Δεν μπορείς να πετάς χρήματα σε εκστρατείες προβολής με αισθητική περασμένων δεκαετιών...

Φιλαράκι, ένα σε λέω: Very Macedonia

Από τα βασικότερα συστατικά για την επιτυχία μιας τουριστικής καμπάνιας είναι να προκαλέσεις τη ζήλια του «καταναλωτή» και να τη μετατρέψεις σε επιθυμία να επισκεφτεί το μέρος που προβάλεις. Όταν κοιτάς έναν τουριστικό οδηγό ή όταν χάνεσαι ανάμεσα σε φωτογραφίες και βίντεο στον ψηφιακό και διαδικτυακό κόσμο πρέπει να σου φεύγει ένα «αχ και να...» για τους εκεί κατοίκους. Μια εκστρατεία προβολής ενός τόπου, μιας περιοχής, δεν είναι ανάγκη να ακολουθεί τις επιταγές του σύγχρονου μάρκετινγκ, σκεφτείτε για παράδειγμα τον θρησκευτικό τουρισμό. Ωστόσο, δεν μπορείς στο 2013 να μην έχεις μια ιστοσελίδα ή μια παρουσία στα social media. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει με την καμπάνια τουριστικής προβολής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Η υπερσύγχρονη, πρωτότυπη και ιδιαίτερα καλαίσθητη ονομασία της «Very Macedonia», όμως, δεν έχει κάποιο site για να προβληθεί.

Την περασμένη Τρίτη διοργανώθηκε ολόκληρη παρουσίαση του πρότζεκτ και η σχετική εκδήλωση καλύφθηκε από τα Μέσα. Κι όμως,

το www.verymacedonia.gr είναι ακόμη ανενεργό. Μη δοκιμάσετε να ψάξετε για τους αντίστοιχους λογαριασμούς στα social media ή σε άλλα Μέσα προβολής. Δεν θα βρείτε. Στοιχεία δεν θα βρείτε ούτε στην ιστοσελίδα της ΠΚΜ, παρά μόνο το λογότυπο, μία φωτογραφία από τη συνέντευξη Τύπου και το σχετικό έντυπο.

Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη καμπάνια δεν είναι ούτε η ενόχληση που έχει δημιουργήσει σε νομούς που ανήκουν στα όρια της ΠΚΜ (Νότια και βορειοανατολικά υπάρχουν γκρίνιες) και δεν προβάλλονται αρκετά. Δεν είναι στις στοιχειώδεις ελλείψεις που παρατηρούνται (υπάρχουν στοιχεία για αύξηση του τουρισμού από την Πολωνία, όπου σε αρκετά σούπερ μάρκετ η δεύτερη γλώσσα αναγραφής των προϊόντων είναι η ελληνική, κι όμως καμία πρόβλεψη για το πώς θα παγιωθεί αυτό το κύμα τουρισμού). Είναι στο γενικότερο απαρχαιωμένο σκεπτικό ότι προβάλουμε ό,τι αρέσει σε εμάς και ό,τι ταιριάζει στη δική μας καθημερινότητα. Λίγο από  Όλυμπο, πολύ από Χαλκιδική, μερικές δόσεις από την ξακουστή ελληνική νυχτερινή ζωή, άντε και κάμποσο Άγιο Όρος και τέρμα το παραμύθι. Την τουριστική προέκταση, δηλαδή, του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκης, εμπλουτισμένη με τις συνήθειες των κατοίκων της πόλης. Δεν γίνεται, όμως, έτσι. Δεν μπορείς να πετάς χρήματα σε εκστρατείες προβολής με αισθητική περασμένων δεκαετιών, να συμμετέχεις σε παρωχημένες εκθέσεις, να παράγεις έντυπο υλικό αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και να υστερείς σε υποδομές (θυμηθείτεεδώ). Για να μη σχολιάσουμε την απουσία από το ίντερνετ.

Ζούμε σε περίοδο δύσκολη. Και κάνουμε τη ζωή μας ακόμη πιο δύσκολη, πατώντας πιο δυνατά την μπότα μας μέσα στον βούρκο. Θα φτάσουμε κάποια στιγμή να είμαστε μέχρι την κορυφή μέσα στη λάσπη, μην μπορώντας να ανασάνουμε, και το μόνο που θα φαίνεται θα είναι το σημαιάκι που θα κρατάμε. Very Macedonia. Για να είμαστε και proud to be, κιόλας.

Τάκης Καραγιάννης /protagon.gr