Οι κανονικοί άνθρωποι

του Θάνου Τσουμαλάκου  via mhmadas.blogspot

Οπως ιδιαίτερα εύστοχα το έθεσε ο Δ. Σκάλκος (Athens Voice και αναδημοσίευση στην Μαργαρίτα), «η κυριαρχία των ειδικών ομάδων συμφερόντων διεύρυνε τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και συνέβαλε στον κατακερματισμό της κοινωνίας». Αυτή η επισήμανση έχει στρατηγική σημασία για την σύσταση του νέου πολιτικού φορέα. Είναι ο ίδιος λόγος, που στην πρόσφατη έρευνα-δημοσκόπηση της Καθημερινής, οδηγεί τους μισούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να δηλώνουν κενρώοι (5 στην κλίμακα εως 10)!
Περιγράφει, δηλαδή,  την ύπαρξη του πολιτικού κενού.
Οι κοινωνικές ομάδες, οι οποίες  υπο-εκπροσωπούνται στην ελληνική πολιτική σκηνή, και είναι οι αυτές που πρώτες διέλυσε η κρίση: μισθωτοί βιομηχανικοί εργάτες και εμποροϋπάλληλοι, στελέχη του ιδιωτικού τομέα, μικροεπιχειρηματίες χωρίς σχέση με το δημόσιο, νέοι από τις παραπάνω ομάδες, συνταξιούχοι, κλπ. Ομως, η ανεργία, η διάλυση του ιδιωτικού τομέα, η χαμένη επιχειρηματικότητα, η υπερφορολόγηση και η μείωση των «χυμών» του ΑΕΠ, διήθησε διαβρωτικά και στα κατώτερα στρώματα των προνομιούχων που υπερ-εκπροσωπούνται.

Εκεί, στον αντίποδα βρίσκονται οι κοινωνικές ομάδες που υπερ-εκπροσωπούνται στους μηχανισμούς εξουσίας, είναι στενά συνδεδεμένες με το πελατειακό κράτος και την στρεβλή λειτουργία του, η οποία τους αποφέρει εκ της θέσεως τους πρόσοδο νόμιμη και συχνά ημι-νόμιμη. Τα οργανωμένα συμφέροντα αυτών, εκφράστηκαν με σαφήνεια και στην σύνδεση του εθνικού κοινοβουλίου. Από την κορυφή της επιχειρηματικής σκηνής, στους μεσαίους «διευκολυντές» επενδυτικών συμφερόντων την κομματική (δημοσιουπαλληλική) νομενκλατούρα, εως τους αφορολόγητους γιατροδικηγόρους κλπ.
Στην διλληματική εκφορά των μέσων ενημέρωσης μνημόνιο-αντιμνημόνιο, δυστυχώς,  πιάνουν στασίδι όλοι! Επειδή όλοι εχουν να επιδείξουν κάτι που
έχασαν ή χάνουν στην κρίση. Ο δημόσιος υπάλληλος τα ειδικά προνόμια της θεσης του με την ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο, ο διπλοθεσίτης συνδικαλιστής των ΔΣ μία από τις καλοπληρωμένες συμμετοχές του, ο συνταξιούχος στα 45 την μισή σύνταξη, ο βιομηχανικός εργάτης είναι στην ανεργία, ταξιτζής πρέπει να πληρώσει χαράτσι για το εξοχικό, ενώ δεν έχει πληρώσει ποτέ άμεσο φόρο, ο γιατρός βρέθηκε με υπερβολικά (μη προϋπολογισμένα) ακίνητα να φορολογηθεί, κλπ.
Αντίστοιχα, η «ελαστικότητα» των πολιτικών σχηματισμών με την ιδιαίτερη ταύτιση με τον αρχηγό, καθορίζει για πόσα χιλιοστά του τοις % θα απαρνηθείς το πολιτικό σου όραμα. Στο πρόσφατο παρελθόν η ΔΗΜΑΡ πάλεψε σκληρά για να εκφράσει και να στεγάσει το όραμα των πρώην Πασόκων δημοσίων υπαλλήλων. Μετά απέκρουσε μετά βδελυγμίας την συνεργασία με το Πασόκ, αλλά φωτογραφίζεται με τον Λοβέρδο. Με την ίδια ζέση ο Σύριζα δίνει στέγη και χώρο σε πολιτικά στελέχη του πρώην Πασόκ (πρώην ομάδα Τζοχατζόπουλου, κλπ). Αντίστοιχος και ο ρόλος του Βενιζέλου (για να αποφύγω τα πολλά λόγια δες και πρόσφατο σημείωμα μου «Γιατί τα μέσα ενημέρωσης είναι τόσο αντιφασιστικά»;). Ολα αυτά αποδεικνύουν και την σύγχυση στρατηγικής των πολιτικών κομμάτων.
Ενα εκτεταμένο lip service (με την αμερικάνικη ορολογία, όπου λέω πολλά και δεν κάνω τίποτα), παραλύει ή (ανάλογα πάλι από την θέση που το βλέπεις) δικαιολογεί και επικυρώνει την υπόσταση πολιτικών σχηματισμών και προσωπικοτήτων.
Σε όλα αυτά, ο φόβος του «κενού»  συμμετοχής στην εξουσία νικά  τον φόβο της κενολογίας, και κάνει την επανάληψη του προφανούς ή του τετριμμένου σα να είναι καινοφανές και βαθυστόχαστο. Τα δελτία των οκτώ αναδεικνύουν περίτρανα όλο αυτό το σύστημα, όπου οι ιδέες απλώνονται με ναρκισσισμό μεν, ανούσιες δε.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Στην επιστήμη του μάρκετινγκ, με την τοποθέτηση-positioning κάθε εταιρεία διαλέγει τον πελάτη  στόχο (targeting)  και επικοινωνεί σε αυτό το στοχοποιημένο τμήμα την προσφορά της, άρα στην πραγματικότητα  διαλέγει  τους πελάτες της.
Στη προσπάθεια της ανασυγκρότησης της κεντραριστεράς, ο νέος σχηματισμός πρέπει να κάνει μία καθαρή «τοποθέτηση». Αυτή θα καθορίσει ποιοί θέλει να τον ψηφίζουν. Ποιό είναι εκείνο το τμήμα της κοινωνίας, που στοχεύει να εκπροσωπήσει, άρα και να εκφράσει.
Σε αυτή την προσπάθεια, ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης πρέπει να είναι αντισυμβατικός και όχι ελαστικός. Στο δίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο, λόγου χάρη υπάρχει επίσης, πόσο τοις % του εισοδήματος μου πληρώνω ή δεν πληρώνω φόρους. Πόσο συμβάλλω, αν επιχειρώ, με νέες θέσεις εργασίας στην καταπολέμηση της ανεργίας. Πόσο ενσωματώνω τους αποκλεισμένους μέσα στο νέο πολιτικό όραμα, σε ποιους δίνω νέες ευκαιρίες.
Σημαντικό συστατικό επιτυχίας δεν είναι μόνον η πολιτική στρατηγική  αλλά η εκτέλεση!
Ετσι, αναπόφευκτα, καταλήγουμε στα πρόσωπα. Παρθενογέννεση δεν υπάρχει, ούτε το φρέσκο θα γεννηθεί από το πουθενά. Πλημμυρίσαμε από λόγια, και μου θύμισε τον Βενιζέλο σε μία άλλη αποστροφή του για την υποβρύχια σύμβαση του 2010: περίπου υπάρχει νόμος ψηφισμένος από την βουλή, τον ψηφίσαμε, άρα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, κατ΄ επέκταση όλοι συμμετέχουμε στην αναγέννηση του νέου σχηματισμού, είμαστε όλοι η ...κεντροαριστερά.
Πραγματική διαμόρφωση τρίτου πόλου με πολιτικές μεταρρυθμίσεις ουσίας, άρα προοδευτικές, για το  εθνικό  κοινωνικό συμφέρον, δεν απαιτούν την μικροκομματική εξειδίκευση, αλλά ηγεσία, διαπραγματευτικές ικανότητες, γνώση της αγοράς, διεθνή δραστηριότητα, και θέληση.
Δεν πίστευα στα μάτια μου με την αθλιότητα εμφάνισης του ειδικού συμβούλου (έλα τώρα) Καραβίτη, χθες για τα ακίνητα που οδηγούνται στην δήμευση. Το ίδιο άθλια η πολιτική πρόταση που συμβουλεύει άνοιγμα βιβλίων για επένδυση στο ελληνικό ;-ξένο; χρηματιστήριο.
Αλίμονο, δεν χρειαζόμαστε άλλον ελληνικό κρατισμό πασπαλισμένο με ακαδημαϊκή κατοχύρωση, δήθεν διεπιστημονική, διακομματική, διακυβερνητική και επιστημονική αποστασιοποίηση, τελείως ανίκανο να διευθετήσει ένα πρακτικό θέμα.
Ας ρίξουμε μία ματιά μόνον, λόγου χάρη ποιοι διοικούν τις εταιρείες που επιβιώνουν εντός κρίσης, αυτούς που παράγουν καινοτόμα προϊόντα στην ελληνική επιχειρηματική έρημο, τους εθελοντές των δημοτικών κοινωνικών ιατρείων, τους νέους που φοιτούν και παρακολουθούν (και χάνουν το εξάμηνο) στα ελληνικά πανεπιστήμια, τους γονείς τους που τους συμπονούν, κάποιους χιλιάδες ανήσυχους εργαζόμενους στο εξωτερικό, και ας κάνουμε μία αρχή με «κανονικούς ανθρώπους».
Tι θα λέγατε για το όνομα του νέου πολιτικού εγχειρήματος; «Κανονικοί Άνθρωποι».



Ο Θάνος Τσουμαλάκος είναι Director Region Balkan & Spain της Franke Hellas S.A
01-11-2013