Το τέλος

Ποια είναι τα αποτέλεσματα της απεργίας της 26 Σεπτεμβρίου της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ; Θρύψαλα και μία αδιόρατη ικανοποίηση ότι κοιτάξαμε στα παράθυρα των Χειμερινών Ανακτόρων, εικάζοντας για το ζεστό φαγητό που σερβίρεται σε λαίμαργα στόματα. Οι συνδικαλιστές, πιστοί στο παλαιοκομμουνιστικό όραμα, με μπόλικη στάχτη φανατισμού και ξεπερασμένο ηχόχρωμα ματαιότητας, βάλλουν κατά της πρωσικής μπουρζουαζίας με σοβιετική φιλάσθενη διάθλαση, προσπαθώντας μέχρι τελευταίας ρανίδας να θαμπώσουν το ετερόκλητο πλήθος με τις μεσίστιες σημαίες που κυματίζουν φαγωμένες και βαριεστισμένες στο αττικό μοτίβο, προδίδοντας την θλιβερή αισθητική, την απούσα διπλωματία, την μηδαμινή παιδεία και την κατακερματισμένη νοημοσύνη που εξακολουθεί να προσκολλάται στα γλυκά ’80s με παπανδρεϊκή απολυτότητα.

Το μήνυμα που εστάλη στους κυβερνώντες με ικανοποιεί πλήρως. Ουδείς εκφράστηκε για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις αλλά άπαντες διαλάλησαν το κοινό μυστικό: τον πλουτισμό χωρίς την επέμβαση του κράτους, το μασκάρεμα της ηθικής κρίσης σε περιθωριακή αυθαιρεσία αντιμοναρχικής αγκιτάτσιας, το μίσος εναντίον του Δημοκρατικού Ιδεώδους με προβιά σοσιαλδημοκρατίας, απάθεια και κυνισμό στους Θεσμούς και στον Νόμο, με ψυχολογία μοναχικών ταγμάτων που δεν δίνουν δεκάρα για το αύριο, δήθεν κατέχοντες την γνώση της κοινωνικής ευημερίας και τα ηνία της έλλογης παρακαταθήκης, ξεχνώντας βεβαίως το αυτονόητο που χρειάζεται για την θετική αποτίμηση του μανιοκαταθλιπτικού όχλου· τουτέστιν, διαφύλαξη της ελευθερίας της κοινωνίας που προϋποθέτει ήθος και συλλογικότητα· κάτι που δεν υφίσταται ωστόσο, μέσω τηλεβοών.

Η βαλκανική ασχετοσύνη, η υποκουλτούρα και η μίζερη θέαση της σκοταδιστικής απολυτότητας, η κουτοπόνηρη χρήση αναγωγής στο εμφυλιακό παρελθόν για να σκιάζονται τα νήπια, το άλλοθι της αριστερίστικης παντιέρας και η χωριατολεβέντικη σιγουριά της επαγρύπνησης από τους φανατικούς εθνοφρουρούς του νεοφιλελεύθερου εσμού, θυμίζουν τις τηλεορασόπληκτες ΗΠΑ όταν παρακολουθούσαν από την ασφάλεια του ενδιαιτήματός τους την σφαγή των Βιετναμέζων αμάχων, με αποκορύφωμα το ολοκαύτωμα του My Lai, υπό τη καθοδήγηση του ηλίθιου υπολοχαγού William Calley, που βλέποντας τους gooks με μαύρες πιζάμες και σαστισμένο βλέμμα, παρακολουθούσε ατάραχος τις ακρότητες, περνώντας μόνο τρία χρόνια στην φυλακή αφού ο πρόεδρος Nixon τον αποφυλάκισε χωρίς ενοχές και απόν ψυχικό άλγος στο κυβερνητικό τοπίο.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι με ωθεί να υποθέσω το εξής απλό: οι βολεμένοι επαγγελματίες της άρνησης, με γνήσια συντηρητική φλέβα και αίσθημα δικαίου (όλοι οι Έλληνες έχουν δίκιο!), εξαπολύουν μύδρους στο τηλεοπτικό γυαλί σαν να αποστηθίζουν Ρίτσο και Φιντέλ Κάστρο, πληγωμένοι από την άτεγκτη στάση των κυβερνώντων οι οποίοι μεταξύ γκρεμού και κατάπτωσης, προσπαθούν να συμμαζέψουν την πελατειακή παράκρουση, την άγνοια κινδύνου, τον πανικό της διπροσωπίας, την αδυναμία τήρησης των θεσμοθετημένων αποφάσεων, με αποτέλεσμα το γνωστό αδιέξοδο της ιδιοτελούς πρόθεσης: θα πράξουμε οτιδήποτε μας στέψει ήρωες στα μάτια των ομοιοπαθών, με την απαραίτητη αχλή του πείσματος που θεωρείται προτέρημα και θέσφατο αγωνιστικού μπρίου ενώ κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε ότι το απόν ήθος, μάχεται με νύχια και δόντια, να καταστρέψει οτιδήποτε εναλλακτικό πλέει παράλληλα στην παγκόσμια σκακιέρα της προόδου.
theelfatbay.net