Left Avrianismos

Παλιά, το λέγαμε Αυριανισμό. Την δημόσια, δηλαδή, αντιπαράθεση η οποία δεν ήταν μάχη εναντίον ιδεών, αλλά ανθρώπων. Που δεν ενδιέφερε να απαντηθούν οι απόψεις σου, αλλά να ισοπεδωθείς εσύ. Με όλους τους τρόπους, Λίγα σπέρματα παραποιημένης αλήθειας, άθλιοι χαρακτηρισμοί, χυδαία υπονοούμενα, κείμενα που φιλοτεχνούσαν όχι την αντίθετη άποψη αλλά ένα αποκρουστικό κατασκευασμένο πρόσωπο του εχθρού. Την εποχή των μπλογκς ο Αυριανισμός απογειώθηκε. Και στο τέλος χτύπησε και την πόρτα της Αριστεράς, σταθερής και ανυποχώρητης μέχρι τότε εχθρού του φαινομένου.

Στον ιστότοπο www.Left.gr - τελευταία - άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους αναρτήσεις που μόνο στόχο έχουν προσωπικές επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων, των οποίων τα γραπτά δεν αρέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι απαντήσεις επί των γραφομένων, αυτό το προσπερνούν με περισσή αυτοπεποίθηση και ναρκισσισμό-εμείς έχουμε δίκιο, δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να αποδομήσουμε τον εχθρό. Όχι αυτά που γράφει, αλλά την υπόστασή του. Και όχι με πραγματικά δεδομένα εις βάρος του (ας πούμε ότι χρηματίζεται, ότι τον βαραίνουν αμαρτίες κ.λπ.) που θα ήταν εύλογο, αλλά με αυθαίρετες, αυτάρεσκες και αφ' υψηλού αποτιμήσεις του δημοσιογραφικού του αναστήματος.

Τελευταίο κρούσμα το κείμενο κάποιου δημοσιογραφικού τιτάνα που φιλοδοξεί να βαθμολογήσει την επαγγελματική επάρκεια συναδέλφου των Νέων. Ο τιτάνας υπογράφει με το ψευδώνυμο Pasta Flora, ταιριαστή συνήχηση, γιατί όντως κάποιος που δεν έχει το θάρρος να υπογράψει προσωπικές επιθέσεις είναι φλώρος. Και τολμά να γράψει πράγματα του είδους «Μη διαθέτοντας όμως επαρκή ψυχικό βλαστό, ικανό να του δώσει μπόι, και δυνατή προσωπική ρίζα, ικανή να τον στηρίξει, εξελίχθηκε σε δημοσιογραφικό αναρριχητικό φυτό…». Μόνο αυθαίρετες αξιολογήσεις, χωρίς ένα επιχείρημα. «Ο δικός του δημοσιογραφικός λόγος, χρειάζεται κάπου να ακουμπά προκειμένου να υπάρχει. Ας μην το ξεχνά λοιπόν αυτό όταν επιχειρεί να τα βάλει με ανθρώπους που έχουν μπόι.».

Ώπα, να και η τρομοκρατία. Ο άνθρωπος που έχει μπόι είναι εν προκειμένω ο Τσίπρας και όλοι εμείς που στο μέλλον θα σκεφτούμε να τα βάλουμε με το μπόι του, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο αριστερός δημοσιογραφικός λόγος δεν είναι, πια, αυτό που ήταν. Δεν έχει ανάγκη επιχειρημάτων, γνώσεων, απόψεων, ιδεών, στοιχείων. Τώρα έχει τη δύναμη του αυταπόδεικτου. Ο αντιπαθής δημοσιογράφος είναι φυτό, «γιατί έτσι». Ο Τσίπρας είναι μεγάλος «γιατί έτσι». «Ο Τσίπρας έχει περάσει όλα τα στάδια και τα συμπλέγματα που του αντιστοιχούσαν επιτυχώς, με αποτέλεσμα η αυτοεκτίμησή του να είναι αφράτη σαν ντόνατς. Άρα και πάλι δεν έχει ανάγκη να προσποιηθεί κάτι, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό του. Γι΄ αυτό και είναι ελεύθερος να μιλά για όποιο θέμα θέλει, καταθέτοντας τη δική του ειλικρίνεια.».

Δεν θα μπω στον πειρασμό να αποτιμήσω κι εγώ δημοσιογραφικά το μνημειώδες αυτό γραπτό (αληθινά, πιστεύει ότι γράφει υπέρ του Τσίπρα;) γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι ότι, δυστυχώς, 25 χρόνια μετά την εμφάνισή του, ο Αυριανισμός άλωσε το οχυρό του πιο ορκισμένου αντιπάλου του. Της αριστεράς.
Ανδρέας Πετρουλάκης/protagon.gr