Ο νέος μαυραγοριτισμός

Το editorial Δεκεμβρίου της "The Athens Review of Books" [via]

Τα στοιχεία των ερευνών της Διεθνούς Διαφάνειας περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και τον λεγόμενο δείκτη δωροδοκίας. Πρόκειται για μια πολύ απλή ερώτηση, η οποία απαντάται από εντυπωσιακά μεγάλο αριθμό πολιτών παντού στον κόσμο, ακόμα και στις πιο προηγμένες χώρες της Δύσης, ερώτηση από την οποία διαμορφώνεται ο λεγόμενος δείκτης δωροδοκιών (bribery index). Η ερώτηση είναι απλή: Η Διεθνής Διαφάνεια, αφού εξετάζει αν ο ίδιος ο πολίτης ή κάποιος από τους δικούς του ήρθε σε επαφή με μια σειρά από δημόσιους φορείς, κατόπιν ρωτά όσους ήρθαν πράγματι σε επαφή με τον συγκεκριμένο δημόσιο φορέα, αν δωροδόκησαν κάποιον τη χρονιά που πέρασε. Από τη μελέτη του δείκτη δωροδοκιών προκύπτει ότι στην Ελλάδα γίνονται τουλάχιστον 800 χιλιάδες με 1 εκατομμύριο μικρές δωροδοκίες κάθε χρόνο. Σ’ αυτές δεν περιλαμβάνονται προφανώς οι ευαγείς δραστηριότητες της διαφθοράς των ισχυρών και διαπλεκόμενων, που λαμβάνουν πολλαπλές μορφές (εκβιασμοί, μοιρασιές μιζών κ.λπ.) και δεν προσφέρονται για δημοσκοπική «κουβεντούλα».

Το συμπέρασμα που τεκμηριώνεται αμάχητα από τον δείκτη αυτόν είναι σε όλους εμπειρικά γνωστό: Στη χώρα μας κυκλοφόρησε άφθονο μαύρο χρήμα. Δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, που απολάμβαναν αθέμιτα οι εκάστοτε

Σε πρόστιμο οι Έλληνες από το σκοταδισμό της Εκκλησίας

Μαρία Σαχινίδου

Το σύμφωνο συμβίωσης για ετερόφυλα ζευγάρια αποτελεί νόμο του κράτους από το 2008 [Ν.3741/2008 –ΦΕΚ241Α/26-11-2008].
 Πρόκειται για μία συμφωνία μεταξύ δύο ανθρώπων που συμβιώνουν, με την οποία αυτοί ρυθμίζουν ζητήματα περιουσιακά, κληρονομικά, καθώς και θέματα οικογενειακού δικαίου, όπως για παράδειγμα το επώνυμο των τέκνων που θα γεννηθούν κατά τη διάρκεια του συμφώνου.
Είναι λοιπόν ένα συμβόλαιο.
Μια νομική συμφωνία που γίνεται με δημόσιο έγγραφο και λύεται ή με τον ίδιο τρόπο, είτε μονομερώς είτε συμβατικώς ή με το θάνατο ενός εκ των συμβαλλομένων.
Συνεπώς δεν αποτελεί γάμο και βέβαια δεν υποκαθιστά το μυστήριο του γάμου με την έννοια της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Κι όμως, παρόλο που το ζήτημα δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων της, η Εκκλησία της Ελλάδας αποφάσισε να το εμποδίσει να επεκταθεί και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

Σημειώνω ότι το σύμφωνο συμβίωσης εφαρμόζεται σε όλα τα ζευγάρια, ετερόφυλα και μη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αποτελεί θεσμική υποχρέωση της χώρας μας να εναρμονιστεί με τη νομοθεσία αυτή.
Η μη εναρμόνισης μας, θα έχει ως αποτέλεσμα την ικανοποίηση αφενός των

Τα μικρά μυστικά του βάλτου...

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιός σκότωσε τον Κένεντι ή αν ζει ο Έλβις Πρίσλεϊ. Μπορούμε, όμως να σας πούμε γιατί οι αγρότες προτιμούν να κάψουν τις σοδειές τους από το να πληρώσουν έστω κι ένα ευρώ φόρο ακινήτων. Γιατί η τρόικα μας "επιτρέπει" να χρηματοδοτούμε το ΤΑΠ ΟΤΕ με μερικά εκατομμύρια τον χρόνο και όχι άλλα ταμεία. Ή ποιός συντηρεί τον χειμερινό τουρισμό στην Ελλάδα. Μην τους πιστεύετε. Δεν σας λένε πάντα την αλήθεια. 
Ναι, σήμερα είπαμε να σας αποκαλύψουμε μικρά μυστικά. Δεν σας υποσχόμαστε μεγάλα πράγματα. Μικρά, τα οποία, όμως, μπορεί να σας κάνουν να βλέπετε τον κόσμο με ένα διαφορετικό μάτι. Μικρές ιστορίες με μικρά μυστικά που κρύβει η κάθε μία. Μην ψάξετε να βρείτε συνοχή μεταξύ τους. Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από τη διήγηση αυτών των μικρών ιστοριών. Σαν να σας δείχνει κάποιος μερικές φωτογραφίες...

Το ξέρουμε ότι οι αγρότες δεν θέλουν να πληρώσουν φόρους. Το αντίθετο, το να θέλανε να πληρώσουν φόρους, θα ήταν το παράξενο. Ωστόσο, πίσω από την καθολική άρνηση για τον φόρο ακινήτων υπάρχει κάτι που λίγοι μπορούν να φανταστούν: Οι επιδοτήσεις από την ΕΕ! Το θέμα δεν αφορά, ασφαλώς, το σύνολο του αγροτικού κόσμου, αλλά ορισμένα στελέχη του. Στελέχη, όμως, που έχουν και πλούτο και κουβαλάνε αρκετά ψηφουλάκια για τους βουλευτές. Με άλλα λόγια, το ερώτημα που τίθεται επί της ουσίας είναι επί ποίων στρεμμάτων θα πληρώνονται οι φόροι; Επί εκείνων

Δεσμοί αίματος διοικητικών – πανεπιστημιακών

Δημήτρης Φύσσας
Τριακόσιοι δέκα τρεις διοικητικοί, μόνο στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, έχουν το ίδιο επώνυμο με καθηγητές των σχολών του λόγω συγγένειας από αρρενογονία, αποκάλυψε πρόσφατα ο υπουργός παιδείας κ. Κ. Αρβανιτόπουλος. Αν λογαριάσει κανείς και πόσοι δεν έχουν το ίδιο επώνυμο, είτε λόγω θηλυγονίας, είτε λόγω αγχιστείας (εγγόνια από κόρες, γαμπροί, ανίψια κλπ κλπ), καθώς και τις κουμπαριές και τις στενές φιλίες (περιπτώσεις όπου προφανώς απουσιάζει η συνεπωνυμία), γίνεται αντιληπτή η αιτία της «αυθόρμητης» συμπαράστασης πολλών καθηγητών στους διοικητικούς.
Ο υπουργός θύμισε, επίσης, ότι στο ίδιο Πανεπιστήμιο μόνο 12 διοικητικοί υπάλληλοι έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν μονιμοποιηθεί με αποφάσεις πρυτανικών αρχών. Και όλα τα Πανεπιστήμια, παγίως, λένε «θέλω κι άλλους», παρόλο που σε τουλάχιστον οκτώ απ΄ αυτά επιχωριάζουν υπεράριθμοι - πολλοί υπεράριθμοι.

Φυσικά, το φαινόμενο δεν αφορά μόνο διοικητικούς. Αφορά και το διδακτικό προσωπικό. Η χειρότερη περίπτωση υπήρξε, βέβαια, το «περίφημο» τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, όπου όλοι σχεδόν,

Ασυγχώρητη επιπολαιότητα

Ανδρέας Πετρουλάκης

Δεν γνωρίζω τίποτα για τις υποτιθέμενες σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες ούτε για την καταγγελία ότι ο Υπουργός Υγείας είναι όργανο πολυεθνικών. Δυστυχώς, ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει και διεξάγεται όπως τον ξέραμε πάντα, άρα δεν έχουμε δει κανένα στοιχείο μέχρι στιγμής. Προς το παρόν, μου φαίνεται ανεμικό να χρηματίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση με την τιμή του φτηνού χρόνου ραδιοφωνικής διαφήμισης, και συνωμοσιολογικού επιπέδου τα σενάρια για Υπουργό Υγείας όργανο των Εβραίων.

Αυτό που με απασχολεί εμένα είναι η ελαφρότητα σε ένα θέμα κεφαλαιώδους σημασίας. Και επειδή δεν μου αρέσει η τακτική των ίσων αποστάσεων ασφαλείας, λέω ευθέως ότι επικίνδυνα επιπόλαιη θεωρώ τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Για μια ακόμα φορά, κάνοντας αντιπολίτευση αυτοσκοπού, δεν παίρνει υπόψη του ότι η Δημόσια Υγεία είναι υπερβολικά ευαίσθητο θέμα για να σπεκουλάρει.
Είτε του αρέσει είτε όχι (και αν ποτέ γίνει κυβέρνηση θα του αρέσει σίγουρα) η επικράτηση των γενοσήμων στην αγορά του φαρμάκου σε ποσοστό τουλάχιστον διπλάσιο από αυτό που κατέχουν τώρα είναι και αναπόφευκτη και επιβεβλημένη. Και ως αριστερό κόμμα θα έπρεπε πρώτο να την επιζητεί. Και να ρίχνει το βάρος

Ενας πανεπιστημιακός ...όχι εδώ

2.200 συγκλονιστικές λέξεις, γεμάτες τρυφερότητα, δύναμη, κουράγιο και αλήθειες: αυτό ήταν το mail που έστειλε στους φοιτητές του o  Αlexander Coward, λέκτορας Μαθηματικών του Berkley με αφορμή τις απεργίες που σάρωσαν το πανεπιστήμιο. Το e mail του έγινε viral, έφτασε σε χιλιάδες φοιτητές και τελικά και στα μέσα ενημέρωσης.
Στo mail του ξεκινά ενημερώνοντας πως δεν απεργεί και ότι θα δέχεται τους φοιτητές στο γραφείο του. Επισημαίνει πως χωρίς καμία έλλειψη σεβασμού στους απεργούς ο ίδιος δεν θα το κάνει «Οι κοινωνίες στις οποίες οι άνθρωποι υποστηρίζουν αυτό που πιστεύουν είναι καλύτερες από αυτές που δεν το κάνουν. Χωρίς να αποκλείω την πιθανότητα να κάνω λάθος, και έχοντας σίγουρα κάνει λάθος πολιτικές κρίσεις στο παρελθόν, αποφάσισα ότι θα εμφανιστώ κανονικά στο μάθημα και τη συζήτηση αύριο και σας περιμένω εκεί».
 Στη συνέχεια μιλάει για τις αρετές της εκπαίδευσης με ευθύ προσωπικό ύφος σα να μιλά σε κάθε φοιτητή ξεχωριστά:

Αναφανδόν....

Είναι ο Γεωργιάδης απέναντι στους γιατρούς ,στους φαρμακοποιούς, στους φαρμακοβιομήχανους, κατά τα λεγόμενα του υπεύθυνου τομέα υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Μπασκόζου;

ΜΑΖΊ ΤΟΥ

Γενόσημα...κι εγώ γιατί βρέθηκα να ουρλιάζω για αυτά;

Ερωτήσεις, ερωτήσεις…Έλα ντε, γιατί φωνάζεις για τα
 γενόσημα φάρμακα χωρίς να γνωρίζεις για αυτά ;

 Zyklon B / fridge.gr

...Βρέθηκες να ουρλιάζεις για αυτά σαν μαϊμού που της βάλαν’ νέφτι στον κώλο, διότι άρχισαν όλοι να ουρλιάζουν για αυτά όταν αναφέρθηκαν κάτι ψιλά για πέρασμα νομικής διάταξης που θα υποχρεώνει τον γιατρό να σου γράφει ένα φάρμακο, γράφοντας στην συνταγή όχι το εμπορικό όνομα του σκευάσματος αλλά την δραστική ουσία! Έτσι, θα παίρνεις την συνταγή , θα την δίνεις στον φαρμακοποιό και αυτός είναι που θα διαλέγει κάποιο σκεύασμα που την περιέχει από τα διαθέσιμα που κυκλοφορούν. Τι με αυτό; Ε, παίζουν διάφορα ενδιαφέροντα…
- Θα φέρει τον γιατρό στο “επίπεδό σου” όσον αφορά τις δραστικές ουσίες! Και αυτός όπως και εσύ δεν θα μπορείτε να προφέρετε την φαρμακευτική ουσία, διότι εσύ την βρίσκεις “χημική” και “παράξενη” και ο γιατρός έχει συνηθίσει σε εύηχα εμπορικά ονόματα (ολόκληρη τέχνη το εμπορικό όνομα του φαρμάκου — ονομάζεται μάρκετινγκ). Ο γιατρός θα αναγκαστεί να ξανανοίξει την φαρμακολογία του… Γνωρίζεις πως πολλοί γιατροί δεν θυμούνται τα ονόματα των φαρμακευτικών ουσιών που χορηγούν; Αν νομοθετούσε το μικρό Ζαϊκλόνι, έτσι για να σπάσουμε λίγη πλάκα, θα επέβαλε για ένα μήνα συνταγογράφηση του φαρμάκου με αναγραφή της δραστικής ουσίας κατά πλήρη ονοματολογία IUPAC!

- Θα αλλάξουν τα πράγματα για τους “φαρμακάδες” (αργκό των γιατρών για τους φαρμακευτικούς αντιπροσώπους). Ναι, πλέον δεν θα μπορείς να κατηγορήσεις τον γιατρό πως σου γράφει το συγκεκριμένο φάρμακο για να έχει όφελος, για να τα αρπάζει από την εταιρεία — με λίγα λόγια δεν θα μπορείς να τον κατηγορήσεις για κάτι που κάνεις και εσύ εκτενώς υπό άλλο πρίσμα (θυμήσου την πολιτική σου παράταξη στο πανεπιστήμιο, τα πάρτι της και τις σημειώσεις που σου έδινε για να πάρει τον ψήφο σου. Θυμήσου το βόλεμα για το οποίο αργότερα πούλησες την

Οι 10 (όχι και τόσο) μεγάλες ρήσεις του Che Guevara

Επιμέλεια- Μετάφραση: Νίκος Αναπούρνης./eyedoll.gr

 Ο Ερνέστο Λιντς, πιο γνωστός με το όνομα  Τσε Γκεβάρα, γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής από Ιρλανδούς και Αργεντίνους γονείς, το 1928.
Ο Τσε, σημαντική μορφή στην επανάσταση της Κούβας, που πολέμησε για τη δημιουργία κομμουνιστικών επαναστάσεων σε διάφορες χώρες της Νοτίου Αμερικής, είναι το είδωλο των εφήβων και φοιτητών με αριστερή ιδεολογία της Δύσης, λόγω των δημοφιλών του αντικαταναλωτικών ρήσεων.

Η διάσημη φωτογραφία που δείχνει το στραμμένο του πρόσωπό με το μπερέ των ανταρτών κομμουνιστών, έχει γίνει μια από τις πιο διάσημες και εμπορικές φωτογραφίες στην ιστορία, ενώ χρησιμοποιείται παντού, από μπλουζάκια και κούπες του καφέ, ως αφίσες, μέχρι και παρωδία της καμπάνιας του Ομπάμα.

Παρ’ όλα αυτά, ο Τσε δεν ήταν ένας αθώος μαχητής της ελευθερίας.
Γνωστός και ως ο χασάπης της «Λα Καμπάνια» ο Τσε Γκεβάρα είναι γνωστό ότι έδωσε εντολή για την εκτέλεση μερικών εκατοντάδων ανθρώπων, τους οποίους υποπτευόταν ότι πρόδιδαν την κομμουνιστική ιδεολογία.
Συχνά εκτελούσε στρατιώτες και αξιωματικούς του, χωρίς δίκη και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, τους εκτελούσε ο ίδιος.
 Μετά την επιτυχή κατάληψη της Κούβας, ο Τσε Γκεβάρα διέταξε να φυλακίζονται οι ομοφυλόφιλοι, επιζήτησε την

Πολυ εθνικός αχταρμάς

sabotaz33.blogspot
......για μισό λεπτό. Έχουμε χάσει την κοινή λογική κυρίες/κύριοι. Με αφορμή την κατηγορία ενάντια στον Υπουργό Υγείας για εύνοια στις πολυεθνικές εταιρίες φαρμάκων, το οποίο αν κάπως προκύπτει και αληθεύει είναι έγκλημα, θα ήθελα να σταθούμε στο διαχωρισμό εγχώρια-εισαγόμενα προϊόντα και εταιρίες.

Κατ'αρχήν η ελληνική παραγωγή αδιαμφισβήτητα βοηθά το ΑΕΠ, την ανεργία, τις εξαγωγές (συνδέεται με το ΑΕΠ), την ανάπτυξη, τη διαμόρφωση κουλτούρας γιατί παραγωγή δεν είναι μόνο οι τομάτες μα και πχ ο κινηματογράφος, την κοινωνική συνοχή μας και άλλα πολλά καλά. Όμως όμως όμως ..... δεν είναι κατ' ανάγκη βέλτιστο για την οικονομία να καταναλώνονται εγχώρια προϊόντα από ότι εισαγόμενα πάντοτε. Εξηγούμαι αμέσως.
Το ισοζύγιο μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης δύναται σε κάποια προϊόντα να είναι θετικό και σε κάποια άλλα αρνητικό. Στην περίπτωση που είναι θετικό και η σχέση κόστους ποιότητας ανταγωνιστική, τότε προχωράμε στο θέμα "εξαγωγές". Οργανώνεις τις μεταφορές σου, κάνεις όνομα, κάνεις συνεταιρισμούς, έχεις το προϊόν, εξάγεις. Αν είναι αρνητικό τότε εισάγεις από έναν αντίστοιχο που κάνει ως εσύ παραπάνω. Όλο αυτό το ισοζύγιο όσο θετικότερο είναι τόσο το καλύτερο; Λάθος. Με τη λογική αυτή κινδυνεύεις να βρεθείς με

Φιλελέδες, αριστεροί και άλλα μυθικά πλάσματα

Ελληνάκι 
Έπεσε στην αντίληψή μου άρθρο του Αυγουστίνου Ζενάκου στο περιοδικό Unfollow, με τίτλο «Φιλελεύθεροι; Ποιοι φιλελεύθεροι;». Η εισαγωγή του άρθρου πάει ως εξής: «Ας μην γελιόμαστε. Φιλελεύθεροι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Αυτοί που καμώνονται τους φιλελεύθερους μπορεί να πουν λίγα φιλελεύθερα λογάκια για το διάστημα που ηγούνται κάποιου φιλελεύθερου σχηματισμού αλλά αυτό είναι όλο. Δεξιοί είναι, στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, φασίζουν»
Με σημαία, λοιπόν, αυτή την αυθαίρετη γενίκευση, το κείμενο μπαίνει σε μία κλασσική μανιχαϊστική επιχειρηματολογία για να καταλήξει : «Γι' αυτό η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να διασώσει τα φιλελεύθερα προτάγματα στην Ελλάδα είναι η αριστερά. Όπως άλλωστε έκανε πάντα».

Σκοπός μου δεν είναι να ασκήσω κριτική στο καθεαυτό κείμενο, με το οποίο διαφωνώ άλλωστε, αλλά να θίξω αυτό το λεπτό σημείο που βλέπουμε να ανακυκλώνεται διαρκώς στον δημόσιο λόγο, όχι μόνο μεταξύ αρθρογράφων του ευρύτερου αριστερού χώρου, αλλά και μεταξύ αυτών που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ορθολογιστές, μετριοπαθείς και φιλελεύθεροι και υποπίπτουν στην ίδια ασπρόμαυρη θεώρηση της πραγματικότητας.
Προσωπικά, πάντα είχα πρόβλημα να μορφοποιήσω το ακριβές προφίλ ενός φιλελεύθερου ανθρώπου. Και αυτό το θολό προφίλ είναι άλλωστε η αιτία που,

Τουρισμός και δημοκρατία

Αρίστος Δοξιάδης 
ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «Το αόρατο ρήγμα: θεσμοί και συμπεριφορές στην ελληνική οικονομία»

[…] Σ’ εμάς η φύση έκανε ένα δώρο στη δημοκρατία από τη δεκαετία του 1970 και μετά, όταν αναπτύχθηκε ο μαζικός τουρισμός στη Μεσόγειο. Έχοντας ήδη κατακερματισμένη γαιοκτησία, όταν η γη κοντά στις ακτές άρχισε να γίνεται χρυσοφόρα, πολλές οικογένειες βρέθηκαν μ’ ένα περιουσιακό στοιχείο που μπορούσε να αποφέρει εισόδημα χωρίς παρέμβαση του κράτους, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, χωρίς μεγάλες επενδύσεις. Δωμάτια, μικρά ξενοδοχεία, ταβέρνες και μπαράκια, ταξί, καΐκια και πρακτορεία έπιασαν δουλειά. Οι ιδιοκτήτες μπορούσαν να βγάζουν όσα ένας διευθυντής τράπεζας, ένας γιατρός, ένας βουλευτής, χωρίς ν’ ανήκουν σε καμιά ελίτ. Χρειαζόταν προσωπική εργασία, συχνά σκληρή, και ίσως από όλη την οικογένεια, αλλά τίποτε άλλο. Ήταν σαν να έχεις περίπτερο στο Σύνταγμα, χωρίς όμως να χρειαστεί να πάρεις την άδεια με ρουσφέτι.
Ο τουρισμός αποφέρει περίπου 15-18% του ΑΕΠ και προσφέρει δουλειά σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα (κατά μία εκτίμηση, σε 700-800 χιλιάδες, δηλαδή στο 15%-18% του εργατικού δυναμικού). Γι’ αυτό οι σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας στον κλάδο επηρεάζουν συνολικά τη συγκρότηση της κοινωνίας. Το ελληνικό μοντέλο τουρισμού (ήλιος, θάλασσα και αρχαιολογικά αξιοθέατα), σε συνδυασμό με την κατακερματισμένη γαιοκτησία, μπορεί να μην ευνοεί τον λεγόμενο «ποιοτικό τουρισμό» (δηλαδή, τα υψηλά έσοδα ανά επισκέπτη), αλλά

Η εργολαβία της «αντίστασης»

Ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Γιώργος Κατρούγκαλος γεννήθηκε το 1963. Οταν έπεσε η χούντα ήταν ένδεκα ετών και συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι δεν είχε αντιστασιακή δράση. Δεν ξέρουμε τι θα έκανε αν ήταν μεγαλύτερος· αν δηλαδή θα εκτόξευε και επί δικτατορίας κηρύγματα υπέρ της βίας -όπως κάνει τώρα εκ του ασφαλούς στο δημοκρατικό καθεστώς- αλλά έχουμε ένα δεδομένο: στις δύσκολες για πολιτική ανυπακοή εποχές ήταν -απολύτως δικαιολογημένα- απών.

 Δύο από τους συνομιλητές του στην προχθεσινή συζήτηση περί βίας, που έγινε στο βιβλιοπωλείο «Free Thinking Zone» (20.11.2013), ήταν μεγαλύτεροι και δεν ήταν απόντες στα «μολυβένια χρόνια». Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης ήταν τότε γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Συνελήφθη από το χουντικό καθεστώς και βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψυχογιός ήταν ενεργό μέλος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «20 Οκτώβρη», κάτι που το πλήρωσε και στα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας, αφού ανοήτως οι διωκτικές αρχές τον είχαν βάλει στον κατάλογο των υπόπτων για τρομοκρατική δράση. Ηταν τότε που διάφοροι Κλουζό θεωρούσαν ότι όποιος αντιστάθηκε στη χούντα έπρεπε να είναι και τρομοκράτης.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά διότι στην προαναφερθείσα συζήτηση περί βίας ακούστηκε ένας κοινότοπος αφορισμός, από εκείνους που οι επαναστατημένοι εκτοξεύουν στους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. «Αυτό που ξεχωρίζει εσάς τους τρεις από εμένα», είπε ο κ. Κατρούγκαλος αναφερόμενος στους κ. Τσακυράκη,

είναι το δημόσιο ηλίθιε...

via

μια επίδειξη πελατειακής νοοτροπίας και κράτους κομματικού λάφυρου

Ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικής κλάσης (για όσους μας ψηφίσουν...)

Το story πάει ως εξής: οι μηχανικοί έχουν εκλογές για το ΤΕΕ. Η ΔΚΜ είναι η παράταξη της ΝΔ. Συναντιούνται με τον υπουργό εργασίας Γ.Βρούτση και ως εκ θαύματος φεύγουν με υπόσχεση: 
1. Μείωσης ασφαλιστικών εισφορών (ήδη έχουν παγώσει οι αυξήσεις στο ΤΣΜΕΔΕ-ΕΤΑΑ), και
2. Ελεύθερης επιλογή ασφαλιστικής κλάσης.
Και αυτά μέχρι τέλος του 2013!
Δύο από τα πιο επείγοντα αιτήματα όλων των ελεύθερων επαγγελματιών (τα άλλα είναι η αποποινικοποίηση των οφειλών και η μεταφορά του σημερινού χρέους τους στο τέλος του ασφαλιστικού τους βίου με επιλογές εξαγοράς ή μείωσης αναλογικά της σύνταξης, καθώς και απρόσκοπτη παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ασφαλισμένους "ανασφάλιστους" και τις οικογένειές τους), ικανοποιούνται προεκλογικά και πελατειακά, για να βοηθήσουν την παράταξη της ΝΔ στο ΤΕΕ.
Καλό για τους συναδέλφους μηχανικούς, έστω και έτσι. 

Οι υπόλοιποι ελεύθεροι επαγγελματίες (ΟΑΕΕ, ΟΓΑ) που δεν έχουν ισχυρά συνδικάτα και εκλογές, τι κάνουν;
Και βέβαια: 
Πόσο πιστευτός μπορεί να γίνει ο υπουργός που αρνείται αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις στον ΟΑΕΕ; 
Δεν είναι ακόμη μια επίδειξη πελατειακής νοοτροπίας και κράτους κομματικού λάφυρου; 
Κι αν μπορεί στο ΤΣΜΕΔΕ γιατί δεν μπορεί στον ΟΑΕΕ; Δεν είμαστε ίσοι στα

Η άνοδος και η πτώση του προστατευτισμού των επαγγελμάτων

Μπιλλίνης Γιώργος / marketnews.gr

Το ελληνικό κράτος έχει ως γνωστόν οικοδομηθεί στη βάση της πελατειακής λογικής. Τρείς είναι οι ομάδες των συνήθων πελατών του πολιτικού μας συστήματος, οι οποίες απολαμβάνουν τη μέριμνα και τη φροντίδα του. Κατά σειρά οι κρατικοί υπάλληλοι, στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα, μεγάλη μερίδα μεταξύ των επιχειρηματιών που έχουν δοσοληψίες με το κράτος και τα μέλη των προνομιούχων προστατευμένων συντεχνιών.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τη τρίτη κατηγορία, με τα κλειστά επαγγέλματα. Ουσιαστικά πρόκειται για τη προστασία μεγάλης κλίμακας επαγγελμάτων του ιδιωτικού τομέα, μέσω διοικητικών περιορισμών, που ρυθμίζουν (βλέπε δυσχεραίνουν ή αποτρέπουν) την είσοδο νέων στο επάγγελμα, θέτουν χωρικούς και χρονικούς περιορισμούς στην άσκηση τους, υποχρεωτικές κατώτατες αμοιβές για κάθε παροχή υπηρεσίας, σύνδεση των αμοιβών με πλασματικά "αντικειμενικά" τιμολόγια, υποχρεωτική επιβολή - λήψη υπηρεσιών προς/από τους πολίτες, χωρίς να αιτιολογείται η χρησιμότητα της, προκειμένου να εξασφαλίζεται επαγγελματική "ύλη" και επιθυμητό ύψος απολαβών.

Το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος αισθάνθηκε την ανάγκη να "εξασφαλίσει" όλους εκείνους που συνέβαλαν ποικιλοτρόπως στην επικράτηση και παγίωση του. Όσους δεν κατάφερε να τους εντάξει στην ισόβια κρατική σίτιση, τους χορήγησε άδειες, οι οποίες τους έδιναν τη δυνατότητα να ασκούν κάποιο επάγγελμα για να βιοπορίζονται.
Χωρίς την πολυπόθητη άδεια δεν επιτρεπόταν η άσκηση του επαγγέλματος. Και επειδή σε συνθήκες ανταγωνισμού ο βιοπορισμός δεν ήταν/είναι εύκολη

Μουτζαχεντίν κατά Τατσόπουλου

Λαθρόβιος Απάχης 

Πολλά γράφηκαν και ειπώθηκαν για την επίθεση που δέχθηκε ο Χαντζόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αυγή, με αφορμή το σκίτσο του. Δεν θα σταθώ σε αυτό. Θα πω μόνο ότι το πρόβλημα με το χιούμορ είναι ότι έχει συνήθως στόχο κάποιον που είναι σε κακή διάθεση. Έτσι όχι μόνο αδυνατεί να το εκτιμήσει αλλά το θεωρεί και επικίνδυνο. 

Όμως για μια ακόμη φορά μου έκανε εντύπωση η θέση του Πέτρου Τατσόπουλου που πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα του κόμματος του αντιμετώπισε την κατάσταση με την κοινή λογική. Κάτι που φαίνεται ότι έχουν απολέσει κάποιοι στην Κουμουνδούρου μαζί με το χιούμορ τους. Γιατί κοινή λογική και χιούμορ είναι το ίδιο πράγμα που απλά κινείται κάθε φορά με διαφορετική ταχύτητα. Η αίσθηση του χιούμορ δεν είναι τίποτα άλλο από την κοινή λογική που αντί να περπατά... χορεύει.
Ο Τατσόπουλος είπε απλά το αυτονόητο. Με τα λεγόμενά του απέδειξε ότι η Αριστερά είναι στάση ζωής. Και πάνω απ' όλα προϋποθέτει ανοιχτό μυαλό μακριά από κομματικές γραμμές και υποταγή. Από κει και μετά έπιασαν δουλειά οι μουτζαχεντίν του κόμματος. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που εισηγήθηκαν να τον

Τόμσεν βγάλτους από την "πρίζα" να γελάσουμε...

Κώστας Στούπας
Οι Αμερικάνοι όπως και οι άλλοι κουτόφραγκοι της Δύσης, δεν κάνουν αυτό που πρέπει για την διατήρηση της ισχύος των ενόπλων τους δυνάμεων.
Αντί να κρατικοποιήσουν π.χ. τη Λοκχιντ Μάρτιν που αντιμετωπίζει προβλήματα την αφήνουν να κάνει απολύσεις προσωπικού  προκειμένου να ανταπεξέλθει της δύσκολης συγκυρίας.

Κατά το ρεπορτάζ λοιπόν, η Λοκχιντ,  η  μεγαλύτερη εταιρεία του τομέα της άμυνας σε διεθνές επίπεδο, ανακοίνωσε πως  σχεδιάζει να μειώσει κατά 4.000 τον αριθμό των εργαζομένων της και να κλείσει εργοστάσια σε διάφορες αμερικανικές πολιτείες, στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να μειώσει τα λειτουργικά της κόστη εν μέσω της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών του αμερικανικού κράτους. 

Η Λόκχιντ λοιπόν η οποία κατασκευάζει μεταξύ άλλων μαχητικά αεροσκάφη όπως το F-35, έχει μειώσει ήδη το προσωπικό της κατά 30.000 πρόσωπα από το 2008 και απασχολεί σήμερα 116.000 ανθρώπους σε διεθνές επίπεδο...
Αυτά είναι για τα χαζοαμερικανάκια που δεν γνωρίζουν τη σημασία της ύπαρξης κρατικής αμυντικής βιομηχανίας, πόσο μάλλον που αφήνουν και τις ιδιωτικές να κάνουν απολύσεις, ψηφοφόρων και εν δυνάμει ψηφοφόρων.
Αντιθέτως η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που ξέρει τη

Σαράντα χρόνια παρεξήγηση

Άννα Δαμιανίδη

Σαράντα χρόνια στρογγυλά, δεν λέω, είναι κάτι. Μια ολόκληρη ζωή. Αλλά δεν έχει σημασία, και δέκα χρόνια μετά, το '83 ας πούμε, όταν έλεγα σε νεώτερους φίλους μου ότι δεν έπρεπε να μας ζηλεύουν που "είχαμε ζήσει το Πολυτεχνείο", ότι αυτοί ήταν πολύ πιο τυχεροί γιατί πρόλαβαν να περάσουν φοιτητικά χρόνια χωρίς χούντα, ότι περνούσαμε άσχημα στην επταετία, ότι θα ήθελα πολύ να μην έχω ζήσει κανένα Πολυτεχνείο, αλλά να νιώθω πιο ελεύθερη στην εφηβεία και στη νεανική ηλικία μου, δεν με πίστευαν.

Τη θυμάμαι αυτή τη συζήτηση γιατί με είχε ξαφνιάσει. Γινόταν με νεαρούς μουσικούς, δέκα χρόνια μικρότερους από μένα. Ήμουν τριάντα κι ήταν είκοσι, είχα μείνει κατάπληκτη που μου έλεγαν ότι ήμουν τυχερή που είχα αντισταθεί στη χούντα! Ίσως είχαν φανταστεί μια αντιστασιακή ζωή, όχι μια ζωή φοβισμένη, γεμάτη θυμό που δεν βρίσκει διέξοδο, με πολλή υποταγή και ανοχή αυθαιρεσιών, πολλή καχυποψία και πνευματική φτώχεια, πολλή μοναξιά και επιφύλαξη, σαν αυτή που είχαμε ζήσει για εφτά χρόνια. Δεν ξέρω τι είχαν φανταστεί. Υπήρχε μια τεράστια παρεξήγηση ήδη.
Φοβάμαι πως αν ξαναπώ τα ίδια πράγματα, τώρα, σαράντα χρόνια μετά, πάλι στου κουφού την πόρτα θα τα λέω. Με ξεκουφαίνουν κλαψιάρικα τραγούδια στα

Μια ερώτηση...

Με σοσιαλιστή Ομπάμα και Τexas Game on γιατί η πορεία πηγαίνει ακόμα στην Αμερικάνικη πρεσβεία; Στη Γερμανική της πρέπει να πηγαίνει. Ο απόλυτος εχθρός και πηγή όλων των δεινών του λαού άλλαξε , ας αλλάξει και το δρομολόγιο.
via

Η προϊούσα σχιζοφρένεια

theelfatbay.net
Το πατροπαράδοτο νεοελληνοβαλκανικό κιτς, διανθισμένο με την βεβιασμένη ταύτιση ηρώων και μαρτύρων, γιορτάζει τα σαράντα χρόνια όπου μια Χούντα της πλάκας, κατήργησε άρθρα του Συντάγματος, καταπάτησε ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και μιμήθηκε με τον γελοιωδέστερο τρόπο το αρβανιτορθόδοξο μοτίβο που περιλαμβάνει ύμνους που νοσταλγούν τον βυζαντινό σκοταδισμό, το αρχαιοελληνικό πέος και την σιγουριά ότι μανιάτικα κοιτάσματα και κοκορέτσια με συνοδεία δημοτικών τραγουδιών, καταλύουν την νομιμότητα για να αναδειχθεί το dna της πεποίθησης ότι η αρχαία γραμματεία δωρίζει εγκυρότερους κωδικούς από την Πεντάτευχο, την ιατρική και την βιολογία. Οι επιστήμες φέρουν το στίγμα του Zeigeist, οι οπαδοί του αναρχοφασισμού καταστρώνουν το χιλιοπαιγμένο σενάριο της μάχης εκ του ασφαλούς και η κοινή γνώμη περιορίζεται σε αυτό που ξέρει να κάνει 192 χρόνια: να κλίνει προς το χρήμα, αμετανόητη.

Οι άλλοι δεν είναι η κόλαση αλλά αυτοί που φταίνε· εκτός από εμάς. Εν Ελλάδι, οι κακομαθημένοι ποπολάροι ομιλούν την γκροτέσκα γλώσσα που αισθάνεται αντί να προτείνει. Φράγκοι σταυροφόροι που ονειρεύονται καμένες σάρκες, φασίστες

Στις καταλήψεις του Μπέρκλεϋ θα ήσασταν με το Νίξον ή με τους φοιτητές;

http://greeklish.info, Debate: Ελληνικό Πανεπιστήμιο

“Στις καταλήψεις του Μπέρκλευ και της Κολούμπια θα ήσασταν με το Νίξον, όχι με τους φοιτητές”, ρωτάει ο Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Γιώργος Κατρούγκαλος, τους συναδέλφους του Λίνα Παπαδοπούλου, Αριστείδη Χατζή και Παναγιώτη Γκλαβίνη. Στη συνέχεια ο πρώην Πρύτανης στο ΕΜΠ, Νίκος Μαρκάτος, τους απευθύνει το ερώτημα αν θεωρούνε ότι οφείλει έστω και με χρήση βίας να προστατεύσει την κόρη του που κάποιος επιχειρεί να τη βιάσει; Και εάν ναι, η βία που θα χρησιμοποιούσε (π.χ. γροθιές) είναι ‘ίδια’ με τη βία του εν δυνάμει βιαστή( θεωρία των δυο άκρων); 

Αριστείδης Χατζής*: Δεν καταλαβαίνω το νόημα της ερώτησης. Η σχέση της σημερινής Ελλάδας με τα γεγονότα π.χ. στο Πανεπιστήμιο Berkeley τη δεκαετία του 1960 είναι ανύπαρκτη. Οι φοιτητές στο Berkeley αγωνίζονταν κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, κατά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, υπέρ της ελευθερίας του λόγου, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά του σεξισμού. Αγωνίζονταν δηλαδή για φιλελεύθερα ιδεώδη και θα ήμουν περήφανος να είμαι στο πλευρό τους. Επιπλέον οι καταλήψεις ήταν συμβολικές, στόχευαν τα κτίρια της διοίκησης και δεν χρησιμοποιούσαν την αστειότητα του ασύλου ως ασπίδα. Όχι μόνο δεν εμπόδιζαν την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά θεωρούσαν ιερή την ακαδημαϊκή ελευθερία. Τι σχέση έχουν τα νέα παιδιά του θρυλικού αντιπολεμικού κινήματος με τους προσοδοθήρες των κλειστών επαγγελμάτων που

Οι μαλακίες μας στα στόματα παιδιών

Νικόλας Γιατρομανωλάκης 
Γιατί να θέλουμε την ΕΡΤ ανοιχτή; Για να δούμε κάποια πράγματα που δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να τα δούμε κάπου αλλού. Για να αφαιρέσουμε την καλώς ή κακώς εννοούμενη εμπορικότητα από την τηλεοπτική εξίσωση και να εκτεθούμε σε κάτι διαφορετικό. Πολύ θα ήθελα, ας πούμε, να δω ένα ντοκιμαντέρ για τα παιδιά–στρατιώτες στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ή για τα παιδιά–κούκλες στις ΗΠΑ που οι μανάδες τους τα σέρνουν από τον ένα παιδικό διαγωνισμό ομορφιάς στον άλλο. Ή για αυτά τα παιδιά στους δρόμους της Αθήνας που οι γονείς τους τα βάζουν να ζητιανεύουν, απαγγέλλοντας απνευστί το ποίημα που τα έχουν μάθει να λένε. 
Κάτι τέτοιο θα περίμενα να δούμε από την ΕΡΤ. Και μετά θα λέγαμε «κοίτα τι κάνουν στα καημένα τα παιδιά, πώς τσακίζουν την αθωότητά τους με αυτόν τον βάναυσο τρόπο». Αντ’ αυτού, αυτό που βλέπουμε, όχι από την ΕΡΤ γιατί αυτή δεν υπάρχει πια, αλλά από τον δικτυακό τόπο ΕΡΤ Open, που φέρεται ως ο ας πούμε νόμιμος συνεχιστής της τουλάχιστον στα μάτια πολλών, είναι το βίντεο της εντεκάχρονης Θεοδώρας. Το ίδιο το site περιγράφει το βίντεο αυτό ως «μια έκθεση

Σκ@τόψυχοι βαθιά

Έλια Ζερβού

Εδώ και καιρό, για τους λίγους λογικούς ανθρώπους που απέμειναν σε αυτόν τον τόπο (οι υπόλοιποι έφυγαν για έξω), κάθε μέρα που ξημερώνει, ξεκινά ο εφιάλτης.
Ο εφιάλτης στο δρόμο με τους φταίχτες.

Από τη μια ο αμόρφωτος, απαίδευτος λαουτζίκος, που από τα κόκκινα αυγά -το μόνο κόκκινο που γνώριζε- πέρασε ξαφνικά στο κόκκινο της Αριστεράς και στο αίμα της Ακροδεξιάς κι από την άλλη οι εκλεγμένοι, που εισπράττοντας τον παχυλό μισθό της «πουλημένης» στους ξένους, χώρα, προβάρουν καθημερινά νέους ρόλους από το θέατρο του παραλόγου, προκειμένου να συντηρηθούν στην εξουσία τσιμπολογώντας την πέτσα και το ψαχνό από το αρνί τους, το λαουτζίκο.
Καμία Ανάσταση, βεβαίως.

Ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία ολόκληρης της Μεταπολίτευσης, σε ένα κόμμα.
Πιο ψεύτες κι από τους «συστημικούς-συστηματικούς» ψεύτες, στο κόμμα που…κομίζει πια την ελπίδα, στη ζωή του λαουτζίκου.
Το κόμμα που πάτησε όσο κανένα άλλο πάνω στο πληγωμένο κορμί της χώρας, για να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας, ώστε να συντηρήσει την ύπαρξη και τους μισθούς ανθρώπων σαν τον Βούτση, τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου και των υπολοίπων, μαζί με όσων φέρθηκαν «έξυπνα» και προσκολλήθηκαν επάνω

Φίλε, έλεος

Βοήθεια. Ζουν ανάμεσά μας. Βοήθεια. Το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να γελάσουμε, όπως άλλοτε. Δεν έχουμε πια χιούμορ, το χάσαμε. Σ’ αυτή τη χώρα 4 χρόνια τώρα, πολλοί άνθρωποι παλεύουν με τα δόντια να κρατήσουν τη δουλειά τους, να κρατήσουν το σπίτι τους, να βρουν μια δουλειά να ζήσουν. Δεν μπορούν να γελάσουν. Βλέπουν τη «μονομαχία στο Ελ Πάσο» και λένε έλεος, όχι άλλο κάρβουνο, φτάνει με την παράνοια τόσα χρόνια. Πες μας κάτι σοβαρό. Δεν βλέπεται πια αυτό το έργο. 
Έχει έρθει η ώρα να μιλάμε σαν ενήλικοι, σοβαροί άνθρωποι, κι όχι σαν ήρωες ταινίας του Τζέιμς Πάρις. Φίλε, έλεος. Αν έχουμε δικτατορία και οι δυνάμεις κατοχής εισέβαλαν στη χώρα, τότε ψυχή βαθιά παλικάρι μου, παραιτήσου και βγες στο αντάρτικο. Μην παίρνεις τα 10δες εκατομμύρια κομματικής επιχορήγησης από τα λεφτά της Μέρκελ, μην εισπράττεις το βουλευτικό μισθό πολυτελείας από τους «δοσίλογους». Όσους έμπαιναν στη Συμβουλευτική του Μαρκεζίνη τους λέγαμε χουντικούς, δεν γίνεται αντάρτικο με κρατική επιχορήγηση στα κανάλια των τηλεοράσεων.
 Τι είπες; Πολιτικοί είσαστε, λέτε και μια κουβέντα παραπάνω; Όμως με αυτές τις ίδιες κουβέντες, τις ίδιες λέξεις, τα ίδια επιχειρήματα, κάποιοι δέρνουν, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν, βάζουν βόμβες, δολοφονούν, αυτοκτονούν. Οι λέξεις στην ταραγμένη εποχή μας, στη διαταραγμένη κοινωνία μας, είναι σφαίρες. 

Είσαι σίγουρος ότι θες εσύ να προμηθεύσεις τα πολεμοφόδια;

από το edito του Φώτη Γεωργελέ

Το βάρος των λέξεων

Ένας από τους τακτικούς (άγνωστους) επιστολογράφους μου, που κατά καιρούς μου στέλνουν διάφορες αντιρρήσεις, έγραψε την ημέρα της εισβολής των ΜΑΤ στην ΕΡΤ: «TOSA XRONIA TIS MEGALES KOYVENTES GIA THN XOYNTA KAI THN 22 TOY APRILH POY THA EPREPE NA KATEBEI OLOS O KOSMOS SE DIAMARTYRIA TIS EIXATE EYKOLES, TORA PROFANOS OLA EINAI DIMOKRATIKA».
  
 Ναι, είχα γράψει παλιά ότι η μαύρη μέρα για μένα δεν ήταν η 21η Απριλίου, που η χούντα μας αιφνιδίασε όλους, αλλά η 22α, όπου περίμενα να ξεχυθούν ποτάμια ανθρώπων σε αυθόρμητη σιωπηλή διαμαρτυρία – και, αντ' αυτού, τους είδα όλους (και τους μαχητικούς οικοδόμους) να πηγαίνουν πρωί-πρωί στις δουλειές τους.   
Προφανώς, ο επιστολογράφος εννοούσε ότι η ανάκτηση του κτιρίου της ΕΡΤ από τους καταληψίες ήταν χουντικό πραξικόπημα και ότι έπρεπε να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί.   
Νομίζω ότι έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων.   
Ακούω συχνά να ονομάζουν το σημερινό καθεστώς χούντα και ξένη κατοχή. Μερικοί μάλιστα έχουν ονομάσει και τους κυβερνώντες «Τσολάκογλου» και τους ξένους επιτηρητές Γκαουλάιτερ.   

Σίγουρα η κατάσταση της χώρας είναι δύσκολη και ο λαός υποφέρει. Ούτε η κυβέρνησή μας είναι υπόδειγμα δημοκρατίας. Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν βάναυση αυθαιρεσία. Αλλά από εκεί, μέχρι να μιλάμε για χούντα και κατοχική κυβέρνηση, υπάρχει απόσταση.  
 Όσοι έχουμε ζήσει την Κατοχή και τη χούντα, ξέρουμε καλά τη διαφορά. Στην Κατοχή πέθαιναν οι άνθρωποι στους δρόμους. Τον χειμώνα του '41 βρίσκαμε πτώματα μπροστά στα σπίτια μας. Οι ξένοι δεν έφερναν μέτρα και δάνεια αλλά πολυβόλα και έστηναν τους πατριώτες στον τοίχο. Όσο για τη χούντα, όποιος δημόσια την αποκαλούσε έτσι, πήγαινε τουλάχιστον εξορία – αν όχι στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.   
Θα μου πείτε ότι είναι φυσικό ο λαός, μέσα στην αγανάκτησή του, να υπερβάλλει. Όμως η υπερβολή αυτή δεν είναι καθόλου αθώα. Επιτείνει το ζοφερό κλίμα και κάνει την κατάσταση χειρότερη. Μερικοί, βέβαια, το καλλιεργούν αυτό, ελπίζοντας ότι έτσι θα έρθει η εξέγερση και η ανατροπή. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα στραφεί τελικά εναντίον τους. Διότι ας πούμε πως πέφτει η κυβέρνηση και φεύγουν οι ξένοι. Ο λαός, μετά την «Κατοχή» και τη «Χούντα», θα περιμένει τη λύτρωση, την απελευθέρωση, την ευτυχία. Αλλά νομίζετε ότι μπορεί κάποιος να εκπληρώσει τέτοιες προσδοκίες;   
Ας σοβαρευτούμε κι ας ξαναδώσουμε στις λέξεις το πραγματικό τους νόημα. 
 Νίκος Δήμου / lifo.gr

Ελα ντε...

via

Τρώμε τις "σάρκες" μας στα σουβλατζίδικα...

Κώστας Στούπας

Οι Έλληνες  δύσκολα αλλάζουμε αυταπάτες πριν σπάσουμε τα μούτρα μας στον τοίχο της πραγματικότητας. Για δεκαετίες πιστεύαμε πως κανείς ποτέ δεν έχασε αγοράζοντας γη και ακίνητα...
Στην τελευταία κρίση μάθαμε πόσο εύκολο είναι να χάσεις τα πάντα από ένα ακίνητο που αγόρασες σε ακατάλληλη εποχή με δανεικά ή γιατί βρίσκεται σε ζώνη με υψηλή αντικειμενική αξία...
Ένας άλλος μύθος που θα «σπάσει» σύντομα είναι πως η εστίαση (καφε-σουβλάκια κλπ) είναι ένα κλάδος που προσφέρεται για δύσκολες περιόδους καθώς ο Έλληνας τα τελευταία έξοδα που κόβει δεν αφορούν την διασκέδαση μέσω βρώσης και πόσης.

Παρατηρώ στη γειτονιά μου τα τελευταία δυο χρόνια τα σουβλατζίδικα να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και τα περισσότερα από αυτά μετά από μερικούς μήνες να εξαφανίζονται πάλι όπως εμφανίστηκαν.
Εν τω μεταξύ, η αύξηση της προσφοράς παρόμοιων υπηρεσιών οδηγεί στο λουκέτο και πολλούς από τους παλαιότερους και ως εκ τούτου εδραιωμένους ανταγωνιστές.
Το 90% των επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν το 2012 στην Ελλάδα αφορούσε εστιατόρια, μπαρ και καφέ.
Το 2008, πριν την χρεοκοπία, οι πέντε πρώτοι κλάδοι ήταν κατασκευαστικές, καταστήματα ένδυσης υπόδησης, real estate, εστίασης...  
Οι διαφορές μεταξύ 2008 και 2012 ερμηνεύονται εύκολα από τις εξελίξεις που έχουν μεσολαβήσει. Το 2008 υπήρχε ακόμη ευημερία με δανεικά και ανθούσε η

Ο τζόβενος βαψομαλλιάς Βασίλης Παπακωνσταντίνου, στην ΕΡΤ

«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Είναι ένα υπέροχο πρωινό, φθινοπωρινό. Εγώ πολύ το χάρηκα διότι επί Μεταξά δεν ζούσα, επί 7ετίας ήμουν πάρα πολύ μικρό παιδί. Επιτέλους ζω κι εγώ την καινούρια δικτατορία», είπε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το πρωί που έτρεξε να συμπαρασταθεί στην απο-κατάληψη της ΕΡΤ.   

Βασιλάκη μπράβο, είσαι επαναστάτης, είσαι αριστερός, είσαι δημοκράτης, είσαι εθνικός ήρωας. Άλλο που είσαι και 105 ετών και το παίζεις τζόβενο στις πλάτες των ταλαιπωρημένων της ΕΡΤ.   

Εγώ το 2000 που σε γνώρισα σε ένα στούντιο, είχες ήδη βαμμένο το μαλλί κομοδινί, γιατί στο φυσικό του θα΄ταν "μπαμπάκι" σαν του πατέρα μου.  
Και μάντεψε, εγώ το 2000 ήμουν 35 ετών Βασιλάρα μου. Και 65 ο μπαμπάς μου.  Ο οποίος τώρα σε ακούει από βάθος 3 μέτρων, γιατί δεν πρόλαβε να γίνει αριστερός σαν εσένα και πέθανε λειωμένος από την πολλή δουλειά.  Παρότι ήταν δεξιός...   
Που λες Βασιλάκη μου, άντε να μου χαθείς παλιόγατε, που η μόνη αηδία που βρήκες να πεις για να δικαιολογήσεις την παρουσία σου στο δράμα της ΕΡΤ, ήταν πως στη δικτατορία ήσουν μικρός. Καταλαβαίνω πως δεν λέγεται "ήρθα εδώ για να εξασφαλίσω κοινό και εισιτήρια στις συναυλίες μου, εκμεταλλευόμενος τον πόνο των απολυμένων", γιατί, η αλήθεια λέγεται;  
Δεν λέγεται. Άλλο που αν έχεις τσίπα, δεν γίνεται αυτό που έκανες, κιόλας.  Κάθεσαι σπίτι σου και κάνεις μόκο.   
Αλλά εγώ Βασιλάκη μου, σε βλέπω υποψήφιο στις επόμενες εκλογές καμάρι μου.  Όλα για τα τάλαρα! Ρεμάλια! (μην το πάρεις προσωπικά Βασίλη μου, για άλλους μιλάω). Και θα σε ψηφίσουν οι ηλίθιοι Βασιλάκη μου και θα σε καμαρώσουμε και στη Βουλή, σαν να μη μας έφταναν όλα τα σαπρόφυτα που έχωσαν οι ανεγκέφαλοι εκεί μέσα.   
Λοιπόν, γεια σου τώρα Βασίλη μου. Και μη σκορπάς τα λεφτά σου στο ZEWA SOFT. 
 Έχουμε κι εμείς ευαίσθητο πισινό, αλλά δεν ξεπουλάμε κόσμο και κοσμάκη για να πάρουμε το καλύτερο χαρτί υγείας. Αριστερέ του κ@λου... 
eyedoll.gr

ψυχή βαθιά....

Makis Sinodinos‏@MakisSinodinos

Τόσο σουρεαλ εικόνα μονο στην Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει. Δημοσιογράφος, βουλευτής και απο πίσω ΜΑΤ και ασπιδες 😂 pic.twitter.com/FMS6YfE182

•  Απάντηση 
•  Κοινοποίηση 
•  Αγαπημένο 

Περί ΕΡΤ και άλλων δεινών

Τάκης Λάτας 

Το έχω ξαναγράψει και θα το επιχειρήσω για ακόμα μια φορά, έστω κι αν υπάρχει κίνδυνος να γίνω κουραστικός: αν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ κατέθεταν εξαρχής ρεαλιστικές εναλλακτικές προτάσεις και δεν κρύβονταν πίσω από "ολιστικά" αιτήματα "όχι σε όλα. Ή εμείς ή κανείς", θα είχαν αναγκάσει την κυβέρνηση να συζητήσει.

Και αυτό το λέω ερχόμενος στη δική τους θέση. Γιατί αν μιλήσω ως πολίτης αυτής της χώρας θα πρέπει να (ξανα)πω πως και η κυβέρνηση και αυτοί ήταν λάθος. Η κυβέρνηση γιατί συμπεριφέρθηκε σαν να κυβερνάει μπανανία και η ΕΡΤ υπήρχε επίσης σαν να ήμασταν μπανανία!

Παραπέμποντας σε πρόσφατο κείμενό μου για τον μανιχαϊσμό και την αδυναμία κατανόησης των προβλημάτων και -γι' αυτό- προσέγγισης πιθανών λύσεων αυτών, από όσους προτιμούν για κοινωνικούς λόγους την οδό του μαύρου-άσπρου, δηλαδή τη θέση "ή θα γίνει όπως θέλουμε, ή δεν θα γίνει τίποτα, γιατί αυτό που θέλουμε είναι ο παράδεισος και το διαφορετικό είναι η κόλαση", θα πρέπει να πούμε στους πρόθυμους "επαναστάτες" που ταύτιζαν την (όποια) αλλαγή στο σαθρό τρόπο που λειτουργούσε η ΕΡΤ με την κατάλυση της Δημοκρατίας, την κατάργηση του πολιτισμού και την εγκαθίδρυση στυγνής δικτατορίας, πως είναι διαφορετικό ζήτημα οι βλακώδεις κινήσεις της (κάθε) βαλκάνιας κυβέρνησης και του κάθε ανόητου και εμπαθή Κεδίκογλου (που αύριο δεν θα τον θυμάται κανείς, ούτε αυτόν, ούτε τα προσωπικά του απωθημένα που φάνηκαν εκείνη την ημέρα με το

Οι κανονικοί άνθρωποι

του Θάνου Τσουμαλάκου  via mhmadas.blogspot

Οπως ιδιαίτερα εύστοχα το έθεσε ο Δ. Σκάλκος (Athens Voice και αναδημοσίευση στην Μαργαρίτα), «η κυριαρχία των ειδικών ομάδων συμφερόντων διεύρυνε τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και συνέβαλε στον κατακερματισμό της κοινωνίας». Αυτή η επισήμανση έχει στρατηγική σημασία για την σύσταση του νέου πολιτικού φορέα. Είναι ο ίδιος λόγος, που στην πρόσφατη έρευνα-δημοσκόπηση της Καθημερινής, οδηγεί τους μισούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να δηλώνουν κενρώοι (5 στην κλίμακα εως 10)!
Περιγράφει, δηλαδή,  την ύπαρξη του πολιτικού κενού.
Οι κοινωνικές ομάδες, οι οποίες  υπο-εκπροσωπούνται στην ελληνική πολιτική σκηνή, και είναι οι αυτές που πρώτες διέλυσε η κρίση: μισθωτοί βιομηχανικοί εργάτες και εμποροϋπάλληλοι, στελέχη του ιδιωτικού τομέα, μικροεπιχειρηματίες χωρίς σχέση με το δημόσιο, νέοι από τις παραπάνω ομάδες, συνταξιούχοι, κλπ. Ομως, η ανεργία, η διάλυση του ιδιωτικού τομέα, η χαμένη επιχειρηματικότητα, η υπερφορολόγηση και η μείωση των «χυμών» του ΑΕΠ, διήθησε διαβρωτικά και στα κατώτερα στρώματα των προνομιούχων που υπερ-εκπροσωπούνται.

Εκεί, στον αντίποδα βρίσκονται οι κοινωνικές ομάδες που υπερ-εκπροσωπούνται στους μηχανισμούς εξουσίας, είναι στενά συνδεδεμένες με το πελατειακό κράτος και την στρεβλή λειτουργία του, η οποία τους αποφέρει εκ της θέσεως τους πρόσοδο νόμιμη και συχνά ημι-νόμιμη. Τα οργανωμένα συμφέροντα αυτών, εκφράστηκαν με σαφήνεια και στην σύνδεση του εθνικού κοινοβουλίου. Από την κορυφή της επιχειρηματικής σκηνής, στους μεσαίους «διευκολυντές» επενδυτικών συμφερόντων την κομματική (δημοσιουπαλληλική) νομενκλατούρα, εως τους αφορολόγητους γιατροδικηγόρους κλπ.
Στην διλληματική εκφορά των μέσων ενημέρωσης μνημόνιο-αντιμνημόνιο, δυστυχώς,  πιάνουν στασίδι όλοι! Επειδή όλοι εχουν να επιδείξουν κάτι που

7 Ελληνικά Παραμύθια

 Φώτης Γεωργελές / athensvoice.gr

1. Η τρόικα ζητάει νέα μέτρα. 
Τίποτα δεν ζητάει η τρόικα. Η τρόικα μόνο μετράει. Θα ’χουμε έλλειμμα και το 2014; Τότε από κάπου πρέπει να καλυφθεί. Σ’ αυτό τον πεζό κόσμο έτσι γίνεται. Όταν ξοδεύεις παραπάνω από όσα εισπράττεις και κανείς δεν σου δανείζει, από κάπου κόβεις. Όταν έχεις 24 δις παραπάνω έξοδα από έσοδα και κανείς δεν σου δανείζει, επιβάλλεις λιτότητα. Εκτός αν είσαι ο Χάρι Πότερ και φέρνεις πετρέλαιο από τον Τσάβες και δανεικά από τη Ρωσία και την Κίνα. Αν έχουμε δίκιο και δεν υπάρχει έλλειμμα το 2014, τότε δεν θα χρειάζονται νέα μέτρα. Αν έχει δίκιο ο Στουρνάρας και έχουμε έλλειμμα μόνο 500 εκατομμύρια, τότε θα πάρουμε εύκολα μέτρα. Αν το έλλειμμα φτάσει τα 2,9 δις, τότε το πράγμα δυσκολεύει. Η συζήτηση για το αν θα πάρουμε μέτρα και όχι γιατί έχουμε ακόμα έλλειμμα, είναι άλλη μια παραπειστική συζήτηση από αυτές που συνηθίζουμε σ’ αυτή τη χώρα.

2. Γιατί θα ’χουμε πάλι έλλειμμα το 2014; 
Γιατί ο ισοσκελισμός του προϋπολογισμού δεν γίνεται με βιώσιμο τρόπο. Γιατί δεν εφαρμόζουμε όσα συμφωνούμε και ψηφίζουμε. Δεν κλείνουμε τις χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις, εφαρμόζουμε το ενιαίο μισθολόγιο μόνο στο μισό δημόσιο, υπολογίζουμε 630 εκ. από την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αλλά εξοικονομούμε μόνο τα μισά γιατί στο μεταξύ έχουμε βγάλει 150.000 επιπλέον σε πρόωρη σύνταξη με 7-8 πλασματικά χρόνια. Γιατί ακόμα ψάχνουμε αυτούς που θα μετατεθούν από τη μία υπηρεσία στην άλλη και δεν τους βρίσκουμε. Γιατί έχουν απολύσει μόνο 230 «επίορκους», τι κομψή λέξη. Γιατί σε κάποιον που απουσίαζε 6 χρόνια από την υπηρεσία του τού επέβαλαν 3μηνη στέρηση αποδοχών. Γιατί δεν

Τι του λείπει του ψωριάρη; Τζάμπα σύνδεση wifi!

Μαρία Σαχινίδου

Πόσο κοστίζει η αξιοπρέπεια ενός λαού;

Πόσο εκτιμά ο Πρωθυπουργός τους πολίτες που τον ψήφισαν και τον εμπιστεύτηκαν;
Μας απάντησε ο ίδιος στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, παροχολογώντας και αντιγράφοντας ευθαρσώς προγράμματα άλλων κομμάτων.
Στην Ελλάδα της οικονομικής ασφυξίας, του χρέους και των δύο εκατομμυρίων ανέργων, ο πρωθυπουργός της χώρας βγήκε στην τηλεόραση για να τάξει free wifi σε όλους.

Υποτιμώντας απολύτως τη νοημοσύνη μας, και πληγώνοντας βαρύτατα την αξιοπρέπεια μας, ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε wifi, σε όλους και παντού.
Στην Πέρα Παναγιά, στην Κάτω Ποταμιά, στην Άνω Ραχούλα, στην Δώθε Κοιλάδα, σε κάθε λόφο και νησί, κάθε κάμπο κι ακροποταμιά, το free wifi θα είναι πανταχού, συνδέοντας τους πολίτες σε ένα δίκτυο επικοινωνίας για να πάρουν φωτιά τα επαναστατημένα πληκτολόγια στο f/b και το twitter.
Η επανάσταση του καναπέ θα γίνει επανάσταση του free wifi.
 Γιατί, τί μας έλειπε από τούτη τη χώρα; 
Όχι βέβαια η

Ισοδύναμα: Φόρος κατοχής και κατασχέσεις ή συντάξεις 50άρηδων;

Του Άγη Βερούτη 

Ποια είναι άραγε η σκοπιμότητα, στο να παίρνει το κράτος βίαια τα χρήματα από εκείνους που δεν έχουν, για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα δικαιούνται;
Ακόμη χειρότερα, ποια η σκοπιμότητα στο να τα παίρνει από 4.000.000 ΄Ελληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα χρειάζονται;
Βασικά ερωτήματα, που πρέπει να απαντήσει όποιος νομίζει ότι ο επαπειλούμενος Φόρος Κατοχής ακινήτου καθώς και οι κατασχέσεις και οι φυλακίσεις οφειλετών που αδυνατούν να πληρώσουν τους δυσβάσταχτους φόρους και τις παράλογες εισφορές του ΟΑΕΕ, είναι αναπόφευκτα.
Δεν είναι!
Μάθαμε προχτές, σε άρθρο φιλοκυβερνητικής εφημερίδας, ότι τρανός βουλευτής της συμπολίτευσης, που έχει διατελέσει υπουργός και δήμαρχος, έφυγε μόλις άκουσε από τον κ. Στουρνάρα ότι ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η εξοντωτική φορολόγηση των ακινήτων άνεργων και εξαθλιωμένων, είναι να προταθούν ισοδύναμα μέτρα μείωσης του κράτους.
Και έφυγε...  Ξεκάθαρα εκείνος εκπροσωπεί μόνο τα συμφέροντα των δημοσίων υπαλλήλων που αρνούνται να εφαρμόσουν το ενιαίο μισθολόγιο (Παίρνουν ακόμη και τώρα 15 μισθούς).
Κάποιοι βουλευτές νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με χαχόλους. Τα καθρεφτάκια και οι χάντρες δεν λειτουργούν πια. Δυστυχώς γι’ αυτούς πρέπει να

Η συλλογή των 69 στο σφυρί

SABOTAZ (via)

Αν αύριο οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση σκίσει το μνημόνιο και αποφασίσει να εκτεθεί στις αγορές για νέα δανεικά για να χρηματοδοτήσει νέα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης και χρήσης υπολογιστών, οι μοναδικοί που θα ανταποκριθούν θα είναι όσοι οικονομολόγοι της lehman brothers έχουν μπει στην μπουζού, οι οποίοι και χρόνο να περιμένουν έχουν και λαλάκια monopoli να πετάξουν στα σκουπίδια αν δεν τους βγει και οι επενδύσεις τους δεν απεδείχθησαν και οι καλύτερες. Δεν υπάρχει ούτε ένας επενδυτής που θα πρότεινε σε κάποιον να αγοράσει ελληνικά ομόλογα, εκτός ίσως από κανένα γκαντέμη φανατικό του ιππόδρομου που θα ήθελε να αλλάξει παραστάσεις. Οπότε οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα έλεγε ναι σε οποιοδήποτε σχέδιο δανειακής χρηματοδότησης και όρων, αρκεί να μην έφερε στο όνομά της και στα παράγωγά της τη λέξη μνημόνιο. Κάπως σαν τον ηρωικό αγώνα μας σκόπια-μακεδονία «το όνομά μας είναι η ψυχή μας». Η συνέχεια του ήταν το success story!

Οπότε το μόνο ζητούμενο είναι όσο υπάρχουν κάποιοι που μας δανείζουν με 1% για να πληρώνουμε τα προηγούμενα χρέη μας, με μόνο όρο να μη δημιουργούμε νέα ελλείμματα, καλύτερα να προτείνουμε και εμείς σε αυτούς τίποτα που να αξίζει να ακουστεί, σε σχέση με παπαριές του σαμαρικού στιλ θα μοιράσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα (ποιο;) στους ένοπλους ή του τσίπρικου θα επαναφέρουμε τη σύνταξη των άγαμων θυγατέρων. Γιατί η απάντηση στις ανωτέρω μπαρούφες είναι ότι οι

Λύνοντας το κουβάρι του γόρδιου δεσμού του συνταξιοδοτικού

Του Γιώργου Καισάριου

Καθημερινά πέφτω πάνω σε ανθρώπους που ζουν ένα δράμα. Το δράμα είναι ότι χρωστούν 10,000 και 15.000 ευρώ σε εισφορές εδώ και 2-3 χρόνια που δεν μπορούν να πληρώσουν και αναρωτιούνται πως θα μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους, γνωρίζοντας ότι θα τους κυνηγάει το κράτος και όλη η ελληνική γραφειοκρατία.
Χωρίς να θέλω να μπλέξω στη συζήτηση την ορθότητα του συστήματος των εισφορών (έχω πει ότι θα πρέπει να είναι ποσοστό των προ φόρων κερδών και όχι fix ποσό), το ερώτημα είναι, τι θα γίνει όταν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ελεύθερων επαγγελματιών δεν θα μπορεί να κάνει τις συναλλαγές του με το κράτος διότι χρωστά εισφορές; Επίσης, πως μπορεί να λειτουργήσει η οικονομία όταν το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ θα αρχίσουν να βγάζουν σε πλειστηριασμό ακίνητα διότι πολύ κόσμος χρωστά εισφορές (αν δεν έχουν ήδη αρχίσει).
Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, μπορεί οι πλειστηριασμοί στις τράπεζες να έχουν παγώσει, αλλά οι πλειστηριασμοί εκ μέρους της εφορίας και άλλων οργανισμών του δημόσιου ποτέ δεν πάγωσαν. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης γίνονται

Ας ξανασυστηθούμε

του Γεράσιμου Χαριτόπουλου

Εικόνα: Γιάννης Κούρτογλου της Stereosis

Αυτές τις  μέρες μια φωτογραφία δε μπορεί να βγει απ' το νου μου. Ένα γλυκό, χαμογελαστό  παιδάκι αγκαλιάζει την αδερφή του, ένα κοριτσάκι με σύνδρομο Down, σε μια φωτογραφία μαζί με φίλους του. Μεγαλώνοντας, σπούδασε φυσιοθεραπευτής το παιδάκι αυτό και πήρε την αδερφή του υπό την προστασία του. Μέχρι ένα βράδυ, προχτές. Που επειδή το παιδάκι αυτό, νεαρός πια βρισκόταν στο λάθος μέρος, τη λάθος ώρα, έξω από τα γραφεία της λάθος οργάνωσης, γαζώθηκε από άγνωστους. Που τον αποτελείωσαν με μια χαριστική βολή στο κεφάλι. Ναι, η φωτογραφία ήταν του Γιώργου Φουντούλη, από το facebook.
Ο Γιώργος, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, έπαψε να ‘ναι όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα  που συμπλήρωναν το ψηφιδωτό της  προσωπικότητάς του. Και έγινε ένας ακόμα κρίκος σε μια αλυσίδα αίματος που οι άνθρωποι δεν έχουν ονόματα, οικογένειες, ηλικία παρά μόνο ταμπέλες, που κρύβουν από τα μάτια κάποιων συμπολιτών τους όλη τους την ύπαρξη: «τρομοκράτης», «Χρυσαυγίτης», «δικός μας», «δικός τους», «φασίστας», «φιλελές», «κομμούνι» και πάει λέγοντας. Μια αλυσίδα, που έχει απλώσει και ολοένα απλώνει στη χώρα. Και την έχει ζώσει.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Παύλος Φύσσας, ένας καλλιτέχνης της ραπ, μαχαιρώθηκε στην καρδιά από έναν θερμοκέφαλο σε έναν δρόμο της Αμφιάλης. Γι’ αυτόν τον θερμοκέφαλο ο Παύλος δεν ήταν ο Παύλος. Ήταν ένας

Nα απαλλαγούμε από το «δικέφαλο»!

athensreviewofbooks.com

Κήρυξαν πόλεμο σε ολόκληρη την κοινωνία 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει, μεταξύ άλλων παραδόξων, ένα Τσίρκο Τεράτων, όπου έχει συγκεντρωθεί η μεγαλύτερη συλλογή δικέφαλων πλασμάτων στον πλανήτη. Δικέφαλα φίδια, χελώνες, κοτόπουλα, σαύρες, αγελάδες και πολλά ακόμα, που τα παρακολουθούν με περιέργεια οι λάτρεις του παράδοξου. Δυστυχώς το ημεδαπό δικέφαλο παράδοξο, όχι απλώς κυκλοφορεί ελεύθερο αλλά και επιβάλλει τις δικές του τερατώδεις εκδοχές της πραγματικότητας στη ζωή της χώρας την οποία κατέστρεψε.

Αναφερόμαστε στο δικέφαλο μόρφωμα που κυβερνά. Όχι στα δύο κόμματα και τους δύο επικεφαλής τους, αν και έχουν στο ενεργητικό τους πράξεις αποτρόπαιες που ρήμαξαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, όσο τη δικέφαλη υφή της σημερινής εξουσίας, που συνδυάζει τα χρεοκοπημένα αυτά τέως «μεγάλα» κόμματα με την χρεοκοπημένη διαπλοκή σε ένα σύνολο τόσο ενιαίο και αδιαίρετο ώστε να λειτουργεί στην πράξη σαν ένα σώμα με δύο κεφάλια.
Στη φύση τα πλάσματα αυτά σπανίως επιβιώνουν για να φτάσουν στην ενηλικίωση και η ζωή τους είναι μίζερη και δυστυχισμένη. Στην περίπτωση του δικού μας «δικέφαλου», αυτοί που δεν επιβιώνουν είναι τα θύματα της πολιτικής του, που αντιμετωπίζουν μια λαίλαπα εξοντωτικής φορολογίας η οποία σκορπά στο πέρασμά της τη μιζέρια και τη δυστυχία. Φορολογία που χρησιμοποιείται για να συνεχίσει να