Το βάρος των λέξεων

Ένας από τους τακτικούς (άγνωστους) επιστολογράφους μου, που κατά καιρούς μου στέλνουν διάφορες αντιρρήσεις, έγραψε την ημέρα της εισβολής των ΜΑΤ στην ΕΡΤ: «TOSA XRONIA TIS MEGALES KOYVENTES GIA THN XOYNTA KAI THN 22 TOY APRILH POY THA EPREPE NA KATEBEI OLOS O KOSMOS SE DIAMARTYRIA TIS EIXATE EYKOLES, TORA PROFANOS OLA EINAI DIMOKRATIKA».
  
 Ναι, είχα γράψει παλιά ότι η μαύρη μέρα για μένα δεν ήταν η 21η Απριλίου, που η χούντα μας αιφνιδίασε όλους, αλλά η 22α, όπου περίμενα να ξεχυθούν ποτάμια ανθρώπων σε αυθόρμητη σιωπηλή διαμαρτυρία – και, αντ' αυτού, τους είδα όλους (και τους μαχητικούς οικοδόμους) να πηγαίνουν πρωί-πρωί στις δουλειές τους.   
Προφανώς, ο επιστολογράφος εννοούσε ότι η ανάκτηση του κτιρίου της ΕΡΤ από τους καταληψίες ήταν χουντικό πραξικόπημα και ότι έπρεπε να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί.   
Νομίζω ότι έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων.   
Ακούω συχνά να ονομάζουν το σημερινό καθεστώς χούντα και ξένη κατοχή. Μερικοί μάλιστα έχουν ονομάσει και τους κυβερνώντες «Τσολάκογλου» και τους ξένους επιτηρητές Γκαουλάιτερ.   

Σίγουρα η κατάσταση της χώρας είναι δύσκολη και ο λαός υποφέρει. Ούτε η κυβέρνησή μας είναι υπόδειγμα δημοκρατίας. Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν βάναυση αυθαιρεσία. Αλλά από εκεί, μέχρι να μιλάμε για χούντα και κατοχική κυβέρνηση, υπάρχει απόσταση.  
 Όσοι έχουμε ζήσει την Κατοχή και τη χούντα, ξέρουμε καλά τη διαφορά. Στην Κατοχή πέθαιναν οι άνθρωποι στους δρόμους. Τον χειμώνα του '41 βρίσκαμε πτώματα μπροστά στα σπίτια μας. Οι ξένοι δεν έφερναν μέτρα και δάνεια αλλά πολυβόλα και έστηναν τους πατριώτες στον τοίχο. Όσο για τη χούντα, όποιος δημόσια την αποκαλούσε έτσι, πήγαινε τουλάχιστον εξορία – αν όχι στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.   
Θα μου πείτε ότι είναι φυσικό ο λαός, μέσα στην αγανάκτησή του, να υπερβάλλει. Όμως η υπερβολή αυτή δεν είναι καθόλου αθώα. Επιτείνει το ζοφερό κλίμα και κάνει την κατάσταση χειρότερη. Μερικοί, βέβαια, το καλλιεργούν αυτό, ελπίζοντας ότι έτσι θα έρθει η εξέγερση και η ανατροπή. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα στραφεί τελικά εναντίον τους. Διότι ας πούμε πως πέφτει η κυβέρνηση και φεύγουν οι ξένοι. Ο λαός, μετά την «Κατοχή» και τη «Χούντα», θα περιμένει τη λύτρωση, την απελευθέρωση, την ευτυχία. Αλλά νομίζετε ότι μπορεί κάποιος να εκπληρώσει τέτοιες προσδοκίες;   
Ας σοβαρευτούμε κι ας ξαναδώσουμε στις λέξεις το πραγματικό τους νόημα. 
 Νίκος Δήμου / lifo.gr