Εν τέλει ποιόν πιστεύεις πιο πολύ ρε φίλε;

Θεόδωρος Ζαρέτος/metarithmisi.gr

Λοιπόν!
Υπομονή, γιατί πρέπει να βάλεις το ακατοίκητό σου να σκεφτεί .
Τα πράγματα με τη σειρά:

Αν παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια ιδιώτες τι θα γινόταν;
Τίποτα διαφορετικό, εκτός από το ότι οι μισθοί των εργαζομένων θα ήταν έξοδα της επιχείρησης, οι θέσεις εργασίας θα κάλυπταν πραγματικές ανάγκες,  η διαπλοκή των συνδικαλιστών με τους κομματικούς μηχανισμούς κυβερνητικών και αντιπολιτευόμενων κομμάτων θα ήταν ανύπαρκτη, η διαφθορά ελάχιστη, η σπατάλη θα ήταν η μικρότερη δυνατή, οι επιχειρήσεις δεν θα κόλλαγαν στο λιγνίτη αλλά θα δανείζονταν από τις τράπεζες για να επενδύσουν σε περιβαλλοντικά φιλικές μορφές ενέργειας, η τιμή του ρεύματος θα ήταν φτηνή σε σχέση με το μέσο επίπεδο του μισθού και οι μέτοχοι των επιχειρήσεων, οι μεγαλύτεροι των οποίων θα ήταν ιδιωτικές τράπεζες και συνταξιοδοτικά αμοιβαία κεφάλαια (υποχρεωμένα από το νόμο να επενδύουν με πολύ χαμηλό ρίσκο στο συνολικό τους χαρτοφυλάκιο), θα απολάμβαναν υψηλά ετήσια και μερικές φορές και έκτακτα μερίσματα.
Στην Ελλάδα;
Όχι βέβαια!
Εδώ υπάρχει εν ονόματι της προστασίας του λαού από το νεοφιλελεύθερο τέρας της αγοράς το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ (όπως επί Τρικούπη που ξαναχρεοκοπήσαμε το κρατικό μονοπώλιο στα σπίρτα και στο οινόπνευμα). Οι μισθοί των εργαζομένων  τεράστιοι σε σχέση με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα (και συνεχίζουν να είναι συγκριτικά τεράστιοι μετά τις εκατέρωθεν περικοπές)  γιατί άλλος αποφασίζει κι άλλος πληρώνει, στις θέσεις εργασίας μπορεί να είναι λειψοί οι εναερίτες (που είναι αναγκαία αλλά πολύ σκληρή δουλειά), αλλά οι πελάτες διορίζονται από όποιον προλάβει σε έναν αισχρά διογκωμένο διοικητικό μηχανισμό όπου ψιλοαράζουν, το συνδικαλιστικό ταμείο της ΓΕΝΟΠ ενισχυόταν (παράνομα) με εκατομμύρια Ευρώ δικά σου και δικά μου για να πάνε Χαβάη οι κολλητοί του διαχρονικού συνδικαλιστή που χτες λεγότανε  Άμαλος, σήμερα Φωτόπουλος και
αύριο κάπως αλλιώς, η διαπλοκή τους με τους κομματικούς μηχανισμούς έχει γίνει πια η γνωστή λαϊκή παροιμία «γαϊδουρινό το πρόσωπο ζωή χαριτωμένη», η διαφθορά είναι λίιιιιιγο μικρότερη από της Εφορίας, η σπατάλη είναι λίιιιιγο μικρότερη από αυτή των Νοσοκομείων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η διοίκηση της ΔΕΗ δανειζόταν από τις τράπεζες για να αυξήσει κι άλλο τους μισθούς και να διορίσει κι άλλους διοικητικούς, έτσι που να μην συμφέρει κανέναν η εφαρμογή ψηφιακής τεχνολογίας (που δυστυχώς για τα κάθε είδους λαμόγια αφήνει ίχνη), αντί για περιβαλλοντικές ενεργειακές επενδύσεις έχουμε κολλήσει στο λιγνίτη  η καύση του οποίου δεν επιβαρύνει καθόλου το περιβάλλον τόσες δεκαετίες, σε αντίθεση με την μονάδα εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική που το μόνο που κάνει είναι να το ρυπαίνει ανεπανόρθωτα, οπότε σε μία δίκαιη και αυθόρμητη έκρηξη της λαϊκής οργής, την κάψαμεεεεεεε!

Έ Aλεξάκη αγόρι μου;

Έχει και συνέχεια:
Η τιμή του ρεύματος ανέβηκε τώρα που οι μισθοί έπεσαν, και αυτό επειδή ο Υπουργός Εργασίας που χτές λεγότανε Τσοχατζόπουλος, αργότερα Χατζηγάκης , σήμερα Μανιτάκης και αύριο π.χ. Τσακαλώτος (άντε πάλι πρώτο τραπέζι σου κράτησα) ενώ οι τράπεζες δεν είχανε (κι ούτε θα ‘χουνε) επιχειρήσεις παραγωγής ενέργειας να δανείσουνε κι έτσι δανείζανε μισθωτούς. Με 20% για κάθε είδους κατανάλωση, με 3%-8% το νέο κεραμίδι και με 3%-5% το παλιό τούβλο (δηλαδή το κράτος) για να έχουν ένα διάφορο 2%-3%  από το κράτος αφού οι «κουτόφραγκοι» θα παίρνανε με 1% αιωνίως τα «Ελληνικά χαρτιά» όσο ο κάθε Κοντοπυράκης θα τους γέμιζε στατιστικές μαϊμού κατά διαταγή του κάθε Αλογοσκούφη.                                                                                                                                Για φαντάσου!

Έτσι είχε το πράμα μέχρι που τα Ευρωπαϊκά κοινοβούλια ξυπνήσανε μια μέρα και αποφασίσανε να πληρώσουνε ό,τι τραπεζική απώλεια προκάλεσαν οι επισφάλειες των δανείων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και τα τοξικά αμερικανικά χρηματιστηριακά υποπροϊόντα των «δυτικών» ολιγαρχών της Wall Street.

Η δεξιά Ευρώπη μετέφερε το πρόβλημα εύκολα και πειθήνια στους εθνικούς προϋπολογισμούς και οι πιο ανοχύρωτοι και υπερδανεισμένοι απ’ αυτούς (βλέπε Ελλαδιστάν, Ιβηριστάν κλπ) χτυπήσανε μπιέλες και βγήκανε τα μνημόνια στη φόρα και μαζί μ’ αυτά ο κάθε αντιμνημονιακός τυχοδιώκτης να γυρεύει τα ρέστα από τους «κουτόφραγκους» τις αγορές χρήματος και τους ντόπιους «δωσίλογους». Πριμοδοτώντας τον Μπαρμπαρούση!

Στους «άλλους γαλαξίες» των κοινοτήτων του Ελληνισμού (ξέρετε τώρα εσείς αυτούς που φτιάχνονται πότε με τις αρχαιότητες, πότε με ορθοδοξία) μπαταξήδες ήτανε στη μεν Ελλάδα το κράτος στη δε Κύπρο οι τράπεζες.
Έ σ’ αυτούς κλείσανε τις κάνουλες οι κουτόφραγκοι.

Και τώρα δώσε βάση:

Τι έκανε ο δεξιός Καραμανλής ο Σιωπηλός στην Ελλάδα;
Νομοθέτησε τη συνέντευξη για να παρακάμψει το ΑΣΕΠ, προσέλαβε πάνω από 200.000 νέους δημοσίους υπαλλήλους, αύξησε κατά 47% τη μισθολογική δαπάνη στο δημόσιο μέσα σε μια πενταετία, μπούκωσε με 500 εκατομμύρια επιδοτήσεις τους αγρότες μπας και πάρει κεφάλι η ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ σε κομματικό στρατό, κι όταν ανθίστηκε τη δουλειά πως θα ‘βγαινε λόγω κρίσης φόρα παρτίδα, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια αφήνοντας το πρόβλημα στο κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ που είχε απόλυτο δίκιο όταν έδιώξε  τον Σημίτη ως ξένο σώμα, ενώ κράτησε τον Μητρόπουλο που του ‘φυγε και σήμερα μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις εκφράζει όντως την τάση ΠΑΣΟΚ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τι έκανε ο δεξιός Τάσος Παπαδόπουλος στην Κύπρο;
Συμφώνησε με τον ΟΗΕ στο σχέδιο Ανάν (γιατί νόμιζε πως τα αρχικά ΟΗΕ σήμαιναν Οργανισμός Ηλεγμένων Εκκρεμοτήτων) και μετά πήγε πίσω στο νησί και βουτηγμένος σ’ έναν πατριωτικό ντοβρουτζά άφησε να κυλήσει ένα δάκρυ λέγοντας πως η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να παραλάβει κράτος και να παραδώσει κοινότητα και είπε το πρώτο περήφανο «όχι» κοροϊδεύοντας την οικουμένη ολόκληρη.

Τι να πεί δηλαδή;
Ότι γνώριζε πως οι δύο μεγάλες τράπεζες την είχανε δει με τις ευλογίες της κυβέρνησής του πλυντήριο Ρωσικών ναρκο-πορνο-οπλοδολαρίων και φέρνανε καταναλωτική ευημερία στο νότιο μέρος και δεν ήθελε νε την μοιρασθεί με το βόρειο, δηλαδή το άλλο μισό των ευρωπαίων κατοίκων του νησιού, δηλαδή των Τουρκοκυπρίων;

Και τι έκανε στη συνέχεια ο αριστερός Χριστόφιας;
Ά! αυτός ήτανε προλεταριακή στόφα και οι χτεσινοί κομμουνιστές και σημερινοί «ανατολικοί» ολιγάρχες του Μόσκοβου εκτιμήσανε δεόντως τις θηριώδεις τραπεζικές αποδόσεις που συνέχισε να εξασφαλίζει στις καταθέσεις τους (ποιές καταθέσεις τους ρε ζώον, κλεμμένα από τους Ρώσους είναι όλα για να μην πώ και από τις Ρωσίδες και αποκαλύψω τον τρόπο που τις εκμεταλλεύονται την τελευταία εικοσαετία και διαβάσει το άρθρο και κάνα μικρό παιδί σαν τον Τσίπρα για παράδειγμα και σοκαριστεί και όταν γενεί πρωθυπουργός κάνει καμιά στραβή και έρθουνε μετά στην τηλεόραση τίποτα Φροϋδιστές και βγούνε και λένε πως είχε δύσκολα παιδικά χρόνια).                                                                                                                                             Αν και αυτό το τελευταίο που είπε προχτές το παιδί, να τους δώκουμε  δυο-τρία δις ευρώ για να ξελασπώσουνε με βάζει σε περίεργες σκέψεις…..τέλος πάντων… ύπαγε οπίσω μου σατανά!

Αλλά οι τράπεζες του Χριστόφια δεν καταλαβαίνανε πια Χριστό. Δανείσανε τις καταθέσεις όπου να ‘ναι κι όπως να ‘ναι χειρότερα και από μας δηλαδή και με την κρίση και το κούρεμα των ελληνικών «σκουπιδιών» δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο.            Και βγήκε στην Εσπερία ο Χριστόφιας και γύρεψε ρευστότητα.                                             Αλήθεια, γιατί δεν πήγε κατευθείαν στη Ρωσία ή στην Κίνα;                                                          Ή πήγε και έφαγε πόρτα όπως τώρα ο Αναστασιάδης;                                                              Και εδώ που τα λέμε ρε φίλε είδε κανείς να βάζει το χέρι στην τσέπη για να σώσει μισθούς, συντάξεις και να κρατήσει ανοιχτά νοσοκομεία και σχολεία κανέναν άλλον εκτός από την Ευρωζώνη;                                                                                                  Έ και του λέει και ο Σόιμπλε, να σου δώκουμε  αγάπη μου λεφτά από τον προϋπολογισμό μας, των Γερμανών πολιτών δηλαδή, αλλά για να πλερώσεις τα μιστά και τις συντάξεις, όχι για να τα γυρίσεις στους νταβατζήδες, κι άμα θέλεις, αλλιώς να πας για μπικικίνια στο Βλαδίμηρο, όπως ο Αλεξάκης πήγε στον συχωρεμένο τον Τσάβες για όταν αναλάβει, που έχει υποσχεθεί να γυρίσει τα μιστά στο 2008 αλλά του απόθανε και μετά πήγε στον Λούλα που του είπε να σοβαρευτεί όσο είναι καιρός.

Συμφώνησε λοιπόν το Σεπτέμβρη ο Χριστόφιας και σαν Καραμανλής ο Σιωπηλός την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και σαν Παπαδόπουλος κοπάνησε κι ένα δάκρυ για τις δύσκολες μέρες που ο Σόιμπλε θα φέρει στον λαό του και άφησε το πηδάλιο στον Αναστασιάδη, που σαν γνήσιος έλληνας πολιτικός δεν τόλμησε να πεί όλη την αλήθεια στους Κυπρίους πολίτες και έδωσε έτσι την ευκαιρία στους ύποπτους πλέον «πατριώτες» της αντιπολίτευσης να πούνε και δεύτερο περήφανο «όχι».

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.

Το «περήφανο όχι» έγινε «ρεαλιστικό ναι» θυμίζοντας Αντώνη Σαμαρά και βγήκε ο Ντράγκι και έσωσε με «χαρτί» της  ΕΚΤ τις καταθέσεις της μαρίδας μέχρι 100.000 ευρώ και βγήκε κι ο Σόιμπλε με συνέντευξη στα «δικά μας» ΤΑ ΝΕΑ και αποκάλυψε ότι η πρόταση για κούρεμα των καταθέσεων και κάτω από τις 100.000  ήτανε της Κυπριακής πλευράς, πρόταση που το Eurogroup με μνημειώδη αντιευρωπαϊκή προχειρότητα δέχτηκε, ξεχνώντας ότι η εγγύηση των καταθέσεων μέχρι 100.000 ευρώ αποτελεί Ευρωπαϊκό κεκτημένο και παράγοντα εμπιστοσύνης στη λειτουργία του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.



Μα θα μου πεις:

-Καλά, εσύ πιστεύεις πιο πολύ αυτά που λέει ο Σόιμπλε;

-Αμ εσύ που πιστεύεις τρία χρόνια τώρα αυτά που λένε ο Τσίπρας κι ο Καμένος!

-Που αποφασίσανε να συνεργαστούνε για το καλό μας!

-Βλάκα!