Vassilis Mantas/fb
Το υπουργείο οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το φάκελο διαπραγμάτευσης. Περιλαμβάνει τις ομιλίες του κ. Βαρουφάκη στις συνεδριάσεις στο eurogroup, non papers της κυβέρνησης που δόθηκαν στις συνεδριάσεις, συνεντεύξεις τύπου του υπουργού και τα δύο σχέδια ανακοινώσεως για τα οποία έγινε πολύ λόγος στην τελευταία συνεδρίαση του eurogroup.
Στο non-paper που δόθηκε στο EG meeting στις 16/02 περιλαμβάνονται οι διαπιστώσεις κατόπιν της εργασίας που έγινε με τα τεχνικά κλιμάκια (την τροϊκα ντε) τις προηγούμενες μέρες. Σε αυτό το κείμενο της κυβέρνησης, στο παράρτημα και στο κεφάλαιο περί βιοωσιμότητας χρέους στη σελίδα 23 υπάρχει παράγραφος με τίτλο A Misunderstading (Η παρεξήγηση ή παρανόηση). Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της παραγράφου:
A Misunderstanding
The misunderstanding regarding Greece solvency owes to the fact that the blunt 175% Debt-to-GDP number does not fully describe the actual burden of public debt over the Greek economy.
Greece currently owes the EFSF c. €142bn (75% of 2015 IMF projected GDP), bearing an interest rate of c. 2.5%, and having a final maturity of 39yrs (amortizing from year 2023 until year 2054). This high level of concessionality of the EFSF loans is not captured in the nominal debt/GDP ratio used by the IMF in the case of Greece. The same analysis can be made for GLF loans (interest rate at 50bp above Euribor, i.e. currently 0.65%, and final maturity 2041).
In an interview in September 2013, head of ESM Klaus Regling strikingly stated that DSA analyses undertaken by the IMF are “meaningless”. A key argument
from Regling is that the debt parameters are as important to assess debt sustainability as the debt nominal level itself: EFSF loans are very long term, with very concessional interest rate reduced to EFSF funding cost of approximately 2% plus an operational margin cost of c. 50bp.
Indeed, if Greece’s debt was calculated in NPV terms, say with a 5% discount factor, the Debt-to-GDP ratio would already be as low as 133% of GDP (see below), and reach 127% in 2020 (as expected by the IMF in nominal term) with a primary surplus maintained at 1.5% of GDP instead of 4.5%.
We show below the debt-to-GDP ratio dynamics under the assumption of a primary surplus maintained at 1.5% and conservative assumptions of nominal growth at 4% (below IMF expectations).
Under this set of assumptions, the NPV of Public debt reaches 120% of GDP in 2020.
Ισχυρίζεται δηλαδή η κυβέρνηση ότι (και χρησιμοποιώ το λεκτικό που συνήθως χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια) ότι το επονείδιστο χρέος μετά το καταστροφικό μνημόνιο της φτωχοποίησης είναι σήμερα στην ουσία με όρους ΚΠΑ στο επίπεδο του 133%. Μέγεθος το οποίο το καθιστά απόλυτα βιώσιμο σύμφωνα με την αυθαίρετη, κατά την κυβέρνηση, συμφωνία του '12 για χρέος το 2020 στο 120% με μόνη τη διατήρηση πρωτογενούς πλεονάσματος 1.5% και ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ 4% (μικρότερο ρυθμό από ότι προέβλεπε-απαιτούσε ο προηγούμενος υπολογισμός).
Πέρα από την τεχνική ακροβασία της σύγκρισης ονομαστικών μεγεθών χρέους vs χρέους σε ΚΠΑ που κατά τη γνώμη μου κανένας δεν μπορεί να αποδεχτεί αναδεικνύεται η μεγάλη πολιτική αλητεία της κυβέρνησης.
Το Συριζα στήριξε την πολιτική του θέση στο γεγονός ότι το μνημόνιο είναι αναποτελεσματικό καθώς μπήκαμε στο μνημόνιο με χρέος 120% και τώρα είμαστε στο 175%...άρα το χρέος αυξήθηκε (προσπερνώ σε αυτό το σημεία την αλητεία χρήσης του λόγου χρέους στατικά και χωρίς εξήγηση στον κόσμο την αύξηση λόγω μείωσης του παρονομαστή), αυτό έλεγε στον κόσμο και ο κόσμος το πίστεψε. Ελεγε ότι σε αυτά τα μεγέθη που έχει φτάσει το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να διεκδικήσουμε περήφανα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ώστε να είμαστε σε θέση να σταθούμε πάλι με αξιοπρέπεια, και ο κόσμος το πίστεψε. Τα πίστεψε και ψήφισε. Target accomplished!
Σήμερα, με περισσή ακαδημαϊκή περίτεχνη τεκμηρίωση, παραδέχεται ότι ο λόγος χρέους δεν έχει καμία σημασία. Δεν έχει σημασία να εξετάζει κανείς το μέγεθος του στατικά σε μια φωτογραφική του αποτύπωση στιγμιαία. Ακόμη περισσότερο ακολουθώντας μια ορθολογική ανάγνωση της δυναμικής του χρέους αναγνωρίζεται ότι οι κατακτήσεις (μετά από διαπραγματεύσεις!) του μνημονίου 2 για μακρόχρονη ωρίμανση, εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, PSI και επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος διαμόρφωσαν μια εικόνα για το χρέος που όχι καταστροφική δεν είναι αλλά δαχειρίσιμη στο σήμερα και στο μέλλον!!! I rest my case.
Το υπουργείο οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το φάκελο διαπραγμάτευσης. Περιλαμβάνει τις ομιλίες του κ. Βαρουφάκη στις συνεδριάσεις στο eurogroup, non papers της κυβέρνησης που δόθηκαν στις συνεδριάσεις, συνεντεύξεις τύπου του υπουργού και τα δύο σχέδια ανακοινώσεως για τα οποία έγινε πολύ λόγος στην τελευταία συνεδρίαση του eurogroup.
Στο non-paper που δόθηκε στο EG meeting στις 16/02 περιλαμβάνονται οι διαπιστώσεις κατόπιν της εργασίας που έγινε με τα τεχνικά κλιμάκια (την τροϊκα ντε) τις προηγούμενες μέρες. Σε αυτό το κείμενο της κυβέρνησης, στο παράρτημα και στο κεφάλαιο περί βιοωσιμότητας χρέους στη σελίδα 23 υπάρχει παράγραφος με τίτλο A Misunderstading (Η παρεξήγηση ή παρανόηση). Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της παραγράφου:
A Misunderstanding
The misunderstanding regarding Greece solvency owes to the fact that the blunt 175% Debt-to-GDP number does not fully describe the actual burden of public debt over the Greek economy.
Greece currently owes the EFSF c. €142bn (75% of 2015 IMF projected GDP), bearing an interest rate of c. 2.5%, and having a final maturity of 39yrs (amortizing from year 2023 until year 2054). This high level of concessionality of the EFSF loans is not captured in the nominal debt/GDP ratio used by the IMF in the case of Greece. The same analysis can be made for GLF loans (interest rate at 50bp above Euribor, i.e. currently 0.65%, and final maturity 2041).
In an interview in September 2013, head of ESM Klaus Regling strikingly stated that DSA analyses undertaken by the IMF are “meaningless”. A key argument
from Regling is that the debt parameters are as important to assess debt sustainability as the debt nominal level itself: EFSF loans are very long term, with very concessional interest rate reduced to EFSF funding cost of approximately 2% plus an operational margin cost of c. 50bp.
Indeed, if Greece’s debt was calculated in NPV terms, say with a 5% discount factor, the Debt-to-GDP ratio would already be as low as 133% of GDP (see below), and reach 127% in 2020 (as expected by the IMF in nominal term) with a primary surplus maintained at 1.5% of GDP instead of 4.5%.
We show below the debt-to-GDP ratio dynamics under the assumption of a primary surplus maintained at 1.5% and conservative assumptions of nominal growth at 4% (below IMF expectations).
Under this set of assumptions, the NPV of Public debt reaches 120% of GDP in 2020.
Ισχυρίζεται δηλαδή η κυβέρνηση ότι (και χρησιμοποιώ το λεκτικό που συνήθως χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια) ότι το επονείδιστο χρέος μετά το καταστροφικό μνημόνιο της φτωχοποίησης είναι σήμερα στην ουσία με όρους ΚΠΑ στο επίπεδο του 133%. Μέγεθος το οποίο το καθιστά απόλυτα βιώσιμο σύμφωνα με την αυθαίρετη, κατά την κυβέρνηση, συμφωνία του '12 για χρέος το 2020 στο 120% με μόνη τη διατήρηση πρωτογενούς πλεονάσματος 1.5% και ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ 4% (μικρότερο ρυθμό από ότι προέβλεπε-απαιτούσε ο προηγούμενος υπολογισμός).
Πέρα από την τεχνική ακροβασία της σύγκρισης ονομαστικών μεγεθών χρέους vs χρέους σε ΚΠΑ που κατά τη γνώμη μου κανένας δεν μπορεί να αποδεχτεί αναδεικνύεται η μεγάλη πολιτική αλητεία της κυβέρνησης.
Το Συριζα στήριξε την πολιτική του θέση στο γεγονός ότι το μνημόνιο είναι αναποτελεσματικό καθώς μπήκαμε στο μνημόνιο με χρέος 120% και τώρα είμαστε στο 175%...άρα το χρέος αυξήθηκε (προσπερνώ σε αυτό το σημεία την αλητεία χρήσης του λόγου χρέους στατικά και χωρίς εξήγηση στον κόσμο την αύξηση λόγω μείωσης του παρονομαστή), αυτό έλεγε στον κόσμο και ο κόσμος το πίστεψε. Ελεγε ότι σε αυτά τα μεγέθη που έχει φτάσει το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να διεκδικήσουμε περήφανα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ώστε να είμαστε σε θέση να σταθούμε πάλι με αξιοπρέπεια, και ο κόσμος το πίστεψε. Τα πίστεψε και ψήφισε. Target accomplished!
Σήμερα, με περισσή ακαδημαϊκή περίτεχνη τεκμηρίωση, παραδέχεται ότι ο λόγος χρέους δεν έχει καμία σημασία. Δεν έχει σημασία να εξετάζει κανείς το μέγεθος του στατικά σε μια φωτογραφική του αποτύπωση στιγμιαία. Ακόμη περισσότερο ακολουθώντας μια ορθολογική ανάγνωση της δυναμικής του χρέους αναγνωρίζεται ότι οι κατακτήσεις (μετά από διαπραγματεύσεις!) του μνημονίου 2 για μακρόχρονη ωρίμανση, εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, PSI και επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος διαμόρφωσαν μια εικόνα για το χρέος που όχι καταστροφική δεν είναι αλλά δαχειρίσιμη στο σήμερα και στο μέλλον!!! I rest my case.
.png "English"){kind=small}
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου