Είμαστε όλοι Ισλαμ

Κυκλοφορούν ανάμεσα μας

Το #FreeGeronPastitsios και οι διαμαρτυρόμενοι μουσουλμάνοι της Ομόνοιας

Περπατώντας χθες στην Ομόνοια, προσπαθώντας να περάσω από τους γύρω δρόμους που είχε αποκλείσει η αστυνομία εξαιτίας της διαμαρτυρίας των μουσουλμάνων για την γνωστή ταινία, έβλεπα το μίσος στα μάτια των ανθρώπων. Νέοι, γέροι, άντρες, γυναίκες, είχαν ενωθεί κάτω από την ομπρέλα της θρησκείας τους.
Τους λυπήθηκα. Δεν φτάνει που οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, έχουν να υπερασπιστούν και τον Μωάμεθ τους. Αν κάτσεις και το σκεφτείς είναι το πιο περίεργο πράγμα του κόσμου. Να μην ξέρω τι θα μου ξημερώσει αύριο, να ζω σε ένα υπόγειο, να έχω φτάσει στην Ελλάδα ποιος ξέρει πως, να με κυνηγά η αστυνομία γιατί είμαι παράνομος, να με κυνηγά η Χρυσή Αυγή γιατί της βρωμίζω τον τόπο, να έχω μέσα στο κεφάλι μου και το Μωάμεθ.

«Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα στο Ισλάμ» σκέφτηκα ανακουφισμένος. Πόσο λάθος. Η σημερινή μέρα ξημέρωσε με το #FreeGeronPastitsios και την σύλληψη του δημιουργού της σελίδας στο Facebook. Τι έκπληξη! Ζούμε και εμείς στο «Ισλάμ». Και ναι, έχω το θάρρος να το παραδεχτώ: Έκανα λάθος πριν μερικές μέρες όταν έγραφα ότι η ερώτηση του Τατσόπουλου στην Βουλή για την κατάργηση του νόμου περί βλασφήμιας δεν είναι τόσο σημαντική.
 Μπορεί να είναι τελικά η νούμερο ένα. Μέσα στα κεφάλια αρκετών ανθρώπων αυτής της χώρας υπάρχει τόσο σκοτάδι και τόση βλακεία που μόνο με νόμους θα προστατευτούμε από αυτούς. Είμαστε όλοι Ισλάμ. Έστω «Ισλάμ-light» αλλά οι βάσεις για κάτι χειρότερο έχουν εδώ και χρόνια μπει. Άσε που οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ευνοούν κάτι τέτοιο. Αλλά ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορώ να βρω καμιά δικαιολογία για τους συνανθρώπους μου.
Ο απελπισμένος πιάνεται από τα γένια του Άνθιμου;

 Πάντα έτσι ήταν. Ζήσαμε πριν λίγο καιρό την γκλαμουριά και τις πιστωτικές κάρτες με τα ανεκδοτάκια του Χριστόδουλου, τον Πανίκα, και τους πιστούς υπουργούς του Βατοπεδίου. Είδαμε παλιότερα την πρώτη κυρία Δήμητρα με παπάδες και αστρολόγους. Σήμερα κρεμόμαστε από το φαρμάκι του Άνθιμου. Γαμώτο. Όλο αυτό το βαφτίσαμε «φανταστικό καλτ» και αρχίσαμε να γελάμε με τα βιντεάκια του Θέμου και των Ράδιο Αρβύλα. Όμως δεν είναι ούτε φανταστικό ούτε καλτ. Είναι η πραγματικότητα μας. Από την οποία δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε.
NEVERMIND