να ΄χαμε να λέγαμε...

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλαν τις αιολικές επενδύσεις που ζήτησε ο Τσίπρας στη Βουλή


Στη συνεδρίαση της Βουλής σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για το αγροτικό ζήτημα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, κρατώντας ένα έγγραφο από την Deutche Bank Λονδίνου, κατηγορούσε την κυβέρνηση επειδή δεν «ανάβει» το πράσινο φως για τη λειτουργία αιολικού πάρκου στην Πελοπόννησο.

Πέραν από την... γκάφα με τον «λάθος» Ακερμαν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνώριζε πως εννέα βουλευτές του κόμματός του, με ερώτηση προς τους υπουργούς Περιβάλλοντος, Εσωτερικών και Ανάπτυξης, είχαν ταχθεί εναντίον του «φαραωνικού σχεδίου για εγκατάσταση Β.Α.Π.Ε. στην Πελοπόννησο», μέρος του οποίου θα ήταν και η πρόταση της Deutche Aeolia για κατασκευή αιολικού πάρκου στην περιοχή.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονταν στην ερώτησή τους σε μια ομιλία του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρου Τατούλη σε Φόρουμ πολιτών για την ενέργεια, στην οποία είχε αναφέρει πως στόχος του είναι η αδειοδότηση Β.Α.Π.Ε. από τις 2.000MW που είναι να φτάσει τις 8.000MW και πως θα ανέθετε σε ιδιώτες την εγκατάσταση του δικτύου μεταφοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας.
πηγη

Καραγκιόζηδες, όλων των χωρών, ενωθείτε

Tο πρόβλημα - για τους απανταχού καραγκιόζηδες - είναι ότι μπορούν να κάνουν με ευκολία ζημιά, είναι όμως αδύνατο να δώσουν την παραμικρή λύση στα προβλήματα των ανθρώπων. 

Νίκος Μπίστης/protagon.gr
Ωραία, κάναμε την ανάλυση σε πρώτο επίπεδο, βγάλαμε το άχτι μας κατά των Γερμανών και ξεμπερδέψαμε. Ποιος «φταίει» για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία; Η Μέρκελ, η λιτότητα, το σάπιο πολιτικό σύστημα. Όλοι εκτός από τους Ιταλούς ψηφοφόρους. Αυτούς που τιμώρησαν το πολιτικό σύστημα ξαναβάζοντας στο παιγνίδι τον πιο αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπό του κι αυτούς που έβγαλαν πρώτο κόμμα ένα παλιάτσο που δεν θέλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών. Τον Μπερλουσκόνι που έστειλε ατομικές ειδοποιήσεις για επιστροφή φόρου σε μια σχεδόν χρεοκοπημένη χώρα και τον Πεπε Γκρίλο που  - επιεικώς - δεν ξέρει τι θέλει και δεν έχει χρόνο ούτε, κυρίως, διάθεση να μάθει. Ο Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος Πέερ Στάινμπρουκ , που έχει καυτηριάσει την εμμονή της Μερκελ στη λιτότητα, τους το είπε πολύ ωραία: «Εκλέξατε δυο κλόουν λαϊκιστές». Και επειδή η αλήθεια πονάει, αρχίσανε τα περί «ωμής παρέμβασης στα εσωτερικά μας». Ο Ναπολιτάνο δεν μπορούσε παρά να ακυρώσει το γεύμα μαζί του, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, νοερά, του σφίγγει το χέρι.
Το μήνυμα των εκλογών είναι διπλής κατεύθυνσης και είναι πολύ βολικό να ξεχνάμε τη δεύτερη. Η πρώτη είναι προς Γερμανία και Βρυξέλλες, για χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας. Η δεύτερη αφορά τους ίδιους τους λαούς και δεν έχει μόνο

Το αίμα και η τιμή

Κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει τους λογαριασμούς του με τους υποκριτές του αίματος, του γένους και άλλων μεταφυσικών εννοιών, τις οποίες εμπορεύονται για να κερδίζουν ψήφους.

Ξέραμε από τα σχολικά βιβλία ότι το ελληνικό αίμα είναι σπάνιο και πολύτιμο. Αλλά είναι ανάγκη να είναι και τόσο ακριβό; «Είναι χαρακτηριστικό», έγραφε χθες η «Καθημερινή» (27.3.2013), «ότι η συλλογή - επεξεργασία - διανομή ενός ασκού αίματος στην Ελλάδα κοστίζει περί τα 410 ευρώ, όταν η αγορά του από την ελβετική Υπηρεσία Αιμοδοσίας δεν ξεπερνάει τα 150 ευρώ!» Ετσι, πληρώνουμε στο εξωτερικό 4,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για εισαγωγή 30.000 μονάδων αίματος, ενώ την ίδια στιγμή «περίπου 30.000 μονάδες αίματος που συλλέγονται στην Ελλάδα (και επομένως κόστισαν 12,5 εκατ. ευρώ) «αχρηστεύονται», λόγω της κακής οργάνωσης των υπηρεσιών αιμοδοσίας».
Μεγαλύτερο ακόμη πρόβλημα είναι ότι γι’ αυτό το ελληνικό αίμα που αχρηστεύεται δεν ανησυχεί κανείς από τους 85 βουλευτές της Ν.Δ. που έκαναν το κομμάτι τους καταθέτοντας την τροπολογία «να επανέλθει στο σύνολο των στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών η προϋπόθεση του γένους ως προαπαιτούμενο εισαγωγής». Θα αναρωτηθεί κάποιος: Και γιατί να ανησυχήσουν; Αυτοί τα πληρώνουν; Οχι, φυσικά! Οι βουλευτές μας έχουν ως πρώτο (και δυστυχώς πολλές φορές μοναδικό) μέλημα να

Ο Έλληνας Μπέπε Γκρίλο θα είναι πολύ πιο πρωτόγονος και τρομακτικός από τον Ιταλό

Φώτης Γεωργελές/athensvoice.gr

Edito 425

Είναι κάποιοι που λένε ότι η Ελλάδα είναι μια φτωχή, δυστυχισμένη χώρα. Δεν είναι αλήθεια. Απλώς από 24η πιο πλούσια χώρα του κόσμου πήγε 35η. Λένε ακόμα ότι ο ελληνικός λαός πεινάει. Ακόμα και σήμερα μετά από τόσα χρόνια ύφεσης, το κατά κεφαλήν εισόδημα της γειτονικής Τουρκίας είναι στο 40% του ελληνικού. Δεν έχω ακούσει κανέναν στον κόσμο να μιλάει για «ανθρωπιστική καταστροφή» και «κοινωνική γενοκτονία» στην Τουρκία. Γιατί τα λένε αυτά τα πράγματα; Ίσως γιατί αυτοί που τα λένε δεν πεινάνε.
Ακούγεται αντιφατικό, αλλά δεν είναι. Η γενίκευση ο «λαός πεινάει» αποκρύπτει την αλήθεια. Ότι κάποιοι πραγματικά είναι σε δύσκολη θέση, είναι άνεργοι, τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, με το εισόδημά τους συνεχώς να μειώνεται, ενώ κάποιοι άλλοι καταφέρνουν να διασώζουν τα προνόμιά τους κρυμμένοι πίσω από το «λαό». Λες και δεν υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι της ιστορίας, αλλά όλοι μαζί είμαστε, όλοι το ίδιο, απλώς κάποιοι άλλοι, οι «ξένοι», οι «δανειστές», μας φταίνε για όλα.
Στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης, το πολιτικό παιχνίδι είναι λίγο πολύ φανερό. Κοινωνικά στρώματα, επαγγελματικές ομάδες, λόμπι συμφερόντων μάχονται διαρκώς για εξουσία και διανομή υπέρ τους του πλούτου. Στις υπανάπτυκτες χώρες, στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, το ίδιο ακριβώς γίνεται. Μόνο που εκεί γίνεται

Έγκλημα και Τιμωρία. Ισόβια.

 Η απόφαση καταπέλτης του δικαστηρίου για ισόβια κάθειρξη του ανθρώπου που διοίκησε την πόλη για 12 χρόνια, δώδεκα από τα πιο σκοτεινά και οπισθοδρομικά χρόνια, είναι μια σελίδα που γράφεται με μαύρα χοντρά γράμματα στην Ιστορία της.
Ακόμα και για όσους πίστεψαν από την αρχή πως ο άνθρωπος αυτός γνώριζε, για να μην πω βρίσκονταν από πίσω από την ιστορία της υπεξαίρεσης των 17 ή 51 εκατομμυρίων του δήμου, η αυστηρότατη ποινή που επιβλήθηκε σήμερα ήταν σοκαριστική αλλά και παραδειγματική. Σε μια εποχή που κάποιος πηγαίνει φυλακή για  απλά χρέη 5000 ευρώ πως θα μπορούσε να εκτιμηθεί η αρπαγή της περιουσίας μιας πόλης από ένα άρρωστο, σάπιο σύστημα με τις ευλογίες του ίδιου του Δημάρχου;

Πέρα από τη συγκεκριμένη υπόθεση και την αλαζονεία αυτού του ανθρώπου υπάρχουν οι βαθιές πληγές που άφησε στο σώμα της πόλης η ατυχής, με την ομόφωνη γνώμη του εκλογικού σώματος για τρεις τετραετίες, διακυβέρνηση της.

Σήμερα έγινε μια αρχή της επούλωσης. Θα χρειαστούν δεκαετίες και κυρίως παραδειγματισμός από τους επερχόμενους πολιτικούς άρχοντες. Η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση της τιμωρίας αφορά μέχρι τώρα σε ξοφλημένα πρόσωπα. Τσοχατζόπουλος, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος. Όλοι τους Θεσσαλονικάρχες και όλοι τους πια τελειωμένοι. Κανέναν εν ενεργεία πολιτικό, κανέναν σήμερα επιφανή.

Η πολλαπλά λαβωμένη πόλη, με την τιμή της στα Τάρταρα, έρχεται αντιμέτωπη με μια σαπίλα πρωτοφανή.

Η σημερινή καταδίκη είναι μια στάση μόνο σε ένα σίριαλ αποκαλύψεων που έδειξε σε πόσο λάθος θεμέλια  έχτισε την καθημερινότητά της εδώ και δεκαετίες. Να θυμηθούμε και τον προηγούμενο δήμαρχο Ντίνο Κοσμόπουλο και τον τρόπο με τον οποίο εξέπεσε. Ο εισαγγελέας μίλησε για "ψυχοδυναμική εξοικείωση" του Παπαγεωργόπουλου με το έγκλημα. Της πόλης θα έλεγα γενικεύοντας. Οι ιστορίες με τις συμμορίες που αλωνίζουν δεκαετίες τώρα το αποδεικνύουν.

Αν έχουμε μια ελπίδα να πάμε παρακάτω είναι αν σπάσουμε τα αποστήματα, όσο και αν πονάνε και καυτηριάσουμε τις πληγές. Κόβοντας την όρεξη σε κάθε μελλοντικό  άρπαγα.

*Διαβάστε ακόμα:
Το τέλος ενός πρώην δημάρχου
Υπεροψία και μέθη
Ως πρωταγωνιστής κάπου τα έχασε
parallaximag.gr

Ποιος θα γίνει ο Έλληνας Μπέπε Γκρίλο;

Μπορεί ο Λαζόπουλος, ο Χαϊκάλης ή Κλυνν να κερδίσει τις καρδιές μας τάζοντάς μας τα πάντα - χωρίς κανένα σχέδιο;

Οι Ιταλοί έδωσαν χτες 25% σε έναν λαϊκιστή κωμικό που θέλει να τους βγάλει απ' το ευρώ αλλά δεν έχει άλλο πρόγραμμα ή σχέδιο.   
Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα - και δε μιλώ μόνο για το ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό που έδωσαν στον Μπερλουσκόνι (πράγμα που χαροποίησε κάποιους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς, χτες), αλλά κυρίως για τα δικά μας. Βέβαια στους Ιταλούς τα ναζιστικά, και πιο πρόσφατα τα νεοναζιστικά, κόμματα ανέβηκαν, μπήκαν στην εξουσία (πχ. στις κυβερνήσεις Μπερλουσκόνι!) και μοιάζουν να έκαναν τον κύκλο τους.   
Τώρα οι Ιταλοί θέλουν οποιονδήποτε τους πει ότι όλα θα πάνε καλά με τρόπο μαγικό.   Η κεντροαριστερά τους έπεσε πολύ ρεαλιστική κι έτσι στράφηκαν προς τον Γκρίλλο που πέντε μέρες πριν από τις εκλογές δήλωσε στο Euronews: "Πρέπει να βρόυμε μία λύση. Δεν έχω καμία έτοιμη λύση. Στο Κίνημά μας όμως, έχουμε οικονομολόγους και πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις, καθώς το χρέος μας κατατρώει τις ζωές. Δεν υπάρχουν χρήματα, υπάρχει όμως ελπίδα."   
Δεν έχει καμία λύση, όπως περηφανεύεται, αλλά στο κόμμα του υπάρχουν οικονομολόγοι και πρέπει να αναζητήσουν λύσεις σε κάποια στιγμή. Το ότι οι εκλογές έγιναν χτες δεν έχει σημασία, αρκεί που υπάρχουν και μερικοί οικονομολόγοι στο κίνημά του και θα βρουν κάπως τη λύση που δεν βρήκε αυτός για τα προβλήματα της Ιταλίας.   
Είμαι σίγουρος ότι θα σκίσει και στην Ελλάδα ένα τέτοιο κίνημα που θα τα λέει όλα ωραία και ελπιδοφόρα, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ (δόξα το θεό) σταμάτησε να μας τάζει ό,τι βρει μπροστά του και μέσω του κυρίου Δραγασάκη είπε επιτέλους την αλήθεια, υπεύθυνα και με ρεαλισμό.  
 Καθώς λοιπόν το κόμμα Καμμένου έχει χάσει τη δυναμική του και ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να χάσει τους ψηφοφόρους τού "Λεφτά Υπάρχουν", οι ψηφοφόροι που είναι έτοιμοι να ψηφίσουν οποιονδήποτε τους πει αυτά που θέλουν να ακούσουν, έχουν ανάγκη από νέο ηγέτη. Κατά προτίμηση κάποιον που ανέκαθεν ήταν χωμένος στο σύστημα και έτρωγε με χρυσά κουτάλια αλλά τώρα το παίζει ένα με το λαό και επαναστάτης.   
Η πρώτη μου σκέψη θα ήταν κάποιος κωμικός, σαν τον Μπέπε Γκρίλλο. Πράγμα που αποκλείει δυστυχώς από τη λίστα τον Γιώργο Τράγκα. (Αν και αν το καλοσκεφτείς, την καριέρα του εδώ και καιρό ως κωμικός που υποδύεται τον ρεπόρτερ την κάνει.) 
Aρης Δημοκιδης/lifo.gr

Left Avrianismos

Παλιά, το λέγαμε Αυριανισμό. Την δημόσια, δηλαδή, αντιπαράθεση η οποία δεν ήταν μάχη εναντίον ιδεών, αλλά ανθρώπων. Που δεν ενδιέφερε να απαντηθούν οι απόψεις σου, αλλά να ισοπεδωθείς εσύ. Με όλους τους τρόπους, Λίγα σπέρματα παραποιημένης αλήθειας, άθλιοι χαρακτηρισμοί, χυδαία υπονοούμενα, κείμενα που φιλοτεχνούσαν όχι την αντίθετη άποψη αλλά ένα αποκρουστικό κατασκευασμένο πρόσωπο του εχθρού. Την εποχή των μπλογκς ο Αυριανισμός απογειώθηκε. Και στο τέλος χτύπησε και την πόρτα της Αριστεράς, σταθερής και ανυποχώρητης μέχρι τότε εχθρού του φαινομένου.

Στον ιστότοπο www.Left.gr - τελευταία - άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους αναρτήσεις που μόνο στόχο έχουν προσωπικές επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων, των οποίων τα γραπτά δεν αρέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι απαντήσεις επί των γραφομένων, αυτό το προσπερνούν με περισσή αυτοπεποίθηση και ναρκισσισμό-εμείς έχουμε δίκιο, δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να αποδομήσουμε τον εχθρό. Όχι αυτά που γράφει, αλλά την υπόστασή του. Και όχι με πραγματικά δεδομένα εις βάρος του (ας πούμε ότι χρηματίζεται, ότι τον βαραίνουν αμαρτίες κ.λπ.) που θα ήταν εύλογο, αλλά με αυθαίρετες, αυτάρεσκες και αφ' υψηλού αποτιμήσεις του δημοσιογραφικού του αναστήματος.

Τελευταίο κρούσμα το κείμενο κάποιου δημοσιογραφικού τιτάνα που φιλοδοξεί να βαθμολογήσει την επαγγελματική επάρκεια συναδέλφου των Νέων. Ο τιτάνας υπογράφει με το ψευδώνυμο Pasta Flora, ταιριαστή συνήχηση, γιατί όντως κάποιος που δεν έχει το θάρρος να υπογράψει προσωπικές επιθέσεις είναι φλώρος. Και τολμά να γράψει πράγματα του είδους «Μη διαθέτοντας όμως επαρκή ψυχικό βλαστό, ικανό να του δώσει μπόι, και δυνατή προσωπική ρίζα, ικανή να τον στηρίξει, εξελίχθηκε σε δημοσιογραφικό αναρριχητικό φυτό…». Μόνο αυθαίρετες αξιολογήσεις, χωρίς ένα επιχείρημα. «Ο δικός του δημοσιογραφικός λόγος, χρειάζεται κάπου να ακουμπά προκειμένου να υπάρχει. Ας μην το ξεχνά λοιπόν αυτό όταν επιχειρεί να τα βάλει με ανθρώπους που έχουν μπόι.».

Ώπα, να και η τρομοκρατία. Ο άνθρωπος που έχει μπόι είναι εν προκειμένω ο Τσίπρας και όλοι εμείς που στο μέλλον θα σκεφτούμε να τα βάλουμε με το μπόι του, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο αριστερός δημοσιογραφικός λόγος δεν είναι, πια, αυτό που ήταν. Δεν έχει ανάγκη επιχειρημάτων, γνώσεων, απόψεων, ιδεών, στοιχείων. Τώρα έχει τη δύναμη του αυταπόδεικτου. Ο αντιπαθής δημοσιογράφος είναι φυτό, «γιατί έτσι». Ο Τσίπρας είναι μεγάλος «γιατί έτσι». «Ο Τσίπρας έχει περάσει όλα τα στάδια και τα συμπλέγματα που του αντιστοιχούσαν επιτυχώς, με αποτέλεσμα η αυτοεκτίμησή του να είναι αφράτη σαν ντόνατς. Άρα και πάλι δεν έχει ανάγκη να προσποιηθεί κάτι, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό του. Γι΄ αυτό και είναι ελεύθερος να μιλά για όποιο θέμα θέλει, καταθέτοντας τη δική του ειλικρίνεια.».

Δεν θα μπω στον πειρασμό να αποτιμήσω κι εγώ δημοσιογραφικά το μνημειώδες αυτό γραπτό (αληθινά, πιστεύει ότι γράφει υπέρ του Τσίπρα;) γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι ότι, δυστυχώς, 25 χρόνια μετά την εμφάνισή του, ο Αυριανισμός άλωσε το οχυρό του πιο ορκισμένου αντιπάλου του. Της αριστεράς.
Ανδρέας Πετρουλάκης/protagon.gr

«Μοιράζοντας καρέκλες στον... Τιτανικό»

Τις περισσότερες φορές, οι δυσκολίες ενώνουν. Στην περίπτωση όμως της κρίσης που περνά η Ελλάδα, μιας κρίσης με πολλές όψεις, αξιακές, θεσμικές, κοινωνικές και οικονομικές, μέχρι στιγμής το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι η πολυδιαίρεση, ο διχασμός. 
Οι δημόσιοι υπάλληλοι βάλλονται σχεδόν αδιακρίτως από τους οπαδούς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Οι συνδικαλιστές στοχοποιούν αδιάκριτα τους επιχειρηματίες εργοδότες, ενώ διάφορες επαγγελματικές ομάδες είναι μεν υπέρ του περιορισμού των προνομίων άλλων ομάδων, όχι όμως και των δικών τους. 
Σε άλλο επίπεδο, πάρα πολλοί είναι εκείνοι που συναγωνίζονται στη μετάθεση ευθυνών (φταίνε οι άλλοι κι όχι εμείς), προσπαθώντας να δείξουν, είτε συλλογικά, είτε ατομικά, ότι δεν ήξεραν τίποτε για το διαρκές έγκλημα που συντελέστηκε στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστές σε τέτοιου είδους φαινόμενα παραμένουν βεβαίως τα πολιτικά κόμματα, παρά τη συγκυβέρνηση που έχουν εγκαθιδρύσει τρία εξ αυτών. 
Από ψυχολογική πλευρά, όλα αυτά έχουν την αιτία τους. Δεν είναι παράδοξα ή ανεξήγητα. Στην πράξη όμως

Η ανεργία και η υποκρισία

Και η υποκρισία έχει τα όριά της. Ή, ίσως, και να μην έχει.

Τη θυμόσαστε, σίγουρα, τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών «μας», που συνήλθαν την περασμένη βδομάδα να συζητήσουν - για μιαν ακόμη φορά - για τη «μάστιγα της ανεργίας», να εξαγγείλουν «επείγοντα και στοχευμένα μέτρα για την ανεργία των νέων». Όπως τον θυμόσαστε και τον έτερο Καππαδόκη, τον Εργασίας Γιάννη Βρούτση, που προ εβδομάδων είχε εξαγγείλει – ο αθεόφοβος – ότι «ξεκινάμε πόλεμο κατά της ανεργίας με έδρα το Μαξίμου». Ο ίδιος, τώρα, «ενεργοποιεί άμεσα την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης».
Οπότε, πάλι καλά που πήρε την πρωτοβουλία ο Ηλίας Κικίλιας, ως διοικητής του ΟΑΕΔ, και επεσήμανε μια από τις πιο σκληρές και άθλιες συνάμα αλήθειες της πρόσφατης, δημόσιας ζωής: από τα κονδύλια που συγκεντρώθηκαν από την υποκριτικότατα ονοματισμένη «Έκτακτη Εισφορά Αλληλεγγύης», δηλαδή το 1% επίφορο που στόχευε στην ενίσχυση των ανέργων, μολονότι υπολογίζεται ότι έφθασαν κάπου τα 600 εκατομμύρια ευρώ, στους ανέργους δεν κατέληξε ούτε ένα ευρώ!
«Ποιος τα 'φαγε, πάλι, αυτά;», θα ρωτήσει ο σωστός (=καχύποπτος) συνΕλλην. Κατά τη συριζέικη λογική, τα

Ελλάδα – Ιταλία: mistero buffo*

Ιταλικές εκλογές: Η Ιταλία βρήκε τον δικό της Λαζόπουλο!

Ο Μπέπε Γκρίλλο υποψήφιος , στον προεκλογικό του λόγο (ουρλιάζοντας) : “Η φτώχια αναγκάζει τους ανθρώπους να γίνουν παράνομοι! Δείτε τί γίνεται στην Ελλάδα: Έλληνες ληστεύουν τράπεζες και δίνουν τα λεφτά σε άλλους Έλληνες! Έλληνες μπουκάρουν και κλέβουν σουπερμάρκετ και δίνουν τα τρόφιμα σε άλλους Έλληνες!” (!!!)

Φήμες ότι θα του κάνουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση οι “Πυρήνες της φωτιάς” δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Δυστυχώς όμως η Ιταλία βρήκε και το δικό της Θεοδωράκη: Ένας παλιός μου αγαπημένος, ο Ντάριο Φο, εμφανίστηκε να υποστηρίζει τον Γκρίλλο!

Εκεί καταντήσαμε- una faccia -una razza!

* σειρά μονόπρακτων του Dario Fo
melittag.wordpress

Ενα ρήγμα βαθύ και αφανές

Αρίστος Δοξιάδης/kathimerini.gr
Πριν από δύο χρόνια, ταξιτζήδες της Αθήνας έριχναν λάδια στους δρόμους του Πειραιά για να εμποδίσουν τα πούλμαν που έφερναν τους ξένους στα κρουαζιερόπλοια. Την ίδια εποχή, ταξιτζήδες της Ρόδου έδιωχναν από το δικό τους λιμάνι τους ακτιβιστές του ΠΑΜΕ, γιατί δεν ήθελαν να υπάρξει πρόβλημα με τις κρουαζιέρες. Γιατί;

Ας εντάξουμε τα περιστατικά σε μια γενικότερη ερώτηση. Τι κοινό έχουν από τη μια πλευρά μια εργαζόμενη σε φαρμακοβιομηχανία, ένας τυροκόμος, μια ταβερνιάρισσα σε νησί, ένας εργοδηγός στους λευκόλιθους, ένας αμπελοπαραγωγός στην Κορινθία, ένας εφοπλιστής με γραφείο στον Πειραιά και ένας ταξιτζής στη Ρόδο, και από την άλλη μια φαρμακοποιός, ένας δικηγόρος, μια ταμίας τράπεζας, ένας τεχνικός στη ΔΕΗ, μια λιανέμπορος ρούχων, ένας εργολάβος πολυκατοικιών, ένας βαμβακοπαραγωγός (κάτοχος «δικαιωμάτων») στην Καρδίτσα και ένας ταξιτζής στην Αθήνα;
Οι δύο αυτές ομάδες, τόσο ετερόκλητες εσωτερικά η καθεμιά, βρέθηκαν σε διαφορετικές πλευρές ενός μεγάλου ρήγματος στην ελληνική οικονομία: ανάμεσα στα επαγγέλματα που πασχίζουν να επιβιώσουν σε μια διεθνή και ανταγωνιστική αγορά (οι «διεθνώς εμπορεύσιμες» δραστηριότητες), και σε εκείνα που επιβιώνουν μέσα στην κλειστή εγχώρια αγορά («μη εμπορεύσιμα»). 
Επί τουλάχιστον τριάντα χρόνια η πρώτη ομάδα

Κουτσοί - στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα

Μερικά ονόματα, από τη σύνθεση της "Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων" της Βουλής η οποία επεξεργάζεται και εξετάζει ή ψηφίζει νομοσχέδια και προτάσεις νόμων αρμοδιότητας των Υπουργείων α) Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, β) Τουρισμού και συζητά θέματα συναφή με την αρμοδιότητά της.

Speechless.

Βρε δεν πα να πληρώνουμε, δεν πα να υποφέρουμε, δεν πα να δείχνουμε και κατανόηση με καλή καρδιά, σωτηρία ο τόπος δεν έχει.
Και τα δάνεια να μας χαρίζανε και να ξαναρχίζαμε από την αρχή, με τέτοια νοοτροπία και τέτοιους βουλευτές που ψηφίζουμε, σε 30 χρονάκια, πάλι τα ίδια θα είχαμε.
Τα κασίδια όλου του κόσμου στη Βουλή των Ελλήνων. Τι κατάρα πια μας έχουν ρίξει στο κεφάλι;

 Voilà:
 -Μαρία Ρεπούση. Συνωστισμός και βίτσια στο λιμάνι της Σμύρνης.
-Τάσος Κουράκης. Ο γνωστός ποιητής του αιδοίου. Ο τύπος που έτρεχε πρόσφατα στο ΑΧΕΠΑ για να διαπιστώσει αν οι γιατροί φέρθηκαν σωστά κατά τη νοσηλεία του Σάββα Ξηρού. 
-Γιώργος Πάντζας. Ναι, ρε, ο Γιώργος ο Πάντζας λέμε! Ο γνωστός.
-Πύρρος Δήμας. Ουγκ!
-Γιώργος Κυρίτσης. Σεναριογράφος της σειράς "Τα μυστικά της Εδέμ". Αν δεν σε μορφώσει αυτός, τότε ποιός;
-Πέτρος Τατσόπουλος. Τηλεμαϊντανός, γνώστης των πάντων και ποτηρορίχτης.
-Άννα Καραμανλή. Αθλητική Κυριακή. Η γυναίκα που δεν μπορεί να διαβάσει από χαρτί. Τελεία.
-Άντζελα Γκερέκου. Το αυτοκολλητάκι μου. Και ο Τόλης δώρο.
-Αρτέμης Ματθαιόπουλος. Βουλευτής της Χρυσής Αυγής, μέλος συγκροτήματος με γνωστότερο τραγούδι ''Μίλα ελληνικά ή ψόφα''.
 -Μαρία Κανελλοπούλου. Το καφέ της Χαράς. Σκέτο...
 -Κουντουρά Έλενα. Το μοντέλο που μιλάει.
 -Γερασιμίδου Ελένη. Ηθοποιός, φαν του κουτουκιού και της ρετσινούλας. 

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί ότι κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή.
eyedoll.gr

Κουλάρισε ρε μάνα, μια χαρά τα πάω

 του Λεωνίδα Καστανά/mhmadas.blogspot

Βλέπει η κυβέρνηση την αποτυχημένη «γενική απεργία» των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και παίρνει τα πάνω της. Ανοχή, σου λέει. Και δίνει ένα κάποιο τράτο στα υπηρεσιακά συμβούλια μέχρι να συνεδριάσουν για να αποφασίσουν, πάντα σύννομα, αν θα κόψουν το μισθό στις έγκλειστες Ικατζούδες που παντελόνιασαν κάτι εκατομμύρια, «αχρεωστήτως».

Βλέπει τους κουρασμένους κομματικούς στρατούς να σέρνουν τα βήματά τους στη Πανεπιστημίου, ψιθυρίζοντας  κάτι μπαγιάτικα συνθήματα, και σου λέει, τους έχω. Και χαλαρώνει και δίνει στον εαυτό της αβάτζιο κάνα εννιάμηνο ακόμα μέχρι να αποφασίσει το Συμβούλιο Επικρατείας αν η επένδυση 45 μυρίων με τις πολυτελείς κατοικίες στη Σάμο είναι σύννομη και πρέπει να ξεκινήσει.
Το ενάμιση όμως εκατομμύριο άνεργοι, που αυξάνεται γεωμετρικώς, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι που τους έκοψαν το επίδομα και έχουν αγανακτήσει. Μπορεί να τη βγάζουν με κάτι δανεικά, κάτι συντάξεις του παππού, κάτι αποταμιεύσεις, αλλά κάποια στιγμή αυτά θα τελειώσουν. Και τότε τι θα γίνει; Τότε θάναι αυτοί που θα βγουν στο δρόμο και θάχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Και τότε που σε πονεί και που σε σφάζει.
Γιατί ένα χρόνο τώρα περιμένουν τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, τις

Τα αφελή εγγόνια του Ροβεσπιέρου

Tου Μάκη Καραγιάννη/Athens Voice

Πρέπει να το ομολογήσουμε. Εδώ και τρία χρόνια τίποτε στην Ελλάδα δεν είναι όπως πριν. Βόμβες, σφαίρες, καλάσνικοφ, πυρκαγιές στο κέντρο της Αθήνας,, επιθέσεις σε μετανάστες, μαχαιρώματα, επίθεση με όπλα από παραστρατιωτικές ομάδες όπως στις Σκουριές. Η βία έχει εγκατασταθεί στην καθημερινότητά μας με μια ζοφερή μεγαλοπρέπεια, ώστε κινδυνεύουμε από έναν επικίνδυνο μιθριδατισμό να τη θεωρήσουμε φυσιολογική. Είναι αφελείς όσοι δεν βλέπουν ότι το επόμενο βήμα θα είναι το αίμα. Αρκεί μια λάθος κίνηση. Ένα πτώμα το οποίο θα είναι η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο.

Η βία κάρπισε πάνω σε μια χρόνια ανομία διάχυτη σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Όμως σήμερα βρισκόμαστε σε μια νέα ποιότητα. Τη μαζική της αποδοχή από ευρύτατα εκλογικά και κοινωνικά στρώματα, τον ακτιβισμό και τα αντάρτικα πόλης. Πριν από τη βία ήρθαν οι λέξεις για να την προοικονομήσουν. Μια ρητορική που λέει ότι όλα είναι βία. Και άρα όλα συγχωρούνται και νομιμοποιούνται. Όμως, ακόμη κι αν είναι κατανοητή ψυχολογικά η βίαιη αντίδραση ενός άνεργου, δεν είναι αυτοί που οργανώνουν τον ακτιβισμό της βίας, αλλά όσοι στα δεξιά και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος την έχουν ιδεολογικοποιήσει. Η κοινωνία πέρασε πολύ δύσκολες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες τις δεκαετίες του 50 και του 60. Δεν κατέφυγε όμως στις εύκολες ρητορικές. Εκείνο που διεκδίκησε ήταν η

Καλημέρα λαουτζίκο

Δεν επέκρινα ποτέ την «ΑΛΤΕΡοποίηση» του ΣΚΑΙ. Οι συνθήκες είναι δύσκολες. Ο λαϊκός άρτος και τα λαϊκά θεάματα πουλάνε. Τί πιο αυτονόητο για μία επιχείρηση να στραφεί στην κερδοφορία που αποφέρει η μιζέρια και η συνομωσιολογία της τελευταίας τριετίας;
Αυτό που πάντα επικρίνω όμως, και θα συνεχίσω να το κάνω, είναι η ισοπέδωση και η υπεραπλούστευση, ως έννοιες που αρμόζουν στη νοημοσύνη μίας ολόκληρης κοινωνίας. Τον παραγκωνισμό της κριτικής, αναλυτικής και σύνθετης σκέψης για χάρη της όποιας συναισθηματικής προπαγάνδας. Την πνευματική «ανθρωποφαγία» στην οποία επενδύουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα ΜΜΕ και οι διάσπαρτοι ανά την ελληνική επικράτεια opinion makers. Αυτή η συνεχής τροφοδότηση ηττοπάθειας ενός άβουλου «λαουτζίκου» που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να σταθεί στα πόδια γιατί πάντα τον αδικεί κάποια αόρατη και αόριστη δύναμη.
 Στην παραπάνω εικόνα, μπορεί ο κ. Αυτιάς να κάνει το γνωστό σόου του, περιτριγυρισμένος από «καθηγητάδες» και μπορεί να αναρωτιέται σχεδόν κάθε δύο λεπτά γιατί δεν μοιράζουν το 1,5 τρις στο λαό, αλλά ενδεχομένως να παραγνωρίζει πως η ανοησία πάντα επιστρέφει μπούμερανγκ σε όποιον την προάγει. Ενδεχομένως η μικρότητα των επαγγελματικών του προτεραιοτήτων να τον εμποδίζει να δει πώς επιδρά το σόου του στον οργισμένο πιτσιρικά, τον άνεργο, τον συνταξιούχο και τον μεροκαματιάρη. Αυτούς δηλαδή με τους οποίους προσπαθεί διακαώς να ταυτιστεί.

Και αν μου ζητούσε κανείς να περιγράψω με μία εικόνα τη σημερινή κοινωνική κατάσταση της χώρας, μάλλον αυτή την εικόνα θα χρησιμοποιούσα. Ακριβώς έτσι. Με τον κ. καθηγητή κάτω αριστερά να ωρύεται. Με το όλο «επιστημονικό» πάνελ να πετάει υπονοούμενα για δοσίλογους, ξεπουλήματα, ανθρωποφαγίες, λαουτζίκους κλπ. Τον κ. Αυτιά, τον γνήσιο εκπρόσωπο του ανήσυχου λαού να παρακολουθεί με περίσσιο ενδιαφέρον, μέσα σε μία έκφραση σοβαροφάνειας. Και φυσικά, την υπεραπλουστευμένη λεζάντα που απευθύνεται στο μυαλό ενός ερπετού και όχι ενός ανθρώπου.

Ο ανθρωποφάγος είστε εσείς κ. Αυτιά. Ο «λαουτζίκος» εξευτελίζεται από την διαρκή προσπάθεια να τον πείσετε πόσο ανήμπορος και θύμα είναι. Εισβάλλοντας από νωρίς το πρωί στο σπίτι του και παρουσιάζοντάς τον σαν το αδύναμο μερμήγκι στη μπότα ενός αόριστου και αόρατου κατακτητή. Δεν του δίνετε καμία ελπίδα, κανένα όραμα, καμία προσωπική δύναμη. Δεν του δίνετε καμία ευθύνη για να ορίσει τη μοίρα του. Είστε μία από τις αιτίες της σημερινής, ελληνικής, κοινωνικής κρίσης.
ellinaki.blogspot

Μας παρακολουθούν...

του Αντώνη Βαβαγιάννη

comicdom-press.gr

Είναι πολιτικές για τα πανηγύρια κύριε Δήμαρχε...

Του Γιώργου Κράλογλου/capital.gr

Εάν οι «εκλεκτοί» των πολιτικών παρατάξεων που ψηφίζονται Δήμαρχοι με κομματική «επιδότηση» δεν γνωρίζουν ότι τους πήρανε χαμπάρι, τους συνιστώ να διαβάσουν τα εκπληκτικά σχόλια, για τα 8,6 εκατ. ευρώ που απαιτεί ο Δήμος Περάματος από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ως «διόδια» για τα κρατικά τρένα που περνούν από την περιοχή του.
Συνιστώ στους πάντες να διαβάσουνε με προσοχή τους σχολιαστές του σχετικού χθεσινού ρεπορτάζ του κ. Ηλία Μπέλλου για να αντιληφθούν ότι τελικά στην Ελλάδα μόνο η κοινή γνώμη έχει ωριμάσει.

Μόνο οι Έλληνες πολίτες.
  Μόνο η κοινή γνώμη δηλαδή, ο καθημερινός πολίτης είναι σε θέση να αντιληφθεί τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από την κατάντια που μας έφεραν οι εκλεγμένοι πολιτικοί και οι κομματικοί υπηρέτες τους από τους οποίους οι ψηφοφόροι ως φορολογούμενοι περιμένουν να δουν ένα καλύτερο τρόπο ζωής.
Οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτε. Θα μπορούσα αφελώς να πω ότι δεν θέλουν να καταλάβουν. Δεν το λέω γιατί είμαι σε θέση να γνωρίζω και να πιστεύω ότι δεν είναι ικανοί να καταλάβουν τι κάνουν. Δεν έχουν κοινό νου. Δεν μπορούν να δουν τίποτε περισσότερο από το προσωπικό τους συμφέρον και την κομματική τους τύφλα. 
Δεν είναι ικανοί ούτε και να ακούσουν ούτε και να διαβάσουν αυτά που τους γράφουν οι πολίτες είτε με υπομνήματα, είτε με διαμαρτυρίες, είτε με γράμματα είτε και με σχόλια σε συγκεκριμένα δημοσιεύματα όπως αυτό που καταπιάστηκα σήμερα. 
Οι υπηρεσίες που διαθέτουν δήθεν για τα παράπονα του πολίτη απλώς

Διάβασέ το, πριν το κατεβάσουν..

Γιώργος Φ./eyedoll.gr
Την αφορμή για τις σημερινές σκέψεις, μου τις έδωσε αυτό το βίντεο που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες στο Youtube.
 Το βίντεο δείχνει κάποια στιγμιότυπα από μια δημόσια συζήτηση κάπου στη Γερμανία, όπου είναι προσκεκλημένος ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.
Την τοποθέτηση του κ. Σημίτη διακόπτει η παρέμβαση μιάς νεαρής αγανακτισμένης κοπέλας, η οποία σηκώνεται και on camera τα χώνει σε άψογα γερμανικά στον πρώην Πρωθυπουργό, για το μερίδιο της ευθύνης του στην πολιτική που έφερε την Ελλάδα σε αυτή την άσχημη δημοσιονομική κατάσταση.
 Λίγο πριν τελειώσει το βίντεο η κοπέλα ακούγεται να δηλώνει: «Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει πώς μπορεί η Ελλάδα να επαναπροσδιοριστεί, τότε θα έπρεπε αντί να διοργανώνετε πάνελ με τον Κ. Σημίτη, να δραστηριοποιηθείτε ώστε να πέσει αυτό το αυταρχικό καθεστώς».

Υποθέτω πως οι περισσότεροι θα χάρηκαν με τα λόγια της κοπέλας.
Προσωπικά όμως, σκέφτηκα πικρόχολα κάποια άλλα πράγματα και εξηγούμαι.
 Κοπελιά μου, τον κύριο Σημίτη δεν μας τον επέβαλε καμμία εξωτερική δύναμη.
Δεν μας τον έφεραν οι Illuminati και οι εξωγήινοι.
Ο Σημίτης δεν μας προέκυψε ως μεταμφιεσμένο κακό νεφελίμ.
Ο ελληνικός λαός τον εμπιστεύτηκε και τον ψήφισε.
Για να είμαστε ακριβείς, τον ψήφισε δύο φορές, την πρώτη μετά το φιάσκο των Ιμίων και τη δεύτερη καταμεσίς του σκανδάλου της φούσκας του Χρηματιστηρίου.
Τα λέω σωστά;
 Όσο για το «αυταρχικό καθεστώς» που μας κυβερνάει τώρα, χρειάζεται μήπως να

trippin'

Ψεκασμένοι μάρτυρες

Υπάρχουν αρκετοί και συνάμα σοβαροί λόγοι, που οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα,πως αυτή η χώρα που λέγεται Eλλάδα, δε θα καταφέρει ποτέ να ξεφορτωθεί αυτή την κατακόκκινη λάμπα έξω από το πλατύσκαλό της.(πενιά εδώ).
Οι σοβαροί θεσμοί χρειάζονται σοβαρούς ανθρώπους για να λειτουργήσουν και να αποδόσουν.
Παρακολουθώντας όμως το ιλαροτραγικό σήριαλ που ονομάζεται "προανακριτική λίστας Lagarde", καταλήγεις να αλλάξεις κανάλι βλέποντας το 4ε, το γνωστό της εκκλησίας.
Μη φοβάσαι, η αντίδραση σου να επικαλεστείς τον παντοδύναμο,είναι μια κοινότυπη πράξη που την ασπάζονται πάρα πολλοί.

Ενας απο αυτούς είναι ο ο Χρήστος Αθανασίου, πρώην τμηματάρχης της Διεύθυνσης Ελέγχου του υπουργείου Οικονομικών, καλεσμένος του "dancing with the judges".
Δήλωσε λοιπόν ο guest: «η υπόθαλψη της διαφθοράς έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται υπουργείο Οικονομικών. Λέγονται υπουργοί. Στην αυλή τους είναι οι διεφθαρμένοι».

Xειροκροτήματα, ιαχές, κουφάλες έρχονται κρεμάλες, η Ζωή αρχίζει να φουντώνει ηδονικά από μια περίεργη έξαψη, ο Καπερνάρος βλέπει όραμα με τη τήβεννο του ανώτατου δικαστή της χώρας στο κεφάλι του,όταν ξαφνικά......

ο Χρήστος Αθανασίου τους αποκάλυψε ότι έστειλε αναφορά για όλα αυτά τα θέματα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο γιατί όπως είπε, «πιστεύω ότι είναι ο μόνος θεσμός που μπορεί να αντιμετωπίσει τη μασονία που μας κυβερνάει σήμερα. Εγώ έχω αυτήν την αντίληψη. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα δεν είναι τυχαία».

Εκείνη την ώρα αγαπητέ τηλεθεατή, εμφανίζεται το γνωστό πάνινο σκηνικό με τον καραγκιόζη με μια διαμονισμένη έκσταση-έκστανο attidute να φωνάζει χορεύοντας:
όπα (τρις),έλα κολλητήρι θα τους τρελάνουμε όλους, όπα(τρις).

Ακολουθεί η γνωστή διαφήμιση με το θαυματουργό σουτιέν.
Καλά αυτοί ακόμη δεν ξεπούλησαν; πόσα έχουν ρε γαμώτο μου...  

Κλείνοντας την εκπομπή μας, επανερχόμενος, το απόγευμα της Πέμπτης, στην Προανακριτική επιτροπή για να απαντήσει σε ερωτήσεις των βουλευτών, ξεκίνησε ενημερώνοντας τη Βουλή για τα «75 μασονικά σχήματα» που κυβερνούν τον κόσμο.
Οχιιιι,να καθίσει η Ζωή να τον ακούσει και να του κάνει ερωτήσεις και για τα 75.Οι δυο τους.
Παράκρουση....τη δευτέρα το πρωί ας τους ανοίξουν. 

Άλλο πατριώτης άλλο μ@λ@κ@ς

EnasPolitis
Ας δούμε με πραγματικά στοιχεία ενός φίλου πώς θα χάσει το ελληνικό κράτος  φέτος έσοδα 100 χιλ ΦΠΑ και 8.000 φόρο εισοδήματος. 
Πέρσι έκανε τζίρο 500.000 στα Φ/Β που είχαν 100.000 φπα. 
Αγόρασε υλικά , πλήρωσε υπεργολάβους ενοίκια υπηρεσίες κλπ. Αυτά τα λεφτά γύρισαν 2 φορές μέσα στην Δράμα.
Τον Αύγουστο η αγορά ανατινάχτηκε κι έπρεπε να αντιδράσει άμεσα. 
τον Οκτώβριο νοικιάζει μαγαζί ακριβώς απέναντι απο την εφορία και πρέπει να μεταφέρει την έδρα από την Θεσσαλονίκη για να΄χει ταμιακή.
Κι εδω αρχίζουν τα ζουρλά του ελληνικού κράτους.
1.Η αίτηση πρέπει να γίνει στην Θεσσαλονίκη. Γιατί?
2. Χάνει μια μέρα και επειδή είναι Παρασκευη το μητρώο ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ κοινό. Γιατί?
3. Αφού χάνει μια μέρα ακόμη του ζητάνε αυτοψία ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥ ΔΡΑΜΑΣ και βεβαίωση απο το ΤΕΒΕ ότι δεν χρειάζεται εγγραφή
4. Άλλη μια μέρα χθες χαμένη γιατί σαν βλάκας δεν πήρε την βεβαίωση και είχαν απεργία.
5. Και πάμε στον σημερινό εφιάλτη. Πρώι-πρωί ΤΣΜΕΔΕ (ζευξιδός). καλημέρα το και το χρειάζομαι αυτό το χαρτί. "εμείς το μόνο που μπορούμε να σας δώσουμε είναι βεβαίωση ότι είστε παλιό μέλος μας".
6. ΤΕΒΕ (Αριστοτέλους) "μάλιστα . είναι συναφές το αντικείμενο σας άρα δεν χρειάζεται εγγραφή. Βεβαίωση όμως δεν μπορούμε να σας δώσουμε. Θα σας την δώσει το ΤΣΜΕΔΕ "
7 Πίσω ΤΣΜΕΔΕ. "εμείς μονο αυτό το χαρτί δίνουμε . Μήπως μπορεί να σας δώσει συνάφεια το ΤΕΕ (Μπότσαρη).
8. Κι αντε πάει Μπότσαρη και άντε παίρνει το χαρτί, κι αντε πάει Ζ ΔΟΥ (πυλαία) και το μητρώο ξαναζητάει ΤΕΒΕ. Το ανατινάζει το μαγαζί ή όχι? (έκανε και στα εκρηκτικά στο στρατό).
Ο φίλος λοιπόν δεν θα το κλείσει το μαγαζί.
Θα πάει την Δευτερα στο Goce Delcev (40 λεπτά απο Δραμα).
Θα ανοίξει σε μια μέρα μια βουλγάρικη εταιρεία και θα παίρνει όλα τα τιμολόγια αγοράς εκεί και τα δελτία αποστολής των προμηθευτών του παράδοση απευθείας στο έργο. Πάει το ΦΠΑ αγορών
Οι υπεργολάβοι του δεν θα χρειάζεται πια να του κόψουν τιμολόγιο γιατί θα φορολογούνται εδώ με 30% ενώ αυτός θα γλυτώνει στη Βουλγαρία 10%. Πάει και το ΦΠΑ υπηρεσιών και ο φόρος εισοδήματος τους .
Ο φίλος θα κόβει απο το γραφείο του ένα βουλγάρικο ηλεκτρονικό τιμολόγιο . Αν ο πελάτης έχει διεθνές ΑΦΜ θα είναι και χωρίς ΦΠΑ, αλλιώς θα έχει βουλγάρικο ΦΠΑ 19%. Πάει και το ΦΠΑ πωλήσεων και ο φόρος εισοδήματός του. (8000 τεκμαρτά πέρυσι)
Κάθε μήνα θα κλείνει ηλεκτρονικά τις δοσοληψίες του με το βουλγαρικό κράτος και να ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑ>>>ΕΙ το ελληνικό και τα ταμεία του.
ΣΗμειωτέον ότι ο φίλος επι 15 χρόνια επαγγελματίας πλήρωνε κάθε χρόνο απο 6-15.000 φόρο εισοδήματος.
Πές μου γιατί να μην "φύγει" φορολογικά απο την Ελλάδα?

Ο πραγματικός πολλαπλασιαστής της ύφεσης είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα

Edito 424

Φώτης Γεωργελές /athensvoice.gr


Γιατί είσαι άνεργος; Ναι, ξέρω, φταίει η τρόικα, το μνημόνιο, το ΔΝΤ, η Μέρκελ, οι επικυρίαρχοι, οι «οικονομικοί δολοφόνοι», οι Ελοχίμ. Αλλά σοβαρά τώρα, αφού όλοι για την ανεργία θρηνούν, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει μεγάλα κονδύλια για να την αντιμετωπίσουμε, τι φταίει, τι κάνουμε λάθος;

Τις προηγούμενες μέρες στις εφημερίδες δημοσιεύτηκε διαφήμιση ενός συνδικαλιστικού οργάνου. Μας πληροφορούσε ότι με τα χρήματα του ΕΣΠΑ που διαχειρίζεται, διοργανώνει σεμινάρια για ανέργους. Με ωραίους ζεν τίτλους, όπως πράσινη ανάπτυξη, ικανότητα επικοινωνίας, εταιρική κοινωνική ευθύνη. Μη γελάς, υπάρχει και καλύτερο: «Διαχείριση εντάσεων στο χώρο εργασίας». Αφού δεν έχουμε δουλειές, ας κάνουμε σεμινάρια για να διαχειριζόμαστε τις εντάσεις στις δουλειές που δεν έχουμε. Να βάλουμε πράσινο στους τοίχους ή ροζ; Να βάλουμε μουσική; Να μιλάμε στον πληθυντικό; Να κάνουμε δωμάτιο γιόγκα;

Δεν κάνουμε, όμως, μόνο σεμινάρια. Άλλα ΕΣΠΑ θα χρησιμεύσουν για να προσληφθούν για 5 μήνες 50.000 άνεργοι σε δημόσιες υπηρεσίες κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτές τις θέσεις θα τις προμηθεύσουν στο κράτος επαγγελματικοί σύλλογοι, συνδικαλιστικά σωματεία και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Με το αζημίωτο. Θα πάρουν 5% προμήθεια από το ποσόν.

Τι έκαναν, δηλαδή, 3 χρόνια τώρα; Εξώθησαν τους δημόσιους υπαλλήλους σε πρόωρες συντάξεις. Μετέφεραν, δηλαδή, το κόστος από τον κωδικό μισθοδοσία στον κωδικό σύνταξη. Και επιβαρύνθηκαν κι από πάνω με δισεκατομμύρια για εφάπαξ. Αυτά που λέει η κυβέρνηση ότι θα δοθούν με προτεραιότητα τώρα που πήραμε τη δόση, ενώ οι οφειλές του κράτους βάζουν λουκέτο κάθε μέρα σε χιλιάδες επιχειρήσεις. Και μετά επαναφέρουν τους σταζιέρ με άλλο όνομα, ως επιδοτούμενους ανέργους, για να κάνουν τη δουλειά αυτών που έστειλαν στη σύνταξη. Και δίνουν και για bonus μια προμήθεια στην ευρύτερη κρατική γραφειοκρατία. Δηλαδή, στους εαυτούς τους. Σε 5 μήνες οι 50.000 θα κάνουν προσφυγές για να μονιμοποιηθούν, κάποιος πρωτοδίκης σ’ όλη τη χώρα θα βρεθεί εξοργισμένος από τη μείωση του μισθού του που θα τους δικαιώσει, οι συνδικαλιστές θα λένε

Σε ελεύθερη πτώση

Κώστας Ρεσβάνης/protagon.gr
Η γενική απεργία σε μια χώρα δεν είναι έθιμο σαν εκείνο του Αϊ Γιάννη που πηδάμε τις φωτιές. Οι σοβαροί συνδικαλιστές, όπου γης, την προετοιμάζουν σχολαστικά, δεν τσουβαλιάζουν μέσα της παράταιρα και παράλογα αιτήματα, κρίνουν αν θα συγκινήσει και αν το κεντρικό αίτημα είναι ώριμο. Οι μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις συμφωνούν, βρίσκουν κοινούς τόπους, κοινά συνθήματα και πείθουν τους εργαζόμενους για την αναγκαιότητά της.  Διότι μια επιτυχημένη γενική απεργία έχει τεράστιο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό αντίκτυπο και γι’ αυτό συχνά τελεσφορεί.
Στην Ελλάδα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες γενικές απεργίες από οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, πιθανόν και του πλανήτη. Αλλά σ’ αυτό τον τόπο όπου οι σχεδόν καθημερινές κλαδικές απεργίες έχουν εξοντώσει και τα μέλη των συνδικάτων και κυρίως όλους τους υπόλοιπους πολίτες, όπου όλοι βλέπουν να καταστρέφεται καθημερινά η καρδιά της πρωτεύουσας, να διαλύεται η προσωπική τους ζωή και να μη βγαίνουν σε ξέφωτο, είναι φανερό ότι μία ακόμα κήρυξη γενικής απεργίας προσλαμβάνεται σαν τη φωτιά του Αϊ Γιάννη. Άντε να την πηδήξουμε ακόμα μια φορά και φύγαμε…
Τι είδε, λοιπόν, χθες μια χώρα που έχει πέσει στο καναβάτσο; Τι είδαν οι πολίτες της που μετράνε ευρώ ευρώ μέρα τη μέρα; Τι είδαν, από τη άλλη πλευρά, οι ελάχιστου μεγέθους συνδικαλιστές και οι όμοιοί τους πολιτικοί; Είδαν

Γράμμα από την Σόφια

Θανάσης Μαυρίδης /capital.gr

Η κυβέρνηση στην γειτονική Βουλγαρία παραιτήθηκε, αιφνιδιάζοντας τους πάντες. Είπαν ότι η αφορμή ήταν η αστυνομική βία απέναντι στους διαδηλωτές. Έλληνας, στέλεχος μεγάλης επιχείρησης, που ζει και εργάζεται στην Σόφια μας έστειλε αναλυτικό ρεπορτάζ για το τι συμβαίνει. Μία άλλη οπτική που μπορεί και να μην διαβάσετε στα... δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. 

«Έχει ενδιαφέρον το θέμα με την εξέλιξη της κοινωνικής κατακραυγής στη Βουλγαρία σε σχέση με την αύξηση στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος από τον Ιούλιο του 2012. 
Χθες το απόγευμα λοιπόν είχαμε τη μεγαλύτερη διαδήλωση διαμαρτυρίας στην πρωτεύουσα την τελευταία δεκαετία που κατέληξε σε περιστασιακές, και όχι γενικευμένες, συγκρούσεις με την αστυνομία αργά το βράδυ. Μην φανταστείτε κάτι τεράστιο, το πολύ 4-5 χιλιάδες άνθρωποι ήτανε. Νωρίτερα οι αστυνομικοί υπάλληλοι είχανε εκδώσει ανακοίνωση, όπου λέγανε στους συγκεντρωμένους ότι συμφωνούνε με τα αιτήματά τους, υποστηρίζουνε τις εκδηλώσεις αλλά δεν θα ανεχτούν σε καμία περίπτωση καταστροφή δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας. 

Έχει ενδιαφέρον ότι όταν μερικοί νεαροί διαδηλωτές επιτέθηκαν σε ένα σταθμευμένο αστυνομικό αυτοκίνητο (στη χώρα αυτοί χαρακτηρίζονται συλλήβδην από τα ΜΜΕ ως hooligans) η αστυνομία αντέδρασε άμεσα. Έπεσε λίγο ξύλο (9 άτομα προσήρθαν στο νοσοκομείο ατυχημάτων της πόλης, κυρίως με τραύματα από γκλομπς και πέτρες κι ένα σπασμένο πόδι από πτώση στο πεζοδρόμιο) και λίγο μετά οι hooligans (μπαχαλάκηδες νομίζω λέγονται στα ελληνικά) απομονώθηκαν από την  κύρια μάζα των διαδηλωτών, οδηγήθηκαν σε ένα πιο απομονωμένο μέρος και αφού τους ξαπλώσανε στην άσφαλτο μέσα στη βροχή, τους πέρασαν σε έναν έναν χειροπέδες και οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα για να καταγραφούν και αφού αναγνωριστούν να τους απαγγελθούν κατηγορίες σε όσους έχουνε υποπέσει σε αξιόποινες πράξεις. Ακριβώς όπως γίνεται στην Ελλάδα δηλαδή...
Πριν συνεχίσω θα ήθελα λίγο να σχολιάσω το θέμα με τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στη Βουλγαρία. Η τελευταία αύξηση έγινε τον Ιούλιο του 2012 και ήτανε περίπου 15%. Στη Βουλγαρία υπάρχει παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικό εργοστάσιο και αυτό μειώνει σημαντικά το κόστος κατανάλωσης παρά την ύπαρξη θερμοηλεκτρικών και υδροηλεκτρικών σταθμών. 
Το παράξενο για μένα είναι ότι οι αντιδράσεις ήρθανε τώρα και όχι όταν

Πολιτικοί επιστήμονες...

...my ash!

τι να'ναι η Πάντειος; 
μην είναι τμήμα πανεπιστημίου, μην είναι σχολή "φωτισμένων", μην είναι ένα σκέτο θερμοκήπιο; 
Ιδού οι απαντήσεις σχετικά με το δυσνόητο και περίπλοκο ερώτημα εαν η τρόικα αποτελεί όργανο της Ε.Ε.


«Η Τρώικα θεωρείται όργανο της ΕΕ εφόσον αποτελεί ένα οικονομικό επιτελείο εντασσόμενο στην Γερμανία ως μέλος της ΕΕ που διευθύνει και διαχειρίζεται τα οικονομικά θέματα της Ελλάδας. Αποτελεί με άλλα λόγια όχι απλό αλλά μικτό όργανο της ΕΕ».

«Η τρόικα αποτελεί οικονομικό επιτελείο της Γερμανίας, όπου εποπτεύει (δυστυχώς) την Ελλάδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρείται όργανο της ΕΕ, αφού η Γερμανία είναι κράτος-μέλος της Ευρώπης. Επιπλέον από τη στιγμή που η τρόικα έχει νόμιμη υπόσταση θεωρείται ευρωπαϊκό όργανο».

«Τα μέλη της Τρόικα εκλέγονται από τα κράτη μέλη και ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Συνεπώς ανήκει στα υπερεθνικά κυβερνητικά όργανα».

«... Έτσι λοιπόν η τρόικα είναι τράπεζα από την οποία δανειζόμαστε λεφτά ώστε να ξεχρεώσουμε που στα μάτια μας φαίνεται σωτήρια αλλά δυστυχώς μας υποβιβάζει. Η τρόικα δεν ανήκει στην Ευρώπη. Είναι υπεύθυνη για τις εξωτερικές σχέσεις της Ευρώπης και συγκαλείται μόνο όταν υπάρχει ανάγκη. ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ».

«Η τρόικα δεν είναι όργανο της ΕΕ, γιατί είναι ανεξάρτητο παγκοσμίως όργανο».


Μια ακόμη απάντηση στο ερώτημα σχετικά με το προφίλ του οργάνου της ΕΕ "Συμβούλιο Υπουργών".

"Το συνέδριο των υπουργών συνεδριάζει και συζητά τα προβλήματα των υπουργών και προσπαθεί να βρει λύση. Χαρακτηριστικό είναι η υπουργική αμοιβή και ασυλία που έχουν. Επίσης το συνέδριο αποτελούν πρώην πολιτικοί και μπορούν να βάλουν ξανά υποψηφιότητα εάν θέλουν. Το συνέδριο υπουργών εκλέγεται απ' τους υπουργούς κάθε 4 χρόνια, αλλά μπορεί να ανασταλθεί σε περίπτωση διάλυσης της βουλής" !!! 

Και το βραβείο ορθογραφίας στη μικρότερη πρόταση:

"Εφόσων η οδηγεία εντάσετε στο παράγογο δίκαιο έχει άμεση ισχή". 

Tο βραβείο όμως πρέπει να απονεμηθεί σ' εκείνον το φοιτητή που στο πλαίσιο "έτος σπουδών", ανέγραψε: "8ο, επί πτυχίο"!!!
πηγη

Η ΕΣΗΕΑ σε επικίνδυνα παιχνίδια

Μιχάλης Κυριακίδης/metarithmisi.gr
Αφορμή γι’ αυτό το οργισμένο σχόλιο, είναι η απαράδεκτη απεργία που κήρυξαν ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ σε όλα τα ΜΜΕ, την ημέρα επίσκεψης στη χώρα μας ενός πολύ σημαντικού ηγέτη της ΕΕ, του Γάλλου Προέδρου, Φρ. Ολάντ. Ενός ηγέτη που έδειξε από την αρχή την αλληλεγγύη του στην Ελλάδα και συνέβαλε, κατά κοινή αποδοχή, πάρα πολύ, ώστε η χώρα μας να αρχίσει να ανακτά την αξιοπιστία της και να έχει ελπίδες να ορθοποδήσει…
Η Ένωση των δημοσιογράφων, που σε κάθε ευνομούμενη και ΚΑΝΟΝΙΚΗ χώρα θα στεκόταν δίπλα σε κάθε εθνική προσπάθεια, πέρα από οποιαδήποτε διαφορά που μπορεί να υπάρχει στο εσωτερικό, στην Ελλάδα επέλεξε το αντάρτικο, εγκλωβισμένη σε αριστερίστικες λογικές και «αντιμνημονιακά» συμπλέγματα.

Όμως η απεργία αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Διότι η ηγεσία των δημοσιογράφων έχει κηρύξει εδώ και αρκετό καιρό άλλη μία φορά τον πόλεμο μέχρις εσχάτων σε ό,τι δημόσιο υπάρχει στο χώρο της ενημέρωσης: ΕΡΤ, Αθηναϊκό Πρακτορείο, 9.84 και οι υπόλοιποι Δημοτικοί Ραδιοφωνικοί σταθμοί, οι οποίοι βρίσκονται σε απεργία εδώ και περίπου ένα 20ήμερο. Και ο λόγος; Διότι αρνούνται να μπουν στο ενιαίο μισθολόγιο, όπως οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο δημόσιο (αυτοί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού…) και δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε από τη χάρη που τους κάνει η κυβέρνηση, εξαιρώντας τους και προσφέροντάς τους μια ΚΥΑ με πολύ πιο ήπιες μειώσεις. Κανείς δεν θέλει να μειώνονται οι μισθοί. Δεν μπορείς όμως να ζητάς να εξαιρείσαι εσύ, με αποτέλεσμα να πέφτουν περισσότερα βάρη στους άλλους, που ήδη βρίσκονται σε σημείο που δεν αντέχουν πια…
H ηγεσία της ΕΣΗΕΑ, που στα λόγια υποτίθεται ότι τιμά τις περίφημες «διαδικασίες βάσης», προκηρύσσει απεργίες- τουφεκιές, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, παρά την εκπεφρασμένη βούληση γενικών συνελεύσεων εργαζομένων να

Ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ τον έλληνα Άλντο Μόρο;

Δημήτρης Ψυχογιός/athensvoice.gr

Μετά το αντάρτικο πόλης του Επαναστατικού Αγώνα, της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς και άλλων οργανώσεων που δυσκολεύομαι να συγκρατήσω το όνομά τους, φθάσαμε στο ορεινό αντάρτικο των εθνικών παραδόσεών μας, με νυχτερινή επιχείρηση κομάντος. Μένεις πραγματικά άλαλος, τι να πεις; Νοσταλγείς την Κερατέα και το Γραμματικό, πόσο ειρηνικοί ήσαν οι κάτοικοί τους.

Επίθεση με όπλα για λόγους οικολογικούς; Είναι δυνατόν να έχει συμβεί κάτι τέτοιο; Μετράει σχεδόν 50 χρόνια ζωής το οικολογικό κίνημα, ούτε είχε σκεφθεί, ούτε είχε φανταστεί οποιοσδήποτε οικολόγος, όπου της γης, ότι θα μπορούσε να διαπράξει κάτι τέτοιο. Ένοπλες επιθέσεις σε εγκαταστάσεις εταιρειών συμβαίνουν μόνο σε χώρες της Αφρικής, εκεί όπου επιτόπιες φυλές αμφισβητούν άλλη φυλή που κατέχει την κεντρική εξουσία και έδωσε άδεια να γίνουν βιομηχανίες, πετρελαίου ή ορυχεία χωρίς να δώσει μερίδιο στους ντόπιους φυλάρχους – που το διεκδικούν με τα όπλα.
Αλλά ούτε και από το μυαλό οποιουδήποτε κριτικού της «κοινωνίας του θεάματος» θα είχε περάσει από το μυαλό να οργανώσει ένοπλη ομάδα – περιοδικό θα είχε εκδώσει, έγραφα εδώ τις προάλλες με αφορμή τη ληστεία στον Βελβενδό και τα ιδεολογικά μανιφέστα των συλληφθέντων. Και ο οικολόγος θα κρεμιόταν από βαγονάκι των ορυχείων για να εμποδίσει να δουλέψει, για να γίνει γνωστή η αντίθεσή του, ή θα οργάνωνε καθιστική διαμαρτυρία μπρος στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Εδώ σε μας έχουν τον λόγο καλάσνικοφ και καραμπίνες. Το χειρότερο είναι πως αρχίσαμε να το συνηθίζουμε. Τι άλλο μένει να συνηθίσουμε;

Ομολογώ πως μόλις διάβασα την είδηση για την ένοπλη επίθεση στις Σκουριές, ο νους μου πήγε αμέσως στην επίθεση στο Λιτόχωρο, 30 Μαρτίου 1946, παραμονή των εκλογών που δεν συμμετείχε το ΚΚΕ, επίσημη ημερομηνία έναρξης του εμφύλιου πολέμου – που ήδη διεξαγόταν, από την περίοδο της Κατοχής. Πάντα το σκεπτόμουν, πως αυτές οι συγκρίσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία της Βαϊμάρης είναι λάθος, με το τι συνέβη στη δεκαετία του 1940 πρέπει να ζυγίζουμε την εποχή μας. Χρειάζεται αλλαγή «παραδείγματος», πρέπει να πει κανείς στον κ. Μαζάουερ. Αυτό το παράδειγμα άλλωστε έχει υιοθετήσει εξαρχής η αντιμνημονιακή παράταξη. Αυτή μιλά συνεχώς για «Κατοχή», διεκδικεί «κατοχικά δάνεια», θέλει να κρεμάσει τους «δωσίλογους», όσοι είναι υπέρ του Μνημονίου είναι

Οι γνωστοί άγνωστοι πολλαπλασιαστές.

sabotaz33.blogspot
Όλοι υποτίθεται έχουμε έναν μεγάλο εχθρό:  την φοροδιαφυγή. Προσοχή όχι τους φοροδιαφεύγοντες, αλλά την φοροδιαφυγή. Γιατί υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά η φοροδιαφυγή υποτίθεται ότι είναι κάτι αόριστο, κάτι γενικό και απρόσωπο. Ενώ οι φοροδιαφεύγοντες έχουν και πρόσωπο και όνομα, και μερικοί από αυτούς τυγχάνουν να είναι στην διπλανή μας πόρτα,  και κάποιοι αναγνωρίζουν και την συκοφαντική ταυτοπροσωπία με το είδωλο τους στον καθρέπτη τους. Βέβαια ακόμη και έτσι  πάντοτε λέμε ότι εμείς είμαστε  η μαρίδα και ότι η φοροδιαφυγή κλίνει σε κάποιους πιο μεγαλοσχήμονες. 

Δεν ξέρω κανέναν  έλληνα που σήκωσε οικοδομή τα τελευταία 10 χρόνια που να πλήρωσε τα ένσημα που έκαναν οι εργαζόμενοι σε αυτήν, πέρα από τα ελάχιστα  ένσημα που ζητούσε το ικα. Δεν ξέρω κανένα συνεργείο από σιδερά εως μπογιατζή που να έδωσε απόδειξη για το σύνολο των χρημάτων που πήρε για αμοιβή. Δεν ξέρω κανέναν ταρίφα, φορτηγατζή  που φωνάζει ότι έδωσε 100χήνες για να ‘’αγοράσει’’ την άδεια, που να είχε κάνει δήλωση που να φαινόταν  ότι κατέβαλλε αυτό το ποσό. Αλλά εμείς είπαμε είμαστε η μαρίδα. Τους άλλους πρέπει να κυνηγήσουν.   
 Ο α. είναι πολιτικός μηχανικός σπούδασε δούλεψε στην τεχνική του μπαμπά και στα 33  του άνοιξε την δική  του τεχνική εταιρία. Έτρεξε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, έφαγε την γραφειοκρατία, και έκανε την έναρξη του. Το 2006 όταν οικοδομές σήκωναν και τα δέντρα  ακόμη.  Πιο συγκεκριμένα το 2006 είχε εισόδημα 9.500 ευρώ και το 2007, 11.174,60 ευρώ.  Μπράβο στο παιδί χάρηκαν οι φίλοι του. Φοροφυγάς είπανε τα στελέχη των κομμάτων δεν γίνεται πολ. μηχανικός το 2006 να βγάζει εννιάμιση  χιλιάρικα λένε με την κοινή λογική. Εσείς τι λέτε; Ο α. που ανήκει; στην μαρίδα ή στους άλλους;  Φέτος μας έχει πρήξει ότι η αγορά τα έχει παίξει γιατί κόπηκαν οι μισθοί στους δ.υ. και μόνο αν

Αγανακτώ..!!!

τα βιβλία και οι μεταφράσεις του Τέου Ρόμβου κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδύκτιο εδώ : romvos.wordpress.com


ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ
Του Τέου Ρόμβου 

Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις, αναγνώσεις και πάμπολλες οικονομικές αναλύσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ, υπάρχουν όμως και κάποιες μελέτες που επικεντρώνονται στην ιστορική πορεία της χώρας και ενθυμούμενός τες αγανακτώ.

Αγανακτώ, λοιπόν, με τα ιστορικά ψέματα με τα οποία μας γαλούχησαν οι πνευματικοί μας ταγοί στήνοντας ένα ολόκληρο σύστημα ψευδών αξιών με την αποσιώπηση πολιτικών και γεγονότων όπως, για παράδειγμα, της μαζικής σφαγής δεκάδων χιλιάδων γυναικών, ανδρών, παιδιών από τον ήρωα Κολοκοτρώνη στην Τριπολιτσά
  Αγανακτώ διαβάζοντας για τη δολοφονία του Καποδίστρια πριν καταφέρει να βάλει τις βάσεις για τη συγκρότηση ενός ελληνικού κράτους με ευρωπαϊκό προσανατολισ
  Αγανακτώ με τον ήρωα της επανάστασης Μακρυγιάννη που έγινε μεγαλοκτηματίας και τοκογλύφος
  Αγανακτώ με τους ομοεθνείς μου που κατάφεραν να εκμαυλίσουν τους Βαυαρούς πριν εκείνοι καταφέρουν να οργανώσουν στοιχειωδώς τη χώρα
  Αγανακτώ με το Βενιζέλο που αφέθηκε στη γοητεία μιας Ελλάδας των πέντε θαλασσών
  Αγανακτώ με τις ραδιουργίες του Παλατιού
  Αγανακτώ και με τον Κ. Καραμανλή που διέλυσε οικιστικά τη χώρα με την αντιπαροχή και τη λοκομοτίβα της ανάπτυξης –την οικοδομή
Κι αγανακτώ ακόμη με τα δέντρα που τον ψήφισαν το 1961
  Αγανακτώ με τη χούντα των ηλίθιων στρατιωτικών και την 7ετία τους που μας έβαλε στο γύψο
  Αγανακτώ με τον Α. Παπανδρέου και το ιστορικό «Τσοβόλα δώστα όλα»
  Αγανακτώ και με τον Κ. Καραμανλή τον Β΄ που έβγαλε την τάπα από τη βάρκα
  Αγανακτώ γενικώς με την πολιτική εξουσία που πάντα διαπλεκόταν στενά με μια κομπραδόρικη αστική τάξη που επωφελούμενη από τους δεσμούς της με το κράτος πλιατσικολογούσε το δημόσιο κορβανά
  Αγανακτώ επίσης σφόδρα και με όλους εκείνους που στριμώχνονταν στα βουλευτικά γραφεία για διορισμούς
  Αγανακτώ και με τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και λοιπούς παραγωγούς που ξέχασαν την ενασχόληση με το αντικείμενό τους και κατάντησαν επιδοτούμενοι επαίτες
  Αγανακτώ με τους απίθανους μισθούς σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ που προέκυπταν μέσα από υπόγειες διαπραγματεύσεις
  Αγανακτώ με τους φοροφυγάδες
  Αγανακτώ με τους μεγαλογιατρούς, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιούς, ταξιτζήδες και, και, και… 
  Αγανακτώ με τη δικαιοσύνη που δεν ήταν τυφλή, ήταν όμως κουφή
Ως και με μένα αγανακτώ που αγανακτώ μόνο με τους άλλους…

όλο το κέιμενο εδώ

Ο δικός μου ρατσισμός

Σταύρος Θεοδωράκης/protagon.gr

Ξέρω, πολλοί από εσάς δίνετε μεγάλη σημασία στις υπογραφές που συνοδεύονται από διάφορα σύμβολα όπως Bsc – Msc – Phd. Όχι εγώ. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής είμαι και καχύποπτος όταν κάποιος προβάλλει σαν ταυτότητα μόνο τα διπλώματα που έχει μαζέψει. Όχι βέβαια ότι είναι κακά τα διπλώματα αλλά η πείρα έχει δείξει ότι από μόνα τους δεν αρκούν. Και αν αρκούσαν τότε το επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου θα ήταν ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στο τομέα της εφαρμοσμένης κυβερνητικής τον τελευταίο αιώνα – όχι στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως. Ακόμη κι η κοπέλα που έφερνε τα νερά στις συσκέψεις είχε Msc, τουλάχιστον.
Η αλήθεια είναι ότι οι τίτλοι των ξένων πανεπιστημίων λειτουργούν μαγευτικά και για τα περισσότερα παραδοσιακά ΜΜΕ. Απλοϊκές αναλύσεις βρίσκουν θέσεις στα σαλόνια των εφημερίδων αλλά και στα παράθυρα της τηλεόρασης, όταν τις υπογράφουν καθηγητές της Βοστώνης και του Λονδίνου. Ειδικά οι Ισπανοί αρχιτέκτονες και οι Άγγλοι οικονομολόγοι κάνουν στην χώρα μας μια δεύτερη καριέρα. Οι αρχιτέκτονες την περίοδο που χτίζαμε και οι οικονομολόγοι σήμερα που ψάχνουμε λύσεις στα χαλάσματα. Αλλά ας αφήσω τα πολλά λόγια και ας πάω στο προκείμενο. Κώστας Λαπαβίτσας. Θα τον έχετε ακουστά. Ήταν ένας από τους καθηγητές του Λονδίνου που μας καλούσαν να εγκαταλείψουμε άρον άρον το ευρώ και να επιστρέψουμε όπως όπως στην δραχμή. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα. Ο Ρουμπινί άλλωστε έδινε δεκαπλάσιες συνεντεύξεις στοιχηματίζοντας υπέρ της δραχμής και ουδείς σήμερα του ζητά το λόγο. Το σαββατοκύριακο όμως μια φίλη με ενημέρωσε για κάποιες «επίκαιρες» απόψεις του κ. Λαπαβίτσα. 
Ο καθηγητής διαφωνεί ότι υπήρξε οποιαδήποτε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Διαφωνεί ότι ξεσαλώσαμε και τώρα

Η αλήθεια για τον χρυσό της Χαλκιδικής

Θανάσης Μαυρίδης/capital.gr

Στην Ρωσία και στην Κίνα οι άνθρωποι σκεφτόντουσαν πρώτα το περιβάλλον και έπειτα όλα τα άλλα. Γι΄ αυτό και δεν υπήρχαν ορυχεία στις δύο αυτές πρώην κομμουνιστικές χώρες. Στο μεταξύ ο κομμουνισμός ηττήθηκε και οι δύο αυτές μεγάλες χώρες έγιναν καπιταλιστικές. Τα ιδανικά της επανάστασης, όμως, παρέμειναν ζωντανά σε κοινότητες συντρόφων σε όλο τον κόσμο: «Δεν θα περάσει 
ο καπιταλισμός». Ειδικά στην Χαλκιδική!

Όταν άκουσα για πρώτη φορά για το πρόβλημα στις Σκουριές έγινα έξαλλος. Κι αυτό διότι το ελληνικό δημόσιο αποφάσισε να δωρίσει ένα πραγματικό χρυσωρυχείο έναντι ενός... συμβολικού τιμήματος.
Η αλήθεια είναι ότι για άλλη μια φορά το ελληνικό δημόσιο έδειξε και σε αυτή την περίπτωση ότι είναι άξιο μόνο για να παράγει το χάος και την καταστροφή αντί για οτιδήποτε άλλο δημιουργικό. Αν είχε φροντίσει να εξασφαλίσει μεταλλευτικά δικαιώματα (από κάθε ορυχείο στην Ελλάδα), τότε δεν θα υπήρχε θέμα συζήτησης. 
Θα θέλαμε, δηλαδή, να ξέρουμε πόσες ουγκιές χρυσού θα κερδίσει ο ελληνικός λαός από την εκμετάλλευση του μεγαλύτερου χρυσωρυχείου της χώρας. Με άλλα λόγια, θα θέλαμε να ισχύει στην Ελλάδα ό,τι και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Όχι ότι δεν είναι σημαντικές οι θέσεις εργασίας. Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι το μόνο που μας απασχολεί.
Απ’ ό,τι γνωρίζουμε το ζήτημα αυτό έχει ήδη συζητηθεί στην κυβέρνηση και κατά πάσα πιθανότητα θα ληφθεί η σχετική απόφαση: Το ελληνικό δημόσιο θα διεκδικήσει και θα πάρει μεταλλευτικά δικαιώματα από κάθε ορυχείο. Είναι το απολύτως σωστό και έτσι θα λυθούν πολλές παρεξηγήσεις για το αν μία παραχώρηση είναι ξεπούλημα ή όχι του ορυκτού πλούτου της χώρας.  
Όσοι αντέδρασαν, όμως, στην δράση της πολυεθνικής στην Χαλκιδική δεν το έκαναν γι’  αυτό τον τόσο πεζό λόγο. Το έκαναν,

η άλλη άποψη...

Η σιωπή δεν είναι χρυσός

Του Γιώργου Αυγερόπουλου/efsyn.gr
 Το ελληνικό κράτος, που χορεύει στον ρυθμό των Μνημονίων, βιάζεται. Με μοναδικό κριτήριο το «να δώσουμε θέσεις εργασίας» ή «να φέρουμε ξένες επενδύσεις» κινείται άρον άρον με προχειρότητα, κερδίζοντας ελάχιστα, και μάλιστα σε ένα θέμα τόσο σημαντικό που αφορά το περιβάλλον μιας περιοχής απερίγραπτου φυσικού κάλλους.
 Και επειδή οι άνθρωποι που ζουν εκεί πιστεύουν ότι τα αρχέγονα δάση που θα κοπούν δεν ξαναγίνονται και πως κάθε απόφαση που θα ληφθεί τώρα, θα επηρεάσει άμεσα και τις επόμενες γενιές, διαμαρτύρονται. Ωστόσο αντί να βρουν ένα κράτος που θα σκύψει και θα τους ακούσει, εκείνο τους στέλνει τα ΜΑΤ για να καταπνίξει τη φωνή τους. 
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει καμία ανάλογη περίπτωση, από τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, όπου ένα μεταλλευτικό σχέδιο επιχειρήθηκε να επιβληθεί με αυτόν τον τρόπο, διά της βίας, εκ των άνω, από ευρωπαϊκό κράτος στον λαό του.
 Αυτά είναι πράγματα που συχνά τα βλέπει κανείς να συμβαίνουν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στη Γουατεμάλα, όπου ΜΑΤ και άνδρες ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι επενέβησαν προς χάριν της μεταλλευτικής CGN προκειμένου να καταπνίξουν τη διαμαρτυρία ιθαγενών Μάγιας.
 Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτώσουν φριχτά τον ηγέτη τους, κομματιάζοντάς τον με ματσέτες. Στο Περού για το ορυχείο της Newmont, όπου δυνάμεις καταστολής συγκρούστηκαν με τους ντόπιους που επίσης διαμαρτύρονταν κατά του πρότζεκτ, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς και τραυματίες.
 Και στην Κολομβία, όπου εξαιτίας του 50χρονου εμφύλιου πολέμου, ο στρατός είναι αυτός που φυλάει τις ιδιωτικές εταιρείες χρυσού. Αλλά είπαμε: Εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με Λατινική Αμερική, είμαστε στο ευρώ, είμαστε Ευρώπη!
Ρώτησα τον πρώην υπουργό Περιβάλλοντος που έβαλε την υπογραφή του για το πρότζεκτ, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τι ακριβώς

προς αλλήλους

Ο φόβος μας είναι η μόνη τους ελπίδα.

Ακου  να  δεις    ανθρωπάκο ! Να  στο  ξεκαθαρίσουμε  από  την  αρχή.  Δεν  σε  γουστάρουμε !  Δεν  γουστάρουμε  ούτε  αυτά  που  λες , ούτε  αυτά  που  κάνεις ,  ούτε  καν  αυτά  που  σκέφτεσαι   Δεν  μας  αρέσει  ούτε  το ότι  δουλεύεις, ούτε  το  πως  μεγαλώνεις  τα  παιδιά    σου,   ούτε  το  που  ψωνίζεις, ούτε  τι  ψηφίζεις, ούτε   τι  βλέπεις  στην  τηλεόραση, ούτε  τι  διαβάζεις, ούτε  τι  μουσική  ακούς .  Μας  εκνευρίζει  αφάνταστα  η  ύπαρξη  σου, ιδίως  όταν  την  περιφέρεις  χωρίς  ενοχές,  όταν  προσπαθείς   να  φτιάξεις  κάτι για  σένα, για  τα  παιδιά  σου,  γι  αυτό  που  λες  “τόπο  σου”.  Ιδίως  μας  εκνευρίζεις  όταν  μιλάς,  όταν  υπερασπίζεσαι  αυτό  που  είσαι, όταν  υπερασπίζεσαι  αυτά  που πιστεύεις.   Κι  αν    αρχίσεις    να  μας  μιλάς   και   για  νόμο  εμείς   παθαίνουμε  κάτι  σαν  πανικό.  Αλαφιαζόμαστε.  Στα  παπάρια  μας  οι  νόμοι  σου!  Δεν  τους  γουστάρουμε! Ούτε  αυτούς!  Και  δεν  μας  αφορούν.

Γι  αυτό  ανθρωπάκο   εμείς,  όποτε  σε  πετυχαίνουμε,   θα  σε  λιανίζουμε.  Θα  σε  δέρνουμε  ,  θα  σε  γιαουρτώνουμε,  θα  σε  μαχαιρώνουμε, θα  σε  καίμε,  θα  σε  πυροβολούμε, θα  σου  διαλύουμε  το  μαγαζί  σου,  τον  πάγκο  σου, το  σπίτι  σου.  Και  ταυτόχρονα, θα  σε  βρίζουμε, θα  σε  συκοφαντούμε,  θα  σε  κοροϊδεύουμε,  θα  σου  στέλνουμε  σφαίρες  μέσα  σε  φακέλους, θα  κάνουμε  ότι  μπορούμε  ώστε  επιτέλους  να  σωπάσεις.  Κι  ακόμα  θα  καταστρέφουμε  κάθε  προοπτική  σου,  θα  υπονομεύουμε   κάθε  προσπάθεια  σου, θα  κάνουμε  ότι  μπορούμε   για  να  σου  πολλαπλασιάσουμε  τα  προβλήματα .  Και  πάνω  από  όλα  θέλουμε    να  φοβηθείς,  να  τρέμεις  και  μόνο  επειδή  σκέφτηκες  αυτά  που  ξέρεις  οτι  δεν  γουστάρουμε.  Θέλουμε  να  κυκλοφορείς  με  το  κεφάλι  σκυφτό  και  με  το  στόμα  ραμένο. Κι  όταν   καμμιά  φορά   κουβεντιάζεις,  να  μην  λές  αυτό  που  σκέφτεσαι,  αλλά  αυτό   που  νομίζεις  ότι  θέλει  ν΄ ακούσει  κι  ο  εξ  ίσου  τρομοκρατημένος  ανθρωπάκος  απέναντι  σου.  Θέλουμε  το  πρώτο  πράγμα  που  θα  σκέφτεσαι , όταν  πας  να  πεις    ή  να  κάνεις  κάτι,   να  είμαστε  … εμείς.

Ποιοί  είμαστε;  Το  ξέρεις   ανθρωπάκο !  Αλλά  είδες;  Φοβάσαι  να  μας  ονοματίσεις !  Είσαι  σε  καλό  δρόμο.  Είμαστε  οι  χουλιγκάνοι, ανθρωπάκο.  Είμαστε  οι  τραμπούκοι,  οι  μαφιόζοι,  το  παρδαλόχρωμο  φασισταριό  άλλοι  με  κουκούλες  και  άλλοι  όχι, όλοι  όμως  “ένα  πράμα”.   Κάτι  σαν  την  … Αγία  Τριάδα. Ομοούσιο  και  αδιαίρετο. Ανασφαλείς, συμπλεγματικοί και  αποτυχημένοι,   βάζουμε πάνω  από  όλα  τα  δικά  μας “θέλω”,  τα  δικά  μας  γουσταρλίκια ,  τα  δικά  μας  συμφέροντα  και  θα  σου  τα  επιβάλλουμε.  Είμαστε  τα  φωτισμένα  μυαλά  που  ξέρουμε   τι  είναι   πραγματικά  σωστό  και  τι  είναι  λάθος. Είμαστε  οι  εκλεκτοί  και  είναι  η  μοίρα  μας  να  σε  βγάλουμε  ανθρωπάκο -  με  τον  ένα  ή  τον  άλλο  τρόπο -  από  τη  μιζέρια  σου.  Είτε  θέλεις ,  είτε  όχι !  Εμείς ζούμε  με  τις  φαντασιώσεις  μας   και  ταυτόχρονα  είμαστε  ο  μόνος  λόγος  ύπαρξης  τους.  Και  θέλουμε  κι  εσύ να  ζήσεις  μ΄   αυτές. Ή   έστω  να  το  υποκρίνεσαι….. και  να  μαζευτείς    σιωπηλός  στη  γωνιά   σου  χεσμένος  από  τον  φόβο. Ο  φόβος  σου  είναι  η  μόνη  μας  ελπίδα.
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ- firiki2010