Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Από τις επαναστάσεις δεν προκύπτουν Δημοκρατίες. Απ’τις Δημοκρατίες προκύπτουν επαναστάσεις

Τα ενδογενή πάθη

theelfatbay.net

...Δυστυχώς, στον 21ο αιώνα, η Ελλάδα θυμίζει τσιγκελωτά μουστάκια προεπαναστατικής Χάρτας. Ο πεζογράφος Σωτήρης Δημητρίου αγαπά την ντοπιολαλιά και τα χωριάτικα μοτίβα· τον χωριανικό τρόπο ζωής. Ο Εμφύλιος άφησε πολλές μουτζούρες στα μαθητικά τετράδια, φρονώ. Η γεωδαισία των έντονων ανάγλυφων, τα οθωμανικά τσεμπέρια, τα μανιάτικα μοιρολόγια και το αρχέγονο χουντικό κιτς, αποτελούν τα πρώτα βήματα για τις σημαίες, τον κομμουνιστικό εσμό και την νεοναζιστική γελοιότητα. Η επιστήμη εξάλλου άργησε πολλούς αιώνες να διδάξει πορίσματα και διαπιστώσεις έναν ετερόκλητο λαό· τοπικιστή, ιδιοτελή, εξωνημένο και αγράμματο. Τα κονκλάβια τραγουδούν αντάρτικα, αναλύοντας τα κοινωνικά στρώματα με ανισόρροπα επιχειρήματα εν είδει αντιαμερικανικής μέθεξης, που χρησιμοποιεί παραδείγματα πλατωνικής μαθηματικής ποδηγέτησης για να ερμηνεύσει την εμμονή στον 19ο αιώνα. Το άλλοθι της υπεράσπισης στα χέρια δολοφόνων και σοσιαλφασιστών. Αυτονομία τυφλή και πείσμων.

Χρειάστηκε ένα πτώμα για να κυριαρχήσει το αυτονόητο· γράφηκαν εκατομμύρια λέξεις για να αναδυθεί η δύσκολη προτεραιότητα: χρειάζεται συναίνεση, σοβαρή δουλειά και συμμετοχή στα κελεύσματα της Παγκοσμιοποίησης. Τα λάβαρα που κυμάτιζαν στο αιματοβαμμένο Παρίσι του 1871 είναι ξεπερασμένα. Οι ιαχές του ΣΥΡΙΖΑ που θα καταργήσει με έναν νόμο ποσοτικές σχέσεις και εμπορικά ισοζύγια είναι γελοίες· το ξέρουν οι ψηφοφόροι, το γνωρίζουν οι βουλευτές. Τα παλαιστινιακά μαντίλια, το μίζερο έντεχνο, οι τεράστιοι κώλοι στα μπαλκόνια, το κερασάκι φράουλας και οι ακτιβιστικές λέξεις στις οθόνες, μεγεθύνουν την πλήξη και την απεργιολαγνεία, πράττοντας λογικό σφάλμα: το ότι γράφεται κάτι στις

Σκατζόχοιροι και βούρτσες το ίδιο!

Το Νοέμβρη του 1973 φοιτητές  από όλες τις σχολές και εργαζόμενοι κλείστηκαν στο κτίριο του Πολυτεχνείου διαδηλώνοντας κατά της φασιστικής χούντας. Κοντά τους χιλιάδες πολίτες.  Όσοι πήραν μέρος  στις δύο αυτές μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ήξεραν πολύ καλά ότι έβαζαν το κεφάλι τους στον ντορβά. Η χούντα χτύπησε, με πολλούς νεκρούς με συλλήψεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις.
Γιατί η χούντα δεν ήταν…. Κυβέρνηση!
Ήταν Χούντα.
Ήταν Δικτατορία.
Φασιστική δικτατορία που βασάνισε και δολοφόνησε ανθρώπους, εξόρισε άλλους,  τιμώρησε με φυλάκιση τις πολιτικές απόψεις,  απαγόρευσε τα κόμματα, την ελεύθερη πληροφόρηση, την ελεύθερη έρευνα, την ακαδημαϊκή γνώση, την τέχνη, τη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα και τα Ατομικά δικαιώματα.
Οι φοιτητές τότε έκαναν ΚΑΤΑΛΗΨΗ για να ανατραπεί η χούντα.
Μια πράξη νόμιμη αφού η χούντα είχε καταργήσει τον νόμο και δεν είχε καμία νομιμοποίηση με τον τρόπο που αυτή γίνεται στον δυτικό κόσμο από την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Το φωνάξαμε στους δρόμους: Ένα-ένα τέσσερα!
Η χούντα έπεσε. Όχι με τις φωνές μας. Με το αίμα που έβαψε τα χέρια της.
Αλλά η απλή αλήθεια ότι, όταν η εξουσία έχει νομιμοποιηθεί από τους πολίτες με τον τρόπο που είναι κοινά συμφωνημένος γίνεται αυτόματα ο μοναδικός αυθεντικός κριτής του τι είναι νόμιμο και τι παράνομο, καταπλακώθηκε από τα ρηχά αντιφασιστικά συναισθήματα της πρώιμης μεταπολίτευσης.
Η ορμητική είσοδος νέων κοινωνικών στρωμάτων που για δεκαετίες ήταν (και αισθάνονταν) αποκλεισμένα λόγω της εμφυλιοπολεμικής πολιτικής στεγανότητας και της οικονομικής υπανάπτυξης της κοινωνίας, ουδέποτε συνοδεύτηκε από την πολιτική τους διαπαιδαγώγηση στο αξιακό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Ήταν σαν να είχαμε ξεχάσει πως για να προκόψει οτιδήποτε νέο στη φύση και στις κοινωνίες χρειάζεται γερές ρίζες.
Και οι ρίζες μπορούσαν να δημιουργηθούν μόνο
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...