) για την αναστήλωση των κατεστραμμένων απ'το Β Παγκόσμιο Πόλεμο κρατών που απελευθέρωναν οι συμμαχικές δυνάμεις.Σύμφωνα με τα στοιχεία,η Ελλάδα εισέπραξε εξοπλισμό αξίας περίπου 416 εκατομμυρίων δολλαρίων μέχρι το 1948,οπότε και η αρωγή συνεχίστηκε απ'το σχέδιο Marshall.
Τα "αποφώρια της ΟΥΝΤΡΑ" λοιπόν που περιφρονεί ο νέος,έντυσαν,υπόδησαν και βοήθησαν χιλιάδες Έλληνες της μετακατοχικής καθημαγμένης Ελλάδας.
Αυτό,στο χωριό μου,το λένε "αχαριστία" νέε μου.

Στη συνέχεια,ο νέος κατακεραυνώνει τις μειώσεις των μισθών,τα επαπειλούμενα κλεισίματα σχολών,τις ελλείψεις στα σχολεία.Όλα αυτά είναι γνωστά και θλιβερά.Θα ήταν ολοκληρωμένη η κριτική του αν είχε κάτι άλλο να

O ΣΥΡΙΖΑ στην τηλεόραση

roides.wordpress

Η Αριστερά πάντα διαμαρτυρόταν-και δίκαια-για τη δύσκολη πρόσβαση που είχε στα ΜΜΕ. Και δεν αναφέρομε στην 7ετία Καραμανλή (1974-1981), τον οποίο θαυμάζει ο κ.Τσίπρας, αλλά εκείνος είχε απαγορεύσει κάθε εκπομπή πολιτικού διαλόγου στην κρατική τότε τηλεόραση. Οι νεότεροι πρέπει να γνωρίζουν πως η πρώτη τέτοια εκπομπή υπήρξε λίγο μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, μια ιστορική συζήτηση Μητσοτάκη-Αρσένη-Αμπατιέλου για το άρθρο 4. Αυτό όμως δεν σήμανε και την καθιέρωση της ισοτιμίας,  η Αριστερά ήταν ριγμένη στη μοιρασιά του τηλεοπτικού χρόνου έως το 2012, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και δεκάδες στελέχη του εξόρμησαν στη μικρή οθόνη. Ομολογώ ότι κατά τη δική μου γνώμη ξετυλίγεται μπροστά μας αυτό που είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου για το στρατηγό Γρίβα: «Κρυπτόμενος εδοξάσθη και εμφανιζόμενος εγελοιοποιήθη». Για να είμαι δίκαιος πρόκειται για το στελεχικό δυναμικό ενός μικρού κόμματος που φούσκωσε απότομα και δεν πρόλαβε να εμπλουτίσει φυσιολογικά το πολιτικό του προσωπικό. Να συμπληρώσω πως δεν θεωρώ ότι στη ΝΔ ή στο ΠΑΣΟΚ κρύβονται εγκυρότερα πρόσωπα, ασφαλώς δε όχι τιμιότερα.  Απλά εκεί υπάρχει ένα τεχνοκρατικό λούστρο, που λείπει εμφανώς από το ΣΥΡΙΖΑ.

Άθελά μου, παρακολούθησα σε κάποιο επαρχιακό καφενείο την Πέμπτη (9.5) στις 10:15 την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη με προσκεκλημένους τους κ.κ.Στρατούλη, Γιακουμάτο, τον κ. Ανδρ.Παπαδόπουλο (ΔΗΜΑΡ) και κάποιο δημοσιογράφο του ‘Πρώτου Θέματος’. Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ με τον πολιτικά κορακοζώητο κ.Γιακουμάτο, τον παλιό διοικητή του πελατειακού ΙΚΑ, είναι πασίγνωστος και αυτός και το στυλ του, από τον καιρό που το 1997 κουβάλαγε για να αναρτήσει μια εικόνα του Χριστού στη Βουλή για να καταγγείλει την «άθεη» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.  Θα σταθώ στον κ.Στρατούλη, γιατί νομίζω πως στην εκπομπή αυτή ενσάρκωσε κάποιες παθογένειες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες εξηγούν θαυμάσια γιατί το κόμμα αυτό δεν λέει να απογειωθεί δημοσκοπικά. Τα στελέχη του εκπροσωπούν τηλεοπτικά το συγκαλυμμένο πίσω από φωνές μικροαστικό συντηρητισμό σε όλο του το μεγαλείο, όταν δεν δημαγωγούν ακατάσχετα καταγγέλλοντας εκ του ασφαλούς το μνημόνιο. Ξεχωρίζω δυο θέματα:
Στη διάρκεια της εκπομπής αποκαλύφθηκε πως

Οι «πόλεμοι» του ωραρίου των εκπαιδευτικών

Για να μη σας παραμυθιάζουν οι συνδικαλιστές και οι πολιτικάντηδες

Γιάννης Αντωνίου*  από τα ΝΕΑ (13/5/13)
Η κυβέρνηση, έστω και καθυστερημένα, προχώρησε στην αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά δύο ώρες. Το μέτρο ήταν αναμενόμενο και απολύτως αναγκαίο για την αποφυγή του λειτουργικού black-out των σχολικών μονάδων το επόμενο έτος, εν όψει 7000 περίπου συνταξιοδοτήσεων και στις δύο βαθμίδες, μηδενικών διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών και αναπληρωτών στη Δευτεροβάθμια. Την ίδια στιγμή η ΟΛΜΕ θεώρησε την αύξηση του ωραρίου αιτία πολέμου, εξαγγέλλοντας ως πεδίο αναμέτρησης με την κυβέρνηση και την κοινωνία τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Τα λειτουργικά κενά ως πρόβλημα μιας παρατεταμένης παθογένειας
Τα προβλήματα σχετικά με την κάλυψη των λειτουργικών κενών των σχολείων, εκτός από τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τους περιορισμένους οικονονομικούς πόρους, είναι άμεσα συναρτημένα με την ανθρωπογεωγραφία της εκπαίδευσης και την πολιτική στελέχωσης των σχολικών μονάδων τα τελευταία 30 χρόνια. Η κρίση απλώς τα επέτεινε.
Στην μακρά περίοδο της δανεικής ευημερίας οι κυβερνήσεις και μαζί τους ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ουσιαστικά ευθυγραμμίζονταν με τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, ακολουθώντας μια πολιτική μαζικών διορισμών. Στο όνομα της διεύρυνσης των γνωστικών πεδίων, αύξαναν συνεχώς τις ειδικότητες, αποτελεί μάλιστα κοινό μυστικό ότι σ’ αυτή τη λογική εν πολλοίς υποτάσσονταν και τα προγράμματα σπουδών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ιδιαίτερα στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη δεκαετία του 1970 οι ειδικότητες ήταν περίπου 15, ενώ σήμερα έχουν φτάσει τις 117. Πρακτικά σχεδόν όλοι οι

Η ακουστική υφή των πραγμάτων

theelfatbay.net
Τα μνημονικά ίχνη καθοδηγούν τις ψευδαισθήσεις απολυτότητας καθώς ο πόνος υποχωρεί για να αναδυθεί το πανανθρώπινο αίτημα: ζητάμε περισσότερα, διεκδικούμε περισσότερα, απαιτούμε τα μέγιστα· όχι μεταρρυθμιστικά συγκείμενα που αναλύουν την πολυπλοκότητα και το πλήθος των παράδοξων καταστάσεων στην εκπαίδευση, στο χαώδες συμπαντικό παράδεισο των πλανητών και στην καθημερινή τριβή με την άγνοια και την απολυτότητα αλλά λεφτά· περισσότερα χρήματα, χιλιάδες κενά στοχαστικότητας και αναρίθμητες ευκαιρίες ορθολογικής ανάστασης, θυμίζοντας τους θεολόγους του 19ου αιώνα που επεσήμαιναν πρωτίστως τις ενδείξεις για να κατανοήσει το ποίμνιο την χριστιανική πίστη. Μόνο που εν Ελλάδι η διοίκηση συστημάτων χρειάζεται μετρητά με άλλοθι τον βαθμό δυσκολίας στις μαθητικές αίθουσες, απορρίπτοντας τις ιεραρχίες, με την ελπίδα της σοσιαλιστικής εργώδους διαιτησίας, στοχοποιώντας την ισορροπία της ευθυνοφοβίας με ύμνους πανανθρώπινους, καθιστώντας την αυτογνωσία πολυτέλεια.

Η εφαρμοσμένη ψυχολογία δεν έχει θέση στο εγχώριο μαρτυρολόγιο καθώς οι αντιπαραθέσεις εξυπηρετούν την παραβατικότητα των εγχρήματων πόρων, την ψευδαίσθηση της επίπτωσης στην κρατική δομή εφόσον απεργούμε με κίνητρο το ιδιοτελές συμφέρον της τσέπης και την ανατροφοδότηση της κομματικής ηθικής σφαίρας με σκοπό το χάος της θεσμικής κοινότητας. Καλλιεργείται χρόνια η πεποίθηση, ότι οι προτεραιότητες των εμπλεκομένων σε όλο το διοικητικό πλέγμα, απορρέουν από το λαϊκό αίσθημα δικαιοσύνης αλλά η πραγματικότητα διαψεύδει την διάθεση εμπλοκής, δεδομένου ότι ουδέποτε υπήρξε ενδιαφέρον για το κοινό εναλλακτικό πλεονέκτημα. Έχω την εντύπωση ότι χωρίς να το ξέρουμε, μιμούμαστε τον πρεσβύτη Μιχαήλ που μοίραζε τα αξιώματα, αγνοώντας τους κανονισμούς, εν ονόματι της λαγνείας της ευρύτερης αποδοχής από τους βυζαντινούς αξιωματούχους. Δεν υπάρχει Κηρουλάριος για να κατευνάσει τα επαναστατικά πνεύματα καθώς ο πλουραλισμός κατήντησε υπόθετο απεργιακής ατζέντας.

Στο μυαλό των μνησίκακων, η έλλειψη κινήτρων προδίδει τον φθόνο για τον πλούτο που δεν έχουν, ελπίζοντας χαιρέκακα για την κατάλυση του κράτους και των νόμων, ορίζοντας καινοτόμα σύνορα ως ένθεοι δικτάτορες με υπέρ το δέον βιονική θαυματουργική απόδοση ποινών, από την άπλυτη καρέκλα. Το διανοητικό περιβάλλον εξακολουθεί να φυλά τα κακορίζικα συνθήματα ενώ τα δάκρυα κάνουν τον γύρο του θανάτου αφού η μεγαλοσχημοσύνη είναι το εθνικό άθλημα των φουκαράδων, που ανατροφοδοτούν το παγανιστικό τους απωθημένο, χαζεύοντας την σφαίρα υδρογόνου, με μεταμοντέρνα κουλτούρα άδηλου κινήτρου που επαναλαμβάνει το παραπροϊόν της διασποράς εννοιών του 20ου αιώνα. Η στύση του ανθρώπινου ιδεαλισμού ικανοποιείται στα κοινωνικά δίκτυα με λέξεις που χαϊδεύουν τον θησαυρό της γλωσσικής ρηγμάτωσης: σημαίνον, σημαινόμενο, φαλλικές παραμυθίες με τον Lacan σε περίοπτη θέση· μια ονειρώδης πραγματικότητα για να παίζουν τα νήπια κρυφτό στα σοκάκια των Εξαρχείων· ακκιζόμενα.

Ο κόσμος δεν αλλάζει στους δρόμους με εωθινές πικετοφορίες, διατρανώνοντας παραδείγματα ευρωπαϊκής συμπασχούσης παντόφλας και ολλανδικού εισαγόμενου μπάφου εν είδει συναισθηματικών ισχυρισμών για τον νεοφιλελεύθερο αχό. Καμία απεργία δεν απέφερε καρπούς στα χρόνια του μνημονίου. Η σοβαρή πολιτική ασκείται στο Κοινοβούλιο από βουλευτές που ψηφίζονται από τον κοσμάκη. Ο τελευταίος ψήφιζε με κλειστά μάτια τους ίδιους πολιτευόμενους επί 38 συναπτά έτη, επιψαύοντας τα αχαμνά τού νεοδημοκράτη και πασόκου βουλευτή με όπλο το εμφυλιακό σακί της δουλοπρέπειας. Ο δικομματισμός δεν αποτελεί ίδιον ad hoc επιστημονικής διερεύνησης αλλά ρεαλιστικής ιστορικής κοινοτοπίας. Η πολιτική απάθεια και η αλλόφρων, έμπλεη λαθών και παραλείψεων, απείθαρχη δημοσιονομική ανακατάταξη, δηλούν το προφανές: η αδιαφορία έναντι των κανόνων και της συμμετοχής στα κοινά, εξασθενούν την νοημοσύνη, δείχνοντας την πόρτα προς αποχώρηση και καθ’έξιν διαφωνία. Αν δεν υπάρξει συναίνεση, αυτοί που θα λιώσουν στην ανυπαρξία δεν θα είναι οι Δημοκράτες και οι Ευρωπαϊστές αλλά οι σοκολατένιοι ήχοι των βαυκαλιζόμενων καταναγκαστικών ανατολικοκαθεστωτικών ηλιθίων.

Έρχεται η καφέ ανάπτυξη

Απόστολος Καζάκος

Έχουμε βγει από τα χειρότερα, οι Έλληνες κρατούν την αναπνοή τους και έχουν γίνει σιωπηλοί, γιατί βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ, δήλωσε ο κ. Στουρνάρας.

Να πω την αλήθεια, δεν χρειαζόμουν την πρόσφατη δήλωση του υπουργού, διότι εδώ και περισσότερο από ένα μήνα έχω καταλήξει στο αυτονόητο, ότι δηλαδή πήραμε φόρα και αναπτυσσόμαστε ασυστόλως.
Το διάβασα στα έγκυρα sites που πρώτα εντόπισαν τις πρώτες σπίθες ανάκαμψης, κάνοντας ανιδιοτελή -φαντάζομαι- αφιερώματα, σε αλυσίδα cafe, που γνωρίζει στη Θεσσαλονίκη μεγαλύτερη επιτυχία από τα video clubs και τις βάτες στα 80΄s.

Από τη στιγμή που έγιναν οι πρώτες συστάσεις με τη Θεσσαλική εταιρεία, έως σήμερα, είδα 2-3 νέα καταστήματα.
Εκεί οι νέοι τις μέρες του καλοκαιριού που σχεδόν έφτασε, εκτονώνουν όλη τη συσσωρευμένη ενεργητικότητα, που τρία χρόνια δεν έβρισκε διέξοδο να εκτονωθεί.
Στα αναπαυτικά τραπεζάκια-έξω, ανάμεσα στα τσιγάρα και το απαραίτητο ανακάτεμα του φραπόγαλου ανά τρίλεπτο, γίνονται σοβαρές επιχειρηματικές συζητήσεις.

Χαράς Ευαγγέλια για την ταλαίπωρη χώρα που πρόσθεσε δίπλα στη βαριά βιομηχανία του τουρισμού, της βαριάς κι ασήκωτης κατασκευής-ανακατασκευής πεζοδρομίων, μια ακόμη σοβαρή παραγωγική δραστηριότητα, αυτή της κατανάλωσης κάθε είδους καφέ, που όπως άπαντες γνωρίζουμε, είναι η βασική καλλιέργεια στην Ελληνική ύπαιθρο.

Παλιά είχαμε και κάτι ρυπογόνα εργοστάσια ζάχαρης, αλλά τα κλείσαμε για να αφοσιωθούμε στα πολυδιαφημισμένα εκ Λαρίσης ορμώμενα, καφενεία.

Δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, για το νεαρό κυρίως εργατικό δυναμικό.
Ευσυνείδητοι εργαζόμενοι ετοιμάζουν τα πάσης φύσεως ροφήματα σε μηχανές Ιταλικής κατά βάση, εισαγωγής.
Στη συνέχεια ο λαχταριστός «φραπές», φτιαγμένος με μεράκι, απαραιτήτως Ελληνικό νερό και Σέρβικη ζάχαρη, μπαίνει σε κομψό ποτήρι Τουρκίας, διακοσμημένο απέριττα με Σουηδικό καλαμάκι και μεταφέρεται πάνω σε Κινέζικο δίσκο.
Με ταχύτητα οι σερβιτόροι φτάνουν στα Γαλλικά τραπεζοκαθίσματα και ακουμπούν ευλαβικά την παραγγελία ανάμεσα στα Αμερικάνικα τσιγάρα και τα Κορεάτικα κινητά τηλέφωνα.

«Σε ένα χρόνο θα βγούμε πάλι στις αγορές» δήλωσε ο κ. Στουρνάρας, γι' αυτό το λόγο ως προνοητικός λαός που είμαστε, ήδη φορτσάρουμε τις μηχανές ενώ πίνουμε και τον καφέ μας, μη τυχόν κλείσει το μάτι και δεν δούμε την ανάπτυξη να έρχεται, που πράσινη μας την υποσχέθηκαν, καφέ μας προέκυψε.
eyedoll.gr

Ερευνητές καταδεικνύουν τη σχέση μεταξύ ρατσισμού και βλακείας

dimartblog.wordpress
Ευρήματα προερχόμενα από πλήθος ερευνών δείχνουν ότι οι προκαταλήψεις, ο ρατσισμός και η έλλειψη ανεκτικότητας είναι πιθανότερο να απαντούν σε άτομα με χαμηλότερη γνωστική ευελιξία και κοινωνική διαδραστικότητα.
—Gordon Hodson, Michael A. Bussari. Μετάφραση για το dim/art: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου—

Παρά τη σημαντική τους επίδραση στις διαπροσωπικές σχέσεις και συμπεριφορές, οι γνωστικές ικανότητες δεν έχουν αναδειχθεί επαρκώς ως ερμηνεία για τις προκαταλήψεις.
Δύο Καναδοί επιστήμονες, οι Gordon Hodson και Michael A. Busseri, πρότειναν και δοκίμασαν ένα στατιστικό μοντέλο ανάλυσης, όπου οι μειωμένες γνωστικές ικανότητες φαίνεται να συνδέονται με αυξημένες προκαταλήψεις μέσω της υιοθέτησης ακροδεξιών ιδεολογιών και του χαμηλού δείκτη επαφής με άλλες ομάδες.
Αναλύοντας δύο μεγάλα και αντιπροσωπευτικά δείγματα πληθυσμού από ολόκληρη την Αγγλία (15.874 άτομα), οι δύο επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο χαμηλότερος δείκτης πνευματικών ικανοτήτων κατά την παιδική ηλικία προοιωνίζεται εντονότερο ρατσισμό κατά τον ενήλικο βίο, με ενδιάμεσο σταθμό τις συντηρητικές ιδεολογίες.

Μια δευτερεύουσα ανάλυση δείγματος από τις ΗΠΑ επιβεβαίωσε την επίδραση της μειωμένης ικανότητας για αφηρημένη σκέψη πάνω στην απόκτηση προκαταλήψεων έναντι της ομοφυλοφιλίας με ενδιάμεσο σταθμό τόσο τις αυταρχικές ιδεολογίες όσο και την ελλιπή επαφή με άλλες ομάδες πληθυσμού. Σε όλες τις αναλύσεις υπήρξε φροντίδα ώστε το δείγμα να μην χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα επίπεδα εκπαίδευσης ή κοινωνικο-οικονομικής θέσης.

Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι οι γνωστικές ικανότητες παίζουν έναν κρίσιμο αν και υποτιμημένο ρόλο στο θέμα των προκαταλήψεων. Οι δύο ερευνητές προτείνουν, ως εκ τούτου, μεγαλύτερη προσοχή στον παράγοντα «γνωστικές ικανότητες» κατά την αναζήτηση μοντέλων ερμηνείας των κοινωνικών προκαταλήψεων.

Άρθρο για αντίστοιχη έρευνα στον Καναδά, εδώ

Πηγή: USA News

Το τέλος εποχής αυτού του συνδικαλισμού

του Λεωνίδα Καστανά

Το μόρφωμα που αποκαλείται ηγεσία των λειτουργών της ΜΕ προκήρυξε απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό αφορά ένα 10% των εκπαιδευτικών που παρακολουθούν τις δραστηριότητες του μορφώματος, συμμετέχουν αραιά και που στις συνελεύσεις, στις εκλογές  και ενίοτε στις απεργίες του. Δεν αφορά το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου. Ποτέ δεν τον αφορούσε.
Τα «αιτήματα» είναι γνωστά και προκαλούν ως συνήθως το γέλωτα της κοινωνίας.
Όχι στις δυο ώρες παραπάνω διδασκαλία την εβδομάδα για να καλυφθούν τα χιλιάδες κενά λόγω της αδυναμίας διορισμών.
Όχι στην αξιολόγηση με το έτσι θέλω.
Όχι στις υποχρεωτικές μεταθέσεις, γιατί η θέση είναι οργανική, δηλαδή είναι ιδιοκτησία του υπαλλήλου και δεν μπορεί να καταργηθεί, όσο αυτός βρίσκεται εν ζωή.
Και όλα αυτά σε ένα σχολείο που ζήτημα είναι αν δουλεύει πραγματικά 7 μήνες το χρόνο. Σε μια χώρα υπό πτώχευση, με 1.300.000 ανέργους. Σε μια εποχή που χιλιάδες συμπολίτες μας μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά.     

Αυτοί που εξάγγειλαν την απεργία δεν έχουν αυταπάτες. Ξέρουν ότι η κοινωνία στέκεται απέναντί τους και ήδη σηκώνεται από τον καναπέ της για να τους συντρίψει. Βλέπουν όμως ότι είναι το τέλος εποχής, το τέλος της δικής τους εποχής και πρέπει να πέσουν, να διαλυθούν, να εξαφανιστούν με κάποιο πάταγο. Είναι το δικό τους ταρατατζούμ πριν αποχωρήσουν για πάντα από την ορχήστρα της Ιστορίας καθώς το σκηνικό πίσω τους καταρρέει.

Φεύγοντας, θέλουν να υποδηλώσουν το μίσος τους για το σχολείο, τα παιδιά, την κοινωνία, απόρροια της λύπης τους για την Αλεξάνδρεια που έχασαν ανεπιστρεπτί. Τόσα χρόνια, χέρι με χέρι με τα κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς κατέστρεφαν τη Μέση Εκπαίδευση, απολαμβάνοντας την ασυλία και τα προνόμια του πελατειακού κράτους.

Σήμερα, οι νέοι συσχετισμοί δεν τους περιλαμβάνουν στο σχέδιο. Τελείωσαν. Είναι  στημένες λεμονόκουπες. Οι δανειστές επιβάλλουν στη χώρα σύγχρονη, πραγματική και στοχευμένη εκπαίδευση τη λεγόμενη και εκπαίδευση της Αγοράς και αυτοί σαν άτομα, σαν ιδεολογία και σαν πρακτική  είναι πλέον εκτός.

Τους βλέπετε, είναι Πασόκοι, είναι Δεξιοί είναι Αριστεριστές είναι ένα κλειστό επάγγελμα που δεν ανοίγει, απλά εξαφανίζεται. Είναι τα απομεινάρια της θεωρίας ότι οι δημόσιες υπηρεσίες ανήκουν αποκλειστικά στους εργαζόμενους σε αυτές και δη στα κόμματα και στους συνδικαλιστές τους. Οι δάσκαλοι πάνω από τους μαθητές. Οι γιατροί πάνω από τους αρρώστους. Οι οδηγοί πάνω από τους επιβάτες. Οι πολιτικοί πάνω από τους πολίτες.

Θα ανεχθούμε την πτώση τους, θα την παρακολουθήσουμε, θα την απολαύσουμε.
Θα τους αποχαιρετήσουμε ψύχραιμοι. Η κοινωνία εν δράσει.
mhmadas.blogspot

Να η ευκαιρία

Κώστας Στούπας /capital.gr


Η Ελλάδα διαθέτει από  τους πλέον "τεμπέληδες" εκπαιδευτικούς της υφηλίου. Τα στατιστικά στοιχεία του ΟΟΣΑ που δείχνουν πως οι Έλληνες καθηγητές και δάσκαλοι εργάζονται τις λιγότερες ώρες το χρόνο αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.
Βλέπε: Οι πιο "τεμπέληδες" του ΟΟΣΑ
 Προσοχή αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν κάνουν άριστα τη δουλειά τους, κόντρα στο γενικότερο κλίμα που είναι αρνητικό σε κάθε προσπάθεια...
Οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης για πολλοστή φορά απειλούν να απεργήσουν μέσα στις εξετάσεις. Σαν κοινοί εγκληματίες εκβιάζουν με όμηρο τα παιδιά και τους γονείς προκειμένου να μην αυξηθούν κατά δυο οι ώρες που εργάζονται εβδομαδιαίως.
Οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης δεν έχουν συναίσθηση της χρεοκοπίας της χώρας και ζητούν μείωση της ανεργίας με πρόσληψη επιπλέον εκπαιδευτικών για να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία.
Είναι φανερό πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται σε σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και τα πιθανά σενάρια που παραμένουν ανοιχτά, αν δεν καταφέρει να ανακάμψει. Για να ανακάμψει όμως χρειάζεται πλήρη μεταρρύθμιση το μοντέλο της αργομισθίας και της παρασιτοκρατίας. Εκτός όλων των άλλων αυτό είναι και θέμα παιδείας...
Η ελληνική δημόσια δωρεάν παιδεία μοιάζει με άσχημο αστείο, όταν γνωρίζει

Τράπεζες. Τις Πταίει

του Ανδρέα Κούτρα

Σε λίγες μέρες αναμένεται να ολοκληρωθεί η πολυπόθητη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Αν και μείζονος σημασίας για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος δεν φαίνεται να
απασχολεί ιδιαίτερα τα ΜΜΕ.
Όμως θα κοστίσει 50δις και αυτά είναι χρήματα φορολογουμένων. Είναι χρήματα που 
προέρχονται από το κόψιμο των συντάξεων και τις μειώσεις των μισθών και των υπηρεσιών που παρέχει το κράτος στους πολίτες. Τα 50 αυτά δισεκατομμύρια δεν μας τα χαρίζει κανένας. Θα τα πληρώσουμε όλοι μας μέσω των φόρων και των δασμών και των περικοπών που θα επιβληθούν.
Με αυτά τα 50δισ. ευρώ, το κράτος, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι θα αποκτήσουν την πλειοψηφία των μετοχών σχεδόν του συνόλου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Θα ήταν σωστό λοιπόν να γνώριζε ο Έλληνας φορολογούμενος που θα γίνει ο κύριος μέτοχος τα εξής.

Τις πταίει για τα χάλια και τις ζημίες των τραπεζών
Οι ζημίες των Ελληνικών τραπεζών προέρχονται από δύο πηγές. Από το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων μέσα από την διαδικασία του PSI και από τις ζημίες στο δανειακό χαρτοφυλάκιο των τραπεζών. Είναι φυσιολογικό μια τράπεζα με έδρα την Ελλάδα να επενδύει σε Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου (ΟΕΔ). Αυτό όμως πρέπει να γίνετε με κανόνες χρηστής διαχείρισης ρίσκου και όχι επειδή ασκήθηκαν πολιτικές πιέσεις. 
Ας πάρουμε για παράδειγμα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ). Το ΤΤ είχε αγοράσει ΟΕΔ και για να αντισταθμίσει (σωστά) το κίνδυνο αποφάσισε την αγορά ασφαλιστικών συμβολαίων CDS (Credit Default Swaps). Αυτό δεν ήταν αρεστό στην τότε πολιτική ηγεσία και έτσι στο τέλος του 2009 το ΤΤ πούλησε τα CDS και έμεινε ακάλυπτο. Τα δε ΜΜΕ ούρλιαζαν για την δήθεν ανθελληνική πρακτική του ΤΤ να αγοράσει ασφάλεια. Τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε τις ζημίες μέσα από την φορολογία. Ο κρίκος που συνδέει ακόρεστους πολιτικούς και κόμματα πρέπει να σπάσει.
Όμως το PSI δεν είναι η μόνη πηγή ζημίας που καλείται να καλύψει ο Έλληνας φορολογούμενος.

Η Blackrock
Το 2011 και ενόψει του PSI η Τρόικα απαίτησε να γίνει ενδελεχής ανάλυση των δανειακών χαρτοφυλακίων των Ελληνικών τραπεζών για να

Η ΟΛΜΕ έχει 100% δίκιο!

της πρωτοβουλίας γονέων

Ας δεχτούμε για λίγο αυτό το αξίωμα, προκειμένου να προβούμε σε ορισμένες παραδοχές, ώστε να οδηγηθούμε σε λογικούς συλλογισμούς και να εξετάσουμε την πιθανή παράλογη συνέχεια:

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ
1.Οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ είναι ΕΝΕΡΓΟΙ εκπαιδευτικοί, ήτοι διδάσκουν καθημερινά σε τάξεις Γυμνασίων-Λυκείων
2.Στατιστικώς κάποιοι εξ αυτών διδάσκουν και σε Γ’ Λυκείου
3.Αυτοί οι κάποιοι έχουν συνομιλήσει με τους μαθητές και τους γονείς τους και τους έχουν κατευθύνει (από το απόσταγμα εμπειρίας τους) για το πώς θα αντιμετωπίσουν τις εξετάσεις, πώς θα μειώσουν το άγχος τους κ.λπ.
4.Στατιστικώς πάλι, ορισμένοι από τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ έχουν οι ίδιοι παιδιά στη Γ΄ Λυκείου

ΛΟΓΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ
1.Ποιος από τους παραπάνω (με 100% δίκιο έναντι του Υπουργείου Παιδείας, ξανατονίζω) θα τολμούσε ποτέ να ξεστομίσει στη συνέλευση του κλάδου του ως ΛΟΓΙΚΟ επιχείρημα την κήρυξη απεργίας στις Πανελλήνιες;
2.Σε πόσα milliseconds θα είχε δεχθεί την κατακραυγή των συναδέλφων του συνδικαλιστών στη λογική: «Ρε Γιώργο/Μαρία, δίκιο έχει ο κλάδος μας, αλλά τι φταίνε 100.000 μαθητές και άλλες τόσες οικογένειες;»
3.Σε πόσα nanoseconds θα είχε μαζευτεί, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί, ότι έκανε πλάκα;
Η ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η απεργία τελικά προκηρύσσεται, και τη Δευτέρα 13-5-13 ο εν λόγω καθηγητής / καθηγήτρια συναντά, μετά τις διακοπές του Πάσχα, τους μαθητές του. Τι ακολουθεί;
1.Κύριε/Κυρία, δεν φαντάζομαι εσείς να

Η ακινησία

The Books' Journal 
editorial  Μάιος 2013 /fb

Πριν δυο χρόνια και κάτι, τον Μάρτιο 2011, ο Θόδωρος Πάγκαλος φέρνει στο Υπουργικό Συμβούλιο τη λίστα με 281 οργανισμούς του Δημοσίου προς συγχώνευση ή κατάργηση. Είχε ήδη διαπραγματευθεί με τους εποπτεύοντες υπουργούς και είχε συμφωνηθεί η απομάκρυνση περίπου 9.000 υπαλλήλων, με ευνοϊκό πακέτο αποχώρησης. 
Το έργο είχε ανατεθεί στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης από τον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου, το φθινόπωρο 2010. Ο πληθωρικός κ. Πάγκαλος είχε ήδη προετοιμάσει την κοινή γνώμη με τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις υπομνήσεις πως «δεν υπάρχει συνταγματικό κώλυμα απομάκρυνσης δημοσίων υπαλλήλων όταν καταργείται ένας οργανισμός» – υπάρχει ρητή πρόβλεψη απομάκρυνσης στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, θα προσθέταμε.
Όλα έτοιμα, λοιπόν! 
Πλην όμως, η πελατειακή ψυχή κάποιου υπουργού τον οδήγησε σε βέτο. Η μεταρρυθμιστική αποφασιστικότητα του τότε πρωθυπουργού πήγε περίπατο. Η κατάργηση των οργανισμών και η με ευνοϊκούς όρους απομάκρυνση δημοσίων υπαλλήλων, αυτόχρημα, μεταλλάχθηκε στην αλήστου μνήμης εφεδρεία, η οποία ανετέθη στον Δημήτρη Ρέππα. Το αποτέλεσμα, γνωστό: μόλις 56 υπάλληλοι έγιναν έφεδροι και μέχρι το τέλος του χρόνου είχαν αποκατασταθεί με δικαστικές αποφάσεις. 
Τον Αύγουστο 2012, στην προσπάθεια επαναφοράς σε τροχιά του προγράμματος σταθερότητας, ο Αντώνης Μανιτάκης ανασύρει την ίδια λίστα Παγκάλου και αναγγέλλει τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις των 281 οργανισμών. Λίγο αργότερα, μέσω κύκλων του υπουργείου του, μας ενημερώνει πως μόλις 28 υπάλληλοι μπορεί να απομακρυνθούν με τη μνημειώδους εκτάσεως παρέμβασή του! Μέσα Απριλίου 2013, ο ίδιος κ. Μανιτάκης, αφού είχε συμφωνήσει στην απόλυση 15.000 υπαλλήλων ώς το τέλος του 2014, δήλωσε πως θα μελετηθεί η μείωση του Δημοσίου η οποία μπορεί να προκύψει από συγχωνεύσεις/καταργήσεις οργανισμών. 
Θα περάσει ένας χρόνος ακόμη με αερολογίες πάνω σε γελοία οργανογράμματα τα οποία φτιάχνονται ανάποδα: ανακαλύπτονται κουτάκια όσα και οι έχοντες βαθμό τμηματάρχη και τελειώσαμε! 
Ας πει κάποιος, επί τέλους, στους επίδοξους σωτήρες μας πως από το αλήστου μνήμης υπουργικό συμβούλιο του Μαρτίου 2011 έχουν βρεθεί στο δρόμο περίπου 800.000 συμπολίτες μας. 
Όλοι από τον ιδιωτικό τομέα που καταρρέει, ενώ τα τρία κόμματα της σωτηρίας της πατρίδας δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εφαρμόσουν τους νόμους για να συγκληθεί ένα δευτεροβάθμιο πειθαρχικό για τους επίορκους του Δημοσίου. 
Ας πει κάποιος, επί τέλους, πως ο φαλιρημένος εργοδότης ήταν το Δημόσιο, όχι οι

Το παρελθόν είναι τώρα

themotorcycleboy.blogspot

Τον κολλητό μου τον γνώρισα σε μια κατασκήνωση. Είχα πάει ομαδάρχης να βγάλω κάνα φράγκο, να κάνω και τίποτα τζάμπα μπάνια (έτσι ήθελε να πιστεύει η μάνα μου που μ΄έφαγε –ή κατασκήνωση ή φάμπρικα –η επιλογή προφανής). Τελικά από φράγκα δεν έβγαλα τίποτα κι από μπάνια, απλώς καθόμουν και ξεροστάλιαζα 10 μέτρα απόσταση από την παραλία για να κάνω αλυσίδα μαζί με τους υπόλοιπους ομαδάρχες μην περάσει κάνας πιτσιρικάς και πνιγεί. Φρίκη εν ολίγοις, αλλά γνώρισα τον κολλητό μου κι αυτό ήταν κάτι –σημαντικό νομίζω, που άξιζε τον κόπο. Όταν τελείωσε η σεζόν είχαμε τα γνωστά κλάματα και αγκαλιές αποχαιρετισμού –σκέτο Summer Nights που τραγούδαγε ο Τραβόλτας με την αυστραλέζα την ξενέρωτη –πολλά τηλέφωνα γράφτηκαν σε χαρτάκια και ανταλλάχτηκαν εκείνη την ώρα του αποχωρισμού. Ο κολλητός μου τα πήρε και τα έκανε κομματάκια, τα πέταξε στον παρακείμενο σκουπιδοτενεκέ, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, και είπε: «μη γίνεσαι μαλάκας –εδώ περάσαμε άσχημα, δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσουμε και παραέξω» 
Είχε αυτή την άποψη, οτι δηλαδή το παρελθόν ωραιοποιείται –κρατάμε τα καλά, ξεχνάμε τα άσχημα –νοσταλγούμε και προσπαθούμε να ξαναζήσουμε κάποιες στιγμές που ήταν άθλιες όταν τις ζήσαμε για πρώτη φορά αλλά με το πέρασμα του χρόνου μοιάζουν βγαλμένες από βίπερ Νόρα. «Όταν θα έχεις ξεχάσει πόσα χάλια ήταν όλα, θα πάρεις τηλέφωνο το μαλάκα που απέφευγες εδώ μέσα ή τη βλαμμένη που κορόιδευες και θα τους ζητήσεις να βρεθείτε. Κι εκείνοι θα έρθουν γιατί ακριβώς είναι μαλάκες και θα σου γίνουν κολλιτσίδες –το έχω πάθει –και από αυτό σε σώζω πετώντας τα τηλέφωνά τους στα σκουπίδια», είχε καταλήξει ο κολλητός μου.
Βέβαια και τον κολλητό μου εκεί τον είχα γνωρίσει, οπότε θα έπρεπε (σύμφωνα με τη θεωρία του) να πετάξω και το δικό του τηλέφωνο, αλλά δεν είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα –απεναντίας είχαμε συμφωνήσει δυο πράγματα:
1. Αν

Τι την έκανε τη μπάλα ο Θεός…

Ο ρηχός ορίζοντας

Η εγχώρια συγκίνηση σκόρπισε τα μελανά της χρώματα στο επιστητό σώμα της μοναξιάς, της μέθεξης και της γραφικής ελπίδας. Οι ιερές συνόψεις βγήκαν από τα συρτάρια σαν χταπόδια που ο χρόνος τούς χορήγησε δέκα λεπτά αθανασίας για τα ιδρωμένα οράματα. Είναι τόσο δύσκολο να αποσκιρτήσεις από τους θεσμούς· πόσω μάλλον, από την έκσταση του οικείου ανάγλυφου με την χωριάτικη μαγιά παρά πόδα. Το καλοκαίρι εν Ελλάδι βάφεται με αετούς στο χρώμα της εθελοτυφλίας: πράσινα νερά, εντόσθια, κραιπάλες λόγω καύσωνα, διακοπές με εναλλακτικό προορισμό για τις φωτογραφίες που θα αναρτηθούν στα ηλεκτρονικά έντυπα, όνειρα που θάβονται κάτω από την ραστώνη του τίποτα. Όπως οι καλαζνικολάγνοι, οι θέσει πείσμονες, οι παρίες που ονειρεύονται ελικόπτερα που φυγαδεύουν πολιτικούς, οι τσιτατολόγοι των μαρξιστικών κειμένων που εγκατέλειψαν την πλατεία Συντάγματος λόγω διακοπών. Φρικιά με αίσθημα παντοδυναμίας για τις off shore εκπομπές του διαδικτύου. Μια δήθεν μεταφυσική των ηθών με περίσσεια ρίγανης, λεκτικής βίας και ανεφάρμοστων συνθετικών προτάσεων το 2013.

Η ανάσταση τσιγκλάει τα εγκεφαλικά κύτταρα, τα τρίγωνα των ταμπού μετουσιώνονται σε ύμνους ένθεης συγκατάνευσης, τα συνθήματα παραπαίουν στα αττικά πεζοδρόμια καθώς η παράδοση νικά την ψευδαίσθηση της απολυτότητας. Οι ψηφοφόροι θυμίζουν τηλεοπτικές δημοσκοπήσεις σε νότια επαρχία των ΗΠΑ. Η επανάσταση παραμερίζεται για το κοκορέτσι, τους χυμούς του αμνού, το χύμα κρασί και την υπερηφάνεια της αγκαλιάς απ’την μαμά. Οι επαγγελματίες του τρόμου ξέχασαν τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, τα εδάφια του Κορανίου που καιροφυλακτούν για να διαγουμίσουν την Δύση και τους άπιστους, την καμένη Βουλή και τα πτώματα που όζουν, την εξέλιξη της τεχνικής που ενοχοποιεί τον επιλήσμονα. Προέχει το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, οι ευχές για γεμάτες τσέπες, η εθελούσια κατάρρευση απ’τον γλυκό οίνο, η αταραξία από την αύρα των ορέων, η θρησκευτική συνενοχή εν είδει ταύτισης με τους προσκυνημένους για να μην θεωρηθεί απάνθρωπο το άπιστο σκυλολόι.

Μια χώρα που είναι δεμένη με την ρουστίκ μνησικακία, την αμετροέπεια και τα λόγια του παπά, που ενσταλάζουν απειροελάχιστη ελπίδα στα κοινωνικά σώματα. Εκκλησιαστική παραπαιδεία, σκοταδισμός, τριτοκοσμικός ψευδομαρξισμός, φλυαρία με απουσία ήθους. Ο παραλογισμός στην εμπειρία των εθίμων. Το απαραίτητο διάλειμμα με ενσταντανέ φουρτουνιασμένης θάλασσας, μαγειρίτσας και λιπαρών πιάτων για την κατάθλιψη που οδηγεί στην ανηδονία. Το αντιφατικό, ίδιον των νεοΕλλήνων, μεταλλάσσεται σε αναλυτικές προτάσεις μηδενισμού με αριστοτελική προβιά: δικαιοσύνη, αξίες, ισότητα, πολιτική, εγωισμός, έννοιες, διακριτικότητα, κατεστημένο, συνθήκες και δομές, θάβονται κάτω από τόνους κεριών διότι προέχει η τήρηση του Πάσχα και η μαύρη τρύπα των ψαλμών από τις πρησμένες κοιλιές των αρχιεπισκόπων. Εξάλλου, η ρητή συζήτηση για τους νόμους αφορά το κοινοβουλευτικό συγγενολόι υπό τους ήχους του τυμπανισμένου υπογάστριου για την ψευδαίσθηση της συμμετοχής στον αγώνα εναντίον του κάλλους. Σταλινιστές και συριζοφασίστες επί τω έργω, μασώντας την σπάλα, ωστόσο.

Κλαρινόμαγκες, βαλκανολεβέντες, βλαχοκακομοίρηδες, θέσει ανθρωπιστές, χωριατομαλάκες, μουρλοκακομοίρες, φακλανοεπαίτες, αναρχοφασίστες, φλωροτζόβενα, λιγούρηδες σεξοαναρχοαυτόνομοι, αυνανιστολόγοι, κομματόσκυλα, κομπορρήμονες εξόριστοι, μπουρτζοφουκαράδες, αγράμματοι, ημιμαθείς, φιλοσοφικοφωνακλάδες, αμέτοχοι, συμμέτοχοι, σούργελα, καζακικομφαλοσκόποι, άεργοι, χασισοαμνήμονες, πολιτικά ορθές αδερφές, απατεώνες και ειδήμονες, λενινολανθάνοντες, νεοναζί, δεξιοζαβοί, χουντολάγνοι, λαγνοκαραμανλικοί, αναρχοενοχικοί, θανατοβλήματα, τάχα δυστυχισμένοι αντιμνημονιακοί, πουτανοκοκέτες, πασοκοαυριανίστριες των 80′s και παράσιτα, προσκυνούν μετά βαΐων και κλάδων τον θεάνθρωπο, τρώγοντας και πίνοντας τις ίδιες τους τις σάρκες πριν επιστρέψουν στην γαμήλια κλίνη τους, μετρώντας πρόβατα και κρύβοντας λάθη, απορώντας γιατί ο κόσμος δεν εξεγείρεται και δεν στοχάζεται, ξεχνώντας ότι το λίπος απ’τη σούβλα κατακάθεται στην υπερώα, δίνοντας σήμα στον εγκέφαλο να ξεκινήσει την νιτσεϊκή αιώνια επιστροφή στην ασταμάτητη επανάληψη μέχρι τον θάνατο και το καθημερινό αστείο. Τι δεν καταλαβαίνεις;
theelfatbay.net

καλή ανάσταση

Φωτόπουλος, κοινωνικός ή ιδιωτικός;

 Σακελλάρης Σκουμπουρδής/athensvoice

Το ρεπορτάζ της περασμένης εβδομάδας έβγαλε λαγό. Ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Νίκος Φωτόπουλος, γνωστός για την επαναστατική του γυμναστική στο όνομα των μεροκαματιάρηδων, αφέθηκε ελεύθερος από τον ανακριτή με εγγύηση 60.000 ευρώ. Βαρύνεται με σοβαρές κατηγορίες για κακουργηματική απάτη και απιστία, σχετικά με την υπόθεση των περίφημων πλαστών τιμολογίων και των υπερτιμολογήσεων εις βάρος της ΔΕΗ, δηλαδή του Έλληνα φορολογούμενου.

Ήταν απλή ατυχής κακοδιαχείριση, ήταν κοινή λαμογιά; Η Δικαιοσύνη θα πει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο κ. Φωτόπουλος, ο γνωστός Ρομπέν των φτωχών, όπως θα δούμε, έχει πλέον ένα ενοχλητικό λεκέ στο κούτελό του. Προχτές όμως μάθαμε κι άλλα για το ακατάλυτο πάθος αυτού του αγωνιστή της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Το ρεπορτάζ λέει ότι η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ έστειλε «περίεργα» τον κ. Φωτόπουλο στη διοίκηση της ΔΕΗ, ως εκπρόσωπο των εργαζομένων. Ίσως μάλιστα, λέει, έτσι πετύχει και μια ασυλία, έναντι της δίωξης που τον κατατρέχει.

«…Ανυποχώρητα, σταθερά και αταλάντευτα ο αγώνας για την προάσπιση της επιχείρησης του Ελληνικού λαού, συνεχίζεται…», είπε ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Δεν ξέρουμε, όμως, αν είναι του Ελληνικού λαού η επιχείρηση, ή της συντεχνίας του κ. Φωτόπουλου. «Γιατί επί έξι συνεχόμενα χρόνια, … αποκαλύπτουμε το φαγοπότι που γίνεται σε βάρος της Επιχείρησης του Ελληνικού λαού». Η ανάλυση του κ. Φωτόπουλου είναι απλή και «Αριστερή»: είναι δυνατόν ένας εκπρόσωπος της εργατικής τάξης να είναι

Πώληση ΟΠΑΠ: Πώς... αλλάζει το παιχνίδι

Για τον ίδιο τον ΟΠΑΠ, η πώληση του 33% οδηγεί σε αλλαγή σελίδας αφού κόβεται ο ομφάλιος λώρος που συνέδεε τον οργανισμό με το πολιτικό σύστημα, τις παχυλές χορηγίες και τις λοιπές εξυπηρετήσεις. Την αλλαγή κλίματος είχε επιχειρήσει να περάσει στους πολιτευτές και ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος Κ. Λουρόπουλος όταν είχε προεξοφλήσει πως θα πέσει μεγάλο μαχαίρι στα χορηγικά προγράμματα και στην αιμοδοσία συλλόγων και άλλων παραγόντων. Όμως, αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι συνέβη και στην πράξη στη διάρκεια της μέχρι τώρα θητείας του. 
Αλλαγές αναμένεται να υπάρξουν και στους προμηθευτές του οργανισμού, όπως προκύπτει από την ανάμιξη του ιταλοαμερικανικού τεχνολογικού κολοσσού Lottomatica-Gtech στο σχήμα της Emma Delta. 
Σημειωτέον ότι ο όμιλος της Lottomatica προσπαθούσε εδώ και χρόνια να δραστηριοποιηθεί και στην ελληνική αγορά μέσω του ΟΠΑΠ, πλην όμως συναντούσε έναν αόρατο τοίχο, όπως χαρακτηριστικά σημείωνε γνώστης της υπόθεσης. 
Ο όμιλος συμμετείχε σε διαγωνισμούς που δεν ολοκληρώνονταν ποτέ, σε διαγωνισμούς όπου κέρδιζε, αλλά... πάγωναν χωρίς εξήγηση, ενώ η τελευταία του περιπέτεια σχετίζεται με τη συμμετοχή του στην κοινοπραξία των λαχείων (με leader τον ΟΠΑΠ) από όπου εξαναγκάστηκε πρακτικά να αποχωρήσει όταν το τίμημα εκτοξεύτηκε την τελευταία στιγμή με τη συναίνεση του ΟΠΑΠ. Η υπόθεση δεν αποκλείεται τώρα να έρθει ξανά στο προσκήνιο. 

Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ έγινε δεκτή η βελτιωμένη προσφορά της Emma Delta (συμμετέχουν ο Τσέχος Jiri Smejc, ο όμιλος Μελισσανίδη, η Lottomatica, ο όμιλος Κοπελούζου κ.ά.), η οποία ανήλθε σε 652 εκατ. ευρώ. Η κοινοπραξία είχε προσφέρει αρχικά 622 εκατ. ευρώ και βελτίωσε την προσφορά της με τμηματική καταβολή ακόμη 30 εκατ., κατόπιν απαίτησης του Ταμείου. 
Το Δημόσιο θα λάβει επίσης 60 εκατ. ευρώ ως μέρισμα για τη χρήση 2012. Σύμφωνα με τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, μαζί με τα μερίσματα, το τίμημα φτάνει τα 712 εκατ. και αντιστοιχεί σε 18,6 φορές τα εκτιμώμενα κέρδη της χρήσης του 2013. Το 33% του ΟΠΑΠ είχε αποτιμηθεί στα 610 εκατ. ευρώ από τους δύο συμβούλους του ΤΑΙΠΕΔ (Deutsche Bank και Εθνική), ενώ ο ανεξάρτητος αποτιμητής που προσέλαβε το Ταμείο είχε βάλει το κατώφλι στα 650 εκατ. ευρώ. 
Σημειώνεται επίσης ότι το τίμημα αντιστοιχεί περίπου στα αναλογούντα κέρδη του 33% για την επόμενη 8ετία, με βάση τις εκτιμήσεις που είχε παρουσιάσει η ίδια η διοίκηση του Οργανισμού στους ενδιαφερόμενους επενδυτές. 
Εκτιμήσεις που όμως θεωρούνται πολύ αισιόδοξες, με βάση και τις πληροφορίες της αγοράς ότι τα κέρδη του ΟΠΑΠ στο πρώτο τρίμηνο θα είναι ιδιαίτερα συμπιεσμένα, σε σχέση με τις εκτιμήσεις της διοίκησης. 
Τέλος, πληροφορίες που προέρχονται από εμπλεκόμενους στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης σημειώνουν ότι το Third Point προσέφερε αισθητά χαμηλότερο τίμημα από το αρχικό της Emma Delta, παρά το γεγονός ότι έθετε και όρους, ενώ άλλοι διεκδικητές, που τελικά δεν προχώρησαν στην υποβολή δεσμευτικής προσφοράς, κινούνταν σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα αποτίμησης 

euro2day.gr

Η μαγκιά του Καμίνη

Ο δήμαρχος Αθηναίων καταγγέλλει ότι ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Γιώργος Γερμενής, αποπειράθηκε να τον χτυπήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Και υπενθύμισε ότι δεν μπορείς να κάνεις φιλανθρωπία με την πείνα των ανθρώπων, είτε πρόκειται για Έλληνες, είτε για αλλοδαπούς. Άλλωστε, η πείνα είναι ίδια. «Η Χρυσή Αυγή δεν ζήτησε άδεια, απλώς το ανακοίνωσε. Και εμείς δεν μπορούσαμε να ανεχτούμε τη λογική του τσαμπουκά και του μίσους», είπε ο Γ. Καμίνης, σχολιάζοντας την απόφαση του Δήμου να μην επιτρέψει τη διανομή τροφίμων από τη Χρυσή Αυγή στο Σύνταγμα.

Και, πράγματι, η απόφαση της δημοτικής αρχής εφαρμόστηκε, έστω και δια της βίας. Όταν οι χρυσαυγίτες επιχείρησαν να ξεφορτώσουν φορτηγά, η αστυνομία τους ζήτησε να μη συνεχίσουν. Εκείνοι αρνήθηκαν και δημιουργήθηκε ένταση, με αποτέλεσμα να κλείσουν και για λίγο οι δρόμοι στο Σύνταγμα. Τελικώς, οι χρυσαυγίτες πήγαν στα γραφεία τους όπου και πραγματοποίησαν τη διανομή τροφίμων σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Η Χρυσή Αυγή μοιράζει τρόφιμα μόνο σε Έλληνες πολίτες, επενδύοντας πολιτικά στην ανάγκη των ανθρώπων για επιβίωση. Η κίνηση είναι ευφυώς λαϊκίστικη, πολιτικά και κοινωνικά χυδαία. Το κόμμα λέει ότι χρησιμοποιεί τα χρήματα της επιχορήγησης (όχι όλα, φυσικά) προκειμένου να κάνει κοινωνικό έργο πάνω στον ορισμό του ρατσισμού: φαγητό για τους Έλληνες, όχι για τους ξένους. Αίμα μόνο για Έλληνες. Υγεία, αποκλειστικά για Έλληνες, από Έλληνες. 

Και από τη μία είναι η πολιτική του συγκεκριμένου κόμματος που, ούτως ή άλλως, θρέφεται από τα άκρα. Από την άλλη είναι η αποδοχή της από έναν μεγάλο αριθμό συμπολιτών που επιβραβεύουν -δημοσκοπικά, τουλάχιστον- την ακραία τακτική της Χρυσής Αυγής. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στον Γερμενή που πήγε να χτυπήσει τον δήμαρχο. Είναι σε αυτούς που μας σύστησαν τον Γερμενή. 

]

protagon.gr

Λαός που δεν Εκφράζεται στο Δρόμο, Εκφράζεται στην Κάλπη!

Κι αυτό είναι καλό.
Αυτονοήτως καλό για κάθε πολίτη που συντάσσεται τη Δημοκρατία και αποτάσσεται τις σειρήνες του "τρίτου δρόμου". Ειδικά σε περιόδους κρίσης.
Το ερώτημα όμως που παραμένει επίκαιρο και βασανίζει τους "ωρυόμενους" αντι-Μνημονιακούς αγανακτισμένους, πλανάται:
"Γιατί δεν ξεσηκώνεται ο Λαός με τούτα που γίνονται;"
Κοιτούν λοιπόν απορημένοι οι κομματάρχες, οι καθοδηγητές, οι εργατοπατέρες, οι κατ' επάγγελμα πολιτικοί και οι ανεπάγγελτοι δημαγωγοί τις ισχνές τους συγκεντρώσεις, τις άνευ πλήθους πορείες τους, τις χωρίς συμμετοχή απεργίες που διοργανώνουν.
Και είναι απορημένοι, καθώς συνήθιζαν να χρησιμοποιούν την κοινωνία και το λαό ως "ανθρώπινη ασπίδα" γύρω από τα καλά προστατευμένα προνόμιά  τους.
Ταύτιζαν συχνά πατρίδα και έθνος με το δικό τους βόλεμα:
"Αν χτυπηθεί η μονιμότητα θα πληγεί η Δημοκρατία" μας παραμύθιαζαν. "Αν πουληθεί η Ολυμπιακή δεν θα έχει η χώρα εθνικό αερομεταφορέα" μας προειδοποιούσαν. "Θα πληγεί η ελεύθερη έκφραση αν καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο" μας φοβέριζαν.
Και πράγματι, αποχαυνωμένα τμήματα της κοινωνίας τους ακολουθούσαν, τους

Ελλάδα καλή Ανάσταση...

Κώστας Στούπας

Ο κ. Καραμανλής ο νεώτερος, ο επονομαζόμενος και «κουρασμένος» ή «Βούδας της Ραφήνας» διόρισε ένα συνδικαλιστή φαρμακοποιό διοικητή του ΙΚΑ κι αυτός  όπως  ήταν φυσικό φρόντισε τη συντεχνία των φαρμακοποιών, αυξάνοντας τις φαρμακευτικές δαπάνες του ιδρύματος, το δημόσιο χρέος και κατά συνέπεια τους φόρους σε εμάς και τα παιδιά μας...
Ο κ. Σαμαράς μετά τη χρεοκοπία και άρα την Αποκάλυψη του παραμυθιού εντός του οποίου ζούσαμε για δεκαετίες, αντί να στείλει τον εν λόγω κύριο σε κάποιο εισαγγελέα τον αντάμειψε με τη θέση του διοικητή του ΟΑΕΔ.

Ο κ. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ όντας υπόδικος για κατάχρηση χρημάτων από το συνδικάτο στο οποίο ήταν πρόεδρος,  εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ με την ψήφο της ΣΑΔ, συνδικαλιστικής παράταξης προσκείμενης πολιτικά στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Καραμανλής (ο «Βούδας») για μικροκομματικές σκοπιμότητες επέλεξε να υποστηρίξει για πρόεδρο της δημοκρατίας ένα παροπλισμένο πολιτικό αντίπαλο, ο οποίος θα μείνει στη ιστορία γνωστός για το δάνειο με το οποίο κάλυψε, μεταξύ άλλων φίλων και σπουδαίων «σοσιαλιστών-πατριωτών» του τόπου, το πόθεν έσχες του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου για τη ροζ βίλα, με την οποία προίκισε την Μιμή(το κατά τον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο «Κώλοσπιτο» καθώς είχε εκφέρει την φράση: «Κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση για ένα «κώλοσπιτο»).

Τι άλλο μας απομένει να δούμε; Να επιλέξει ο