Οι Έλληνες νέοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή; Αλήθεια, εκπλήσσεται κανείς ;

Η μέρα των εκλογών πλησιάζει επικίνδυνα και το νέφος της ιδεολογικής σύγχυσης στέκει σχεδόν στερεοποιημένο πάνω από τις συνειδήσεις των εκλογέων, κυρίως των νέων. Δεν είναι μυστικό πως η παιδεία της ελληνικής νεολαίας σήμερα είναι άμεσα συνυφασμένη με την ποιότητα της καλλιέργειάς της και ισοδύναμη του ουσιαστικού κομματιού της μόρφωσής της. Είναι σαθρή, έρμαιο φθηνών κοινωνικοπολιτικών συγκυριών και πρόωρα γηρασμένη.

Στα προηγούμενα χρόνια της επίπλαστης κοινωνικής ευμάρειας και της αφελούς πολιτικής ξεγνοιασιάς η ιδεολογία αποτελούσε για τον μέσο νεανικό νου βαρετή ηθική πολυτέλεια. Οι περισσότεροι εκλάμβαναν τις πολιτικές εξελίξεις ως αέναο ποτάμι που ρέει με τον ίδιο πάντα τρόπο, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση των ρευμάτων του. Απορροφημένοι από τις εμπορικές προεκτάσεις του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι οι νέοι αγνοούσαν ακόμα και τα θεμελιώδη στοιχεία της πολιτικής πραγματικότητας και επέλεγαν να αντιμετωπίσουν τις εκλογές ως ευκαιρία προς επίδειξη του ελληναρίστικου ωχαδερφισμού και της δουλοπρεπούς συμφεροντολογίας που τους κληροδότησαν με υπερηφάνεια οι γονείς τους.

Ξαφνικά, η απότομη αλλαγή του σκηνικού κλόνισε τον
δανεισμένο τρόπο ζωής του κακομαθημένου Έλληνα, κάνοντάς τον να σκουντήξει απορημένος τις νοσηρά προστατευτικές φτερούγες των γονιών του. Οι γονείς φυσικά δεν μπόρεσαν να παραδεχτούν πως ένα ολόκληρο κράτος καταρρέει εξαιτίας της χρόνιας εγκληματικής συνέργειας πολιτικών και άπληστων κομματικών σκυλιών είτε επειδή δεν το ‘χουν συλλάβει, είτε επειδή αρνούνται να το παραδεχτούν. Η έλλειψη κοινής λογικής, η οποία δεν συνηθίζει να φύεται σε μπολιασμένα με άκρατο ατομισμό πνευματικά εδάφη, συμβάλλει καθοριστικά στην μετατροπή της προϋφιστάμενης πλάνης σε μια νέα, ευρύτερη, με στοιχεία θλιβερής αυτολύπησης. Τα παιδιά που ποτέ δεν έμαθαν να δουλεύουν πολύ για ό, τι δικαιούνται, αλλά προτίμησαν να δουλεύουν ελάχιστα για ό, τι τους υποσχέθηκαν οι γονείς τους (κατόπιν συνεννόησης με τον βουλευτή του χωριού τους) ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν άκρη στην πλεκτάνη που στήθηκε σε βάρος τους. Και όπως γίνεται πάντα με τους ενήλικους ανηλίκους, η άκρη βρέθηκε στα άκρα.
 Αν σοκάρεται κάποιος με την ραγδαία αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής και την εμπλοκή των νέων στην φρικτή αυτή τροπή του πολιτικού ρου, ίσως θα ‘πρεπε να σκεφτεί ότι οι επιπτώσεις της πνευματικής ανεπάρκειας φαίνονται κυρίως σε περιόδους κρίσης. Ο λαός που προδόθηκε από το καθεστώς που οι γονείς του, του έμαθαν να τρέφει άκριτα και αγόγγυστα θα επαναστατήσει με τον πιο αδόκιμο τρόπο, ακριβώς επειδή δεν ξέρει τι ακριβώς πολεμάει και πως θα υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Η δημοφιλής σήμερα κατάχρηση της έννοιας του φασισμού χάριν μικροπολιτικού εντυπωσιασμού και λόγω ιστορικής άγνοιας δημιουργεί στους πλανώμενους νέους την εντύπωση πως τελούν υπό το αντίστοιχο καθεστώς, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να αναζητήσουν επείγουσα σωτηρία. Το ηθικό κόστος, άλλωστε, της επικίνδυνα επιπόλαιης επιλογής δεν μπορεί να απασχολήσει κάποιον που γαλουχήθηκε με την αντίληψη πως πρέπει να επιλέγει ό, τι τον συμφέρει. Τι κι αν η Χρυσή Αυγή πρεσβεύει την αποκρουστική φασιστική ιδεοληπτική ψυχοπάθεια και μάλιστα απροκάλυπτα; Η απέχθεια προς οτιδήποτε συνδέεται με την αποδόμηση του παλιού κόσμου είναι υπερβολικά μεγάλη για να εκτιμηθεί μια τέτοια λεπτομέρεια από το πάσχον νοητικό του Έλληνα νέου.

Η νεολαία της Ελλάδας έρχεται ουσιαστικά αντιμέτωπη με την βίαιη ματαίωση της πατροπαράδοτης συνειδησιακής της φούσκας και προσχωρεί πρόθυμα στις τάξεις οποιουδήποτε προτίθεται να επουλώσει βιαστικά τις πληγές της, μετακυλίοντας το φταίξιμο σε άλλους.
αρης αλεξανδρης/lifo.gr