Η ανεργία και η υποκρισία

Και η υποκρισία έχει τα όριά της. Ή, ίσως, και να μην έχει.

Τη θυμόσαστε, σίγουρα, τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών «μας», που συνήλθαν την περασμένη βδομάδα να συζητήσουν - για μιαν ακόμη φορά - για τη «μάστιγα της ανεργίας», να εξαγγείλουν «επείγοντα και στοχευμένα μέτρα για την ανεργία των νέων». Όπως τον θυμόσαστε και τον έτερο Καππαδόκη, τον Εργασίας Γιάννη Βρούτση, που προ εβδομάδων είχε εξαγγείλει – ο αθεόφοβος – ότι «ξεκινάμε πόλεμο κατά της ανεργίας με έδρα το Μαξίμου». Ο ίδιος, τώρα, «ενεργοποιεί άμεσα την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης».
Οπότε, πάλι καλά που πήρε την πρωτοβουλία ο Ηλίας Κικίλιας, ως διοικητής του ΟΑΕΔ, και επεσήμανε μια από τις πιο σκληρές και άθλιες συνάμα αλήθειες της πρόσφατης, δημόσιας ζωής: από τα κονδύλια που συγκεντρώθηκαν από την υποκριτικότατα ονοματισμένη «Έκτακτη Εισφορά Αλληλεγγύης», δηλαδή το 1% επίφορο που στόχευε στην ενίσχυση των ανέργων, μολονότι υπολογίζεται ότι έφθασαν κάπου τα 600 εκατομμύρια ευρώ, στους ανέργους δεν κατέληξε ούτε ένα ευρώ!
«Ποιος τα 'φαγε, πάλι, αυτά;», θα ρωτήσει ο σωστός (=καχύποπτος) συνΕλλην. Κατά τη συριζέικη λογική, τα
κονδύλια αυτά «πήγαν για εξυπηρέτηση του χρέους». Άμα, όμως, κοιτάξει πιο ειλικρινά τα στοιχεία – όλον αυτό τον καιρό είχαμε, βλέπετε, συνεχιζόμενα ελλείμματα – θα διαπιστώσει ότι ΚΑΙ ΑΥΤΑ τα κονδύλια, που ήταν προορισμένα για τους ανέργους, πήγαν για την καταβολή μισθών και συντάξεων. Δηλαδή… για τους δεινώς χειμαζόμενους, τους κατασυκοφαντούμενους κ.λπ. δημοσίους υπαλλήλους. Ξαναδιαβάστε το, αν αντέχετε: πήραμε πρόσθετους φόρους/πληρώσαμε πρόσθετους φόρους, φτιασιδωμένους ως Εισφορά Αλληλεγγύης, και... τσοντάραμε για τους ίδιους πάντα δημοσίους υπαλλήλους. Οι άνεργοι; Να περιμένουν τη σειρά τους!
Την ίδια στιγμή, πάλι από στοιχεία - που είχε την πικρή ειλικρίνεια να δώσει στη δημοσιότητα ο ΟΑΕΔ - είναι γραμμένοι στον Οργανισμό κάπου 780.000 (τη στιγμή που η Στατιστική μετράει, με τη βασιζόμενη σε surveys μέθοδό της, σχεδόν 1.350.000). Πολύ πιο βαρύ, όμως, είναι το άλλο: ότι σε 400-450.000 οικογένειες δεν υπάρχει ούτε ένα (ΟΥΤΕ ΕΝΑ) εργαζόμενο μέλος. Αυτό σημαίνει ότι κάτι ανάμεσα σε 1.200.000 και 1.600.000 άνθρωποι ζουν σε συνθήκες απόλυτου εισοδηματικού κενού. Δεν πρόκειται δε, για στατιστικές μετρήσεις – αλλά για ανθρώπους.

Γι' αυτό ξεκινήσαμε μιλώντας για αφόρητη υποκρισία. Η υποκρισία αυτή προσβάλλει βαθύτατα. Πρώτα, πρώτιστα, όλον αυτόν τον κόσμο: τους ανέργους, που το ξαναλέμε, είναι άνθρωποι και όχι νούμερα. Ύστερα, όμως, προσβάλλει και όλους τους πολίτες, πάντως όσους πληρώνουν την Έκτακτη Εισφορά Αλληλεγγύης νομίζοντας ότι θα συνδράμουν ανέργους και – απλώς – συνεχίζουν να μισθοδοτούν τους διορισμούς της πολιτικής τάξης. Όμως (θα πουν, σωστότατα) οι πολιτικοί μας: «Εσείς μας ψηφίσατε, εσείς μας ψηφίζετε. Καλά να πάθετε». Ή όχι; Μπα, δεν είναι τελικώς υποκριτές! Αφόρητα ειλικρινείς είναι...
Αντώνης Παπαγιαννίδης/protagon.gr