Μόνο λόγια

Τα τελευταία χρόνια που περιλαμβάνουν την ύφεση κι την βουλευτική παρακμή, έχουν το εμετικό χαρακτηριστικό της αμετροέπειας και του προσωπικού οράματος για δικαιοσύνη. Άπαντες, αναλύουν τα κοινωνικά συστήματα, αναπολούν τις λενινιστικές θηριωδίες, κρύβουν την μέθη που προσφέρει η εξουσία, συμφωνούν ενώ ξέρουν ότι διαφωνούν όταν οι μολότοφ θα κάψουν το δικό τους αυτοκίνητο, εθελοτυφλούν στην ανοησία της κομματικής πατέντας αλλά εκστασιάζονται μπροστά στο κόκκινο χρώμα εν είδει αταβιστικού μικροβίου, διαπληκτίζονται για τις αδικίες και τον εφησυχασμό του τηλεορασόπληκτου πολίτη, προτάσσοντας με χάρη τα τσιτάτα από τις εξωκοινοβουλευτικές παντιέρες του 19ου αιώνα, πληκτρολογώντας με σύνεση λαγνοαναρχικά ανορθόγραφα κελεύσματα εναντίον του πελατειακού ζόφου.
Δημοσιογράφοι, αδικημένοι, συνωμοσιολόγοι, καρεκλοκένταυροι, δουλοπρεπείς, κλεφτοκοτάδες, καλλιτέχνες, σκυλούδες, πρεζάκια, τσιφτετελομεσήλικες, τουρκόσποροι που συγκινούνται με τον εθνικό ύμνο, αγενείς, μιζερόφιλοι, πασοκοσυνταξιούχοι, αεροσυνοδοί που συνταξιοδοτήθηκαν στα 42 τους χρόνια, καφενόβιοι, Εξαρχειώτες που θεωρούν την περιοχή άβατο, αδερφές που μπερδεύουν τον ρατσισμό με την ομοφοβία, συλλογικότητες που ασφυκτιούν λόγω μίσους στον ίδιο τους τον εαυτό, θλιβεροί κταληψίες που θεωρούν την περίθαλψη λαθρομεταναστών ένθεο δικαίωμα κι άλλοθι για τις δικές τους ψυχικές αναπηρίες, φουσκωμένοι διάνοι που λοιδορούν το Δημοκρατικό Ιδεώδες ξεχνώντας ότι χρωστούν τα πάντα σ’αυτό όσον αφορά την σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα, θολοξεχασμένοι που διαβάζουν Χρηστάκη στο λυκόφως.

Όλοι έχουν να πουν τον πόνο τους, πανσίγουροι για την εφιαλτική λαίλαπα που αφαιμάσσει πορτοφόλια και τραπεζικούς λογαριασμούς. Νοικοκυραίοι πατριώτες, ελεύθεροι επαγγελματίες, μαμάκηδες, Ελληναράδες, αγανακτισμένοι πολίτες, δικαστικοί, ένστολοι, ΔΕΚΟσυνδικαλιστές, κυράτσες που διάβαζαν την «Αυριανή» χαϊδεύοντας την κλειτορίδα τους βλέποντας τα στήθη της Λιάνη, εισοδηματίες, λεβεντοκαριόληδες, επιχειρηματίες, τυροπιτάδες και σκυλούδες, χρυσαυγίτες και σταλινιστές, χωριατοσούργελα και χουντικοί, εξαπολύουν κυνηγητό στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ξεχνώντας για πολλοστή φορά ότι όλο αυτό το φρικτό σκηνικό που έθαβαν με τα ίδια τους τα χέρια για να καλύψουν το έκνομο κουσούρι, αναδύεται αυτόκλητο και απαιτητικό, ζητώντας τα εύρετρα, δεδομένου ότι η Δικαιοσύνη αγκομαχεί ακόμα με διάγνωση πλήρους διάθλασης.

Τα Μνημόνια και το ΔΝΤ καλώς εισήλθαν στον μεσογειακό βόθρο που επαίρεται για το βαθύ γαλάζιο, τον ήλιο και την κατακλυσμιαία καύλα του μεσημεριού. Γιατί; Διότι βγαίνει στο φως όλη η βαλκανική προχειρότητα, αναξιοπιστία καθώς κι η πλήρης απουσία δημοσιονομικού ελέγχου και λογοδότησης, όπου όλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια ελισσόταν με επιχειρήματα «δεν βαριέσαι» και κουτοπόνηρα χαμόγελα επαρχιώτικης ορμέμφυτης σάχλας για τους κοινωνικούς θεσμούς, αρκεί να γαμάει ο πούτσος μας, να πράττουμε οτιδήποτε αντίκειται στην αντινομία της αντικαπιταλιστικής ιδεοληψίας. Θυμίζουμε τους Άραβες δουλέμπορους του 11ου αιώνα που εγκαινίασαν την υποδούλωση των Μαύρων με την ανοχή των ίδιων των μαύρων φυλάρχων. Είμαστε οι τελευταίοι που έχουμε το δικαίωμα να μιλούμε για ηθική κι ατομική συνείδηση, έμπλεοι υπευθυνότητας και προόδου.
theelfatbay.net