Τι είδα το 2015

Λεωνίδας Καστανάς

Είδα τους αγανακτισμένους του 2011 να βάζουν τη σφραγίδα τους στο 2015. Συνωμοσιολογία, θυματοποίηση, αντιευρωπαϊσμός, εθνικισμός, αντισυστημικότητα, όλη η νοοτροπία της σύγχρονης ελληνικής υποκουλτούρας μετουσιώθηκε από λόγο σε πράξη, κυριάρχησε και δικαιώθηκε.

Είδα την εναλλακτική ριζοσπαστική Αριστερά να θριαμβεύει, εν μέσω επαναστατικής ευφορίας. Αφού οικειοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το μεταπολιτευτικό λαϊκισμό και την κοινωνική αγανάκτηση, πολιτικοποίησε τον αδιέξοδο, παραπονιάρικο λόγο τους, τον απογείωσε με άκρατη δημαγωγία και απίθανα ψέματα και τον μετέτρεψε σε όραμα δίκαιης και ευνομούμενης κοινωνίας. Εγκαταστάθηκε στη συλλογική συνείδηση και νίκησε.

Είδα να σμίγουν όχι και τόσο ετερόκλητα στοιχεία και να σχηματίζουν κυβέρνηση. Ακροδεξιοί εθνικιστές, νοσταλγοί του σοβιετικού παράδεισου, φανατικοί αντικαπιταλιστές, στελέχη της

Η επαναφορά του Ασφαλιστικού

 Στέφανος Μάνος

Με το ασφαλιστικό καταπιάστηκα σε τρεις φάσεις της πολιτικής μου σταδιοδρομίας. Ανέλαβα Υπουργός Εθνικής Οικονομίας στο τέλος Φεβρουαρίου 1992. Πριν από σχεδόν είκοσι τέσσερα χρόνια δηλαδή.

Ήδη από το τέλος του 1989, επί οικουμενικής, είχε γίνει γενικότερα κατανοητό ότι το Ασφαλιστικό Σύστημα οδηγείτο σε κρίση. Γι’ αυτό είχε συμφωνηθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση, τα συνδικάτα και άλλους κοινωνικούς φορείς η συγκρότηση Επιστημονικής Επιτροπής για τη μελέτη του συστήματος. Η επιτροπή ονομάστηκε Επιτροπή Φακιoλά.
Όπως γίνεται συνήθως με τις επιτροπές, ένα χρόνο μετά τη σύστασή της δεν είχε περατώσει το έργο της και, σαν να μην έφτανε αυτό, είχε διασπαστεί επειδή οι εκπρόσωποι των συνδικάτων αποφάσισαν να συντάξουν δική τους μελέτη.
Θυμάμαι ότι όταν τελικώς παρεδόθη το πόρισμα της επιτροπής εθεωρείτο επτασφράγιστο μυστικό. Ήταν έντονη η ανησυχία ότι και μόνο η γνώση της πραγματικότητας θα μπορούσε να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή!

Όπως έκανα και για μια σειρά άλλα μεγάλα προβλήματα, έτσι και για το ασφαλιστικό, ζήτησα τη τεχνική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αποδείχτηκε πολύτιμη. Όχι μόνο διότι είχε την εμπειρία πολλών συστημάτων σε

3 αριθμοί και ένας τζόκερ (Τσακαλώτος)

Γιώργος Δημακόπουλος

Στις 30/06/15, λίγες μέρες πριν τα cc, ο υπουργός Γιάνης κοίταξε τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους και διαπίστωσε ότι τα πήγαινε ουάου! Τα ταμειακά διαθέσιμα ήταν λιγότερα ακόμη και από τις ταμειακές π.χ. του Jumbo την ίδια ημέρα! Όλα και όλα 77 εκ. ευρώ!  Επειδή ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχε υποσχεθεί διάφορα θαύματα, αλλά το θαύμα πολλαπλασιασμού με τα ψάρια και το κρασί δεν το είχε προβάρει, ζήτησε ένα δημοψήφισμα, έκανε το θαύμα «όχι = ναι», ξαναείδε το video με την ημερίδα «οικονομίας» από 7/6/2011 με τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα με τους 4 «οικονομολόγους», έβαλε τον Νώντα από τον πάγκο στη θέση του Γιάνη (τον Καζάκη τον άφησε εφεδρεία για το μέλλον της δραχμής) και υπέγραψε το δικό του μνημόνιο. Συγκριτικά και μόνο, στις 7/6/11 της ημερίδας οικονομίας των 4 θαυματοποιών, τα ταμειακά διαθέσιμα που είχε αφήσει ο παπάκ ήταν 2 δις ευρώ.

Οπότε αντιγράφοντας τον κ.Τσακαλώτο και εγώ «πρέπει να σας βοηθήσω, σύντροφοι και συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ, θα σας πω τέσσερις αριθμούς και θα λέτε μόνο αυτούς τους τέσσερις αριθμούς, είναι τρεις αριθμοί και ένας τζόκερ». Ο πρώτος, εννοείται, είναι το 77 εκ. Γιατί τα μόλις 77 εκ. διαθέσιμα τότε σήμαιναν κατά σειρά: κρύψ’ το μη μαθευτεί στους

Εκπαίδευση: Το κλειδί Που πετάξαμε στη θάλασσα

Κωνσταντίνος Σοφούλης

Πολλοί αναφέρονται συχνά στο υποδειγματικό εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας και το προβάλουν ως υπόδειγμα για μια δική μας εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ίσως έχουν δίκιο. Σύμφωνα με πλειάδα διεθνών έγκυρων εκθέσεων, η Φινλανδία και η Νέα Ζηλανδία  αξιολογούνται ως οι πιο πετυχημένες χώρες στον τομέα αυτό. Και οι δύο, όχι από σύμπτωση, ολοκλήρωσαν την εκσυγχρονιστική τους εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην δεκαετία του 90. Στη χώρα μας οι αναφορές σε αυτά τα υποδείγματα είναι συνήθως επιπόλαιες. Κανείς από όσους έχουν μιλήσει για το θέμα αυτό στην Ελλάδα δεν είχε το κουράγιο να αναζητήσει το κλειδί αυτής της μεταρρύθμισης. Γιαυτό πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις στον δημόσιο λόγο που αναζητούν και βρίσκουν τάχα αναλογίες με την δική «αιτηματολογία» για να αντλήσουν κύρος σε προτάσεις που τελικά είναι άσχετες με το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα αντίστοιχα θέματα αντιμετωπίζονται από τους Φινλανδούς. Οι αναλογίες κατά κανόνα αναζητούνται επιλεκτικά για να στηρίξουν παράλογα συντεχνιακά ή πολιτικά αιτήματα. Κάθε αναλογία, όμως, χάνει την ουσία της, αν δεν θεαθεί μέσα από τον κώδικα του συνόλου λειτουργίας του Φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος και, κυρίως, αν δεν ερμηνευθεί με το πραγματικό κλειδί του κώδικα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι αποκεντρωμένο και εξαιρετικά ελευθεριακό. Η ελληνική εκπαιδευτική συντεχνία μισεί και απορρίπτει το πρώτο και επικροτεί πονηρά το δεύτερο απομονώντάς το από τις προϋποθέσεις του. Η ελληνική εκπαιδευτική συντεχνία και η καθοδηγητική της ιδεολογία της αριστεράς του τίποτα, θέλει την δημόσια εκπαίδευση συγκεντρωτική επειδή προτιμά την ασφάλεια της πελατειακά  κομματοκρατούμενης κεντρικής διοίκησης. Χωρίς την παρασιτική προσκόλληση στο κράτος ξέρει ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει προνομιακές προσόδους. Η ίδια συντεχνία, από την άλλη, εξαίρει

Μέχρι πότε οι άνεργοι θα πληρώνουν τα ρετιρέ;

Γιώργος Δημακόπουλος

Με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου η κυβέρνηση Τσίπρα επέστρεψε 11,2 δις ευρώ από το ΤΧΣ που προορίζονταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, γιατί όπως βροντοφώναζε ο τότε υπΟικ Γιάνης δεν χρειάζονταν πια. (Άσχετο, ξέρει κανείς τι έγινε με τα 1,2 δις που υποστήριζαν ότι επέστρεψαν τότε κατά λάθος και τα διεκδικούσαν πίσω;) Τις επόμενες ημέρες η ίδια κυβέρνηση θα ζητήσει 4,5 δις για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από αυτά που επιστρέψαμε γιατί δεν χρειαζόμασταν πια τον Φεβρουάριο! (άλλα 8 δις έβαλαν οι ιδιώτες-founds που αγόρασαν μπιρ παρά τις μετοχές). Όταν κάτι δεν γίνεται χρονικά όταν πρέπει, ακολουθεί κάτι δυσμενέστερο όταν πια είναι αργά. Το ίδιο συμβαίνει και με το ασφαλιστικό. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε τη χρεοκοπία του, και θυσιάζουμε εργαζόμενους και άνεργους στο μινώταυρο των συντάξεων των ρετιρέ.

Στη λίστα αναμονής του συνταξιοδοτικού έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους 270 χιλιάδες νέοι συνταξιούχοι. Με μ.ο. σύνταξης 980 ευρώ Χ12 μήνες θα απαιτούνταν επιπλέον 3 δις ευρώ το χρόνο. Για αυτό το λόγο παίζουμε τις καθυστερήσεις. Μόλις ψηφιστεί το νέο ασφαλιστικό Τσίπρα θα είναι ήδη χρεοκοπημένο, μετά την ένταξη των 270 χιλ. νέων συνταξιούχων το σύστημα θα σκάσει στον αέρα. Θα χρειαζόμαστε πάλι νέο ασφαλιστικό. Δεν έχουμε απλά χρεοκοπήσει, δεν έχουμε καταλάβει την τύφλα μας. Επιμένουμε μάταια σε ένα δήθεν αναδιανεμητικό σύστημα συντάξεων από

«Αναγκαίες πολιτικές» a.k.a. «αντιλαϊκές πολιτικές»

Φώτης Γεωργελές

Αυτές τις μέρες, μερικές δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που είχαν μετοχές των ελληνικών τραπεζών, είδαν την περιουσία τους να καταστρέφεται. Όχι να μειώνεται, όχι να «κουρεύεται», αλλά να διαγράφεται, να μηδενίζεται. Ο μεγαλύτερος χαμένος όμως ήταν ο μεγαλομέτοχος των τραπεζών, το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή εμείς. Πριν από ενάμιση χρόνο, όταν η τότε κυβέρνηση πούλησε ένα τμήμα της Eurobank σε ιδιώτες με τιμή 0,31 τη μετοχή, η αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση μιλούσε για «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας» και απειλούσε με δικαστήρια. Σήμερα η μετοχή της Eurobank πουλήθηκε με 0,01 ευρώ. Υπήρχαν και μετοχές άλλων τραπεζών που άλλαξαν χέρια με τιμή 0,003 ευρώ. Το κράτος έχασε μια τεράστια περιουσία η οποία θα απομείωνε στο μέλλον το χρέος. Και οι τράπεζες βρέθηκαν στα χέρια ξένων hedge funds. Γιατί έγινε έτσι, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, αυτή η επιχείρηση; Γιατί η αξιολόγηση δεν προχωράει, τα λεφτά δεν εκταμιεύονται και πλησιάζει η 1/1/2016 μετά την οποία οι τράπεζες διασώζονται με κούρεμα καταθέσεων. Δηλαδή με κατεδάφιση της ελληνικής οικονομίας και με κίνδυνο κάποιοι να φύγουν με ελικόπτερο. Μπροστά σ’ αυτή την προοπτική, με συνοπτικές διαδικασίες, όλα έγιναν βιαστικά και με το χειρότερο τρόπο για το δημόσιο συμφέρον. Παραδόξως τώρα δεν μιλάει κανείς για «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Πού είναι όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι που φώναζαν στη πλατεία Συντάγματος ότι «σώζουν τις τράπεζες»;

Πώς φτάσαμε ως εκεί; Δεν σας το έχουμε πει, διέφυγε η είδηση από τα ελληνικά media, αλλά μια μέρα του Ιουλίου το CNN ξεκίνησε το δελτίο του με την είδηση

Daybrake

Πάντα μου άρεσε ο Jimmy Fallon, πάντα μου άρεσαν οι Roots, ένας λόγος + για να μου αρέσει κι η Adele.

Άλλα κόλπα

Θεόδωρος Ζαρέτος

Λοιπόν!

Ακούστε πως έγινε:

Ήτανε κάποτες ένας άρχοντας τρανός και δίκαιος που ήθελε νάχει όοοοολους τους υπηκόους του κατευχαριστημένους για να είναι πάντα αρχηγός.

Τι έκανε λοιπόν:

Έκανε την ΑΤΑ.

Αυτή η ΑΤΑ ήτανε ένα concept, που το κάνανε project (στα Αγγλικά λέγονται πάντα αυτά) και ακούστε πως για να μαθαίνετε. Μέσα της αυτή η ΑΤΑ είχε μια μηχανή με τέσσερα γρανάζια, την Εθνική, την Πειραιώς, την Άλφα και τη Γιούρο, που τηνε λέγανε ΤΡΑΠΕΖΕΣ, και είχε κι ένα πολύ μακρύ μαρκούτσι που την ένωνε με μία άλλη μηχανή που έβγαζε λεφτά και τηνε λέγανε ΑΓΟΡΕΣ.

Οι δυο αυτές μηχανές λοιπόν, η ΤΡΑΠΑΖΕΣ κι η ΑΓΟΡΕΣ είχανε κάνει κολεγιά με μία άλλη μηχανή που λεγότανε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ και έτρωγε λεφτά, πολλά λεφτά, πάρα πολλά λεφτά.

Αλλά όλα τα ζωντανά, ακόμα κι οι μηχανές, θέλουνε τάισμα για να δουλέψουνε.

Και καλά, η μηχανή Ελληνικό Δημόσιο έτρωγε λεφτά, οι άλλες τι τρώγανε;

Τρώγανε λοιπόν κάτι χαρτιά που τα ‘χεζε το Ελληνικό Δημόσιο κάθε φορά που έτρωγε λεφτά και λεγόντανε Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Μ’ αυτά ταΐζανε την ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Τα ρίχνανε μέσα στο τεράστιο στόμα της και τα τέσσερα γρανάζια τα κάνανε στη

Οι «σημαίες» μας

Μάνος Λασκαράκης

Προσωπικά, η μόνη σχέση που είχα ποτέ με σημαίες, ήταν ένα παιχνίδι memory με κάρτες που έπαιζα μικρός. Από εκεί τις έμαθα.

Μια σημαία, πέρα απ’ το τι συμβολίζει για τον πολίτη ενός έθνους συναισθηματικά, για τους υπόλοιπους, εκτός συνόρων, δεν είναι παρά ο πιο λακωνικός τρόπος να τους περιγράψεις μια χώρα. Τυπώνεις μια χρωματιστή στάμπα μέσα στη μνήμη τους ανεξίτηλα. Καθόλου τυχαία λοιπόν η χρήση τους και στο γνωστό παιχνίδι.

Πριν από λίγες ημέρες ο τηλεοπτικός και διαδικτυακός κόσμος γέμισε με γαλλικές σημαίες. Πολλοί από εμάς τις αναρτήσαμε στα social media. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τραγουδούσαμε στα σπίτια μας τον γαλλικό εθνικό ύμνο; Ότι πίναμε νερό στο όνομα της αποικιοκρατίας, της Γαλλικής Δημοκρατίας, του Ολλάντ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών λιτότητας; Τρίχες κατσαρές. Σημαίνει απλά πως, δίχως λόγια, και πάνω απ’ όλα, δίχως αναλύσεις του ποδαριού και αμπελοφιλοσοφίες, αλλά με μια μόνο εικόνα, σκεφτόμαστε τον κάθε γάλλο πολίτη. Όχι ως πολιτικό ον. Αλλά ως ένα ον που έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερο και

Αδυναμία

Κυριάκος Αθανασιάδης

Το περισσότερο που αισθάνομαι απέναντι στους ασήμαντους που κυβερνούν (ποτέ στην ιστορία της χώρας δεν υπήρξαν τόσοι ασήμαντοι μαζί σε μία δημοκρατική κυβέρνηση, και σε τουλάχιστον μία μη δημοκρατική: και δεν υπολήπτομαι κανέναν ασήμαντο, ούτε με θεωρώ ίσο απέναντί του — είμαι ανώτερος, δεν είμαστε ίσοι), το περισσότερο που αισθάνομαι απέναντι στο freakshow είναι αδυναμία. Γιατί έχουν την αμέριστη και άνευ όρων στήριξη του Σοφού Λαού, αυτού του ιερού και σεπτού πράματος που αγαπά και επιδιώκει την αέναη αυτοσυντριβή του: αυτής της πρωτεϊκής οντότητας που μπορεί, όχι να αλλάζει σχήμα και μορφή, αλλά να αλλάζει κολαούζο, όπως αλλάζει βρακί όποτε παίρνει, πια, να ζέχνει. Αδυναμία μόνο. 
Ένας τυφλός χαζούλης πλην απατεωνίσκος που ακούει Φωνές, του Κυρίου και άλλες, οδηγεί το κίτρινο σχολικό που γράφει ΕΛΛΑΣ απέξω, και ο συνοδηγός του, ο Μέγας Βλαξ, αλλάζει κασέτες με λαϊκά (ποπάκια ελληνάκια) στο ηχοσύστημα ξύνοντας την κοιλιά του, ανάμεσα από δύο ρεψίματα. Στις μπροστά θέσεις τσακώνεται η Αγία Πλέμπα, τα λούμπεν στρατιωτάκια του κομματικού-κυβερνητικού στρατού, άνθρωποι μετρίως καλοί για παρέα σε παρακμιακό ουζερί —και πολύ λέω—, εκ των οποίων μπόλικοι δεν είναι απλώς ηλίθιοι, αλλά είναι και… κομουνιστές! Δεν ξέρουν καν τι πά’ να πει κομουνισμός, ή μαρξισμός-λενινισμός, αλλά είναι. Πώς; ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ. Και; 

Και κάπου στη γαλαρία είμαστε στριμωγμένοι όλοι οι υπόλοιποι, Έλληνες, μειονοτικοί, ξένοι μετανάστες — όλοι εμείς. Και είναι κατηφόρα, κι έχει και γκρεμούς. Και στον δρόμο μας μπροστά κυκλοφορούν πρόσφυγες, παραλοϊσμένοι και ανήμποροι και τους πατάμε. Και κυρίως: πάμε ανάποδα στον δρόμο. Όλη η Ευρώπη πάει προς την άλλη μεριά. Κι ούτε καν μόνο η Ευρώπη. 

Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα, αν μείνουν ένα εξάμηνο ακόμη αυτοί οι προϊστορικοί κρατιστές και παροιμιωδώς άνοες στην εξουσία, να αποφύγουμε την καταστροφή. Ούτε μία. 
Αδυναμία. Μόνο. Και αηδία.

booksjournal.gr

Κιμπάρηδες συμπολίτες μου!

Εμείς οι Έλληνες είμαστε έξω καρδιά! Δεν υπολογίζουμε τα χρήματα. Αυτά έρχονται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Είμαστε κιμπάρηδες, όπως έλεγαν κι οι γιαγιάδες μου οι Θρακιώτισσες. Σαράντα δισεκατομμύρια ευρώ των τραπεζών κάψαμε στο τζάκι της διαπραγμάτευσης, συμπολίτες και συμπολίτισσες. Είκοσι ΕΝΦΙΑ θα πληρώνουμε για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Αλλά, δεν βαριέσαι! Ένα αστείο η ζωή, που λέει και το τραγούδι…

Είκοσι ΕΝΦΙΑ, επειδή ο κ. Βαρουφάκης θέλησε να ικανοποιήσει το υπερτροφικό του εγώ. Σαράντα δισεκατομμύρια ευρώ όμορφα κάηκαν, επειδή ο κ. Τσίπρας νόμισε ότι το θέαμα θα τρόμαζε τους Ευρωπαίους και θα του έστελναν μερικά δισεκατομμύρια ακόμη για να ταΐσει τον κομματικό του στρατό. Δανειστήκαμε 40 δισεκατομμύρια, τα περάσαμε στο χρέος και τα παραδώσαμε στο ΤΧΣ που τα έκανε μετοχές δανειστών. Μετοχές που η αξίας τους εξαερώθηκε, στην κυριολεξία!

Φίλοι και φίλες, μην έχετε αυταπάτες. Οι Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν τρόμαξαν, αλλά με χαρακτηριστική ηρεμία έβαλαν και τον αναλογούντα τόκο στον λογαριασμό! Έναν λογαριασμό που θα τον πληρώσουμε εγώ κι εσείς. Ούτε ένα ευρώ δεν

Σας θυμάμαι

Λεωνίδας Καστανάς

Σας θυμάμαι μέσα στη φανταχτερή εσάρπα του αριστερισμού σας να υπόσχεστε λαγούς με πετραχήλια στους αφελείς. «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», «κατάργηση των μνημονίων με ένα  άρθρο και ένα νόμο», «εθνικοποίηση των τραπεζών», «δεν θα πληρώσετε την τελευταία δόση ΕΝΦΙΑ 2014», «τέρμα οι φόροι», «επιστρέφει το αφορολόγητο», «μετανάστες αδέλφια μας», «θα πληρώσει η λίστα Λαγκάρντ», «θα βάλουμε φόρους στις θυρίδες και στους πίνακες ζωγραφικής», «η Μέρκελ δεν θα μπορεί να μας πει όχι», «η Ευρώπη είναι νεοφιλελέ», όχι αυξήσεις στα εισιτήρια των ΜΜΜ», «γεύματα για όλα τα παιδιά στα σχολεία», «δημόσιες επενδύσεις και πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» και τόσο άλλα ψέματα που άλλοι ξεστομίζατε συνειδητά και άλλοι με την αφέλεια του αδαούς.

Σας θυμάμαι να βρίζεται με τα χειρότερα και να απειλείτε όποιον μετρούσε τα λόγια σας με την απλή λογική και σας απαντούσε με επιχειρήματα, όποιον αποκάλυπτε την ανεδαφικότητα των υποσχέσεων, όποιον και όποια στήριζε με νύχια και με δόντια την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και μιλούσε για επικείμενο Grexit και καταστροφή.

Αλλά θυμάμαι και σας που πηδάγατε σαν τα ποντίκια από το τρένο του ΠΑΣΟΚ και δηλώνατε

Liberté, Égalité, Fraternité

Δεν θυμόμαστε το παρελθόν, ζούμε στο παρελθόν!

Ζούμε στο 2015;

Γιώργος Δημακόπουλος

Πριν λίγες ημέρες ζούσαμε στο 1940 και το ΟΧΙ, μετά στο 1962 ψάχναμε τα αρχεία της CIA για κάτι σαν «συνεργασία» Καραμανλή και Μέρτεν στην κατοχή, μετά πίσω στο 1916 και το Ολοκαύτωμα των Ποντίων, σε λίγες ημέρες θα ζουν στο 1967 οι φασίστες και στο 1973 και το Πολυτεχνείο οι υπόλοιποι. Ανασκαλίζουμε το μακεδονικό, καίμε ξανά τις «μάγισσες» τη Ρεπούση και τη Γιαννάκου, ο πρωθυπουργός στη Βουλή διαβάζει τους ανηφορικούς δρόμους του Άρη για να τους συγκρίνει με τη δική του φόρα-κατηφόρα, ράβουμε στις στρατιωτικές στολές τους άγιους προστάτες του Καμμένου για να διαχωρίσουμε εθελοντικά θρησκευόμενους από μη, και ξαναζούμε καθημερινά με πάθος τον εμφύλιο του 1945+.

Δεν θυμόμαστε το παρελθόν, ζούμε στο παρελθόν! Πολίτες και πολιτικοί έχουν χάσει το χρόνο και το παρόν και τσακώνονται για όσα έγιναν παλιά και το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι η ερμηνεία και η αφήγησή τους. Τα γεγονότα δεν αλλάζουν, η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Δεν διαβάζουμε ιστορία μόνο, πρέπει και να γράφουμε ιστορία. Τα γραμμένα βιβλία είναι το παρελθόν, οι κενές σελίδες που ζούμε είναι που πρέπει να γραφούν. Αλλά επιμένουμε να ζούμε στο παρελθόν γιατί δεν έχουμε προτάσεις για το παρόν, και μοιραία δεν έχουμε μέλλον. Το μέλλον, οι βουλευτικές μας έδρες, οι δημοσιογραφικές επιτυχίες μας, οι επιχορηγήσεις των πολιτιστικών μας συλλόγων, οι νέοι πελάτες μας, είναι η προσκόλληση στο παρελθόν, το εμπόριο του διχασμού και οι μικροί μας εμφύλιοι. Γιατί οι έμποροι του πατριωτισμού της Αγγελικής Σπανού και οι Έλληνες πολίτες έχουμε λυμένα τα προβλήματα του σήμερα, και το έχουμε ρίξει στον ιστορικό στοχασμό των πολιτικών.

Χάνουμε το παρόν και ό,τι αλλάζει τις ζωές μας, χάνουμε  το μέλλον μας. Μόνο

Αν σωθεί αυτή η χώρα, θα είναι μόνο ως Disneyland

protagon.gr

So We Walk Alone

Λίγο πριν λήξει το 2015, με τον προπηλακισμό των αξιολογητών του ΕΚΠΑ από τους ελληναράδες φοιτητές, το φόντο ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα -μια φωτογραφία σε μεγέθυνση που απεικονίζει ένα βρέφος από λαθρομετανάστες που δέχεται περιποίηση από υπερήλικες-, την συνέντευξη Τζιτζικώστα στον Γιάννη Πρετεντέρη με εσάνς λαϊκής βλαχομπαρόκ NITRO αλά 90’s, με τον Νίκο Φίλη να ξεσηκώνει τον αμαθή όχλο περί μη γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους (επίσης τα post-docs τα μετονόμασε σε post-dogs), με τον Κώστα Εφήμερο του “The Press Project” να αποκαλεί τον Τάσο Τέλλογλου «μαλάκα» λόγω των αιρετικών απόψεων του τελευταίου για το μεταναστευτικό, την αναβάθμιση καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ σε γραμματείς ΠΕ στα δικαστήρια και την πρόσληψη 165 νέων πιονιέρων στην καθαριότητα των υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, με το ΚΚΕ να βαφτίζει «λαϊκό» οτιδήποτε ανήκει στην δικαιοδοσία του όχλου και της απαξίας των νόμων, η ημεδαπή δεν θέλει να αλλάξει τροπάρι αλλά θέλει να συντηρεί αέναα την μίζερη στατικότητα των «αγώνων», η οποία δίνει την ψευδαίσθηση ότι κάτι κινείται αλλά κατ’ουσίαν άπαντα μένουν στάσιμα, με επιράμματα ένθεης καύλας στα στρατιωτικά σώβρακα.

Επειδή πλέον η Ραχήλ Μακρή και η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν σκαρφαλώνουν κάγκελα για να πιστοποιήσουν το δίκιο του «παλεύω για να πείσω τους αντιφασιστοφασίστες για την ταξική μπούρκα», με αναφορές στο τριτοκοσμικό υπεριώδες φως που προδίδει τον «αριστερό» μανδύα σε κάθε εκδοχή της καθημερινότητας, ο οποίος τελικά είναι μια χρόνια μάσκα, για να δικαιολογεί τον κάθε μαλάκα για τα καφριλίκια του με τον μανδύα μιας δήθεν οικουμενικότητας που δανείζεται τσιτάτα αντιδραστικού στρουκτουραλισμού από κείμενα του Levinas- έτσι για να γουστάρουμε διαυγή μυστικισμό με μπόλικο βασανισμένο μετερίζι-, κρατώντας από ένα κόκκινο γαρίφαλο για τις μετέπειτα ρακές στα πρεζοχαρακώματα των Εξαρχείων, η κοινή λογική προδίδεται η ίδια δεδομένου

Ο μάγκας με το τρίκυκλο

Του Χρήστου Χωμενίδη

Σε πήρε πάλι το μάτι μου στο Σύνταγμα το βράδυ που χτύπησαν τον Κουμουτσάκο. Όχι, δεν ήσουν απ’τους δράστες της επίθεσης. Εσύ ούρλιαζες απλώς "Αλήτες, Προδότες, Πολιτικοί!" και φρόντιζες να βρίσκεσαι μέσα στα πλάνα. 
Σε γοητεύει, σε μαγεύει η τηλεόραση. Ακόμα και τα βωθροκάναλα. Σου κόλλησε το χούι δέκα χρόνια τώρα, όταν πήγες στα προκριματικά εκείνου του reality, εκείνου του talent show, και σου είπε ο ηχολήπτης πως έχεις φωνή καμπάνα και θα σε πάρουν οπωσδήποτε και θα γίνεις φίρμα. Η επιτροπή όμως σε έκοψε επειδή δεν είχες άκρες στο σύστημα, ούτε ήσουν π.....ς, ούτε έτοιμος να αποκηρύξεις πατρίδα και θρησκεία και να προσκυνήσεις τους μασόνους που κυβερνάνε τον πλανήτη. Εσύ τότε δεν είχες ιδέα πώς λειτουργεί ο κόσμος –παιδί σχεδόν, μόλις είχες απολυθεί απ’το στρατό. Απογοητεύτηκες, πικράθηκες, δεν ασχολήθηκες ξανά με το τραγούδι.

Έτσι κι αλλιώς είχες δουλειά. Στρωμένη. Ο πατέρας σου μάστορας, πλακάς, περιζήτητος σε όλο το Αιγάλεω και ας είχε άλλη ταρίφα από τους Αλβανούς. Η τέχνη του εγγύηση. Θα σου τη μάθαινε την τέχνη, θα σου άφηνε και τις γνωριμίες του και θα την έβγαζες βρέξει-χιονίσει τσίφτικα. Θα άλλαζες αυτοκίνητο κάθε δυό χρόνια, θα τα 'σπαγες τα Σάββατα στα μπουζούκια, διακοπές στο χωριό αλλά και δέκα μέρες στάνταρ Μύκονο ή Σαντορίνη τον Ιούλιο. Ταξίδια και με την ομάδα όποτε έβγαινε στην Ευρώπη. Πριν τα τριάντα,

Η Οικονομική Ελευθερία ως Ατομικό Δικαίωμα

Ακόμα και στο φιλελεύθερο χώρο η οικονομική ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα αναφέρονται χωριστά, σα να είναι δύο διαφορετικοί τομείς. 

Μπορούν, όμως, να υπάρξουν ατομικά δικαιώματα χωρίς οικονομικές ελευθερίες; 

Μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική προστασία των ατομικών δικαιωμάτων όταν η οικονομία καταρρέει ή όταν η οικονομική ελευθερία περιορίζεται;

Μπορούν να ικανοποιηθούν οι ξεχωριστές ανάγκες κάθε ανθρώπου (υλικές, επαγγελματικές, πνευματικές κ.λπ.), όταν τα πάντα παρέχονται με εξισωτικό τρόπο από το κράτος;

 Συνομιλούν
-ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αριστείδης Χατζής,
-ο υπεύθυνος του Ινστιτούτου Συντηρητικής Πολιτικής Γιώργος Αντωνιάδης
-και ο δημοσιογράφος Σακελλάρης Σκουμπουρδής.

Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών - Μάρκος Δραγούμης

Έτσι διαλέγουν υπουργούς, Αλέξη μου

το κορίτσι του διπλανού portal 

Αλέξη μου,
Εγώ όπως ξέρεις βλέπω μετά μανίας αμερικάνικες σειρές. Σόρι, ξέρω ότι είναι αντιπαραγωγικό, αλλά άνεργη είμαι τον περισσότερο καιρό, οπότε κατεβάζω αβέρτα και βλέπω ολημερίς κι ολονυχτίς αφού εμποδίζομαι από το αστικό κράτος να βοηθήσω στην αναγέννηση της χώρας. Τα βλέπω όλα, από αρχαία επεισόδια Seinfeld μέχρι το ποιοτικό Black Mirror. Η αδυναμία μου όμως είναι τα προεδρικά. West Wing, House of Cards, Scandal, τι να σου λέω τώρα. Με λίγα λόγια τώρα που θα δεις τον Ομπάμα, άμα πάρει τ΄αυτί σου ότι έχει ξεμείνει από συμβούλους, πες του ότι είμαι έτοιμη να αναλάβω. (Ξέρω ότι έχετε ψυχρανθεί λίγο μετά το φλερτ του Κοτζιά με τον Πούτιν αλλά είσαι μπριόζος εσύ, θα τον λιώσεις τον πάγο.)

Το ζουμί είναι ότι έχω μάθει πολλά Αλέξη μου, που εσύ δεν έμαθες, γιατί δεν είχες χρόνο να παρακολουθείς σειρές αφού έπρεπε α) να παρακολουθείς όλες αυτές τις ολομέλειες και τις μαλακίες ώστε να μη σου διαλυθεί το κόμμα και β) να διαπραγματεύεσαι συγχρόνως σαν λιοντάρι. Επειδή λοιπόν δεν έχεις επιμορφωθεί σωστά και δεν έχεις ιδέα ποιος είναι ο νο 1 κανόνας στην αμερικανική πολιτική σκηνή, θα σε ενημερώσω εγώ.
Άμα αποφασίσει κάποιος να κατεβεί στην πολιτική, τον φωνάζουν σ΄ ένα σκοτεινό γραφείο οι αρμόδιοι και τον στριμώχνουν να θυμηθεί ό,τι

12+1 απότομοι χείμαρροι

Γιώργος Δημακόπουλος 

Aν στο Ποτάμι, στις εκλογές, κυλούσαν 7χιλ. παραπάνω ψήφοι από τις προηγούμενες, θα ήταν 3ο κόμμα. Αντιθέτως έχασε το 41% των ψηφοφόρων του και ψαχνόμαστε να βρούμε τι έφταιξε και το νερό χάθηκε σε άλλες διαδρομές. Αγαπητέ ποταμίσιε, διάβασε και αυτά τα χύμα στο κύμα και χειμαρρώδη.

1. Tα άλλα ποτάμια. Πριν τις εκλογές το μόνο σιγουράκι ήταν ότι ο Καμμένος μένει εκτός βουλής και ο Τσίπρας την κάνει με Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ ίσως και ΝΔ για τον μεγάλο σχηματισμό, τελικά οι ΑΝΕΛ μπήκαν βουλή (με σπρώξιμο ΣΥΡΙΖΑ) και ο Τσίπρας έκανε ξανά-μανά τη βλακεία της ζωής του, τον πλάκωσε στα φιλιά στην εξέδρα της νίκης, και στο Ποτάμι πάνε για ρηχό συνέδριο. Κάπως σαν τον «αντίπαλό» στο ποτάμι του Σαμαράκη που σε πυροβόλησε ενώ δεν σε χώριζε κάτι μαζί του, αλλά σε πυροβόλησε και τέζαρες. Αν ο Καμμένος έμενε εκτός, τώρα τα ποτάμια θα πρόβαραν υπουργικά κοστούμια και selfie και θα άφηναν σε 2η μοίρα το άθλιο εκλογικό σκορ. Και στις επόμενες εκλογές θα μέτραγαν ποσοστά ΔΗΜΑΡ και Κουβέλη. Οπότε καλύτερα που το φτύσιμο έκατσε τώρα. Γιατί ο Αλέξης με την επιλογή Καμμένου μετρά ημέρες και ας μην έχει συνέλθει από το hangover - και του χρόνου πάλι εκλογές θα κάνουμε.

2. Νερόμυλοι. Οι μηχανές παραγωγής έργου δουλεύουν στο ρελαντί από πέρσι τις ευρωεκλογές και περιμένουν τη βροχή να φορτώσει τις πηγές και να κατεβάσει από μόνη της ψήφους. Συγνώμη κιόλας, αλλά ο μόνος που βγάζει το πιτόγυρό του άεργος και μπαίνει στη Βουλή χωρίς να κάνει τίποτα είναι ο Κώστας -ο ανέμελος- ο Καραμανλής ο εμπρηστής, για όλους τους υπόλοιπους ισχύει ότι αν δεν δουλέψεις το ποτάμι δεν φουσκώνει. Αν δεν βγεις στο δρόμο, αν δεν κάτσεις στο

Η γνώση της πραγματικότητας δεν ήταν ποτέ στα ατού της μάζας

Λεωνίδας Καστανάς: Πότε είναι το μεθαύριο;

«Αυτή τη φορά, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι σοβαρολογούμε. Απαιτούμε σεβασμό στις συμφωνίες που έχουμε κάνει. Αν δεν γίνουν σεβαστές, η αντίδραση της ΕΕ και της Ευρωζώνης θα είναι διαφορετική» τόνισε ο Γιούνκερ στην Αθήνα στις αρχές του μήνα. Ο Σόιμπλε, πριν μια βδομάδα, στο Ecofin, παρουσίασε ανεπισήμως σχέδιο ζητώντας να υιοθετηθούν κάποιοι κανόνες βάσει των οποίων θα επιτρέπεται η χρεοκοπία μιας χώρας εντός της νομισματικής ένωσης. Οι ελληνικές εκλογές δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την Ευρώπη. Είναι πια θωρακισμένη. ¨Οποιος και να βγει θα πρέπει να ψηφίσει τους 120 εφαρμοστικούς νόμους, μόνο για το τρέχον έτος. Οι τρημινιαίες αξιολογήσεις θα είναι καθοριστικές για τη ροή του χρήματος προς την Ελλάδα. Τα παιχνίδια έχουν τελειώσει από καιρό.

Συνεπώς, οι ελπίδες των 768.000 ΔΥ, των 813.000 αγροτών ή «αγροτών» και των 2.654.198 συνταξιούχων για λείανση των μνημονιακών αιχμών και διατήρηση κάποιων ή όλων των κεκτημένων της προηγούμενης περιόδου φαίνονται αλλά και είναι φρούδες. Η μόνη βάσιμη ελπίδα τους είναι η συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Γιαυτό και πολλοί από όλους αυτούς ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΑΝΕΛ, Λεβέντη, ΛΑΕ, ΚΚΕ  και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και η ελπίδα, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία. Το δήλωσαν υπόρρητα στο δημοψήφισμα, το ψελλίζουν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις και θα το φωνάξουν δυνατά όταν

Be fit to Φυτ

Ok εκνευρίστηκα.
Παραδοχή αποτελεί για τους περισσότερους, πως μια κοινωνία μικρή ή μεγάλη σε πληθυσμό,
οφείλει να προωθεί και να αναδεικνύει τα άτομα που η ίδια παράγει, γνωρίζει και εμπιστεύεται. Οπως το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν, "αυτούς ξέρετε αυτούς εμπιστεύεστε".
Από το τοπικό "παπούτσι από τον τόπο σου"
( βουκολικό) έως το "προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα".
Από τις ελληνικές start up εταιρίες έως την κουβέντα για τη λύση του προβλήματός μας, που την έχουμε εμείς οι ίδιοι, ως έλληνες.
Εντοπιότητα δηλαδή.
Που σε πάω τώρα;
Η στάση ζωής και ο τρόπος λειτουργίας και σκέψης που ασπάζομαι αυτή τη χρονική στιγμή, τυγχάνει να εκφράζεται από το "ποτάμι". Συμφωνώ με τις προτάσεις για την οικονομία, τις θέσεις για την παιδεία, τον πολιτισμό, την πρόνοια, το περιβάλλον κ.λ.π. Ενθουσιάζομαι κατά κάποιον τρόπο με την προοπτική του.Σέβομαι και εκτιμώ τους ανθρώπους του.

Ελα όμως που πάντα σχεδόν κάτι παρουσιάζεται και στο χαλάει.

Αυτή η ριμάδα η επιλογή των υποψηφίων πώς γίνεται; Υπάρχει κάποια παρέα σε κάποιο cafe , που αποφασίζει; Πως γίνεται να είναι υποψήφιος στη Χαλκιδική ένας Κοζανιώτης; και μάλιστα στην πρώτη θέση. Οχι πως θα εκλεγεί, αλλά... το ποτάμι πήρε στη Χαλκιδική όσο περίπου σε όλη την Ελλάδα, περίπου 6%. Με υποψήφιους κατοίκους της περιοχής και όχι ανθρώπους που επιλέγουν την κατοικία τους και την επαγγελματική τους δραστηριότητα σε άλλους νομούς, πόσο περισσότερο θα πάρει; Δεν υπάρχουν άτομα ,ακόμη κι αν δεν ανήκουν στο κομματικό χώρο, που θα μπορούσαν να προτείνουν; Εκτός κι αν πιστεύουν πως ο συγκεκριμένος τόπος είναι γεμάτος παγκίτες. Μα ποιός επιλέγει τελικά, η Ταχιάου; Μας ενδιαφέρουν μόνο τα μεγάλα αστικά κέντρα και στα υπόλοιπα δενδροφύτευση; Που πάτε ρε παιδί μου και τους βρίσκετε;

Τέλος πάντων το κουράζω. Είναι όμως αυτή η "ελπίδα" που μία πάει με τον έναν και την άλλη με τον άλλο. Ας πιστέψουμε πως αυτή τη φορά θα έχει rendez vous avec nous.

Circus in town

60 % ΟΧΙ, καινούργιες εκλογές , ποιός είπε ψέματα, στηρίζω τον τάδε, στηρίζω τον δείνα, αλήθειες, λίστες, πουθενάδες, trendies υποψήφιοι, αγωνιστές, δοξασθέντες κρυπτόμενοι και καταποντισθέντες εμφανιζόμενοι, μας κουράσατε, και τελικά που είναι οι γνωστοί μου bloggers;

I'm sick of all my kicks
I'm sick of all the stiffs
I'm sick of all the dips

Κανένας δεν έχει δικαίωμα να διαστρεβλώνει την αλήθεια, ειδικά όταν ηγείται μιας χώρας

Αλήθειες και (κυρίως) ψέματα για το πόσα χρήματα ήρθαν στον ελληνικό λαό από τη στήριξη των εταίρων
Είναι λυπηρό ένας πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας να εκστομίζει τέτοιες ανακρίβειες στο Ευρωκοινοβούλιο σε σχέση με το ότι «κανένα από τα κεφάλαια των πακέτων στήριξης δεν πήγε στον ελληνικό λαό, αλλά πήγαν για τη στήριξη των ελληνικών και των ευρωπαϊκών τραπεζών». 
Αν είναι άγνοια είναι αδικαιολόγητη για κυβερνήτη χώρας, αν είναι λαϊκίστικη υπεραπλούστευση είναι ανεπίτρεπτη, αν είναι κάτι άλλο, ακόμη χειρότερα… 

Που πήγαν λοιπόν τα χρήματα των μνημονίων και των υπολοίπων διευκολύνσεων που έλαβαν χώρα από το 2010 έως σήμερα για τη χώρα μας; 
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: 
1)    Τα 89 δισ. ευρώ του ELA πήγαν κατευθείαν στον ελληνικό λαό που τα διατηρεί αποθησαυρισμένα κάπου μακριά από τις τράπεζες. 

2)    Τα 25 δισ. ευρώ αθροιστικού πρωτογενούς ελλείμματος 2010-2012 πληρώθηκε από τα χρήματα που δόθηκαν από τους εταίρους μας.

3)    Τα 39 δισ. ευρώ πήγαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τις διατήρησε στη ζωή ώστε να υπάρχουν επιχειρήσεις, να μην αυξηθεί δραματικά η ανεργία και να μην εξαφανιστούν οι καταθέσεις των Ελλήνων (κοντά στα 7 δισ. ήταν μόνο τα χαρισμένα στους αγρότες χρέη προς την Αγροτική Τράπεζα).

4)    Υπήρξαν επίσης 20 δισ. καθαρές εισπράξεις κοινοτικών επιδοτήσεων για τα

...

«Ανοίγουν σταδιακά, οι τράπεζες  γιατί αν ανοίξουν απότομα δεν θα μείνει τίποτα μέσα. Νομίζω ότι θα μείνουμε στα επίπεδα λειτουργίας των τραπεζών που υπάρχει αυτή τη στιγμή» σημειώνει κυβερνητική πηγή.

Ετσι. Πως είναι όταν κάποιος έχει να φάει ή να πιεί νερό για κανένα  δεκαήμερο;
Να μην πάθει και τίποτε καταστρεπτικό για την υγεία του.

Ευχαριστούμε που μας σκέφτεστε. Να είστε καλά. Ευχαριστούμε!
ΟΥΓΚ! 

Πώς μπορείς και χαμογελάς, ακόμα;

Κώστας Γιαννακίδης
Λένε ότι λίγο πριν πεθάνεις πέφτει μπροστά σου ένα κινηματογραφικό πανί και βλέπεις τις σκηνές που σημάδεψαν τη ζωή σου. Ως χώρα έχουμε τη σπάνια ευκαιρία να ζήσουμε το εσχατολογικό μας σενάριο με το ρολόι στο χέρι. Να μετράμε στιγμές και να μοντάρουμε σκηνές από την ταινία της κοινής μας ζωής. Έχουμε χρόνο μέχρι την Κυριακή. Και αν τότε όλα πάνε καλά, θα βάλουμε τα πόδια στην άμμο και θα κάνουμε καλοκαίρι. Αν, όμως, το βράδυ της Κυριακής ακούσετε δημοτικά, αντάρτικα και εμβατήρια, να ανεβαίνουν από το Σύνταγμα, τότε μπορείτε να αλλάξετε ή μυαλό ή χώρα.

Ωραία. Και από πού να αρχίσουμε την αναδρομή; Να είναι η μεταπολίτευση ή ακόμα πιο πίσω; Εξαρτάται ποιος είσαι και τι ψάχνεις. Το πιο λογικό θα ήταν να πιάσει ο καθένας τη ζωή του από την αρχή. Έτσι θα έχουμε και διαφορετικές αφετηρίες. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε άλλον έναν εθνικό απολογισμό αναζητώντας την πηγή των δεινών μας. Αυτό ήταν, άλλωστε, το πρόβλημα μας: πάντα βλέπαμε προς τα πίσω, αρνούμενοι να κοιτάξουμε μπροστά. Να, τώρα διαπραγματευτήκαμε με «ηθικούς» όρους και παραδοχές των ΄70ς. Πηγαίναμε σε συνόδους κορυφής και Eurogroup με συνθήματα αμφιθεάτρου. Λες και θέλαμε να βγάλουμε γκόμενα. Κατά μία εκδοχή, την πατήσαμε από ερασιτεχνισμούς και

H ισότητα στο πεπρωμένο είναι μόνο για τους χαζούς

techiechan.com

Τα capital controls είναι μόνο για τους χαζούς (σε ταληράκια)

To 61% του ΟΧΙ δίνει μια δυναμική που φτάνει μέχρι τη νέα φέτα. Ο τρόπος που ο νέος επικυρίαρχος θα διαχειριστεί αυτή τη δυναμική όμως, θα καθορίσει σημαντικά και τα αποτελέσματά της. Από τα δείγματα που έχουμε δει 3 χρόνια τώρα (και δυστυχώς επιβεβαιώνονται με το χειρότερο τρόπο εδώ και έξη μήνες), τα πράγματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Αλλά αυτό το άρθρο δεν έχει στόχο να γκρινιάξει. Έχει στόχο να φέρει στην επιφάνεια μία ακόμα απόδειξη, ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι στον πάτο των προτεραιοτήτων αυτής της κυβέρνησης. Και χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, είτε στη δραχμή, είτε στη φέτα, είτε στο διάολο πας, στα ίδια σκατά θα κολυμπάς.

 Η αδυναμία επιβολής κοινωνικής δικαιοσύνης παίρνει πολλά σχήματα για να δικαιολογηθεί. Η δούρου ονομάζει τη συμφωνία με τη siemens συνέχεια του κράτους, η βαλαβάνη συνταγματικό περιορισμό τη μη φορολόγηση των εφοπλιστών, ο σταθάκης και ο σπιρτζής μάλλον θα συμφωνήσουν με τη δούρου όταν προσφέρουν δωράκια στον μπόμπολα (από αυτά που κατάγγελλαν πριν γίνουν κυβέρνση) και στον σύριζα το λένε μη-ρεβανσιστική πολιτική. (Ο λαφαζάνης απλά αφήνει τους φίλους του να κάνουν μερικά δωράκια στον εαυτό τους, αλλά όχι και να παραιτηθούν)

Με λίγα λόγια οι αδικίες του παρελθόντος, ΑΝ και ΌΤΑΝ διορθωθούν, θα αφορούν το μέλλον. Το παρελθόν πέρασε και ο γέγονε γέγονε. Αν έβγαλες 50 απιθανοεκτομμύρια κλέβοντας, δεν πειράζει σε τιμώρησε ο λαός με την ψήφο του. Αν νόμιμα και ηθικά αγόρασες μερικές πολυκατοικίες, πάλι δεν πειράζει, η δημοκρατία δεν θα ασχοληθεί μαζί σου. Άρα όποιος έφαγε έφαγε -λέει η αφήγηση- κι όποιος πεινάει θα συνεχίσει να πεινάει (λέω εγώ).

 Αυτή η υποκρισία όμως έχει και όρια. Το παρακάτω σκανδαλάκι που θα περιγράψω δεν αφορά το κακό και φαύλο παρελθόν. Αφορά την αδικία σήμερα. Και πιθανότατα

Frankly, dear, I don’t give a damn

Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος ΙΙ

• Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν δύο αρνήσεις από τις οποίες προέκυπτε μία κατάφαση. «Όχι» στο «όχι» της κυβέρνησης στην ΕΕ, «όχι» στο «όχι» που μας πρότεινε να ψηφίσουμε. Τελικά, δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο δημοψήφισμα. Ο καθένας από μας απάντησε είτε σε δική του ερώτηση, είτε απλώς ξεστόμισε την αγαπημένη του άρνηση. Υπάρχουν πολλά όχι: όχι γλυκό και διστακτικό, όχι με ελαφρό ερωτηματικό, όχι διαπεραστικό (όχιιιιιιιι), όχι κοφτό, όχι σαν το φωνάζεις ψηλά από τις στέγες κτλ.

• Όπως άκουσα σε σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή, το δημοψήφισμα ήταν κρίσιμο αλλά όχι σοβαρό. (Κλαυσίγελος).

• Γίνεται πολύς λόγος για το εθνικό μας ελάττωμα, τη διχόνοια. Η αριστερά ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του. 

• Συνειδητοποιούμε ότι το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής; Κι ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία; Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»;

• Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με

5 Ιουλίου 2015

Τα προβλήματα του σπιτιού μας, θα τα λύσουμε μέσα στο σπίτι μας.

Greece is my birthplace, Europe is my homeplace!

Τόσο απλά

Όσοι αναρωτούνται με τι είδους χώρα θα μοιάζει η Ελλάδα μετά από μια ενδεχόμενη επικράτηση του «Όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες. Η περιφρόνηση όσων δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή συνταξιούχοι, δηλ. της πλειοψηφίας των εργαζομένων που απασχολούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις –και μαζί τους των φτωχών, των ανέργων, των νέων–, αποκαλύπτει το αντιδραστικό «ταξικό πρόσημο» της κυβέρνησης. Η αλαζονεία και η κατασυκοφάντηση όσων σκέφτονται διαφορετικά καθιερώνονται ως το ήθος και το ύφος της νέας εξουσίας. Οι εμπρηστικές δηλώσεις των εκπροσώπων φανατίζουν τις μάζες, δηλητηριάζουν το μυαλό τους, τροφοδοτούν και καθοδηγούν το μίσος όσων είναι πάντα πρόθυμοι να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Η ίδια η μεθόδευση του δημοψηφίσματος συνιστά συνταγματική εκτροπή. Πόσο απέχουν όλα αυτά από τη Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο, ή από τη Ρωσία του Πούτιν; Και εκεί γίνονται εκλογές (και δημοψηφίσματα). Αλλά οι «αντίθετες» εφημερίδες και τηλεοράσεις λειτουργούν υπό αυστηρή επιτήρηση (ή καθόλου). Και όσοι ενοχλούν την εξουσία συνήθως καταλήγουν σε κάποιο χαντάκι. Ο Λαφαζάνης, ο Καμμένος και ο Μιχαλολιάκος απεχθάνονται την Ευρώπη επειδή ονειρεύονται μια τέτοια εφιαλτική Ελλάδα. Εμείς οι υπόλοιποι ψηφίζουμε «ΝΑΙ» για να τους εμποδίσουμε. Τόσο απλά.
Μάνος Ματσαγγάνης

NAI

Κυνηγήστε σήμερα και το τελευταίο δυνατό, ή απίθανο, ΝΑΙ, έχοντας κατά νου ότι το αυριανό βράδυ θα είναι σκληρό, εμπρηστικό. Ένα βράδυ που δεν θα το ξεχάσει ποτέ κανείς μας. Κυνηγήστε σήμερα και το τελευταίο δυνατό, ή απίθανο, ΝΑΙ, έχοντας κατά νου ότι το πρωί της Δευτέρας θα ξημερώσουμε άυπνοι όλοι μας σε μια άλλη χώρα. Και σε μια άλλη εποχή.
Κυριάκος Αθανασιάδης

Διεκδικώντας εκ νέου το αυτονόητο

Μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, εμείς οι Έλληνες και Ελληνίδες πρέπει να δίνουμε και θα δίνουμε τη μάχη για μια δικαιότερη και δυναμικότερη ενωμένη Ευρώπη. Η ιστορία δεν προχωρά γρηγορότερα προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε εμείς, αν κάνουμε μούτρα. Αντιθέτως, αν κλείσουμε την πόρτα, κινδυνεύουμε να καταδικάσουμε τους εαυτούς μας στην παγωμένη και επίφοβη απομόνωση των Δυτικών Βαλκανίων και στη φλεγόμενη πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής.

Εμείς γνωρίζουμε, και νομίζουμε ότι πολλοί συμφωνούν, ότι η ιστορία προχωράει γρηγορότερα και ασφαλέστερα με τη συμμετοχή μας στην καρδιά της ευρωπαϊκής οικογένειας, ακόμη και όταν δεν συμφωνούν όλοι σε όλα.

– με το κράτος δικαίου
– με τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
– με την ενίσχυση των ελευθεριών και των επιλογών

Και ότι η δική μας διαδρομή προς την ευημερία θα είναι πολύ συντομότερη και λιγότερο οδυνηρή αν μείνουμε στην καρδιά της ΕΕ, δηλαδή στην Ευρωζώνη. Καταλαβαίνουμε καλά ότι η διεκδίκηση αυτού που κάποτε θεωρούσαμε ως αυτονόητο –μια καθημερινότητα για εμάς και τους δικούς μας, αδιατάρακτη από συνεχείς παρεμβολές της μακροοικονομίας– περνά από την Ευρώπη. Γιατί ο ευρωπαϊκός είναι ο μόνος δρόμος που θα αφήσει αυτό το υπόβαθρο συναίνεσης να αποδώσει. Οφείλουμε, λοιπόν, να κρατήσουμε τις πόρτες ανοιxτές. Για να διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας.
Αντιγόνη Λυμπεράκη/topotami.gr

NAI

Το πιο τολμηρό ΝΑΙ της ζωής μας

Ζούμε την πιο κρίσιμη εβδομάδα της μεταπολίτευσης. Η χώρα πλέον είναι σε καθεστώς χρεοκοπίας και οδηγείται πλέον ουσιαστικά εκτός ευρώ και Ε.Ε. Το δημοψήφισμα αποτυπώνει την παταγώδη αποτυχία μιας κυβέρνησης που εδώ και 5 μήνες στο όνομα μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, οδήγησε την χώρα σε οικονομική ασφυξία.

Από την άλλη, σε καθημερινή βάση ζούμε αντιδημοκρατικές εκτροπές, διατυπώσεις και απόψεις που μας θυμίζουν ήδη μετάβαση σε ένα άλλο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.

Πλέον εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η επιλογή του ναι είναι μονόδρομος για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως χώρα, ως πολίτες, για να διαφυλάξουμε την αστική δημοκρατία, τους θεσμούς, το κράτος δικαίου, την διάκριση των τριών εξουσιών.

Η επιλογή του ναι είναι μονόδρομος για να συνεχίσουμε να ανήκουμε στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, στην καρδιά του αστικού πολιτισμού, των αρχών και των αξιών του διαφωτισμού.

Η επιλογή του ναι είναι μονόδρομος για να επιστρέψουμε υπό προϋποθέσεις στην

Το αναγκαίο ΝΑΙ

Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Εχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια οδυνηρή προσαρμογή και την απόλυτη κατάρρευση. Τα τραύματα που άνοιξαν τις τελευταίες δραματικές μέρες δεν θα κλείσουν εύκολα. Εχουμε, όμως, τη δυνατότητα να επιχειρήσουμε μια νέα αρχή εάν συγκροτηθεί ένα ισχυρό εθνικό μέτωπο που θα μπορέσει να συνεννοηθεί με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες θέλουν τη συνέχιση της ελληνικής παρουσίας στην ευρωζώνη.
Για να συμβεί αυτό χρειαζόμαστε ένα πλειοψηφικό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Ενα ΝΑΙ που θα ακουστεί δυνατά σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό κόσμο, θυμίζοντας πόσο ισχυρή είναι η ελληνική ευρωπαϊκή ταυτότητα και η αποφασιστικότητα της ελληνικής κοινωνίας να την προστατεύσει.
Η μεγάλη νίκη του ΝΑΙ είναι η ευκαιρία μας να χτίσουμε, μέσα από τα ερείπια, μια νέα, φωτεινή πραγματικότητα στην καρδιά της ΕΕ.
metarithmisi.gr

Διάλεξε ζωή

Αξιοπρέπεια είναι να ζεις χωρίς δανεικά. Δημοκρατία είναι να μην κοροϊδεύεις τους πολίτες. Ηθική είναι να μη φορτώνεις τη ζωή σου στην πλάτη των άλλων. Υπερηφάνεια δεν είναι να γράφει ο ξένος Τύπος, «η Ελλάδα επιστρέφει στη δεκαετία του ’30, δεν υπάρχει δικτάτορας σφαγέας του 20ού αιώνα που να μην έχει ένθερμους οπαδούς στο ελληνικό κοινοβούλιο». Τη βδομάδα αυτή οι Έλληνες είδαν εικόνες από το προσεχές μέλλον. Είδαν πόσο παραπλανητικό ήταν το «τι χειρότερο μπορεί να συμβεί». Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Την Κυριακή θα αποφασίσουν σε ποιο κόσμο θέλουν να ζήσουν. Όπως ζουν οι άνθρωποι στο Παρίσι, τη Ρώμη, το Βερολίνο, ή στις ουρές στα βενζινάδικα, στις κλειστές τράπεζες και τα άδεια ράφια. Αυτό είναι το δίλημμα που πρέπει να απαντήσουμε. Όχι να βγάλουμε το άχτι μας, όχι «να στείλουμε ένα μήνυμα», αυτά τα κάνουμε κάθε μέρα. Τώρα δυστυχώς οφείλουμε να ενηλικιωθούμε απότομα και να αποφασίσουμε ο καθένας μόνος του. Πράγματι, αυτό είναι δημοκρατία. Για ό,τι ζούμε, και ό,τι θα ζήσουμε από δω και πέρα, ο καθένας από μας θα το έχει επιλέξει, θα το έχει αποφασίσει, θα το έχει προκαλέσει, με την επιλογή του. Διάλεξε ζωή, τώρα δεν μπορείς να τα ρίξεις σε κανέναν άλλο, ό,τι αποφασίσεις αυτό θα πάρεις.
Φώτης Γεωργελές

We shall overcome

 "And there’s a wonderful parable in the New Testament: The sower scatters seeds. Some seeds fall in the pathway and get stamped on, and they don’t grow. Some fall on the rocks, and they don’t grow. But some seeds fall on fallow ground, and they grow and multiply a thousandfold. Who knows where some good little thing that you’ve done may bring results years later that you never dreamed of?"
Pete Seeger

60 ευρώ η vizita

Αυτό που βλέπεις αποτελεί ένα από τα επιχειρήματα που επικαλούνται οι υπέρμαχοι του "όχι".
Εάν είσαι ηλίθιος, διαβάζεις πως με 60 ευρώ την ημέρα ημερομίσθιο, φτάνεις περίπου στα 1400 το μήνα. Επί εποχής εθνοσωτήριου.
Εάν είσαι λίγο εξυπνότερος, καταλαβαίνεις πως για να πληρώσεις λογαριασμούς και υποχρεώσεις, και στήνεσαι κάθε μέρα στην ουρά στο ATM, τη ΔΕΗ π.χ. την καταφέρνεις σε τέσσερις ημέρες,τα εβδομαδιαία ψώνια για προσωπικές ή οικογενειακές ανάγκες σε άλλες δύο ημέρες,βενζίνη και επιπλέον έξοδα σε άλλες δύο ημέρες κ.λ.π. Στήνεις κι ένα αντίσκηνο απ'  έξω και είσαι ο πρώτος. Δουλειά - αντίσκηνο- σπίτι για ύπνο και play it again Sam.
Εάν είσαι δημόσιος υπάλληλος η επάνω εικόνα δε σε αγγίζει. 564 ευρώ, δεν υπάρχουν ως μηνιαία αποζημίωση, εκτός εάν είσαι πεντάμηνο ή δίμηνο.

Εάν έχεις μια στοιχειώδη λογική εξοργίζεσαι. Το επιχείρημα αυτό,προφανώς απευθύνεται σε ανθρώπους απεγνωσμένους,ταλαιπωρημένους,ανθρώπους που
προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις ατομικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ανθρώπους που είδαν τις δουλειές τους να χάνονται, τις επιχειρήσεις τους να σβήνουν,τα όνειρά τους να γίνονται εφιάλτες.
Ερώτηση:  είναι δυνατόν βρε απίθανοι τύποι,να χρησιμοποιείτε αυτή τή μέθοδο;Θεωρείτε όλους αυτούς τόσο ευκολόπλαστους;
Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ¨ΝΑΙ¨! 
Εκεί έχουν πατήσει και σκαρφάλωσαν στην εξουσία.Εκεί ποντάρουν για να αναδειχτούν ως οι μόνοι προστάτες του λαού.
Πες μου, όποτε ακούς τη φράση ¨για τον λαό¨ τι σκέφτεσαι; Λείπει η λέξη ¨δικό μας¨, έτσι; 
Δεν πειράζει εάν είμαστε έξω από την Ευρώπη.Θα δημιουργήσουμε τις δικές μας θέσεις εργασίας. Υπάρχουν ένα σωρό δημόσιοι οργανισμοί κι αν δε φτάνουν, θα φτιάξουμε κι άλλους να χωρέσουν όλοι.Θα στηρίξουμε και ¨δικές¨ μας 
επιχειρήσεις, έτσι ώστε να υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας. Για ξεκάρφωμα. Για ποικιλία. Στη χωριάτικη ρίξε και λίγο βαλσάμικο.

Οι κακοί Ευρωπαίοι. Που θέλουν να μας εξευτελίσουν και να καταλήσουν τη δημοκρατία μας. Τη στιγμή που αυτοί έχουν λύσει το θέμα του ναζισμού καιρό πριν και εμείς τους ναζιστές και τους φασίστες τους έχουμε συμμάχους και συνοδοιπόρους στα διλήμματα.Τη στιγμή που υπουργός της εθνοσωτήριου δίνει υποσχέσεις τήρησης της έννομης τάξης από το στρατό. Τι θα μπορούσε να γίνει δηλαδή; Να στείλει διμοιρίες να προστατεύουν τα ΑΤΜ και τις τράπεζες; Τους ναούς των τοκογλύφων; Να προστατεύσουν τον λαό από τον λαό;Μήπως θέλουν να προστατεύσουν την εξουσία; 
Ποιος το είχε πει πως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα; Ο Παττακός;

Λοιπόν, ¨λαμόγια¨ δε θα σας χαρακτηρίσω.Ενδεχομένως να έχετε τυφλωθεί από έναν ποδοσφαιρικού τύπου φανατισμό. Ενδεχομένως να βρήκατε ευκαιρία να παρουσιάσετε ένα πρόσωπο αγωνιστή-στριας πασπαλισμένη με μία ηρωική essence, κρύβοντας την ημιμάθεια και το χάος που σας χωρίζει από τη λογική.
Κάντε ένα brake τώρα και εξηγείστε στον κόσμο πως τα 60 ευρώ θα γίνουν αύριο 40 και μετά 20. Εξηγείστε πως θα πρέπει να περιμένουν τις επόμενες ημέρες για τις χρεωστικές κάρτες καθώς οι τράπεζες ξέμειναν από αυτές.
Και εξηγείστε  σε λίγο πως οι ζωοτροφές του Μαδούρο είναι οι μπριζόλες του "ελεύθερου κόσμου".
Ακούς εκεί, 60 ευρώ η βίζιτα....

Αξιοπρέπεια: Μια λέξη που λέρωσαν

Βάσω Κιντή 
«Πρέπει να φροντίζουμε με στοργή την αξιοπρέπειά μας. Η έννοια της αξιοπρέπειας έχει εξευτελιστεί από την πλαδαρή και υπερβολή χρήση στην πολιτική ρητορική»- Ρόναλντ Ντουόρκιν

Δεν είναι μόνο η συνεχής και επαναλαμβανόμενη χρήση που άδειασε τη λέξη από το νόημά της και την κατέστησε γράμμα κενό, ένα τσόφλι που φτύνουν πάνω μας, είναι και η βαριά προσβολή να την επικαλούνται όταν συγχρόνως καταρρακώνουν ασύστολα την αξιοπρέπεια όλων μας.

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κοροϊδεύει και να εξαπατά ο Στρατούλης, υπουργός και αριστερός ηλικιωμένο άνθρωπο με ανερυθρίαστα ψεύδη για τη σύνταξή του για να πάρει την ψήφο του.

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να αφήνονται οι ηλικιωμένοι (που δεν έχουν και κάρτες συναλλαγών) φοβισμένοι, μόνοι στη μοίρα τους.

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να περιπλανιέται ο κόσμος από γειτονιά σε γειτονιά για να βρει λεφτά, τα δικά του λεφτά.

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να μην δίνεις μία για το πώς θα πληρωθούν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά (ο πρωθυπουργός μίλησε μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους)

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να αγωνιά ο κόσμος, από τη μια στιγμή στην άλλη, για το αν θα έχει τα απαραίτητα να ταΐσει την οικογένειά του και να φροντίσει τα παιδιά του που είναι μακριά για σπουδές.

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας  να περιφρονείς το μέλλον της

Το ΣΤΙΛΕΤΟ

Το δημοψήφισμα αυτό που είναι  χωρίς καμία ουσιαστική αιτία μετά την απόσυρση της πρότασης των «θεσμών» και που όπως φάνηκε και από την χθεσινή ψηφοφορία έχει την απόλυτη στήριξη όλου του ακροδεξιού και αριστερού χώρου, είμαι σίγουρος πώς ο λαός δεν το θέλει. Γιατί ποιός ασθενής θέλει να τον παρατήσει ο γιατρός του μέσα στην άγνοια.  

Όταν την περασμένη Παρασκευή τα μεσάνυχτα το πληροφορηθήκαμε όλοι τόσο ξαφνικά μας πλημύρισε η αγωνία και η απόγνωση, όταν είδαμε την άλλη μέρα το απόγευμα τους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν το δημοψήφισμα να προσπαθούν να δικαιολογήσουν την απόλυτη μετριότητα τους περιγράφοντας μας, με δάκρυα στα μάτια, την κατάσταση  και λέγοντας μας ότι ζούμε ένα νέο 1940 τότε η απόγνωση έγινε μόνιμη. Όταν είδαμε όλη την αχαλίνωτη αυτοκτονική μανία να γίνεται θεσμός και να μας πλασάρεται όχι σαν πράξη απελπισίας και ήττας αλλά σαν ηρωισμός, σαν γενναιότητα, σαν αυταπάρνηση. Τότε θα πρέπει και ο τελευταίος νοήμων άνθρωπος σε αυτήν την χώρα να έσκυψε το κεφάλι από περισυλλογή. Και όσο πέρναγαν οι ώρες και νέες

Η εθνική μας τύφλωση

Η εθνική μας τύφλωση διαρκεί από το 1823 έως σήμερα. Οι εθνικές ήττες, αποτέλεσμα της τύφλωσης αυτής, συνέβαιναν κάθε 20-25 χρόνια. Μετά τη μεγάλη Εθνική Καταστροφή του 1922 και τον Εμφύλιο 1946-1949, μοναδικό στην Ευρώπη μετά την ήττα του Ναζισμού-Φασισμού, ήρθε η επόμενη εθνική καταστροφή το 1974. Έκτοτε, η χώρα μας πέρασε μία περίοδο 40 ετών με θετικό πρόσημο. Έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας το 1980 και στη συνέχεια του πυρήνα της το 2001. Μετά από 40 χρόνια ειρηνικής διαδρομής και εθνικών επιτυχιών, φθάσαμε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ανάλυση του τρόπου με τον οποίο φθάσαμε ως εδώ έχει σχεδόν εξαντληθεί από πληθώρα σημαντικών αναλυτών. Τώρα, όμως, τι κάνουμε;

Το δίλημμα, που τίθεται είναι πλέον παραμονή στην ευρωζώνη, δηλαδή παραμονή στην ΕΕ, ή έξοδος από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μία ενδελεχής ανάλυση των όσων ελέχθησαν και εγράφησαν από ομάδες εργασίας και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο χρονικό διάστημα 2012-2014, είναι αρκετή να πείσει τον κάθε σκεπτόμενο πολίτη ότι οι δύο συνομοταξίες συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τόσο η κομμουνιστογενής όσο και η ΠΑΣΟΚογενής, δεν αντέχουν να συμβιώσουν στο πλαίσιο των κανόνων και υποχρεώσεων που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Η μεν πρώτη συνομοταξία οραματίζεται την ρεβάνς της

ΝΑΙ στην Ευρώπη

Ο πρωθυπουργός αρέσκεται να αναφέρει ότι στην πατρίδα μας γεννήθηκε η δημοκρατία. Θα ήταν καλύτερα, αντί τέτοιες ρητορικές κορώνες, να έδειχνε ο ίδιος έμπρακτο σεβασμό στη δημοκρατία, και να μην την προσβάλλει, βάναυσα, με τον τρόπο που οργανώνει το ψευτο-δημοψήφισμα, πάνω σε ήδη άκυρο ερώτημα. 

Είναι άθλιο να σύρεται ο λαός σε αυτή τη διαδικασία. Όμως συμβαίνει. Κι έτσι υπάρχει αυτή τη στιγμή μόνο ένας τρόπος αντίδρασης για όλους όσους βλέπουμε το σχέδιο πίσω από αυτή τη μεθόδευση. Η κυβέρνηση παριστάνει ότι θέλει τάχα τη γνώμη μας, μέσα σε μια βδομάδα, πάνω σε ένα πολυσέλιδο, τεχνικό κείμενο οικονομικής διαπραγμάτευσης. Εμείς δεν πρέπει να μην πέσουμε στην παγίδα τους. Πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό που κρύβει επιμελώς το ερώτημά τους: την αποδοχή ή την άρνηση της Ευρώπης.

Βλέπουμε σε εξέλιξη μια λυσσαλέα προσπάθεια να αποσπασθεί από τον λαό η απάντηση που θα οδηγήσει στην έξοδό μας από την Ευρώπη. Δεν υποκύπτουμε. Δε θα καταστραφούμε, δε θα αφήσουμε την πατρίδα μας να γίνει μια ρημαγμένη, τριτοκοσμική χώρα, επειδή το θέλουν κάποιοι φανατικοί, κάποιοι ιδεοληπτικοί, κάποιοι ανόητοι, μαζί και τα μεγαλο-συμφέροντα της δραχμής.

Στην άρνηση της Ευρώπης που μας οδηγούν κυβέρνηση και Χρυσή Αυγή θα αντιδράσουμε με φωνή ξεκάθαρη. Δε θα αφήσουμε να μας σύρουν έξω από το φυσικό σπίτι της χώρας μας. Θα βάλουμε στην άκρη το ψεύτικο ερώτημα και θα απαντήσουμε στο πραγματικό. Θα πούμε ΝΑΙ, που σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη, που σημαίνει ΝΑΙ στην Ελλάδα.
Απόστολος Δοξιάδης/athensvoice.gr

Συγνωμη

Μετα και τις χτεσινες εξελιξεις γινεται ολο και πιο φανερο, οτι δυο ειναι τα σεναρια: Ειτε αυτοι που μας κυβερνουν ειναι ανοητοι και ανευθυνοι, ειτε εξ αρχης ειχαν προγραμματισει να μην διαπραγματευονται στα σοβαρα, ωστε μια μερα να εγκαταλειψουν το τραπεζι, κατηγορωντας τους συνομιλητες τους για αδιαλλαξια (!) και να οδηγησουν τη χωρα στη δραχμη. Προσχεδιασμενα. Φυσικα για ολα θα φταινε οι ξενοι.Οπως στη Μικρασιατικη καταστροφη, οπως στον εμφυλιο, οπως στο '97,οπως το '67 και παει λεγοντας. Οι εδω πολιτικες ηγεσιες ηταν παντα θυματα των ξενων μηχανορραφιων.Οι ιδιες ηταν παναγιες αγαθες.
Για μενα το παραμυθι του θυματος εχει τελειωσει.Μονο θυμα ειναι ο ελληνικος λαος,που θα πληρωσει και παλι το πανακριβο τιμημα των ψεμματων που του υποσχεθηκαν και τα οποια για μια ακομα φορα πιστεψε.

Ψεμμα πρωτο: Υπηρξε τελεσιγραφο απο τους δανειστες στο eurogroup. Αυτο,με το οποιο καλειται ο λαος να ψηφισει.Την Παρασκευη το βραδυ,λιγο πριν το διαγγελμα του πρωθυπουργου η ελληνικη αντιπροσωπεια ηταν σε διαπραγματευση με υπο συζητηση την προταση τη δικη της και των δανειστων. Το βεβαιωνει ο Ελληνας αντιπροσωπος, επικεφαλης της διαπραγματευσης, δυσθυμος γιατι η κυβερνηση μιλωντας για τελεσιγραφο τον αδειαζει!

Ψεμμα δευτερο: Οι αντιπροτασεις των δανειστων ηταν τοσο βαρειες, που η κυβερνηση δεν μπορουσε να τις αποδεχτει. Η αληθεια ειναι οτι η διαπραγματευση συνεχιζοταν και,συμφωνα και με την ελληνικη τεχνικη αντιπροσωπεια,υπηρχαν συγκλισεις στο συνταξιοδοτικο και τον ΦΠΑ. Η κυβερνηση λεει δεν εμαθε ποτε γιαυτο!

Ψεμμα τριτο: Το δημοψηφισμα ειναι η εκφραση της λαϊκης επιθυμιας. Η αληθεια ειναι οτι το δημοψηφισμα ειναι η πιο δειλη πραξη που μπορει να εκανε μια κυβερνηση! Πρωτα πρωτα γιατι δεν βαζεις ποτε εναν λαο να αποφασισει για κατι που θα του ειναι εξαιρετικα επωδυνο.Και θα του ειναι.Οποιο κι αν ειναι το αποτελεσμα.Τον λαο τον προστατευεις απο τα επωδυνα.Τις επωδυνες αποφασεις τις παιρνει η κυβερνηση.Γιαυτο εκλεγεται.Οχι για να πινει μπυρες στα καφε του Συνταγματος.Και ξερω για τι μιλαω. Δευτερον, γιατι αν θελεις να πας στη δραχμη

Το Δεύτερο Άκρο

Επί χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχιζε να παρουσιαστεί σαν το «Δεύτερο Άκρο», δηλαδή το αντίθετο ισοδύναμο της Χρυσής Αυγής. Στόχος του ήταν να αποκτήσει ερείσματα και να προσποριστεί κέρδη και συμμάχους από ένα μέρος της κοινής γνώμης που σιχαίνεται, δικαίως, τους απεχθείς ναζί: μικρό μέρος μεν, πλην με καλή πρόσβαση στα socialmedia. Αφενός αυτό. Αφετέρου, ήθελε να δείξει στο υπόλοιπο εκλογικό σώμα ότι ήταν εκεί για να κάνει ό,τι ακριβώς εκλήθη από ένα άλλο κομμάτι του λαού να κάνει η ίδια η Χρυσή Αυγή στο Κοινοβούλιο: «να τους δείρει». 
Ήταν μία στρατηγική που πέτυχε, ιδίως όταν την πολεμούσε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλοντας την προσπάθεια αόρατων κύκλων (αόρατων καθότι ανύπαρκτων) να τον σπιλώσουν. Το παιχνίδι χάθηκε όταν το Κέντρο (εν τη ευρεία εννοία του όρου) πίστεψε στο παραμύθι αυτό και άρχισε πράγματι να χαρακτηρίζει έτσι ένα συμπίλημα κομματιδίων και τάσεων που στο σύνολό τους μόνο σχέση με οτιδήποτε ριζοσπαστικό δεν είχαν: αντίθετα, ήταν ένα βαθιά συντηρητικό πράγμα — κάτι παλιοί συνδικαλιστές τού ΠΑΣΟΚ και κάτι εκδιωγμένοι από το ΚΚΕ. 
Όμως, κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή. Και πόσο δύσκολο, πόσο αδύνατο είναι να μαζέψεις πίσω το γκόλεμ που έχεις φτιάξει και εξαπολύσει — εσύ, ένας μαθητευόμενος μάγος, ένας πελταστής. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε πράγματι να ταυτιστεί, όχι πλέον στη θεωρία του, αλλά στην πράξη, ένα κόμμα-κουρέλι που έχει τις ίδιες φαιδρές, ύποπτες και ιταμές θέσεις με τη συμμορία του Μιχαλολιάκου. Σχεδόν άθελά του, μα εν γνώσει του από ένα σημείο και μετά (εξ ου και η επιλογή συγκεκριμένων προσώπων σε καίριες θέσεις, όπως η Ουρανία Κωνσταντοπούλου), και σίγουρα με την ιστορικά και πολιτικά αισχρή κατάφαση των στελεχών του, έγινε το τέρας που υποτίθεται μισούσε: έγινε το Δεύτερο Άκρο. Και βαδίζει στον εθνικιστικό δρόμο του Πρώτου.
Κυριάκος Αθανασιάδης/Ημερολόγιο Γεφύρας/booksjournal.gr

Αρκάς

...

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος αποφάσισαν. Να ηγηθούν του λόμπι της δραχμής. Να βγάλουν τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να ρίξουν την πατρίδα στον γκρεμό. Πέντε μήνες τώρα βόλευαν τα δικά τους παιδιά και αποδείχθηκαν ανίκανοι να κάνουν μια αξιοπρεπή συμφωνία ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Να ξέρουν ότι οι Έλληνες δεν θα παραδώσουν τις ζωές τους και το μέλλον των παιδιών τους σε τυχοδιώκτες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διάσωση των προνομίων τους και η νομή της εξουσίας. Θα αγωνιστούμε όλοι μαζί για μια Ελλάδα δυνατή, όρθια στην καρδιά της Ευρώπης.

Σταύρος Θεοδωράκης

Τσίπρας, Καμμένος, Μιχαλολιάκος φροντίζουν το μέλλον σας.

Όταν κάποιος δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά που τα ανατέθηκε - πόσο μάλλον όταν έκανε τα πάντα για να του ανατεθεί - δηλώνει την αδυναμία του και αφήνει κάποιον άλλο να κάνει ό,τι μπορεί. Ζητά και συγγνώμη και ελπίζει να μην τον κυνηγά αυτή του η αδυναμία όλη του τη ζωή.
Οι Έλληνες πολίτες σύρονται μέσα σε μια βδομάδα να αποφασίσουν για μια πρόταση των θεσμών χωρίς ενημέρωση, χωρίς διαβούλευση. Με διαζευτικό ερώτημα, χωρίς κανείς να μπορεί να τους δώσει το πραγματικό περιεχόμενο των δύο σκελών της διάζευξης.
Αποδοχή ή όχι της πρότασης των θεσμών, υποτίθεται! Η αποδοχή, αν ισχύει ακόμη η προσφορά, ας πούμε ότι τελειώνει το ζήτημα. Με τη μη αποδοχή, τι γίνεται; Η υλοποίηση της ενδεχόμενης απόφασης μη αποδοχής, ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από φορείς ή θεσμούς της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μόνο η έξοδος από το ευρώ μπορεί να είναι επιλογή ΜΟΝΟΝ θεσμών της δημοκρατίας μας.
Στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε πως θα σεβαστεί την ετυμηγορία. Κομματάκι περιττό, εκτός εάν μόνος του στόχος είναι η παραμονή στην εξουσία χωρίς τις ευθύνες του κυβερνήτη! Είναι αδύνατον να υλοποιήσει απόφαση που δεν την πιστεύει από τη μια - από την άλλη δεν εξαρτάται απ' αυτόν η υλοποίηση.
Το δημοψήφισμα είναι επιλογή εξόδου από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Με όποια προπαγάνδα και να ντυθεί!
Πρέπει να αγωνισθούμε για τη διαφύλαξη της ευρωπαϊκής πορείας. Πρέπει να υποχρεώσουμε με την ψήφο μας την αποδοχή του ευρωπαϊκού μέλλοντός μας.
Σε κάθε πόλη, να φτιαχτούν επιτροπές Ευρώπης. Άμεσα! Να διεκδικήσουμε ισότιμη παρουσία στα μέσα. 
Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας και το μέλλον μας.
Εμπρός λοιπόν! Τι περιμένετε;
Γ.Προκοπάκης/fb

12 πρώτες, σκόρπιες σκέψεις για το δημοψήφισμα

1.Η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου είναι ομόφωνη. Ούτε μια διαφοροποίηση, ούτε μια παραίτηση. Αυτό να το θυμόμαστε σε ό,τι θα ακολουθήσει. Δεν υπάρχουν υπουργοί λιγότερο ή περισσότερο ανεύθυνοι από άλλους. Ούτε «σώφρων» Τσίπρας και «κακά βαρίδια» γύρω του.

2.Θα ζήσουμε μια βδομάδα αξέχαστη, κάπως σαν Βενεζουέλα. Βουλή σε συνεχές σόου με Ζωή Κωνσταντοπούλου πρωθιέρεια, τράπεζες σε δυσλειτουργία, χρηματιστήριο σε καταβαράθρωση (αν ανοίξει καν), περαιτέρω δημοσιονομική κατάρρευση, τουριστικές ακυρώσεις, κόσμος στα σούπερ μάρκετ, μίντια σε παράκρουση, αυταρχικές συμπεριφορές απέναντι στους αντιφρονούντες (θυμηθείτε όσους Κύπριους τολμούσαν να πουν «Ναι» στο σχέδιο Ανάν, λίγα χρόνια πριν), γενική αβεβαιότητα, ίσως και διχαστικές καταστάσεις. Ακόμα πιο αξέχαστη θα είναι η συνέχεια, από τις 6 Ιουλίου και μετά.

3.Αυτό που κυρίως θα αναδειχτεί αυτή τη βδομάδα θα είναι ο εθνικισμός, ο αντιευρωπαϊσμός και η αντιδυτικότητα (που κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος και υφέρπουν σε ακόμα μεγαλύτερο, στην ελληνική κοινωνία), οι συνωμοσιολογίες, οι προφητείες των Παϊσιων, οι λαϊκισμοί των γνωστών ραδιοτηλεοπτικών αστέρων. Αυτό που κυρίως θα αποκρυφτεί είναι το δυτικό υπόστρωμα της χώρας. Αυτό που θα ηττηθεί είναι, έτσι κι αλλιώς, η ευρωπαϊκή προοπτική μας και η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ελληνική κοινωνία.

4.Η διατύπωση του ερωτήματος στο δημοψήφισμα, σύμφωνα με όσα είπε ο πρωθυπουργός, θα είναι «Ναι ή Όχι στην πρόταση των θεσμών». Το αποτέλεσμα δεν είναι βέβαιο, γιατί -με τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά δεδομένα- ο κόσμος είναι