Ο δικός μου ρατσισμός

Σταύρος Θεοδωράκης/protagon.gr

Ξέρω, πολλοί από εσάς δίνετε μεγάλη σημασία στις υπογραφές που συνοδεύονται από διάφορα σύμβολα όπως Bsc – Msc – Phd. Όχι εγώ. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής είμαι και καχύποπτος όταν κάποιος προβάλλει σαν ταυτότητα μόνο τα διπλώματα που έχει μαζέψει. Όχι βέβαια ότι είναι κακά τα διπλώματα αλλά η πείρα έχει δείξει ότι από μόνα τους δεν αρκούν. Και αν αρκούσαν τότε το επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου θα ήταν ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στο τομέα της εφαρμοσμένης κυβερνητικής τον τελευταίο αιώνα – όχι στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως. Ακόμη κι η κοπέλα που έφερνε τα νερά στις συσκέψεις είχε Msc, τουλάχιστον.
Η αλήθεια είναι ότι οι τίτλοι των ξένων πανεπιστημίων λειτουργούν μαγευτικά και για τα περισσότερα παραδοσιακά ΜΜΕ. Απλοϊκές αναλύσεις βρίσκουν θέσεις στα σαλόνια των εφημερίδων αλλά και στα παράθυρα της τηλεόρασης, όταν τις υπογράφουν καθηγητές της Βοστώνης και του Λονδίνου. Ειδικά οι Ισπανοί αρχιτέκτονες και οι Άγγλοι οικονομολόγοι κάνουν στην χώρα μας μια δεύτερη καριέρα. Οι αρχιτέκτονες την περίοδο που χτίζαμε και οι οικονομολόγοι σήμερα που ψάχνουμε λύσεις στα χαλάσματα. Αλλά ας αφήσω τα πολλά λόγια και ας πάω στο προκείμενο. Κώστας Λαπαβίτσας. Θα τον έχετε ακουστά. Ήταν ένας από τους καθηγητές του Λονδίνου που μας καλούσαν να εγκαταλείψουμε άρον άρον το ευρώ και να επιστρέψουμε όπως όπως στην δραχμή. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα. Ο Ρουμπινί άλλωστε έδινε δεκαπλάσιες συνεντεύξεις στοιχηματίζοντας υπέρ της δραχμής και ουδείς σήμερα του ζητά το λόγο. Το σαββατοκύριακο όμως μια φίλη με ενημέρωσε για κάποιες «επίκαιρες» απόψεις του κ. Λαπαβίτσα. 
Ο καθηγητής διαφωνεί ότι υπήρξε οποιαδήποτε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Διαφωνεί ότι ξεσαλώσαμε και τώρα
πληρώνουμε τα επίχειρα. Διαφωνεί ακόμη και με αυτούς που λένε ότι μπορεί να υπάρξει ευμάρεια με δανεικά. Δικαιώματα του βέβαια όλα αυτά. Εκείνο όμως που μου άναψε κόκκινο είναι το ακροτελεύτιο επιχείρημα του. Όσοι διαφωνούν μαζί του καλούνται «να πάνε μια επιμορφωτική βόλτα στο Πέραμα»! Όπα! Μήπως έχω χάσει κάποιο επεισόδιο; Εγώ ήξερα ότι ήταν καθηγητής οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το Πέραμα πού κολλάει; Με αγωνία αναζήτησα την προσωπική του σελίδα στο ίντερνετ. Η αλήθεια είναι ότι θα με χαροποιούσε αν διάβαζα «διδάσκει στο Λονδίνο αλλά τα σ/κ ζει στο Πέραμα» ή στη Δραπετσώνα τέλος πάντως. Ο κ.Λαπαβίτσας όμως δεν έχει αναρτήσει καν ελληνικό βιογραφικό. Όλες οι δραστηριότητες του είναι καταγεγραμμένες μόνο στα αγγλικά. Από το 78 έως το 86 ήταν στο Λονδίνο για σπουδές. Και από το 91 είναι στο Λονδίνο ως καθηγητής.  Τριάντα πέντε χρόνια Λονδρέζος δηλαδή. Και για επικοινωνία, η προσωπική του σελίδα, παραπέμπει σε μια διεύθυνση στο London. Perama πουθενά δηλαδή στο English curriculum vitae. Που καταλήγω λοιπόν.  Ναι η κρίση είναι μεγάλη. Ναι, νιώθουμε πολλές φορές ζαλισμένοι. Αλλά όχι τόσο ώστε να ζούμε με υποδείξεις ανθρώπων που έχουν μόνο αγγλικά βιογραφικά.

Με ένα σχετικό θυμό έκλεισα τον υπολογιστή και άρχισα να ξεφυλλίζω τον τόμο των κυριακάτικων εφημερίδων. Η χαρά όλων των εφημερίδων –συντηρητικών και προοδευτικών – για την ομιλία του Μαρκ Μαζάουερ στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Αθήνας (Deree), ήταν μεγάλη. Ο φημισμένος ιστορικός, συγγραφέας σημαντικών βιβλίων, κλήθηκε να μιλήσει με θέμα  «Μια νέα εποχή των άκρων - ιστορικές σκέψεις για τα πολιτικά της τρέχουσας κρίσης». Και καλά οι ιστορικές σκέψεις είναι το αντικείμενο του και το βιβλίο του παρεμπιπτόντως,  «Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων», εξαιρετικό – την τρέχουσα (ελληνική) κρίση από πού την γνωρίζει; Για να δούμε. Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Κολούμπια λοιπόν παρομοίωσε τη ζωή των μεταναστών στην Ελλάδα με τις διώξεις των Εβραίων! Όχι φίλτατε Μαζάουερ (ας μου επιτραπεί το θάρρος) η Ελλάδα δεν είναι η ναζιστική Γερμανία του ’33. Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες ζουν ανάμεσα μας - έχουν μαγαζιά, παίζουν στα θέατρα, δουλεύουν δίπλα μας, σπουδάζουν μαζί με τα παιδιά μας, τρώνε μαζί μας – και κανείς δεν τους απειλεί. Βεβαίως υπάρχουν και εδώ κάποιες συμμορίες ναζιστών και χουλιγκάνων όπως υπάρχουν στις περισσότερες «δυτικές» χώρες αλλά αυτό δεν είναι πογκρόμ. Και μετά διάβασα ότι ο κ.Μαζάουερ ενώ τραγικοποιεί το θέμα των μεταναστών, όλα τα υπόλοιπα του «πλανήτη βία» τα παραβλέπει. Σημάδι ότι το δρομολόγιο από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος  στην Αγία Παρασκευή – όπου και το Deree – δεν είναι επαρκές για να διαφωτίσει κάποιον ακόμη και έναν έμπειρο ιστορικό, για όλα τα τελευταία γεγονότα βίας, που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την ελληνική «κρίση». Όταν μάλιστα κάποιοι συνάδελφοι του πανεπιστημιακοί ζήτησαν την δική του ερμηνεία για την έλξη που ασκεί η βία στους φοιτητές τους (εδώ σε θέλω Μαζάουερ- στα δύσκολα) εκείνος τους αποπήρε λέγοντας  ότι δεν έγινε και τίποτα αν αναβάλλονται και μερικά μαθήματα. Ενώ για την δράση της «17Ν» αυτό που επιλέγει να πει είναι ότι προκαλούσε… αμηχανία! 

«Το θεμελιώδες πρόβλημα είναι η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων του» είπε πολλές φορές στην ομιλία του ο ιστορικός Μαζάουερ και βεβαίως σε αυτό έχει απολύτως δίκιο αν και πολύ φοβάμαι ότι αρκετοί πολίτες θα πρόσθεταν: «Θεμελιώδες πρόβλημα είναι και η αξιοπιστία σας». Η αξιοπιστία μας δηλαδή όλων ημών των σχολιαστών.