mhmadas.blogspot.gr
1. Από μικροί μάθαμε να μισούμε τους Εβραίους. Μας λέγαν ότι είχαν σταυρώσει το Χριστό. Ήταν κακοί άνθρωποι. Αργότερα, μπερδευτήκαμε λίγο όταν ακούσαμε ότι ο Χίτλερ τους έστελνε στα κρεματόρια, αλλά υποθέσαμε ότι ήταν μια διένεξη μεταξύ κακών. Δεν μας αφορούσε και πολύ. Μιλούσαμε για την Αντίσταση, το Στάλινγκραντ και την απόβαση στη Νορμανδία αλλά δεν μιλούσαμε πολύ για το Ολοκαύτωμα. Όταν μεγαλώσαμε και πήγαμε στο Πανεπιστήμιο μισούσαμε τους Αμερικάνους και νιώθαμε ευτυχείς που αυτοί υποστήριζαν τους Εβραίους, τους οποίους, ούτως ή άλλως, εμείς μισούσαμε. Ήταν τότε που μάθαμε να αγαπάμε τη Φατάχ, τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και ότι άλλο φρικιαστικό κυκλοφορούσε στην περιοχή επειδή ζωνόταν δυναμίτη και τίναζε τα γυναικόπαιδα στον αέρα. Τα γυναικόπαιδα των Εβραίων. Στην άθλια διαμάχη των στρατοκρατών εγκληματιών και των δύο πλευρών, εμείς σταθερά μισούσαμε τους Εβραίους. Γενικώς. Ώσπου ο Σαμαράς αποφάσισε να χτυπήσει τη ΧΑ. Τότε μπήκαμε στα χοντρά διλήμματα. Ο δεξιός ο Σαμαράς, ένας κακός εναντίον ενός άλλου μεγαλύτερου αλλά πάντα δεξιού κακού; Γίνεται; Λογικά όχι. Εκτός κι αν βάλλουν το χέρι τους άλλες σκοτεινές, παγκόσμιες δυνάμεις για δικούς τους αλλότριους σκοπούς. Ποιοι; Ευκολάκι. Οι Εβραίοι. Αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό. Ήρθαν τώρα να σταυρώσουν και την Αριστερά. Άτιμη φάρα.
2. Με την επιλογή του Γιώργου Προκοπάκη στη θέση του προέδρου της ΝΕΡΙΤ ήρθαν και πάλι οι δαίμονες στην αυλή μας. Γιατί είναι δεδομένο και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τις δημόσιες υπηρεσίες τις διοικούν μόνο παλιάνθρωποι και άνθρωποι του ΔΟΛ που είναι σαφώς χειρότεροι και από τους παλιανθρώπους. Γιατί ο ΔΟΛ είναι ένα διαχρονικό απόλυτο κακό. Αν δε αυτοί προέρχονται από ή ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, ε τότε είναι ακόμα χειρότεροι αφού είναι και ξεπουλημένοι. Είναι πολλοί αυτοί που γουστάρουν να βλέπουν τους χειρότερους να ανεβαίνουν. Γιατί οι χειρότεροι είναι το πρότυπό τους. Όταν λοιπόν βρίσκεται κάπου - κάπου κανένας «τρελός» που θέλει να βάλει το κεφάλι του στον πάγκο του χασάπη, κάποιος καθαρός που πήρε την απόφαση να
πολεμήσει το θηρίο εκ των έσω, η πρώτη αντίδραση είναι η υποψία και η δεύτερη η αμφισβήτηση. Γεννιέται μια τρελή επιθυμία να βγει κι αυτός σκάρτος. Στην περίπτωση του Γιώργου, δεξιά και αριστερά άκρα και μέσα έχουν σκυλιάσει γιατί τους είναι αδιανόητο κάποιος εκτός να αναλαμβάνει το σημαντικό πόστο της δημόσιας τηλεόρασης. Και έχουν επιδοθεί από κοινού στη λιβελογραφία. Δυστυχώς παιδιά κάποτε ο καπιταλισμός στρίβει και Αριστερά και τότε υπάρχουν πιθανότητες να γίνουν ομορφιές. Δεν ξέρω αν ο Γιώργος θεωρείται όμορφος αλλά τις ομορφιές του τόσο αυτός όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο θα τις κάνουν. Προς μεγάλη απογοήτευση Δεξιών και Αριστερών.
3. Θεωρώ υπερβολικούς τους φόβους της παλαιό και νέο κομμουνιστικής Αριστεράς για την επιβολή κυρώσεων σε κόμματα των οποίων τα μέλη εμπλέκονται σε κακουργηματικές πράξεις κλπ. Ε! το να συμμετέχουν λίγο ή να ενθαρρύνουν πολύ δραστηριότητες τύπου Δεκέμβρη 2008 ή να έχουν κάπως βίαιες οικολογικές ανησυχίες για τις Σκουριές ή να συμπαρίστανται στους ηρωικούς κατοίκους της Κερατέας δε νομίζω ότι μπορούν να θεωρηθούν εγκληματικές πράξεις που επισύρουν διακοπή της επιχορήγησης κλπ. Αυτές θεωρούνται, χρόνια τώρα, πράξεις υψηλής πολιτικής αξίας εφάμιλλες ιστορικά με τα έπη του 1821 και του 1940 και νομίζω ότι όταν και αν γυρίσει το εκλογικό χαρτί θα εορτάζονται ως εθνικές επέτειοι στα σχολεία. Αλλά η δυσφορία δεν είναι γι αυτά. Είναι για το σχεδόν θεσμικά ακαταδίωκτο και ατιμώρητο όλων εκείνων που αποφασίζουν να κάψουν μια πόλη, ή έστω ένα πανεπιστήμιο αφού πρώτα δηλώσουν την αριστερή ή αναρχική τους ιδιότητα. Αυτόν το θεσμό φίλοι μου δυστυχώς τον βλέπω να καταρρέει. Και καλά κάνουν οι απανταχού αριστεριστές και ανησυχούν.
4. Η Κυρία Μάχη Παπαζήση δίδαξε 32 χρόνια την αρχαία και νέα ελληνική γραμματεία, τη γλώσσα και την Ιστορία στα σχολεία. Και φαίνεται ότι τη δίδαξε κυριολεκτικά. Γι αυτό της ήταν αδύνατον και να κωλώσει μπροστά στους φασίστες που την είδαν αντιποίηση αρχής και πήγαν (με κάμερα) να πουλήσουν μαγκιά στην λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου το 2012 καταστρέφοντας τους πάγκους των παράνομων μικροπωλητών. Η Κυρία Μάχη έδωσε τη δική της προσωπική μάχη στο δρόμο, με το θηρίο, face to face και τη συνέχισε στον Άρειο Πάγο και στα δικαστήρια. Σε μια εποχή που πολλοί χειροκροτούσαν κάτι τέτοιες δραστηριότητες των φασιστών, ενώ οι Αρχές σφύριζαν αδιάφορα. Σήμερα, που όλοι είναι αντιφασίστες, η πράξη της Κυρίας Μάχης περνάει στα ψιλά. Περιμένω με ενδιαφέρον τη δικαστική απόφαση, όταν θα γίνει η δίκη των Χαυγιτών. Να δω πως θα μοιράσουν οι δικαστές τα σπόρια. Γιατί το καρπούζι σίγουρα θα το κόψουν στη μέση. Το άλλο, παράλληλο σύμπαν της ελληνικής δικαιοσύνης.
5. Αν υπάρχει μια κυρίαρχη αντίθεση σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι αυτή μεταξύ των δυνάμεων της κίνησης και της στασιμότητας. Οι δυνάμεις της στασιμότητας, αριστερές και δεξιές, πασχίζουν με ένα σωρό παλιομοδίτικα πολιτικά τερτίπια να διασώσουν τις βασικές δομές της ανάπηρης δημοκρατίας. Το ίδιο, κυρίαρχο πλην όμως φτωχότερο και γι αυτό περισσότερο ταξικό κράτος, την ίδια ιδιωτική οικονομία κρατικοδίαιτη και κομματικά εξαρτημένη. Ο μηχανισμός διάσωσης του παλαιού είναι η βία. Βία εθνικιστική, φασιστική, ιερή, λαϊκή, αριστερή, ταξική, ιδεολογική, βία που αποκρύπτει τα πραγματικά επίδικα, βία που εκτονώνει αλλά και διχάζει έτσι ώστε να συντηρεί αναλλοίωτους τους πολυσχιδείς ταξικούς διαχωρισμούς. Πάνω στην επιθανάτια αγωνία της, η κοινωνία της στάσης δεν δίστασε να ανασύρει και να εγκολπωθεί ακόμα και το Ναζιστικό έγκλημα και να το προβάλει ως δήθεν δύναμη αναγέννησης.
Από την αντίθετη πλευρά, οι δυνάμεις της κίνησης, αριστερές και φιλελεύθερες, πασχίζουν να ανοίξουν δρόμους που οδηγούν τη χώρα στη σύγχρονη Ευρώπη, στη συνεργασία, στην καινοτομία, στην παραγωγική ανασυγκρότηση με σεβασμό στο περιβάλλον και τελικά στην αναδιανομή του πλούτου και στη διάσωση. Ο μηχανισμός προώθησης του νέου είναι ο διάλογος. Διάλογος πολιτικός, ιδεολογικός, επιστημονικός, καλλιτεχνικός, διάλογος όλων με όλους, χωρίς περιορισμούς και στεγανά, διάλογος που αναγκαστικά θα οδηγεί σε πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις. Διάλογος και δημιουργική συνεργασία απέναντι στη στείρα διαμαρτυρία. Οι δυνάμεις της στασιμότητας είναι σαφώς υπέρτερες και η κρίση τις κάνει να φαντάζουν ως οι μοναδικές. Σπανίως κάτι κινείται και μας δίνει ελπίδα. Αλλά η κίνηση είναι η ίδια η ζωή και θα νικήσει. Ως τότε, είναι καιρός να πάψεις να συλλογιέσαι με δεξιές ή αριστερές παρωπίδες. Είναι καιρός να συλλογιέσαι απλά ελεύθερα. Θα προσπαθήσω κι εγώ.
by Leo
1. Από μικροί μάθαμε να μισούμε τους Εβραίους. Μας λέγαν ότι είχαν σταυρώσει το Χριστό. Ήταν κακοί άνθρωποι. Αργότερα, μπερδευτήκαμε λίγο όταν ακούσαμε ότι ο Χίτλερ τους έστελνε στα κρεματόρια, αλλά υποθέσαμε ότι ήταν μια διένεξη μεταξύ κακών. Δεν μας αφορούσε και πολύ. Μιλούσαμε για την Αντίσταση, το Στάλινγκραντ και την απόβαση στη Νορμανδία αλλά δεν μιλούσαμε πολύ για το Ολοκαύτωμα. Όταν μεγαλώσαμε και πήγαμε στο Πανεπιστήμιο μισούσαμε τους Αμερικάνους και νιώθαμε ευτυχείς που αυτοί υποστήριζαν τους Εβραίους, τους οποίους, ούτως ή άλλως, εμείς μισούσαμε. Ήταν τότε που μάθαμε να αγαπάμε τη Φατάχ, τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και ότι άλλο φρικιαστικό κυκλοφορούσε στην περιοχή επειδή ζωνόταν δυναμίτη και τίναζε τα γυναικόπαιδα στον αέρα. Τα γυναικόπαιδα των Εβραίων. Στην άθλια διαμάχη των στρατοκρατών εγκληματιών και των δύο πλευρών, εμείς σταθερά μισούσαμε τους Εβραίους. Γενικώς. Ώσπου ο Σαμαράς αποφάσισε να χτυπήσει τη ΧΑ. Τότε μπήκαμε στα χοντρά διλήμματα. Ο δεξιός ο Σαμαράς, ένας κακός εναντίον ενός άλλου μεγαλύτερου αλλά πάντα δεξιού κακού; Γίνεται; Λογικά όχι. Εκτός κι αν βάλλουν το χέρι τους άλλες σκοτεινές, παγκόσμιες δυνάμεις για δικούς τους αλλότριους σκοπούς. Ποιοι; Ευκολάκι. Οι Εβραίοι. Αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό. Ήρθαν τώρα να σταυρώσουν και την Αριστερά. Άτιμη φάρα.
2. Με την επιλογή του Γιώργου Προκοπάκη στη θέση του προέδρου της ΝΕΡΙΤ ήρθαν και πάλι οι δαίμονες στην αυλή μας. Γιατί είναι δεδομένο και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τις δημόσιες υπηρεσίες τις διοικούν μόνο παλιάνθρωποι και άνθρωποι του ΔΟΛ που είναι σαφώς χειρότεροι και από τους παλιανθρώπους. Γιατί ο ΔΟΛ είναι ένα διαχρονικό απόλυτο κακό. Αν δε αυτοί προέρχονται από ή ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, ε τότε είναι ακόμα χειρότεροι αφού είναι και ξεπουλημένοι. Είναι πολλοί αυτοί που γουστάρουν να βλέπουν τους χειρότερους να ανεβαίνουν. Γιατί οι χειρότεροι είναι το πρότυπό τους. Όταν λοιπόν βρίσκεται κάπου - κάπου κανένας «τρελός» που θέλει να βάλει το κεφάλι του στον πάγκο του χασάπη, κάποιος καθαρός που πήρε την απόφαση να
πολεμήσει το θηρίο εκ των έσω, η πρώτη αντίδραση είναι η υποψία και η δεύτερη η αμφισβήτηση. Γεννιέται μια τρελή επιθυμία να βγει κι αυτός σκάρτος. Στην περίπτωση του Γιώργου, δεξιά και αριστερά άκρα και μέσα έχουν σκυλιάσει γιατί τους είναι αδιανόητο κάποιος εκτός να αναλαμβάνει το σημαντικό πόστο της δημόσιας τηλεόρασης. Και έχουν επιδοθεί από κοινού στη λιβελογραφία. Δυστυχώς παιδιά κάποτε ο καπιταλισμός στρίβει και Αριστερά και τότε υπάρχουν πιθανότητες να γίνουν ομορφιές. Δεν ξέρω αν ο Γιώργος θεωρείται όμορφος αλλά τις ομορφιές του τόσο αυτός όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο θα τις κάνουν. Προς μεγάλη απογοήτευση Δεξιών και Αριστερών.
3. Θεωρώ υπερβολικούς τους φόβους της παλαιό και νέο κομμουνιστικής Αριστεράς για την επιβολή κυρώσεων σε κόμματα των οποίων τα μέλη εμπλέκονται σε κακουργηματικές πράξεις κλπ. Ε! το να συμμετέχουν λίγο ή να ενθαρρύνουν πολύ δραστηριότητες τύπου Δεκέμβρη 2008 ή να έχουν κάπως βίαιες οικολογικές ανησυχίες για τις Σκουριές ή να συμπαρίστανται στους ηρωικούς κατοίκους της Κερατέας δε νομίζω ότι μπορούν να θεωρηθούν εγκληματικές πράξεις που επισύρουν διακοπή της επιχορήγησης κλπ. Αυτές θεωρούνται, χρόνια τώρα, πράξεις υψηλής πολιτικής αξίας εφάμιλλες ιστορικά με τα έπη του 1821 και του 1940 και νομίζω ότι όταν και αν γυρίσει το εκλογικό χαρτί θα εορτάζονται ως εθνικές επέτειοι στα σχολεία. Αλλά η δυσφορία δεν είναι γι αυτά. Είναι για το σχεδόν θεσμικά ακαταδίωκτο και ατιμώρητο όλων εκείνων που αποφασίζουν να κάψουν μια πόλη, ή έστω ένα πανεπιστήμιο αφού πρώτα δηλώσουν την αριστερή ή αναρχική τους ιδιότητα. Αυτόν το θεσμό φίλοι μου δυστυχώς τον βλέπω να καταρρέει. Και καλά κάνουν οι απανταχού αριστεριστές και ανησυχούν.
4. Η Κυρία Μάχη Παπαζήση δίδαξε 32 χρόνια την αρχαία και νέα ελληνική γραμματεία, τη γλώσσα και την Ιστορία στα σχολεία. Και φαίνεται ότι τη δίδαξε κυριολεκτικά. Γι αυτό της ήταν αδύνατον και να κωλώσει μπροστά στους φασίστες που την είδαν αντιποίηση αρχής και πήγαν (με κάμερα) να πουλήσουν μαγκιά στην λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου το 2012 καταστρέφοντας τους πάγκους των παράνομων μικροπωλητών. Η Κυρία Μάχη έδωσε τη δική της προσωπική μάχη στο δρόμο, με το θηρίο, face to face και τη συνέχισε στον Άρειο Πάγο και στα δικαστήρια. Σε μια εποχή που πολλοί χειροκροτούσαν κάτι τέτοιες δραστηριότητες των φασιστών, ενώ οι Αρχές σφύριζαν αδιάφορα. Σήμερα, που όλοι είναι αντιφασίστες, η πράξη της Κυρίας Μάχης περνάει στα ψιλά. Περιμένω με ενδιαφέρον τη δικαστική απόφαση, όταν θα γίνει η δίκη των Χαυγιτών. Να δω πως θα μοιράσουν οι δικαστές τα σπόρια. Γιατί το καρπούζι σίγουρα θα το κόψουν στη μέση. Το άλλο, παράλληλο σύμπαν της ελληνικής δικαιοσύνης.
5. Αν υπάρχει μια κυρίαρχη αντίθεση σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι αυτή μεταξύ των δυνάμεων της κίνησης και της στασιμότητας. Οι δυνάμεις της στασιμότητας, αριστερές και δεξιές, πασχίζουν με ένα σωρό παλιομοδίτικα πολιτικά τερτίπια να διασώσουν τις βασικές δομές της ανάπηρης δημοκρατίας. Το ίδιο, κυρίαρχο πλην όμως φτωχότερο και γι αυτό περισσότερο ταξικό κράτος, την ίδια ιδιωτική οικονομία κρατικοδίαιτη και κομματικά εξαρτημένη. Ο μηχανισμός διάσωσης του παλαιού είναι η βία. Βία εθνικιστική, φασιστική, ιερή, λαϊκή, αριστερή, ταξική, ιδεολογική, βία που αποκρύπτει τα πραγματικά επίδικα, βία που εκτονώνει αλλά και διχάζει έτσι ώστε να συντηρεί αναλλοίωτους τους πολυσχιδείς ταξικούς διαχωρισμούς. Πάνω στην επιθανάτια αγωνία της, η κοινωνία της στάσης δεν δίστασε να ανασύρει και να εγκολπωθεί ακόμα και το Ναζιστικό έγκλημα και να το προβάλει ως δήθεν δύναμη αναγέννησης.
Από την αντίθετη πλευρά, οι δυνάμεις της κίνησης, αριστερές και φιλελεύθερες, πασχίζουν να ανοίξουν δρόμους που οδηγούν τη χώρα στη σύγχρονη Ευρώπη, στη συνεργασία, στην καινοτομία, στην παραγωγική ανασυγκρότηση με σεβασμό στο περιβάλλον και τελικά στην αναδιανομή του πλούτου και στη διάσωση. Ο μηχανισμός προώθησης του νέου είναι ο διάλογος. Διάλογος πολιτικός, ιδεολογικός, επιστημονικός, καλλιτεχνικός, διάλογος όλων με όλους, χωρίς περιορισμούς και στεγανά, διάλογος που αναγκαστικά θα οδηγεί σε πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις. Διάλογος και δημιουργική συνεργασία απέναντι στη στείρα διαμαρτυρία. Οι δυνάμεις της στασιμότητας είναι σαφώς υπέρτερες και η κρίση τις κάνει να φαντάζουν ως οι μοναδικές. Σπανίως κάτι κινείται και μας δίνει ελπίδα. Αλλά η κίνηση είναι η ίδια η ζωή και θα νικήσει. Ως τότε, είναι καιρός να πάψεις να συλλογιέσαι με δεξιές ή αριστερές παρωπίδες. Είναι καιρός να συλλογιέσαι απλά ελεύθερα. Θα προσπαθήσω κι εγώ.
by Leo
.png "English"){kind=small}
0 βγηκαν μπροστα:
Δημοσίευση σχολίου