αποκατασταση

επειδη η πιο κατω ιστορια,αδικει τη θαλασσα οπως την αισθανομαι εγω...αποκαθιστω ...



περισσοτερες πληροφοριες για τη συλλογη εδω 

Ήταν ένα μικρό καράβι…

"Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι…"

Φανταστείτε ένα καράβι. Όχι όπως τα τωρινά – βαλτέ στο μυαλό σας ένα καράβι παλιό, σαν εκείνα τα πειρατικά, με κουπιά και καταστρώματα.

Έχει έναν καπετάνιο, καμιά δεκαριά αξιωματικούς -άλλος υπεύθυνος για την ρότα, άλλος για την πρόβλεψη του καιρού, άλλος για την αποθήκη και την σίτιση, άλλος για το νερό.

Όλοι, διαλεγμένοι από τον καπετάνιο.

Και, τέλος, το καράβι μας έχει ναύτες. Εκατό ναύτες που η δουλειά τους είναι, ας πούμε, να τραβάνε κουπί.

Οι ναύτες έχουν και αυτοί ειδικότητες. Άλλοι είναι έμπειροι και άλλοι όχι, άλλοι είναι δεξιόχειρες και άλλοι αριστερόχειρες, άλλοι έχουν δύναμη και άλλοι αντοχή.
Όλοι διαλεγμένοι από τους αξιωματικούς.


"Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι, κι έκανε ένα μικρό ταξίδι…"


Η αποστολή του καραβιού είναι να μεταφέρει εμπόρευμα, από το ένα λιμάνι στο άλλο. Μεταξύ των λιμανιών όμως, που τελειώνει η κάθε αποστολή, η απόσταση είναι μεγάλη και η πρόβλεψη για τις ανάγκες του ταξιδιού είναι κρίσιμη.


"Και σε πεντέξι εβδομάδες, και σε πεντέξι εβδομάδες…"


Στην ιστορία μας το καράβι είναι στην μέση μιας διαδρομής. Ο καπετάνιος βγαίνει και κάνει την εξής ανακοίνωση:
«Το καράβι έχει πάρει λάθος ρότα. Θα αργήσουμε να φτάσουμε στο λιμάνι – και αν. Αν συνεχίσουμε να μοιράζουμε μερίδες τροφής και νερού με τον ίδιο ρυθμό, θα πεθάνουμε τις πείνας. Δεν θα φτάσουμε ποτέ στον προορισμό μας.
Το πρόβλημα μας είναι οι μερίδες. Για αυτό, θα πετάξουμε μερικούς ναύτες στην θάλασσα, ας πούμε τους μίσους. Έτσι, μείον μια μερίδα για κάθε έναν από αυτούς, όσοι μείνουν, θα αντέξουν μέχρι το λιμάνι.»

Οι ναύτες είναι ανάστατοι. Ποιον θα πετάξουν στην θάλασσα; Είναι σαφές, το είπε ο καπετάνιος: αλλιώς δεν θα φτάσει κανείς.

"Χαθήκαν ο – ο – όλες οι τροφές, χαθήκαν ο – ο – όλες οι τροφές.."
Θα αναρωτηθεί όμως κάποιος:
Γιατί;
Γιατί να πετάξουμε πενήντα ναύτες; Αν ο κάθε ναύτης παίρνει μια μερίδα, ο κάθε αξιωματικός παίρνει δέκα ημερησίως. Ο καπετάνιος παίρνει πενήντα. Γιατί, αντί να πετάξουμε πενήντα ναύτες στην θάλασσα, δεν διώχνουμε καλυτέρα πέντε αξιωματικούς;
Μα οι αξιωματικοί είναι χρήσιμοι, λέει ο καπετάνιος. Είναι εκπαιδευμένοι. Δεν μπορούμε να διώξουμε αξιωματικούς!

Μα γιατί; Κάπως έγινε και φτάσαμε ως εδώ. Δεν φταίμε εμείς, όσο κουπί μας είπατε, κάναμε. Όσους είπατε να δουλέψουν δούλεψαν. Οι αξιωματικοί δεν ήταν υπεύθυνοι για την ρότα; Οι αξιωματικοί δεν ήταν υπεύθυνοι για τον προγραμματισμό της σίτισης; Και λάθος να μην έγινε, και απλώς να πέσαμε σε κακό καιρό, δεν είχατε υπευθύνους που η μονή τους ευθύνη ήταν να κοιτάνε τον καιρό; Δεν τραβούσανε κουπί ακριβώς επειδή δουλειά τους ήταν αυτή, να κοιτάνε τον καιρό. Έτρωγαν καλύτερα, γιατί οι ευθύνες τους ήταν αυξημένες.
Ναι, λέει ο καπετάνιος. Αλλά και εσείς, δεν τραβάτε κουπί. Να, κοιτάξτε; Είναι δέκα που δεν δουλεύουν. Έχουν αράξει και τρώνε τσάμπα τις μερίδες. Εσείς φταίτε λοιπόν. Δεν κάνατε το καλύτερο δυνατόν. Δεν μας σώσατε όταν έπρεπε.
Μα γιατί καπετάνιε; Αντιγυρίζουν οι ναυτικοί. Έχεις έναν αξιωματικό που ήταν υπεύθυνος για τους
ναύτες. Γιατί δεν ζητάς από αυτόν ευθύνες; Άλλωστε, αυτούς που κάθονται ποιος τους είπε, σε καιρούς που φαινόταν ότι θα φτάναμε ακόμα και νωρίτερα, «εσείς αράξτε»;

Μήπως αυτοί οι δέκα κάθονται επειδή είναι αδέλφια σας, παιδιά σας, ανίψια σας; Αν είχαν την άδειά σας, δεν έχετε την ευθύνη τους; Δεν έχετε την ευθύνη που όλοι μας δεν θα φτάσουμε εκεί;
Και αν κόψετε πενήντα από εμάς, πως πιστεύετε ότι θα φτάσουμε; Με τα μισά χέρια, πως
πιάσουμε λιμάνι; Αν δεν φύγουν οι αξιωματικοί, γιατί περιμένεις ότι δεν θα ξαναγίνουν τα ίδια λάθη; Γιατί περιμένεις ότι ο αξιωματικός θα δει αυτήν την φορά την φουρτούνα να έρχεται, ότι ο άλλος θα υπολογίσει σωστά τις μερίδες, ότι ο τρίτος θα κάνει καλό κουμάντο στους άντρες του;

Τι αλλάζει σ’ αυτούς αν φύγουν πενήντα δικοί μας; Θα σταματήσουν οι αξιωματικοί σου να παίρνουν δέκα μερίδες ημερησίως; Θα σταματήσεις εσύ να παίρνεις πενήντα;
Άλλωστε, είναι προφανές ότι κανείς δεν μπορεί να φάει δέκα μερίδες ημερησίως – πόσο μάλλον πενήντα. Τρώτε μία, δύο οι καλοζωισμένοι, και τις άλλες τις φυλάτε. Υπάρχουν φυλαγμένες, για όταν πεινάσετε, για τις δύσκολες μέρες. Αυτές, δεν ήρθαν; Αυτές, τις φυλαγμένες, δεν μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε για να σωθούν οι πενήντα άνθρωποι; Αν όχι απ’ όλους τους αξιωματικούς, τουλάχιστον από αυτούς που ευθύνονται τόσο καιρό για την κακή διαδρομή, για τον κακό προγραμματισμό, για την κατάσταση που είμαστε τώρα.

Πως αποφασίσατε να πνίξετε τους μισούς ναύτες; Όλοι άνθρωποι δεν είμαστε; Γιατί παίζει ρόλο που κάθεσαι στο κατάστρωμα; Δεν είναι πιο σημαντικό να φάει ένας άνθρωπος (ότι και να ‘ναι, ναύτης, αξιωματικός ή καπετάνιος) από το να φάει καλά ένας λόγω του ρόλου του; Οι αξιωματικοί και οι καπετάνιοι, δεν είναι πάνω απ’ όλα άνθρωποι; Δεν είναι και αυτοί ναύτες του ίδιου καραβιού;



"Και τότε ρίξανε τον κλήρο, και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί…"

arkoudos.com

επαναληψη περι βατοπεδιου

Βατοπεδίου Κατάνυξις: € 47 εκατ. για λαβράκια και τσιπούρες

11/11/2008 από Po

Ήταν που λέτε μία φορά και έναν καιρό μία λίμνη (τώρα λιμνοθάλασσα). Οι ψαράδες δούλευαν χρόνια πολλά ειρηνικά και σε αρμονία με την φύση, η Μονή εισέπραττε από ιχθυοκαλλιέργειες ένα μέσο ποσό περ. 19.000 €υρώ ετησίως και όλα έβαιναν καλώς και με τη χάρη του Θεού.


Οι μέρες τις αρμονίας και του μέτρου μία ωραία μέρα έφτασαν στο τέλος τους, όπως όλα τα καλά που τελειώνουν αφήνοντάς μας μύριες ποικίλες γλυκιές ή πικρές γεύσεις στον ουρανίσκο• και ένα βάρος στο στομάχι.

Το τέλος έφτασε μαζί με το έλος (χωρίς το «τ»). πληθυντικός: τα Έλη.

Τα έλη αυτά, συν το περιεχόμενο της λίμνης (τώρα λιμνοθάλασσα), ο ανερχόμενος άρχοντας-μοναχός αυτής της λίμνης (τώρα λιμνοθάλασσα), είδε να ανοίγονται «προοπτικές» και πόνταρε όλα του τα όνειρα σε ένα σίγουρο άλογο, το υποταγμένο Δημόσιο.

Η αφήγηση τώρα πια δεν έχει τέλος παρά μόνο αυτή η ανάρτηση όπως όλες οι ιστολογικές αναρτήσεις που έρχονται διαβάζονται και φεύγουν.

Το «ζουμί»

Από «Τα Νέα» του Σαββάτου, (αριθμώ το «ζουμί» για μεγαλύτερη κατανόηση του κειμένου, οθόνη είναι αυτή. Προσέχω τα ματάκια σας) στη σελ. 16 μαθαίνουμε ότι:

1. Στην εκτιμητική έκθεση, που παραδόθηκε στις 15 Μαρτίου 2005 στην ΚΕΔ από το Σώμα Ορκωτών Ελεγκτών, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη η παραγωγή της λίμνης και τα πραγματικά έσοδα που είχε από την εκμετάλλευσή της η Μονή Βατοπεδίου, ύψους μερικών χιλιάδων ευρώ. Αντίθετα η εκτίμηση πραγματοποιήθηκε με βάση την παραγωγή ψαριών που θα είχε η λίμνη αν κατασκευαζόταν ένα υπερσύγχρονο ιχθυοτροφείο, το οποίο κάθε χρόνο θα δούλευε στο φουλ και θα είχε τη μέγιστη δυνατή απόδοση! όμως…


2. Όπως προκύπτει από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τα ετήσια έσοδα της Μονής Βατοπεδίου από την εκμετάλλευση των υφιστάμενων ιχθυοτροφείων της λίμνης ανέρχονταν σε 18.976 ευρώ (για το 2005, οπότε έγινε και η εκτίμηση της Βιστωνίδας). Το ποσό μεταβαλλόταν ανάλογα με την «ψαριά» και αντιστοιχούσε στο 40% των εσόδων του αλιευτικού συνεταιρισμού της λιμνοθάλασσας, το οποίο δινόταν βάσει νόμου στη Μονή από την Α΄ ΔΟΥ Ξάνθης.


3. Έτσι στην περιουσία της Μονής υπολογίστηκε ετήσιο κέρδος 8,5 εκατ. ευρώ, όταν τα πραγματικά της έσοδα ήταν μόλις 19 χιλιάδες ευρώ!

4. Άλλα 23 εκατ. ευρώ κοστολογήθηκαν έλη, πλημμυρισμένα χωράφια, εκτάσεις που ανήκαν δεκαετίες σε ακτήμονες (υπολόγισαν με 120- 550 ευρώ το στρέμμα) και η νησίδα Αντά Μπουρού…
5. που το Δημόσιο την πλήρωσε στη Μονή, αλλά την κράτησε τελικά το Βατοπέδι. Δηλαδή ο Εφραίμ θα εισέπραττε- μέσω ανταλλαγών από την Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου- 70 εκατ. ευρώ για τη Βιστωνίδα.

6. Οι τρεις ελεγκτές του ΣΟΕ, οι οποίοι υπογράφουν την έκθεση, υπολόγισαν πως με μια επένδυση 1.850.000 ευρώ, τα ιχθυοτροφεία θα μετατρέπονταν σε πρότυπες μονάδες παραγωγής, οι οποίες θα μπορούσαν να αποδίδουν πάνω από 1 τόνο τσιπούρες και λαβράκια, ήτοι 25 κιλά ανά στρέμμα! Υπολογίστηκε λοιπόν η τιμή αγοράς 3.000.000 γόνων και η πρόσληψη 15 υπαλλήλων με μισθό 1.100 ευρώ τον μήνα

7. Στη συνέχεια υπολογίστηκε πως οι τσιπούρες και τα λαβράκια της Βιστωνίδας θα γίνονταν ανάρπαστα στην αγορά και θα αγοράζονταν προς 10 ευρώ το κιλό (η σημερινή τιμή τσιπούρας ιχθυοτροφείου βρίσκεται στα 4 ευρώ το κιλό), για τον πρόσθετο λόγο- όπως επισημαίνεται στην έκθεση- πως στα ψάρια του ιχθυοτροφείου αναμειγνύονται και τσιπούρες «αλανιάρες»!
8. Με τους υπολογισμούς αυτούς, όπου όλα ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, εκτιμήθηκε πως η Μονή θα κέρδιζε από τη χρήση των ιχθυοτροφείων της λίμνης 8.625.000 ευρώ τον χρόνο(!) όταν τα ετήσια πραγματικά της έσοδα ήταν 450 φορές λιγότερα. Και όλα αυτά για μια επένδυση που χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους εκτιμητές «σχετικά υψηλού κινδύνου».

9. Έτσι η αξία της Βιστωνίδας εξαιτίας των ψαριών της εκτινάχθηκε στα 37 εκατ. ευρώ, ενώ άλλα 2,7 εκατ. ευρώ κοστολογήθηκαν οι τσιπούρες της γειτονικής λίμνης Νταλιάνη.

Δηλαδή:

1. Στην εκτιμητική έκθεση, την οποία υιοθέτησε σχεδόν στο σύνολό της η ΚΕΔ, το Δημόσιο επίσης πλήρωσε περίπου 1,5 εκατ. ευρώ για να αγοράσει από τη Μονή Βατοπεδίου βοσκοτόπια και δασικές εκτάσεις, που τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι πλημμυρισμένοι από τα νερά της λιμνοθάλασσας!

2. Προκειμένου μάλιστα να εκτιμηθεί η αξία της λίμνης, το Σώμα Ορκωτών Ελεγκτών χρησιμοποίησε για σύγκριση τιμές από αγροτεμάχια της περιοχής, τα οποία πωλούνταν προς 0,38 ευρώ το τ.μ.! Ωστόσο η τιμή των παραλίμνιων εκτάσεων «φουσκώθηκε» κατά 300%, όταν έγινε η εκτίμηση σε σύγκριση με την τιμή που πουλήθηκαν εκτάσεις στην ίδια περιοχή! Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην εκτιμητική έκθεση του ΣΟΕ «για τους βοσκότοπους, τις ελώδεις και τις δασικές εκτάσεις, καθώς και τις αγροτικές περιοχές που πλημμυρίζουν, δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για αγορά.
3. Παρ΄ όλα αυτά αγοράστηκαν κανονικά από το Δημόσιο, ενώ το διοικητικό συμβούλιο της ΚΕΔ σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 21 Ιουλίου 2005 έκρινε πως «τα ακίνητα της ιεράς μονής παρουσιάζουν δυνατότητες σοβαρής και ποιοτικής τουριστικής ανάπτυξης» και πρότεινε να προχωρήσει η ανταλλαγή του έλους με τα φιλέτα του Δημοσίου.

4. Άλλα 8,5 εκατ. ευρώ κοστολογήθηκαν τα αγροτεμάχια, τα οποία ανήκαν σε αγρότες της περιοχής και οι οποίοι τα κατείχαν με νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας, αλλά δόθηκαν σε μια νύχτα στη Μονή Βατοπεδίου.

To Θαύμα

Κάπως έτσι η αξία της λίμνης έφτασε τα 63 εκατ. ευρώ, με τα 39,5 εκατ. να προέρχονται από τις τσιπούρες και τα λαβράκια της. Όπως όμως προκύπτει από τη συνέχεια της σκανδαλώδους ανταλλαγής, οι τσιπούρες και τα λαβράκια της Βιστωνίδας απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερη αξία από την ΚΕΔ, η οποία όχι μόνο δεν ζήτησε την αναίρεση της έκθεσης του ΣΟΕ όπως είχε δικαίωμα, αλλά αύξησε και την αξία των ψαριών της λίμνης στα 46.860.000 ευρώ! Έτσι η συνολική αποτίμηση της Βιστωνίδας έφθασε τα 70 εκατ. ευρώ.

Ομολογούν πως είναι λιμνοθάλασσα

Στην εκτιμητική έκθεση το Δημόσιο παραδέχεται πως η Βιστωνίδα είναι λιμνοθάλασσα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «επισημαίνεται η ιδιαιτερότητα των άγριων ψαριών που προέρχονται από ελεύθερα ιχθυοτροφικά οικοσυστήματα». Αφού λοιπόν η Βιστωνίδα είναι λιμνοθάλασσα, πώς έγιναν οι ανταλλαγές ενώ απαγορεύεται οποιαδήποτε πράξη καθώς είναι κοινόχρηστος χώρος;

Θαύματα υπάρχουν πολλά, Εφραίμ όμως Ένας.

http://roides.wordpress.com/

το u.f.o και ο αρχηγος

"Είναι γεγονός: εξωγήινα πλάσματα κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Κι όχι μόνο είναι γύρω μας αλλά έχουν εισβάλει (ήδη από το 1948) και σε βρετανικές και αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις προκαλώντας δολιοφθορές στο πυρηνικό οπλοστάσιο".

πηγη εφημεριδα εθνος.

γελατε;κακως.συμβαινουν τετοια φαινομενα με την απαραιτητη παραλλαγη και στην ελλαδα.σκοπο εχουν να αποδομησουν το ελληνικο πολιτικο συστημα,μεταφεροντας την κριση στους κολπους της ε.ε. και του παγκοσμιου συστηματος.δωσε βαση....

πριν απο χρονια ενα τετοιο εξωγηινο πλασμα,με μορφη καλογερου,εμφανιστηκε στο προσκηνιο.ψαχνοντας για μια αρχη στο σχεδιο του,βρηκε ενα χρυσοβουλο,οπως αυτα που υπεγραφαν οι κατακτητες οθωμανοι,το οποιο παραχωρουσε την κυριοτητα μιας λιμνης στο μοναστηρι που τον τοποθετησαν τα αλλα εξωγηινα συντροφια.αστραψε το προσωπο του με τη γνωστη διαγαλαξιακη φωτεινοτητα.

αποφασισε λοιπον να χρησιμοποιησει τη λιμνη για εμπορικη δραστηριοτητα και να μπερδεψει το συστημα και την κοινωνια.το γεγονος οτι λιμνες.ποταμια κ.λ.π. θεωρουνται δημοσια περιουσια μη εκμεταλλευσιμη,δε τον πτοησε.καλεσε ενα σωμα ελεγκτων και ανεπτυξε το πλανο του ως εξης.τους ρωτησε εαν στη λιμνη δημιουργουσε μια μπιζνα,ποσο θα την κοστολογουσαν υποθετικα.70 εκατομμυρια του ειπαν.
να λοιπον το κολπο.αγανακτησαν και οι κατοικοι με το υποτιθεμενο project οποτε,μερος δευτερο.

απευθυνθηκε στους πολιτικους της εποχης με το εξης ερωτημα:
κυριοι εχω μια εκταση που μου ανηκει(;) και δεν μπορω να την εκμεταλευτω.μα τι λετε δεσποτα;ειναι δυνατον;εμεις ειμαστε εδω,αλλωστε εφερες και την αγια ζωνη στο προεδρο.στη διαρκεια το μετανιωσαν μα ηρθαν οι αλλοι.αυτοι ηταν πιο αποφασιστικοι.προχωρησαν αμεσως σε εξευρεση λυσης.
εφοσον χανεις απο την υποτιθεμενη επενδυση που υποθετικα θα κανεις σε χωρο που υποθετικα μπορεις να εκμεταλευτεις, βρηκαμε τη λυση.
ποσο ειναι το υποθετικο ποσο που χανεις απο την υποθετικη επενδυση;τοσο.
ανταλλαγη.το υποθετικο ποσο με ενα πραγματικο ανταλλαγμα.ακινητο,κινητο οτι θελεις.μονο την ευλογια σου πατερ.
ο εξωγηινος χαμογελασε κατω απο την πλουσια γενειαδα του.το σχεδιο πετυχε.δεν τον ενδιεφερε πραγματικα η αξια .τον ενδιεφερε το μπαχαλο.και οντως,αυτοι που τον βοηθησαν καλοπροαιρετα,βρεθηκαν αργοτερα στα σχοινια της πολιτικης ζωης, να σφυροκοπουνται αδικως απο τους αντιπαλους.χασανε την εξουσια.ομως...

ομως εμφανιστηκε μετα απο καιρο ο αρχηγος των ατακτων,ενας πολιτικος με ορμη και πειθω,να βαλει τα πραγματα στη θεση τους και να αποκαλυφθει το υποχθονιο σχεδιο του εξωγηινου.με τη βαρυτητα μιας και μονο επιστολης ξεκαθαρισε τα πραγματα και διελυσε τη βρωμια που κυριευσε τη χωρα.
τωρα ολοι αρχιζουν να στοιχιζονται πισω απο το μεγαλο ανδρα του παρελθοντος.πανω στο αλογο αυτος,πεζοι οι ακολουθοι.η μεγαλη πορεια για την καθαρση και την αληθεια ξεκινησε...
ο εξωγηινος - δεσποτας περιμενει με κομμενη την ανασα το διαστημοπλοιο να τον παρει.τη δουλεια του την εκανε.ας ερθει ο επομενος...

ταξιδιαρα ψυχη

απο 30 σεπτεμβριου,στο μικροκοσμο και στο ολυμπιον.

με την ευκαιρια,μια συνεντευξη του,το 2007 στο mad.τωρα να τα λεει αυτα στο mad,ειναι μια αλλη ιστορια.



το δευτερο μερος εδω και το τριτο εδω.μετα μονος σου

φορολογικη συνειδηση

ληγει αυριο η υποβολη μικρων video, στο διαγωνισμο του υπουργιου οικονομικων.το θεμα ειναι η φορολογικη συνειδηση που πρεπει να αποκτησουν οι ελληνες.
το πρωτο video,ειναι ενα απο τα διαγωνιζομενα.αν και περισσοτερο προφητικο ειναι,δειχνοντας τον επιχειρηματια του μελλοντος.το δευτερο,εκτος διαγωνισμου,αποτελει το φωτεινο παραδειγμα για τους ελληνες,ετσι ωστε να ακολουθησουν το σωστο και ηθικο δρομο.

Σ/Κ

Η βιομηχανία του κλίματος

Πώς έγινε και ο «ρωσικός χειμώνας» έδωσε τη θέση του στον «ρωσικό καύσωνα»; Ποιος ο ρόλος των κυβερνήσεων στις προσπάθειες για τον έλεγχο του κλίματος; Και πώς εκμεταλλεύονται οι ιδιωτικές βιομηχανίες την αγωνία κρατικών φορέων και ιδιωτών για την κλιματική μεταβολή πουλώντας ένα αγαθό που δεν τους ανήκει;

του TΑΣΟΥ KΑΦΑΝΤΑΡΗ

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010/tovima.gr

Tις ημέρες ακριβώς όπου οι Ρώσοι πάλευαν να σβήσουν τη φωτιά προτού φτάσει στις αποθήκες πυρηνικών, πρωτοφανείς καταγγελίες έκαναν τον γύρο της χώρας. Πήγαζαν από ένα άρθρο του Αντρέι Αρέσεφ, υποδιευθυντή του Ιδρύματος Στρατηγικής Κουλτούρας (Strategic Culture Foundation), που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας και παρουσιάστηκε από το κρατικό κανάλι ειδήσεων RΙΑ Νovosti.

Υπάρχουν «κλιματικά όπλα»;

Υπό τον τίτλο «Κλιματικά όπλα:κάτι περισσότερο από θεωρία συνωμοσίας;» , το κείμενο αυτό έλεγε ότι πίσω από το κύμα καύσωνα ίσως βρισκόταν το περιβόητο πάρκο 180 κεραιών εκπομπής μικροκυμάτων στην ιονόσφαιρα ΗΑΑRΡ της Αλάσκας. Παρά τις περί του αντιθέτου κατά καιρούς διαβεβαιώσεις του αμερικανικού Πενταγώνου, ο Αρέσεφ υποστήριζε ότι «στόχος του είναι η επιλεκτική αποσταθεροποίηση περιβαλλοντικών και αγροτικών συστημάτων σε συγκεκριμένες χώρες». Επίσης, ως ύποπτο συνεργό του ΗΑΑRΡ ο Αρέσεφ εντόπιζε το περίεργο διαστημικό λεωφορείο που έθεσε σε τροχιά το Πεντάγωνο τον Απρίλη που μας πέρασε. Πρόκειται για το ρομποτικό διαστημόπλοιο Χ-37Β, το οποίο κατά τον Αρέσεφ μεταφέρει όπλα ακτίνων λέιζερ, κατάλληλα και για «κλιματικό πόλεμο».
Βεβαίως, το κείμενο δεν παρείχε αποδείξεις για τα όσα καταλόγιζε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η απελπισία των καμένων ώθησε τον Αρέσεφ να εκδηλώσει μύχιες σκέψεις και υποψίες. Υποψίες που κυοφορούνταν από καιρό και συσσωρεύτηκαν μετά τον φετινό Απρίλιο, τον θερμότερο όλων των καταγεγραμμένων εποχών για τον πλανήτη, οπότε άρχισε ένα περίεργο γαϊτανάκι θερμών ρευμάτων αέρα. Πάνω από την τεράστια πετρελαιοκηλίδα του Κόλπου του Μεξικού εκδηλώθηκε από τις αρχές Μαΐου η νηνεμία που απεγνωσμένα χρειάζονταν για να μαζέψουν τα σπασμένα της ΒΡ.

Στη συνέχεια όμως του καλοκαιριού ασυνήθιστα καυτοί άνεμοι σάρωσαν μεγάλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βόρειας Αφρικής, της Ευρώπης, της Ρωσίας, του Καζακστάν, της Μογγολίας, της Κίνας, της Ταϊβάν και της Ινδοκίνας, της Κορέας, της Ιαπωνίας και του Καναδά. Ιδιαίτερα στη Ρωσία, ο συνδυασμός ξηρασίας και πυρκαγιών κατέστρεψε το 27% της εφετινής σοδιάς δημητριακών, ενώ η ξηρασία της ΝΔ Κίνας ήταν η χειρότερη εδώ και έναν αιώνα, με απώλειες σοδειάς ως και 50%! Το αποτελείωμα έφεραν οι απρόσμενα ισχυρές θερινές καταιγίδες στην Α. Ευρώπη και οι χειρότεροι μουσώνες των τελευταίων 80 χρόνων στην Ασία. Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία και Ουκρανία πλημμύρισαν, στο Πακιστάν τα σπίτια 22 εκατομμυρίων ανθρώπων βούλιαξαν στη λάσπη, για να φθάσουν τελικά οι πλημμύρες ως την Αυστραλία και τη Γουατεμάλα... Είναι μόνον ο καιρός που τρελάθηκε ή κάποιοι παίζουν ήδη σκάκι μαζί του;


Η γεωμηχανική είναι εδώ!


Αν έχετε το χρήμα, ιδιωτικοί κομάντος του κλίματος αναλαμβάνουν να «τρυπήσουν» τα σύννεφα για χάρη σας

Τηλεμαραθώνιος για Ελλάδα

Ελληνοφρένεια - TV Marathon for Greece

αγιος βασιλης alive 'n' kickin'

το πολιτικο συστημα συχνα εκφραζεται μεσω των πρωταγωνιστων του και αυτων που εχουν αναλαβει τη θεση του ρολιστα.αρκετες φορες ειναι αντικρουομενες οι θεσεις και πραγματικα φαινεται οτι αυτη ειναι η αμυνα του.αλλες φορες φανταζει δικαιο και λογικο και μετα απο λιγο μεταμορφωνεται σε σκληρο και ακατανοητο.μεσα απο αυτη τη συγχυση που δημιουργει,κερδιζει χρονο και εγκυροτητα.
το συστημα εχει ξεκαθαρες θεσεις μονο στην κορυφη της πυραμιδας του.στη βαση και στα μεσαια στρωματα,διαχεονται οι μισες αληθειες.καπου ομως κατι ξεφευγει παντα για να γινονται οι συγκρισεις.

"αυτοί που καταριώνται το μνημόνιο, πολύ απλά θα ήθελαν κάποιος να μας δανείσει χωρίς όρους και προϋποθέσεις και αυτός που το κάνει αυτό ονομάζεται "Άγιος Βασίλης" και υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την ύπαρξή του".
δεν ενδιαφερει εαν αυτος που το ειπε ειναι ο παγκαλος.βεβαιως εκφραζει μια αληθεια.κατανοητο απο ολους.ασχετως των λογων που οδηγηθηκαμε εκει.

ερχεται ομως ο ξυνιδης,αναπληρωτης στο περιφερειακης αναπτυξης και ανταγωνιστικοτητας και λεει:
«Το τραπεζικό σύστημα παρουσιάζει σημεία γήρανσης και δεν παίζει ρόλο που πρέπει να παίξει. Και η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για να έχουν ρευστότητα οι επιχειρήσεις. Και όμως τα χρήματα δεν έφτασαν σε αυτές. Το τραπεζικό σύστημα δεν ανταποκρίθηκε. Εκεί τώρα θέλει πρόνοια σε σχέση με τα εργαλεία που φτιάχνουμε ώστε να είναι ελκυστικά για όλους, και όποιοι στην αγορά δεν κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν, ως εκ του προορισμού τους, να παρεμβαίνει η πολιτεία. Δεν είναι δυνατόν η πολιτεία να φροντίζει να μην υπάρχουν προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα και οι τράπεζες να ενδιαφέρονται μόνον για τη ρευστότητά τους».

λοιπον αγιος βασιλης υπαρχει και εχει μεταμορφωθει σε ελληνικο κρατος.στη σημαια του ανετα θα μπορουσε να υπαρχει η φιγουρα του αγιου.
διοτι μεχρι τη σημερινη εποχη,αυτο που ξερει ο καθενας ειναι πως ασυστολα το συστημα στη χωρα μας,τροφοδοτει διαφορους στη κορυφη της πυραμιδας.ειτε τραπεζες,ειτε οργανισμους.ειτε μεγαλες κρατικες επιχειρησεις.και οποιος μου πει τους ορους και τις προϋποθεσεις,κερδιζει ενα prive dinner με τον αγιο βασιλη.ευκαιρια για μπιζνες...

Χίμαιρα, Ναγκίμπ Μαχφούζ

roadartist.blogspot

"Αλήθεια, γιατί φροντίζουμε να κόβουμε τα άρρωστα κλαδιά από τα δέντρα και δεν κάνουμε το ίδιο με τους ανθρώπους; Γιατί δεν ακρωτηριάζουμε τα σαθρά μέλη της κοινωνίας και όσα από τα μέλη της δεν ταιριάζουν σε αυτό τον κόσμο; Γιατί τους ανεχόμαστε και επιμένουμε να συμφιλιωνόμαστε μαζί τους, κι όχι μόνο αυτό, τους επιβάλλουμε στη ζωή και επιβάλλουμε τη ζωή σε αυτούς, ακόμα κι όταν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν;"


"Αν το παρελθόν ήταν ένας τόπος χειροπιαστός, θα έτρεχα με όλη μου τη δύναμη να απομακρυνθώ, όμως αυτό με ακολουθεί σαν τη σκιά μου, είναι παντού όπου κ αν βρίσκομαι. Δεν υπάρχει σωτηρία, ούτε λυτρωμός, δεν έχω λοιπόν άλλη επιλογή από το να το αντιμετωπίσω καταπρόσωπο, με μάτια ορθάνοιχτα και σθεναρή καρδιά. Κι όπως και να'χει, ο φόβος του θανάτου δεν είναι λιγότερο οδυνηρός από τον ίδιο το θάνατο.."
"Είναι αλήθεια πως μου είχε εξασφαλίσει όλα τα αγαθά, αλλά τι άραγε μου είχαν προσφέρει αυτά τα αγαθά; Αυτό που μου έλειπε ήταν τόσο σημαντικό, που δεν μπορούσα να απολαύσω ό,τι άλλο μου πρόσφερε η ζωή, ήμουν ένας άνθρωπος που του είχαν στερήσει την ευκαιρία να γνωρίσει τη σοφία της ζωής, μου ήταν αδύνατον να υπερβώ το στενό κύκλο του εαυτού μου. Και εδώ ακριβώς κρυβόταν το μυστικό της έξης μου, αυτό στεκόταν ανάμεσα σε μένα και τις χαρές της ζωής και όλα όσα η ζωή έκρυβε στις πτυχές της - έννοιες όπως η αρετή, η φιλία και η αλήθεια. Η έξη αυτή ευθυνόταν για την αποστροφή και το φόβο μου για τους ανθρώπους, με έκανε να πιστέψω πως η ζωή ήταν ο εχθρός που καραδοκούσε στη στροφή του δρόμου για να με βλάψει.."


H "Χίμαιρα", ένα βιβλίο με απίστευτα μηνύματα για τη συχνά ασφυκτική μητρική αγάπη που μπορεί να μετατραπεί σε θηλιά, τον έρωτα, την οικογένεια, τις αληθινές και τις συμβατικές σχέσεις, την ομορφιά, την ασχήμια και την αξία που εντέλει αυτά μπορεί να παίζουν στον αληθινό, πηγαίο έρωτα.

Ο τεχνίτης της γραφίδας Ναγκιμπ Μαχφουζ με τη "Χίμαιρα" δημιούργησε ένα εκπληκτικό ψυχογράφημα, το οποίο μας ξεναγεί στα πιο κρυφά μονοπάτια του ανθρώπινου μυαλού, της ψυχής, της καρδιάς.. Περιγράφοντας μοναδικά τις ιδιαιτερότητες, τις αδυναμίες.. Αναδεικνύοντας ενδόμυχα μυστικά που λίγοι τολμούν να θίξουν..


ΝΑΓΚΙΜΠ ΜΑΧΦΟΥΖ,
ΧΙΜΑΙΡΑ
Εκδόσεις Καστανιώτης
Μτφρ. Πέρσα Κουμούτση
Σελ. 416

20-30=10

Δεν ξέρω αν είναι στοιχείο ωριμότητας ή απανθρωπιάς. Αν περνάει κανείς τελειωτικά στους "μεγάλους" και χάνει την αφελή του ψυχή ή απλώς αφήνει πίσω του το περιττό φιδίσιο σαρκίο του και κινείται πιο ελαφρύς γύρω του. Γιατί το προς τα μπρος σταματάει. Μένεις στο ρελαντί για κανά δυό τρεις το πολύ δεκαετίες, μέχρι να εμφανιστούν οι καινούριοι "μεγάλοι", και μετά προφανώς σταθμεύεις, κάνεις στάση ή και βάζεις όπισθεν. Το πήγα πολύ μακριά το πράγμα κι εγώ θέλω να πω για το 20-30.


Ξυπνάς μια μέρα στα 30 κάτι σου και ανακαλύπτεις ότι όλα εκείνα τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι ιδέες, τα σταθερά λιμνάζοντα νερά σου που υποτίθεται σε χαρακτήριζαν στα μάτια των άλλων, οι τάχα μου ευαισθησίες σου, ρε παιδί μου, που είχες εκθρέψει με τόση προσοχή, τόσο ζήλο, τόση χάρη, την προηγούμενη δεκαετία, απλώς δεν υπάρχουν. Δεν ευσταθούν. Δεν έχουν πώς να στέκονται κι εσύ έχεις πάψει να βοηθάς πια -αλλά δεν το έχεις καταλάβει, γιατί έχεις και δουλειές- και πέφτουν. Κατακρημνίζονται για τα καλά. Και περπατάς μόνος σου πια, χωρίς το βάρος τους και τη βαρύτητά τους.

Νιώθεις απλώς ένα κενό στο ηλιακό σου πλέγμα και μια ελαφρά αμηχανία-ζάλη-ναυτία του τύπου πού πήγαν αυτά που γιγάντωνα καμιά δεκαριά χρόνια τώρα, σπαταλώντας ατελείωτο χρόνο από τη ζωή μου και μετά σηκώνεσαι στα πόδια σου λίγο πιο φρέσκια και άνετη και χαμογελάς στραβά στον εαυτόν σου και αναρωτιέσαι ακόμα μήπως τελικά στα δέκα σου πάλι είχες αισθανθεί τέτοια ελευθερία.

Δεν ξέρω πώς τελειώνουν οι παλιοί εαυτοί μας. Αλλά τελειώνουν. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις για πολλοστή φορά έναν άγνωστο άνθρωπο. Φαίνεται πώς για λόγους επιβίωσης αποσύρουμε τους παλιούς εαυτούς μας, φτιάχνουμε καινούριους και θέλουμε να βγαίνουμε έξω μόνο με τα γυαλιστερά μας νέα αμαξώματα, χωρίς τις στραπατσαρισμένες γωνίες μας από τον καιρό και τους άλλους, αυτούς που βλέπουμε στον καθρέφτη μας.

stavroulascalidi.blogspot

Do Not "Push The Button" Mr.President

Εμμανουήλ Πάσσας / klik.gr

Ολη η πρόταση νόμου για την υπαγωγή του παγκόσμιου διαδικτύου στην κατηγορία των Αμερικανικών εθνικών πόρων που υπάγονται στον τομέα αρμοδιότητας του Προέδρου Ομπάμα και των εμπλεκομένων υπηρεσιών εθνικής ασφαλείας "ενάντια στην τρομοκρατία" Homeland Security. Βάσει αυτής της εξέλιξης, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα έχει ουσιαστικά την επιχειρησιακή δυνατότητα να "κλείσει" με εναν διακόπτη πάνω απο το 60% τουλάχιστον του παγκόσμιου ιστού μιάς και αυτό είναι το ποσοστό των υποδομών που βρίσκονται σε Αμερικανικό έδαφος.


Έφτασε τελικά και κατατέθηκε προς ψήφιση στο Κογκρέσο και τους αμερικανικούς γερουσιαστές το αμφισβητούμενο νομοσχέδιο «Νόμος περί Προστασίας του Κυβερνοχώρου ως εθνικού πόρου» που προετοίμασε η νέα υπηρεσία του Υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας, το «Εθνικό Κέντρο ασφάλειας Κυβερνοχώρου και Επικοινωνιών» και την οποία κατέθεσε ο πρόεδρος των γερουσιαστών, ανεξάρτητος γερουσιαστής και πρώην υποψήφιος αντιπρόεδρος Τζό Λίμπερμαν.


Το νομοσχέδιο, μία ακόμα προέκταση των διαδικασιών επιβολής ενός παγκόσμιου αστυνομικού ελέγχου σε νευραλγικούς τομείς της ηγεμονίας των νεοταξιστών μέσω της Αμερικανικής διοίκησης, προβλέπει την δυνατότητα άσκησης ολικού ελέγχου του διαδικτύου και παραδίδει στον Πρόεδρο Barack Obama τον έλεγχο και την δυνατότητα να διακόψει το Διαδίκτυο με έναν «διακόπτη θανάτωσης». Το νομοσχέδιο, έχει ήδη εγκριθεί ομόφωνα από την επιτροπή ασφάλειας στην Ουάσιγκτον. Ομάδες αντίδρασης και το ακαδημαϊκό λόμπυ από όλον τον κόσμο ήδη εναντιώνονται στο νομοσχέδιο, το οποίο αφενός επιδιώκει να χορηγήσει στον Πρόεδρο τις ευρείες δυνατότητες θανάτωσης του Διαδικτύου σε περιόδους «εθνικής έκτακτης ανάγκης» όταν και για όσο χρονικό διάστημα θα το επιβάλλουν οι «τρομοκρατικές επιθέσεις» των «εχθρών». Οι εταιρίες παροχής υπηρεσιών και ελέγχου του Διαδικτύου (παροχοι-ISP’s, Google,κλπ) θα πρέπει να «συμμορφωθούν αμέσως με οποιοδήποτε μέτρο έκτακτης ανάγκης ή η δράση» που θα επιβληθεί.»


Οι κριτικοί του νομοσχεδίου υποστηρίζουν ότι τα όποια μέτρα θανάτωσης του Διαδικτύου θα εξυπηρετήσουν τους τρομοκράτες, αφού η παγκόσμια οικονομία, εμπόριο, ενημέρωση και ένα μεγάλο μέρος των κρατικών και διεθνών επικοινωνιών στηρίζεται πλέον αποκλειστικά στο IP πρωτόκολλο που μεταφέρει το σύνολο του ψηφιοποιημένου κόσμου μας.

Αφετέρου, οι ΗΠΑ με την εφαρμογή του νόμου, εθνικοποιούν στην ουσία το παγκόσμιο σύστημα επικοινωνιών και το μετατρέπουν σε «εθνικό γεωστρατηγικό προτέρημα», αφού οποιαδήποτε δράση θα αναστάτωναν άλλες χώρες αφού το μεγαλύτερο μέρος της κρίσιμης υποδομής του Διαδικτύου βρίσκεται στις ΗΠΑ.

«Ανησυχούμε για το ότι οι ενέργειες έκτακτης ανάγκης που θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν με μια απλή απόφαση των γεωστρατηγιστών του Προέδρου, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πλήρη διακοπή ή τον περιορισμό των επικοινωνιών του Διαδικτύου» αναφέρεται σε σχετικές παρεμβάσεις.

Αλλά οι αρχιτέκτονες του σχεδίου, ο πρόεδρος των γερουσιαστών Joe Lieberman και η γερουσιαστής Susan Collins, λένε ότι η απειλή μιας καταστροφικής επίθεσης cyber attack είναι πραγματική και όχι ένα θέμα του «εάν» αλλά του «όταν». Το έγκλημα στον κυβερνοχώρο κοστίζει δισεκατομμύρια δολλάρια στην αμερικανική οικονομία ετησίως και ο νέος νόμος «θα εκσυγχρόνιζε την κυβερνητική δυνατότητα να προστατευθούν τα πληροφοριακά δίκτυα του έθνους από επιθέσεις και θα καθιερώσει μια δημόσια/ιδιωτική συνεργασία για να θέσει τις εθνικές προτεραιότητες ασφάλειας στον κυβερνοχώρο».


Η υπεράσπιση των πιο ευαίσθητων υποδομών της Αμερικής θα περιλαμβάνει δράσεις με διάρκεια 30 ημερών και ο Πρόεδρος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα «λιγότερο αποδιοργανωτικά εφικτά μέσα» για να αποκριθεί στις απειλές. Η δράση που θα επεκτείνεται πέρα από 120 ημέρες θα χρειάζεται την έγκριση του Κογκρέσου . Τα συστήματα υποδομών των οποίων η διάσπαση θα προκαλούσε μια εθνική ή περιφερειακή καταστροφή θα υπόκειται στις υποχρεωτικές απαιτήσεις ασφάλειας του νέου νόμου.

Εάν αυτός ο τρομονόμος αστυνόμευσης του παγκόσμιου Μάτριξ ψηφιστεί τελικά και εφαρμοστεί, το διαδίκτυο θα κατακερματιστεί, καθώς ο υπόλοιπος πλανήτης θα μπει σε έναν αγώνα δρόμου για την δημιουργία εναλλακτικών τεχνολογικών υποδομών με έδρες την Ευρώπη, την Ρωσία και την ανερχόμενη Κίνα, αφαιρώντας μετά την βιομηχανική και οικονομική και την υπάρχουσα πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στον κόσμο των επικοινωνιών της Πληροφορίας του Μάτριξ του 21ου αιώνα. Πρόκειται κατά την ταπεινή γνώμη μας για ένα ακόμα τεράστιο σφάλμα γεωστρατηγικής των ΗΠΑ που θα έχει καθοριστικές μεσοπρόθεσμες και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην τεχνολογική-κι όχι μόνον- ηγεμονία τους.

Η επαπειλούμενη μεταφορά των υποδομών του διαδικτύου εκτός ΗΠΑ στον 21ο αιώνα αντιστοιχεί στην καταστροφική αποβιομηχανοποίηση του 20ου , σφάλμα του οποίου τις επιπτώσεις οι ΗΠΑ πληρώνουν (και μαζί τους ο Δυτικός κόσμος) σήμερα μέσα από την καταστροφική οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει...

Ανιχνεύσεις: Ελλάδα,Δημοκρατία και Κοινωνία: απο τη μάχη του Μαραθώνα ως σήμερα

Τη σχέση του ελληνικού πολιτισμού διαχρονικά με τη δημοκρατία και την κοινωνία εξέτασε η εκπομπή ῾῾Ανιχνεύσεις῾  (15 Σεπτεμβρίου) με προσκεκλημένο τον καθηγητή και πρώην πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Γιώργο Κοντογιώργη. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με την ευκαιρία της επετείου των 2500 χρόνων απο τη Μάχη του Μαραθώνα, είδαμε πως, εν ονόματι μιας ιδιόρρυθμης δημοκρατίας που βιώνουμε τα τελευταία αρκετά χρόνια, το κράτος έχει απομονώσει την κοινωνία απο το γίγνεσθαι και καπηλεύεται με τις ομάδες που επιθυμεί τον οικονομικό πλούτο και ελέγχει τη λειτουργία των θεσμών. Το γεγονός αποτελεί μείζον πρόβλημα όχι μόνο διότι διαστρεβλώνει την έννοια της δημοκρατίας στη χώρα (κάτι που ενδεχομένως ελάχιστους να ενδιαφέρει) αλλά και διότι δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί ορθολογικά. Είναι ένας απο τους σημαντικότερους λόγους που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση.

Ανιχνεύσεις: Ελλάδα,Δημοκρατία και Κοινωνία: απο τη μάχη του Μαραθώνα from Αντίφωνο on Vimeo.

λακης λαμπρακης

Ο χαμός του μεγάλου ευπατρίδη Χρήστου Λαμπράκη άφησε ένα μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας μας, αφού ο μακαρίτης είχε πάρει εργολαβία όλον τον πολιτισμό της χώρας. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει τώρα ο μεγάλος Λάκης Λαζόπουλος με το μπαλέτο του.


Λίγο πριν πεθάνει, ο Χρήστος Λαμπράκης είχε δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στο Λάκη Λαζόπουλο. Πιο συγκεκριμένα του είχε πει «Λάκη, εσύ θα αναλάβεις τον πολιτισμό μετά από εμένα. Αν κόψεις τα αστεία με τις κλανιές, τα ανέκδοτα του ’70 και τα ξεκατινιάσματα με την Έφη Σαρρή και τη Βέρα Λάμπρου, είσαι έτοιμος να αναλάβεις το Μέγαρο, το Ηρώδειο και την Επίδαυρο».

«Μα μου ζητάς να γίνω ένας άλλος» του απάντησε ο Λάκης Λαζόπουλος. «Λάκη, ήδη είσαι ένας άλλος. Σε μένα μιλάς τώρα, όχι σε εκείνη την καθυστερημένη στην εκπομπή σου που γελάει ακόμα κι όταν ρεύεσαι. Ξέρουμε κι οι δυο μας πολύ καλά πως υποκρίνεσαι το παιδί του λαού και λαϊκίζεις αφόρητα, αλλά ο πραγματικός σου κόσμος είναι οι μεγαλοεκδότες, οι εφοπλιστές και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Αν ο ελληνικός λαός δεν ήταν ηλίθιος, θα το είχε αντιληφθεί. Είσαι πολύ τυχερός που απευθύνεσαι σε ηλίθιους».

Τώρα, ο Λάκης Λαζόπουλος ντύνεται Λάκης Λαμπράκης και θέλει να προσφέρει στον πολιτισμό μέσα από ένα σάιτ. Στην πραγματικότητα, ξέρει πως έχουν αρχίσει να τον παίρνουν χαμπάρι και προσπαθεί να διορθώσει το προφίλ του. Όλοι οι τηλεαστέρες κάνουν σάιτ, επειδή έχουν την εντύπωση πως το διαδίκτυο είναι η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ και θα κρύψει το χυδαίο τους πρόσωπο. Δεκάδες αγορασμένοι και φτηνοί δημοσιογράφοι θα προσπαθήσουν να συμβάλουν στη μεταμόρφωση του Λάκη Λαζόπουλου σε Λάκη Λαμπράκη.

Η παρουσίαση του σάιτ έγινε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, γιατί το Μέγαρο το έχουν λερώσει διάφοροι λαϊκοί καλλιτέχνες και ο Λάκης ήθελε να διαφοροποιήσει τη θέση του από την πλέμπα.

Άλλωστε το Μουσείο της Ακρόπολης τον εκφράζει απόλυτα, αφού ο Λάκης κρύβει και μια Μελίνα μέσα του. Κακόμοιρη Ελλάδα.

pitsirikos.net

ο μαλακας σε λιγο πανω απο την ιαπωνια

Επειδή μια εικόνα αξίζει 1000 λέξεις …

http://urlm.in/fqfz

Τώρα είναι ξεκάθαρο για ποιο λογο είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο των πολιτικών αλλά και των περισσοτέρων πολιτών σε αυτή τη χώρα αγαπητέ αναγνώστη.


Είναι προφανές ότι δεν φταίμε εμείς και δεν έχουμε την χαζομάρα στο DNA μας.

Ο τυφώνας Μαλάκας είναι πάνω από την Ελλάδα τώρα και τουλάχιστον 30 χρόνια. Για αυτό τον λογο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα το σωστό και δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλια …. τώρα εξηγούνται όλα!!

market-talk.net

archive live

<<ανακαλύψαμε ότι είχαμε μια κυβέρνηση σαν αυτή που βλέπεις σε μια ταινία σαν το “JFK”, γεμάτη δολοπλοκίες. Μετά από χρόνια διακυβέρνησης των Tories, ανέβηκε επιτέλους μια εργατική κυβέρνηση που αποδείχθηκε περισσότερο δεξιά από τους προκατόχους της και που αγνόησε τη θέληση του λαού και μπήκε σ’ έναν πόλεμο που κανένας δεν ήθελε. Ήμασταν ακόμη θυμωμένοι με την κατάντια της κουλτούρας μας, που επιστρέφουμε σταθερά σε μια εποχή σαν τη δεκαετία του ’40, όπου υπήρχαν οι συνθέτες και υπήρχαν και οι ερμηνευτές, ελάχιστοι γράφουν πια τα τραγούδια που ερμηνεύουν και οι περισσότεροι καταφεύγουν στο karaoke. Μέσα απ’ όλα ξεπηδάει ο θυμός μας, μέσα απ’ τη συνειδητοποίηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στην Αγγλία ζουν μια παθητική που καθοδηγείται από την τηλεόραση, μπροστά στην οποία ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερού τους χρόνου. Προσπαθούν να ζήσουν την πλασματική ζωή που τους πλασάρεται από την τηλεόραση και κανείς δεν αντιδράει ας πούμε στις χιλιάδες κάμερες που έχουν εγκατασταθεί παντού και παρακολουθούν την κάθε τους κίνηση.>>


<<Το να κάνει κανείς μουσική δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα γίνει και πλούσιος. Ένα εβδομήντα τοις εκατό από τους επαγγελματίες μουσικούς, για να το πω σχηματικά, δεν γίνεται ποτέ. Είναι θέμα επιλογής, τελικά. Εμείς απλώς κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά και είμαστε ευτυχισμένοι που μπορούμε να ζούμε από αυτό. Κι αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο, αν θέλεις να το παλέψεις. >>
 
<<Αν έπρεπε να περιγράψω τη μουσική μας θα έλεγα ότι είναι βαθιά, στοχαστική !). Ε, αν έπρεπε να πάω σε ένα κατάστημα για να βρω τα cd μας και να αγοράσω ένα, θα πήγαινα στην κατηγορία alternative – ναι, σίγουρα εκεί. Αν έπρεπε να μας βάλω μια ταμπελίτσα θα έγραφε Alternative Rock.>>
 
οι archive σημερα στη θεσσαλονικη.
 

περι προστασιας,εεε λαθος,περαιωσης

τι διαβαζει κανεις συνηθως σε εφημεριδες τυπου espresso;

για γαμους,κουτσομπολια,για υποθεσεις που εχουν να κανουν με τα κυκλωματα της νυχτας,αλληλοφαγωματα,σκοτωμους κ.λ.π.,νταβατζηδες,κυκλωματα πορνειας και σχετικα περιστατικα της ζουγκλας.
στις "καθως πρεπει" εφημεριδες τι διαβαζει κανεις; ιστοριες για τα κυκλωματα της ημερας με απολυτο πρωταγωνιστη, αυτο που ονομαζεται κρατος.
ειδικα για τη νυχτα ολοι γνωριζουν τις ιστοριες με τους μπραβους και την προστασια στα μαγαζια.εαν εχεις μαγαζι,στο κανουν λαμπογιαλο ή σε προειδοποιουν και ετσι καταληγεις σε μια απο τις δυο λυσεις,την εξης μια.πληρωνεις για την προστασια σου και συνεχιζεις τη δουλεια σου.ξεκαθαρα πραγματα.με τους νταβατζηδες της ημερας τι κανεις ομως;με τους νομιμους που ενιοτε τους ψηφιζεις και τους αναδεικνυεις;αυτους που μην εχοντας τις ικανοτητες για να κανουν μια σοβαρη δουλεια,επιλεγουν το προσοδοφορο επαγγελμα της "προστασιας".νομιμα και ευκολα.
γιατι ολα αυτα;για το καλο μετρο της περαιωσης.
ερχεται ο νταβατζης -υπουργειο οικονομικων- και σου λεει:
μινιμουμ χρηση 700 ευρω το χρονο και ελαχιστη δοση 500 ευρω.εαν δε τα δωσεις στελνει τους μπραβους και στο κανουν οπως το beach bar τον δεκεμβριο. οσοι γνωριζουν λιγα πραγματα απο τον ΚΒΣ καταλαβαινουν πως και με ενα κομμα,μια μουτζουρα την τρως αλυπητα.
μετα απο ολες τις εξαγγελιες για κυνηγι φοροφυγαδων,απατεωνων,30 δις τζιρο φοροδιαφυγης,ερχεται τελικα η αποδειξη της ανικανοτητας και της συμπορευσης με τους χορηγους και υποστηρικτες του σαπιου αυτου πολιτικου συστηματος.
οχι κυριε μου τελικα,δεν θα πληρωσουν αυτοι,θα πληρωσεις εσυ.και εαν εχεις ληξιπροθεσμες οφειλες ζοριζεσαι λογω ελειψης ρευστου και θελεις ρυθμιση,θα πληρωνεις 2 εως 6 δοσεις και μετα θα παιρνεις ενημεροτητα.τωρα πως θα λειτουργησεις χωρις ενημερoτητα το χρονικο αυτο διαστημα;προβλημα σου.γιατι εισαι μαλακας.οι αλλοι δε χρειαστηκαν ποτε ενημεροτητα ολα τα προηγουμενα χρονια.
το 2% του ακαθαριστου λεει ο μεγιστος νομοθετης.σε μια μικρη επιχειρηση το νταβατζηλικι ειναι δηλαδη 2000 το χρονο.δωστα, διοτι εαν ερθουν τα παλληκαρια μου,θα τα πληρωσεις επι τρια.
ενω για αυτους που φοροδιεφευγαν ολα τα προηγουμενα χρονια,με πλαστα τιμολογια,αδηλωτα εσοδα,βιβλια μυθιστορηματα,το 2% φανταζει θειο δωρο.οχι 2, 10% θα εδιναν και θα χαμογελουσαν.χειροκροτημα και τα καλυτερα αρθρα στις εφημεριδες.
αυτοι ειναι οι εξυπνοι.οχι εσυ ο παπαρας.αυτοι το ξερουν το συστημα.οχι εσυ ο αγαθος.
μαλακα....

Τα εξηντάρια των νομαρχών...

Ο «Καλλικράτης» μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας και μπαίνει απότομα, με τραχύ και ακατέργαστο τρόπο όπως όλα στη Μ.Μ.Κ. (Μετά Μνημόνιο Καθημερινότητα).

Δυστυχώς στο βωμό της άμεσης «εξοικονόμησης πόρων» όπως προβλέπεται από το μνημόνιο οι περισσότερες αλλαγές που φέρνει στη δημόσια διοίκηση ο «Καλλικράτης» έρχονται χωρίς καμιά προετοιμασία και πολλά απ’ αυτά που θα έπρεπε να είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί ο εκσυγχρονισμός της αυτοδιοίκησης είναι ακόμα απλά ευχολόγια.
\
Μια από τις πραγματικές «τομές» του Καλλικράτη είναι ότι από 1.1.2011 καταργούνται οι Νομαρχίες.
Ανοίγω παρένθεση.

Στη νομοθεσία που καθορίζει σήμερα τη λειτουργία των ΟΤΑ Α' και Β' βαθμού υπάρχει και ο τρόπος ανάθεσης έργου, εργασίας ή προμήθειας «με πρόχειρο διαγωνισμό». Στους δήμους αυτό ευτυχώς δεν ισχύει. Στις νομαρχίες και τους οργανισμούς που αυτή εποπτεύει όχι μόνο ισχύει αλλά αντιθέτως είναι ο κανόνας. Είναι τα γνωστά σαρανταπεντάρια.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους πρόχειρους διαγωνισμούς τόσο δημοφιλείς; Μα το ότι είναι μια νόμιμη ντρίπλα πάνω στο νόμο! Όπως ακριβώς το ακούτε.

Ο πρόχειρος διαγωνισμός είναι θεωρητικά διαγωνισμός, άρα, θεωρητικά πάντα, δίνονται τα εχέγγυα για αμερόληπτη διανομή δημοσίου χρήματος, στην ουσία όμως και στην πράξη, είναι νομιμότατη απ ευθείας ανάθεση σε «ημετέρους».

Ούτε δημοσίευση προκήρυξης στον τύπο χρειάζεται ούτε τίποτα. Αρκεί να υπάρχουν την ημέρα του διαγωνισμού 3 προσφορές. Για το πώς ο υποψήφιος στο διαγωνισμό πληροφορείται την ύπαρξη του διαγωνισμού και καταθέτει προσφορά, κανείς δεν το ξέρει αφού ο νόμος δεν προβλέπει κάτι συγκεκριμένο. Υποτίθεται ότι η υπηρεσία ψάχνεται, βγαίνει στη γύρα και ζητά προσφορές…Τόσο απλά. Σημειώστε ότι και μια μόνο προσφορά να εμφανιστεί, η υπηρεσία είναι καλυμμένη. Η δουλειά γίνεται κανονικότατα και νομιμότατα!

Κλείνω την παρένθεση.

Πριν από ένα περίπου μήνα και ενώ ζούμε σε εποχή που το κράτος πετσοκόβει ανάλγητα δημόσιες δαπάνες, ήρθε μια απόφαση του υπουργού οικονομικών που κάνει τα σαρανταπεντάρια, εξηντάρια! Αντί δηλαδή να καταργήσει το «προβληματικό» σύστημα των πρόχειρων διαγωνισμών, ή τουλάχιστο να μειώσει τα όριά του, έρχεται και το ενισχύει αυξάνοντας το όριο από 45 σε 60 χιλιάδες ευρώ! «Μα γιατί»; είναι το αφελές ερώτημα του μνημονιόπληκτου νεοέλληνα.
Εδώ σταματούν τα προσχήματα και οι δήθεν δικαιολογίες και μπαίνουμε στην ουσία του θέματος. Η αύξηση του ορίου γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να μπαλώσουν πιο εύκολα οι Νομαρχίες όσες τρύπες προλάβουν μέχρι 1.1.2011. Κοινώς για να καταργηθούν οι νομαρχίες όσο πιο «καθαρές» γίνεται.

Η πρακτική λέει ότι όταν ο τάδε Νομάρχης θέλει να κάνει ένα ρουσφετολογικό έργο, το δίνει με «πρόχειρο διαγωνισμό» σε δικό του εργολάβο και ξεμπερδεύει. Αντίστοιχα πράττει και όταν έχει να κάνει κάποια προμήθεια. Βέβαια επειδή όταν το εργάκι ή η προμήθεια κοστίζουν παραπάνω από το όριο του «πρόχειρου διαγωνισμού» απλά μένει χρέος στον εργολάβο ή τον προμηθευτή. Τα «υπόλοιπα» συσσωρεύονται και καλύπτονται συνήθως προς το τέλος της τετραετίας με την «εικονική» ανάθεση ήδη εκτελεσμένων έργων. Είναι λοιπόν προφανές ότι η αύξηση κατά 30% του ορίου των πρόχειρων διαγωνισμών βοηθά στο να δοθεί περισσότερο χρήμα με λιγότερες αναθέσεις κι έτσι να υπάρχει μικρότερη πιθανότητα να γίνει «η στραβή» που θα «εκθέσει» το σύστημα.

Εννοείται ότι θεωρούμε ότι η βασική «παρανομία» του Νομάρχη είναι ότι αντί να κάνει ως όφειλε ανοικτό διαγωνισμό, δίνει την εκτέλεση έργου ή την προμήθεια σε «δικό του» άνθρωπο με το παράθυρο του «πρόχειρου διαγωνισμού». Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση των εικονικών έργων και προμηθειών, οπότε πολύ απλά κάποιοι καταχρώνται δημόσιο χρήμα αλλά τέτοια πράγματα στην Ελλάδα δεν γίνονται...


της Calpicon Ltd/protagon.gr

ορμα,οπου να'ναι θα σημανουν οι καμπανες

Ακολουθεί μουσικοκριτική της πλάκας.



Εισαγωγικά, νομίζω ότι όποιος ακούει το 'Θα σημάνουν οι καμπάνες' και δεν του ανεβαίνει κάτι μέσα του (κόμπος, σκίρτημα, λυγμός, αναστεναγμός, μεγάλος κόμπος)

α. είτε δεν είναι Έλληνας, οπότε δε μετέχει των ημετέρων ιδεασμών και συλλογικών νευρώσεων

β. είτε είναι φασιστόμουτρο

γ. είτε έχει μπουχτίσει τόσο πολύ τον Θεοδωράκη-περσόνα να λέει τις σάχλες του, που δεν μπορεί, τι να κάνει κι αυτός.

Η αυθεντική εκτέλεση (άκου κάτωθι βίντεο) δεν είναι σπουδαία. Πρώτον, έχει τον Μπιθικώτση, που τραγουδάει σαν υδραυλικός από τα Σεπόλια που περιγράφει ποδοσφαιρικόν ματς Αγροτικού Αστέρα-Προοδευτικής, προσφορά της Κολυνός. Το νεκρόφιλο ποιητικό όραμα του αποσπάσματος είναι τόσο ευρύ, τόσο σαρωτικό, τόσο στιλπνά ανατριχιαστικό, με έναν τόνο τόσο χωμάτινο αλλά και τόσο εαμικά απολυτρωτικό, που ο στόμφος του Μπιθί περισσεύει και πασαλείβει. Για να καταλάβουν και οι νέοι μας που μας διαβάζουν πώς αισθάνομαι την εκτέλεση του Μπιθί, είναι σαν να είσαι 19, να γυρίσεις με το κινητό σου το πιο καυλιάρικο, παθιασμένο και τρυφερό σεξ της 6ετούς ερωτικής ζωής σου (ναι, μάνα, τότε αρχίζουνε τα παιδιά πια), και μετά να βάλεις από πάνω τον σπυριάρη όλο λόγια φίλο σου τον Μπάμπη να το ντουμπλάρει με σχόλια τύπου "πώπω γαμήσια, δώσ' της, αγόρι μου, ε ρε γλέντια, κοίτα μία..." -- και τα λοιπά.



Η αυθεντική εκτέλεση όμως έχει ένα προνόμιο: τη σχεδόν μέταλ ενορχήστρωσή της, και δη όταν οι Μπλακ Σάμπαθ δοκίμαζαν ακόμα τον πρώτο τους μπάφο στον καμπινέ του σχολείου που δεν πήγαν. Ακούστε έτοιμα κομμένα ριφ τρελά στο 0:40, το δε σόλο που έρχεται καπάκι στο 1:03 μπορεί να το πειράξει και να το κάνει μούρλια μέχρι και η σχολική μπάντα μας, οι Nekrodeath. Τον επικό ροκ οργασμό στο 2:03 με τα ντραμς θα πούλαγαν τη μάνα τους οι Deep Purple για να τον έχουνε γράψει, άσε που θα τον έπαιζαν ιδανικά. Και τα λοιπά.


Αντί λοιπόν για μέταλα, παίρνουν το τραγούδι οι Μπλεεεεε. Να ομολογήσω ότι μετά την Τσάτσου δε μου αρέσουν και να ομολογήσω επίσης ότι αυτό δε θα έπρεπε να το λέω γιατί από τους Μπλε με χωρίζει ουάν ντιγκρί οφ σεπερέισον. Οι Μπλε λοιπόν μάς έδωσαν πέρσι αυτό:


Δεν είναι κακό, έχει μάλιστα και τις ευλογίες του ίδιου του Μίκη (ό,τι κι αν σημαίνει πια αυτό). Αλλά, ρε παιδιά, δεν. Πρώτα πρώτα, ακούγεται, αναπόφευκτα ίσως, δεδομένου του φορτίου που κουβαλάει το άσμα και του ποπ είδους που επιλέχτηκε, σα μετασοβιετικά ποπάκια που λατρεύουν οι ρώσοι φίλοι μου και που τους πωρώνουν. Δεύτερον, γιατί ακούμε τις καμπάνες μέσα στο τραγούδι; έρχονται (πάλι) οι AC/DC; Τρίτον, ηλεκτρικό βιολί για σόλο; Βάλτε σύνθι να του μπουμπουνίσουνε τον αδόξαστο, δεν είστε κι ο Αγγελάκας. Και πάμε στο 2:43.


Έχω ξεπατωθεί να πηγαίνω θέατρο εδώ και τρία χρόνια κι έχω παρατηρήσει ότι οι νέοι ηθοποιοί μας, εεε, δεν ξέρουνε να απαγγέλλουν (όταν μπορούνε βεβαίως να αρθρώσουν). Δεν μπορούνε να ελέγξουν τη φωνή τους. Αυτό είναι τρομερό, έτσι; Ποια είναι τα εργαλεία του ηθοποιού: η φωνή, το σώμα, το πρόσωπο. Δεν μπορεί πια να μας τα κάνει ο Καταλειφός και ο Τσακίρογλου όλα τα κομμάτια απαγγελίας, μεγάλοι άνθρωποι είναι. Τέλος πάντων. Στο 2:43 ακούω κάτι σαν οφ περιγραφή τσουρομαδήματος μεταξύ δύο παικτών σε ρεάλιτι, και μάλιστα η μία είναι κουλτουριάρα και ο άλλος φαβορί. Άλλη φωνή δεν έχει αυτό το παιδί που έκανε την απαγγελία; Μιλάμε για μια από τις πιο συγκλονιστικές ποιητικές εικόνες στη νεώτερη ελληνική ποίηση, ρε παιδιά, είναι σαν να βάλατε εμένα να διαβάσω το Μονόγραμμα (ξέρω ότι γελάτε τώρα όσοι έχετε ακούσει τη φωνή μου).

Τέλος πάντων, αυτά. Μεταλάδες, διασκευάστε τις 'Καμπάνες' τώρα. Ακούστε τη νεκροφιλία και το μουγκρητό που έχουνε μέσα τους, αποδώστε επιτέλους αυτή τη βαλκανική εκδοχή του βαμπίρ, στην οποία οι νεκροί θα μας ελευθερώσουν: Ανάσταση ρεεεεεεεεε.

http://boustasia.blogspot.com/

The Right Livelihood Award

απο την 15 εως την 19 σεπτεμβριου,η βοννη φιλοξενει την 30η επετειακη συνοδο του Right Livelihood Award. ο φιλανθρωπικος αυτος οργανισμος,με εδρα στη στοκχολμη της σουηδιας,ειναι πολιτικα ανεξαρτητος και προσπαθει να προωθησει ιδεες, πλατφορμες και επιστημονικες ερευνες, που δυσκολα θα ακουστουν και θα παρουσιαστουν.ενδιαφερεται για την παγκοσμια οικολογικη ισορροπια,την εξαλειψη της πνευματικης και υλικης φτωχιας.στηριζεται σε δωρεες απο διαφορες χωρες,εχοντας παραρτηματα στις η.π.α. και στη γερμανια.
αξιζει τον κοπο να ριξεις μια ματια στην ιστιοσελιδα του οργανισμου,
http://www.rightlivelihood.org/

ενας απο τους βραβευθεντες ειναι ο καναδος αγροτης Percy Schmeiser ο οποιος μαχεται εναντια στη mosado υπερασπιζοντας τα δικαιωματα των αγροτων και το μελλον της παραγωγης.δειτε τη συνεντευξη  στο democracy now και την amy goodman.σε καποια αλλη συνδεση του democracynow.org ,ανοιγοντας η δημοσιογραφος μια συζητηση για τα ηλιακα συστηματα,αναφερει πως φωτοβολταϊκα ειχαν μπει επι προεδριας καρτερ στη στεγη του λευκου οικου.με την εισοδο του ρηγκαν μεχρι σημερα εχουν εξαφανιστει οχι μονο απο τη στεγη,αλλα και απο την πολιτικη των η.π.α.,σε αντιθεση με τη γερμανια που καταλαμβανει την κορυφαια θεση στην κατασκευη και πωληση της νεας(;) αυτης τεχνολογιας.στην ελλαδα να δεις ομως τι εχει να γινει..anyway..

Percy Schmeiser vs Monsanto:

τι ειναι το tea party των η.π.α.

Ο ιός της βλακείας

Πολιτική, ως γνωστόν, είναι η τέχνη του συµβιβασµού. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις Ηνωµένες Πολιτείες, όπου ο πρόεδρος κυβερνά από κοινού µε το Κογκρέσο. Το κακό είναι ότι ο συγκεκριµένος πρόεδρος βρίσκεται όλο και συχνότερα αντιµέτωπος µε τη βλακεία.


Μάθαµε το όνοµά της: Κριστίν Ο' Ντόνελ. Ισως να συγκρατήσαµε και την ηλικία της:

σαράντα ενός Μαΐων.Μάλλον δεν ενδιαφερθήκαµε όµως να µάθουµε και τις απόψεις της. Λοιπόν, η υποψήφια του Τσάι Πάρτι που κέρδισε αυτή την εβδοµάδα στο Ντελαουέρ το χρίσµα του Ρεπουµπλικανικού Κόµµατος για τη Γερουσία υποστηρίζει την πλήρη αποχή από το σεξ πριν από τον γάµο, απορρίπτει κατηγορηµατικά την πορνογραφία, θεωρεί τον αυνανισµό αµαρτία και αντιτίθεται στην άµβλωση ακόµη και όταν η εγκυµοσύνη είναι προϊόν βιασµού ή αιµοµιξίας.Απορρίπτει τη Θεωρία της Εξέλιξης µε το επιχείρηµα ότι δεν πληροί τα επιστηµονικά κριτήρια και υποστηρίζει πως στα δηµόσια σχολεία πρέπει να διδάσκεται η θεωρία του «ευφυούς σχεδιασµού» του κόσµου από τον καλό Θεούλη. Επιπλέον, όταν θέλει να κάνει πολιτικές δηλώσεις διαλέγει το Fox και όταν χαµογελάει είναι ίδια η Σάρα Πέιλιν.

Αυτό το είδος πολιτικής σκέψης έχει αρχίσει ήδη να εισχωρεί στη µεγάλη δεξιά παράταξη των Ηνωµένων Πολιτειών, δηλαδή το Ρεπουµπλικανικό Κόµµα. Ολο και συχνότερα ακούει κανείς από τους εκπροσώπους του απόψεις όπως ότι ο Οµπάµα είναι ένας κοµµουνιστής που θέλει να διαλύσει την Αµερική και συνεργάστηκε µε την ΒΡ για να καταστρέψει τον Κόλπο του Μεξικού ώστε να περάσει το αντιπετρελαϊκό του µήνυµα. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Forbes», που έχει εκατοµµύρια αναγνώστες, το βασικό άρθρο υπογράφεται από κάποιον καθηγητή Ντίνες Ντ' Σούζα και υποστηρίζει ότι ο Οµπάµα θέλει να εφαρµόσει στην Αµερική αυτά που πίστευε ο πατέρας του πριν από πενήντα χρόνια για την Κένυα: ένα µείγµα σοσιαλισµού και αντι-αποικιοκρατισµού. Ο σηµερινός πρόεδρος, σηµειώνει ο αρθρογράφος, δεν µπορεί να καταλάβει την Αµερική γιατί έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Χαβάη, την Ινδονησία και το Πακιστάν.

Μάλλον έχουν ρίξει κάτι στο νερό. Μια νέα µορφή του ιού της βλακείας, γράφει ο Ντέιβιντ Ααρόνοβιτς στους «Τάιµς», κατάφερε να πηδήξει το όριο ανάµεσα στον κρετινισµό και το κατεστηµένο. Δεν εξηγείται αλλιώς τόση συσσωρευµένη ανοησία.

Και το κακό είναι ότι η ανοησία αυτή δεν περιορίζεται στο στρατόπεδο της Δεξιάς. Δεκάδες «πούροι αριστεροί» δηλώνουν προδοµένοι από τον Οµπάµα - επειδή δεν ήταν πολύ σκληρός µε την ΒΡ, επειδή δεν υποστηρίζει τον γάµο των γκέι, επειδή δεν τα βάζει µε τις τράπεζες, επειδή δεν ήταν αρκετά τολµηρός µε τη µεταρρύθµιση του συστήµατος υγείας - και προειδοποιούν ότι δεν θα τον ξαναψηφίσουν.

Κι ύστερα ξαφνιαζόµαστε που η Μισέλ είπε στην Κάρλα ότι η προεδρία είναι µια κόλαση.

http://www.diastaseis.blogspot.com/

Η Ελλάδα Μεταξύ Εκθέσεων

του Γιάνη Βαρουφάκη

Το Σάββατο, 11 Σεπτεμβρίου, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός είπε ότι τον Μάιο η χώρα ήρθε αντιμέτωπη με το δίλημμα: Μνημόνιο ή πτώχευση του δημοσίου (δηλαδή στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους).


Την Τρίτη (14/9) το ΔΝΤ εξέδωσε έκθεση για την πορεία του Μνημονίου μας. Πριν τη διαβάσουμε, καλό είναι να ξέρουμε τους περιορισμούς των συγγραφέων της. Π.χ. αν έγραφαν ότι το Μνημόνιο δεν "περπατάει", αυτό θα σήμαινε άμεση κατάργησή του. Ένα τέτοιο συμπέρασμα θα αποτελούσε μείζονα πολιτική πράξη, έτσι που ολόκληρη η ευρωζώνη έχει επενδύσει σχεδόν τα πάντα στο δικό μας Μνημόνιο (το οποίο, μην ξεχνάμε, αποτέλεσε την βάση για τον μηχανισμό στήριξης των €750 δις όλων των ελλειμματικών κρατών). Με αυτά κατά νου, σε καμία περίπτωση δεν νοείται ανάγνωση της έκθεσης της Τρίτης ως μια απλή επιστημονική καταγραφή.

Τι λέει λοιπόν αυτή η περιβόητη έκθεση; Τα φανερά της σημεία είναι εκείνα που θα περίμενε κανείς: Αρκετά εύσημα για την κυβέρνηση γενικά και το υπουργείο οικονομικών συγκεκριμένα, προειδοποίηση για το μεγάλο πρόβλημα που βεβαίως είναι τα έσοδα (όχι τόσο πολύ η φετινή υστέρηση των €1.5 δις για φέτος, αλλά μελλοντικά), και παροτρύνσεις που εστιάζονται στην αποτελεσματικότητα των εφοριών και τις δαπάνες που δεν έχει τιθασεύσει ακόμα το υπουργείο οικονομικών (π.χ. νοσοκομεία και τοπική αυτοδιοίκηση). Το βασικό όμως συμπέρασμα της έκθεσης είναι Σιβυλλικό: "Το φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας παραμένει στις ράγες όμως η πίεση σε κάποια σημεία του είναι εμφανής."
Ποια είναι η πηγή αυτής της πίεσης που μπορεί να οδηγήσει το Μνημόνιο σε εκτροχιασμό; Η έκθεση δεν το λέει καθαρά αλλά
το αφήνει να εννοηθεί: Η ανεξέλεγκτη ύφεση. Η κατακόρυφη πτώση της συνολικής ζήτησης, η οποία παρεμπιπτόντως γελοιοποιεί όλες τις προβλέψεις για τα επόμενα στάδια του προγράμματος "σωτηρίας" του ελληνικού δημοσίου. (*) Να πως το θέτει, εύσχημα, η έκθεση του ΔΝΤ:

δημοσιευση

με ζεσταινει ολη αυτη η ιστορια.δεν ξερω αν θα το τελειωσω αυτο,αν θα πατησω τη "δημοσιευση".

ειναι ομως μερικες φορες που αισθανομαι ολο αυτον τον κοσμο που πατα το πληκτρολογιο του,σαν μια μεγαλη παρεα που τα μελη της ερχονται μπροστα και ξαναγυρναν πισω.

ο καθενας θα δωσει το δικο του.καποιοι μιλανε μια στιγμη και απο το βαθος ακουγεται μια αλλη φωνη.μπορει να ειναι διαφορετικο το θεμα,μα δεν ξερω ,με καποιο τροπο,ολα ταιριαζουν.
η καταγγελια,ο στοχασμος,η ευαισθησια και ο σαρκασμος,η εξυπναδα και η εγκεφαλικοτητα,ο απομονωμενος και ο πολιτης του κοσμου.ο δημιουργος και ο αναγνωστης.
μερικες φορες μου ερχεται στο μυαλο η εικονα του να καθονται ολοι γυρω απο ενα τραπεζι με ενα φως να τρεμοπαιζει στο κεντρο του,συζητωντας και καταθετωντας αποψεις και βιωματα.παντα ομως θα πεταχτει καποιος απο πιο πισω,απο το σκοταδι,να εκφρασει κατι διαφορετικο κατι συναφες.κι αυτο δε σταματα ποτε.το πολυ να αλλαξουν αυτοι  που καθονται,αντικαθιστωμενοι απο τους πισω.και συνεχιζεται αυτη η εναλλαγη συνεχως.και το τραπεζι αποκτα ολο και περισσοτερο φως.και φωτιζεται ο χωρος ολο και πιο πολυ.με τη χαρα της εκφρασης, της γνωσης και της επικοινωνιας.
μου αρεσουν οι bloggers.βαζω στην ακρη τους δημοσιογραφους.τους προπαγανδιστες.τους τιποτενιους.τους αγενεις.τους κακοδιαχειριστες.τους καιροσκοπους.τους χοντροκομενους.τους αχρειους που περασαν στο πληκτρολογιο χωρις να χαραχθει στο δακτυλο η καμπυλη του μολυβιου.
καθομαι στην ακριανη γωνια και παρακολουθω.με χαμογελο και ενδιαφερον.δεν το κουναω για πουθενα.

...αυτά που άρχισαν αόριστα

http://tsouxtraisback.blogspot.com/

Το έχουμε ξαναπεί. Μερικά παιχνίδια είναι ρώσικη ρουλέτα. Μόνο που o ένας αυτοκτονεί κι ο άλλος τρελαίνεται. Οι θεατές, ανάλογα με τις αποδόσεις, ποντάρουν πότε στον ένα και πότε στον άλλο. Αφιονισμένοι ,με το αναπάντεχο του αποτελέσματος, ξαναποντάρουν στους επόμενους "παίχτες" , με την ελπίδα να ρεφάρουν κάποτε. Φεύγουν και πάλι με τα χέρια άδεια , για να επιστρέψουν με τα πόδια στην πλάτη.


Εσύ, που με διαβάζεις αποστασιοποιημένος από τα γεγονότα και το χώρο, με άλλες εμπειρίες και βιώματα, εσύ που βλέπεις τα πράγματα πιο ψύχραιμα, πιο νηφάλια, πιο... "ώριμα", με ποιες αφίσες, με ποιά παγκάκια θα ταυτιστείς τώρα ? Των σταθμών της αναχώρησης ή της επιστροφής ? Οι διαφορές είναι ελάχιστες. Πίστεψέ με ! Aπο τότε που άρχισαν οι σιωπές, καταγράφω με λύσσα απουσίες. Οι παρουσίες λιγόστεψαν ή απλώς με προσπερνούν πιο γρήγορα. Δε θα ρωτήσεις βέβαια αν μ’ αρέσει, ή αν το αντέχω, αλλά και αν με ρωτούσες τι θα μπορούσε ν' αλλάξει ? Σε ό,τι γράφω, είμαι εγώ, ίσως πιο πολύ απ' όταν μιλάω. Αλήθεια, γιατί γράφουμε ό,τι δεν μπορούμε να πούμε ?

Μου μοιάζεις πιο πολύ απ΄ όσο θα ήθελες. Πάντως, μη ανησυχείς. Δεν είμαι τώρα πιο σίγουρη , καινούργια σχέδια δεν έχω, ούτε και θέλω να γαμήσω τη ζωή κανενός εκεί έξω κι ας είναι πολύ μαλάκας κι ας το αξίζει.... ίσως τόσο όσο κι εγώ . Oύτε θέλω όλα να ήταν, γενικώς και αορίστως , κάπως αλλιώς. Πως αλλιώς δηλαδή ? Ας μη το συζητήσουμε. Δεν οφείλουμε συζητήσεις . Τίποτα δεν οφείλουμε. Τα χρέη είναι για τους "ωραίους" κι εμείς .... "ωραίοι" δεν είμαστε. Μη μου λες λοιπόν..... "κρίμα... και είχες μέλλον" ! Μου τη σπάει ! Μέλλον είχα, παρόν βρήκα, χθές έχασα. Μόνο που ο χαμένος, δεν τα παίρνει όλα τελικά. Μούφα κι αυτό. Παίρνει δρόμο. Μόνο αυτό.

Εσύ, να πιστέψεις πως με νίκησες. Γιατί έτσι είναι. Εγώ θέλω πίσω τις ήττες μου ! Την ευκαιρία μου στα ίδια λάθη. Αυτά, που άρχισαν αόριστα και τ' αλλα που τέλειωσαν οριστικά.

Κατάλαβες ? Όχι ? Δεν έχει και τόση σημασία....
 

μπουχτίσαμε

* Αυτή την εποχή, αν έχω καταλάβει καλά, επαναδιαπραγματευόμαστε την έννοια της προόδου. Παρατηρούμε λοιπόν με αμείωτους ρυθμούς την προσπάθεια να πούμε τον κυνισμό, ειλικρίνεια και την επιδεικτική αδιαφορία, ρεαλισμό. Η πιο σκληρή αντίδραση μας πετάει στα μούτρα κατηγορίες περί συντήρησης, επειδή δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε σε μια κοινή ερμηνεία του μονόδρομου. Δε βαριέσαι, εμείς ξέρουμε ότι τα, από τηλεόρασης ειπωμένα, αδιέξοδα είναι εντελώς άλλα απ’ αυτά που συναντάνε οι άνθρωποι που περπατάνε δίπλα μας.


* Μπουχτίσανε οι διαχειριστές / τεχνοκράτες / σύμβουλοι / σχολιογράφοι / εκσυγχρονιστές απ’ την ποίηση και επιτέλους ζητάνε λογική / ρεαλισμό / σύνεση. Επιτέλους, λίγη αποτελεσματικότητα. Επιτέλους, λίγη υπευθυνότητα. Άλλωστε, δεν είναι δύσκολο να είσαι υπεύθυνος, αν δεν είσαι αυτός που μετράει την κάθε μέρα ουρά την ουρά, ταμείο το ταμείο, σούπερ μάρκετ το σούπερ μάρκετ. Κοίταξε τη ζωή μας μέσα απ’ το παράθυρο της βουλής, του υπουργικού γραφείου, της βουλευτικής lexus, του μέγκα τσάνελ κι ύστερα πάρε δύσκολες αποφάσεις. Σε χρειαζόμαστε.


* Απ’ την άλλη μεριά του παραθύρου, οι εαυτοί μας περιμένουν κάποιο θαύμα. Η γενιά μου θέλει απελπισμένα να κερδίσει κάτι, αλλά στην πραγματικότητα παλεύει κυρίως για να μη χάσει τίποτα. Οι εργαζόμενες σκιές μας, αναρωτιούνται γιατί δεν υπάρχει σοβαρή αριστερά. – μισό, διάλειμμα, κάτι θέλει ο προϊστάμενος- . Επανερχόμαστε, κριτική στην διαλυμένη αριστερά. Θα μας τραγουδήσουν ξανθές τραγουδιάρες σε άδεια πανηγύρια «ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι, βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή». Χάσε και κάτι αδελφέ, βάλε κι εσύ κάτι στο κοινό ταμείο.

* Όλοι μαζί, νύχτα μέρα, υφαίνουμε ένα δίχτυ ασφαλείας και στ’ αλήθεια, αυτό είναι το μόνο μας άγχος. Η ασφάλεια. Τα κορίτσια μου ακόμη και όταν μεθάνε, ονειρεύονται τακτοποιημένα. Υποδύονται μπροστά στο φακό ενός επαγγελματία καμεραμάν την εκδοχή του ευτυχισμένου και λαμπερού εαυτού. Το σ’ αγαπώ έχει άλλη γλύκα αν συνοδεύεται απ’ το rec. Στα εξώφυλλα (και) αυτού του μήνα θα φορεθεί η χαμογελαστή απελπισία. Ο κομφορμισμός γνωρίζει την αποθέωσή του, εδώ και τώρα. Θα βουλιάξουμε, αν όχι για άλλο λόγο, απ’ τις πολλές καβάτζες που κρατάμε.


* Απ’ την άλλη ακόμη θυμάμαι, ας πούμε, το κορίτσι που μπήκε στο δωμάτιο σιχτιρίζοντας. Αφού άναψε τσιγάρο, με ένα γλυκό χαμόγελο στο στόμα, έριξε με ωραιότατο σουτ το κινητό στην πόρτα του σαλονιού. Νομίζω κάπου έχω κρατήσει ένα 8 απ’ το πληκτρολόγιο. ‘Η μια άλλη που μες στη νύχτα, παρατούσε πολλά υποσχόμενο κύριο με κινητό και ακίνητο για να πάει να βρει κάποιον αλλόκοτο τύπο σε ένα επαρχιακό μπουζουξίδικο.

Το πρωί, δίπλα μου ακριβώς, κάθεται ένα ζευγάρι. Πέφτουν κάτι ανυπολόγιστα φιλιά. Χαίρεσαι να τους βλέπεις να ρισκάρουν αυτό που έχει σημασία να χάσεις.

* Σε αντίθεση με τους συμπαθείς δημοσιογράφους, εμείς από χρόνια μπουχτίσαμε απ’ την πολλή νηφαλιότητα και τον ιδιότυπο ρεαλισμό τους.

Ο Καρούζος θα πει: «Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί / στο τέλος / τα ίδια τα όνειρα μας θα μας σώσουν. / Αγάπη μείνε στην καρδιά — / αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου. / Με την αγάπη / Θα σηκώσουμε την απελπισία μας / Απ’ το αμπάρι του κορμιού. (..)»
http://tovytio.wordpress.com/

για την επομενη φορα....

με εκνευρισε η θεση που πηραν αρκετοι για να υπερασπισουν τη σοσιαλιστικη τους τιμη και τα κοινωνικα τους ιδεωδη.παρατηρω απο αποσταση τον τροπο με τον οποιο πατριωτες με αριστερη καταγωγη,μαλλον παλαιας κοπης αγωνιστες και εργατοπατερες,αρχιζουν και συμπορευονται με νεοκοπους "επιτυχημενους" εκδοτες,με ονοματα πιτσιρικαδων οπως μακης,λακης, θεμος κ.λ.π.
για τους πατροπαραδοτους φυλακες της ελληνικης ηθικης,απονερα και ξεβρασματα του εθνικου μανδυα,δε χρειαζεται να γινεται λογος.εθισμενοι στο βουτσα και τα μπουτια της φιληνη,κρινουν εξωφρενικη τη φωτογραφιση και την παρουσια της αλ σαλεχ.
χωρις αλλο σχολιο παραθετω την απαντηση της.και την επομενη φορα ας μην παρασυρονται ανθρωποι που δεν αξιζει να την "πατανε" απο "αγωνιστες".

Εδώ και έντεκα ολόκληρους μήνες υφίσταμαι μια συστηματική και επίμονη επίθεση από ορισμένα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ και blogs για ένα και μόνο (φαινομενικό) λόγο: γιατί προ δέκα ετών και οπωσδήποτε στο πλαίσιο των επαγγελματικών μου κινήσεων ως ηθοποιός έκανα μια φωτογράφηση, αντίστοιχη με φωτογραφήσεις που κάνουν και άλλες γυναίκες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και όχι μόνο από το χώρο του θεάματος.
Επιπλέον ταυτίστηκε, εκ του πονηρού φυσικά, η εργασία μου ως παρουσιάστρια της εκπομπής με την ίδια την παραγωγή της εκπομπής και η αμοιβή μου για την παρουσίαση της εκπομπής (800 ευρώ μικτά) με το κόστος του κάθε επεισοδίου (14.000 ευρώ). Όπως ακριβώς γινόταν επί πολλούς μήνες όταν τα ίδια Μέσα με κατηγορούσανε ότι λαμβάνω 5000 ευρώ ως σύμβουλος του Υπουργού, ενώ ο πραγματικός μου μισθός ήταν 942 ευρώ, κάτι που σαφώς γνωρίζανε καθώς το Υπουργείο ενημέρωνε διαρκώς και εις μάτην. Η λασπολογία και ο λαϊκισμός συνεχίζονταν, όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα.


Περίμενα να υπάρξει μια αντίδραση προστασίας. Περίμενα να ενεργοποιηθούν τα δημόσια αντανακλαστικά. Ματαίως. Συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι από αυτό το δημόσιο λιθοβολισμό, καθ’ όλα επικερδή, ήταν όλοι ευχαριστημένοι.
Ως εκ τούτου αποφάσισα να αρνηθώ την πρόταση για συνεργασία με την Εταιρεία Παραγωγής «Προσέγγιση» για την παρουσίαση της εκπομπής «Φυλές της Αθήνας», που έχει εγκριθεί από το ΔΣ της ΕΡΤ.

Η απόφαση μου αυτή ελήφθη όχι μόνο γιατί προφανώς και μπορώ να αντέξω αυτή τη δημόσια ταπείνωση, όχι μόνο γιατί οφείλω να προστατεύσω την οικογένειά μου και τους φίλους και συνεργάτες, αλλά και τη σωματική μου ακεραιότητα καθώς με έχουν καταστήσει ως τον απόλυτο στόχο φασιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων. Αλλά και γιατί όλη αυτή η φασίζουσα ρητορική εξαπολύεται εναντίον μου και νομιμοποιείται από το γεγονός της φωτογράφισης και το γεγονός ότι είμαι γυναίκα (διότι – εκ παλαιοτάτων χρόνων – για ποιον λόγο μια γυναίκα προσλαμβάνεται κάπου εάν δεν είναι ερωμένη του εργοδότη της;;;), συμβάλει στον εκβαρβαρισμό της χώρας αλλά έχει και προσωπικές συνέπειες, με κυριότερη όλων τον επαγγελματικό αποκλεισμό μου.

Επιπλέον, εκτιμώ ότι εξαιτίας της αρνητικής δημοσιότητας, η παρουσία μου στην εκπομπή θα λειτουργήσει αρνητικά στο προσδοκώμενο το οποίο δεν είναι άλλο από το να γνωρίσουμε καλύτερα τον πολιτισμό που φέρει ο αλλοδαπός συμπολίτης μας.

Και για να τελειώνουμε με το αστείο περί της «αλλοδαπότητας» μου, κατάγομαι από παλιά θεατρική οικογένεια της Θεσσαλονίκης, που ακούει στο όνομα Γακίδη, και ο πατέρας μου είναι Έλληνας γιατρός με καταγωγή από τη Συρία. Όχι βέβαια πως θα επιτρέπονταν αυτός ο ρατσιστικός λόγος εάν δεν ήμουν Ελληνίδα.

Τέλος, συγχαίρω την ΕΡΤ για την πρωτοβουλία της προώθησης μιας εκπομπής για μετανάστες που θα είχε ως μοναδικό στόχο τη θωράκιση της κοινωνικής συνοχής και την αποτροπή της ξενοφοβίας, και λυπάμαι που η συνεργασία μας έληξε πριν ακόμα ξεκινήσει.

Σας ευχαριστώ,

Αφροδίτη Αλ Σάλεχ

Εθνικό κιτς στον Μαραθώνα

ΤΡΙΣΑΓΙΟ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ

Του Ηλία Κανέλλη

tanea.gr

Δείγµα της αισθητικής των δήµων που ψοφάνε για παρέλαση και χλαµύδα ήταν οι εκδηλώσεις για τα 2.500 χρόνια από την ιστορική µάχη

Στον τύµβο του Μαραθώνα, 10 παιδιά, κορίτσια κι αγόρια, έκαναν το αντίστοιχο του τρισάγιου των χριστιανικών τελετών: φώναξαν τα ονόµατα πεσόντων στη µάχη των αρχαίων Αθηναίων (και Πλαταιών) κατά των αρχαίων Περσών που τοποθετείται την περασµένη Κυριακή, πριν από 2.500 χρόνια. Στο «τρισάγιο» συµµετείχαν και ηθοποιοί (Λυδία Κονιόρδου, Αντώνης Καφετζόπουλος, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) και το παρακολούθησαν στελέχη φορέων του ΥΠΠΟ, αλλά και εκπρόσωποι του δήµου – ενώ κάτοικοι του Μαραθώνα βρήκαν ευκαιρία να διαµαρτυρηθούν για την επικείµενη κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή.

Στις εκδηλώσεις αυτές, οι δηµοτικές αρχές, που επίσης ψοφάνε για παρέλαση, θεωρούν ότι είναι παραγκωνισµένες – διότι µια σύγχρονη µάχη του Μαραθώνα, ανάµεσα στον οµώνυµο δήµο και στο υπουργείο Πολιτισµού, δυναµίτισε την εθνική οµοψυχία όχι γύρω από τη σηµασία της µάχης καθαυτής ως σηµαντικό ιστορικό γεγονός, αλλά γύρω από το εθνικό κιτς.
Αποτέλεσµα: ο δήµαρχος Μαραθώνος Σπυρίδων Ζαγάρης κάνει τις δικές του εκδηλώσεις· µάλιστα τη Δευτέρα οργάνωσε το «πανανθρώπινον µαραθώνιον κάλεσµα» που χάλασε η βροχή το Σάββατο, µε κεντρικό σύνθηµα: «Ω παίδες της Μητέρας Γης! / Ελάτε! / Ν’ αποτίσετε Φόρο Μνήµης και Τιµής / εις τους πεσόντας (...). / Σας προσκαλεί η Μάνα Ελλάς! / Και µε λαχτάρα σας προσµένει! / Ω τέκνα του Φωτός σπαρµένα / απανταχού στην Οικουµένη!».
Το θέατρο του Δήµου Μαραθώνος, ο µεγάλος συνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης που προσπαθεί να ανακατασκευάσει αρχαία όργανα (χωρίς να έχουµε µαρτυρίες για το είδος της µουσικής που εκτελούνταν στην αρχαιότητα) και ο ιάπων γλύπτης Μασαάκι Νόντα εγγυώνται την επιτυχία.
Απέναντί της, φυσικά, ωχριούν τα επιτεύγµατα του ΥΠΠΟ: η ανεύρεση των κειµηλίων του Σπύρου Λούη (της φουστανέλας και των τσαρουχιών του;) και ο µεγάλος µαραθώνιος που θα λειτουργήσει ως brand name είναι βέβαιο ότι αξίζουν τα λεφτά που έδωσε το υπουργείο, περίπου 645.000 ευρώ, στα οποία συµπεριλαµβάνονται διάφορες, αµφίβολης αισθητικής και στόχευσης, εκδηλώσεις.
Λίγες ώρες πριν, ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη φιλοτεχνούσε την εικόνα της εξέλιξης της κρίσης για τη χώρα.
Αυτή η εικόνα δεν επηρεάζει την αυταρέσκεια όσων ορκίζονται στη χλαµύδα και στα αρχαία κλέη _ και στο νεώτατο κιτς που τα συνοδεύει.

Αψίδες, µπρελόκ, περικεφαλαίες...

Μ.Α.
Δεν είναι µια τυχαία µάχη. Και δεν είναι µια τυχαία επέτειος, αλλά τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα. Δεν πρέπει να στηθεί λοιπόν µια αψίδα για τη µάχη στην είσοδο της πόλης, όπως πρότεινε ο Δήµος Μαραθώνα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που οργανώνει; Να µη φτιαχτούν αντίγραφα της περικεφαλαίας του Μιλτιάδη µε την προσθήκη της επιγραφής «Νενικήκαµεν 2.500 χρόνια» για να πωλούνται µαζί µε «µπρελόκ, κάδρα, καπέλα, φόρµες, µπλουζάκια, αγαλµατάκια» στο Μουσείο Μαραθώνιου Δρόµου; Να µη βαφτιστεί ένα ελληνικό αεροπλάνο ή πλοίο «Μαραθών»; Να µη στηθούν 400 λάβαρα στη µαραθώνια διαδροµή; Αυτές τις δράσεις ζητά από το κράτος να του χρηµατοδοτήσει ο Δήµος Μαραθώνα για να γιορτάσει την επέτειο µε λαµπρότητα – είναι και προεκλογική περίοδος. Είναι δυνατόν ένας δήµος να βρίσκει κλειστές πόρτες για ένα ζήτηµα «εθνικής σηµασίας» σε µια ώρα µάλιστα δύσκολη για τη χώρα; Διότι αν δεν δώσουµε στον λαό γενναίες δόσεις αρχαιολαγνικού κιτς εν ώρα περικοπών, τι θα του δώσουµε;

περι βιας

Του Αντώνη Πανούτσου

«Δεν σας μιλάω μόνο ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και ως παλιός αθλητής. Πρέπει να απαλειφθεί το φαινόμενο της βίας. Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη για να μην ξαναδούμε επεισόδια στα γήπεδα». Κι άπαντες οι Ελληνες άφησαν ένα στεναγμό ανακούφισης. Γιατί μέχρι χθες οι περισσότεροι Ελληνες πίστευαν ότι ο Κάρολος «παλιός αθλητής» Παπούλιας αγωνιζόταν για να διατηρηθεί η βία στα γήπεδα, αλλά τώρα το ξέρουν. Κυρίες και κύριοι, κρατηθείτε, διότι ο Κάρολος Παπούλιας αποκάλυψε ότι είναι εναντίον της βίας κι όχι μόνο αυτό, αλλά ότι όλοι μαζί πρέπει να δώσουμε τη μάχη για να μην ξαναδούμε επεισόδια, ενώ οι εντυπώσεις μέχρι να το πει ήταν ότι ήθελε οι μισοί να δίνουν μάχη εναντίον της βίας και οι άλλοι μισοί να κάνουν κάτι άλλο. Ας πούμε, να κάνουν πράξεις βίας, επειδή διαφορετικά οι άλλοι δεν θα έχουν κάτι για να πολεμάνε.


Τη σκυτάλη στην άσκηση της ομιλίας στο τίποτα πήρε μετά τον πρόεδρο το καμάρι του δημοτικού μας τραγουδιού, ο Χρήστος Αηδόνης. Καμάρι του δημοτικού τραγουδιού όχι μόνο από όνομα, που το γράφεις και πίσω από τις λέξεις κρύβεται η «Παπαλάμπραινα», αλλά και επειδή το κομμάτι του αθλητισμού στην κυβέρνηση του George είναι για τα πανηγύρια. Από την Γκερέκου, την οποία αρχικά είχαν παρουσιάσει σαν αθλητικομητέρα, μέχρι τον Νικητιάδη, που μοιάζει σαν παράγοντας του '80 του ΠΑΣΟΚ που έγινε έκρηξη και διατηρήθηκε στη λάβα. Επίλεκτα αποσπάσματα των δηλώσεων του Χάρη Αηδόνη στον Sentra μετά τη συγκέντρωση στο Προεδρικό Μέγαρο με κριτικές σημειώσεις.

«Εχει ξεκινήσει η χρονιά με μια σχετική ένταση, αλλά είμαστε όλοι σήμερα εδώ, η πολιτεία και οι θεσμικοί παράγοντες που συγκροτούν τον Αθλητισμό, για να υπερασπίσουμε το αυτονόητο. Η βία δεν μπορεί να κατοικεί στους αθλητικούς χώρους. Θα συμπαρασταθούμε στην προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος επισημαίνει πως αυτό το φαινόμενο πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Γιατί η ζωή είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου». Αυτό το «γιατί η ζωή είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου» πού κολλάει με τα υπόλοιπα; Μήπως νόμιζε ότι μιλάνε για την ευθανασία; Επίσης, ποια θα είναι η συμπαράσταση του Αηδόνη στην προσπάθεια του Παπούλια; Θα έχει ενδιαφέρον να μαθαίνουμε καθημερινά τι προσπάθησε ο Παπούλιας και πώς του συμπαραστάθηκε ο Αηδόνης. Αλλά για να μην αδικήσω τον «Nightingale», είπε και κάτι πρακτικό.

«Το επόμενο διάστημα εμείς που έχουμε την ευθύνη, είτε είναι το Υπουργείο Αθλητισμού, είτε είναι αυτό της Δημόσιας Τάξης, είτε της Δικαιοσύνης, οι παράγοντες, οι ποδοσφαιριστές, η ΕΠΟ θα φέρουμε ένα πλαίσιο προτάσεων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να έχουμε αποτελέσματα και να κλείσουμε αυτή τη διαδικασία». Κάτι σαν τους μάγους με τα δώρα, αλλά σε υπερπαραγωγή. Στο επόμενο διάστημα θα πηγαίνει ο υπουργός Αθλητισμού στον Παπούλια και θα του λέει: «Πρόεδρε, έχω ένα πλαίσιο προτάσεων». «Βάλτε στο ράφι που γράφει "Πλαίσια Προτάσεων"», θα του απαντάει ο Παπούλιας. Μετά ο Ρέππας: «Πρόεδρε, έχω ένα ωραίο πλαισιάκι με προτάσεις, πού να το βάλω;». «Εκεί, με τα άλλα πλαίσια». Και όταν μαζευτούνε πολλά πλαίσια προτάσεων για να έχει να διαλέγει ο Παπούλιας, θα πάρει το καλύτερο και μαζί με τον Μουρατίδη και την Γκαγκάκη θα ανακοινώσουν τον νικητή.


σημ. εγω.
με τον αηδονη -nightingale θυμηθηκα τους three johnes απο τη δεκαετια του 80.παρε  ευκαιριας δοθεισης

το συστημα ως πυραμιδα

απο athensvoice.gr

φωτης γεωργελες

Μέσα στον Αύγουστο μια περίεργη υπόθεση οδηγήθηκε στον εισαγγελέα. Κάποια οικόπεδα της εκκλησίας στη Βουλιαγμένη πουλήθηκαν σε έναν οδοκαθαριστή του δήμου έναντι 14 εκατομμυρίων ευρώ. Ο υπάλληλος του δήμου, με μισθό 1.300 ευρώ, μεταπούλησε την ίδια μέρα τα οικόπεδα σε 3 κυπριακές off shore αντί 15,5 εκατομμυρίων ευρώ. Στις πολλές και εύλογες απορίες του ανακριτή, ο οικονομικός υπεύθυνος της εκκλησίας απάντησε ότι δεν βλέπει τίποτα μεμπτό, τα λεφτά επενδύθηκαν σε μετοχές.


Πριν λίγες μέρες, ο εκπρόσωπος μιας συντεχνίας του δημοσίου πέρασε στην αντεπίθεση. Δήλωσε ότι όχι περιορισμός των εργαζομένων και μετατάξεις δεν πρέπει να γίνουν, αλλά αντιθέτως πρέπει να διπλασιαστεί ο αριθμός τους από 6.500 σε 12.500 για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στην κρατική αυτή επιχείρηση έχει γίνει ήδη μείωση των εργαζομένων από την προηγούμενη κυβέρνηση, με εθελούσια έξοδο η οποία οδήγησε μερικές χιλιάδες υγιείς πενηντάρηδες στη σύνταξη χρεοκοπώντας λίγο ακόμα περισσότερο τα ταμεία. Στη χρεοκοπημένη κρατική αυτή επιχείρηση, επίσης, συνέβη το περίεργο φαινόμενο οι τωρινοί λιγότεροι εργαζόμενοι να έχουν μισθολογικό κόστος μεγαλύτερο απ’ ό,τι είχαν πριν, που ήταν 9.000. Ο συνδικαλιστής εκπρόσωπος κατήγγειλε κι αυτός με τη σειρά του, όπως είναι φυσικό, τους «δοσίλογους» και τους «κουκουλοφόρους» που οδηγούν την «κοινωνία σε εξόντωση». Μια μικρή αμηχανία μόνο επικράτησε, όταν ένας δημοσιογράφος έκανε την εξής ερώτηση: Δεν είναι λίγο υπερβολικό να μιλάνε για «εργασιακό μεσαίωνα» εργαζόμενοι των 61.000 ευρώ το χρόνο;

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το σύστημα ήταν αρκετά δημοκρατικό. Σίτιζε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Το σύστημα είχε τη μορφή μιας πυραμίδας. Στην κορυφή βασίλευε η κλεπτοκρατία. Και στη βάση οι πελατειακές σχέσεις. Παπάδες στην Αττική, δήμαρχοι στην Πελοπόννησο, μοναχοί στη Χαλκιδική, νομάρχες στη Μακεδονία αγοράζουν και πουλούν οικόπεδα του δημοσίου, με συμβολαιογράφους-συζύγους υπουργών να συντάσσουν τα πωλητήρια. Πολιτικοί διαχειρίζονται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, εισπράττουν μίζες από τις Ζίμενς, διανέμουν τις επιδοτήσεις για τις άγονες γραμμές. Και στη βάση, προσλήψεις υπεράριθμων, παροχές χωρίς αντίκρισμα, συνδικαλιστικά προνόμια, εθελούσιες έξοδοι, παχυλά εφάπαξ, πρόωρες συντάξεις στα 45, επιδοτούμενα επαγγέλματα, επαγγέλματα με κρατικά οριζόμενο υψηλό κέρδος, κλειστά που αποκλείουν την είσοδο άλλων, ελεύθεροι επιχειρηματίες μεταμφιεσμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, προμήθειες από «ημέτερους», 200.000 μαϊμού συντάξεις, παράνομος πλουτισμός. Στην κορυφή της πυραμίδας οι βουλευτικές off shore και στη βάση οι εισοδηματίες του δημοσίου.

Αυτό που παρακολουθούμε 10 μήνες τώρα να διεξάγεται με μεγάλη ένταση, είναι ο αγώνας ανάμεσα στις διάφορες ομάδες των προσοδούχων του δημοσίου να μεταθέσουν το λογαριασμό της χρεοκοπίας ο ένας στον άλλον. Και όλοι μαζί στην υπόλοιπη κοινωνία. Με αυξήσεις φόρων, με έμμεσους φόρους, με αύξηση του ΦΠΑ, με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, με έκτακτες εισφορές. Δηλαδή με ύφεση, με ασφυξία της αγοράς, με ανεργία.

Αν η υπόλοιπη κοινωνία παρακολουθεί με δυσπιστία την επιθετική ρητορική για «καταστροφή, μεσαίωνα, εξόντωση, κατοχή, δοσίλογους», αν οι συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις συνεχώς φθίνουν, αν σε εποχή οικονομικής κρίσης και χρεοκοπίας η Αριστερά όχι μόνο δεν ενισχύεται αλλά αντίθετα διασπάται και διαλύεται, ο λόγος δεν είναι η απάθεια της κοινωνίας, η αλλοτρίωση των πολιτών. Είναι ότι η υπόλοιπη μισή κοινωνία, αυτή που δεν έπαιζε στο παιχνίδι, ξέρει ότι οι πόλεμοι αυτής της περιόδου είναι εσωτερικές αντιθέσεις του συστήματος. Μπορεί η χώρα να χρεοκόπησε, μπορεί η απίθανη κυβέρνηση Καραμανλή να είναι ο άμεσος ένοχος γι’ αυτό, μπορεί τα δύο κόμματα εξουσίας να ευθύνονται για την καθυστέρηση δεκαετιών, αλλά η πραγματική, ιδεολογική χρεοκοπία είναι αυτών που ακόμα και τώρα, την ώρα της κρίσης, υπερασπίζονται το χρεοκοπημένο σύστημα, θέλουν μεγαλύτερη δόση απ’ αυτό, αντιδρούν στην αλλαγή του, μάχονται για την επιστροφή σ’ ένα αδύνατο παρελθόν. Γι’ αυτό η απαξίωση του πολιτικού συστήματος είναι γενική. Γιατί αυτό το παρελθόν στο οποίο θέλουν να επιστρέψουν για την υπόλοιπη κοινωνία είναι απεχθές. Δεν το ’χουν καταλάβει, αλλά η ελληνική κοινωνία έχει ωριμάσει πολύ τον τελευταίο χρόνο. Δεν θέλει να ασχολείται με προνόμια, με «κεκτημένα», με κλειστά επαγγέλματα, με εισοδηματίες του δημοσίου. Θέλει να μιλήσει για ανάπτυξη. Και μια καινούργια επανεκκίνηση δεν μπορεί να γίνει αν δεν σταματήσει η σπατάλη και η διαφθορά του κράτους, αν δεν ξαναμπεί το δημόσιο σε λειτουργία για να δουλέψει.