Κοντόφθαλμη μνήμη

Είναι γνωστή η βραδύνοια του κοσμάκη ο οποίος έμπλεος δεξιόστροφης υπότασης κι αριστερίζουσας αχλής στο εφιαλτικό πνευματικό του μετερίζι, αγωνιά για τον κομματικό ταγό που θα τον σώσει από τον εχθρό που επιβουλεύεται την περιουσία του, το κομπόδεμά του, την χριστιανική του θέαση από πάσης φύσεως άπιστους φονταμενταλιστές, την χρόνια πεποίθησή του ότι η ελληνική του ταυτότητα απειλείται από θρασείς τραπεζίτες που ζηλεύουν την επιγενετική του ταυτότητα, την εραλδική του ιστορία, τους αγχωμένους αγώνες του ενάντια στους κομμουνιστές, καπιταλιστές, ιμπεριαλιστές, στρατόκαυλους μεσσίες.


Δυστυχώς στην Ελλάδα ο εμφυλιακός ρόγχος κι το μίσος ενδημούν, αφού καθημερινά πλέον η συνωμοσιολογία, οι υποσχέσεις, το σοσιαλιστικό όνειρο, η υποκριτική καραμέλα του φουκαρά επαναστάτη που βλέπει στο βάθος το ποθητό χάος να του χαμογελάει με την μορφή του παράξενου ελκυστή, οι αμετροεπείς δημοσιογραφικοί κρουνοί που θυμίζουν την ομαδοποίηση των άστρων σε γαλαξίες, αποκαλύπτουν μια χώρα η οποία αρνείται να παραδεχτεί τις αναπηρίες, τα λάθη, το ψυχοπαθολογικό γινάτι, ένα μη γραμμικό σύστημα το οποίο αρέσκεται σε αναλύσεις κι ναρκισσιστικές εκφάνσεις χωρίς όμως το κατάλληλο κλειδί της εξόδου.


Τις τελευταίες ώρες γινόμαστε μάρτυρες ενός
παλαιοκομμουνιστικού κοινωνικο-ιστορικού πεδίου, στο οποίο η νηφάλια αίσθηση λείπει, η ατομική κι συλλογική αυτονομία επικροτεί την ιστορία σαν πεπρωμένο, προδίδοντας την άγνοια κι το πνευματικό τέλμα των ψηφοφόρων που αθέτησαν την λατρεία στον δικομματισμό (και καλά έκαναν), ψηφίζοντας ένα σοσιαλφασιστικό κόμμα το οποίο αγνοεί σκοπίμως ότι η πραγματική ανισότητα στην αρχαία Ελλάδα ήταν χειρότερη απ’ ό,τι στον καπιταλισμό, ρίχνοντας την απαραίτητη ριζοσπαστική χρυσόσκονη στα μάτια, βαφτίζοντάς την «ελευθερία», κλείνοντας το μάτι κουτοπόνηρα αφού το χαράτσι θα επιστραφεί.


Σε όσους επιχειρηματολογούν από καθέδρας για τον αέρα της αλλαγής, να τους υπενθυμίσω τρία πράγματα: 40% των Ελλήνων επέλεξαν την αποχή από τις εκλογές, εκστασιασμένοι αντιεξουσιαστές διαλαλούν την προτίμησή τους στον Τσίπρα ξεχνώντας τους τρεις νεκρούς της Μαρφίν οι οποίοι δολοφονήθηκαν γιατί αντιπροσώπευαν το μισητό κεφάλαιο, λαγνοαριστεροί με διαπρύσια κείμενα καρτερούν την άνοδο του Αλέξη στον πρωθυπουργικό θώκο, ξεχνώντας τα μισάνθρωπα κείμενά τους για την δολοφονία των δύο νεαρών αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ από κακοποιούς πέρυσι, στη λεωφόρο Κηφισού, λασπολογώντας μέσω της αλιτήριας φαντασιακής τους προσέγγισης το ιδεώδες του κράτους δικαίου.


Δεν μ’ ενδιαφέρει ποιο θα είναι το πρόσωπο που θα κυβερνήσει· μ’ ενδιαφέρει το πότε, με επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου κι ρεαλιστική προσέγγιση στο δημοσιονομικό ακυβέρνητο καράβι του παραλόγου, χωρίς να βλέπω φαινόμενα θεσμισμένου χριστιανισμού, όπου φατρίες, παράγκες κι υπόκοσμος καπηλεύονται το δίκαιο μεταξύ ίσων, να μπορέσω να δω επιτέλους μία καθολικότητα με κυρώσιμες εντολές, δραστηριότητα, εξανθρωπισμό, καθορίσιμους θεσμούς κι ουσιαστική κοινωνικοποίηση, καθορίζοντας ένα μελλοντικό μοτίβο σκέψης απαλλαγμένο από μικροκομματικό στόμφο με αγχίνοια που επιλέγει την πρόοδο, ξεκάθαρα νοήματα σκέψης κι προπάντων υπευθυνότητα.
theelfatbay.gr