Ο κινέζος αγρότης, τα ομόλογα και ο εχθρός της αστικής τάξης

Ας πούμε ότι οφείλετε το χαράτσι και τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης περιουσίας. Δεν είχατε  να το πληρώσετε και η εφορία βγάζει ένα από τα ακίνητά σας στο σφυρί. Με τι τιμή; Με το ένα τρίτο της αντικειμενικής, όταν η οφειλή σας έχει υπολογιστεί στο 100% της αντικειμενικής. Κι έπειτα ρωτάνε γιατί  ο κόσμος είναι οργισμένος; Τι δεν καταλαβαίνετε εκεί στην κυβέρνηση; Δεν μπορεί! Κάποιος εκεί πέρα μισεί θανάσιμα την αστική τάξη. Κάποιος πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. 
Δεν υπάρχουν αυτά που αποφασίζουν.  Είναι τόσο εκνευριστικά που δεν μπορείς να μην μιλήσεις. Να μην ουρλιάξεις από τον θυμό σου. Όπως ακριβώς είμαστε θαυμαστές μιας ευφυούς απόφασης, μας προκαλεί αποτροπιασμό ένα ακόμη δείγμα βλακείας και κουτοπονηριάς. 

Ειδικά στα φορολογικά τα έχουν κάνει μαντάρα. Φανταστείτε τώρα έναν αγρότη στην μακρινή Κίνα να έχει αγοράσει ένα μερίδιο σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο στο Πεκίνο κι αυτό το αμοιβαίο να έχει αγοράσει πολλά μερίδια από ένα άλλο αμοιβαίο στο Λονδίνο. Κι αυτό το αμοιβαίο στο Λονδίνο να έτυχε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Ρωτάμε τα σαΐνια:  Έχει ο κινέζος αγρότης  υποχρέωση να δηλώσει τα κέρδη του στις ελληνικές φορολογικές αρχές; Και αν δεν έρθει ο

Το Ποτάμι που ακούει: Μάνος Ματσαγγάνης

Κοροϊδία με 185 υπογραφές

Πάσχος Μανδραβέλης
Είναι αστείο το νέο «Εθνικό Αναπτυξιακό Πρότυπο, Ελλάδα 2021» που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Το προσχέδιο που παρουσιάστηκε στο Euroworking Group την Πέμπτη (19.5.2014) είναι τόσο ενδιαφέρον όσο τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων: γεμάτο κοινοτοπίες του στιλ «δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τις επενδύσεις μέσω της απλοποίησης των αδειοδοτικών διαδικασιών και της αντιμετώπισης των σύνθετων πτωχευτικών διατάξεων σε συνδυασμό με τη μείωση του γραφειοκρατικού κόστους» ή «καταπολέμηση της διαφθοράς, ενίσχυση της διαφάνειας και απλοποίηση των διαδικασιών με την ψηφιοποίηση».

Πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η υπόσχεση ότι «το πρόγραμμα απελευθέρωσης των αγορών και εξάλειψης των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, που ήδη έχει ξεκινήσει, θα συνεχισθεί και θα ολοκληρωθεί». Μιλάμε για το ίδιο πρόγραμμα απελευθέρωσης για το οποίο η κυβέρνηση έκανε προ μηνός ηρωικές διαπραγματεύσεις να μην αλλάξει τίποτε. Τελικώς υπό τον φόβο της «χαμένης δόσης» ψήφισε κάποια ημίμετρα τα οποία -πάμε στοίχημα;- θα αναιρεθούν με υπουργικές αποφάσεις.
Αυτό γίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ψηφίζονται νόμοι μόνο για τα μάτια των κουτόφραγκων. Παίρνουμε τα λεφτά, και μετά το πολιτικό σύστημα ομόψυχα τρέχει να αλυσοδέσει την απελευθερωμένη αγορά, με μόνο στόχο να προστατεύσει τα πελατειακά του δίκτυα και τους πελατειακούς του μηχανισμούς. Ετσι, την ίδια ώρα που συντάσσουμε εθνικό σχέδιο -τρομάρα μας!- ανάπτυξης, 185 βουλευτές όλων των κομμάτων του συνταγματικού τόξου ζητούν να

Λογοκλοπές υποψηφίων ευρωβουλευτών

1. 
Στις 25 Ιανουαρίου φέτος το πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπʼ αριθμόν 525/2013 απόφαση του καταδίκασε την υπεύθυνη του Αρχείου του ΥΠΕΞ και προσφάτως τοποθετηθείσα εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ITF (Task Force for International Cooperation on Holocaust Education) κ. Φωτεινή Τομαή και τις «Εκδόσεις Παπαζήση για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων του βιβλίου που εξέδωσε η κ. Τομαή με τίτλο «Αληθινές Ιστορίες 1,2,3,..11 Ολυμπιονικών.

Σύμφωνα με την απόφαση, μεταξύ άλλων, η κ. Τομαή πρέπει να πληρώσει στους αρχικούς συγγραφείς το ποσό των 20.000 ευρώ και να δημοσιεύσει την απόφαση σε δύο πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδες.
Με την απόφαση αυτή όμως η κ. Τομαή δεν ξεμπλέκει με τα νομικά της προβλήματα αφού έχει κατατεθεί εναντίον της και μήνυση (ποινικό αδίκημα) για πλαστογραφία και απάτη σύμφωνα με τους μηνυτές Ελένη Κεφαλοπούλου και Άρη Φωτιάδη.
Πηγή:

Η κ.Τομαή είναι υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ.

2. 
http://en.wikipedia.org/wiki/Jorgo_Chatzimarkakis

In 2000 Chatzimarkakis received a doctor's degree at the University of Bonn. However the crowdsourcing project VroniPlag found cases of alleged plagiarism

ποια τρόικα;

Πέντε ευρώ από κάθε κλήση των 100 ευρώ για τροχαία παράβαση που πληρώνουν οι πολίτες θα πηγαίνουν όχι στα έσοδα του κράτους, αλλά στα επικουρικά ταμεία για τις συντάξεις των ενστόλων. Επίσης, το 5% από τα παράβολα υπέρ του Δημοσίου που πληρώνουν υποχρεωτικά οι επιχειρήσεις για πιστοποίηση του προσωπικού πυρασφάλειας θα πηγαίνει ως πόρος για το επικουρικό ταμείο των υπαλλήλων του Πυροσβεστικού Σώματος.

Τα έσοδα αυτά (το 5% από τις κλήσεις της Τροχαίας και το 5% από τα παράβολα του Δημοσίου) προβλέπονται σε νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή και μάλιστα το εν λόγω άρθρο που επαναφέρει -αν όχι θεσπίζει για πρώτη φορά- κρατική ενίσχυση σε επικουρικούς φορείς μπήκε συγκεκαλυμμένα σε άσχετο νόμο. Οι πόροι αυτοί θεσπίζονται για τις επικουρικές συντάξεις μιας μερίδας ασφαλισμένων και συνταξιούχων με το άρθρο 45, παράγραφοι 1 και 2 του νόμου 4256/14 (για τα τουριστικά πλοία)! Το θέμα όμως είναι ότι ψηφίστηκαν μετά το νόμο που τους καταργούσε.

Συγκεκριμένα, ήταν ο νόμος με τα προαπαιτούμενα της τρόικας (ν. 4254/14) που ισχύει από τις 7 Απριλίου και προβλέπει ότι τέτοιας μορφής ενισχύσεις από τα ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης καταργούνται από την 1η/1/2015. Στον ίδιο προβλέπεται ότι τα όσα θα ισχύσουν για τους ασφαλισμένους όλων των επικουρικών ταμείων, δηλαδή υπολογισμός συντάξεων με λιγότερο γενναιόδωρο τρόπο και με μειώσεις αν χρειάζεται για να πέσουν τα ελλείμματα, θα εφαρμοστούν από 1ης/1/2015 και στα Ταμεία των ενστόλων, οι συντάξεις των οποίων θα βγαίνουν με βάση τα έσοδα από εισφορές, χωρίς να δημιουργούνται ελλείμματα και κατόπιν αναλογιστικής μελέτης.

Επιπλέον, για τα επικουρικά ταμεία υπάρχει ρητή και διά νόμου απαγόρευση σε οποιασδήποτε μορφής άμεση ή έμμεση κρατική ενίσχυση.
πηγή

Οι Ψηφοφόροι του 500ρικου!

tyxaios.blogspot
Υπάρχουν ψηφοφόροι που επιλέγουν από ιδεολογία. Άλλοι από συμφέρον. Ένας διορισμός ή μια μικρή ή και μεγάλη εξυπηρέτηση οδηγούν για κάποιους το χέρι στην κάλπη. Επίσης, κάποιοι άλλοι ψηφίζουν συγκριτικά. Το "λιγότερο κακό". Άλλοι ψηφίζουν ένα κόμμα από συνήθεια ή ακόμη και στην τύχη.
Ανάμεσα στους συμπατριώτες μας όμως, υπάρχουν κι εκείνοι που ψηφίζουν "με την τσέπη". Βάζουν κάτω το μολύβι και το χαρτί, ή το tablet(!), και υπολογίζουν πόσα θα πάρουν, πόσα θα δώσουν ή πόσα πήραν ή έδωσαν με εκείνη ή την άλλη κομματική επιλογή τους.
Ασφαλώς και όχι μόνο δεν είναι επιλήψιμο να προσμετρά ο πολίτης τις οικονομικές συνέπειες, εθνικές και προσωπικές, των επιλογών του αλλά τουναντίον επιβάλλεται να τις γνωρίζει ή να τις συνυπολογίζει πριν την ώρα της κάλπης. Κι αν οι πολιτικοί προσπαθούν να τις ωραιοποιήσουν ή και να τις αποκρύψουν αυτές τις συνέπειες, τότε αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση του ψηφοφόρου να αναζητήσει την πραγματικότητα.
Απογοητευτική ωστόσο είναι η διαπίστωση πως μια μερίδα ψηφοφόρων αποφασίζει με γνώμονα περιστασιακές προεκλογικές παροχές, σύνηθες φαινόμενο αρκετών εκλογικών αναμετρήσεων τα τελευταία χρόνια.

Από την αλήστου μνήμης "πλειοδοσία" επί των συντάξεων μεταξύ Σημίτη-Καραμανλή, στην προεκλογική εκστρατεία του 2000,  τα περίφημα τριχίλιαρα του Καραμανλή το 2007 -πάλι προεκλογικά- προς τους πυρόπληκτους, φτάσαμε στο

ΣΥΡΙΖΑ ή Μέρκελ: Το νέο εθνικό δίλημμα

(Συγκροτείται πατριωτικό αντιγερμανικό μέτωπο)
του Αναγνώστη Λασκαράτου

Ενώ η λίστα Τσίπρα καλπάζει ξεπερνώντας το 4% στην Ιταλία, θεμελιώνοντας έτσι την αφύπνιση και την εξέγερση των έντιμων και αθώων Νότιων ψηφοφόρων των κάθε λογής Μπερλουσκόνιδων, κατά των ιμπεριαλιστών και απατεώνων καπιταλιστών του Βορρά, στην Ελλάδα ο Μακεδονομάχος και Τουρκοφάγος υπερασπιστής των Χόντζα-Κάρατζιτς-Μιλόσεβιτς, επιστημονικός συνεργάτης των πλαστογραφιών του Χουντόδουλου στην παρουσίαση του ρόλου του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση, κόλακας του φιλεύσπλαχνου φιλο-Χρυσαυγίτη Αρχιεπισκόπου Κύπρου, τ.Ευρωβουλευτής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο βλάσφημος συν-ομότης του σατανιστή Μιχαλολιάκου  Μανώλης Γλέζος, τέθηκε επικεφαλής (μετά την αδυναμία συμμετοχής του διεθνολόγου-συνωμοσιολόγου κ.Λάκη: ο Κίσινγκερ μας μισεί επειδή «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες…τη γλώσσα, τη θρησκεία,…»), στο τουρλού-τουρλού και κόψε-ράψε ευρωψηφοδέλτιο του αγώνα κατά της νέας Γερμανικής Κατοχής, σε «μια (κατά τον κ.Τσίπρα) αναμέτρηση με ιδιαίτερο πατριωτικό και εθνικό χαρακτήρα» ως ««μεγάλη μορφή της Εθνικής Αντίστασης», που ως ευρωβουλευτής του Ανδρέα Παπανδρέου είχε ξεχάσει να θέσει ακόμη και το εύλογο θέμα του γερμανικού κατοχικού δανείου στην Ευρωβουλή.

Στη νέα αυτή συμμαχία έχουν θέση όλοι οι αντιμνημονιακοί συνομιλητές, φίλοι και σύμμαχοι του πρόεδρου Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ο sir Β.Μαρκεζίνης (προταθείς για πρωθυπουργός από τη Χ.Α.), o Γ.Τράγκας, ο Μάκης και ο Γιώργος Κουρής, ο Ιφικράτης Αμυράς, ο «Κομιστής», ο Π.Καμμένος, η Ραχήλ Μακρή,  οι προεδρικοί

Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς

Πολίτης

“Έξαλλη” η Χαριλάου Τρικούπη με την συμμετοχή Παπανδρέου στη βιβλιοπαρουσίαση της Μαριλένας Κοππά, της Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ομάδας των Σοσιαλιστών (που τύπωσαν και το εν λόγω βιβλίο) για θέματα Άμυνας και Ασφάλειας, της Αντιπρόεδρου της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ - Τουρκίας, της ευρωβουλευτού και πανεπιστημιακού. Αυτής της άθλιας... 
Γιατί τόση οργή; Γιατί η κ. Κοππά συνεργάζεται πλέον με την ΔΗΜΑΡ, αφού για δύο χρόνια αγνοήθηκε συλλήβδην με την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, πλην Συλβάνας Ράπτη φυσικά, από το νέο Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ; Μίας ομάδας που απαξιώθηκε όχι γιατί δεν απέδιδιε - κάθε άλλο - αλλά για να εξυπηρετηθούν μικροκομματικές επιδιώξεις του περιβάλλοντος Βενιζέλου. Αυτό έγινε τόσο με διαρροές παραπολιτικής ανοησίας, όσο και με τον αιφνιδιασμό στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όταν ο κ. Βενιζέλος άλλαξε βράδυ τους κανόνες εκλογής και συμμετοχής στα όργανα του κόμματος για να “καθαρίσει” το “υπόλοιπο” ΠΑΣΟΚ. 

Όπως βράδυ έγραψε και το δελτίο τύπου εναντίον του δημοψηφίσματος για να ανατρέψει αυτόν που σήμερα κακίζει γιατί δεν συμφωνεί με την αυτοκατάργηση του ΠΑΣΟΚ μέσω Ελιάς, γιατί “δεν σεβάστηκε το ανοιχτό μέτωπο Βενιζέλου εναντίον Κουβέλη”. 
Ποιό “μέτωπο”; Αυτό που δημιούργησε πάλι νύχτα ο κ. Βενιζέλος, όταν στο θέμα

Μπανανία

«Συγχωροχάρτι» αξίας τουλάχιστον 50 εκατομμυρίων ευρώ που πήγαν στα «χρυσά» εφάπαξ στην ΠΥΡΚΑΛ και την ΕΒΟ δίνει τροπολογία που ψηφίστηκε με νομοθετική διάταξη σε άσχετο σε άσχετο σχέδιο νόμου και μάλιστα κατατέθηκε εκπρόθεσμα, η οποία στα ψιλά γράμματα ουσιαστικά απαλλάσσει από κάθε ποινική ευθύνη κατηγορούμενους για απιστία σε βάρος του δημοσίου με βάση το νόμο περί καταχραστών δημοσίου χρήματος, που επισύρει ποινή έως και ισόβια. 

Η συγκεκριμένη τροπολογία ψηφίστηκε στις 8 Απριλίου σε σχέδιο νόμου για «τουριστικά πλοία και άλλες διατάξεις» και αναφέρει επί λέξει: «Καταβολές αποζημιώσεων πέραν των ορίων του άρθρου 2 του αν 173/67 οι οποίες έγιναν μέχρι τις 31.12.2010 και βασίζονται είτε σε ισχύουσες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είτε σε αποφάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων Νομοθετικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου ή ΔΕΚΟ ή πάσης φύσεως οργανισμών Κοινής Ωφέλειας είτε σε ατομικές εργασίας, θεωρούνται νόμιμες και επιπλέον καταβληθέντα ποσά δεν αναζητούνται».

capital.gr

Αν περιμένεις από ένα τέτοιο καθεστώς για να σωθείς, τότε σου έχω άσχημα νέα

Michael Theodosiadis
Θεωρώ τελείως ηλίθιο, πέρα για πέρα, να βαφτίζει κάποιος το σύγχρονο καθεστώς χούντα. Όχι δεν ζούμε σε χούντα αλλά σε ένα καθεστώς αυστηρά ολιγαρχικό. Ας μην πέφτουμε στην παγίδα της υπερβολής. Αν πραγματικά θέλεις να δεις τί είναι μια χούντα, κάνε μια βόλτα σε χώρες όπως η Βόρεια Κορέα, η Κούβα, το Ιράν, την Σαουδική Αραβία, την Λιβύη. Δες εκεί τί θα πει κρατικός έλεγχος. Το να αναπαράγουμε ότι ακούμε στους Λαζόπουλους στους Τράγκες και σε κάθε κάκιστου πολιτικά επιπέδου πολιτική δεν είναι και ότι καλύτερο. Έχουν υπάρξει βασανισμοί σε αστυνομικά τμήματα, έχει η αστυνομία κάνει χρήση βίας σε διαδηλωτές και αντιφρονούντες; Σαφέστατα ναι. Αυτό, όμως, δεν εξισώνει την ολιγαρχία με τη στρατιωτική δικτατορία. Αυτό αποκαλείται: αποτυχημένο κράτος (failed state)

ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ….ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΤΕ ΖΟΥΣΑΝΕ ΚΑΛΥΕΤΡΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…..ΤΟΤΕ??? ‘Η ΣΗΜΕΡΑ???
Δεν νομίζω ότι οι δύο αυτές εποχές μπορούν να συγκριθούν έτσι απλά. Όπως λες, έχουμε να κάνουμε με διαφορετικά δεδομένα και όχι μάλιστα σε εθνικό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Πλέον δεν έχεις ψυχρό πόλεμο, δεν έχεις ΕΣΣΔ, έχεις Ισλαμικό φονταμενταλισμό, έχεις Νεοφιλελευθερισμό, αλλά ΔΕΝ έχεις το γνωστό δίπολο ΕΣΣΔ -ΗΠΑ. Έχεις, επίσης, και μια οικονομική κρίση η οποία είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, μια

Δεν...

Δεν θέλω Ταλιμπάν στη χώρα μου: ούτε Χριστιανούς, ούτε Μουσουλμάνους. Ούτε μητροπολίτες, ούτε μουφτήδες. Ούτε Μπαοκτσήδες, ούτε Ολυμπιακούς. Δεν θέλω διαιρέσεις. Δεν θέλω εμφύλιους. Δεν θέλω να είμαστε ένα κατακερματισμένο έθνος υπανάπτυκτων που μόνο μέσα από συγκρούσεις αποκτούν ταυτότητα. 

Θάνος Τζήμερος απο εδω

Το Ποτάμι που ακούει: Αρίστος Δοξιάδης

Η εκτόνωση των αποχαυνωμένων πρωτευόντων

1) το άθλημα που γεννήθηκε στα γήπεδα του Ήττον κα της Οξφόρδης και που γαλούχησε την ηγετική τάξη της αυτοκρατορικής Αγγλίας δεν έχει καμία σχέση με το θέαμα που παρουσιάζουν στην χώρα μας 25 σώβρακα που κυνηγάνε αέρα κοπανιστό σ'ένα πετσάκι προκαλώντας την εκτόνωση της καταπιεσμένης λίμπιντο αποχαυνωμένων πρωτευόντων.

2) Η διατήρηση και ο έλεγχος ομάδων φανατισμένων οπαδών αποτελεί την πραγματική απόδοση κεφαλαίου του κάθε "προέδρου" είτε πρόκειται για τον ΑΟ Βαρδουκλκάνας είτε για "μεγάλη" ομάδα. Αυτό έλεγε και ο περίφημος Μυς-ο-αθλητικός λέγοντας ότι και η τελευταία επαρχιακή ομάδα μπορεί να μην εκλέγει πρωθυπουργό αλλά σίγουρα βγάζει τοπικό δήμαρχο. Τότε ο κος Σημίτης εξελέγετο στην Α Πειραιώς.

3) Οι άμεσοι παράγοντες του θεάματος: παίκτες, προπονητές, διαιτητές γνωρίζουν πως πληρώνωνται για να είναι βορά στα ένστικτα της μάζας των θεατών και των επιθυμιών τους. Ακριβώς όπως κάθε εκδιδόμενο άτομο. Επισημαίνω εδώ άρθρο  περί τον κον Σχορτσιανίτη όπου κατά τον σχολιαστή σας έπρεπε να ανέχεται την εξύβριση των παιδιών του χάριν του τραπεζικού λογαριασμού του. Το ίδιο να κάνουν και τα άλλα ανδράποδα του "προέδρου" που ρίχνονται στο πιάτο συγνώμη στο γήπεδο του φιλοθεάμονος κοινού(κοινό= ότι κοινοί τον άνθρωπο κατά το ευαγγέλιο).

Άρα 
α) Η Τούμπα λειτούργησε, ως ώφειλε, ως χώρος εκτόνωσης και κάθαρσης "ψυχών τε και σωμάτων" μέρες πού'ναι. Όλοι το ξέρανε και το αποδέχονται διαχρονικά. Γιατί να τιμωρηθεί;
β) οι πρόεδροι έκαναν ταμείο και συσπείρωσαν τα οπαδικά φουσάτα τους
γ) οι άμεσοι παράγοντες του θεάματος έκαναν αυτό για το οποίο πληρώνωνται γιατί να τιμωρηθούν;
δ) οι θεατές εκτονωμένοι θα γυρίσουν πίσω στην καθημερινότητα τους λιγότερο επιρρεπείς σε βίαιες εκδηλώσεις κατά του κράτους της θρησκείας και της οικογένειας. Εσάς τι σας χαλάει;

Δεν έχει σημασία απο εδω

Προσκυνούμε σώβρακα και φανέλες!

Θανάσης Μαυρίδης

Ζούμε σε μία καταπληκτική χώρα. Που αλλού θα συνέβαιναν αυτά που συμβαίνουν εδώ; Κατηγορούμενοι για τα στημένα του ποδοσφαίρου και άλλοι παράγοντες της στρογγυλής θεάς διεκδικούν την εκλογή τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές! Και το πιο αστείο; Θα βγουν και μάλιστα με τα τσαρούχια! Ετοιμαστείτε για γλέντια. Να σας απαγορεύουν την είσοδο σε μία πόλη γιατί δεν προσκηνύσατε τον μπλε παπαγάλο, το σύμβολο της ομάδας. Σε μία αστεία χώρα, συμβαίνουν αστεία πράγματα. Κι έπειτα μας φταίει η Μέρκελ...

Σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε κόμματα, αλλά στην θέση τους ποδοσφαιρικές ομάδες. Θα κατεβαίνουν στην επικράτεια ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ για να διεκδικούν την ψήφο του ελληνικού λαού. Φέρτε στο μυαλό σας  την εικόνα από το βράδυ των εκλογών: «Έλαβαν:  Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς 51%. Ο πρόεδρος της ομάδας κ. Μαρινάκης είναι ο νέος πρωθυπουργός της χώρας»! Η κάμερα απομακρύνεται από τον παρουσιαστή, τον οποίο τον πνίγουν χιλιάδες κόκκινα χαρτάκια και την ίδια ώρα ακούγεται ο ύμνος του Ολυμπιακού.  Κι έπειτα  βγαίνουν στον δρόμο οι οπαδοί του ΟΣΦΠ με κόκκινες σημαίες.  Όχι δεν είναι κομμουνιστές. Είναι  οι εργάτες

tweet

Eίναι δυνατόν να μην πιστεύεις ότι ο Θεός δίνει φωτιά αποκλειστικά σε μας; Μα που ζούμε;

Μεσήλικας πτυχιούχος Έλληνας γκασταρμπάιτερ πλένει πιάτα

Άγης Βερούτης 
Σε μια οικονομία που οι μισοί απολαμβάνουν τον παραγόμενο πλούτο από τους κόπους των υπόλοιπων μισών, η αστάθειά της είναι προγραμματισμένη μέσα στη δομή του οικονομικού συστήματος. Όταν όμως το 80% ζει από τον πλούτο που παράγει το 20%, τότε η συντριπτική κατάρρευση με κρότο είναι βεβαιότητα.

Με 3.000.000 συνταξιούχων, 900.000 δημοσίων υπαλλήλων, 2.000.000 ανέργων, 1.500.000 ανήλικων, 1.500.000 οικονομικά ανενεργών πολιτών και μόνο 2.000.000 απασχολούμενων στην παραγωγική οικονομία, είναι αναπόφευκτη η συντριβή.

Μου έγραψε κάποιος αναγνώστης μου πριν λίγες μέρες, με αφορμή ένα παλαιότερο άρθρο (Φόροι 71% στους ελεύθερους επαγγελματίες των 2.000 ευρώ) ότι ήμουν κατ’ αυτόν πολύ επιεικής στους υπολογισμούς μου. Ο συγκεκριμένος λέει πως είναι 48 ετών και εργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια ως ασφαλιστής. Έχει προγραμματίσει να κάνει στις επόμενες ημέρες διακοπή επαγγέλματος.
Ο λόγος, όπως μου εξηγεί, είναι ότι ενώ πλέον έχει μικτά έσοδα μόνο(!) 20.000 ευρώ το χρόνο, πρέπει να πληρώνει: 
- 5.400 ευρώ ετησίως αυτασφάλιση ΟΑΕΕ (27%), 
- 3.796 ευρώ φόρο εισοδήματος 26% σε ό,τι μένει μετά τις εισφορές συν
- 2.087 ευρώ προκαταβολή 55% επόμενου έτους 14,3%, 
- 1.000 ευρώ τέλος επιτηδεύματος (5%), 
- 800 ευρώ τέλη κυκλοφορίας και “φόρο πολυτελείας” στο πενταετίας αμάξι του που χρειάζεται για να κάνει τη δουλειά του 
-  800 ευρώ χαράτσι στο διαμέρισμά του,
σύνολο 13.883 ευρώ ή 70% άμεσους φόρους.
Από τα 6.100 ευρώ που του απομένουν χρειάζεται

Η ακροδεξιά επέλαση στο Διαδίκτυο

Πάσχος Μανδραβέλης

Ο δηλωμένος χρυσαυγίτης στο περίπτερο της Κυψέλης είχε «άποψη» για όλα: για τα φωνήεντα που μας κλέβουν οι ξένοι· για τον βρώμικο ρόλο της Μαρίας Ρεπούση· για το παγκόσμιο εβραϊκό σύστημα που κάπως διαπλεκόταν με τον Κίσινγκερ και είχε βασικό στόχο την καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού· για τα δάνεια των Ρώσων που δεν μας άφησαν να πάρουμε οι Ευρωπαίοι· για τους προδότες πολιτικούς που έκαναν την Ελλάδα υπερχρεωμένη και υποτελή. Για κάθε πρόβλημα είχε μία συνωμοσία και μία τακτική, που θα τη βαφτίζαμε «υπερσυνδεσμοποίηση». Ως γνωστόν, στο Διαδίκτυο τα κείμενα έχουν κάποιες λέξεις-συνδέσμους με άλλα κείμενα (hyperlinks, υπερσυνδέσμους) που είτε επιτρέπουν την εμβάθυνση σε κάποιες πτυχές του κειμένου ή συνήθως παρασέρνουν τον μη συστηματικό αναγνώστη με αποτέλεσμα να μη διαβάσει ποτέ κάποιο κείμενο ολόκληρο. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να χαθεί στον ωκεανό των πληροφοριών: από υπερσύνδεσμο σε υπερσύνδεσμο μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από την ελληνική οικονομία και πολύ γρήγορα να καταλήξει στα «υπερόπλα των Ρώσων». Κάπως έτσι γινόταν και η συζήτηση με τον δηλωμένο χρυσαυγίτη της Κυψέλης. Λέξη με λέξη, είχαν μπερδευτεί όλα. Και μάλιστα με αναλογία 30% πραγματικά γεγονότα ως βάση, 70% φαντασιοκοπίες ως εποικοδόμημα. Στην αμφισβήτηση των τελευταίων υπήρχε μία ερώτηση «καλά, Ιντερνετ δεν έχεις εσύ; Δεν διαβάζεις τίποτε;».
Για όλα τα παραδοσιακά media, που επίσης βρίσκονται στο Διαδίκτυο, είχε από μια κακή κουβέντα: τα ελληνικά ήταν της διαπλοκής, το BBC ήταν όργανο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, οι New York Times του εβραϊκού κ.ο.κ. Αντ’ αυτών αράδιαζε –εν είδει συμβουλής– τα ονόματα κάποιων περίεργων blog και

Ωχ!

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σχολιάζοντας την επιστροφή της χώρας στις αγορές, δήλωσε ότι «ξαναγινόμαστε η Ελλάδα που ξέρουμε».

Kalo kouragio.


via

Η δικαίωση των Λαφαζανιστών

Στέφανος Κασιμάτης
Δεν σας διέφυγε, είμαι βέβαιος, ότι από χθες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει υποστεί μια απότομη μετάλλαξη. Οχι μόνον προεξοφλεί την επιτυχή έξοδο της χώρας στις αγορές, αλλά απορρίπτει κιόλας αυτό που εκ των προτέρων προεξοφλεί. Διάφοροι παράγοντες του κόμματος που επαγγέλλεται την εκπροσώπηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς αναπτύσσουν ευφραδώς τις θέσεις τους για τη σημερινή έκδοση ελληνικού ομολόγου και τα όσα μας λένε συνοψίζονται στο εξής: Εντάξει, θα καταφέρει να δανειστεί η κυβέρνηση (αποφεύγουν να λένε «η χώρα»...), αλλά δεν πρόκειται για τίποτε σπουδαίο. Δανείζονται με 5% και βάλε, ενώ μέχρι τώρα δανειζόμασταν (δεν τολμούν να πουν «από τους τοκογλύφους»...) με 1,5%. Επομένως, μπιγκ ντιλ, που θα έλεγε με προσποιητή deep South προφορά ο συμπρόεδρος Αλέξιος Τσίπρας.

Οι άνθρωποι ξεπέρασαν τον εαυτό τους στην υποκρισία - και μπράβο τους, που θα έλεγαν οι Βουλαρίνος και Νικολάου. Ξαφνικά οι Τσιπριστές-Λαφαζανιστές νοσταλγούν εκείνους που μέχρι πρότινος τους κατήγγελλαν ως «τοκογλύφους». Τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δηλαδή, οι οποίοι δανείζονταν ακριβά για να μας δανείζουν φθηνά. (Θυμίζω ότι μόνο η Γερμανία και η Αυστρία μας δανείζουν με κέρδος της τάξεως του 0,05 % ή λιγότερο, ενώ όλοι οι άλλοι μας δανείζουν με δική τους ζημία - εξ ου και η δυσκολία να εγκριθούν οι δανειοδοτήσεις προς την Ελλάδα από τα εθνικά Κοινοβούλια). Τρελαθήκαμε τελείως; Εμείς, όχι - για εκείνους, δεν ξέρω. Το γεγονός, πάντως, είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται αντιμέτωπη με το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί στην πολιτική: τη

To ιστορικό της εξόδου στις αγορές!

Dr.money
H Ρωσία με τις μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές χρειάσθηκε πάνω από 10 χρόνια για να επανέλθει στις διεθνείς αγορές μετά τη χρεοκοπία τον Αύγουστο του 1998.
Η Ρωσία πούλησε πάλι κρατικά ομόλογα εκφρασμένα σε δολάρια σε ξένους επενδυτές το καλοκαίρι του 2010.
Η Αργεντινή, η οποία χρεοκόπησε το 2001, δεν έχει επανέλθει ακόμη στις διεθνείς αγορές, αν και κάποιες μεγάλες εταιρείες της εξέδωσαν ομόλογα τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως, η Ελλάδα, που φλέρταρε με έξοδο από το ευρώ το καλοκαίρι του 2012 και προχώρησε στη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους ύψους 200 δισ. ευρώ, στην Ιστορία νωρίτερα την ίδια χρονιά ετοιμάζεται να δανεισθεί ξανά.
Όσο συμβολική κι αν είναι η κίνηση αφού το ποσό είναι σχετικά μικρό της τάξης των 2 - 3 δισ. ευρώ, δεν παύει να είναι σημαντική.
Αποδεικνύει αφενός ότι η Ελλάδα κερδίζει ξανά την εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών και αφετέρου ότι οι αγορές έχουν βραχεία μνήμη.

Όμως, η ιστορία της εξόδου της χώρας στις αγορές δεν ξεκινά τώρα.
Η Goldman Sachs πρότεινε στην Ελλάδα να εκδώσει ομόλογα την περίοδο

Και που 'σαι...

Dim. Papadimoulis @papadimoulis

Δανείζονται με 5%,αντί για το ισχύον 1,5%, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κάνουν την πιο ακριβή εκλογική καμπάνια, με δημόσιο χρήμα!

Σφυρίξτε κάποιος του Παπαδημούλη πως το 1,5% έχει μνημόνιο...

FOMO: "Ο φόβος μην χάσεις τι συμβαίνει"

Έλενα Κρητικού
“Ο φόβος μην χάσεις το τι συμβαίνει” αντιπροσωπεύει σήμερα, την τάση που έχουν γεννήσει τα social media, και κυρίως το Facebook. Η λέξη FOMO (Fear Of Missing Out) με λίγα λόγια, χαρακτηρίζει την συνήθεια να “κατασκοπεύουμε” εικονικά, τις ζωές των άλλων, και να αποδεικνύουμε πως και εμείς περνάμε το ίδιο καλά, κάνοντας παρόμοιες αναρτήσεις. Κάθε ποτό, κάθε γεύμα, κάθε έξοδος είναι γεγονότα που πρέπει να “ποστάρονται”, αλλά και να γίνονται αντιληπτά. Αν δεν “μοιραστούμε” μία εμπειρία στο Facebook, το Twitter ή το Instagram, την έχουμε ζήσει άραγε, πραγματικά σήμερα;

Το νέο σύνδρομο “FOMO” περιγράφει το αίσθημα άγχους, ανεπάρκειας ή ακόμα, και ενόχλησης που προκαλείται από το να παρακολουθεί κανείς, σε πραγματικό χρόνο, τις “συναρπαστικές” δραστηριότητες των φίλων και των γνωστών του. Ο καθηγητής Ψυχολογίας, Dan Ariely, περιγράφει τον όρο, πολύ εύστοχα, στους New York Times: “Νιώθουμε συχνά σαν όλοι οι υπόλοιποι να είναι κάπου και να περνούν τέλεια και εμείς να είμαστε με την μύτη κολλημένη στο τζάμι, κλεισμένοι απ' έξω. Στους ανασφαλείς ανθρώπους αυτό εντείνει περισσότερο την ανασφάλεια- αν είναι αρκετά ενδιαφέροντες, αρκετά cool, αρκετά δημοφιλείς”.
Μία σκηνή από την καθημερινότητα στον “δικτυωμένο” κόσμο, θα μπορούσε να περιγραφεί με απλό τρόπο. Ανοίγοντας το Facebook, μία από τις πολλές αναρτήσεις που εμφανίζονται στην οθόνη, μπορεί να γράφει: “Η Μαρία είναι στον Ονειρόκοσμο, feeling happy” και τότε κι εμείς πάση θυσία, πρέπει να

Την Ταχιάου βρε Σταύρο;;;;

"Προσωπικά, έχω την τύχη το έργο να είναι «το μωρό» του αδερφού μου, καθώς εκείνος ως αντιδήμαρχος Αρχιτεκτονικού, 10 χρόνια πριν, είχε παλέψει σκληρά...
 ... βγαίνω να πάω να χαζέψω ευτυχισμένα πρόσωπα στο «μωρό» του αδερφού μου."
02/12/2013
Οι θεσσαλονικείς οφείλουν το άγαλμα στην οικογένεια Ταχιάου για την προφορά στην πόλη ή ακόμα και τη μετονομασία της παραλιακής σε "ταχύ-ουάου πεζόδρομο".

Αλλο μαργαριτάρι.Αναλύει ο motorcycleboy

 "Το έτος είναι 2012. Πρόσεξε –όχι 1962, όχι 1972, ούτε 1982 –αλλά 2012! Το άρθρο δεν είναι από την ΕΣΤΙΑ, δεν είναι από την ΑΚΡΟΠΟΛΗ, δεν είναι από εκπομπή κοινωνικού προβληματισμού της πρώιμης Πασοκικής κρατικής τηλεόρασης με τη Σεμίνα Διγενή! Είναι από μια σελίδα που πλασάρεται σαν προοδευτική, ανοιχτόμυαλη, μια σελίδα που φιλοξενεί «ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά» -το protagon.gr Η ποιήτρια του άρθρου ονομάζεται Χριστίνα Ταχιάου (ταχύ άου!)
Η ποιήτρια διηγείται με γλαφυρό τρόπο μια ιστορία η οποία θα είχε όλα τα φόντα να γυριστεί ταινία από τον Δαλιανίδη –αν ο συχωρεμένος δεν μας είχε αφήσει χρόνους. Τουτέστιν, την επισκέπτεται ένα πρωινό, όχι «η Παναγιά μου» αλλά μια φίλη της φοιτήτρια, εικοσάρα, γκομενάρα και ημιαπασχολούμενη. Ας δώσουμε τον ρόλο στη ενζενί (του ’80) Σοφία Αλιμπέρτη –έτσι για να το προσωποποιήσουμε κάπως το ζήτημα. Η φοιτήτρια έρχεται από μια νύχτα κραιπάλης και ανομολόγητων οργίων –από ένα πάρτυ με μπάφους δηλαδή! Γράφει η ποιήτρια Ταχιάου (λέω να δώσουμε τον ρόλο της στην Κούλα Αγαγιώτου που ειδικευόταν σε τέτοιες ερμηνείες):
«Ήξερα ότι ήθελε σχόλιο για το «πάρτι μετους μπάφους». Της ζήτησα λίγο περισσότερες λεπτομέρειες και σύντομα μου είπε κάτι ανατριχιαστικό: ότι σχεδόν όλοι όσοι κάνει παρέα έχουν πάρε δώσε, μικρό ή μεγάλο, με χασίς.»
Η συγκεκριμένη αποστροφή μού θύμισε στίχους του Καββαδία: «Εγώ γλυκά τού χάριζα και λάμες ξυραφιών/ και του ΄λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει». Λόγω της ανατριχίλας –κατάλαβες; Δηλαδή, σε μια χώρα που οδεύει γοργά προς

Βαρέθηκα τις φλυαρίες ηλικιωμένων

 Λεωνίδας Καστανάς
 Είδα και συνεχίζω να βλέπω το ΠΟΤΑΜΙ με συμπάθεια και ενδιαφέρον.  Τίμησα από τους πρώτους την απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να κάνει το βήμα και να βγει μπροστά. Ενθουσιάστηκα με την νέα γενιά που το αγκάλιασε. Ακούω από παντού την πρόθεση πολλών φίλων να το ψηφίσει και γουστάρω. Ελπίζω στην οργάνωσή του και στην στέρεη εγκατάσταση αυτού στην πολιτική σκηνή. Αλλά αναμένω και τόλμη. Παρέμβαση στα καθημερινά με θάρρος και παρρησία. Διατύπωση κρυστάλλινων θέσεων για τα μικρά και τα μεγάλα που μας ταλανίζουν. Στο νέο δεν αξίζουν οι υπεκφυγές ούτε οι φυγομαχίες. Γιατί δεν πήρε θέση στο Πολυνομοσχέδιο που περιλάμβανε κάποιες απαντήσεις σε χρόνια ερωτήματα του ελληνικού κράτους; Η πολυσυλλεκτικότητα  δεν προϋποθέτει αμφισημία. Το πάθημα της ΔΗΜΑΡ δεν πρέπει να διαφεύγει των συντελεστών του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Στη φάση που βρισκόμαστε πρέπει να πούμε τα πράγματά με το όνομά τους. Γιατί είναι συμφέρον όλων να γίνει η χώρα αυτή σύγχρονη και ευρωπαϊκή. Οι στρεβλώσεις που κάλυπταν ομάδες, συντεχνίες και άνομα συμφέροντα είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να

Trailers

Οπωσδήποτε:



review από screen junkies

Η υποχρέωση στον σκασμό

Σε όλο τον δυτικό κόσμο έχει κατοχυρωθεί το δικαίωμα του λόγου. Στην Ελλάδα έχει κατοχυρωθεί η υποχρέωση στον σκασμό. Το υπενθυμίζουν οι ακροδεξιοί σε ό,τι αφορά τους εθνικά ευαίσθητους μύθους: ο κ. Νίκος Δήμου είχε μια πρόσφατη εμπειρία, όπου η υποχρέωση στον σκασμό πήγαζε από το «δικαίωμα» των παιδιών στην ανώδυνη Ιστορία. Το ασκούν οι ακροαριστεροί που μπουκάρουν σε εκδηλώσεις και ζητούν από κάποιους να μην ομιλούν διότι «δεν δικαιούνται». Από τον μεσαίο χώρο, η υποχρέωση στον σκασμό απευθύνεται συγκυβερνητικώς μόνο στον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Το απαίτησε ρητώς η διαχρονικώς αντίπαλή του (ως βουλευτής της Ν.Δ.) Φωτεινή Πιπιλή, το ζήτησε η, ευνοημένη από τον ίδιο, υπουργός Εύη Χριστοφιλοπούλου. Η αλήθεια είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός μιλάει πολύ ή έστω μιλάει περισσότερο από τον προκάτοχό του Κώστα Καραμανλή. Ομως, όσα λέει δεν κρίνονται ως περιεχόμενο· ζυγίζονται σύμφωνα με τις εικαζόμενες προθέσεις του. Σύμφωνα με μία θεωρία, που διακινούν πρωτίστως τα καφενεία των οκτώ, ο κ. Παπανδρέου κάτι θέλει· είτε να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είτε να κάνει νέο κόμμα, είτε –τέλος πάντων– κάτι ιδιοτελές. Συνεπώς «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» και, προπαντός, να αναρωτηθεί

Αντιπολίτευση....

laskaratos
Απέναντι σε μια πάρα πολύ κακή δεξιά πολιτική ηγεσία έχουμε μια πολύ κακή αριστερή Αντιπολίτευση η οποία συγκάλυπτε (με εξαίρεση μια χωρίς συνέχεια δήλωση Δρίτσα) τον προκλητικό τρόπο διορισμού του γιού Μπαλτάκου, την αντιπολίτευση που χειροκροτεί ξεδιάντροπα στη Βουλή τον ακροδεξιό Πολύδωρα, αντί να τον ελέγξει για το διορισμό της κόρης του, την αντιπολίτευση που έχει για συναγωνίστρια τη Ραχήλ Μακρή, η οποία φωνάζει για τους αθώους Χρυσαυγίτες που δικάζονται, την αντιπολίτευση που βουλευτής της, ο Στάθης Παναγούλης, δηλώνει πως συνομιλεί με όλους τους βουλευτές της Χ.Α. την αντιπολίτευση που ο αρχηγός της συναντιέται, και μάλιστα συχνά, με τον προταθέντα ως “υπηρεσιακό” πρωθυπουργό από τη Χ.Α. τον Β.Μαρκεζίνη, την αντιπολίτευση που θεωρεί σύμμαχό της τον Π.Καμμένο, την αντιπολίτευση που ο αρχηγός της και βουλευτές της συνεντευξιάζονται φιλικά με το πλυντήριο της Χ.Α. το δημοσιογράφο Τράγκα, την αντιπολίτευση που ενώ ο αρχηγός της δηλώνει με κάθε ευκαιρία πως εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη (δήλωσε που έκανε και αμέσως μετά τη μη προφυλάκιση των Κασιδιάρη-Παναγιώταρου), έκανε το κορόιδο και δεν πήγαινε

Η ηθική της ανηθικότητας

Γιάννης Φιλιππόπουλος
Εντάξει. Ανήκουμε σε μια χώρα που ο λαός της είναι βαθιά συντηρητικός, αδιάλειπτα ανεπίκαιρος, προσκολλημένος αρρωστημένα στο παρελθόν του και ανατρέφει μία εθνική υπερηφάνεια αγνώστου πατρός. Όλα αυτά είναι γνωστά, τουλάχιστον σε όσους έχουν την τύχη ή την ατυχία να ζουν σε έναν πραγματικά ευλογημένο τόπο, με πολύ ιδιαίτερους ωστόσο ιθαγενείς.

Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν ξεχωρίζουν συγκεκριμένες ομάδες ή χώρους, είναι απόλυτα αταξικά και  επομένως διακριτά σε ολόκληρο το φάσμα του κοινωνικού ιστού. Σαν μια πανδημία δηλαδή που εξαπλώνεται γρήγορα και απειλεί το σύνολο του πληθυσμού.
Το κυρίαρχο ιδίωμα όμως που στεγάζει σχεδόν όλες τις συμπεριφορές μας, έχει να κάνει με την ευρεία έννοια της ηθικής και την ιδιαίτερη σχέση που έχουμε μαζί της. Από αυτή πηγάζει και εκπορεύεται (ή εκπορνεύεται) κάθε αξιακή απογραφή της εθνικής μας συνείδησης. Είναι η σημαία που σηκώνουμε κάθε φορά προκειμένου να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε μας ξεβολεύει ή εν πάση περιπτώσει οτιδήποτε αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε. Το καλύτερο καταφύγιο όπως

Η πολυψηφία κερδάει

Κάτι τέτοιο πιστεύαμε στο δημοτικό: ότι Δημοκρατία είναι η αρχή της πλειοψηφίας. Και μερικοί την «πλειοψηφία» τη λέγαμε «πολυψηφία» και το «κερδίζει» το λέγαμε «κερδάει». Κι έτσι λοιπόν, ψηφίζαμε δημοκρατικότατα για διάφορα πράγματα, όπως π.χ. αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή του αυτοσχέδιου τέρματος ή όχι (βέβαια, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, δεν καταλήγαμε ούτε με την αρχή της «πολυψηφίας», αφού οι ομάδες συνήθως ήταν ισοδύναμες, συνεπώς το δημοψήφισμα έβγαζε αποτέλεσμα πενήντα-πενήντα· το θέμα τελικά λυνόταν με «μπενάλντυ» ή/και γενική σύρραξη των παικτών των δύο ομάδων).

Το νεαρόν της ηλικίας δικαιολογούσε απολύτως τη σύγχυση: δεν γνωρίζαμε ακόμη ότι η δημοκρατία δεν ταυτίζεται με την αρχή της πλειοψηφίας, η οποία είναι ένα εργαλείο της — βασικό εργαλείο, βέβαια, εκ των ουκ άνευ, πάντως εργαλείο. Δεν γνωρίζαμε ότι η ίδια η δημοκρατία (η αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική) δεν είναι (αποκλειστικά ή κυρίως) ένα απολίτικο και απρόσωπο εργαλειακό σύστημα διαχείρισης των κοινών αλλά έχει και βασικές αρχές και ιδεολογικό περιεχόμενο. Αγνοούσαμε ότι τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα ανήκουν αξιωματικά στο περιεχόμενο της δημοκρατίας, έχουν απόλυτη και όχι σχετική αξία και, συνεπώς, δεν υπόκεινται στην αρχή της πλειοψηφίας.
Πολύ πρόσφατα, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Άρης Σπηλιωτόπουλος δήλωσε

Πάει και αυτός, ευτυχώς!

Μια μικρή παρένθεση στην ...Μπαλτακιάδα, για να μην περάσει απαρατήρητο αυτό που συνέβη προχτές.

Κλαίει το Στρασβούργο, οδύρονται οι Βρυξέλλες. Ο Μπαρόζο, ο Ρεν, ο Γιούνκερ και άλλοι επιφανείς ευρωπαίοι, είναι εξοργισμένοι με τον Σαμαρά, που αρνήθηκε να χρίσει υποψήφιο ευρωβουλευτή τον τρισμέγιστο Ψωμιάδη.

Το ίδιο οργισμένοι, φαντάζομαι, θα είναι ο Παπαδάκης κι ο Αυτιάς, που δεν θα έχουν την ευκαιρία να ακούνε τις εμβριθείς αναλύσεις του Ζορό για τα χάλια της Ευρώπης. Τώρα πρέπει να βρουν άλλες δικαιολογίες για να μας τον μοστράρουν στα πρωϊνάδικά τους.
Δεν ξέρω αν είναι εξοργισμένος ο Παναγιότατος Θεσσαλονίκης Ανθιμος και αν θα κάνει την ύστατη προσπάθεια υπέρ του θεοσεβέσταστου Παναγιώτη. Τι διάβολο, θεοσεβής είναι και ο Σαμαράς, πώς γίνεται να του πάει κόντρα;
Τέλος, περισσότερο εξοργισμένος πρέπει να είναι ο

Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στις γούρνες τους

sabotaz33.blogspot

Για τις ευρωεκλογές του απριλίου, 50+ μέρες πριν δεν ξέρουμε ούτε πόσους σταυρούς μπορούμε να βάλουμε, και βέβαια ούτε καν έχει ακόμη ψηφιστεί ο νέος εκλογικός νόμος. Αλίμονο, οι σαμαροβενιζέλοι είναι συνεπείς στις προκλογικές μπούρδες τους.
Τον απρίλιο του 2009 το ψηφοδέλτιο που είχα ρίξει στην κάλπη είχε σχεδόν άγνωστα σε εμένα πρόσωπα, αλλά με πολλά ένσημα και γνώσεις και πολλά κιλά μυαλό στο κεφάλι τους. Το ψηφοδέλτιο κόντρα στη συνήθεια της εποχής δεν είχε ούτε ηθοποιούς, ούτε τραγουδιστές, ούτε αθλητές, ούτε celebrities της «διάνοησης» ή των media-μαιδανών.
Την ίδια αμέριμνη εποχή ο playstation-πρωθυπουργός κατακεραύνωντας, ως συνήθως ρητορικά, τις επικρίσεις για τα χάλια της ελληνικής οικονομίας έβγαζε στον αέρα το διαφημιστικό μήνυμα με τα πράσινα παπαγαλάκια και όπου διαφήμιζε τη «θωρακισμένη» μας οικονομία και το καταπληκτικό μέλλον που μας περίμενε. Από κοντά συναινούσε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και εκείνης της κυβέρνησης κος πρετεντέρης, που έγραφε «το θεωρημα του παπαγάλου» όπου και κατέληγε «ότι το σποτ της νδ λέει την αλήθεια, αλλά μόνο ένα μέρος της αλήθειας». Η θωρακισμένη οικονομία είχε βαρέσει χρεοκοπία ήδη και τελικά εκείνο τα πρασινο παπαγαλάκι σε όλα όσα είχε προφητέψει έχει πέσει μέσα «με σύμμαχο εσένα». Τι θυμήθηκα τώρα ε;
Στις εκλογές του απρίλη o πιο ανίκανος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης όλων των εποχών θα πανηγυρίζει αν καταφέρει να

Μα αφού είναι τόσο fuckin’ καλά όλα όσα κάναμε, γιατί είναι τόσο fuckin’ dead;

Φώτης Γεωργελές
Μια φορά, στην αρχή της περιπέτειας, είχαν ζητήσει από το protagon να απαντήσω στο ερώτημα, ποιες είναι οι 10 πρώτες προτάσεις για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Μου ’πεσε πάλι στα χέρια αυτό το κείμενο τώρα τελευταία και εκείνο που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν τόσο ότι απ’ αυτές τις 10 προτάσεις τίποτα, εννοείται, δεν έχει συμβεί. Αλλά ότι τότε, μέσα στο κλίμα της αγανάκτησης και της οργής, ξεκίναγα με την εξής «δοσιλογική» πρόταση: Παρ’ όλο που πιστεύω ότι εμείς, ξέροντας τη χώρα μας, είμαστε οι καταλληλότεροι να πούμε τι φταίει και πώς διορθώνεται, έχω έντονη την επιθυμία να αρχίσω με την προκλητική πρόταση, να κάνουμε ό,τι μας λένε. Γιατί μάντευα το έργο που θα ακολουθήσει. Πελατειακό κράτος, κομματοκρατία, συντεχνιακά συμφέροντα, media του λαϊκισμού, θα δημιουργήσουν την ατμόσφαιρα της παράνοιας, την ψεύτικη αντίθεση λαός εναντίον ξένων και θα κρύψουν τα προφανή: Αφού όλοι ξέρουμε ότι οι υπόλοιπες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται σε καλύτερη θέση από μας, αφού εμείς χρεοκοπήσαμε, ας αρχίσουμε από τα στοιχειώδη. Ας κάνουμε ό,τι έχουν ήδη κάνει αυτοί εδώ και δεκαετίες, στη φορολογία, το ασφαλιστικό, τις αγορές, τους κανόνες εργασίας.
Τέσσερα χρόνια υπερασπιζόμαστε κάθε ελληνική «εξαίρεση», κάθε πατέντα, κάθε ντόπια ευρεσιτεχνία, εναντίον όλων των «κακών» του κόσμου που θέλουν να μας