Will-iam μετά το γάμο θα είσαι Will-iwas

εχει μελλον ενας γαμος με κουνιαδα που τη λενε πιπα;

αγχωμενος εψαχνα να δω το ρεπορταζ του γαμου.καλα,οι εγχωριες παραγωγες με σχολιαστες σαν την κατινα απο τη παλαιοχωρα και τον αλλο τον υποψηφιο βουλευτη του mega δεν αφησαν τιποτε κατω.υπαρξιακα ερωτηματα του τυπου "θα κανει τον ιδιο ορκο με τη νταϊανα", αναλυσεις για το ταιριασμα των δυο απο την κυρια παγιατακη,τις δηλωσεις της παγκοσμιου celebrity δουκισας νομικου καθως και η αποψη της για το γαμο,καλυψαν με το παραπανω την αγωνια μου και τη διψα μου για την ενημερωση πανω σε αυτο το τρομερο ντοκυμαντερ του national geographic.
ωραια τα σχολια στο protagon.gr :

-Αυτά να τα δείχνει ο Ακης σε όσους τον κατηγορούν για τον γάμο στο Four Seasons

-Η μίζερη η Elisabeth την πιο φτηνή τιάρα έδωσε στην κοπέλα.. Cartier μεν, αλλά μόνο 100.000 λίρεσ κόστος..Τσιγκούνα..

-Ωραίο νυφικό, casual φορεματάκι, αν είσαι φάντασμα βεβαίως

-Εγώ θα ήθελα τον Ελτον Τζον για παρανυφάκι

-Κούκλα η Κέιτ με νυφικό όλο δαντέλα, μάλλον από τον Χυτήρογλου

-Το καπέλο της Ελισάβετ ο Παρλιάρος το έφτιαξε;
-H Ελισάβετ είναι σαν αθηναϊκό ταξί

-Will-iam μετά το γάμο θα είσαι Will-iwas
-Η Kate με Βασιλόπουλο και εσύ με Σκλαβενίτη...

-Γουίλιαμ κανόνισε να σε περάσουν για πορτιέρη με τη στολή
-Γουίλιαμ είσαι ο μόνος άνδρας στον κόσμο που δεν είπε ψέματα όταν έλεγε στον πεθερό του «εγώ βασίλισσα θα την έχω σε παλάτι»
-Μέχρι στιγμής η εντυπωσιακότερη εμφάνιση ήταν των Μπέκαμς αν και ο Ντέιβιντ ήταν ικανός να πάει με αθλητικά παπούσια λόγω χορηγού.
-Γουίλιαμ παλικάρι μου πρίγκιπας θα μπεις, σκλάβος θα βγεις.
-Αν κρίνω από τα καπέλα, στο γάμο εκπροσωπείται κάθε αστερισμός του γαλαξία
-Kαλά, κάτσε να παντρευτεί ο Χατζηγιάννης με τη Ζέτα, να δεις τι έχει να γίνει.

-Γουίλιαμ στο γάμο μπάνεις πρίγκιπας και βγαίνεις τζόκερ.

Το κλύσμα

Ένα από τα αγαπημένα παιδιά της εν γένει αποβλάκωσης είναι και οι πριγκιπικοί γάμοι μεταξύ ανέραστων ζευγαριών τα οποία επισημοποιούν την σχέση τους με τυμπανοκρουσίες, πάρτι τίγκα στο τσάϊ και επιδόρπια με άρωμα εγγλέζικης εξοχής και βαριεστημένου συναισθήματος. Τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης πιστά στον ρόλο τους ως προβοκάτορες, ενδυναμώνουν την στεναχώρια της κάθε αποτυχημένης και ανίκανης νεανίσκης, προβάλλοντας απευθείας τα χρυσοποίκιλτα καθίσματα όπου θα κάτσουν επιδέξιοι κώλοι με τεράστια καπέλα και όμορφες ραφές στο πλάι, κάνοντας τους συνειρμούς της σκέψης να αποθηκεύουν ενοχές και αϋπνίες γιγαντώνοντας την μιζέρια και την θλίψη των κοινών θνητών. Από εμένα το χλιαρό ζευγάρι παίρνει το κλύσμα της χρονιάς με μπόλικο ευωδιαστό λιπαντικό σε χρώμα μωβ που θυμίζει πένθος. Εύχομαι και του χρόνου τα ίδια. Πολλά φιλιά.
http://theelfatbay.blogspot.com/

Ο ανύπαρκτος ήρωας Κωνσταντίνος Κουκίδης

Ελεύθερο Βήμα, 28.4.1941

Προχτές, στην ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος, ο δημοσιογράφος Γ. Μαλούχος ανέβασε σε νέα επίπεδα το ευγενές άθλημα της χάλκευσης: όχι μόνο αφιέρωσε ολόκληρο άρθρο σε ανύπαρκτο πρόσωπο, αλλά και θεώρησε ένδειξη απώλειας της ιστορικής μας μνήμης το ότι κανείς άλλος δεν… θυμήθηκε τον (ανύπαρκτο) ήρωα!

Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι τέτοιες επιδόσεις δεν μας παραξενεύουν από το Βήμα, που, αν θυμάστε, είχε κατασκευάσει ολόκληρο ρεπορτάζ για την επίσκεψη Ερντογάν το 2009, επίσκεψη που δεν έγινε ποτέ, καταφέρνοντας μάλιστα να ανακαλύψει και… ψυχρότητα που δεν την έκρυψαν τα χαμόγελα.

Έγραψε λοιπόν προχτές ο Γ. Μαλούχος:
Ήταν σαν σήμερα πριν από εβδομήντα χρόνια, όταν η Βέρμαχτ έμπαινε στην Αθήνα. Ήταν Κυριακή του Θωμά, η μέρα που ενέπνευσε και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», το μέγα τραγούδι του Τσιτσάνη.
Κυρίως όμως, ήταν η μέρα που ο εύζωνας φρουρός της Ακρόπολης, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, δεν άντεξε την ντροπή της παράδοσης του Ιερού Βράχου στο Γερμανό αξιωματικό και, αντί να υποστείλει την ελληνική σημαία για να την παραδώσει όπως τον είχε διατάξει ο διοικητής της γερμανικής φρουράς, την υποστέλλει τραγουδώντας μόνος μπροστά τους Γερμανούς τον εθνικό ύμνο, τυλίγει με αυτή το σώμα του και αυτοκτονεί πέφτοντας στο κενό.
Σήμερα, ποιος θυμάται τον Κουκίδη; Κανείς φυσικά. Και γιατί να τον θυμόμαστε; Επειδή πήγε και αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Ακρόπολη στο βάρβαρο κατακτητή; Αστεία πράγματα…
Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε αλλιώς στη ρητορική ερώτηση του Γ. Μαλούχου. Και γιατί να τον θυμόμαστε τον Κουκίδη; Μήπως υπήρξε; Αστεία πράγματα…

Βέβαια, τον Κουκίδη δεν τον έβγαλε από το μυαλό του ο Γ. Μαλούχος. Αποτελεί παλιότερο μύθο, που μάλιστα έχει γίνει αποδεκτός από αριστερούς και δεξιούς, αν και οι περισσότεροι με μισόλογα παραδέχονται ότι πρόκειται για μύθο, όμως μύθο ωφέλιμο.
Επιχειρήματα που κατά τη γνώμη μου αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο Κουκίδης δεν υπήρξε, μπορείτε να διαβάσετε εδώ σε ένα παλιό, υποδειγματικό άρθρο της ομάδας των Ιών.

Την επόμενη μέρα, μπροστά στις πολλές αντιδράσεις που (ευτυχώς!) εκφράστηκαν, ο Γ. Μαλούχος προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα της τεράστιας γκάφας ή λαθροχειρίας του (πώς αλλιώς να το πω, όταν στο πρώτο του άρθρο δεν γράφει τίποτε για την αμφισβήτηση της ύπαρξης του Κουκίδη), αλλά καθόλου δεν τα καταφέρνει. Και ενώ μοχθεί να παραθέσει και το παραμικρό ψίχουλο μαρτυρίας υπέρ της ύπαρξης του Κουκίδη, λέει, ψευδώς, ότι: Οι αρνητές της ύπαρξής του δεν κομίζουν αποδεικτικά στοιχεία γι αυτή την άρνηση.
Χρειάζονται άραγε περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία από τη μαρτυρία του διευθυντή της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού αντιστρατήγου Κακουδάκη, σε τηλεοπτική εκπομπή το 2000, ότι «Διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρξε την περίοδο εκείνη στρατιώτης με το όνομα Κουκίδης Κωνσταντίνος. Στείλαμε έγγραφα σε όλες τις μονάδες, στο ληξιαρχείο, παντού. Πήγαμε στην Πλάκα να ζητήσουμε πληροφορίες. Πραγματική μαρτυρία ως σήμερα δεν έχει υπάρξει»; Επίσης, ο τότε επιλοχίας των ευζώνων Α. Μαχιμάρης αρνήθηκε ότι υπήρξε εύζωνος με το όνομα αυτό. Και πώς αλήθεια τεκμηριώνει κανείς αδιάσειστα ότι κάποιος δεν υπήρξε ή κάτι δεν συνέβη;

Θα προσπαθήσω να ανακεφαλαιώσω την ιστορία όπως την έχω κατανοήσει. Στις 27 Απριλίου, τη μέρα της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, οι προφυλακές του στρατού ύψωσαν τη γερμανική σημαία στην Ακρόπολη, στις 8.45 το πρωί, όπως έσπευσαν να γνωστοποιήσουν με τηλεγράφημα στον Χίτλερ ο ίλαρχος Γιακόμπι και ο υπολοχαγός Έλσνιτς. Λίγο αργότερα υψώθηκε σε άλλον ιστό η ελληνική σημαία, πλάι στη γερμανική. Από τις πηγές της εποχής δεν φαίνεται σαφώς αν προηγήθηκε υποστολή της ελληνικής σημαίας ή αν δεν είχε γίνει έπαρσή της εκείνο το ταραγμένο πρωινό, πάντως το βέβαιο είναι ότι λίγη ώρα αργότερα και οι δυο σημαίες κυμάτιζαν η μία πλάι στην άλλη. Γερμανικές σημαίες υψώθηκαν επίσης στο δημαρχείο. Η επίσημη παράδοση της Αθήνας (και του Πειραιά) στον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή έγινε στις 10.30 από τον δήμαρχο Αμβρόσιο Πλυτά, τον στρατηγό Καβράκο, τον νομάρχη Αττικής και τον δήμαρχο Πειραιώς, στο καφενείο Παρθενών, γωνία Κηφισίας και Αλεξάνδρας.

Όπως είναι φυσικό, σε τέτοιες στιγμές κυκλοφορούν ένα σωρό φήμες· έτσι, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο εύζωνος φρουρός της Ακρόπολης (ακόμα ανώνυμος), αντί να παραδώσει τη σημαία, την τύλιξε γύρω από το σώμα του και έπεσε στο κενό. Τη φήμη αυτή την κατέγραψε στο ημερολόγιό του ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, αλλά και ο βρετανός πράκτορας (και μετέπειτα επιφανής ιστορικός) Νίκολας Χάμοντ. Κυκλοφόρησαν και άλλες φήμες τότε: για παράδειγμα,

ολη η εκθεση ρακιτζη για τη ΔΕΗ

Εκθεση Ελεγχου ΔΕΗ 20042011

Κάτι θυμωμένοι καραβανάδες του 51’

Ήταν το τελευταίο ανοιξιάτικό πρωινό του 1951, 31 Μαΐου έγραφε το ημερολόγιο. Λίγο πριν τις οκτώ το πρωί. Η Αθήνα, φαινομενικά ήσυχη. Το ραδιόφωνο βγάζει μια περίεργη ανακοίνωση: “Λόγω πληροφοριών περί ενδεχομένης διασαλεύσεως της τάξεως υπό αναρχικών στοιχείων ελήφθησαν την πρωίαν σήμερον ωρισμένα μέτρα..”. Ο Ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών έλεγε ψέματα όσο δεν πήγαινε!

Νωρίς τα ξημερώματα όλα τα ζωτικά κτήρια για την άμυνα της χώρας είχαν καταληφθεί αστραπιαία όχι βέβαια από αναρχικά στοιχεία αλλά από μια κλίκα ανώτερων δεξιούλικων αξιωματικών. Επαναλαμβάνω μιλάω για το 1951’ όχι για το 1967’. Ήταν η εποχή που η πλειοψηφία των στρατιωτικών λάτρευε τον κομμουνιστοφάγο στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο, τον αγαπημένο των Αμερικανών. Τον άνθρωπο που έφτιαξε πολυτελείς παρακαλώ κατοικίες στα βόρεια προάστια για εκατοντάδες αξιωματικούς, ξεπηδώντας έτσι ο δήμος Παπάγου. Όταν λοιπόν έμαθαν οι εν λόγω στρατιωτικοί ότι ο αγαπημένος τους παραιτείται από τη στραταρχική θέση πέσαν να πεθάνουν. Έτσι μια αράδα από εκνευρισμένους ταξιάρχους και συνταγματάρχες συγκεντρώνονται στο μεγαθήριο που σήμερα ψωνίζουμε μάρκες στα attica στη Πανεπιστημίου. Τότε ήταν Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Εκεί λοιπόν αποφάσισαν να φέρουν τον Παπάγο πίσω τιμωρώντας αυτούς που ήθελαν να πετάξουν το σωτήρα τους εκτός στρατεύματος. Κυβέρνηση και Στρατιωτική Ηγεσία δεν μπορούσαν να τους κάνουν με τίποτα καλά. Ο στρατός είναι ανεξέλεγκτος.

Ξάφνου σκάει μύτη ο Παπάγος μπροστά στους κινηματίες: «Διαλυθείτε, πίσω στους στρατώνες σας, Παπάγος speaking». Αυτό ήταν. Ο Παπάγος έβαλε στη θέση τους αυτούς που τον λάτρευαν..περίεργα πράγματα. Και έπειτα βγήκε η ανακοίνωση στο ραδιόφωνο για κουκούλωμα. Δύο τα σενάρια: ή πρόκειται για στρατόκαβλους δεξιούς του 50’ που προχώρησαν χωρίς να ρωτήσουν ούτε τον ίδιο τον Παπάγο ή το σκηνοθέτησε ο ίδιος για επίδειξη δύναμης στους πολιτικούς του αντιπάλους του τύπου «καθίστε καλά γιατί μόνο εγώ τους ελέγχω». Ό,τι και να συνέβαινε, εκείνοι οι ταξίαρχοι έβαλαν την ουρά στα σκέλια και φύγει φύγει. Εφόσον μίλησε ο γκουρού του στρατιωτικού κατεστημένου τελείωσε! Και δω αρχίζουν τα δύσκολα. Οι ταξίαρχοι καλά τα λένε αλλά δεν ρώτησαν τους λοχαγούς! «Είπαμε να κάνουμε μια δουλειά και σείς άντε μη..» κάπως έτσι σκέφτονταν οι τελευταίοι. Ανάμεσά τους ήταν και ένας δραστήριος Πελοποννήσιος ταγματάρχης ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ένα «ανήσυχο» πνεύμα. Προερχόμενοι, ο Γιώργος και οι φίλοι του, από φτωχές οικογένειες και χωρίς «κονέ» πάσχιζαν να ανελιχθούν μέσω μιας τέτοιας ανατρεπτικής κίνησης. Και πάνω εκεί τους τα χάλασαν οι βολεψάκηδες ανώτεροί τους. Τα νεύρα εκείνων των αμούστακων στρατιωτικών είχαν χτυπήσει κόκκινο. Ήταν πιο δεξιοί και από τους δεξιούς, πιο βασιλικοί και από το βασιλιά, πιο αντικομμουνιστές και από τον αμερικανό ΥΠΕΞ!

Αυτοί οι εκνευρισμένοι κατώτεροι καραβανάδες κάτω από τη μύτη των «απο πάνω» άρχισαν να λειτουργούν συνωμοτικά. Θα έπαιρναν τη κατάσταση στα χέρια τους. Βέβαια γύρω στα 1957 ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού(ΓΕΣ) Νικολόπουλος τους πήρε χαμπάρι και ρίχνει σύρμα στον πρωθυπουργό Καραμανλή..τον «εθνάρχη μας». «Κάνε κάτι, και γω δεξιός είμαι αλλά τούτοι δω δεν παίζονται θα μας φάνε». Το αποτέλεσμα: Ο αρχηγός ΓΕΣ έχασε τη θέση του και οι τσατισμένοι αξιωματικοί ανέβαιναν και ανέβαιναν και ανέβαιναν.. Γεώργιος Παπαδόπουλος στέλεχος ΚΥΠ, Μακαρέζος, Ρουφογάλης, Πατίλης, Χατζηπέτρος, όλοι θρονιάστηκαν στο γραφείο του Αρχηγού του ΓΕΣ, ενώ ο Καρύδας ήταν διευθυντής του κλιμακίου της ΚΥΠ βορείου Ελλάδος και ο Ιωαννίδης μέσα σε όλα. Οι χθεσινοί ανίσχυροι αξιωματικοί μπορούσαν μετά από χρόνια να τοποθετούν στις διοικήσεις των μονάδων δικά τους πρόσωπα ενώ οι ανώτεροί τους στρατηγοί κοιμόντουσαν.

Την άνοιξη του 1967, 16 χρόνια μετά το κίνημα του 1951, οι λοχαγοί του χθες γίνανε ταξίαρχοι και δεσμευτήκαν να μην αποτύχουν πάλι. Το πρωινό της 21ης Απριλίου πιασαν τους στρατηγούς χωρίς τα μετάλλια αλλά με τις πυτζάμες και τους πολιτικούς στον ύπνο. Έναν ύπνο που ξεκίνησε με τον εμφύλιο (με συντηρητικούς υπολογισμούς..), επαληθεύτηκε το 1967 και απ' ότι βλέπουμε συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

του Βαγγέλη Γεωργίου

Λαθρεπιβάτες της ανυπακοής

Καθώς η χώρα βυθίζεται ταχύτατα στη δίνη της πολυεπίπεδης κρίσης, η επιμονή στην ακριβολογία φαντάζει ίσως περιττή πολυτέλεια ή εθελοτυφλία. Κι όμως, τώρα είναι που οι λέξεις βαραίνουν περισσότερο.

Μια έννοια που «ελαφραίνει επικίνδυνα» τον τελευταίο καιρό είναι η πολιτική ανυπακοή.
Ο γεννήτοράς της, ο H. D. Thoreau (Περί Πολιτικής Ανυπακοής, 1849), υποστήριζε πως ο πολίτης που δεν εκχωρεί τη συνείδησή του στον νομοθέτη μπορεί να παραβιάζει έναν άδικο νόμο με σκοπό να καταργηθεί. Και ο John Rawls (Θεωρία της Δικαιοσύνης, Πόλις, 2001) υποστήριζε πως η πολιτική ανυπακοή εμπνέεται από τις αρχές της δικαιοσύνης που διαπνέουν το σύνταγμα και τους κοινωνικούς θεσμούς. Τελείται μη βίαια, δημόσια, ανοιχτά και μετά από κατάλληλη προειδοποίηση.

Αυτή η ανυπακοή λοιπόν μπορεί να καταξιώσει εκείνον που με τις πράξεις του επιβεβαιώνει και ολοκληρώνει την ιδιότητα του πολίτη. Εκείνον που δρα ως επώνυμο πρόσωπο και αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του όταν –και μόνο όταν- τα νόμιμα μέσα κατά μιας ουσιώδους και σαφούς αδικίας αποδεικνύονται άχρηστα. Αυτού του είδους η ανυπακοή, έλεγε ο Μ.L. King, εκφράζει σεβασμό προς το νόμο. Ο King δεν επαγγελλόταν οποιαδήποτε ανυπακοή ή αντίσταση στον άδικο νόμο αλλά εκείνη που γίνεται δημόσια, αποφεύγει τη βία και είναι έτοιμη να αποδεχθεί την ενδεχόμενη κύρωση για την παράβαση του νόμου.

Προϋπόθεση επίσης ο ίδιος ο πολίτης να περιφρουρεί τη σοβαρότητα των μέσων και των σκοπών του, τηρώντας την αρχή της αναλογικότητας και την προφανή ανάγκη για αυτοπεριορισμό. Αντίθετα, η διάχυτη ανυπακοή οδηγεί στην κατάρρευση του σεβασμού στους νόμους και το σύνταγμα, επιφέροντας δεινές συνέπειες για όλους. Υπάρχει άλλωστε ένα όριο στην ικανότητα της δημόσιας σκηνής να χειρίζεται τέτοιου είδους εντάσεις. Περισσότερες απλώς «δεν χωράνε».
Όποιος λοιπόν σπάταλα ασκεί πολιτική ανυπακοή παραγνωρίζει ότι πρόκειται για μια σημειακή εξαίρεση, μια παρέκβαση από την γενική αρχή τήρησης του νόμου που διεκδικεί τη δικαίωσή της με την επίκληση υπέρτερου νόμου. Η άλογη ανυπακοή καταντάει μια γκροτέσκα απείθεια που επιτρέπει στη βία να καταλάβει την κεντρική σκηνή εκτοπίζοντας τον πολίτη και το δίκαιο. Στις περιπτώσεις αυτές, η ασαφής επίκληση κάποιου ανώτερου νόμου γίνεται πάγιο μέσο πολιτικής δράσης ενώ ταυτόχρονα διεκδικεί να αντιμετωπίζεται με επιείκεια σαν ύστατη αντίδραση.

Οι θιασώτες της φαντασιώνονται Ζαπατίστας στην Κερατέα και Μαχάτμα Γκάντι στους σταθμούς των διοδίων.
Η παράδοση των κινημάτων ανυπακοής είναι πλούσια. Χτίστηκαν με αρχές και κανόνες. Όσοι λοιπόν συναισθάνονται την πεμπτουσία του πιο «ακριβού» ίσως μέσου που διαθέτει ο ενεργός πολίτης έχει αξία να εμμείνουν στην εξάντληση της νοητής αλυσίδας της ανυπακοής.

Η αλυσίδα αυτή αρχίζει με την ψήφιση ενός άδικου νόμου. Συνεχίζεται με την επώνυμη και αιτιολογημένη προαναγγελία της παραβίασής του. Ακολουθεί η συντεταγμένη παραβίαση και οι προβλεπόμενες κυρώσεις. Ίσως, στην καλύτερη περίπτωση, επισυμβεί και η αλλαγή του νόμου. Κορυφαίος κρίκος της αλυσίδας είναι βέβαια η ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο.
Εκεί, η σύγκρουση της κρατικής κυριαρχίας με την ανυπάκουη συνείδηση ανεβαίνει στο δημόσιο βήμα και ο πολίτης καλείται να αναδείξει την ένστασή του. Επιδιώκει δηλαδή να αναγάγει την ουσία μιας άψυχης συνταγματικής διάταξης σε ύψιστο διακύβευμα.
Η αλυσίδα αυτή καταξιώνει τόσο τον πολίτη όσο και τη δημοκρατία. Γι’ αυτό δεν χωράνε απειλές ή πράξεις βίας, καλυμένα πρόσωπα, αποφυγή ευθυνών. Οποιαδήποτε έκπτωση από την πορεία αυτή, έκπτωση στα μέσα ή στους σκοπούς, θυμίζει κακομαθημένους ζαβολιάρηδες και όχι υπεύθυνους πολίτες.

antiphono.wordpress.com

"Δεν πληρώνω" με... κρατικό χορηγό;

Το κίνημα «Δεν Πληρώνω» διαθέτει... χορηγό; Και μάλιστα κρατικό; Απίστευτο κι όμως αληθινό! Το Επιμελητήριο Πιερίας χρέωσε στο λογαριασμό του (δηλαδή στο ελληνικό κράτος) το ποσό των 1900 ευρώ περίπου με τα οποία συνέδραμε το κίνημα της κατάληψης των διοδίων για να τυπώσει... αφίσες, να φτιάξει πανώ και να... ταϊσει 8 καταληψίες των διοδίων! Και μάλιστα ανήρτησε τις αποφάσεις αυτές στο διαδίκτυο – ως οφείλει – με βάση το πρόγραμμα «Δι@υγεια». Έτσι ο Υφυπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, κ. Ντίνος Ρόβλιας παρέπεμψε επειγόντως το θέμα στον Πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, για τα... περαιτέρω.Οι δύο αποφάσεις του Επιμελητηρίου Πιερίας, που αφορούν πληρωμές σχετικά με κατάληψη διοδίων είναι οι εξής: Η πρώτη απόφαση αφορά πληρωμή ποσού 1.734,30 ευρώ για την εκτύπωση διάφορων εντύπων και πανό για την κατάληψη των διοδίων και η δεύτερη αφορά πληρωμή ποσού 131,99 ευρώ για γεύμα 8 ατόμων την ημέρα της κατάληψης των διοδίων
iefimerida.gr

η αυτοκτονια του γειτονα

Προχτές αυτοκτόνησε ένας οικογενειάρχης από τη γειτονιά μου. Το επίθετό του θυμίζει έντονα την άνοιξη, την ανθοφορία, το κήπο, δεν έχει όμως σημασία ποιο είναι. Άλλωστε δε τον ήξερα προσωπικά. Ας περιοριστούμε πως ο τύπος χρώσταγε. Άφησε πίσω του παιδιά, γυναίκα και τους φίλους του κι έπεσε απεγνωσμένος στο κενό. Αλήθεια άξιζε το κόπο; Είναι άραγε η αυτοκτονία εν καιρώ κρίσης το τίμημα της εμπιστοσύνης των νοικοκυραίων σ' ένα βρώμικο οικονομικό σύστημα που ξαφνικά μοιάζει να τους προδίδει;

Φυσικά, χαρακτηρίζοντάς τον νοικοκυραίο δε τον υποτιμώ περισσότερο από όσο υποτιμούσε ο ίδιος τον εαυτό του. Γιατί είναι αλήθεια πως δεν αυτοκτονεί από χρέη ένας άνθρωπος αν δεν ακολουθεί το δρόμο της συναίνεσης και του καθήκοντος, παραδομένος άνευ όρων στη δύναμη του χρήματος. Γιατί είναι αλήθεια πως δεν αυτοκτονεί ένας άνθρωπος από χρέη αν δεν ακολουθεί τον επιτάφιο ευλαβικά, αν δε βάζει κουκούλα στο νέο του αυτοκίνητο τούς δύο πρώτους μήνες, ή έστω αν δεν εξιστορεί σε μια ανδροπαρέα περήφανες ιστορίες απ' τη θητεία του σε κάποιο λιτόχωρο.
Κατανοώ πως η πράξη του ενέχει ειλικρίνεια και φιλότιμο αλλά κάτι πάει λάθος. Ίσως τελικά κάποιες αυτοκτονίες να είναι πιο σπουδαίες από κάποιες άλλες επειδή περιέχουν μέσα τους περισσότερο την επιλογή παρά την απόγνωση. Το ζεύγος Λαφάργκ, για παράδειγμα, όταν έπαιρνε το υδροκυάνιο ήταν συνειδητά τρελό κι ευτυχισμένο. Ο γείτονάς μου χρωστούσε. Ο θάνατος του ζεύγους Λαφάργκ με ενθουσιάζει, του γείτονά μου με θλίβει. Πώς να το πω;
Ο θάνατός του μπορεί να ειδωθεί ως ένα είδος εσωτερικής τιμωρίας, μια ύστατη αναγνώριση της προσωπικής του αποτυχίας που στη δική μου θεώρηση δεν υφίσταται. Τον συμπονώ λοιπόν χωρίς να θέλω, γιατί νιώθω πως ο θάνατός του θα μπορούσε να αποφευχθεί. Τον έφαγαν θέλω να πω οι εισπρακτικές εταιρείες και διάφορα άλλα πρόσωπα που εκτελούν με νομιμότητα συμβόλαιου θανάτου. Μήπως έχει κανένας από σας κάποιον έστω γνωστό του που δουλεύει σε τέτοιες εταιρείες; Όλα γίνονται μυστικά.

Το ΔΝΤ φτηναίνει τους χτύπους της καρδιάς μας κάπου θα γράφει το μνημόνιο. Ίσως γι' αυτό ο άνθρωπος, που το επίθετό του θύμιζε ανθισμένο κήπο, να μην έγινε θέμα στο kathimerini.gr ούτε καν στο athens.indymedia.org. Ήταν μια αυτοκτονία ρουτίνας, από αυτές που τις μετράς πλέον με το τσουβάλι κι όχι μία-μία.

Ήταν αυτοκτονία επίκαιρη που είχε τη χλωμάδα του πενηντάευρου. Ο θάνατος στις μέρες μας μυρίζει σάπιο πενηντάευρο. Όταν πανιάζει ο νεκρός έχει το χρώμα του πενηντάευρου. Τα ξερατά έχουν την υφή του πενηντάευρου. Οι τραπεζίτες έχουν στο σώμα τους την οσμή του πενηντάευρου. Ας είναι η εκδίκηση απένταρη και να χει κήπους.
toportatif.blogspot.com

αυξηση εσοδων my ass!!

ζουμε φοβερες εποχες.απλα,δεν εχω κατασταλαξει ακομη εαν εχουν γευση κωμωδιας ή δραματος.

το δευτερο ερχεται ως αδιαμφισβητητο φαβορι.ποιος θα μπορουσε να πει το αντιθετο;

το κρατημα στη ζωη ομως επιβαλλει την οπτικη της κωμωδιας στα γεγονοτα.μια βαλβιδα εκτονωσης.απο εκει που θα βγει ο ατμος του αδιεξοδου.να ξεχαστει και να ηρεμησει ο εγκεφαλος.

θεωρω λοιπον κωμικο πρωτης κλασης,το χαρτογιακα του υπουργειου οικονομικων,που αποφασιζει τα διαφορα μετρα οικονομικης εξυγιανσης.το ατομο εχει μια σιγουρη συνταγη επιτυχιας και ευστροφιας.μια γουλια εσπρεσο,ξυσιμο το κεφαλι με το i-pod, δευτερη γουλια και αρπαζει αμεσως το πληκτρολογιο για τη συγγραφη του φορολογικου νομοσχεδιου.
τι εγραψε ο παιχτουρας;
"ο εργοδοτης πρεπει να πληρωνει τους υπαλληλους μεσω τραπεζης".
ενταξει θα πεις,δεν εγινε και τιποτε φοβερο.ελα ομως που εξυσε κι αλλο το κεφαλι,το οποιο ανταποκρινομενο,του εδωσε ακομα μια ιδεα,για να το αφησει ησυχο με τις μαλακιες του.
"ο εργοδοτης θα πρεπει μαζι με το μισθο,να πληρωνει τις ασφαλιστικες εισφορες και την παρακρατηση φορου του προηγουμενου μηνα.εαν δεν τα πληρωσει ολα μαζι,η τραπεζα δεν παραλαμβανει το χρηματικο ποσο που θα καταθεσει ο εργοδοτης."
για να το καταλαβεις μεταφραζω στα σουαχιλι.εαν θελει καποιος να πληρωσει το προσωπικο του και να μεταφερει τις πληρωμες των ασφαλιστικων και του φορου για τον επομενο μηνα,κανει μεταβολη και κατευθυνεται στο κουβουκλιο εξοδου της τραπεζας.εαν τυχει και τον περιμενουν οι υπαλληλοι του απο εξω για να πληρωθουν,τοτε αυτος μενει μεσα στο κουβουκλιο για προφανεις λογους ασφαλειας.το ιδιο ελπιζει και ο, μουλιασμενος στη μαλακια, χαρτογιακας.να κανουν οι αλλοι τη δικη του δουλεια.το οτι αυτη την εποχη με το ζορι πληρωνονται οι μισθοι και μονο,γι αυτον δεν του λεει τιποτε.στο νεφελωδες παραλληλο συμπαν που ζει,αυτα δεν πλησιαζουν ουτε καν το γαλαξιακο συνορο.
ειναι η λογικη που κυριαρχει παντου.ειναι η λογικη των ανθρωπων που εμαθαν σε αυτο το αγκιλωμενο συστημα.χωρις ιδεες παραγωγικες, χωρις εναλλακτικες, σε ενα δυσκαμπτο και αδιεξοδο τροπο σκεψης.
καπακι δημιουργειται θεμα με τα δημοτικα τελη.θεωρω πως συμφωνεις στο γεγονος πως δεν ειναι σωστο ενας ανθρωπος που ζει σε ενα μικρο χωριο,να πληρωνει τα ιδια με αυτον που ζει σε μια πολη.εκτος κι αν εχει ρε παιδι μου καμια διωροφη βιλλα 250 τετραγωνικων.
διοτι δεν εχει τις παροχες που εχει η πολη,οπως σχολεια,παιδικους σταθμους,νοσοκομειο και λοιπες κοινωφελεις παροχες.ολα αυτα που ονομαζονται "ποιοτητα ζωης".ο καθενας μας βεβαια εχει τις δικαιολογημενες ενστασεις του,αλλα αυτο ειναι μια αλλη "επιθεωρηση ".
απο την αλλη μερια,ερχεται παλι το σκεπτικο που λεγαμε πριν.αντιμετωπιζεις οικονομικο προβλημα,αυξανεις τη φορολογια.ειναι η ελλειψη φαντασιας,το επιεικεστερο που μπορω να πω.
προκρινεται η λυση αυτη,εναντι μιας αναπτυξιακης κινησης,μεσα απο επιδοτουμενα προγραμματα κοινωνικης και πολιτιστικης επιχειρηματικοτητας.που μπορουν να αυξησουν τα εσοδα.προγραμματα ενεργειακης και πρασινης αναπτυξης.θα μου πεις πρασινα αλογα,αλλα δεν ειναι ετσι.φαντασου να εκμεταλλευοταν ο δημος ολα τα δημοτικα κτηρια και μερικες εκτασεις για παραγωγη και πωληση ενεργειας.φαντασου να εκμεταλλευοταν τα "υπολειματα" του ορεινου του ογκου,με την κατασκευη μοναδων παραγωγης θερμαντικης υλης.την οποια θα αξιοποιουσε και στα δικα του κτηρια.
με την προϋποθεση βεβαια τα εσοδα να μη πηγαινουν σε προσληψεις και φιεστες προβολης.να μη πηγαινουν σε εξυπηρετησεις φιλων ιδιωτων.
λυσεις υπαρχουν,εαν "ανοιξει" η οπτικη της κοινωνιας μας.δηλαδη των "αρχοντων"μας.υπαρχουν τετοιοι γυρω μας;να τους βρουμε.να τους δημιουργησουμε.στην τελικη να  αναγκασουμε τους υπαρχοντες.οχι με βια και βωμολοχιες.αλλα με το να καταλαβουν πως ο κοσμος,οντας ενημερωμενος και με επιχειρημματα,γνωριζει.ειναι πιο "μπροστα" και να αναγκαστουν να ακολουθησουν.
σε διαφορετικη περιπτωση θα πληρωσουμε οχι μονο αυξησεις σε δημοτικα τελη ,αλλα και χρησεις πεζοδρομιων,εισιτηριο στα παρκα,διελευση πεζοδρομιου και σταθμευση.ο καταλογος τιμολογησης ειναι ατελειωτος.
η οικονομικη κριση σε τοπικο και δημοτικο επιπεδο δεν ειναι αδιεξοδο.ειναι ευκαιρια.

Ο Ίθορ Μπέντερ παρουσιάζει εξωσκελετούς για ανθρώπους

Ο Ίθορ Μπέντερ του Berkeley Bionics παρουσιάζει στη σκηνή δύο εντυπωσιακούς εξωσκελετούς, τους HULC και eLEGS, προσθετικά ρομποτικά μέλη που θα μπορέσουν μια μέρα να επιτρέψουν στον άνθρωπο να κουβαλάει 90 κιλά χωρίς κούραση ή να επιτρέψουν σε κάποιον χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου να σταθεί και να περπατήσει. Είναι μια δυναμική σκηνική παρουσίαση, με πολλες συνέπειες στη δυναμική του ανθρώπου.

Επιστήμη, η νέα θρησκεία!

Η έκθεση του Damien Hirst "New Religion" στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Το περιβάλλον, στην αίθουσα που φιλοξενεί την ατομική έκθεση του Damien Hirst "New Religion", στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, είναι κλινικό και ψυχρό. Εξάλλου, αυτό το μήνυμα προσπαθεί να περάσει στους επισκέπτες ο καλλιτέχνης, μέσα από θρησκευτικά κλισέ και αλληγορικά σύμβολα της επιστήμης.


Σύμφωνα με τον ίδιο τον Hirst:
"Υπάρχουν τέσσερα σημαντικά πράγματα στη ζωή: η θρησκεία, ο έρωτας, η τέχνη και η επιστήμη. Στη καλύτερη των περιπτώσεων, λειτουργούν ως εργαλεία που σε βοηθούν να βρεις ένα μονοπάτι μέσα στο σκοτάδι. Κανένα από μόνο του δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά, ωστόσο μπορούν να βοηθήσουν. Από αυτά, η επιστήμη μοιάζει να είναι το καλύτερο εργαλείο σήμερα. Όπως η θρησκεία, η επιστήμη παρέχει μια αχνή ελπίδα ότι ίσως όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Θα ήθελα οι άνθρωποι να σκεφτούν το συσχετισμό επιστήμης και θρησκείας. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να σκέφτονται χωριστά: την επιστήμη ως ψυχρή και αποστειρωμένη και τη θρησκεία συναισθηματική και γεμάτη αγάπη και ζεστασιά. Θα ήθελα να υπέρβω αυτά τα όρια και να δώσω κάτι, που αν και δείχνει αποστειρωμένο και ψυχρό, εντούτοις ενσωματώνει άλα τα γνώριμα χαρακτηριστικά της θρησκευτικής πίστης."

Το New Religion αποτελεί την πρώτη ατομική παρουσίαση του καλλιτέχνη, γνωστότερου μέλους των Young British Artists, στην Ελλάδα. Όπως και σε παλαιότερα έργα του, ο Hirst προσπαθεί να προσεγγίσει, μέσα από την καθαρότητα και την αμεσότητα των εικόνων, υπαρξιακά θέματα με τρόπο που μπορεί να σοκάρει και να προκαλεί το κοινό.


Τα εκθέματα, που είναι γλυπτά, κατασκευές, ζωγραφικά έργα και μεταξοτυπίες καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τον επισκέπτη και να τον κάνουν να αναρωτηθεί σχετικά με τον ρόλο της επιστήμης ως νέα θρησκεία. Οι μεταξοτυπίες, The Stations of the Cross, The Apostles, The Wounds of Christ παρουσιάζουν και ταυτόχρονα συγκρίνουν τα μέσα της επιστήμης (στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι χάπια) με διάφορα θρησκευτικά πρόσωπα και εικόνες. Ενώ, η αναπαράσταση της αγίας τράπεζας, που περιέχει έναν μεγάλο σταυρό διακοσμημένο με χάπια, μια παιδική νεκροκεφαλή, μια ασημένια καρδιά, τρυπημένη με ξυράφια και βελόνες, τυλιγμένη μέσα σε συρματόπλεγμα και ένα χάπι που παραπέμπει στη θεία κοινωνία, ακριβώς κάτω από την εικόνα του αγίου πνεύματος κάνουν τον χώρο ιδιαίτερα υποβλητικό.

Η επιμέλεια της έκθεσης ανήκει στην Αρτέμιδα Ποταμιανού.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Ιουλίου 2011.

Χ.Π. /lifo.gr

Τι αποκρύπτει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης

Η «Θ» άκουσε με προσοχή τους ισχυρισμούς του περιφερειάρχη, τους διερεύνησε διεξοδικά και παρουσιάζει την πραγματική διάσταση των γεγονότων και των προσώπων, φωτίζοντας παράλληλα άγνωστες πτυχές της υπόθεσης.


1. «Ο πρατηριούχος μού ήταν παντελώς άγνωστος»
Ο κ. Ψωμιάδης δήλωσε τόσο στο δικαστήριο όσο και σε όλες τις συνεντεύξεις του ότι ο έμπορος καυσίμων Χρήστος Καραγιαννίδης, στον οποίο είχε σχεδόν εκμηδενίσει τα πρόστιμα, του ήταν παντελώς άγνωστος.
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Ο Χρήστος Καραγιαννίδης ήταν γνωστό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Υπήρξε ενεργό μέλος της διοίκησης της ΝΟΔΕ δυτικού τομέα επί προεδρίας του Τάκη Δημόπουλου και φυσικά θα ήταν τουλάχιστον παράδοξο να μη γνωρίζεται με τον πρώτο σε ψήφους βουλευτή του κόμματος και μετέπειτα νομάρχη. Άλλωστε και στο σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης αναφέρεται επ’ αυτού το εξής: «Απορριπτέος επίσης κρίνεται και ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου (σ.σ. Ψωμιάδη) ότι δεν γνώριζε τον ευνοηθέντα Χρήστο Καραγιαννίδη, καθόσον από την προεκτεθείσα συνολική συμπεριφορά αυτού το δικαστήριο οδηγείται στην ακριβώς αντίθεση κρίση».
Επίσης ο Καραγιαννίδης ήταν και στέλεχος της αυτοδιοίκησης, καθώς διετέλεσε επί δύο τετραετίες (1994-2002) δημοτικός σύμβουλος Ευόσμου με τον Παναγιώτη Αλεξανδρίδη, δήμαρχο υποστηριζόμενο από τη ΝΔ.
Εκλογικό κέντρο το βενζινάδικο!
Και το κυριότερο, σύμφωνα με μαρτυρίες τριών νομαρχιακών συμβούλων, οι οποίοι είχαν εκλεγεί με τον κ. Ψωμιάδη και οι οποίοι ζήτησαν από τη «Θ» να τηρηθεί η ανωνυμία τους, «στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 στο πατάρι του βενζινάδικου του Καραγιαννίδη λειτουργούσαμε άτυπο εκλογικό κέντρο της παράταξης. Είχαμε εκεί εκλογικό υλικό, αφίσες, χαρτόνια, ακόμη κι εκείνα τα ξύλινα ομοιώματα του νομάρχη, ενώ κάναμε και συσκέψεις για το πώς θα κινηθούμε στην περιοχή των δυτικών συνοικιών». Το ίδιο δηλώνει στη «Θ» και καταστηματάρχης της περιοχής, ο οποίος αποκαλύπτει ότι «κατά την προεκλογική περίοδο υπήρχε πανό του Ψωμιάδη αναρτημένο έξω από το βενζινάδικο, καθώς και εκείνο το ομοίωμά του».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της νομαρχιακής θητείας του κ. Ψωμιάδη ο Χρ. Καραγιαννίδης ήταν συχνός θαμώνας της νομαρχίας. Συνδεόταν στενά με το διατελέσαντα αντινομάρχη Γιώργο Τσαμασλή, καθώς και με τον Διονύση Ψωμιάδη, τον οποίο γνώριζε από το χώρο του αθλητισμού, καθώς είχε διατελέσει υπεύθυνος στο αθλητικό κέντρο του δήμου Ευόσμου. Σημειώνεται ότι ο κ. Τσαμασλής ήταν εκείνος ο οποίος πίεζε αφόρητα τον προϊστάμενο της διεύθυνσης Εμπορίου Ηλία Τυχαλάκη να μειώσει τα επιβληθέντα πρόστιμα.
Ο Χρήστος Καραγιαννίδης γνωριζόταν και με τον πρώην βουλευτή Κοζάνης της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Κωνσταντινίδη, καθώς το ακίνητο όπου λειτουργούσε το βενζινάδικο ανήκε κατά ένα μέρος στην οικογένεια του κ. Κωνσταντινίδη, στην οποία περιήλθε γύρω στο 1995. Μάλιστα εκμισθωτής και μισθωτής κατέληξαν στα δικαστήρια, καθώς ο Χρ. Καραγιαννίδης όφειλε ενοίκια πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ.

2. «Έκανα χάρη σε έναν ετοιμοθάνατο»
«Ήταν άνθρωπος ετοιμοθάνατος, δεν θα τον έστελνα εγώ στον τάφο». Αυτό δήλωσε στο δικαστήριο ο κ. Ψωμιάδης, επιχειρώντας να εμφανίσει την απόφασή του για μείωση των προστίμων ως πράξη ανθρωπισμού απέναντι σε κάποιον που μετρούσε μέρες ζωής. Το ίδιο πάνω κάτω επανέλαβε και σε όλες τις συνεντεύξεις του, λέγοντας μάλιστα ότι ο εκλιπών έπασχε από καρκίνο. «Ενήργησα ανθρώπινα και στο πλαίσιο του νόμου βοηθώντας έναν άγνωστο σε μένα καρκινοπαθή, που χαροπάλευε και τελικά δυστυχώς απεβίωσε. Για ένα μαγαζί που έκλεισε υπό το βάρος της ανίατης ασθένειας», ανέφερε σε γραπτή δήλωσή του μετά την καταδικαστική απόφαση του πενταμελούς εφετείου.
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Ο Χρήστος Καραγιαννίδης απεβίωσε το 2009, δηλαδή έξι ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα της διοίκησης Ψωμιάδη να του μειώσει τα πρόστιμα και πεντέμισι χρόνια μετά την επίμαχη χαριστική απόφαση που είχε υπογράψει ο τότε νομάρχης. Μάλιστα, όταν ο κ. Ψωμιάδης καταδικάστηκε πρωτόδικα το Φεβρουάριο του 2009, ο Χρήστος Καραγιαννίδης ήταν εν ζωή. Όπως όμως δηλώνει και ο προϊστάμενος της διεύθυνσης Εμπορίου κ. Τυχαλάκης, «στις συναντήσεις που είχαν γίνει με τον κ. Τσαμασλή παρουσία του Καραγιαννίδη στο γραφείο του αντινομάρχη, όταν με πίεζε να του σβήσουμε τα πρόστιμα, ουδέποτε ο Καραγιαννίδης επικαλέστηκε λόγους υγείας».
Όσον αφορά την ασθένεια, ο ίδιος ο Χρ. Καραγιαννίδης στην αίτηση θεραπείας που κατέθεσε στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ζητώντας να σβηστούν τα πρόστιμα δήλωνε ότι πάσχει από καρδιοπάθεια.
3. «Με καταδίκασαν για 1.000 ευρώ!»
«Μείωσα το πρόστιμο για παραβάσεις που αφορούσαν 1.300 λίτρα νοθευμένου πετρελαίου κίνησης συνολικής αξίας περίπου 1.000 ευρώ. Καταδικάστηκα για 1.000 ευρώ!». Αυτό δήλωσε ο κ. Ψωμιάδης στο ακροατήριο αλλά και στις αμέτρητες συνεντεύξεις του, σε μία προφανή προσπάθεια να υποβαθμίσει το μέγεθος της παράβασης και κατά συνέπεια τις επιπτώσεις της δικής του χαριστικής απόφασης. Η εντύπωση που δημιουργείται από τις παραπλανητικές αναφορές του κ. Ψωμιάδη είναι πως ο έμπορος καυσίμων συνελήφθη άπαξ να διαθέτει στο πρατήριό του μικρή ποσότητα νοθευμένου καυσίμου και τίποτε περισσότερο.
Ποια είναι η πραγματικότητα;

μονο ετσι καθαριζει

αυτο ειναι το "πανελληνιο αρμα πολιτων".καθαριζει αιμα,λασπη,λαδι.δυσκολες βρωμιες.ανακαλυπτει και καθαριζει τη βρωμια οπου κι αν εχει κρυφτει....

Μια ματιά στις (γερμανικές) Τράπεζες

Η αναδιάρθρωση του χρέους μας ήταν σίγουρη πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι στο Μνημόνιο περίπου ένα χρόνο πριν. Το μόνο που έκανε το Μνημόνιο ήταν να αυξήσει το κόστος της για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Οι ευρωπαίοι έκαναν κακό στον εαυτό τους που μας επέβαλλαν μια δανειακή συμφωνία που βάθαινε το πρόβλημα της ευρωζώνης, και εμείς κάναμε κακό που δεν διαπραγματευτήκαμε. (Δεν θα επαναλάβω το σκεπτικό καθώς παραμένει το ίδιο εδώ και μήνες πολλούς. Π.χ. βλ. Το Χρονικό μιας Προανναγγελθείσας Αναδιάρθρωσης, αναρτηθέν την 3η Νοεμβρίου 2010, η τον Θυμό της Γερμανίας, 20η Μαΐου 2010).

Το πρόβλημα είναι ότι, σήμερα, ένα χρόνο μετά, το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται επί σκηνής: Η Ευρώπη συνεχίζει να διατρανώνει ότι θα λύσει το πρόβλημα με ακόμα περισσότερα ακριβά δάνεια για τα πτωχευμένα κράτη, και εμείς (η κυβέρνησή μας δηλαδή) βαυκαλιζόμαστε ότι θα βγούμε από το πηγάδι με ακόμα μεγαλύτερες περικοπές και... διαρθρωτικές αλλαγές. Το μόνο θετικό είναι ότι κάτι γίνεται στο παρασκήνιο. Το πέρασμα του χρόνου έχει αναδείξει τις ρωγμές στην αρχιτεκτονική του ευρω-συστήματος τόσο που, επί τέλους, κάποιοι υψηλά ιστάμενοι γερμανοί αναγκάστηκαν να τις δουν και να αρχίσουν να μελετούν την ουσία του προβλήματος.
Ποια είναι η ουσία; Έχω καταντήσει γραφικός να λέω και να ξαναλέω ότι η Κρίση δεν αφορά, επί της ουσίας, το δημόσιο χρέος αλλά τις τράπεζες του Βορρά, και δη της Γερμανίας. Ο Bill Clinton, στην πρώτη προεκλογική του εκστρατεία έλεγε και ξανάλεγε: It is the economy, stupid! Επιτρέψτε μου να τον παραφράσω: It is the banks, stupid! Και πιο συγκεκριμένα, οι γερμανικές τράπεζες. Από αυτές θα εξαρτηθεί πως και πότε θα γίνει η αναδιάρθρωση του χρέους μας. Τόσο απλά. Ας δούμε όμως λίγο προσεκτικότερα τις λεπτομέρειες αυτής της διασύνδεσης.

Κατ' αρχάς, οι γερμανικές τράπεζες έχουν το χαμηλότερο δείκτη κεφαλαιοποίησης στην Ευρώπη και, από την άλλη, τα βιβλία τους δεν έχουν υποστεί την παραμικρή εκκαθάριση από τα τοξικά παράγωγα της προ του 2008 εποχής. Επί πλέον, είναι γεμάτες με ομόλογα της περιφέρειας. Με άλλα λόγια, βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση. Ακόμα χειρότερα, δεν μπορούν καν να περιμένουν χείρα βοήθειας από τις υπόλοιπες τράπεζες της ευρωζώνης. Πράγματι, η διατραπεζική αγορά δεν λειτουργεί. Από την άλλη μεριά του Ρήνου, οι Γαλλικές τράπεζες βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τις γερμανικές, ιδίως αν λάβει κανείς υπ' όψη του τα τεράστια ανοίγματα που έχουν στο Ισπανικό δημόσιο χρέος. Όσο για τις ισπανικές τράπεζες, η κατάσταση είναι εκρηκτική (αντίθετα με τις ανοησίες που ακούγονται ότι η κυβέρνηση Ζαπατέρο κατάφερε να τις εξυγιάνει): Από την μία μεριά έχουν κι αυτές ανοίγματα μεγαλύτερα του Grand Canyon στο ισπανικό και πορτογαλικό δημόσιο χρέος ενώ ακόμα πιο απειλητικά είναι τα ανοίγματά τους στις ζημίες της αγοράς ακινήτων στην οποία οι τιμές των σπιτιών και των γραφείων αναμένονται να κάνουν άλλη μια βουτιά της τάξης του 40% οσονούπω (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ζημίες των τραπεζών που έχουν δανείσει τους εργολάβους). Τέλος, η ίδια η ΕΚΤ (η κεντρική μας τράπεζα) έχει τα δικά της δυσβάστακτα ανοίγματα στις τράπεζες όλης της ευρωζώνης: €146 δισ μόνο στις Ιρλανδικές και €100 δισ μόνο στις δικές μας τράπεζες.

Ερώτημα: Τι συμβαίνει όταν μια νομισματική ένωση (π.χ. η ζώνη του δολαρίου, της στερλίνας, του ευρώ) έχει καταπλακωθεί από ένα βουνό χρέους και τραπεζικών ζημιών σε μια περίοδο αναιμικής ανάπτυξης τόσο εντός όσο και εκτός της νομισματικής αυτής ζώνης;
Απάντηση: Παρεμβαίνει πολιτικά, και με μακροοικονομική λογική (αντί για την ψευδο-μικροοικονομική λογική των νέων δανείων προς τους πτωχευμένους) προσπαθεί να συρρικνώσει, δια της βίας, το βουνό που απειλεί την ύπαρξή της. Πως μπορεί να το συρρικνώσει; Με δύο τρόπους.

απο ποια χωρα ηταν ο μινωας; εε;;

ποιος ανοιξε την πορτα πρωτος; ναι,αλλα ποιος πατησε μεσα πρωτος; ναι,αλλα ποιο ηταν η πιο γρηγορη επαφη της μποτας με το εδαφος;
ο γκαγκαριν ηταν ο πρωτος.ο γκλεν εκανε σε λιγοτερο χρονο την περιστροφη της γης.ο γκαγκαριν ηταν ο πρωτος που μιλησε απο το διαστημα.ο γκλεν ηταν ο πρωτος που ξυθηκε στο διαστημα.
οι σοβιετικοι ηταν οι πρωτοι που εμειναν δεκα λεπτα εξω στο διαστημα.οι αμερικανοι ηταν οι πρωτοι που εμειναν εξω κουνωντας το αριστερο ποδι.οι συντροφοι ομως πρωτοι γυρνωντας το σωμα τους αναποδα,σε σταση γιογκι,επαιξαν μπαλαλαϊκα.μετα απο αυτο το πληγμα,οι μουσικοι της σαπιας δυσης,διαπιστωνοντας την παλαιολιθικοτητα της ιμπεριαλιστικης  προπαγανδας του ροκ,αρχισαν να σπανε και να καινε τις κιθαρες τους.αργοτερα με φωτομονταζ,οι ξενερωμενοι θα εμφανισουν τον αμερικανο να παιζει παντσο.
καταλαβες τωρα;αντι να θαυμαζουμε ως ανθρωποτητα τα βηματα αυτα,υπαρχουν ορισμενοι που προσπαθουν ακομη,μετα απο τοσες δεκαετιες,να σου υπενθυμισουν κουνωντας το δακτυλο,πως αυτα ηταν τα ανδραγαθηματα του καθεστωτος."cccp,εγραφε το κρανος."
η σοβιετικη ενωση ηταν ανωτερη διοτι εστειλε πρωτη ανθρωπο στο διαστημα.γι αυτο το συστημα της ηταν ανωτερο.εκτοτε με τη διαλυση της,σταματησαν να κινουνται τα παντα.τα παντα;οχι.υπαρχει ακομη το ελληνικο υποκαταστημα.
βεβαια το συστημα μπορει να εκανε λαθη,ομως οι ανθρωποι που το στηριζαν,απ'οτι γραφουν, ηταν αλλου,ποτισμενοι με ιδεωδη,και ανωτερα ενστικτα.
εδω βρισκεται το τρυκ.το συστημα ειναι σωστο στη βαση του,στην καθημερινοτητα,τον πολιτισμο,τις επιστημες.απλα μερικες φορες οι κεφαλές κανουν λαθη.το ιδιο υποθετω ισχυει και στον καπιταλισμο.ολα λειτουργουν παραγωγικα,εκτος των κυβερνησεων,της cia,του γκουανταναμο,της coca cola κ.λ.π.τι σχεση εχουν οι ανθρωποι;αυτοι παλευουν για τις επιστημες,τον πολιτισμο κ.λ.π.

οποτε τι μας χρειαζονται συντροφοι τα συστηματα,καθως  "καπελωνουν" την αγνη καθημερινοτητα;
ρε κουφιοκεφαλε,θα πει ο ταδε,εαν δεν ηταν το συστημα να πιστεψει και να χρηματοδοτησει,ο γκαγκαριν θα ηταν βοσκος.στην καλυτερη αριστερο μπακ.το συστημα τον ανεδειξε.το συστημα ειχε τη διορατικοτητα να δει οτι ο τυπος ηταν γεννημενος για space oddity.οπως ολο το εθνος για τον επι γης παραδεισο.
νταξει.προφανως για τα 50 χρονια του παραδεισου ( 1917-1967) ,ο κοσμοναυτης κομαρωφ εγινε σκονη στην επιστροφη του σογιουζ,παρα τις αντιρρησεις των κοσμοναυτων και του ιδιου του γκαγκαριν για την αποστολη,καθως το σογιουζ ηταν σαν το διαστημοπλοιο του γκουφη.το εγγραφο του γκαγκαριν,ανελαβε να το παραδωσει στον μπρεζνιεφ  ο τινεφ.φυσικα  εγγραφο δεν παραδωθηκε,αλλα ολοι οι εμπλεκομενοι μετατεθηκαν με δυσμενη μεταθεση,προφανως καπου στη σιβηρια,να εκτοξευουν χαρταετους.
anyway, η επανασταση ομως επρεπε να γιορταστει.και να τηρηθουν οι ημερομηνιες.
χαρακτηριστικη δε ηταν και η αντιδραση του μεγαλου συστηματος,στην κριτικη του γκαγκαριν για το ατυχημα.απο το 1967,ο γκαγκαριν θα πετουσε μονο με αεροπλανο και μονο με συνοδεια πιλοτου.ενα χρονο μετα θα σκοτωνοταν απο πτωση με τον εκπαιδευτη του.

ας ερθουμε ομως στο today.να θεσω και μερικα αλλα ερωτηματα που θα βοηθησουν να καταλαβεις την ανωτεροτητα εναντι της καταϊδρωμενης δευτεραντζας.και ακολουθως με την ιδια οπτικη να αποθεωσεις το συστημα....
απο που ηταν και ποιος εφηυρε πρωτος το ισιωτικο μαλλιων,ποιος το τηλεχειριστηριο,το ποδοσφαιρο,το ανοιχτηρι, τις κουρτινες,τα σπιρτα,τα στρινγκ,τον τριφτη κ.λπ.;
ε;
ποιος;
για την ιστορια,θα σας αναδειξω την ελληνικη σεξουαλικοτητα.ποιος εραστης εφηυρε πρωτος το προφυλακτικο;
 ο μινωας. "¨Έραψε το δέρμα και έφτιαξε μία κύστη, την έβαλε στον κόλπο μιας γυναίκας και με αυτήν την γυναίκα πλάγιασε ο Μίνωας. Οι μολυσματικές ουσίες χύθηκαν μέσα στην θήκη χωρίς να της προκαλέσουν καμία ζημιά."
απο ποια χωρα ηταν ο μινωας;;;;εεεε ;;; κουφαλες.....

λεβεντομαλακες

οφειλω να ομολογησω πως οι ανακοινωσεις που κανει κατα καιρους η γενοπ-δεη,εκσφενδονιζουν το ηθικο μου στα ουρανια.υπαρχει καποιος που αντιστεκεται.που κραταει τη σημαια ψηλα.αλλα για κατσε ρε συ.αυτη δεν ειναι η δικη μου σημαια.ειναι αλλα τα χρωματα της.
ανακοινωσιιιις :
"ΜΑ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΘΕΤΕ ;
ΕΔΩ ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΑΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ
ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΡΑΚΙΝΤΖΗ ΘΑ ΜΑΣ ΛΥΓΙΣΕΙ ;"
σαφως και δε λυγισαν.αυτο το εκαναν οι αλλοι που υπεγραφαν τις αυξησεις και τις παροχες στο  ονομα του ελληνικου λαου.
"ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ :

ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΡΙΣΜΑ ΡΑΚΙΝΤΖΗ"
να παλι ο λαος.παζαρεμα-ξεπλουλημα οι μαγικες λεξεις που συνταρασουν τα πληθη.οι διαχειριστες της περιουσιας του δημοσιου.βεβαια το κοστος του λειτουργηματος αυτου ειναι κομματι ακριβο για το λαο,αλλα κομματια να γινει.
"«Εκλεκτοί κύριοι»

· Δεν παζαρεύουμε την σιωπή μας στην αρπαγή των λιγνιτών μας.
· Δεν παζαρεύουμε την σιωπή μας στην αρπαγή των υδροηλεκτρικών μας.

· Δεν παζαρεύουμε την σιωπή μας στις μεθοδεύσεις για την νέα αλλαγή στο τρόπο υπολογισμού της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ)."
θα σου πουμε ομως τι παζαρευουμε.εχουμε λοιπον :
χορηγεια απο τη δεη της ταξης των 534.000 για "καλυψη ετησιων δαπανων προϋπολογισμου γενοπ-δεη.ακομη 72.000 για "καλυψη δαπανων για μετακινησεις μελων στο εξωτερικο".διοτι η τεχνογνωσια πρεπει να γινει παγκοσμιως γνωστη. συνολο 606.000.
ενισχυση με 2.495.000 ευρω,για την οκδε-δεη (οργανισμος κοινωνικων δραστηριοτητων),της γενοπ.αναπτυξη κοινωνικων προγραμματων 1.885εκατ. και τα υπολοιπα για αναπτυξη σχεσεων εργαζομενων.
σουμα 3.1,πλην τα "κοινωνικα",ισον 1,2 εκατ.ευρω
τι να σου κανουν 1.2;φερε και το δανειο απο τη δεη των 500.000.οχι και να κλεισει το μαγαζι...

"Η απάντηση μας στους «εκλεκτούς κυρίους» που θέλουν το καλό μας είναι ο κ. Ρακιντζής να κάνει την δουλειά του.

Εμείς θα κάνουμε την δική μας που είναι μία και μόνη."
να συνεχισουμε ακαθεκτοι τηρωντας την παραδοση, που θελει μεσα σε μια δωδεκαετια ,
να εχουμε πατριωτικα παρει απο τη δεη,που ειναι επιχειρηση του λαου,30 εκατομμυρια ευρω.
να εχουμε τη δυνατοτητα να συστηνουμε ιδιωτικες εταιριες,κανοντας ξεχωριστες συμβασεις με τη δεη,την οκδε και τη γενοπ.
 
"Με όλες μας, μα με όλες μας τις δυνάμεις θα υπερασπίσουμε τα συμφέροντα της Επιχείρησης του Ελληνικού λαού."
γι αυτο το λογο ,εξ αιτιας των περικοπων του μνημονιου σε ολους τους κλαδους και την ψιλοκαταστροφη του ιδιωτικου τομεα,η γενοπ πηρε περιπου 100 εκατομ.ευρω για τα ταμεια τους,αυτη και μονο αυτη.βεβαια η δεη δε θα χασει.αυξησε τα τιμολογια και να η μπαλαντζα.συμφωνα με στοιχεια της,περιπου 3.600.000 πελατες θα πληρωσουν τη ζημια.μικρης και μεσαιας καταναλωσης.διοτι ειναι επιχειρηση του λαου.
λοιπον για εσενα μιλαει και τα συμφεροντα σου.θα αναρωτιεσαι κι εσυ οπως κι εγω πότε μπηκαμε στη δεη μαλλον.ε,θα μπηκαμε αφου πληρωνουμε περιπου 1500 ευρω το χρονο το λογαριασμο.που εχουμε δωρεαν ρευμα.ασε τη συνταξη και το εφαπαξ που θα παρουμε.
 
 
"ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Και αυτό γιατί όλα αυτά τα χρόνια ούτε από …… λάθος ούτε ….. τυχαία δεν περάσαμε την πόρτα της βίλας κανενός, δεν ανεβήκαμε στο κότερο κανενός, δεν κολυμπήσαμε μαζί, δεν φάγαμε και δεν ήπιαμε με κανέναν από τους «εκλεκτούς κυρίους».
DVD, CD, βιντεοκασέτες ή φωτογραφίες να τρώμε και να πίνουμε με τους «εκλεκτούς κυρίους» δεν υπάρχουν.
Τις παρέες μας τις προσέχουμε, τις επιλογές μας που είναι επιλογές ζωής τις έχουμε κάνει δεκαετίες τώρα."
με κανενα.σιγα μη τα τρωγαμε μαζι τους.να "καρφωθουμε" κιολας.μονοι μας με τις παρεες μας.αλλωστε για να εκαναν κανενα αστειο να μας κατηγορησουν.ο διακοπτης των συμφεροντων του ελληνικου λαου ηταν στα χερια μας.με εξουσιοδοτηση υπογεγραμμενη με αιμα.κατεβασμα και γεια σας.το γεγονος βεβαια οτι κατεβαιναμε με τις κομματικες σημαιες ηταν για ξεκαρφωμα.δυστυχως μεσα στο σαπιο και στρεβλο τοπιο,ημασταν αναγκασμενοι να σηκωσουμε  παραταξιακες σημαιες.
ειπαμε...επιλογες ζωης.
και τον ρακιτζη να τον βαλουνε εκει που ξερουνε.εχουμε φαει ρακιτζηδες εμεις...και αφεντικα.γιατι μονο εμεις ειμαστε πισω απο τον ελληνικο λαο.
avanti popolo,avanti popolo,avanti popolo...παρακατω δεν ξερουμε αλλα το αισθανομαστε.....οπως και συσωμος ο ελληνικος λαος,ο ελληνικος λαος,ο ελληνικος λαος,ο ελληνικος λαος....χρατς.

βρωμοσκουληκα,αρουραιοι,αδερφατα

παναγιωτη βαστα!!.μαζι σου ειμαστε...μπορει να μη μπηκε κανεις αλλος μεσα μα το φωτεινο παραδειγμα θα εισαι εσυ.μονο εσυ.
"βρωμοσκουληκα,αρουραιοι,αδερφατα,θα ερθει και η ωρα σας",ειπες.
για 1300 λιτρα ξεπουλανε τη μακεδονια.κοπριτες....
καταλαβε με παναγιωτη,τσακισα κι εγω...


το remix ειναι του robin skouteris

Discodeine - Synchronize - feat. Jarvis Cocker

Panic in the streets of Thessaloniki

Οι εχθροί του λαού καταφέρανε ένα μεγάλο πλήγμα στην Δημοκρατία μας χτες. Χρόνια τώρα προσπαθούν να καταστρέψουν τον δημοτικό σύμβουλο της καρδιάς μας, μετέπειτα βουλευτή της καρδιάς μας, κατόπιν νομάρχη της καρδιάς μας και πρόσφατα και περιφερειάρχη της καρδιά μας. Προσπαθούνε με νύχια και με δόντια να καταστρέψουν τον μόνο άνθρωπο που πάλεψε για την Θεσσαλονίκη και για την Μακεδονία μας. Προσπαθήσανε με εκείνο τον τάχαμου οικολόγο τον Τρεμόπουλο, παραμονές εκλογών του 2006 όπου αποκάλυπτε το ένα “σκάνδαλο” μετά το άλλο. Ο Πανίκας το παιδί του λαού δεν είναι μπλεγμένος σε σκάνδαλο, τα σκάνδαλα είναι μπλεγμένα μαζί του.

Ο Panicας είναι το δικό μας παιδί, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Τελείωσε η ζάχαρη; ο Πανίκας είναι εδώ. Δεν έχεις σημαία για την 25η Μαρτίου; ο Πανίκας θα σου δώσει. Πλημμύρισε ο τόπος σου; ο Πανίκας θα έρθει επιτόπου με τις γαλότσες σου και το κίτρινο αδιάβροχο. Δεν μπορείς να πετάξεις τον αϊτό σου; Μη στεναχωριέσαι, ούτε ο Πανίκας μπορεί. Φεύγεις Χαλκιδική και ξέχασες να πάρεις νερό για το ταξίδι; Μη στεναχωριέσαι στην Βούλγαρη σε περιμένει ο Πανίκας για να σε ξεδιψάσει; Δεν ξέρεις τι να ντυθείς τα καρναβάλια; Ο Πανίκας είναι μπροστά με τις ενδυματολογικές του προτάσεις. Έχεις πανηγύρι και τέλειωσαν οι αρκούδες; Θα βρει λύσει ο Πανίκας για να γεμίσουν τον χρόνο τους τα κανάλια. Ήρθαν τουρίστες στην πόλη και έχουν αργήσει τα λεωφορεία; ο Πανίκας είναι εδώ να τους υποδεχθεί και να τους διασκεδάσει μέχρι να τους μαζέψουν. Είσαι ο Σβαρτσενέγκερ και έχεις προβήματα; Ο πανίκας θα σε βοηθήσει.Σου τέλειωσε το γιαούρτι; Έχει άφθονο ο Πανίκας.

Ενώ λοιπόν ο περιφερειάρχης της καρδιάς μας ήταν πάντα δίπλα μας, ήρθε η “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη, ξέρετε αυτοί που δεν έχουν καταδικάσει κανέναν Πασόκο, να πολεμήσουν την ίδια την Μακεδονία. Ήρθαν και καταδικάσανε το παλικάρι μας γιατί ήταν φιλεύσπλαχνος και εξυπηρέτησε έναν καημένο επαγγελματία που το ανάλγητο κράτος των Αθηνών προέβλεπε ένα εξοντωτικό πρόστιμο.

Γι’ αυτό τον σύρανε στα δικαστήρια ( και για ένα ακόμα αλλά αυτό δεν χρειάζεται να το θυμόμαστε) και τον καταδικάσανε χτες που τα ΜΜΕ δεν δουλεύανε, επίτηδες για να μην ακούσουνε την κατακραυγή του κόσμου. Να μη δούνε μάνες να οδύρονται έξω από τα δικαστήρια, όπου σκίζανε τις σάρκες τους “οϊ, οϊ, καταραμένο Πασοκ, το έφαγες το πουλόπον”.

Τώρα, λένε οι αντίχριστοι, οι γυφτοσκοπιανοί, ότι θα γλυτώσουν από τον Ψωμιάδη. Είστε με τα καλά σας βρε. Ο Ψωμιάδης είναι ιδέα. Ο λαός της Μακεδονίας ψήφισε Ψωμιάδη, Ψωμιάδης λοιπόν θα τους κυβερνήσει. Ένας Ψωμιάδης που δεν μασάει μπρος σε Πασόκους και τους χτυπά όπου τους βρει.
Ο Πανίκας ενδιάμεσα, ως τις επόμενες εκλογές θα κάνει ποδήλατο το πρωί στην παραλία, όπου είναι και τα κανάλια, μήπως και τον πετύχουν τυχαία…

“ΠΑΝΙΚΑ ΖΕΙΣ ΤΟ ΑΛΛΑΤΙΝΙ ΝΑ ΞΑΝΑΔΕΙΣ”

thess.gr

Δωρεά-οργάνων-φοβία

Για ακόμα μία φορά, αυτές τις μέρες το θανατηφόρο δίδυμο άγνοια-προκατάληψη λάμπει στον ουρανό του ελληνικού ιντερνετικού (και όχι μόνο) στερεώματος. Αφορμή, το σχέδιο νόμου για την ντε-φάκτο δήλωση συμφωνίας του «εγκεφαλικά νεκρού δότη» (και ΟΧΙ δωρητή, δωρητής είναι αυτός που δίνει-δωρίζει όργανο του εν ζωή). Ο «εγκεφαλικός θάνατος» είναι μια πολύ σαφώς καθορισμένη έννοια, και εννοεί την πλήρη (και αδύνατο να αναστραφεί) διακοπή της εγκεφαλικής λειτουργίας η οποία διαπιστώνεται με μία σειρά από εξετάσεις. Υπάρχουν και άλλες έννοιες όπως «φλοιώδης θάνατος» (γνωστό σαν έκφραση «έμεινε φυτό».), και «Βιολογικός θάνατος» (οριστικός θάνατος ή διακοπή λειτουργίας όλων των οργάνων λόγω έλλειψης οξυγόνωσης).


Τονίζεται ότι ο όρος «φλοιώδης θάνατος» («φυτό») είναι εντελώς διαφορετικός από τον «εγκεφαλικό θάνατο».
Αποσαφήνιση:
Προφανώς ο όρος δωρεά οργάνων (του τίτλου) είναι εσφαλμένος. Το βίντεο και ο όρος αναφέρονται σε δωρεά από ζωντανό δότη, που όμως δεν έχουν σχέση με την παρούσα φοβία που εκδηλώνεται μαζικά (και οφείλεται σε σύγχυση των ορισμών, και πλήρη άγνοια των σχετικών όρων και διαδικασιών).

Μερικές από τις συχνότερες εκφράσεις της φοβίας αφορούν:

«Σε περίπτωση που μπω στο νοσοκομείο θα με ξεπαστρέψουν μια ώρα αρχύτερα.»
Αν είστε στο νοσοκομείο, πιθανότατα δεν είστε κατάλληλος για δότης. Δεν μπορούν να γίνουν δότες ασθενείς που έχουν νοσήσει από μια (μεγάλη) σειρά ασθενειών, ακόμα και αν έχουν αναρρώσει πλήρως από αυτές. Εξ όσων γνωρίζω αυτό περιλαμβάνει καρκίνους, χρόνια πάσχοντες από διαβήτη, άτομα μεγάλης ηλικίας, όσοι έχουν πρόβλημα με καρδιά συκώτι νεφρά (ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα είναι εντάξει) και όσοι ακολουθούν μακροχρόνια φαρμακευτικές αγωγές. Ακόμα βαριά καπνιστές μεγάλης ηλικίας έχουν κατεστραμμένους πνεύμονες και πιθανότατα ακατάλληλη καρδιά. Αυτό στενεύει ήδη πάρα πολύ τα περιθώρια αυτών που μπορούν να γίνουν δότες, ακόμα και αν είναι «εγκεφαλικά νεκροί». Σε γενικές γραμμές Δότες μπορούν να γίνουν νέα υγιή άτομα τα οποία έχουν υποστεί βαριά κρανιο-εγκεφαλική βλάβη (από ατύχημα) η αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο, και εφόσον έχουν διακομισθεί έγκαιρα σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Κατόπιν αυτού, τα χρονικά περιθώρια είναι πολύ μικρά πριν επέλθει οριστική νέκρωση και των υπολοίπων οργάνων (το πολύ μερικά 24ωρα).

«Επιμένω, κάποιο τρόπο θα βρουν.»
Υπάρχει το θέμα της ιστό-συμβατότητας, της οποίας ο έλεγχος δεν γίνεται οπουδήποτε. Η σύνδεση τυχαίου ατόμου με συγκεκριμένο ασθενή είναι μάλλον απίθανη (εξαρτάται και από το μόσχευμα), και θα απαιτούσε πολλούς ελέγχους, σε ασθενείς που δεν πληρούν τα κριτήρια (κώμα κλπ)(με αποτέλεσμα να γίνεται αντιληπτή η απόπειρα). Η διάγνωση εγκεφαλικού θανάτου, είναι πολύπλευρη διαδικασία στην οποία εμπλέκονται 3 ιατρικές ειδικότητες (αναλύεται αργότερα), και γίνεται εισ διπλούν. Όπως ανέλυσα παραπάνω, οι κατάλληλοι δότες εισέρχονται «σχεδόν νεκροί» στην συντριπτική τους πλειοψηφία στα νοσοκομεία από ατύχημα – εγκεφαλικό επεισόδιο, και δεν προκύπτουν μέσα στα νοσοκομεία. (εκτός αν είναι ήδη βεβαρημένη η κατάσταση, οπότε δεν είναι κατάλληλοι για δότες). Τέλος, αν και δεν είναι εξήγηση υπάρχουν αναπτυσσόμενες χώρες που ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να πάει να αγοράσει νόμιμα νεφρό η άλλο μόσχευμα του οποίου ο «δωρητής» δεν πεθαίνει από την αφαίρεση του .
Εν πάση περιπτώσει αν κάποιος επιμένει σε θεωρίες συνωμοσίας, όταν ψηφιστεί ο νόμος θα μπορεί με μία επιστολή του στο Εθνικό Κέντρο Μεταμοσχεύσεων να απαλλαγεί από την επιλογή αυτή (δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή, απλά πρέπει να δηλώσεις ότι δεν θέλεις).

«Το κάνουν για τα λεφτά!»
Κατ αρχήν απαγορεύεται

Fast-track χρεοκοπία και δραχμή θέλει ο γερμανικός ΣΕΒ!

Χρεοκοπία “fast track” για την Ελλάδα, με διαδικασίες αναδιάρθρωσης χρέους που θα ολοκληρωθούν εντός 24ώρου (!) και ενδεχομένως αποκλεισμό της χώρας από την ευρωζώνη προτείνει τώρα ο πανίσχυρος σύνδεσμος των γερμανικών βιομηχανιών, την ώρα που ακόμη και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δυσκολεύονται να πεισθούν από τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, ότι τα σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους είναι «σενάρια επιστημονικής φαντασίας», όπως είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.


Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Γερμανικών Βιομηχανιών, Χανς Πέτερ Κάιτελ, μιλώντας χθες ενώπιον στελεχών του τραπεζικού τομέα, τόνισε ότι τα κράτη που δεν μπορούν να απεξαρτηθούν από τα διεθνή προγράμματα στήριξης θα πρέπει να προχωρούν στην αναδιάρθρωση του χρέους τους με ταχύτατες διαδικασίες, αν είναι δυνατόν και σε μια νύχτα, ώστε να αποφεύγεται ο κλονισμός των αγορών από μια μακρά διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους.
Ο επικεφαλής των Γερμανών βιομηχάνων γνωρίζει καλά τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας, αφού τη μεγαλύτερη και παραγωγικότερη περίοδο της καριέρας του την πέρασε στην κατασκευαστική Hochtief (1988-2007), η οποία είχε την ευθύνη κατασκευής του Αεροδρομίου της Αθήνας, που βρίσκεται υπό τη συνιδιοκτησία της γερμανικής εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου.

Ο Κάιτελ αφιέρωσε ειδική αναφορά στην Ελλάδα, τονίζοντας ότι η δυνατότητα της χώρας να επανέλθει σε υγιή οικονομική κατάσταση ίσως αποτελεί ψευδαίσθηση. Αν φθάσουμε στο σημείο, τόνισε ο Κάιτελ, να χρειάζεται μια μόνιμη επιχείρηση διάσωσης κρατών όπως η Ελλάδα, τότε «θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο μιας κρατικής χρεοκοπίας, που δεν θα πρέπει να κρατήσει εβδομάδες ή μήνες, αλλά να έχει ολοκληρωθεί σε 24 ώρες και να περιλαμβάνει τη συμμετοχή των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα».
Σε αυτή την περίπτωση, επισήμανε ο εκπρόσωπος των Γερμανών βιομηχάνων, ίσως δεν υπάρχει άλλη «ρεαλιστική εναλλακτική», όπως είπε, από τον αποκλεισμό της χώρας που χρεοκοπεί από την ευρωζώνη. Ουσιαστικά, δηλαδή, η συνταγή των Γερμανών βιομηχάνων προβλέπει αναδιάρθρωση χρέους με ταχύτατη διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές και επιστροφή της χώρας στη δραχμή, χωρίς να διευκρινίζεται αν μιλούν για μόνιμο αποκλεισμό, ή για μια προσωρινή επιστροφή στο πάλαι ποτέ εθνικό νόμισμα, ώστε αυτό να υποτιμηθεί αρκούντως για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και την επιστροφή στο ευρώ με νέα εσωτερική σχέση δραχμής-ευρώ.

Οι δηλώσεις Κάιτελ αποτελούν το δεύτερο ισχυρό «χτύπημα» στην Ελλάδα από γερμανικές πηγές τα τελευταία 24ωρα, καθώς μόλις την Δευτέρα το περιοδικό “Spiegel” δημοσίευσε πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες το ΔΝΤ έχει ήδη προτείνει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εξετάσουν το σενάριο άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, εκτιμώντας ότι είναι απίθανο να εφαρμοσθεί το πρόγραμμα του μνημονίου. Το ρεπορτάζ του “Spiegel” διαψεύσθηκε από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές (κυβέρνηση, ΔΝΤ, Κομισιόν), αλλά οι εντυπώσεις που δημιούργησε ήταν αρκετά έντονες και ήδη πληροφορίες αναφέρουν, ότι τις τελευταίες ημέρες εντάθηκαν οι εκροές καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα.
Στην Αθήνα, ο υπουργός Οικονομικών πέρασε χθες δύσκολες ώρες ενώπιον των βουλευτών του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας (ΚΤΕ) Οικονομικών, οι οποίοι αντιμετώπισαν με έντονη δυσπιστία τις προβλέψεις του για μείωση του ελλείμματος στο 1% το 2015 χωρίς «οριζόντια μέτρα» περικοπών, όπως είπε, αλλά και τις διαβεβαιώσεις του, ότι δεν θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους. Μάλιστα, η πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, κ. Βάσω Παπανδρέου, προκάλεσε αίσθηση στο ακροατήριο, όταν δήλωσε ότι θεωρεί πιθανή την αναδιάρθρωση του χρέους το 2013.
Οι εξελίξεις του επόμενου τριμήνου μέχρι τα τέλη Ιουνίου και τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. αναμένονται «πυκνές», καθώς ουσιαστικά όλες οι αποφάσεις της 25ης Μαρτίου έχουν παραμείνει χωρίς οριστική επικύρωση και δεν αποκλείεται να υπάρξουν ανατροπές, καθώς η κρίση χρέους της ευρωζώνης κλιμακώνεται και ήδη αναζητούνται τρόποι ενίσχυσης της Πορτογαλίας με προσωρινή χρηματοδότηση, μέχρι να εκλεγεί νέα κυβέρνηση, που θα διαπραγματευθεί ένα «πακέτο» διάσωσης.

Το βέβαιο είναι ότι οι αποφάσεις της 25ης Μαρτίου, που δεν έχουν ακόμη «κλειδώσει» οριστικά, αφού έμειναν αρκετές εκκρεμότητες, δεν έχουν συμβάλει όπως αναμενόταν στην αποκλιμάκωση της έντασης της κρίσης χρέους. Αντίθετα, οδήγησαν σε νέα δραματική κορύφωση, που ίσως υποχρεώσει την ευρωζώνη να αλλάξει πορεία, χωρίς ακόμη να έχει γίνει σαφές προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί. Βέβαιο είναι, επίσης, ότι το τελευταίο διάστημα έχουν κορυφωθεί οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, στο «τρίγωνο» κυβερνήσεων, κεντρικών τραπεζών και αγορών. Μένει να φανεί το προσεχές τρίμηνο ποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν τον Ιούνιο στο «πακέτο» της 25ης Μαρτίου, που αποδείχθηκε «ελαφρύτερο» από όσο απαιτούν οι περιστάσεις.

www.sofokleous10.gr

Debtocracy - Υποκειμενικά

Χθες είδα το Debtocracy. Όσοι από εσάς δεν το έχετε δει ακόμα, καλό θα ήταν να το δείτε πριν συνεχίσετε την ανάγνωση του παρόντος, δεδομένου ότι εκφράζω απόψεις που πολύ πιθανό να προκαταλαμβάνουν με αρνητικό τρόπο.

Καταρχάς να διευκρινίσω ότι ξεκίνησα να το παρακολουθώ με αρκετά θετική διάθεση, καθώς το όλο εγχείρημα είχε χαρακτηριστεί ως ντοκιμαντέρ, δηλαδή ως μία αντικειμενική έρευνα στα αίτια της παγκόσμιας, της ευρωπαϊκής και της ελληνικής κρίσης, μαζί με προτάσεις για την έξοδο από αυτή. Κατά δεύτερον, τον κ. Χατζηστεφάνου τον έχω σε υψηλή εκτίμηση όσον αφορά τη δουλειά του, μιας και στο παρελθόν έχει αναδείξει παρόμοια θέματα με αρκετά ενημερωτικό τρόπο. Δυστυχώς όλες οι προσδοκίες μου ισοπεδώθηκαν μέσα στο πρώτο κιόλας τέταρτο.

Η όλη δομή του «ντοκιμαντέρ» είναι η εξής: Εισαγωγή με τα αίτια της παγκόσμιας κρίσης, η οποία λίγο πολύ οφείλεται, όχι μόνο σε μία ευρύτερη κρίση του καπιταλισμού αλλά και σε μία χούφτα τραπεζιτών και δανειστών, που σκοπό έχουν να ξεζουμίσουν την Ελλάδα μαζί με τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ. Το story προχωράει για να δείξει πόσο κακή κίνηση ήταν η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη και πώς η Goldman Sachs βοήθησε την πρώτη να «μαγειρέψει» τα στοιχεία της μιας και είχε προσχεδιάσει την επερχόμενη κρίση, από την οποία η δεύτερη θα επώμιζε κέρδη. Ένα μεγάλο μέρος του «ντοκιμαντέρ» αφιερώνεται στον Ισημερινό και την άρνησή του να πληρώσει ένα σημαντικό ποσοστό του χρέους του, καθώς και στη σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής λογιστικού ελέγχου που ανέδειξε την κακοδιαχείριση των προηγουμένων κυβερνήσεων. Στον επίλογο, λίγο πολύ, καλούμαστε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ισημερινού, να αντισταθούμε στις «ξένες κατοχικές δυνάμεις» και να χειροκροτούμε καθώς ο ΓΑΠ δραπετεύει με ελικόπτερο από τη Βουλή.

Στην ουσία, το Debtocracy δεν διαφέρει σε τίποτα από την πιπίλα που αναμασούν ακραίες αριστερές και συνδικαλιστικές οργανώσεις (η ΑΔΕΔΥ πχ είναι πρώτη πρώτη στα credits) που αντιμετωπίζουν την κρίση ως ένα απλό, μονοδιάστατο και γραμμικό φαινόμενο με συγκεκριμένους «καλούς» και «κακούς» που έχουν σαφείς ταξικές διαφορές. Απλά, επειδή το «ντοκιμαντέρ» είναι σχετικά καλογυρισμένο, η πιπίλα αυτή πλασάρεται με έναν πιο απλό και επεξηγηματικό τρόπο, όπου κάθε κομμάτι «κουμπώνει» όμορφα και ωραία για να οδηγήσει τον θεατή σε μία συγκεκριμένη και μοναδική σειρά από λογικά βήματα-συμπεράσματα. Οι άνθρωποι που μετέχουν στις συνεντεύξεις είναι γνωστοί πολέμιοι του ΔΝΤ και ευρωσκεπτικιστές, ενώ έχουμε και την ευκαιρία να απολαύσουμε τον κ. Μανώλη Γλέζο σε ρόλο οικονομικού αναλυτή. Τον κ. Μίκη Θεοδωράκη γιατί δεν τον κάλεσαν άραγε;
Το όλο ατόπημα ολοκληρώνεται με την ατυχέστατη αναφορά στον Ισημερινό. Οι εικόνες εναλλάσσονται μεταξύ άστεγων στην μίζερη Αθήνα και χαμογελαστών κατοίκων του Ισημερινού που διασκεδάζουν την καθημερινότητά τους στο πολύχρωμο και φιλήσυχο Κίτο. Η παρουσίαση του Ισημερινού θυμίζει σε προπαγάνδα τα φιλμάκια που έπαιζαν στις ΗΠΑ των 50’s όπου έδειχναν την ευτυχισμένη και χαμογελαστή οικογένεια να απολαμβάνει το αμερικάνικο όνειρο σε αντίθεση με τους «κακόμοιρους» Σοβιετικούς που όλη μέρα έκαναν καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία.

Η βασική υπόθεση του «ντοκιμαντέρ» είναι ότι εφόσον ο Ισημερινός χρησιμοποίησε την έννοια του «απεχθούς χρέους» προκειμένου να κηρύξει στάση πληρωμών σε ένα μεγάλο ποσοστό του, γιατί δεν κάνει και η Ελλάδα το ίδιο; Το «ντοκιμαντέρ» όμως αποφεύγει περίτεχνα να παρουσιάσει τις βασικότατες διαφορές μεταξύ των δύο χωρών, όχι μόνο στα οικονομικά τους μεγέθη και το γεγονός ότι η μία από τις δύο είναι μέλος της ΕΕ, αλλά και στις ανάλογες κοινωνίες. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Ισημερινός παράγει σημαντικές ποσότητες πετρελαίου, καθώς και ότι είναι από τους πρώτους παραγωγούς μπανάνας παγκοσμίως, άρα γενικότερα έχει ισχυρό εξαγωγικό προϊόν, σε αντίθεση με την Ελλάδα που παράγει αέρα κοπανιστό, δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα το «ντοκιμαντέρ». Άρα στην περίπτωση άρνησης αποπληρωμής του χρέους, δεν δίνει απάντηση στο πού θα βρεθούν λεφτά την επόμενη μέρα. Επίσης δεν φαίνεται να το απασχολεί η πολιτική αστάθεια που έχει θέσει τον Ισημερινό σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το Σεπτέμβριο του 2010.
Πάντως, πάρα την γενικότερη αρνητική εικόνα και τη μονοδιάστατη παρουσίαση της πραγματικότητας, το «ντοκιμαντέρ» περιλαμβάνει και ορισμένες ευρύτερες αλήθειες όπως η κρίση του καπιταλισμού παγκοσμίως, η κρίση στην ΕΕ και η αδυναμία της να συσπειρωθεί σε υπερεθνικό επίπεδο, καθώς και οι άνισοι όροι αγοράς ανάμεσα στα κράτη-μέλη της. Αυτά όμως παραμένουν απλά σε επίπεδο διαπιστώσεων, χωρίς περαιτέρω έρευνα και ανάλυση.

http://ellinaki.blogspot.com/

τη respentza ή το www.a.matsas.blogspot ;

το προβλημα που παρουσιαστηκε στη respentza ειναι γνωστο σε ολους.αρκετοι ετρεξαν να υπερασπιστουν το blog.μερικοι αδιαφορησαν.καποιοι σαν και του λογου μου,το αντιμετωπιζουν εξ αποστασεως.προσοχη,αυτο δε σημαινει απαξιωση.απλα το θεωρω γελοιο, για τους πρωταγωνιστες της κλησης και της συμμορφωσης,να ασχολουνται με ενα τετοιο θεμα.με γυριζει δεκαετιες πισω.

βεβαια,εγω δε τραβαω και κανενα ιδιαιτερο ζορι,σε αντιθεση με τον γιωργο.που αναγκαζεται να παιξει ενα παιχνιδι,που λαμβανε χωρα καιρο πριν.
τι του λεει ο αξιοτιμος εισαγγελεας; ελα και κανε το ρουφιανο,να δουμε ποιος ειναι πισω απο το "τρομερο" σχολιο.
ας προσπερασουμε το απορρητο της google κ.λ.π.πραγματα που εχουν ειπωθει χιλιαδες φορες.
ας προσπερασουμε και την ελλειψη νομοθεσιας στη χωρα μας για τη λειτουργια των blogs.
ας αφησουμε την απορια για το αν ο λειτουργος ειχε τη δυνατοτητα να  πεταξει την καταγγελια στον αερα πισω απο την πλατη του.ή να αναγκαζεται να ασχοληθει με την υποθεση παραλληλα με μια καταπατηση ενος τετραγωνικου αγροτικης γης.
παρε την περιπτωση ενος καφενειου.εκει μεσα λεγονται διαφορα για πολλους.εαν καποιος ακουγε τις φημες που αφορουσαν την προσωπικοτητα του,με τη ιδια λογικη,θα εκανε μηνυση στον ιδιοκτητη του καφενειου.ο εισαγγελεας θα τον καλουσε και θα του εριχνε την "καμπανα",προς γνωσιν και συμμορφωσιν.πως σου φαινεται αυτο;
με μια αλλη εκδοχη,θα τον αναγκαζε να ονοματισει τα ατομα που διεδιδαν τις φημες.
ο ιδιοκτητης θα αλλαζε αμεσως το ονομα του σε "αρτεμιος ματσας ο β΄" και στο καφενειο θα εμπαινε μονο ο αερας.καθοτι τετοια ομορφα πραγματα μεταδιδονται και γινονται trend,σε λιγο χρονικο διαστημα,η συναντηση των ανθρωπων θα γινονταν μονο στην εκκλησια.
σου ερχεται καμια εικονα καποιου,σαν σκια,να χαμογελα; καλα σου ερχεται.
σου ερχονται κι αλλα.απο εδω και περα θα σηκωνεις το χερι σου,θα λες το ονομα και τη διευθυνση και μετα θα μιλας.σα το μυρμηγκακι τολμησε να πεις κατι,να καταγγειλεις κατι.τολμησε να αναφερεις τη λεξη γαϊδαρος,μουχλα,μπαρμπα και αλλα τετοια προσβλητικα.τολμησε να αναφερεις τη λεξη κατασπαληση,διεφθαρμενος,κρατικοδιαιτος.καλα αμα πεις "λαμογιο",δημευεται η περιουσια σου και θα περιφερεσαι με πισσα και πουπουλα στην αγορα.
να τελειωνουμε.
οταν ηρθαν τα παντελονια στη χωρα μας,τους ανθρωπους τους "εκοβε" και εβγαζαν τις φουστανελες για να τα φορεσουν.εκτος βεβαια μερικους γραφικους που φορουσαν φουστανελα και απο επανω φρακο,για να δηλωσουν εναν περιεργο νεοελληνικο πολιτισμο.πατεντα.
το διαδικτυο και το bloggin΄ ειναι προϊοντα ενος εφυεστερου πολιτισμου,για την ωρα.αντιγραψτε τι ισχυει για αυτα σε αυτες τις χωρες και μη μας πρηζετε.καντε το τωρα και μην αφηνετε σε καθε εισαγγελεα να αποφασιζει στα τυφλα.και καθε πικραμενο να δημιουργει ιστοριες και φανταστικες μαχες.
εαν θελετε φουστανελα,να μας το πειτε επισης.να ξερουμε τι φορουν σε αυτη τη χωρα για να προγραμματιστουμε αναλογα.
τωρα που το σκεφτομαι,ενα παντελονι για κατω και εκεινο το ωραιο ασπρο πουκαμισο με το κοκκινο γεματο χαντρες γιλεκο,θα ταιριαζε.με μποτες ιππασιας και καοϋμποϊκο καπελο.και μπεμβεδια.ασπρη.chinese chic.
σοβαρευτειτε...........

Ο Καντ στην Κερατέα

Ομολογώ πως το πρόβλημα της Κερατέας με ξεπερνάει. Δεν καταλαβαίνω πώς εξελίχθηκε σε εξέγερση, ανοιχτή σύγκρουση και ανταγωνισμό βαρβαρότητας. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα τελειώσει. Εκεί που φτάσαμε, όποια λύση και αν επιλεγεί, θα έχει αρνητικές συνέπειες.

Οι «ηρωικοί» (το διάβασα κι αυτό) κάτοικοι της Κερατέας έχουν στην πραγματικότητα ένα μόνο επιχείρημα. (Όλα τα άλλα περί αρχαιολογικού χώρου κ.λπ. είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.) Δεν θέλουν τα σκουπίδια στην περιοχή τους. Σε οποιαδήποτε μορφή (ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ, με εργοστάσιο ή χωρίς, θαμμένα ή επεξεργασμένα. Δεν τα θέλουν.
Μα, είναι νόμος του κράτους. Μα, έχει κυρωθεί από αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις. Μέχρι και το φιλο-περιβαλλοντολογικό Συμβούλιο της Επικρατείας δεν είχε αντίρρηση. Μα, δεν θα είναι χωματερή, αλλά βιομηχανική μονάδα.
Δεν εμπιστεύονται κανένα, δεν ακούνε κανένα. Απλώς ΔΕΝ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ!
Έχουν κατσικωθεί μέσα σε μία απόλυτη άρνηση που τελικά δημιουργεί ένα άλυτο πρόβλημα. Ας υποθέσουμε ότι το κράτος κάμπτεται, ακυρώνει νόμους και αποφάσεις, υποχωρεί και σταματάει. Τότε δικαιώνονται η άρνηση και ο εγωισμός. Δημιουργείται προηγούμενο. Γίνεται γενικός κανόνας.
Ποιος θα δεχθεί τώρα σκουπίδια; Και ειδικά στην Αττική, πού θα πάνε; Το Γραμματικό μόνο δεν επαρκεί, η Φυλή κλείνει και χώρος προσιτός και έρημος στην Αττικοβοιωτία δεν υπάρχει. Ας όψονται τα αυθαίρετα, που έχουν ξεφυτρώσει παντού. (Και τα περισσότερα σπίτια της Κερατέας, αυθαίρετα είναι.)
Στη Δυτική Ευρώπη δεν υπάρχει πρόβλημα. Εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων λειτουργούν και μέσα στις πόλεις. Αλλά με την καχυποψία των Ρωμιών κανένα δεν θα γινόταν δεκτό - εδώ δεν το θέλουν ούτε στα πέντε χιλιόμετρα.
Νομίζω ότι το αδιέξοδο της Κερατέας οφείλεται στο πιο χαρακτηριστικό νεοελληνικό γνώρισμα: τον απόλυτο και άνευ όρων εγωισμό. « Έξω από τη δική μου αυλή - κι ας πάνε όπου θέλουν!».
Κι εκείνος ο ταλαίπωρος Εμμάνουελ Καντ όρισε ως ύψιστη ηθική αρχή την «κατηγορική προσταγή»: πράττε έτσι, που αυτό που θέλεις να μπορεί να γίνει καθολικός νόμος.
Καθολικός νόμος από την ανάποδη, η βούληση των Ελλήνων. «Κάνε εσύ το δικό σου, κι οι άλλοι ας πάνε να…».
Τελικά, όλοι από την Κερατέα είμαστε…

νικος δημου /lifo.gr

Και εγένετο PIG

Portugal, Ireland, Greece. Η Πορτογαλία είναι η τρίτη χώρα που προσφεύγει στο μηχανισμό στήριξης, καθώς η έξοδος της προς τις αγορές θεωρείται απαγορευτική. Ηταν θέμα χρόνου η χώρα να φτάσει στο σημείο από το οποίο πέρασε πρώτα η Ελλάδα και μετά η Ιρλανδία. Οταν μάλιστα άρχισαν οι πιέσεις από τις Βρυξέλλες προς τη Λισαβόνα, η προσφυγή άρχισε να θεωρείται βέβαιη. Ετσι, την παραίτηση του πρωθυπουργού Σόκρατες ακολούθησαν οι διαδοχικές υποβαθμίσεις της χώρας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Ταυτόχρονα το κόστος δανεισμού άρχισε να ανέρχεται πλέον σε δυσθεώρητα ύψη. Λίγο ως πολύ ήταν η ίδια διαδρομή με εκείνη που ακολούθησε και η Ελλάδα.

Την Τετάρτη ο υπουργός Οικονομικών της χώρας με άρθρο του χαρακτήριζε αναπόφευκτη την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης. «Εκτιμώ ότι είναι αναγκαίο να καταφύγουμε στους μηχανισμούς, που είναι διαθέσιμοι στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Με ανεύθυνο τρόπο η χώρα ωθήθηκε προς μία δύσκολη κατάσταση στις χρηματαγορές. Μπροστά σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, η οποία θα μπορούσε να αποφευχθεί, εκτιμώ ότι είναι αναγκαίο να καταφύγουμε στους μηχανισμούς, που είναι διαθέσιμοι στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, κάτω από συνθήκες προσαρμοσμένες στην κατάσταση της πολιτικής ζωής στην Πορτογαλία».
Λίγες ώρες αργότερα, ο πρωθυπουργός Σόκρατες είπε στο διάγγελμα του ότι η κυβέρνηση «αποφάσισε να απευθύνει αίτημα για χρηματοπιστωτική βοήθεια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Η αντίδραση των Βρυξελλών ήταν άμεση. «Το αίτημα της Πορτογαλίας προς την ΕΕ για χρηματοπιστωτική βοήθεια συνιστά μια υπεύθυνη κίνηση για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στη χώρα και στην Ευρώπη, δήλωσε σήμερα ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν.» Το ποσό αναμένεται να καθοριστεί σύντομα...
protagon.gr

Α.Χατζηστεφάνου: Ο δημιουργός του Debtocracy

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: M.HULOT & ΠΕΤΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΦΩΤΟ: FREDDIE F.

 Γιατί δεν θέλατε χορηγούς;
Τη ζήσαμε τη δικτατορία των χορηγών σε άλλα μέσα. Τους είδαμε πώς έχουν αρχίσει να παρεμβαίνουν στο δημοσιογραφικό έργο πολύ πιο επιθετικά απ’ τις πολιτικές παρεμβάσεις που γίνονται κατά διαστήματα. Σε ένα περιοδικό, για παράδειγμα, εκτός από δημοσιογράφο έχεις και άνθρωπο από το εμπορικό τμήμα που προτείνει θέματα.  Σκεφτήκαμε πως δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Επίσης, δεν θέλαμε βοήθεια από κόμματα ή από κάποιον που θα ήθελε να παραβεί έστω και έμμεσα, λέγοντας ότι, ναι μεν συμφωνώ με την βασική ιδέα, αλλά μην χτυπήσετε το ευρώ ή μην χτυπήσετε τις τράπεζες, εκεί να είστε λίγο πιο μαλακοί. Θέλαμε να ξεφύγουμε από όλα αυτά. Λίγο πολύ τα ζούμε καθημερινά και στα mainstream media, έμμεσα η άμεσα.
Ποια ήταν τελικά η οικονομική ανταπόκριση του κοινού; Τα βγάλατε πέρα;
Αρχικά πορευθήκαμε κάπως όπως ένας μαθητευόμενος μάγος. Ξεκινήσαμε με ένα πιο μικρό πρότζεκτ, να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για το χρέος. Βάλαμε λεφτά απ’ την τσέπη μας και κάποια στιγμή που βρεθήκαμε να είμαστε 4-5000 ευρώ μέσα σκεφτήκαμε να ανοιχτούμε στον κόσμο. Δεν θέλαμε χορηγίες, δεν θέλαμε τίποτα, δεν μπορούσαμε πλέον να το αντέξουμε, οπότε είπαμε πως αν θέλετε μια ανεξάρτητη παραγωγή στην οποία ο καθένας θα μπορεί να είναι συμπαραγωγός και να μπει στο τέλος το όνομά του, δώστε ό,τι θέλετε. Ζητήσαμε να βοηθήσουν οι άνθρωποι οικονομικά και από κάποια στιγμή και μετά δεν μπορούσαμε να τους σταματήσουμε. Άρχισαν να δίνουν από ένα ευρώ μέχρι 200 και 300 (!) και το βασικό ποσό των 8.000 ευρώ -που ήταν ο βασικός κορμός- καλύφθηκε μέσα σε δέκα μέρες. Το απίστευτο ήταν ότι, όταν κάποια στιγμή ανακοινώσαμε με μεγάλα κόκκινα γράμματα «καλύφθηκαν τα βασικά έξοδα» και «αν θέλετε τώρα βοηθάτε σε έξοδα διανομής», ο κόσμος συνέχιζε να δίνει χρήματα. Εμείς θα δίναμε ένα DVD,  όμως τώρα με τα χρήματα που μαζεύτηκαν, μπορούμε να κάνουμε διανομή, να μεταφράσουμε σε άλλες γλώσσες, σκεφτόμαστε να συμμετάσχουμε σε φεστιβάλ, να φύγει για όλη την Ευρώπη. Μας ενδιαφέρουν πολύ οι χώρες τις περιφέρειας που έχουν ίδια προβλήματα με μας, Πορτογαλία Ιταλία κλπ.
Πως σκέφτεστε να γίνει η διανομή;
Η διανομή θα ξεκινήσει απ΄ το διαδίκτυο. Θα εμφανιστεί ονλάιν την Τετάρτη το βράδυ και ταυτόχρονα θα εμφανιστεί σε όλα τα μεγάλα τόρεντ, σε όλες τις ποιότητες, για όποιον θέλει να κατεβάσει. Από κει και πέρα θα κόψουμε μερικές χιλιάδες DVD που όποιoς θέλει θα μας παίρνει τηλέφωνο και θα του το στέλνουμε (για πιο μεγάλες ηλικίες, αν θέλει κάποιος να το δείχνει στην οικογένειά τους κλπ). Θα προχωρήσουμε και σε μια σειρά από προβολές σε σινεμά, τώρα συζητάμε για ημερομηνίες κλπ. Προσφέρθηκε το σινέ Φιλίπ από μόνο του να μας δώσει χώρο, υπάρχουν  κι άλλες προσφορές για να γίνουν κάποιες προβολές και θα κάνουμε και ένα τουρ. Εφόσον υπάρξει κάποια ανταπόκριση θα προσπαθήσουμε να κάνουμε και κάποιες παρουσιάσεις σε κεντρικές χώρες της Ευρώπης: Ισπανία, Πορτογαλία κλπ. Το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα χρήσης αναμετάδοσης. Μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει το ντοκιμαντέρ με όποιο τρόπο θέλει αρκεί να αναφέρει την πηγή.
Υπάρχουν ελληνικά πρόσωπα που συμμετέχουν το ντοκιμαντέρ;
Όχι, κινηθήκαμε περισσότερο στο εξωτερικό. Θέλαμε κάποιους ανθρώπους που τους θεωρούμε εμείς αφρόκρεμα στο χώρο τους, παρόλο που μπορεί να είναι ονόματα που δεν τα ξέρει ο πολύς κόσμος. Ξεκινήσαμε από φιλοσόφους, τον Αλέν Μπαντιού , τον οικονομολόγο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, για να φτάσαμε στον Σαμιρ Αμίν, δηλαδή κορυφές στα μη mainstream Οικονομικά, δηλαδή στην μη ορθόδοξη σκέψη. Με Έλληνες δεν ασχοληθήκαμε πάρα πολύ, μείναμε στο Μανώλη Γλέζο, ως μια πιο ιστορική μορφή, αντιπροσωπεύοντας αν θέλεις τον κύκλο από την γερμανική Κατοχή στην οικονομική κατοχή. Η δεύτερη ελληνική φωνή είναι του Κώστα Λαπαβίτσα, πάλι όμως με την ιδιότητα του, σαν καθηγητής στο SOAS του Λονδίνου, που είναι και απ’ τους βασικούς που έφεραν την ιδέα για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ).
Πως τους προσεγγίσατε όλους αυτούς;
Υπήρχε ένας ενθουσιασμός όταν άκουγαν τι κάναμε, επειδή το βασικό μας θέμα πραγματεύεται τη δημιουργία μιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου, δηλαδή λέει ανοίξτε τα βιβλία του λογιστικού χρέους να δούμε τι είναι παράνομο, τι είναι απεχθές και να αποδείξουμε ότι δεν πρέπει να το πληρώσουμε. Αυτό ως ιδέα είχε πολύ μεγάλη απήχηση σε όλο αυτό τον κόσμο της εναλλακτικής σκέψη. Για λόγους οικονομίας  πήγαμε στο Ντακάρ της Σενεγάλης για το Παγκόσμιο Κοινωνικό φόρουμ, όπου βρήκαμε μαζεμένα πάρα πολλά πρόσωπα. Αντί δηλαδή να κάναμε 5 ταξίδια κάναμε ένα.
Έχετε κάποια σχέση με την υπάρχουσα πρωτοβουλία για την δημιουργία ΕΛΕ;
Αυτήν παρακολουθούσαμε στην ουσία και τα μέλη της μας βοήθησαν.  Όμως δεν συνδεόμαστε οργανικά μαζί τους. Από κει ξεκίνησε η ιδέα για το ντοκιμαντέρ.
Υπήρξε ανταπόκριση του ΣΚΑΪ για το ντοκιμαντέρ;

DEBTOCRACY // χρεοκρατια

το νεο ντοκυμαντερ του debtocracy.gr


Untitled from ThePressProject on Vimeo.

Ο Χώρος

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα και τη στοιχειώνει, ένα φάντασμα με μορφή πολιτικού κόμματος που διατρέχει όλη τη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, πάντα σε δεύτερο ρόλο αλλά πάντα απαραίτητο, αρκετά ξένο προς την υπόλοιπη πολιτική πραγματικότητα αλλά και ταυτόχρονα εκπληκτικά οικείο. Το κόμμα αυτό ήταν παλιά γνωστό ως ΚΚΕ Εσωτερικού (και Συμμαχία), αργότερα έγινε ΕΑΡ, αργότερα ΣΥΝ, κατόπιν ΣΥΡΙΖΑ (διατηρώντας όμως και τον παλιό ΣΥΝ, με κάποιον υβριδικό τρόπο που κανείς εκτός από τους μυημένους και τους δημοσιογράφους δεν έχει καταλάβει). Πρόσφατα διασπάστηκε και έδωσε τη Δημοκρατική Αριστερά. Υπάρχει και κάτι που λέγεται ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όμως δε θα μας απασχολήσει εδώ. Ας αφήσουμε τις επίσημες ονομασίες κι ας το αποκαλέσουμε τρυφερά «ο χώρος» – έννοια που περιλαμβάνει όλους τους παραπάνω πολιτικούς φορείς.
Ξεκινάμε από τα άφθονα στραβά του... Συζητήσεις επί συζητήσεων, νεφελώδεις αναλύσεις, υψηλή διανόηση, ανοργανωσιά και (κακώς νοούμενη) χαλαρότητα, ερασιτεχνισμός, φράξιες, ημιφράξιες και ομάδες: τέτοιο υπήρξε το πρόσωπο του χώρου για δεκαετίες. Άγνωστο πόσα δελτία τύπου κι ανακοινώσεις συντάχθηκαν σε ουζερί και ταβέρνες, ο Κύρκος να μας κάνει κι επίδειξη σφυρίγματος, να πούμε το Μ’ Αεροπλάνα Και Βαπόρια, κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δε χορεύει, ακούνε μόνο τον Μπανιά κι ο νους τους ταξιδεύει. Δεν ξέρω αν έχετε συναντήσει τον όρο π.χ. «φουστάνι σε στιλ ΚΚΕ Εσωτερικού» (δηλαδή, λίγο παρδαλό, κάπως εθνίκ αλλά και ταυτόχρονα μοντέρνο, ξέρεις ότι αυτή που το φοράει έχει διαβάσει Αντόρνο). Ομολογουμένως, ο χώρος ήταν περίφημος στο να ανακαλύπτει ψαγμένα μπαράκια με σοφιστικέ διακόσμηση, ελαφρά τζαζ μουσική και πρωτότυπο μενού, όμως κάτι παραπάνω γυρεύει κανείς από έναν πολιτικό σχηματισμό.

Τέρμα το μαστίγωμα, πάμε στην άλλη πλευρά του νομίσματος: Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας αξιόλογος άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει κάποτε ψηφίσει τον χώρο ή που να μην σκέφτηκε σοβαρά να τον ψηφίσει. Ή που να μην έπιασε τον εαυτό του να τον συμπαθεί. Γιατί; Όσο μπορώ να καταλάβω, υπάρχουν τρεις λόγοι:
1) Ο χώρος πάντα τραβούσε μερικούς από τους πιο τίμιους κι ενδιαφέροντες ανθρώπους στη χώρα. Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να γνώρισε π.χ. τον Άγγελο Ελεφάντη και να μην τον εκτίμησε. Οπότε, σε μεγάλο βαθμό, η συμπάθεια προς τον χώρο ήταν και συμπάθεια προς συγκεκριμένα ποιοτικά μέλη του.
2) Πολλές φορές ο χώρος φάνταζε όαση μέσα στο υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό. Μπορεί να μη συμφωνούσες σε όλα μαζί του, όμως η ψήφος σ’ αυτόν ήταν αξιοπρεπής. Δεν ένιωθες ότι αμαρτάνεις προς τον εαυτό σου στηρίζοντάς τον.
3) Ο χώρος πάντα ψαχνόταν. Δοκίμαζε, πειραματιζόταν, έκανε λάθη στρατηγικής και τακτικής, όμως ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι έχει τις υπέρτατες απαντήσεις, προς τιμήν του. Έντονα πολυφωνικός, κατά καιρούς γέννησε και φιλοξένησε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες και δράσεις – αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν ο πρώτος που έθιξε θέματα όπως η οικολογία, οι διακρίσεις εις βάρος ομοφυλόφιλων, το μεταναστευτικό. Επίσης, κατά την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε που όλη η Ελλάδα είχε παραδοθεί στην (κατευθυνόμενη;) σχιζοφρένεια, ο χώρος ξεχώριζε σαν το γάλα μέσ’ στις μύγες. Υπάρχουν κι άλλα, πολλά άλλα, που μου διαφεύγουν τώρα.

Ποιες εναλλακτικές πολιτικές επιλογές υπήρξαν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης; Τι έζησε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες ένας σημερινός 50άρης – 60άρης;

Α. Το ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα που ήρθε στην εξουσία το 1981 σαν οδοστρωτήρας. Τίποτα δεν έμεινε το ίδιο μετά. Από μια άποψη, υλοποίησε μια ιστορική αναγκαιότητα: με το ΠΑΣΟΚ ήρθαν στα πράγματα πολλοί άνθρωποι που καταπιέστηκαν κι αδικήθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Όμως αυτό έγινε με τόσο... πειρατικό τρόπο, που η Ελλάδα ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το σοκ. Αμοραλισμός, αναξιοκρατία, χυδαιότητα, διορισμός του κάθε πικραμένου στο Δημόσιο, λαϊκισμός, νεοπλουτίστικη νοοτροπία, κούφια ρητορική, αυτή είναι η κληρονομιά του Ανδρέα.

Β. Η Νέα Δημοκρατία.

Κάθε 100 ευρώ κρατικών εσόδων δαπανώνται σε…

http://government.gov.gr/2011/03/02/9087/
http://www.market-talk.net/