Όταν μια τεράστιας σημασίας θεσμική διαδικασία αντιμετωπίζεται ως επικοινωνιακό happening...
του Γιώργου Προκοπάκη
Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και Καμμένου, Χρυσής Αυγής) πήρε την έκταση που βλέπουμε στηριγμένο και στην καιροσκοπική στάση των κομμάτων του "ευρωπαϊκού τόξου" τα οποία κρύφτηκαν πίσω από τον α λα καρτ α-πολιτικό αντιμνημονιασμό και δεν θέλησαν να δώσουν τις ιδεολογικές και πολιτικές μάχες που απαιτούσε η κρισιμότητα της συγκυρίας.
Κορύφωση ο τραγέλαφος των διερευνητικών εντολών.
Με αφέτη τον Βενιζέλο και το σαρδώνειο χαμόγελό του το βράδυ των εκλογών, ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι τακτικισμών με στόχο την "αποκάλυψη" ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει και εν τοις πράγμασι όλη η επαναστατική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ θα χτυπήσει στον τοίχο της πραγματικότητας της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και του οικονομικού αναπνευστήρα της τρόικας.
Δηλαδή, με συνδικαλιστικά τερτίπια αμφιθεάτρων ή δικανικά μπουρδουκλώματα να αποδυναμωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να χάσει την εμπιστοσύνη της εκλογικής του βάσης. Η τακτική αυτή βασίζεται στις υποθέσεις ότι υπάρχουν ψήγματα σοβαρότητας και ευθύνης στη λαϊκιστική ηγεσία του κόμματος και ότι οι ψηφοφόροι του ψήφισαν την όποια λύση προδιέγραφε το πρόγραμμά του. Δυστυχώς, καμία από τις δύο υποθέσεις δεν ισχύει.
Αποτέλεσμα των τακτικισμών που υποτίθεται θα ανεδείκνυαν τη ρηχότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η νομιμοποίηση του πιο επικίνδυνου λαϊκισμού και ανάδειξή του σε παίκτη που θα μπορούσε να είναι μέρος της λύσης. Ακόμη χειρότερα, νομιμοποιήθηκαν οι καταστροφικές κενολογίες, κάποιες από τις οποίες ήταν στους πέντε όρους κυβερνητικής συνεργασίας.
Νομιμοποιήθηκε ως εφικτή λύση το
μορατόριουμ - σχεδόν αυτόματη έξοδος από την ευρωζώνη. Νομιμοποιήθηκε ο λαϊκισμός της επιτροπής ελέγχου ως εργαλείου αντιμετώπισης της κρίσης. Οι καταστροφικές ανοησίες Στρατούλη είχαν εκ των προτέρων νομιμοποιηθεί από τα πλέον υπεύθυνα χείλη της οργανωμένης αριστερής ανανέωσης.
Για μια ακόμη φορά, μπροστά στο χείλος του γκρεμού ο κομματικός ωφελιμισμός κυριαρχεί. Οι Βενιζέλος, Κουβέλης με θεσμικές αναφορές ανέδειξαν σε μέρος της λύσης τη συνειδητή προσπάθεια καταστροφής. Ακόμη και η χθεσινή ανακοίνωση των ΟΠ προς τα εκεί δείχνει.
Κανείς δεν θέλει να δώσει τη μάχη της Ευρώπης.
Οι "μεγάλοι" της ευρωπαϊκής αριστεράς (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με τρόμο βλέπουν τις συμπληγάδες του διπολισμού.
Το τραγικό για την Ελλάδα είναι ότι το δίπολο που θα κυριαρχήσει στις επαπειλούμενες εκλογές είναι η ΝΔ του Σαμαρά και ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.
Η συντριβή φαντάζει προδιαγεγραμμένη. Ξανά-μανά από το τέλος Ιουνίου θα γίνονται οι διεργασίες ανάδειξης του σοσιαλδημοκρατικού μετώπου. Απλώς τότε κανείς δεν θα ενδιαφέρεται για λεκτικούς ακροβατισμούς πάνω στα ερείπια.
Η ώρα της παρέμβασης - ίσως και της θυσίας - είναι τώρα.
Πρώτιστη προτεραιότητα η κυβερνησιμότητα της χώρας με την ευρωπαϊκή προοπτική ζωντανή, έστω και ετοιμοθάνατη. Πολιτικός και ιδεολογικός αγώνας εναντίον του λαϊκισμού. Κυρίως για υπερβάσεις ερύτατης συνεργασίας των ευρωπαϊστών, εάν οι εκλογές δεν μπορεί να αποφευχθούν, για ΕΝΑ πόλο, τρίτο στο ευρωπαϊκό φάσμα μετά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με μεταρρυθμιστικό πρόταγμα και δεδηλωμένη διαθεσιμότητα συμμετοχής στη λύση μετά τις απευκταίες νέες εκλογές.
aristeristrouthokamilos.blogspot
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου