Το σκορ μιας κρίσης

Πριν από 48 ώρες ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι «δεν υπάρχει Παπανδρέου». Ο ίδιος βουλευτής, όχι μόνο χορήγησε ψήφο εμπιστοσύνης προς τον πρωθυπουργό, αλλά χειροκρότησε όρθιος και με θέρμη την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Γι' αυτό και είναι υπέροχη η εγχώρια πολιτική ζωή. Το τοπίο της είναι σαν τη μορφολογία της πατρίδας: προσφέρει τόσες εναλλαγές που δεν πλήττεις. Μέσα σε μία μέρα μπορείς να δεις ολόκληρες εποχές. Και δύο μέρες είναι αρκετές για να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ξένος αξιόπιστος αναλυτής των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων. Αποκλείεται, δεν γίνεται να παρακολουθήσει όλα όσα συμβαίνουν γνωρίζοντας ονόματα, καταστάσεις και συσχετισμούς. Το μεσημέρι της Πέμπτης ο πρωθυπουργός ήταν «για κρεμάλα», η κυβέρνηση υπό διάλυση και ο Σαμαράς έτοιμος να πατήσει με βήμα βαρύ και υπεύθυνο το μάρμαρο του Μαξίμου. Το πρωί του Σαββάτου μέχρι και που στοιχηματίζεις ότι το ΠΑΣΟΚ θα διατηρήσει την πολιτική ηγεμονία και το επόμενο διάστημα, ίσως και μέχρι την εξάντληση της τετραετίας και της χώρας ολόκληρης.

Ο Σαμαράς, λοιπόν, ζητούσε τεχνοκράτες που θα οδηγούσαν τη χώρα σε εκλογές το συντομότερο δυνατό. Ο Παπανδρέου πρότεινε κυβέρνηση που θα έκλεινε τις πιεστικές εκκρεμότητες και θα έκανε εκλογές την άνοιξη. Δέχθηκε επίσης να συζητήσει για τον επικεφαλής της, ενώ η ομιλία του ζωγράφιζε την εικόνα της αποχώρησης του. Ο Σαμαράς δεν έχει, φυσικά, καμία διάθεση να δώσει στήριξη σε μία κυβέρνηση μνημονίου, οπότε μένει έξω. Το κυρίαρχο σενάριο θέλει υλοποίηση εκείνου του παλαιού συνθήματος που έλεγε ΛΑΟΣ-ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, πιθανότατα με πρωθυπουργό τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Θεωρητικά θα μπορούσε να συνεχίσει και ο Γ. Παπανδρέου, αλλά δεν θα άντεχε στην πρώτη ψηφοφορία. Ο Βενιζέλος, όσο και αν ενοχλήσει τους άλλους κορυφαίους, θα εκτονώσει πιέσεις από την κοινοβουλευτική ομάδα. Και επειδή αυτή η χώρα παράγει πλέον μόνο κρίσιμες στιγμές, θα έχει πολλές για να επικαλεστεί προκειμένου να μη στηθούν κάλπες την άνοιξη. Άλλωστε η απουσία της Ν.Δ από το κυβερνητικό σχήμα ίσως χαλαρώσει τη δέσμευση για εκλογές. Όλα αυτά ακούγονται λογικά, ίσως και «στρογγυλά». Δεν είναι έτσι.

Δεν έχεις κυβέρνηση εθνικής ενότητας χωρίς την αξιωματική αντιπολίτευση. Έχεις κάτι άλλο που πρέπει να βρεις πως θα το πεις - ας πούμε κυβέρνηση συνεργασίας. Και, κυρίως, έχεις την κοινωνία απέναντι. Τέλος, θα έρθει η στιγμή που θα ζητήσεις από τη Βουλή 180 ψήφους. Πρώτο συμπέρασμα; Κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, έχασε ο Σαμαράς. Αν θέλετε κέρδισε και ο Παπανδρέου που θα αποχωρήσει κάτω από αψίδα χειροκροτημάτων, υψωμένη από τους συντρόφους του. Η κοινωνία, άλλωστε, συγκρατεί όσα της δείχνει τηλεόραση. 

του Κώστα Γιαννακίδη