να πάνε να καλλιεργήσουν

Και δε σου λέω πως εγώ δεν είμαι ελληνίδα. Εδώ γεννήθηκα, αυτή τη γλώσσα έμαθα να μιλώ, αυτόν τον λόγο έμαθα να χρησιμοποιώ, αυτή την επικοινωνία να εξασκώ. Όμως για τον ίδιο λόγο έφυγα έξω. Και για, εκτός των πολλών άλλων, να μη γίνω φαιδρή καριοκατούρα της αμετροέπειας, του ελλείμματος λογικής, της φανατικής αγκύλωσης σε ιδεολογήματα (και εκπροσώπους τους), της αδιάλειπτης βεβαιότητας ή κατ' αντιπαραβολή της διαρκούς σύγχυσης, της αγκίστρωσης στο δίπολο δράση-αντίδραση. Και γι' αυτό, επειδή απομακρύνθηκα από όλα αυτά, έζησα όμορφα χρόνια στο Λονδίνο. Για τον ίδιο λόγο τώρα ασφυκτιώ στην Ελλάδα και φαντασιώνομαι την επιστροφή μου σ'εκείνον τον τόπο.

Λοιπόν ας το παραδεχτούμε με όρους ελληνικούς: δεν ξέρουμε, δε μάθαμε, δε θελήσαμε να μάθουμε να συζητάμε. Θα βγει ο Σαββόπουλος και θα εκτοξεύσει χονδροειδώς την πρότασή του για μια κατάσταση που όλοι λίγο πολύ παραδεχόμαστε ότι είναι προβληματική. Θα βγούμε κι εμείς από τα social media να εκτοξεύσουμε χονδροειδώς τους χαρακτηρισμούς μας στο πρόσωπό του. Όχι. Ούτε να τον κατηγορήσω θέλω, ούτε και να τον υπερασπιστώ. Όχι. Οι μετανάστες δεν είναι ούτε σκουπίδια, ούτε και σύγχρονοι άγιοι.
Δε συνομιλώ με χρυσαυγίτες όμως. Δε γνωρίζω κανέναν. Με ανθρώπους που ανήκουν στον ευρύτερο αριστερό-αντεξουσιαστικό-ή-και-ανένταχτο χώρο συνομιλώ. Μ' αυτούς γνωρίζομαι. Όμως ούτε μ' αυτούς μπόρεσα να συνομιλήσω. Γιατί είναι κι αυτοί έλληνες, σαν εμένα, το είπαμε αυτό, αν και μέσα στη γενικότερη μεταμοντέρνα σούπα έχουν εσκεμμένα απωλέσει την αναγνώριση ότι τόσο το βίωμα όσο και οι προσλαμβάνουσές τους προέρχονται από αυτόν τον τόπο, ίσως για να μην συνυφανθεί με την ταυτότητά τους. Μη μας πουν ελληναράδες. Μόνο αυτοί δικαιούνται να έχουν ταυτότητα. Όμως δεν γαλουχήθηκαν μόνο αυτοί με τους όρους του ελληνικού δημόσιου διαλόγου. Και εμείς, κι αυτοί οι άλλοι, είτε είναι δηλωμένοι φασίστες, είτε τους κατηγορούμε εμείς ως τέτοιους, δεν έχουμε ιδέα τι πάει να πει διάλογος.

Μα είναι τρόπος αυτός να εκφράζομαι, την ίδια στιγμή που μας μέμφομαι ότι στερούμαστε μιας κάποιας διαλεκτικής κουλτούρας ως λαός; Μα είναι αυτές επιτρεπτές γενικεύσεις; Όχι. Αλλά αναγνωρίζω ότι είμαι θυμωμένη. Και αυτό είναι το context για να καταλάβεις αυτά που λέω. Θέλω κι εσύ να μου λες το context σου. Για να μην ακούγονται αυτά που λες βαρύγδουπες αερολογίες. Είμαι θυμωμένη με την αγιοποίηση των μεταναστών από μια μερίδα των ανθρώπων που έχουν παρουσία στα social media.

Δεν είναι και δε μπορεί να είναι όλοι οι μετανάστες άδολες και αθώες ψυχούλες που η κακή τύχη ξέβρασε σε κάθε διασταύρωση της Αθήνας για να καθαρίζουν παρμπρίζ. Δε μπορεί να έχεις σκυλοπνιχτεί διασχίζοντας δυο ηπείρους για να έρθεις στην Ελλάδα και να έχεις ταχτεί να καθαρίζεις τζάμια αυτοκινήτων και να πουλάς χαρτομάντηλα για το υπόλοιπο του βίου σου. Δε μπορεί να είσαι αρτιμελής, να ήρθες σ' αυτή τη χώρα για να δουλέψεις και η μόνη σου δεξιότητα να είναι να τείνεις ως επαίτης το χέρι σου. Δε μπορεί σε μια χώρα που η αγροτοκτηνοτροφική ανάπτυξη είναι όρος επιβίωσης της οικονομίας, να θεωρείται επονείδιστη παρότρυνση να απασχοληθούν οι μετανάστες σε αυτόν τον τομέα. Δε μπορεί από την άλλη να εκκενωθεί καμιά πρωτεύουσα από μετανάστες όταν οι 500 που έκαναν την κατάληψη της Νομικής προήλθαν όχι από την ίδια την πρωτεύουσα αλλά από ένα ευημερεύον νησί, όπως η Κρήτη. Δε μπορεί ο Σαββόπουλος να έχει διαγράψει μια τέτοια πορεία -ανεξάρτητα από αν σε εκφράζει το συγκεκριμένο μουσικό είδος- και να τον κατηγορείς με ευκολία ως φασίστα. Δε μπορεί από την άλλη ο ίδιος ο Σαββόπουλος σε συνθήκες που η ιντελλιτζέντσια σιωπά, εκείνος να μιλά με τόσο εκκωφαντικό τρόπο. Και τέλος, δεν μπορεί να συζητάμε για μια πρόταση που έκανε ένας τραγουδοποιός σαν να είναι μείζον ζήτημα.
Να πάνε όλες οι απολυτότητες, τα στερεότυπα, οι γενικεύσεις, η πόλωση, οι αγκιστρώσεις, οι φανατισμοί, οι παραλογισμοί, οι αμετροέπειες, οι αερολογίες να ζήσουν σε αραιοκατοικημένους εγκεφάλους. Να πάμε να καλλιεργήσουμε το δημόσιο διάλογο. Γιατί έχει ρημάξει.

niemandsrose-niemandsrose.blogspot.com