γλυκια μελαγχολια

γιατρε μου,θυμασαι την τελευταια μου επισκεψη.θυμασαι για τις μεταπτωσεις στην ψυχολογια μου.μεταξυ εντασης και κοπωσης.μου ειχες δωσει το κιτρινο κουμπι για την ενταση και το ροζ για την κοπωση.τα ακυρωνω και τα δυο.
το κιτρινο με κανει πιο τσιτωμενο και θα αρπαχτω στα σιγουρα με καποιον.ασε που πρεπει να το αποφυγω λογω ηλικιας.εαν ημουν νεοτερος θα το επερνα για extra δυναμη.σαν το σπανακι του popeye.το ροζ δε,με μαλακωνει πολυ.βουτυρο σε λεω.
χρειαζομαι κατι αλλο.κατι σαν αζαξ εγκεφαλου.υπαρχει;να το βρεις.δηλαδη τα πραγματα δυσκολεψαν και δε μπορω να βγαλω ακρη.follow...
να χασω για να αντιμετωπισω τον ταδε ή να κερδισω και να αντιμετωπισω το δεινα;
να αξιολογησω την υπαρχουσα κατασταση ως προθαλαμο χρεοκωπιας ή ευκαιρια αλλαγης;
ο χρονος αυτος που δοθηκε,ειναι για το συμαζεμα ή για να προλαβουν οι πολυεθνικες και οι τραπεζιτες,εγχωριοι και ξενοι,να μαζεψουν τη χασουρα και οτι τελος παντων μπορουν;
θα μεινω παλι στο τριτο καταστρωμα ενω οι αλλοι θα εχουν ηδη φορεσει τα σωσιβια επιβιβαζομενοι στις βαρκες;
να διαλεξω τον ψηλο με τα γυαλια ή τον κοντο με τα γυαλια;υπαρχει καποιος χωρις γυαλια;με καταλαβαινεις φανταζομαι.
να στοιχηθω πισω απο τους ευκολους αφορισμους ή να παραδεχθω την πολυπλοκοτητα στα προβληματα;
ειναι φορες που αισθανομαι σαν μαριονεττα.καποιος κινει τα σκοινια κι εγω υπακουω αυθορμητα στις εντολες του.θες η ασφαλεια,θες η καλυψη που σου παρεχει η κατευθυνομενη κινηση,με συνετιζει υπακουωντας.οταν ομως μπερδευτουν τα σκοινια;,πως παιζεται το εργο;χωρις διχτυ ασφαλειας;
μαλλον εισαι πιο ελευθερος.ή δεν εισαι και κινδυνευεις;
γιατρε μου,τη συνταγη μου και γρηγορα....μπηκε κι ο σεπτεμβρης...να μαζεψουμε τα φυλλα.ας το κανουμε πιο elegant αυτη τη φορα.δε θα αργησει να ξαναμοιρασει...