Να η ευκαιρία

Κώστας Στούπας /capital.gr


Η Ελλάδα διαθέτει από  τους πλέον "τεμπέληδες" εκπαιδευτικούς της υφηλίου. Τα στατιστικά στοιχεία του ΟΟΣΑ που δείχνουν πως οι Έλληνες καθηγητές και δάσκαλοι εργάζονται τις λιγότερες ώρες το χρόνο αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.
Βλέπε: Οι πιο "τεμπέληδες" του ΟΟΣΑ
 Προσοχή αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν κάνουν άριστα τη δουλειά τους, κόντρα στο γενικότερο κλίμα που είναι αρνητικό σε κάθε προσπάθεια...
Οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης για πολλοστή φορά απειλούν να απεργήσουν μέσα στις εξετάσεις. Σαν κοινοί εγκληματίες εκβιάζουν με όμηρο τα παιδιά και τους γονείς προκειμένου να μην αυξηθούν κατά δυο οι ώρες που εργάζονται εβδομαδιαίως.
Οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης δεν έχουν συναίσθηση της χρεοκοπίας της χώρας και ζητούν μείωση της ανεργίας με πρόσληψη επιπλέον εκπαιδευτικών για να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία.
Είναι φανερό πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται σε σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και τα πιθανά σενάρια που παραμένουν ανοιχτά, αν δεν καταφέρει να ανακάμψει. Για να ανακάμψει όμως χρειάζεται πλήρη μεταρρύθμιση το μοντέλο της αργομισθίας και της παρασιτοκρατίας. Εκτός όλων των άλλων αυτό είναι και θέμα παιδείας...
Η ελληνική δημόσια δωρεάν παιδεία μοιάζει με άσχημο αστείο, όταν γνωρίζει
κάποιος πόσα χρειάζεται να ξοδεύει το  χρόνο κάθε νοικοκυριό για την παραπαιδεία, προκειμένου να καλύψει τα κενά της αδιαφορίας των εκπαιδευτικών ή της κακής οργάνωσης και λειτουργίας της δημόσια παιδείας.
Συνήθως η αδιαφορία των εκπαιδευτικών είναι επιμελώς σχεδιασμένη προκειμένου να αναγκάζουν τους γονείς να προστρέχουν στην  παραπαιδεία, απ’ όπου οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί αντλούν επιπλέον εισόδημα.
Η δημόσια εκπαίδευση νοσεί όσο και η δωρεάν υγεία των «φακελάκηδων» και  εν γένει η δημόσια διοίκηση των αργόμισθων και επίορκων.
Δεν είναι τυχαίο που η παρασιτική κυρίαρχη αριστερή μεταπολιτευτική ιδεολογία έχει ισχυρές ρίζες στην παιδεία σε όλες τις βαθμίδες.

Η παιδεία χρειάζεται επανασχεδιασμό εκ του μηδενός με άλλα κριτήρια, άλλες δομές και σε πολλές περιπτώσεις με άλλους εκπαιδευτικούς. Στη θέση του συγκεντρωτικού «σοβιετικού» τύπου μοντέλου παιδείας όπου το 100% της ύλης καθορίζεται κεντρικά και οι εκπαιδευτικοί αμείβονται με βάση τα χρόνια υπηρεσίας, χρειάζεται ένα αποκεντρωμένο σύστημα διαρκούς αξιολόγησης, από υπουργείο, επιδόσεις μαθητών, διεύθυνση κάθε σχολείου που θα πρέπει να λειτουργεί σαν οικονομική μονάδα της οποίας τα έσοδα αυξάνονται ανάλογα με τις επιδόσεις.
Το μοντέλο των κουπονιών δωρεάν παιδείας που δικαιούνται οι μαθητές και εφαρμόζουν πλέον χώρες όπως η Σουηδία και η Δανία, αποτελεί αποδεδειγμένα σύστημα αποδοτικής αξιολόγησης.
Όπως στην αγορά, ο καλός υπάλληλος ή τεχνικός είναι περιζήτητος και καλοπληρωμένος έτσι και στην παιδεία ο καλός εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι περιζήτητος και καλοπληρωμένος. Αν αποκτήσουν κίνητρο οι εκπαιδευτικοί της δημόσιας παιδείας να κάνουν σωστά τη δουλειά η ανάγκη για προσφυγή  στην παραπαιδεία  θα εκμηδενιστεί.

Η ΟΛΜΕ επιλέγει μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την ελληνική κοινωνία για να εκβιάσει με απεργία εντός της περιόδου των εξετάσεων. Η επιλογή αυτή αποτελεί δίκοπο μαχαίρι, γιατί ενδέχεται να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις καθώς η κοινωνία είναι στα όρια της αντοχής και έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως πληρώνει για κακές υπηρεσίες πολλά χρήματα σε μια περίοδο που αυτά δεν φτάνουν για να τα βγάλει πέρα.
Η παλαβή αριστερά ως συνήθως υιοθετεί όλα τα αιτήματα όσο αντιφατικά και αντιλαϊκά και αν είναι αυτά αρκεί να τα έχει καλά με το συνδικαλιστικό παρακράτος και να ψαρεύει ψήφους.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απόφαση του ΚΚ με την οποία δεν συμφωνεί για απεργία στη περίοδο των εξετάσεων. Το ΚΚ είναι παλιό κόμμα και όσοι το παρακολουθούν γνωρίζουν πως εκτός από τις αγκυλώσεις διαθέτει και ιστορική μνήμη.

Φαίνεται πως έχει αντιληφθεί τις συνέπειες αλόγιστων πρακτικών επαναστατικής γυμναστικής και αντισυστημικής συμπεριφοράς στην συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Πριν από μερικά χρόνια αμφισβητούσε την ισχύ του συντάγματος, έκλεισε χαλυβουργία για μήνες και τώρα καλεί τον πρόεδρο της αστικής Βουλής στο συνέδριο και δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ακραία πρόταση για απεργία.

Η κυβέρνηση οφείλει να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον και να βάλει τις βάσεις για αναδιάρθρωση της παιδείας. Για να γίνει αυτό πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο της παιδείας αφού τον αφαιρέσει από συνδικαλιστοκρατία του δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Μια από τις βασικές πηγές της διαφθοράς και του παρασιτισμού στη χώρα.

Οι αντιδράσεις της ΟΛΜΕ προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία