Σχετικά με τα τεκταινόμενα της Κύπρου

Όσοι ζητούσαν να μην γίνει κούρεμα στις καταθέσεις, ζητούσαν κάτι το παράλογο. Εν ολίγοις, ζητούσαν να πληρώσουν την τρύπα στους τραπεζικούς ισολογισμούς των κυπριακών τραπεζών (8 δισ. ευρώ περίπου) οι Ευρωπαίοι, με σκοπό να μην πάρουν καμία χασούρα οι της Κύπρου, ενώ κουρεύτηκαν καταθέτες στην Δανία και μηδενίστηκαν ομολογιούχοι στην Ολλανδία. Ζητούσαν να τα δανειστεί αυτά τα λεφτά η Κύπρος, ουσιαστικά κάνοντας την κυπριακή οικονομία μη βιώσιμη με ένα χρέος 150% του ΑΕΠ, όπου στη συνέχεια αυτό το χρέος θα έπρεπε να κουρευτεί και να πάρει χασούρα ο Ευρωπαίος φορολογούμενος. Τέλος, ζητούσαν να πληρώσουν οι Γερμανοί  για να πάρουν τα λεφτά τους οι Ρώσοι καταθέτες. Με το συμπάθιο, αλλά αυτά που ορισμένοι ζητούσαν δεν είχαν καμία λογική. Όσο αναφορά τον κύριο Πισσαρίδη, σχετικά με το τι έλεγε πριν μερικές μέρες, καλύτερα να μην σχολιάσω να μην στεναχωρήσω τους φίλους στην Κύπρο.
Στα κουρέματα τώρα...
Κατ’ αρχάς είναι υποκριτικό να βαφτίζουμε το κούρεμα, «φόρο επί των καταθέσεων». Θα έπρεπε να χαρακτηριστεί αυτό που πραγματικά είναι, ένα κούρεμα. Δεύτερον, κακώς πειράχτηκαν οι καταθέτες κάτω από 100.000. Θα ‘πρεπε το κούρεμα να το πάρουν μόνο αυτοί που έχουν πάνω από 100.000 και κανένας άλλος. Επίσης, αν κατάλαβα καλά από διάφορα δημοσιεύματα, για κάποιο παράξενο λόγο θα σωθούν οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας. Αν ισχύει αυτό, είναι έγκλημα.
Το ΔΝΤ (σωστό για άλλη μια φορά) είχε προτείνει να γίνει κούρεμα 40% στις
καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Αν κατάλαβα καλά, αυτό θα ήταν αρκετό να καλύψει και τα 8 δισ. που λείπουν από το τραπεζικό σύστημα. Από χτες αλλάζουν οι πληροφορίες σχετικά με το ποσοστό του κουρέματος στους κάτω των 100.000 ευρώ. Δεν αλλάζει τα δεδομένα, το κούρεμα θα έπρεπε να γίνει μόνο σε καταθέτες με 100.000 και άνω.

Επίσης κάτι ακόμα. Ο νόμος στην Κύπρο είναι σαφής. Όταν μια τράπεζα πέφτει έξω εξασφαλίζονται οι καταθέσεις έως 100.000 ευρώ και μηδενίζονται οι άλλοι πιστωτές της τράπεζας (ομολογιούχοι) και στη συνέχεια κούρεμα παίρνουν οι καταθέσεις πάνω από 100.000 κατά αναλογία των χρημάτων που λείπουν.

Με λίγα λόγια, ήδη υπήρχε το νομικό πλαίσιο για να διευθετηθεί το ζήτημα. Καμία ανάμιξη δεν θα έπρεπε να είχαν οι της Ευρώπης σε αυτό το ζήτημα. Το γιατί δεν έχουν ακολουθηθεί αυτές οι διαδικασίες από τις αρμόδιες αρχές της Κύπρου και γιατί έχουν καταργηθεί οι κανόνες της αγοράς σε αυτή την περίπτωση είναι μια άλλη συζήτηση.

Κάτι ακόμα. Δεν είναι δυνατόν να κουρεύτηκαν καταθέσεις σε τράπεζες που δεν είχαν πάρει καθόλου ρίσκο και δεν είχαν αγοράσει ελληνικά ομόλογα που πλήρωναν τόκο 0,5% και δεν είχαν πρόβλημα και να κουρευτούν και να έχουν ίση μεταχείριση με τράπεζες που πλήρωναν 5% τόκο.

Τα κουρέματα έπρεπε να περιοριστούν αποκλειστικά στις τράπεζες που είχαν το πρόβλημα και όχι σε όλο το σύστημα. Δεν ξέρω πως άφησαν οι Ευρωπαίοι να γίνει αυτό, διότι αν μη τι άλλο αυτό το βλέπω και παράνομο. Θα έπρεπε να κουρευτεί και το 100% των καταθέσεων άνω των 100.000 αν χρειαστεί και να μην πάρει η μπόρα όλο το σύστημα. Την ευθύνη για αυτό την έχει η κυβέρνηση της Κύπρου. 
Άσχετα αν αυτό το κούρεμα επί των καταθέσεων έγινε με έναν τρόπο που διαφωνώ, γενικά συμφωνώ στο τι έγινε, έστω και όπως έχει αποφασιστεί. Ο λόγος είναι διότι μειώνει το συνολικό χρέος που θα χρειαστεί να αναλάβει η Κυπριακή Δημοκρατία και επιβαρύνονται λιγότερο οι μελλοντικές γενιές. 

Επιπτώσεις στις αγορές
Αυτό που έγινε στην Κύπρο είναι ένα σήμα στην αγορά ότι δεν θα μπορεί από δω και πέρα να βάζει λεφτά σε επικίνδυνες τράπεζες χωρίς ρίσκο.

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ενδυναμώσει το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, διότι οι αρμόδιες αρχές θα επαγρυπνούν από δω και πέρα και θα παρακολουθούν από πολύ κοντά το ενεργητικό των τραπεζών στην δικαιοδοσία τους, με σκοπό να προλαμβάνουν καταστάσεις, αντί να αφήνουν τα προβλήματα να γιγαντώνονται χωρίς να κάνουν τίποτα μέχρι που είναι αργά.

Σαφώς αυτές οι εξελίξεις θα υποβαθμίσουν τον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο. Αλλά για όσους με παρακολουθούν εδώ και μερικά χρόνια, έχω πει ότι ο τραπεζικός κλάδος στην Ευρώπη έχει πτωχεύσει προ πολλού απλά δεν το ξέρουν οι πολιτικοί. Και σαφώς αυτό που έγινε στην Κύπρο μπορεί να γίνει και αλλού (και θα πρέπει να γίνει), διότι δεν μπορεί αγαπητέ αναγνώστη να γιγαντώνεται το χρέος των κρατών για να σωθεί το φεουδαρχικό κεφάλαιο της Ευρώπης.

Τα τεκταινόμενα στην Κύπρο είναι επίσης μια πολύ καλή δικαιολογία για να επισπευστεί στην Ευρώπη μια πανευρωπαϊκή αρχή εκκαθάρισης και εποπτείας τραπεζών, που αυτόματα και χωρίς καμία παρέμβαση από τις εθνικές πολιτικές ηγεσίες, θα παρεμβαίνει και θα εξασφαλίζει τις καταθέσεις κάτω από τα 100.000 ευρώ, κουρεύοντας ταυτόχρονα λοιπούς πιστωτές και μεγάλους καταθέτες. Είναι ο μόνος τρόπος να σταθεροποιηθεί το σύστημα και να υπάρξει εμπιστοσύνη.

Τέλος, μπορεί να νομίζουν οι της Κύπρου ότι αδικήθηκαν, αλλά αυτό που έπαθαν δεν είναι τίποτα μπροστά στην τιμωρία που έχουμε υποστεί εμείς και το κόστος που έχουμε πληρώσει εδώ στην Ελλάδα. Ακόμα και αν περάσει αυτό το κούρεμα έτσι όπως το διαβάσαμε, οι κουμπάροι στην Κύπρο να θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ τυχερούς, διότι πληρώνουν ένα πολύ μικρό κόστος για να λυθούν τα προβλήματά τους (τα περισσότερα τουλάχιστον) και να μην έχουν κανένα παραπάνω και να μην το πουν ούτε του Παπά.
Του Γιώργου Καισάριου / capital.gr