δημοσιευση

με ζεσταινει ολη αυτη η ιστορια.δεν ξερω αν θα το τελειωσω αυτο,αν θα πατησω τη "δημοσιευση".

ειναι ομως μερικες φορες που αισθανομαι ολο αυτον τον κοσμο που πατα το πληκτρολογιο του,σαν μια μεγαλη παρεα που τα μελη της ερχονται μπροστα και ξαναγυρναν πισω.

ο καθενας θα δωσει το δικο του.καποιοι μιλανε μια στιγμη και απο το βαθος ακουγεται μια αλλη φωνη.μπορει να ειναι διαφορετικο το θεμα,μα δεν ξερω ,με καποιο τροπο,ολα ταιριαζουν.
η καταγγελια,ο στοχασμος,η ευαισθησια και ο σαρκασμος,η εξυπναδα και η εγκεφαλικοτητα,ο απομονωμενος και ο πολιτης του κοσμου.ο δημιουργος και ο αναγνωστης.
μερικες φορες μου ερχεται στο μυαλο η εικονα του να καθονται ολοι γυρω απο ενα τραπεζι με ενα φως να τρεμοπαιζει στο κεντρο του,συζητωντας και καταθετωντας αποψεις και βιωματα.παντα ομως θα πεταχτει καποιος απο πιο πισω,απο το σκοταδι,να εκφρασει κατι διαφορετικο κατι συναφες.κι αυτο δε σταματα ποτε.το πολυ να αλλαξουν αυτοι  που καθονται,αντικαθιστωμενοι απο τους πισω.και συνεχιζεται αυτη η εναλλαγη συνεχως.και το τραπεζι αποκτα ολο και περισσοτερο φως.και φωτιζεται ο χωρος ολο και πιο πολυ.με τη χαρα της εκφρασης, της γνωσης και της επικοινωνιας.
μου αρεσουν οι bloggers.βαζω στην ακρη τους δημοσιογραφους.τους προπαγανδιστες.τους τιποτενιους.τους αγενεις.τους κακοδιαχειριστες.τους καιροσκοπους.τους χοντροκομενους.τους αχρειους που περασαν στο πληκτρολογιο χωρις να χαραχθει στο δακτυλο η καμπυλη του μολυβιου.
καθομαι στην ακριανη γωνια και παρακολουθω.με χαμογελο και ενδιαφερον.δεν το κουναω για πουθενα.